Celem niniejszej pracy jest umieszczenie zjawiska toalety publicznej w dwóch kontekstach: 1. historyczno-kulturowym, związanym z analizowanym przez Norberta Eliasa przesuwaniem się progu wstydu, cywilizacyjnymi przemianami o charakterze psycho i socjogennym; 2. socjologiczno-ekonomicznym, dotyczącym dostępności toalet publicznych, mającej wpływ na regulowanie tego kto, gdzie i kiedy może z nich korzystać. W częoeci pierwszej do analizy wybranych zagadnień zostały wykorzystane m. in. koncepcje psychoanalityczne i antropologiczne, w szczególnooeci jednak teoria czystości i brudu Mary Douglas. Częość druga została pooewięcona rozważaniom na temat sytuacji konkretnych grup społecznych, tj. bezdomnych, ulicznych handlarzy i handlarek, taksówkarzy i taksówkarek, dla których kwestie dostępności toalet publicznych uważa autorka za wyjątkowo istotne, bowiem mające wpływ zarówno na poziom ich dobrobytu, jak i dobrostanu psychicznego.
{"title":"O kontroli zmysłowości i dostępie do toalet publicznych","authors":"Marianna Kostecka","doi":"10.25167/sk.1435","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1435","url":null,"abstract":"Celem niniejszej pracy jest umieszczenie zjawiska toalety publicznej w dwóch kontekstach: 1. historyczno-kulturowym, związanym z analizowanym przez Norberta Eliasa przesuwaniem się progu wstydu, cywilizacyjnymi przemianami o charakterze psycho i socjogennym; 2. socjologiczno-ekonomicznym, dotyczącym dostępności toalet publicznych, mającej wpływ na regulowanie tego kto, gdzie i kiedy może z nich korzystać. W częoeci pierwszej do analizy wybranych zagadnień zostały wykorzystane m. in. koncepcje psychoanalityczne i antropologiczne, w szczególnooeci jednak teoria czystości i brudu Mary Douglas. Częość druga została pooewięcona rozważaniom na temat sytuacji konkretnych grup społecznych, tj. bezdomnych, ulicznych handlarzy i handlarek, taksówkarzy i taksówkarek, dla których kwestie dostępności toalet publicznych uważa autorka za wyjątkowo istotne, bowiem mające wpływ zarówno na poziom ich dobrobytu, jak i dobrostanu psychicznego.","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"30 3","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134393228","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Odwołując się do symbolicznej postaci Kurta Gödla, dostrzegającego sprzeczności zarówno w matematyce, jak i w konstytucjonalizmie, przedstawiam i komentuję w niniejszym tekście szeroką panoramę poglądów dotyczących współczesnego kryzysu i dekonsolidacji demokracji liberalnej, głównie w oparciu o cztery ważne prace wydane w 2018 r. Krytycznie odnoszę się do poglądów Fareeda Zakarii wyrażonych w książce Przyszłość wolności…, postulującego ograniczenie demokratycznych elementów w ramach demokracji liberalnej na rzecz liberalnego konstytucjonalizmu. Koncepcja ta w istocie stanowi bardzo ograniczone rozumienie obu elementów składowych tego ostatniego pojęcia i prowadzić może do poparcia dla dyktatur. Cenna jest w pracy Zakarii dbałość terminologiczna i zwrócenie osobno uwagi na element demokratyczny i liberalny w ramach demokracji liberalnej. Jak jednak wynika z wykorzystywanych trzech kolejnych prac, można twierdzić, że w przypadku pojęcia demokracji liberalnej doszło do transmutacji zespalającej oba człony w czytelną koncepcję, która nie bez racji utożsamiana jest w skrócie z demokracją we współczesnym rozumieniu. Następnie omawiam pozycję Stevena Levitsky’ego i Daniela Ziblatta Jak umierają demokracje…, której autorzy szczegółowo dokumentują, jak skrytobójcy demokracji używają podstępnie instytucji demokratycznych do obalenia tej formy ustrojowej. Wartościowe w tej pracy są szczególnie dwa wątki. Pierwszy to uderzająco podobne strategie stosowane na świecie przez legitymowanych wyborczo autokratów. Ujawnienie takiego wzorca pozwala na łatwiejsze przeciwstawianie się mu. Drugim jest proponowany przez autorów zestaw czterech behawioralnych symptomów pozwalający na rozpoznanie polityków o skłonnościach autorytarnych. Podobną problematykę przedstawia Yascha Mounk w błyskotliwej książce Lud kontra demokracja…, analizujący głębiej źródła współczesnego rozczarowania demokracją liberalną. Akcentuję zwłaszcza, że Mounk przenikliwie odsłania mit założycielski współczesnej demokracji liberalnej w postaci fikcji, że rządy przedstawicielskie umożliwiają władzę ludu. Bardzo szeroką panoramę poglądów amerykańskich autorów na temat prawdopodobieństwa upadku demokracji w Stanach Zjednoczonych zawarto w obszernej pracy zbiorowej Czy to może się u nas zdarzyć? Autorytaryzm w Ameryce pod redakcją Cassa R. Sunsteina. Wybiórczo przedstawiam oryginalne tezy kilkunastu autorów pozwalające na pogłębione przemyślenie kryzysu demokracji liberalnej, m.in. konstytucyjne zepsucie, rozbudowany aparat władzy jako czynnik minimalizujący ryzyko faszyzmu, rolę tzw. ukrytego państwa, udział prawników w zawłaszczaniu władzy, permanentną niezgodę znacznej części społeczeństwa na życie według zasad demokracji liberalnej. W ramach tych uwag akcentuję m.in. rolę kultury jako spoiwa społecznego oraz ewolucyjne niedostosowanie człowieka do różnorodności społecznej. W uwagach końcowych podkreślam iluzoryczność konstytucyjnych gwarancji mających zapobiegać załamaniu demokratycznemu, zwłaszcza
库尔特-哥德尔（Kurt Gödel）是一个具有象征意义的人物，他指出了数学和宪政中的矛盾，我在本文中主要基于2018年出版的四部重要著作，对自由民主的当代危机和解体进行了广泛的全景式观点介绍和评论。我对法里德-扎卡里亚在《自由的未来......》一书中表达的观点持批评态度，他主张减少自由民主中的民主元素，转而支持自由宪政。这一概念实际上代表了对后者两个组成部分的非常有限的理解，并可能导致对独裁统治的支持。扎卡里亚著作的可贵之处在于对术语的关注，以及对自由民主中民主和自由因素的分别关注。然而，从所使用的三部后续著作中可以明显看出，就自由民主的概念而言，已经发生了嬗变，将这两个要素融合为一个可读的概念，并将其与现代意义上的民主简称为民主，这并非毫无道理。随后，我讨论了史蒂文-列维茨基（Steven Levitsky）和丹尼尔-齐布拉特（Daniel Ziblatt）的《民主如何消亡......》（How Democracies Die......）。这部著作的价值尤其体现在两个主题上。首先是世界各地被选举合法化的专制者所采用的惊人相似的策略。揭示这种模式可以更容易地反击它。其次，作者提出了四种行为症状，用于识别具有专制倾向的政治家。亚沙-蒙克（Yascha Mounk）在其出色的《人民与民主......》一书中提出了类似的问题，更深入地分析了当代对自由民主失望的根源。我特别强调，蒙克深刻揭露了现代自由民主的创始神话，即代议制政府赋予人民权力的虚构。美国作家对美国民主崩溃的可能性的看法在综合性集体著作《它会发生在我们身上吗？卡斯-R.-孙斯坦主编的《美国的专制主义》。我有选择地介绍了十几位作者的原创论文，这些论文对自由民主的危机进行了深入的反思，包括宪政腐败、扩大政府机构作为降低法西斯主义风险的一个因素、所谓的隐蔽国家的作用、律师参与权力的占有，以及社会中很大一部分人长期不按照自由民主的原则生活。在这些论述中，我特别强调了文化作为社会粘合剂的作用，以及人类在进化过程中对社会多样性的不适应。在结束语中，我强调了旨在防止民主崩溃的宪法保障的虚幻性，尤其是对法官的欺骗性依赖。我还提请注意所提出的反思的双重否定价值。首先，我引用了 Kim Lane Scheppele 的 "厌恶性宪政 "概念，指出了宪政比较主义消极面的启发性。其次，我认为民主危机应促使人们认识到基于可疑假设的正统系统思考的局限性。只有这样，我们才能努力抵御日益加剧的全球民主失序。一方面，这种失序并非由外部自然因素造成，另一方面，在现代技术的帮助下，更有效率、更有魅力的专制者很可能会发展这种失序。
{"title":"Globalny nieład demokratyczny – współczesne perspektywy","authors":"Sebastian Kubas","doi":"10.25167/sk.1445","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1445","url":null,"abstract":"Odwołując się do symbolicznej postaci Kurta Gödla, dostrzegającego sprzeczności zarówno w matematyce, jak i w konstytucjonalizmie, przedstawiam i komentuję w niniejszym tekście szeroką panoramę poglądów dotyczących współczesnego kryzysu i dekonsolidacji demokracji liberalnej, głównie w oparciu o cztery ważne prace wydane w 2018 r. Krytycznie odnoszę się do poglądów Fareeda Zakarii wyrażonych w książce Przyszłość wolności…, postulującego ograniczenie demokratycznych elementów w ramach demokracji liberalnej na rzecz liberalnego konstytucjonalizmu. Koncepcja ta w istocie stanowi bardzo ograniczone rozumienie obu elementów składowych tego ostatniego pojęcia i prowadzić może do poparcia dla dyktatur. Cenna jest w pracy Zakarii dbałość terminologiczna i zwrócenie osobno uwagi na element demokratyczny i liberalny w ramach demokracji liberalnej. Jak jednak wynika z wykorzystywanych trzech kolejnych prac, można twierdzić, że w przypadku pojęcia demokracji liberalnej doszło do transmutacji zespalającej oba człony w czytelną koncepcję, która nie bez racji utożsamiana jest w skrócie z demokracją we współczesnym rozumieniu. Następnie omawiam pozycję Stevena Levitsky’ego i Daniela Ziblatta Jak umierają demokracje…, której autorzy szczegółowo dokumentują, jak skrytobójcy demokracji używają podstępnie instytucji demokratycznych do obalenia tej formy ustrojowej. Wartościowe w tej pracy są szczególnie dwa wątki. Pierwszy to uderzająco podobne strategie stosowane na świecie przez legitymowanych wyborczo autokratów. Ujawnienie takiego wzorca pozwala na łatwiejsze przeciwstawianie się mu. Drugim jest proponowany przez autorów zestaw czterech behawioralnych symptomów pozwalający na rozpoznanie polityków o skłonnościach autorytarnych. Podobną problematykę przedstawia Yascha Mounk w błyskotliwej książce Lud kontra demokracja…, analizujący głębiej źródła współczesnego rozczarowania demokracją liberalną. Akcentuję zwłaszcza, że Mounk przenikliwie odsłania mit założycielski współczesnej demokracji liberalnej w postaci fikcji, że rządy przedstawicielskie umożliwiają władzę ludu. Bardzo szeroką panoramę poglądów amerykańskich autorów na temat prawdopodobieństwa upadku demokracji w Stanach Zjednoczonych zawarto w obszernej pracy zbiorowej Czy to może się u nas zdarzyć? Autorytaryzm w Ameryce pod redakcją Cassa R. Sunsteina. Wybiórczo przedstawiam oryginalne tezy kilkunastu autorów pozwalające na pogłębione przemyślenie kryzysu demokracji liberalnej, m.in. konstytucyjne zepsucie, rozbudowany aparat władzy jako czynnik minimalizujący ryzyko faszyzmu, rolę tzw. ukrytego państwa, udział prawników w zawłaszczaniu władzy, permanentną niezgodę znacznej części społeczeństwa na życie według zasad demokracji liberalnej. W ramach tych uwag akcentuję m.in. rolę kultury jako spoiwa społecznego oraz ewolucyjne niedostosowanie człowieka do różnorodności społecznej. W uwagach końcowych podkreślam iluzoryczność konstytucyjnych gwarancji mających zapobiegać załamaniu demokratycznemu, zwłaszcza","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"77 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133048243","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W świecie pozimnowojennym arsenał atomowy bogatych państw Zachodu przestał odgrywać decydującą rolę w polityce międzynarodowej. Nie znaczy to jednak, iż państwa te całkowicie zrezygnowały z tego narzędzia wywierania wpływu i wyznacznika pozycji siły. Broń atomowa w XXI w. nadal pozostaje najbardziej śmiercionośnym narzędziem pozostającym w arsenale wojskowym. W związku z tym każde państwo dysponujące tego typu uzbrojeniem poszukuje co rusz nowych metod i środków przenoszenia, użycia i modernizacji tejże. W przypadku Wielkiej Brytanii sytuacja jest szczególna, ponieważ flota strategicznych okrętów podwodnych o napędzie atomowym typu Vanguard jest jedynym brytyjskim rodzajem uzbrojenia zdolnym do przenoszenia międzykontynentalnych pocisków balistycznych typu Trident z głowicami nuklearnymi. W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie o rolę i miejsce okrętów podwodnych typu Vanguard w polityce międzynarodowej Zjednoczonego Królestwa. Czy okręty te nadal pełnią rolę atomowego straszaka Wielkiej Brytanii, zapewniając tym samym jej bezpieczeństwo?
{"title":"Okręty podwodne typu Vanguard jako podstawa brytyjskiego systemu odstraszania militarnego w XXI wieku","authors":"B. Maziarz","doi":"10.25167/sk.1419","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1419","url":null,"abstract":"W świecie pozimnowojennym arsenał atomowy bogatych państw Zachodu przestał odgrywać decydującą rolę w polityce międzynarodowej. Nie znaczy to jednak, iż państwa te całkowicie zrezygnowały z tego narzędzia wywierania wpływu i wyznacznika pozycji siły. Broń atomowa w XXI w. nadal pozostaje najbardziej śmiercionośnym narzędziem pozostającym w arsenale wojskowym. W związku z tym każde państwo dysponujące tego typu uzbrojeniem poszukuje co rusz nowych metod i środków przenoszenia, użycia i modernizacji tejże. W przypadku Wielkiej Brytanii sytuacja jest szczególna, ponieważ flota strategicznych okrętów podwodnych o napędzie atomowym typu Vanguard jest jedynym brytyjskim rodzajem uzbrojenia zdolnym do przenoszenia międzykontynentalnych pocisków balistycznych typu Trident z głowicami nuklearnymi. W artykule została podjęta próba odpowiedzi na pytanie o rolę i miejsce okrętów podwodnych typu Vanguard w polityce międzynarodowej Zjednoczonego Królestwa. Czy okręty te nadal pełnią rolę atomowego straszaka Wielkiej Brytanii, zapewniając tym samym jej bezpieczeństwo?","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"112 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122355669","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Wprowadzenie do trzeciego numeru „Studiów Krytycznych”","authors":"M. Baranowski, Czapnik Sławomir, Grzegorz Omelan","doi":"10.25167/sk.1416","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1416","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"31 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132703294","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu była próba rozwikłania kontrowersji interpretacyjnych wokół jednej z najbardziej oryginalnych telewizyjnych produkcji rozrywkowych ostatnich lat jaką był Towarzysz Detektyw. Produkcję tą można określić mianem pastiszu amerykańskich kumpelskich filmów policyjnych. Jego fabuła odnosi się do realiów socjalistycznej Rumunii lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku i w prześmiewczy sposób opowiada o walce lokalnych milicjantów z amerykańskim zagrożeniem. Staraliśmy się udowodnić, że serial nie tyle szydzi z realiów tamtego ustroju, co w dużej mierze stanowi satyrę na propagandowe kino amerykańskie tamtych czasów. Choć humor w nim zawarty wydaje się prostacki i absurdalny, to mimo, czy wręcz dzięki temu posiada dialektyczną naturę, w której kpiny uderzają zarówno w ustrój kapitalistyczny i socjalistyczny. Ponadto staramy się rozwikłać kontrowersje związane z polityczną wymową serialu. Naszym zdaniem jego niejednoznaczność wynika z zastosowania strategii artystycznej bardzo zbliżonej do postmodernistycznej strategii artystycznej określanej mianem retrogardy.
{"title":"Komizm, ideologia i polityka w serialu Towarzysz Detektyw","authors":"Damian Winczewski","doi":"10.25167/sk.1447","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1447","url":null,"abstract":"Celem artykułu była próba rozwikłania kontrowersji interpretacyjnych wokół jednej z najbardziej oryginalnych telewizyjnych produkcji rozrywkowych ostatnich lat jaką był Towarzysz Detektyw. Produkcję tą można określić mianem pastiszu amerykańskich kumpelskich filmów policyjnych. Jego fabuła odnosi się do realiów socjalistycznej Rumunii lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku i w prześmiewczy sposób opowiada o walce lokalnych milicjantów z amerykańskim zagrożeniem. Staraliśmy się udowodnić, że serial nie tyle szydzi z realiów tamtego ustroju, co w dużej mierze stanowi satyrę na propagandowe kino amerykańskie tamtych czasów. Choć humor w nim zawarty wydaje się prostacki i absurdalny, to mimo, czy wręcz dzięki temu posiada dialektyczną naturę, w której kpiny uderzają zarówno w ustrój kapitalistyczny i socjalistyczny. Ponadto staramy się rozwikłać kontrowersje związane z polityczną wymową serialu. Naszym zdaniem jego niejednoznaczność wynika z zastosowania strategii artystycznej bardzo zbliżonej do postmodernistycznej strategii artystycznej określanej mianem retrogardy.","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"33 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115009780","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
12 kwietnia 2018 roku, dwa dni przez swoimi sześćdziesiątymi szóstymi urodzinami, zmarł Profesor Jacek Tittenbrun, wybitny socjolog gospodarki związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek rady naukowej „Studiów Krytycznych”, promotor wielu prac magisterskich i doktorskich oraz nauczyciel wielu pokoleń socjologów i socjolożek. Niezwykle pracowity, dociekliwy i polemiczny badacz, którego cały dorobek naukowy i postawa życiowa przepełnione były myśleniem krytycznym.
{"title":"Profesorowi Jackowi Tittenbrunowi (1952–2018) in memoriam","authors":"M. Baranowski","doi":"10.25167/sk.1444","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1444","url":null,"abstract":"12 kwietnia 2018 roku, dwa dni przez swoimi sześćdziesiątymi szóstymi urodzinami, zmarł Profesor Jacek Tittenbrun, wybitny socjolog gospodarki związany z Uniwersytetem im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, członek rady naukowej „Studiów Krytycznych”, promotor wielu prac magisterskich i doktorskich oraz nauczyciel wielu pokoleń socjologów i socjolożek. Niezwykle pracowity, dociekliwy i polemiczny badacz, którego cały dorobek naukowy i postawa życiowa przepełnione były myśleniem krytycznym.","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"81 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114313980","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This article advances the scandalous argument that we live in a post-social class modernity, and that the perpetual reinvention of class as the key concept for understanding social inequality is untenable. Class is not only a zombie concept but also an ideology that reflects a set of normative attitudes, beliefs and values that pervade sociology. Its starting point is that, sociology, once adept at imagining new ways to interpret the world, has become a subject field that wants to claim a radical space for itself while simultaneously relying on outworn theoretical frameworks and denying the work radicals do. The article begins by suggesting that the problem of class has its roots in the deep structure of sociology. Taking its cue from Jacques Rancière’s classic study The Philosopher and His Poor it develops the argument that if class was once upon a time the fundamental issue in the study of social inequality, today sociology urgently needs an alternative cognitive framework for thinking outside this paradigm which it uses to open up a critical space for its own intellectual claims rather than reflecting society in the round. After arguing that we a living at the ‘end of Class’, the critique explores the limits of the work of Pierre Bourdieu, who has replaced Marx and Weber as sociology’s key theoretician of class. It is argued that in Bourdieu’s sociology, contentment is permanently closed to ‘the working class’ that thumps about like a dinosaur that survived extinction, anachronistic proof of the power and privilege of the theorist and his sociology rather than proof of the usefulness of his ideas. The key to understanding the limits of this interpretation, it is argued, is that it assumes a ‘working class’ that has little or no agency. It is subsequently argued that sociology and the bourgeois media are coextensive. The specific function of the bourgeois media-sociology hybrid is to provide ideological legitimation of class inequality and of integrating individuals into sociology’s interpretation of social and cultural life. Focusing on the work of two self-identified ‘working class’ journalists who have successfully made the transition into the bourgeoisie and who seek solid validation of their new found status in the bourgeois media it is demonstrated that social inequality is neither expressed nor examined in a convincing way. Framing ‘working class’ worlds even more ‘working class’ than ‘working class’, the bourgeois media, at best, lay them bare for clichéd interpretation. Here the article argues vis-à-vis Quentin Skinner that words are not so much mere ‘reflections’ of the world, but ‘engines’ which actively play a role in moulding the worlds to which they refer. Drawing on Rancière’s idea of the partage du sensible (distribution of the sensible) it is argued thereafter that here thinking ends up as the very thought of inequality because by posing social inequality as the primary fact that needs to be explained the bourgeois media-sociol
这篇文章提出了一个可耻的论点，即我们生活在一个后社会的阶级现代性中，而阶级作为理解社会不平等的关键概念的不断重塑是站不住脚的。阶级不仅是一个僵尸概念，也是一种意识形态，反映了一套规范的态度、信仰和价值观，这些观念遍及社会学。它的出发点是，曾经擅长想象新的方式来解释世界的社会学，已经成为一个学科领域，想要为自己主张一个激进的空间，同时依赖于过时的理论框架，否认激进分子所做的工作。本文首先提出阶级问题的根源在于社会学的深层结构。从Jacques ranci的经典研究《哲学家和他的穷人》中得到启示，它发展了这样的论点:如果阶级曾经是研究社会不平等的基本问题，那么今天社会学迫切需要一个替代的认知框架来思考这个范式之外，它用来为自己的知识主张开辟一个批判空间，而不是全面反映社会。在论证了我们生活在“阶级的终结”之后，该评论探讨了皮埃尔·布迪厄(Pierre Bourdieu)工作的局限性，他已经取代马克思和韦伯成为社会学的主要阶级理论家。有人认为，在布迪厄的社会学中，满足永远是对“工人阶级”的封闭，工人阶级像恐龙一样在灭绝中幸存下来，这是理论家和他的社会学的权力和特权的不合时宜的证明，而不是他的思想有用性的证明。有人认为，理解这种解释的局限性的关键在于，它假设了一个很少或没有代理的“工人阶级”。随后，有人认为社会学和资产阶级媒体是共同的。资产阶级媒体与社会学混合的具体功能是为阶级不平等提供意识形态的合法性，并将个人纳入社会学对社会和文化生活的解释。关注两位自我认定为“工人阶级”的记者的工作，他们成功地过渡到资产阶级，并在资产阶级媒体中寻求对他们新发现的地位的坚实验证，这证明了社会不平等既没有以令人信服的方式表达也没有被审视。把“工人阶级”的世界框定得比“工人阶级”还要“工人阶级”，资产阶级媒体充其量只是把他们暴露在陈词滥调的解释之下。这篇文章认为-à-vis Quentin Skinner认为，文字不仅仅是对世界的“反映”，而是在塑造它们所指向的世界中积极发挥作用的“引擎”。借鉴ranci关于理性的分配(partage du sensible，即理性的分配)的观点，随后有人认为，这里的思考最终成为了对不平等的思考，因为通过将社会不平等作为需要解释的主要事实，资产阶级媒体-社会学的混合最终解释了其必要性。文章的最后部分对如何在课后反思社会不平等提出了一些建议，并总结道，社会学面临的困境不仅源于其理论局限性，还源于它未能通过承认自己对自己生活的解释来赋予社会不平等人类意义和遭受社会不平等的人适当的尊重。
{"title":"British Sociology, the Bourgeois Media-Sociology Hybrid and the Problem of Social Class","authors":"Tony Blackshaw","doi":"10.25167/sk.1417","DOIUrl":"https://doi.org/10.25167/sk.1417","url":null,"abstract":"This article advances the scandalous argument that we live in a post-social class modernity, and that the perpetual reinvention of class as the key concept for understanding social inequality is untenable. Class is not only a zombie concept but also an ideology that reflects a set of normative attitudes, beliefs and values that pervade sociology. Its starting point is that, sociology, once adept at imagining new ways to interpret the world, has become a subject field that wants to claim a radical space for itself while simultaneously relying on outworn theoretical frameworks and denying the work radicals do. The article begins by suggesting that the problem of class has its roots in the deep structure of sociology. Taking its cue from Jacques Rancière’s classic study The Philosopher and His Poor it develops the argument that if class was once upon a time the fundamental issue in the study of social inequality, today sociology urgently needs an alternative cognitive framework for thinking outside this paradigm which it uses to open up a critical space for its own intellectual claims rather than reflecting society in the round. After arguing that we a living at the ‘end of Class’, the critique explores the limits of the work of Pierre Bourdieu, who has replaced Marx and Weber as sociology’s key theoretician of class. It is argued that in Bourdieu’s sociology, contentment is permanently closed to ‘the working class’ that thumps about like a dinosaur that survived extinction, anachronistic proof of the power and privilege of the theorist and his sociology rather than proof of the usefulness of his ideas. The key to understanding the limits of this interpretation, it is argued, is that it assumes a ‘working class’ that has little or no agency. It is subsequently argued that sociology and the bourgeois media are coextensive. The specific function of the bourgeois media-sociology hybrid is to provide ideological legitimation of class inequality and of integrating individuals into sociology’s interpretation of social and cultural life. Focusing on the work of two self-identified ‘working class’ journalists who have successfully made the transition into the bourgeoisie and who seek solid validation of their new found status in the bourgeois media it is demonstrated that social inequality is neither expressed nor examined in a convincing way. Framing ‘working class’ worlds even more ‘working class’ than ‘working class’, the bourgeois media, at best, lay them bare for clichéd interpretation. Here the article argues vis-à-vis Quentin Skinner that words are not so much mere ‘reflections’ of the world, but ‘engines’ which actively play a role in moulding the worlds to which they refer. Drawing on Rancière’s idea of the partage du sensible (distribution of the sensible) it is argued thereafter that here thinking ends up as the very thought of inequality because by posing social inequality as the primary fact that needs to be explained the bourgeois media-sociol","PeriodicalId":125614,"journal":{"name":"Studia Krytyczne/Critical Studies","volume":"446 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125772658","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：