Pub Date : 2019-09-17DOI: 10.21641/los.2019.16.3.137
E. Bukowicz
Celem pracy jest przedstawienie najważniejszych aspektów metody wyboru planu leczenia w codziennej praktyce klinicznej oraz zaawansowanych metod obrazowania na podstawie doniesień z konferencji ESTRO 37 w Barcelonie.
{"title":"Weryfikacja planu leczenia, zaawansowane metody obrazowania - perspektywy. Na podstawie prezentacji ustnych podczas konferencji ESTRO 37 w Barcelonie.","authors":"E. Bukowicz","doi":"10.21641/los.2019.16.3.137","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/los.2019.16.3.137","url":null,"abstract":"Celem pracy jest przedstawienie najważniejszych aspektów metody wyboru planu leczenia w codziennej praktyce klinicznej oraz zaawansowanych metod obrazowania na podstawie doniesień z konferencji ESTRO 37 w Barcelonie.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"36 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82563332","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.138
A. Nowak
Hipertermia jest dodatkową metodą leczenia wykorzystywaną w terapii guzów litych. Wielkopolskie Centrum Onkologii wykorzystuje aparat Celsius 42+ do przeprowadzania zabiegów hipertermii lokoregionalnej. Badanie przeprowadzono na 20 pacjentkach z nowotworem szyjki macicy. Zabiegi wykonywane były 1-2 razy w tygodniu, w schemacie hipertermia – maksymalnie godzina przerwy – radioterapia, zgodnie z rekomendacjami producenta. Wydaje się, iż ocena komfortu leczenia u pacjentów onkologicznych jest niezwykle ważna, zarówno dla pacjentek, jak i dla rozwoju medycyny. W trakcie przeprowadzonego badania udało się ustalić 4 główne problemy, które pojawiły się w trakcie zabiegu hipertermii, w zależności od ilości sesji czy BMI pacjentki.
{"title":"Ocena tolerancji i toksyczności leczenia u pacjentów w trakcie radioterapii skojarzonej z hipertermią","authors":"A. Nowak","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.138","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.138","url":null,"abstract":"Hipertermia jest dodatkową metodą leczenia wykorzystywaną w terapii guzów litych. Wielkopolskie Centrum Onkologii wykorzystuje aparat Celsius 42+ do przeprowadzania zabiegów hipertermii lokoregionalnej. Badanie przeprowadzono na 20 pacjentkach z nowotworem szyjki macicy. Zabiegi wykonywane były 1-2 razy w tygodniu, w schemacie hipertermia – maksymalnie godzina przerwy – radioterapia, zgodnie z rekomendacjami producenta. Wydaje się, iż ocena komfortu leczenia u pacjentów onkologicznych jest niezwykle ważna, zarówno dla pacjentek, jak i dla rozwoju medycyny. W trakcie przeprowadzonego badania udało się ustalić 4 główne problemy, które pojawiły się w trakcie zabiegu hipertermii, w zależności od ilości sesji czy BMI pacjentki.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"18 8 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82818618","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.152
Natalia Maćkowska, Agnieszka Sobecka, W. Golusiński, W. Suchorska
Płaskonabłonkowy rak głowy i szyi (HNSCC, ang. Head and Neck Squamous Cell Carcinoma) to nowotwór wywodzący się z komórek płaskonabłonkowych błon śluzowych jamy ustnej, nosa lub gardła. Pomimo znacznych postępów konwencjonalnych metod leczenia, 5-letni wskaźnik przeżycia bez progresji u pacjentów z miejscowo zaawansowanym HNSCC HPV(-) nadal nie przekracza 50%. Niskie wskaźniki przeżycia w połączeniu z wysoką toksycznością stosowanych terapii, podkreślają konieczność wprowadzenia nowych strategii terapeutycznych. Obecne badania potwierdzają, że układ immunologiczny odgrywa kluczową rolę w patogenezie HNSCC. Lepsze zrozumienie mechanizmów molekularnych odpowiedzialnych za ucieczkę komórek nowotworowych spod kontroli układu immunologicznego oraz dokładne poznanie szlaków molekularnych odpowiedzialnych za rozwój płaskonabłonkowego raka głowy i szyi umożliwi opracowanie bardziej efektywnych terapii. Celem pracy jest przegląd wiedzy dotyczącej roli układu odpornościowego w ucieczce komórek nowotworowych HNSCC spod nadzoru immunologicznego.
{"title":"Rola układu immunologicznego w patogenezie oraz progresji płaskonabłonkowego raka głowy i szyi","authors":"Natalia Maćkowska, Agnieszka Sobecka, W. Golusiński, W. Suchorska","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.152","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.152","url":null,"abstract":"Płaskonabłonkowy rak głowy i szyi (HNSCC, ang. Head and Neck Squamous Cell Carcinoma) to nowotwór wywodzący się z komórek płaskonabłonkowych błon śluzowych jamy ustnej, nosa lub gardła. Pomimo znacznych postępów konwencjonalnych metod leczenia, 5-letni wskaźnik przeżycia bez progresji u pacjentów z miejscowo zaawansowanym HNSCC HPV(-) nadal nie przekracza 50%. Niskie wskaźniki przeżycia w połączeniu z wysoką toksycznością stosowanych terapii, podkreślają konieczność wprowadzenia nowych strategii terapeutycznych. Obecne badania potwierdzają, że układ immunologiczny odgrywa kluczową rolę w patogenezie HNSCC. Lepsze zrozumienie mechanizmów molekularnych odpowiedzialnych za ucieczkę komórek nowotworowych spod kontroli układu immunologicznego oraz dokładne poznanie szlaków molekularnych odpowiedzialnych za rozwój płaskonabłonkowego raka głowy i szyi umożliwi opracowanie bardziej efektywnych terapii. Celem pracy jest przegląd wiedzy dotyczącej roli układu odpornościowego w ucieczce komórek nowotworowych HNSCC spod nadzoru immunologicznego.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"47 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77304496","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.129
H. Szweda, P. Romański, K. Matuszewski, Bartosz Pawałowski
Odpowiednia kontrola jakości kolimatora wielolistkowego jest bardzo istotnym elementem każdego programu zapewnienia jakości radioterapii. Wyróżnia się dwie metody kontroli jakości MLC (ang. multileaf collimator). Pierwsza z nich to patient specific QA (ang. quality assurance), zakładająca że każdy plan leczenia musi zostać zweryfikowany i sprawdzony przed rozpoczęciem leczenia przez pacjenta. Druga metoda to machine specific QA, która zakłada, że parametry pracy MLC powinny być sprawdzane i kontrolowane w określonym przedziale czasu. Głównym celem pracy było przeprowadzenie dedykowanych testów i opracowanie protokołów kontroli jakości pracy kolimatora wielolistkowego. Protokoły zostały opracowane przy użyciu oprogramowania Artiscan, które służy do automatycznej oceny obrazów. Testy MLC przeprowadzone zostały na trzech akceleratorach liniowych firmy Varian, modele: TrueBeam, Clinac 2300CD-S oraz Unique. Do zebrania obrazów DICOM użyto elektronicznych detektorów obrazowych, zainstalowanych w akceleratorach. Bazując na otrzymanych wynikach wyznaczono wartości referencyjne dla wszystkich testów dynamicznych. Dla testów dMLC dosimetry, dose rate/gantry speed oraz MLC speed wyznaczono 2% tolerancje. Dla testów Static Picket Fence oraz Rapid Picket Fence ustalono 0,70 mm tolerancje. Opracowane protokoły QA w sposób znaczący przyczyniły się do optymalizacji całego procesu kontroli jakości, czyniąc go szybszym, wydajniejszym i bardzo zautomatyzowanym.
{"title":"Opracowanie dynamicznych testów kontroli jakości kolimatora wielolistkowego przy użyciu oprogramowania Artiscan.","authors":"H. Szweda, P. Romański, K. Matuszewski, Bartosz Pawałowski","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.129","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.129","url":null,"abstract":"Odpowiednia kontrola jakości kolimatora wielolistkowego jest bardzo istotnym elementem każdego programu zapewnienia jakości radioterapii. Wyróżnia się dwie metody kontroli jakości MLC (ang. multileaf collimator). Pierwsza z nich to patient specific QA (ang. quality assurance), zakładająca że każdy plan leczenia musi zostać zweryfikowany i sprawdzony przed rozpoczęciem leczenia przez pacjenta. Druga metoda to machine specific QA, która zakłada, że parametry pracy MLC powinny być sprawdzane i kontrolowane w określonym przedziale czasu. Głównym celem pracy było przeprowadzenie dedykowanych testów i opracowanie protokołów kontroli jakości pracy kolimatora wielolistkowego. Protokoły zostały opracowane przy użyciu oprogramowania Artiscan, które służy do automatycznej oceny obrazów. Testy MLC przeprowadzone zostały na trzech akceleratorach liniowych firmy Varian, modele: TrueBeam, Clinac 2300CD-S oraz Unique. Do zebrania obrazów DICOM użyto elektronicznych detektorów obrazowych, zainstalowanych w akceleratorach. Bazując na otrzymanych wynikach wyznaczono wartości referencyjne dla wszystkich testów dynamicznych. Dla testów dMLC dosimetry, dose rate/gantry speed oraz MLC speed wyznaczono 2% tolerancje. Dla testów Static Picket Fence oraz Rapid Picket Fence ustalono 0,70 mm tolerancje. Opracowane protokoły QA w sposób znaczący przyczyniły się do optymalizacji całego procesu kontroli jakości, czyniąc go szybszym, wydajniejszym i bardzo zautomatyzowanym. ","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"212 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75912766","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.135
Urszula Sobocka-Kurdyk
Celem niniejszej pracy było omówienie najnowszych doniesień o radioterapii adaptacyjnej na podstawie prezentacji ustnych oraz plakatowych zaprezentowanych podczas 37. konferencji Europejskiego Towarzystwa Radioterapii i Onkologii - ESTRO (ang. European Society for Radiation and Oncology).
{"title":"Najnowsze osiągnięcia w radioterapii adaptacyjnej MRgRT w świetle doniesień zaprezentowanych podczas konferencji ESTRO 37","authors":"Urszula Sobocka-Kurdyk","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.135","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.135","url":null,"abstract":"Celem niniejszej pracy było omówienie najnowszych doniesień o radioterapii adaptacyjnej na podstawie prezentacji ustnych oraz plakatowych zaprezentowanych podczas 37. konferencji Europejskiego Towarzystwa Radioterapii i Onkologii - ESTRO (ang. European Society for Radiation and Oncology).","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87943970","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.133
B. Urbański
Rak piersi jest drugim najczęstszym nowotworem związanym z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego, w tym głównie mózgu. Związane jest to z wieloma czynnikami, z których najważniejsze to podtyp molekularny raka piersi oraz wiek chorej.Rozsiew raka do mózgu związany jest z bardzo niekorzystnym rokowanie. Dlatego niezykle ważne jest właściwe postępowanie miejscowe tak, aby maksymalnie zwiększyć szanse chorej na wydłużenie życia.
{"title":"Rola chirurgii i radioterapii w leczeniu przerzutów raka piersi do mózgu","authors":"B. Urbański","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.133","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.133","url":null,"abstract":"Rak piersi jest drugim najczęstszym nowotworem związanym z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego, w tym głównie mózgu. Związane jest to z wieloma czynnikami, z których najważniejsze to podtyp molekularny raka piersi oraz wiek chorej.Rozsiew raka do mózgu związany jest z bardzo niekorzystnym rokowanie. Dlatego niezykle ważne jest właściwe postępowanie miejscowe tak, aby maksymalnie zwiększyć szanse chorej na wydłużenie życia.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"341 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75511144","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-10DOI: 10.21641/LOS.2019.17.2.91
Natalia Matuszak
Obecnie fizyka jądrowa coraz częściej stwarza możliwości ku nowym rozwiązaniom w radioterapii. Celem udoskonalenia już istniejących metod jest poszukiwanie bardziej precyzyjnych technologii dających możliwie jak najmniejsze ryzyko błędu. Fizyczne planowanie eksperymentów nierzadko wiąże się z ograniczeniami technicznymi, dlatego dobrym rozwiązaniem staje się modelowanie komputerowe. Do celów radioterapii najczęściej wymienianą metodą jest tzw. metoda Monte Carlo.Istotą tej metody jest symulacja komputerowa procesów o charakterze losowym. W oparciu o nią, algorytm wykorzystuje obliczenia numeryczne do opisu wielkości fizycznych. Stanowi to alternatywę dla procesów zbyt złożonych, dla których podejście analityczne jest niewystarczające by osiągnąć zamierzone cele. Spośród różnych kodów bazujących na obliczeniach Monte Carlo (MCNP, MCNPX, FLUKA, EGSnrc), w radioterapii największe zastosowanie znajduje GEANT4.
{"title":"Monte Carlo jako jedna z metod symulacyjnych w radioterapii","authors":"Natalia Matuszak","doi":"10.21641/LOS.2019.17.2.91","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.2019.17.2.91","url":null,"abstract":"Obecnie fizyka jądrowa coraz częściej stwarza możliwości ku nowym rozwiązaniom w radioterapii. Celem udoskonalenia już istniejących metod jest poszukiwanie bardziej precyzyjnych technologii dających możliwie jak najmniejsze ryzyko błędu. Fizyczne planowanie eksperymentów nierzadko wiąże się z ograniczeniami technicznymi, dlatego dobrym rozwiązaniem staje się modelowanie komputerowe. Do celów radioterapii najczęściej wymienianą metodą jest tzw. metoda Monte Carlo.Istotą tej metody jest symulacja komputerowa procesów o charakterze losowym. W oparciu o nią, algorytm wykorzystuje obliczenia numeryczne do opisu wielkości fizycznych. Stanowi to alternatywę dla procesów zbyt złożonych, dla których podejście analityczne jest niewystarczające by osiągnąć zamierzone cele. Spośród różnych kodów bazujących na obliczeniach Monte Carlo (MCNP, MCNPX, FLUKA, EGSnrc), w radioterapii największe zastosowanie znajduje GEANT4.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"16 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87176449","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W ostatnich latach znacząco poprawiły się wyniki leczenia raka piersi. W dużej mierze związane jest to ze stosowaniem uzupełniającego leczenia systemowego.Optymalna chemioterapia i immunoterapia oraz kompleksowa hormonoterapia przyczyniły się do wydłużenia czasu przeżycia całkowitego i czasu wolnego od choroby, jednak leczenie nieuchronnie wiąże się z występowaniem działań niepożądanych, które mogą wpływać na jakość życia chorych. Wczesne działania niepożądane leczenia systemowego ustępują maksymalnie do 6 miesięcy od zakończenia terapii. Późne objawy uboczne mogą utrzymywać się do końca życia pacjentów, a metody ich leczenia są często niesatysfakcjonujące.
{"title":"Późne działania niepożądane uzupełniającego leczenia systemowego u chorych z rozpoznaniem raka piersi.","authors":"P. Myśliwiec","doi":"10.21641/LOS.16.1.102","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.16.1.102","url":null,"abstract":"W ostatnich latach znacząco poprawiły się wyniki leczenia raka piersi. W dużej mierze związane jest to ze stosowaniem uzupełniającego leczenia systemowego.Optymalna chemioterapia i immunoterapia oraz kompleksowa hormonoterapia przyczyniły się do wydłużenia czasu przeżycia całkowitego i czasu wolnego od choroby, jednak leczenie nieuchronnie wiąże się z występowaniem działań niepożądanych, które mogą wpływać na jakość życia chorych. Wczesne działania niepożądane leczenia systemowego ustępują maksymalnie do 6 miesięcy od zakończenia terapii. Późne objawy uboczne mogą utrzymywać się do końca życia pacjentów, a metody ich leczenia są często niesatysfakcjonujące.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"61 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-03-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88426205","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Nowotwory tarczycy są najczęściej występującymi wśród nowotworów układu wewnątrzwydzielniczego. W ciągu ostatnich dekad liczba nowych zachorowań znacząco wzrosła i wciąż wykazuje tendencję wzrostową. U podstaw choroby nowotworowej leżą zmiany zachodzące w komórkach na poziomie molekularnym, głównie mutacje somatyczne w określonych onkogenach lub genach supresorowych. Analiza profilu molekularnego w zakresie mutacji somatycznych występujących w genach związanych z nowotworami tarczycy pozwala na poszerzenie wiedzy na temat molekularnych podstaw nowotworzenia i poznanie roli ich genetycznego podłoża w rozwoju choroby, jej progresji i rokowaniu powodzenia terapii. Mutacje w genach z rodziny RAS (NRAS, KRAS, HRAS) związane są najczęściej z typem pęcherzykowym nowotworu tarczycy, ale wykrywane są także w przypadku typu anaplastycznego. Mutacje w genie BRAF związane są natomiast z typem brodawkowym, ale również mogą występować w typie anaplastycznym. Mutacje w genie TP53 lub regionie promotorowym genu TERT związane są z większą agresywnością nowotworu, przerzutami i gorszym rokowaniem dla chorego.
{"title":"Genetyczne podłoże nowotworów tarczycy – wybrane zagadnienia","authors":"J. Wroblewska, A. Marszałek","doi":"10.21641/LOS.16.1.136","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.16.1.136","url":null,"abstract":"Nowotwory tarczycy są najczęściej występującymi wśród nowotworów układu wewnątrzwydzielniczego. W ciągu ostatnich dekad liczba nowych zachorowań znacząco wzrosła i wciąż wykazuje tendencję wzrostową. U podstaw choroby nowotworowej leżą zmiany zachodzące w komórkach na poziomie molekularnym, głównie mutacje somatyczne w określonych onkogenach lub genach supresorowych. Analiza profilu molekularnego w zakresie mutacji somatycznych występujących w genach związanych z nowotworami tarczycy pozwala na poszerzenie wiedzy na temat molekularnych podstaw nowotworzenia i poznanie roli ich genetycznego podłoża w rozwoju choroby, jej progresji i rokowaniu powodzenia terapii. Mutacje w genach z rodziny RAS (NRAS, KRAS, HRAS) związane są najczęściej z typem pęcherzykowym nowotworu tarczycy, ale wykrywane są także w przypadku typu anaplastycznego. Mutacje w genie BRAF związane są natomiast z typem brodawkowym, ale również mogą występować w typie anaplastycznym. Mutacje w genie TP53 lub regionie promotorowym genu TERT związane są z większą agresywnością nowotworu, przerzutami i gorszym rokowaniem dla chorego.","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"2 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-03-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88829706","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem pracy było zbadanie dawek poza obszarem terapeutycznym na wybranych głębokościach i odległościach od osi wiązki (CAX). Na potrzeby badania zaprojektowano i skonstruowano fantom wodny o wymiarach 45cm x 35cm x 90cm, w którym umieszczone zostały detektory termoluminescencyjne (TLD 100). Detektory umieszczone zostały na czterech głębokościach : 2cm, 5cm, 8cm, i 15 cm oraz czterech odległościach (dla każdej głębkości) od osi wiązki: 10, 20, 30 i 40 cm. W osi wiązki zadano dawkę 76 Gy, co odpowiadało 7503 jednostkom monitorowym (MU). Dawka w odległości 10 cm od osi wiązki i 2 cm głębokości była bliska dawce na głębokości 15 cm i wynosiła średnio 2,3 Gy. Pomiary dawek pokazały silną zależność dawki w zależności od odległości od osi wiązki. Dla dystansu 40 cm od CAX na głębokości 2 cm, zmierzono dawkę równą 0,27 Gy (SD= 0,025), na 15cm od CAX 0,116 (SD=0,066). W odległości 30 cm od osi wiązki zależność dawki wraz z głębokością była znacząca na głębokości 2 cm – 0.524 Gy (SD=0,251) oraz na głębokości 15 cm – 0.242 Gy (SD=0,564). 20 cm od osi wiązki na 2 cm głębokości wynosiła 0,925 Gy (SD=0,483) i głębokości 15 cm 0,517 (SD=0,160)
{"title":"Pomiary rozkładów dawek poza obszarem terapeutycznym na wybranych głębokościach i odległościach od osi wiązki.","authors":"A. Kowalik","doi":"10.21641/LOS.16.1.96","DOIUrl":"https://doi.org/10.21641/LOS.16.1.96","url":null,"abstract":"Celem pracy było zbadanie dawek poza obszarem terapeutycznym na wybranych głębokościach i odległościach od osi wiązki (CAX). Na potrzeby badania zaprojektowano i skonstruowano fantom wodny o wymiarach 45cm x 35cm x 90cm, w którym umieszczone zostały detektory termoluminescencyjne (TLD 100). Detektory umieszczone zostały na czterech głębokościach : 2cm, 5cm, 8cm, i 15 cm oraz czterech odległościach (dla każdej głębkości) od osi wiązki: 10, 20, 30 i 40 cm. W osi wiązki zadano dawkę 76 Gy, co odpowiadało 7503 jednostkom monitorowym (MU). Dawka w odległości 10 cm od osi wiązki i 2 cm głębokości była bliska dawce na głębokości 15 cm i wynosiła średnio 2,3 Gy. Pomiary dawek pokazały silną zależność dawki w zależności od odległości od osi wiązki. Dla dystansu 40 cm od CAX na głębokości 2 cm, zmierzono dawkę równą 0,27 Gy (SD= 0,025), na 15cm od CAX 0,116 (SD=0,066). W odległości 30 cm od osi wiązki zależność dawki wraz z głębokością była znacząca na głębokości 2 cm – 0.524 Gy (SD=0,251) oraz na głębokości 15 cm – 0.242 Gy (SD=0,564). 20 cm od osi wiązki na 2 cm głębokości wynosiła 0,925 Gy (SD=0,483) i głębokości 15 cm 0,517 (SD=0,160)","PeriodicalId":18098,"journal":{"name":"Letters in Oncology Science","volume":"19 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-03-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73708060","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：