The reviewed monograph by Jan Kuklík and René Petráš entitled Minorities and law in Czechoslovakia, 1918–1992, Karolinum Press, Prague 2017, is dedicated to the legal situation of national minorities in Czechoslovakia in the years 1918–1992. Although it constitutes a useful guide to appropriate legislation, the authors show some tendency to emphasise the democratic features of state policy towards minorities in the interwar period and lessen the significance of some of its flaws
Jan Kuklík和ren Petráš的评论专著《捷克斯洛伐克的少数民族和法律，1918-1992》，Karolinum出版社，布拉格2017年，致力于研究1918-1992年捷克斯洛伐克少数民族的法律状况。尽管它为适当的立法提供了有用的指导，但作者表现出一些倾向，强调两次世界大战期间国家对少数民族政策的民主特征，并淡化其某些缺陷的重要性
{"title":"Jan Kuklík, René Petráš, Minorities and law in Czechoslovakia, 1918–1992, Karolinum Press, Prague 2017, pp. 302","authors":"Grzegorz Gąsior","doi":"10.12775/klio.2021.042","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/klio.2021.042","url":null,"abstract":"The reviewed monograph by Jan Kuklík and René Petráš entitled Minorities and law in Czechoslovakia, 1918–1992, Karolinum Press, Prague 2017, is dedicated to the legal situation of national minorities in Czechoslovakia in the years 1918–1992. Although it constitutes a useful guide to appropriate legislation, the authors show some tendency to emphasise the democratic features of state policy towards minorities in the interwar period and lessen the significance of some of its flaws","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130900045","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Opowieść o rodzie Pikusa, legendarnego władcy Lacjum, w dziełach kronikarskich późnego antyku poprzedza panowanie Eneasza, królów Alba Longa czy Romulusa i Remusa. Artykuł zawiera uwagi krytyczne wobec książki Krzysztofa Hilmana, który podejmuje się analizy tej opowieści w trzech źródłach powszechnie uznawanych za kroniki - tzw. Kronice miasta Rzymu, Excerpta Latina Barbari (Kronice aleksandryjskiej) oraz kronice Jana Malalasa. Autor postuluje narodziny opowieści o Pikusie-Zeusie w późnym antyku, choć występuje ona w wielu wcześniejszych źródłach np. u Wergiliusza czy Diodora. Autorka wykazuje również niewiarygodność hipotezy Hilmana o domniemanym źródle pośrednim („euhemerystycznym opowiadaniu italskim”), poprzez które tytułowy Pikus miał zostać zaczerpnięty z Kroniki miasta Rzymu do Kroniki aleksandryjskiej i dzieła Malalasa.
{"title":"Legenda o Pikusie w kronikach późnego antyku – źródło wyobrażone. Uwagi do książki Krzysztofa Hilmana Pikus w Kronice aleksandryjskiej i u Malalasa. Narodziny mitu u schyłku antyku, Kraków 2019","authors":"Paulina Zagórska","doi":"10.12775/KLIO.202.029","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.029","url":null,"abstract":"Opowieść o rodzie Pikusa, legendarnego władcy Lacjum, w dziełach kronikarskich późnego antyku poprzedza panowanie Eneasza, królów Alba Longa czy Romulusa i Remusa. Artykuł zawiera uwagi krytyczne wobec książki Krzysztofa Hilmana, który podejmuje się analizy tej opowieści w trzech źródłach powszechnie uznawanych za kroniki - tzw. Kronice miasta Rzymu, Excerpta Latina Barbari (Kronice aleksandryjskiej) oraz kronice Jana Malalasa. Autor postuluje narodziny opowieści o Pikusie-Zeusie w późnym antyku, choć występuje ona w wielu wcześniejszych źródłach np. u Wergiliusza czy Diodora. Autorka wykazuje również niewiarygodność hipotezy Hilmana o domniemanym źródle pośrednim („euhemerystycznym opowiadaniu italskim”), poprzez które tytułowy Pikus miał zostać zaczerpnięty z Kroniki miasta Rzymu do Kroniki aleksandryjskiej i dzieła Malalasa. ","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"80 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114919350","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł dotyczy niemieckojęzycznej relacji z przebiegu wyprawy wojska rosyjskiego przeciwko Tatarom krymskim wiosną 1689 r. (tzw. drugiej wyprawy krymskiej). Autorem tego przekazu był pruski dyplomata i tajny radca Johann Reyer (* 1641, † 1718). Odbył on w 1688–1689 r. jako poseł księcia-elektora Fryderyka III podróż na dwór moskiewski. Analiza źródłoznawcza i treściowa zredagowanej przez niego relacji z owej wyprawy, opartej na pierwotnym tekście rosyjskim, daje możliwość zbadania sposobów percepcji wydarzeń wojennych, jak również ich pojmowania w końcu XVII stulecia. W pierwotnej, rosyjskiej redakcji źródło wykazuje wszelkie cechy ‘narracji wodzowsko-dworskiej’. Charakterystycznym jej elementem jest ujęcie wydarzeń w kontekście działań wodza wojska. Jego osoba jest ukazana w sytuacjach, które nie zawsze mają związek ze sprawami kierownictwa militarnego, ale każdorazowo pozwalają ukazać osobiste zalety wodza. Obecny jest m.in. topos wodza bliskiego swoim wojownikom/żołnierzom. Topiczność narracji odnosi się również do wyznaczników sukcesu wojennego (wysokie straty przeciwnika, wielkie łupy wojenne zdobyte na nim, zniszczenie miejsc jego egzystencji) oraz do obrazu przeciwnika (duża liczebność, barbaryzacja). Trzecim aspektem analizowanej w artykule relacji jest niski poziom spójności implikatywnej narracji i warunowany przezeń wysoki poziom ogólnikowości opisu. W żadnym miejscu przekazu poszczególne okoliczności i wydarzenia rozgrywające się w wojsku rosyjskim podczas wyprawy nie zostały przedstawione w na tyle szczegółowy sposób, by narracja mogła zyskać większy potencjał wyjaśniający opisywane wypadki. Zależności między poszczególnymi zjawiskami i wypadkami sprowadzone są do najprostszych relacji chronologicznego sąsiedztwa i nie ma w nich wspomnianej implikatywności. Wszystkie powyższe spostrzeżenia dotyczące struktury treści i budowy narracji dotyczą pierwotnego przekazu rosyjskiego, jednak pozostają one wiążące również dla niemieckiej redakcji Johanna Reyera. Ten bowiem przejął zasadniczy zrąb narracji, w zasadzie nie ingerując w jego treść, a tym bardziej nie opatrując go żadnymi krytycznymi komentarzami, choć wprowadził zarazem do niego dość długi wstęp. Oznacza to, że Reyer funkcjonował w podobnych strukturach mentalnych pojmowania i analizy zdarzeń wojennych, jak ówczesne wojskowe otoczenie kniazia Vasilija V. Golicyna, wśród którego członków powstała pierwotna rosyjska relacja. Dane dostarczone przez niego na dwór księcia-elektora miały zaledwie pewien potencjał informacyjny, ale pozbawione były jakiegokolwiek potencjału analitycznego. Zatem nawet, jeśli w kręgu wojskowych pozostających na służbie Hohenzollernów w końcu XVII w. znaleźliby się ludzie zdolni do racjonalnej oraz systematycznej analizy, krytycznej reflekcji i podejmowania złożonych rozumowań indukcyjnych w kwestiach militarnych, to informatorzy pokroju Reyera nie byli w stanie dostarczyć im do tego odpowiedniej jakości danych. Casus Johanna Reyera, człowieka o rozległych h
指挥官本人所处的情况并不总是与军事领导的问题有关，但每次都能表现出领导人的个人优势。除此之外，人们还可以指出与士兵关系密切的指挥官的主题。叙事的话题性也指的是战争成功的指标(对手的重大损失，从敌人那里赢得的大量战利品，摧毁对手的生存场所)和对对手的描述(他们的人数众多，野蛮化)。本文分析的第三个方面是隐含叙事的低一致性和受其制约的描述的高泛化程度。俄军在远征期间所发生的具体事件和情况，都没有以一种足够描述的方式呈现出来，以使叙述能够更好地解释所描述的情况。特定现象和案例之间的依赖关系被简化为最简单的时间上的接近关系，它们缺乏上述含义。所有上述关于内容结构和叙事结构的观察都与原始的俄罗斯账户有关;然而，它们仍然适用于约翰·雷耶的德文版本。事实上，他采用了叙事的核心，基本上没有干扰内容，更重要的是，他没有提供任何批判性的评论，尽管同时他做了一个相当长的介绍。它的意思是，雷耶在理解和分析战时事件方面的心理结构，与俄罗斯总司令瓦西里·v·戈利琴(Vasily V. Golitsyn)的军事随行人员类似，俄罗斯最初的描述就是在他们的随行人员中写成的。他提供给选帝侯朝廷的数据具有一定的信息潜力，但缺乏任何分析潜力。因此，即使在17世纪末的霍亨索伦王朝当值的士兵中，有一些人能够对军事问题进行理性的、系统的分析、批判性的反思和复杂的归纳推理，像Reyer这样的举报人也无法为他们提供足够高质量的数据。Johann Reyer是当时勃兰登堡-普鲁士的严格精英，他是一个思想视野广阔的人，他的案例表明，17世纪末勃兰登堡-普鲁士精英中的军事合理化现象还没有开始。正是在雷耶那一代人的时代，理性主义的突破开始被描绘出来，它站在批判、系统和连贯的世界观的基础上——雷耶与戈特弗里德·威廉·莱布尼茨(1646，†1716)这一代人交换了信件，而伊扎克·牛顿(* 1742，†1727)在第一次克里米亚战役的那一年(1687)刚刚发表了开创性的《自然数学原理的哲学》，这是所谓的现代科学革命的核心。当时变化的西欧军事与莫里斯·德·萨克斯(* 1696，†1750)、腓特烈大帝(* 1712，†1786)、亨利·汉弗莱·埃文斯·劳埃德(*约1718/1720，†1783)等人一起，或多或少推迟了一到两代人，完全进入了理性主义的突破。 指挥官本人所处的情况并不总是与军事领导的问题有关，但每次都能表现出领导人的个人优势。除此之外，人们还可以指出与士兵关系密切的指挥官的主题。叙事的话题性也指的是战争成功的指标(对手的重大损失，从敌人那里赢得的大量战利品，摧毁对手的生存场所)和对对手的描述(他们的人数众多，野蛮化)。本文分析的第三个方面是隐含叙事的低一致性和受其制约的描述的高泛化程度。俄军在远征期间所发生的具体事件和情况，都没有以一种足够描述的方式呈现出来，以使叙述能够更好地解释所描述的情况。特定现象和案例之间的依赖关系被简化为最简单的时间上的接近关系，它们缺乏上述含义。所有上述关于内容结构和叙事结构的观察都与原始的俄罗斯账户有关;然而，它们仍然适用于约翰·雷耶的德文版本。事实上，他采用了叙事的核心，基本上没有干扰内容，更重要的是，他没有提供任何批判性的评论，尽管同时他做了一个相当长的介绍。它的意思是，雷耶在理解和分析战时事件方面的心理结构，与俄罗斯总司令瓦西里·v·戈利琴(Vasily V. Golitsyn)的军事随行人员类似，俄罗斯最初的描述就是在他们的随行人员中写成的。他提供给选帝侯朝廷的数据具有一定的信息潜力，但缺乏任何分析潜力。因此，即使在17世纪末的霍亨索伦王朝当值的士兵中，有一些人能够对军事问题进行理性的、系统的分析、批判性的反思和复杂的归纳推理，像Reyer这样的举报人也无法为他们提供足够高质量的数据。Johann Reyer是当时勃兰登堡-普鲁士的严格精英，他是一个思想视野广阔的人，他的案例表明，17世纪末勃兰登堡-普鲁士精英中的军事合理化现象还没有开始。正是在雷耶那一代人的时代，理性主义的突破开始被描绘出来，它站在批判、系统和连贯的世界观的基础上——雷耶与戈特弗里德·威廉·莱布尼茨(1646，†1716)这一代人交换了信件，而伊扎克·牛顿(* 1742，†1727)在第一次克里米亚战役的那一年(1687)刚刚发表了开创性的《自然数学原理的哲学》，这是所谓的现代科学革命的核心。当时变化的西欧军事与莫里斯·德·萨克斯(* 1696，†1750)、腓特烈大帝(* 1712，†1786)、亨利·汉弗莱·埃文斯·劳埃德(*约1718/1720，†1783)等人一起，或多或少推迟了一到两代人，完全进入了理性主义的突破。
{"title":"Informowanie o wyprawie wojennej w końcu XVII w. – przypadek Johanna Reyera i kampanii krymskiej 1689 roku","authors":"K. Kwiatkowski","doi":"10.12775/KLIO.202.023","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.023","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy niemieckojęzycznej relacji z przebiegu wyprawy wojska rosyjskiego przeciwko Tatarom krymskim wiosną 1689 r. (tzw. drugiej wyprawy krymskiej). Autorem tego przekazu był pruski dyplomata i tajny radca Johann Reyer (* 1641, † 1718). Odbył on w 1688–1689 r. jako poseł księcia-elektora Fryderyka III podróż na dwór moskiewski. Analiza źródłoznawcza i treściowa zredagowanej przez niego relacji z owej wyprawy, opartej na pierwotnym tekście rosyjskim, daje możliwość zbadania sposobów percepcji wydarzeń wojennych, jak również ich pojmowania w końcu XVII stulecia. W pierwotnej, rosyjskiej redakcji źródło wykazuje wszelkie cechy ‘narracji wodzowsko-dworskiej’. Charakterystycznym jej elementem jest ujęcie wydarzeń w kontekście działań wodza wojska. Jego osoba jest ukazana w sytuacjach, które nie zawsze mają związek ze sprawami kierownictwa militarnego, ale każdorazowo pozwalają ukazać osobiste zalety wodza. Obecny jest m.in. topos wodza bliskiego swoim wojownikom/żołnierzom. Topiczność narracji odnosi się również do wyznaczników sukcesu wojennego (wysokie straty przeciwnika, wielkie łupy wojenne zdobyte na nim, zniszczenie miejsc jego egzystencji) oraz do obrazu przeciwnika (duża liczebność, barbaryzacja). Trzecim aspektem analizowanej w artykule relacji jest niski poziom spójności implikatywnej narracji i warunowany przezeń wysoki poziom ogólnikowości opisu. W żadnym miejscu przekazu poszczególne okoliczności i wydarzenia rozgrywające się w wojsku rosyjskim podczas wyprawy nie zostały przedstawione w na tyle szczegółowy sposób, by narracja mogła zyskać większy potencjał wyjaśniający opisywane wypadki. Zależności między poszczególnymi zjawiskami i wypadkami sprowadzone są do najprostszych relacji chronologicznego sąsiedztwa i nie ma w nich wspomnianej implikatywności. Wszystkie powyższe spostrzeżenia dotyczące struktury treści i budowy narracji dotyczą pierwotnego przekazu rosyjskiego, jednak pozostają one wiążące również dla niemieckiej redakcji Johanna Reyera. Ten bowiem przejął zasadniczy zrąb narracji, w zasadzie nie ingerując w jego treść, a tym bardziej nie opatrując go żadnymi krytycznymi komentarzami, choć wprowadził zarazem do niego dość długi wstęp. Oznacza to, że Reyer funkcjonował w podobnych strukturach mentalnych pojmowania i analizy zdarzeń wojennych, jak ówczesne wojskowe otoczenie kniazia Vasilija V. Golicyna, wśród którego członków powstała pierwotna rosyjska relacja. Dane dostarczone przez niego na dwór księcia-elektora miały zaledwie pewien potencjał informacyjny, ale pozbawione były jakiegokolwiek potencjału analitycznego. Zatem nawet, jeśli w kręgu wojskowych pozostających na służbie Hohenzollernów w końcu XVII w. znaleźliby się ludzie zdolni do racjonalnej oraz systematycznej analizy, krytycznej reflekcji i podejmowania złożonych rozumowań indukcyjnych w kwestiach militarnych, to informatorzy pokroju Reyera nie byli w stanie dostarczyć im do tego odpowiedniej jakości danych. Casus Johanna Reyera, człowieka o rozległych h","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-04-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121111699","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zygmunt Miłkowski to jedna najważniejszych postaci polskiej emigracji demokratycznej, mogąca się poszczycić imponującym dorobkiem pisarskim oraz doświadczeniem działalności politycznej. Za przełomowy w jego politycznym życiorysie można uznać 1887 rok, w którym ukazała się broszura „Rzecz o obronie czynnej i Skarbie Narodowym”, a także powstała niepodległościowa Liga Polska. Miłkowski był współtwórcą organizacji oraz autorem podstawy programowej. W ramach Ligi Miłkowski nawiązał współpracę z przyszłymi prominentnymi politykami ruchu narodowo-demokratycznego. Współpraca ta była kontynuowana również po rozwiązaniu Ligi Polskiej i powstaniu w jej miejsce Ligi Narodowej, której ton nadawali trzej działacze: Roman Dmowski, Zygmunt Balicki i Jan Ludwik Popławski. Z Ligi Narodowej wyrosła jedna z najważniejszych polskich formacji politycznych - Narodowa Demokracja. Miłkowski od początku wspierał działalność Ligi wierząc, że będzie ona realizowała program niepodległościowy. Reorientacja polityczna Narodowej Demokracji w kierunku polityki rozumnej ugody z Rosją dokonująca się w pierwszym dziesięcioleciu XX w., nigdy nie zyskała jego akceptacji. Zaważyła na dalszych relacjach z endecją i sprawiła, że Miłkowski publicznie potępił dawnych uczniów i politycznych sojuszników.
日格蒙特-米乌科夫斯基是波兰民主移民中最重要的人物之一，他的著作和政治活动经历令人印象深刻。1887 年是他政治生涯的转折点，这一年他出版了小册子《论积极防御和国库》（Rzecz o obronie czynnej i Skarbie Narodowym），并成立了支持独立的波兰联盟。米乌科夫斯基是该组织的共同创始人之一，也是其纲领基础的作者。作为联盟的一员，米乌科夫斯基与民族民主运动未来的著名政治家建立了合作关系。这种合作在波兰联盟解散、全国联盟取而代之成立后仍在继续，而全国联盟的基调是由 Roman Dmowski、Zygmunt Balicki 和 Jan Ludwik Popławski 三位活动家确定的。民族联盟催生了波兰最重要的政治组织之一--Narodowa Demokracja。米乌科夫斯基从一开始就支持该联盟的活动，认为它将推行独立方案。20 世纪头十年，民族民主党在政治上重新定位，采取与俄国合理和解的政策，但这从未得到他的认可。这影响了他与民族民主党的进一步关系，并导致米乌科夫斯基公开谴责他以前的弟子和政治盟友。
{"title":"Zygmunt Miłkowski (Tomasz Teodor Jeż) a Narodowa Demokracja","authors":"I. Zaleska","doi":"10.12775/KLIO.202.024","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.024","url":null,"abstract":"Zygmunt Miłkowski to jedna najważniejszych postaci polskiej emigracji demokratycznej, mogąca się poszczycić imponującym dorobkiem pisarskim oraz doświadczeniem działalności politycznej. Za przełomowy w jego politycznym życiorysie można uznać 1887 rok, w którym ukazała się broszura „Rzecz o obronie czynnej i Skarbie Narodowym”, a także powstała niepodległościowa Liga Polska. Miłkowski był współtwórcą organizacji oraz autorem podstawy programowej. W ramach Ligi Miłkowski nawiązał współpracę z przyszłymi prominentnymi politykami ruchu narodowo-demokratycznego. Współpraca ta była kontynuowana również po rozwiązaniu Ligi Polskiej i powstaniu w jej miejsce Ligi Narodowej, której ton nadawali trzej działacze: Roman Dmowski, Zygmunt Balicki i Jan Ludwik Popławski. Z Ligi Narodowej wyrosła jedna z najważniejszych polskich formacji politycznych - Narodowa Demokracja. Miłkowski od początku wspierał działalność Ligi wierząc, że będzie ona realizowała program niepodległościowy. Reorientacja polityczna Narodowej Demokracji w kierunku polityki rozumnej ugody z Rosją dokonująca się w pierwszym dziesięcioleciu XX w., nigdy nie zyskała jego akceptacji. Zaważyła na dalszych relacjach z endecją i sprawiła, że Miłkowski publicznie potępił dawnych uczniów i politycznych sojuszników.","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"36 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-04-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132286580","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przedstawiono zmagania niemieckiej administracji Generalnego Gubernatorstwa z polskimi nazwami miejscowości. Polityka w zakresie ich zmian – dostosowania do umiejętności językowych niemieckich urzędników lub germanizowania, nie była konsekwentna. Kompleksową próbę zmiany nazw – przede wszystkim miast – w GG podjęto dopiero w 1941 r., a w 1943 r. rozszerzono na dystrykt galicyjski. Ich zakres był jednak niewielki, co należy tłumaczyć oporami samej administracji GG oraz innych instytucji – m.in. Wehrmachtu. Chociaż ustalanie urzędowych nazw miejscowości generalny gubernator zastrzegł do swojej wyłącznej kompetencji, inicjatywę w tym zakresie przejmowali nieraz naczelnicy powiatów, samowolnie germanizując nazwy miast lub usuwając z nich polskie znaki diakrytyczne
{"title":"Zmiany nazw miast w Generalnym Gubernatorstwie (1939–1945). Wstęp do germanizacji czy wyraz pragmatyzmu okupanta?","authors":"Marcin Przegiętka","doi":"10.12775/klio.2021.038","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/klio.2021.038","url":null,"abstract":"W artykule przedstawiono zmagania niemieckiej administracji Generalnego Gubernatorstwa z polskimi nazwami miejscowości. Polityka w zakresie ich zmian – dostosowania do umiejętności językowych niemieckich urzędników lub germanizowania, nie była konsekwentna. Kompleksową próbę zmiany nazw – przede wszystkim miast – w GG podjęto dopiero w 1941 r., a w 1943 r. rozszerzono na dystrykt galicyjski. Ich zakres był jednak niewielki, co należy tłumaczyć oporami samej administracji GG oraz innych instytucji – m.in. Wehrmachtu. Chociaż ustalanie urzędowych nazw miejscowości generalny gubernator zastrzegł do swojej wyłącznej kompetencji, inicjatywę w tym zakresie przejmowali nieraz naczelnicy powiatów, samowolnie germanizując nazwy miast lub usuwając z nich polskie znaki diakrytyczne","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"288 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122091775","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł przedstawia urzędników kancelaryjnych w XVI–XVIII w. na tle funkcjonowania kancelarii grodzkich powiatu kcyńskiego i innych jednostek administracyjnych Wielkopolski. Analizie zostały poddane: pochodzenie terytorialne i społeczne urzędników, ich kariery, a także majątek. Dopełnieniem tekstu jest aneks zawierający szczegółowe informacje o urzędnikach kancelarii grodzkiej w Kcyni w XVI–XVIII w.
{"title":"Urzędnicy kancelarii grodzkiej powiatu kcyńskiego w XVI–XVIII wieku","authors":"Paweł Klint","doi":"10.12775/klio.2021.037","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/klio.2021.037","url":null,"abstract":" Artykuł przedstawia urzędników kancelaryjnych w XVI–XVIII w. na tle funkcjonowania kancelarii grodzkich powiatu kcyńskiego i innych jednostek administracyjnych Wielkopolski. Analizie zostały poddane: pochodzenie terytorialne i społeczne urzędników, ich kariery, a także majątek. Dopełnieniem tekstu jest aneks zawierający szczegółowe informacje o urzędnikach kancelarii grodzkiej w Kcyni w XVI–XVIII w.","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"11 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121998090","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Po zakończeniu drugiej wojny światowej polonizacja Wrocławia stała się sprawą pierwszorzędnej wagi – zarówno z przyczyn politycznych, jak i psychospołecznych. Prezentowany tekst ma na celu wskazanie określonych tendencji w działaniach nastawionych na nadanie historycznej stolicy regionu dobitnie polskiego wyrazu. Koncentruje się na takich zjawiskach, jak degradacja przestrzeni miejskiej i zniszczenia tkanki architektonicznej, odgruzowywanie i odbudowa miasta, wydobywanie z obcego otoczenia kulturowego „piastowskich” świadectw polskości, usuwanie symboliki prusko-niemieckiej (zwłaszcza hitlerowskiej) oraz eksponowanie tradycji Kresów Wschodnich. Ramy dociekań wyznaczają dwa radykalne zwroty, które w ciągu kilku powojennych lat zdecydowały o kulturowym
{"title":"\"Wrocław nasz!\"","authors":"E. Kaszuba","doi":"10.12775/klio.2021.039","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/klio.2021.039","url":null,"abstract":"Po zakończeniu drugiej wojny światowej polonizacja Wrocławia stała się sprawą pierwszorzędnej wagi – zarówno z przyczyn politycznych, jak i psychospołecznych. Prezentowany tekst ma na celu wskazanie określonych tendencji w działaniach nastawionych na nadanie historycznej stolicy regionu dobitnie polskiego wyrazu. Koncentruje się na takich zjawiskach, jak degradacja przestrzeni miejskiej i zniszczenia tkanki architektonicznej, odgruzowywanie i odbudowa miasta, wydobywanie z obcego otoczenia kulturowego „piastowskich” świadectw polskości, usuwanie symboliki prusko-niemieckiej (zwłaszcza hitlerowskiej) oraz eksponowanie tradycji Kresów Wschodnich. Ramy dociekań wyznaczają dwa radykalne zwroty, które w ciągu kilku powojennych lat zdecydowały o kulturowym","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130754215","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wiedza na temat własnego pochodzenia i koligacji rodzinnych była istotna dla przedstawicielu stanu szlacheckiego. Wyróżniało to szlachtę na tle pozostałych stanów społecznych, także definiowało ich jako grupę. Wywody genealogiczne szlachta zamieszczała w księgach sądowych najczęściej po to, żeby udowodnić swoje szlachectwo. W siedemnastowiecznych księgach grodzkich sanockich rzadko można spotkać takie szlacheckie wywody genealogiczne. Wyjątkowym przykładem jest genealogia rodziny Topolskich. Artykuł stanowi analizę wywodu genealogicznego spisanego przez Sebastiana Topolskiego w 1646 roku.
{"title":"„Aby wiedzieli, gdzie gniazdo nasze leży i skąd przodków naszych originem mamy”. Genealogia Topolskich herbu Nałęcz z ziemi sanockiej z XVII wieku","authors":"Katarzyna Lena Długosz","doi":"10.12775/KLIO.202.028","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.028","url":null,"abstract":"Wiedza na temat własnego pochodzenia i koligacji rodzinnych była istotna dla przedstawicielu stanu szlacheckiego. Wyróżniało to szlachtę na tle pozostałych stanów społecznych, także definiowało ich jako grupę. Wywody genealogiczne szlachta zamieszczała w księgach sądowych najczęściej po to, żeby udowodnić swoje szlachectwo. W siedemnastowiecznych księgach grodzkich sanockich rzadko można spotkać takie szlacheckie wywody genealogiczne. Wyjątkowym przykładem jest genealogia rodziny Topolskich. Artykuł stanowi analizę wywodu genealogicznego spisanego przez Sebastiana Topolskiego w 1646 roku.","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114638940","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Streszczenie 25 kwietnia 1974 w Lizbonie rozpoczął się wojskowy zamach stanu wymierzony w autorytarne państwo. Odniósł błyskawiczny sukces. Przejęcie władzy przez wojsko rozpoczęło ciąg niezwykle turbulentnych wydarzeń o kluczowym znaczeniu dla przyszłości państwa. Za zakończenie owego okresu uznać można 25 listopada 1975 roku. Wtedy to również wojsko udaremniło kolejną próbę zamachu organizowaną przez oficerów o radykalnie lewicowych poglądach. Celem artykułu jest dokonanie rekonstrukcji przyczyn, które doprowadziły do zamachu oraz omówienie przebiegu wydarzeń między kwietniem 1974 roku a listopadem roku następnego. Okres ten określany jest w artykule mianem Rewolucji goździków. Autor posłużył się metodą studium przypadku, w wariancie ukierunkowanym nie tylko na opis, ale również na zaprezentowanie kontekstu badanego zjawiska. Podłużono się opracowaniami w języku portugalskimi angielskim, a także wyborem portugalskich dokumentów i aktów prawnych. AbstractOn April 25 1974 the military coup d'état aimed at the authoritarian state started in Lisboan. The rebels achieved an instant success. The takeover of power by the military started a series of extremely turbulent events of key importance for the future of the state. The end of this period can be considered November 25 1975. It was also then that the military foiled another attempted conducted by officers with radical leftist views. The aim of the article is to reconstruct the causes that led to the coup d'état in April 1974, to discuss the course of events between April 1974 and November of the following year. The period is referred to in this article as the Revolution cloves. The paper presents the consequences of these events for the further history of the Portugal. The author used the case study method in a variant aimed not only at description but also at presenting the context of the phenomenon under study. The studies in Portuguese and English, as well as the selection of Portuguese documents and legal acts, were extended.
{"title":"Portugalska Rewolucja Goździków w 1974 roku. Przyczyny-przebieg-następstwa","authors":"Krzysztof Kubiak","doi":"10.12775/KLIO.202.027","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.027","url":null,"abstract":"Streszczenie 25 kwietnia 1974 w Lizbonie rozpoczął się wojskowy zamach stanu wymierzony w autorytarne państwo. Odniósł błyskawiczny sukces. Przejęcie władzy przez wojsko rozpoczęło ciąg niezwykle turbulentnych wydarzeń o kluczowym znaczeniu dla przyszłości państwa. Za zakończenie owego okresu uznać można 25 listopada 1975 roku. Wtedy to również wojsko udaremniło kolejną próbę zamachu organizowaną przez oficerów o radykalnie lewicowych poglądach. Celem artykułu jest dokonanie rekonstrukcji przyczyn, które doprowadziły do zamachu oraz omówienie przebiegu wydarzeń między kwietniem 1974 roku a listopadem roku następnego. Okres ten określany jest w artykule mianem Rewolucji goździków. Autor posłużył się metodą studium przypadku, w wariancie ukierunkowanym nie tylko na opis, ale również na zaprezentowanie kontekstu badanego zjawiska. Podłużono się opracowaniami w języku portugalskimi angielskim, a także wyborem portugalskich dokumentów i aktów prawnych. AbstractOn April 25 1974 the military coup d'état aimed at the authoritarian state started in Lisboan. The rebels achieved an instant success. The takeover of power by the military started a series of extremely turbulent events of key importance for the future of the state. The end of this period can be considered November 25 1975. It was also then that the military foiled another attempted conducted by officers with radical leftist views. The aim of the article is to reconstruct the causes that led to the coup d'état in April 1974, to discuss the course of events between April 1974 and November of the following year. The period is referred to in this article as the Revolution cloves. The paper presents the consequences of these events for the further history of the Portugal. The author used the case study method in a variant aimed not only at description but also at presenting the context of the phenomenon under study. The studies in Portuguese and English, as well as the selection of Portuguese documents and legal acts, were extended. ","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"51 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124816153","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł przedstawia debatę parlamentarną nad zniesieniem prawa patronatu w Polsce, która odbyła się w Sejmie Ustawodawczym w marcu 1920 roku, a także tło historyczne związane z podjęciem tej problematyki na forum sejmowym. Sprawa dalszego istnienia prawa patronatu została poruszona przez polityków ruchu ludowego, dążących do nadania mu nowej, demokratycznej formy. Jednocześnie stronnictwa prawicowe opowiedziały się za pełną likwidacją prawa patronatu, podzielając w tym względzie zdanie władz Kościoła katolickiego. Choć debata sejmowa nie przyniosła wiążących rozwiązań w tej kwestii, to stała się okazją do szerszej polemiki na temat spraw światopoglądowych i roli Kościoła w niepodległym państwie.
{"title":"Kwestia zniesienia prawa patronatu w debacie parlamentarnej Sejmu Ustawodawczego w 1920 roku","authors":"Paweł Magiera","doi":"10.12775/KLIO.202.026","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/KLIO.202.026","url":null,"abstract":"Artykuł przedstawia debatę parlamentarną nad zniesieniem prawa patronatu w Polsce, która odbyła się w Sejmie Ustawodawczym w marcu 1920 roku, a także tło historyczne związane z podjęciem tej problematyki na forum sejmowym. Sprawa dalszego istnienia prawa patronatu została poruszona przez polityków ruchu ludowego, dążących do nadania mu nowej, demokratycznej formy. Jednocześnie stronnictwa prawicowe opowiedziały się za pełną likwidacją prawa patronatu, podzielając w tym względzie zdanie władz Kościoła katolickiego. Choć debata sejmowa nie przyniosła wiążących rozwiązań w tej kwestii, to stała się okazją do szerszej polemiki na temat spraw światopoglądowych i roli Kościoła w niepodległym państwie.","PeriodicalId":196287,"journal":{"name":"Klio - Czasopismo Poświęcone Dziejom Polski i Powszechnym","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129675684","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：