Sanatsal eylemlerde doğa kaynaklı ilkelerden, sistemlerden ve nesnelerden etkilenme, yaratım sürecinin bir parçası olarak düşünülebilir. ‘Bir başka şey olarak doğa’, insanın içinde var olduğu, izlediği ve etkilendiği ilk unsur olarak görülmektedir. Etkilenme halinde olduğu bu dış ortama dönük olarak insan, yaratıcı edimlerinde doğadan ilham alır. Kendi bilgi birikimi ve deneyimleri doğrultusunda esinlenme ilgisini, seçiciliğini pekiştirir, dikkatini özelleştirir. İnsanın bu seçiciliği, üretiminde spesifik alanlar, nesnel odaklanmalar yaratır. Söz konusu odaklanmalar sanatçı bakışıyla, ortaya çıkarmak istediği şey için doğrudan ya da dolaylı olarak, dönüştürerek kullandığı nesne, biçim veya dokunun oluşumunun farklı olanaklarını sunar. Doğal bir nesne olan tohum, bu anlamda kavramsal ve sanatsal üretim süreçlerine konu olur. Bu incelemede, tohumun kendi halinde biyolojik var oluşuna, kavramsal olarak metaforik yapılanma biçimlerine ve sanata nasıl yansıdığına dair örneklere yer verilecektir. Araştırmada amaç, yaşantımızın parçası olan doğal bir nesnenin zihnimize ve oradan da sanat üretimine nasıl dönüştüğünün bir çözümlemesini yapabilmektir.
{"title":"Doğal Bir Nesnenin Dönüşümü: Sanatta Tohum","authors":"Sevil Seda Arapki̇rli̇","doi":"10.55004/tykhe.1293326","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1293326","url":null,"abstract":"Sanatsal eylemlerde doğa kaynaklı ilkelerden, sistemlerden ve nesnelerden etkilenme, yaratım sürecinin bir parçası olarak düşünülebilir. ‘Bir başka şey olarak doğa’, insanın içinde var olduğu, izlediği ve etkilendiği ilk unsur olarak görülmektedir. Etkilenme halinde olduğu bu dış ortama dönük olarak insan, yaratıcı edimlerinde doğadan ilham alır. Kendi bilgi birikimi ve deneyimleri doğrultusunda esinlenme ilgisini, seçiciliğini pekiştirir, dikkatini özelleştirir. İnsanın bu seçiciliği, üretiminde spesifik alanlar, nesnel odaklanmalar yaratır. Söz konusu odaklanmalar sanatçı bakışıyla, ortaya çıkarmak istediği şey için doğrudan ya da dolaylı olarak, dönüştürerek kullandığı nesne, biçim veya dokunun oluşumunun farklı olanaklarını sunar. Doğal bir nesne olan tohum, bu anlamda kavramsal ve sanatsal üretim süreçlerine konu olur. Bu incelemede, tohumun kendi halinde biyolojik var oluşuna, kavramsal olarak metaforik yapılanma biçimlerine ve sanata nasıl yansıdığına dair örneklere yer verilecektir. Araştırmada amaç, yaşantımızın parçası olan doğal bir nesnenin zihnimize ve oradan da sanat üretimine nasıl dönüştüğünün bir çözümlemesini yapabilmektir.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"25 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139339441","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmanın amacı, oyuncunun kendini geliştirmesi için nasıl bir çalışma disiplini yaratması ve rol yaratım sürecinde -karakter yaratırken- hangi özgün materyaller kullanacağının panoramik görüntüsünü vermek ve hayal kurmanın gücünü, oyunculuk sanatı üzerinden Michael Chekhov’un “Hayali Beden” kavramı özelinde açıklamaya çalışmaktır. Oyuncu kişisinin bu değişimi ve yaratıcı etkiyi hissetmesi, imgelemin gücünü kendi sanatsal çalışmalarında kabul etmesiyle ve daha çok bu kavramın varlığını bilerek yaratılarını oluşturmasıyla mümkün olabilecektir. İmgelem, hayali bir bedeni oluşturmanın dayanak noktalarının birinci basamağında yer alır. Bu yaklaşımı oyuncunun benimsemesi ve çalışmalarında etkilerini gözlemlemesi, onu daha da sanatsal bir yaklaşımın içerisine sürükleyecektir. Bu noktada oyuncu açısından hayal kurmanın vücut fizyolojisi üzerindeki etkilerini doğrudan veya değiştirici bir etkiyle oluşturmayı hedeflemiş olan Chekhov, imgelem gücünün, hayali bir bedeni imlemekle, özellikle de oyuncu tarafından karakter yaratma durumunda nasıl kullanılacağının anahtarını sunmaktadır. Michael Chekhov’un sanatsal yetisi ve oyunculuk anlayışı, performansa dayalı bir dizi psikofiziksel oyunculuk alıştırmalarını oyuncu kişisine sunarken, hayali bir bedenin de önemini hem kuramsal hem de uygulama çalışmalarıyla öğretmeyi hedefler. Bu etkiler ışığında bir uygulama rehberi olarak vurgulanabilecek “Hayali Beden” kavramı, hayal gücünün beden ve zihin arasındaki bağlantısıyla oyuncu tarafından nasıl somutlanabileceğine bilimsel bir bakış açısını sunar.
{"title":"Michael Chekhov’un Oyunculuk Tekniği: Bir Uygulama Rehberi Olarak “Hayali Beden” Kavramı.","authors":"Özgür Küçüköner, Pınar Aras","doi":"10.55004/tykhe.1296701","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1296701","url":null,"abstract":"Bu çalışmanın amacı, oyuncunun kendini geliştirmesi için nasıl bir çalışma disiplini yaratması ve rol yaratım sürecinde -karakter yaratırken- hangi özgün materyaller kullanacağının panoramik görüntüsünü vermek ve hayal kurmanın gücünü, oyunculuk sanatı üzerinden Michael Chekhov’un “Hayali Beden” kavramı özelinde açıklamaya çalışmaktır. Oyuncu kişisinin bu değişimi ve yaratıcı etkiyi hissetmesi, imgelemin gücünü kendi sanatsal çalışmalarında kabul etmesiyle ve daha çok bu kavramın varlığını bilerek yaratılarını oluşturmasıyla mümkün olabilecektir. İmgelem, hayali bir bedeni oluşturmanın dayanak noktalarının birinci basamağında yer alır. Bu yaklaşımı oyuncunun benimsemesi ve çalışmalarında etkilerini gözlemlemesi, onu daha da sanatsal bir yaklaşımın içerisine sürükleyecektir. Bu noktada oyuncu açısından hayal kurmanın vücut fizyolojisi üzerindeki etkilerini doğrudan veya değiştirici bir etkiyle oluşturmayı hedeflemiş olan Chekhov, imgelem gücünün, hayali bir bedeni imlemekle, özellikle de oyuncu tarafından karakter yaratma durumunda nasıl kullanılacağının anahtarını sunmaktadır. Michael Chekhov’un sanatsal yetisi ve oyunculuk anlayışı, performansa dayalı bir dizi psikofiziksel oyunculuk alıştırmalarını oyuncu kişisine sunarken, hayali bir bedenin de önemini hem kuramsal hem de uygulama çalışmalarıyla öğretmeyi hedefler. Bu etkiler ışığında bir uygulama rehberi olarak vurgulanabilecek “Hayali Beden” kavramı, hayal gücünün beden ve zihin arasındaki bağlantısıyla oyuncu tarafından nasıl somutlanabileceğine bilimsel bir bakış açısını sunar.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"35 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139349558","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Özel tiyatrolar öteden beri mekan sıkıntılarıyla gündeme gelmiştir. Var olan salonların çoğunlukla ödenekli kurumlara ait olması, özel sahnelerin yüksek kira bedelleri ve prova için ayrıca bir mekana ihtiyaç duyulması özel tiyatroların başlıca sıkıntıları arasındadır. Kendi salonlarına sahip tiyatrolar ise yüksek maliyetlerle baş etmek durumundadır. Yıllarca salon sıkıntısı yaşamış ve uzun süren çabaların ardından kendi tiyatro binalarına kavuşsalar bile ayakta kalma mücadelesi vermiş tiyatro topluluklarından bir tanesi ise Kenter Tiyatrosu’dur. Kenter Tiyatrosu, kurulduğu günden itibaren hep göz önünde olmuş bir tiyatrodur. Kenter kardeşler, hem kendilerine has duruşları, hem sanatsal kabiliyetleri hem de sergiledikleri birçok oyunla, dikkatleri üzerlerinde tutmayı başarmıştır. Son zamanlarda ise, özellikle Yıldız Kenter’in vefatı sonrasında, Kenter Tiyatrosu’na ne olacağı tartışma konusu olmuştur. Bu tartışmaların odağında ise, tiyatro binasının akıbeti bulunmaktadır. Binanın inşa sürecinde yaşanılan nice zorluğun ve özellikle Yıldız Kenter’in bu zorlukları aşmak için verdiği insanüstü çabanın; kısacası bir tiyatro var etme mücadelesinin tüm ayrıntılarıyla incelenmesi, özel tiyatroların üretim süreçlerinin salon ihtiyaçları bağlamıyla ilişkilendirilerek değerlendirilmesi bakımından önemli görünmektedir.
{"title":"Bir Tiyatro İnşa Eden Kadın: Yıldız Kenter","authors":"Süleyman Karaahmet","doi":"10.55004/tykhe.1297810","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1297810","url":null,"abstract":"Özel tiyatrolar öteden beri mekan sıkıntılarıyla gündeme gelmiştir. Var olan salonların çoğunlukla ödenekli kurumlara ait olması, özel sahnelerin yüksek kira bedelleri ve prova için ayrıca bir mekana ihtiyaç duyulması özel tiyatroların başlıca sıkıntıları arasındadır. Kendi salonlarına sahip tiyatrolar ise yüksek maliyetlerle baş etmek durumundadır. Yıllarca salon sıkıntısı yaşamış ve uzun süren çabaların ardından kendi tiyatro binalarına kavuşsalar bile ayakta kalma mücadelesi vermiş tiyatro topluluklarından bir tanesi ise Kenter Tiyatrosu’dur. Kenter Tiyatrosu, kurulduğu günden itibaren hep göz önünde olmuş bir tiyatrodur. Kenter kardeşler, hem kendilerine has duruşları, hem sanatsal kabiliyetleri hem de sergiledikleri birçok oyunla, dikkatleri üzerlerinde tutmayı başarmıştır. Son zamanlarda ise, özellikle Yıldız Kenter’in vefatı sonrasında, Kenter Tiyatrosu’na ne olacağı tartışma konusu olmuştur. Bu tartışmaların odağında ise, tiyatro binasının akıbeti bulunmaktadır. Binanın inşa sürecinde yaşanılan nice zorluğun ve özellikle Yıldız Kenter’in bu zorlukları aşmak için verdiği insanüstü çabanın; kısacası bir tiyatro var etme mücadelesinin tüm ayrıntılarıyla incelenmesi, özel tiyatroların üretim süreçlerinin salon ihtiyaçları bağlamıyla ilişkilendirilerek değerlendirilmesi bakımından önemli görünmektedir.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"7 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139349824","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Biçim, uygarlık tarihinin her döneminde, nesnenin maddesel içeriğini üretmenin ötesinde, toplumlara ait varoluş değerlerinin aktarımı için yegâne araç olmuştur. Tarihin devingen işleyiş sürecinde her bir yeni sosyal-kültürel, toplumsal, ideolojik ve teknolojik gelişme önceki dönemlere ait biçim olasılıklarını tamamlar ve/veya değiştirir. Anadolu coğrafyasında, toplumsallığın yapısal tezahürleri Türk ulusal kimliğinin baskın izlerini taşımaktadır. Bu çalışmada, nesnenin yapısallığının özündeki imgesel referanslarla bütünleştirildiğinde okunaklı olabileceği argümanı üzerinden, Türk anıtlarında biçim ile tanımlanmış olan bağlamsal karşılığı araştırmak hedeflenmektedir. Bu amaçla, yazınsal ve görsel kaynaklardan toplanan verilerin tümel düzen içinde yorumlanıp, ortaya çıkan örüntüler üzerinden çeşitliliğinin irdelenmesine dayalı nitel bir çalışma yöntemi izlenmiştir. İçerik, Selçuklu, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti Dönemi anıtlarının meydana getirdiği çeşitlilik özelinde ele alınmıştır. Çalışmada, dizge aktarımı kronolojik olarak gelişim gösterse de Anadolu-Türk kimliğini yansıtan biçim özelliklerinin belirginleştiği veya kırılmalara uğradığı inşa edimleri, yanıtların arayışında geniş bir söz alanı oluşturmaktadır. Anlamı taşıyan ifade değerinin tasarlanarak veya zamanla çağrışımsal olarak ortaya çıkışındaki ontolojik çeşitlilik, Türk mimari eserleri ve Türk sanat yapıtları başlıkları altında toplanmıştır. Türk mimarisinde, yapısal öğelerin düzeni ve çeşitliliği ile inşa edimi biçimin kökenlerine dair referanslar içermektedir. Türk sanatında ise, anlam aktarımının biçimsel araçları, bezeme ve bağımsız plastik öğeler ile farklı anlamsal karşılıkları yakalamaktadır. Bu başlıklardan elde edilen çıkarımlar doğrultusunda ortaya çıkan kuram ve bulgular, biçim ile taşınan koşut değerlere dayalı örtük bilgi üzerinden kuramın dönüşümünde etkili önemli tartışma alanlarını görünür kılmaktadır.
{"title":"Türk Anıtlarında Bağlamın Biçim ile Kuruluşu","authors":"Sevda Duygu Kolbay","doi":"10.55004/tykhe.1264472","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1264472","url":null,"abstract":"Biçim, uygarlık tarihinin her döneminde, nesnenin maddesel içeriğini üretmenin ötesinde, toplumlara ait varoluş değerlerinin aktarımı için yegâne araç olmuştur. Tarihin devingen işleyiş sürecinde her bir yeni sosyal-kültürel, toplumsal, ideolojik ve teknolojik gelişme önceki dönemlere ait biçim olasılıklarını tamamlar ve/veya değiştirir. Anadolu coğrafyasında, toplumsallığın yapısal tezahürleri Türk ulusal kimliğinin baskın izlerini taşımaktadır. Bu çalışmada, nesnenin yapısallığının özündeki imgesel referanslarla bütünleştirildiğinde okunaklı olabileceği argümanı üzerinden, Türk anıtlarında biçim ile tanımlanmış olan bağlamsal karşılığı araştırmak hedeflenmektedir. Bu amaçla, yazınsal ve görsel kaynaklardan toplanan verilerin tümel düzen içinde yorumlanıp, ortaya çıkan örüntüler üzerinden çeşitliliğinin irdelenmesine dayalı nitel bir çalışma yöntemi izlenmiştir. İçerik, Selçuklu, Osmanlı ve Türkiye Cumhuriyeti Dönemi anıtlarının meydana getirdiği çeşitlilik özelinde ele alınmıştır. Çalışmada, dizge aktarımı kronolojik olarak gelişim gösterse de Anadolu-Türk kimliğini yansıtan biçim özelliklerinin belirginleştiği veya kırılmalara uğradığı inşa edimleri, yanıtların arayışında geniş bir söz alanı oluşturmaktadır. Anlamı taşıyan ifade değerinin tasarlanarak veya zamanla çağrışımsal olarak ortaya çıkışındaki ontolojik çeşitlilik, Türk mimari eserleri ve Türk sanat yapıtları başlıkları altında toplanmıştır. Türk mimarisinde, yapısal öğelerin düzeni ve çeşitliliği ile inşa edimi biçimin kökenlerine dair referanslar içermektedir. Türk sanatında ise, anlam aktarımının biçimsel araçları, bezeme ve bağımsız plastik öğeler ile farklı anlamsal karşılıkları yakalamaktadır. Bu başlıklardan elde edilen çıkarımlar doğrultusunda ortaya çıkan kuram ve bulgular, biçim ile taşınan koşut değerlere dayalı örtük bilgi üzerinden kuramın dönüşümünde etkili önemli tartışma alanlarını görünür kılmaktadır.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"44 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128274241","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Modern toplumlarda medyanın sosyolojik anlamda bir bilgi üreticisi olarak önemi ve etkisi uzun süredir araştırılan bir meseledir. Medya, özellikle kültürün endüstrileşmesinde, kitlelerin küresel boyutta aynılaşmasında ve tüketim kültürünün yükselişinde önemli bir yere sahiptir. Medyanın ürettiği göstergeler ikincil bir dil olarak mevcut dillere dayansa da göstergebilim alanında yapılan çalışmalara göre mevcut dillerin sözcükler ile yapabileceğinin ötesinde bir etkiye sahiptir. Özellikle 1950’lerden sonra bazı sanatçıların medya tarafından üretilen göstergeleri çalışmalarında kullandıkları bilinmektedir. Bu durum göstergelerarasılık bağlamında medyanın hâkim anlamlarının tekrarları veya bu anlamların değişimi şeklinde iki türde gerçekleşebilir. Göstergelerarası çeviri olarak da tanımlanabilecek bu durum oldukça fazla seçeneğe sahip bir anlamlar dünyasının anahtarını sanatçılara teslim etmektedir. Konu göstergeler olunca özellikle medya ve kültür endüstrilerinin göstergelerinin resim sanatında kullanımı ile ilgili daha detaylı bir düşünsel sürece ihtiyaç olduğu aşikardır. Sabitlenen anlamlarıyla medya göstergeleri resim sanatında nasıl kullanılmalıdır? sorusunun yanıtının verilebilmesi adına bu çalışmada göstergelerarasılık kavramı teorik olarak incelenmiş ve bu alanda çalışan Alex Gross’un eserleri göstergebilimsel olarak incelenmiştir. Çalışmanın araştırma kısmında özellikle göstergelerarası ilişkilerin ortaya çıkarılabilmesi adına son yıllarda tercih edilen paradigmatik ve sentagmatik göstergebilimsel inceleme metodu kullanılmıştır. Bu metot ile resim sanatında göstergelerarasılık ve anlam üretimi bağlamında resimsel gösterge sisteminin nasıl işlediğinin örnek sanatçının amaca yönelik örneklem metodu ile belirlenen çalışmaları ile ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmada genel anlamda sanatçının paradigmatik ve sentagmatik eksende ayrı ayrı ve her ikisinde de birlikte gerçekleştirdiği stratejiler ortaya konulmuştur. Buna göre Gross’un medya göstergelerini yine medyanın ürettiği kültür endüstrisi ürünleri, kitle toplumu ve tüketim kültürü gibi konuların eleştirisinde paradigmatik ve sentagmatik eksenlerde gerçekleştirdiği sanatsal stratejilerle önemli düzeyde egemen anlamların dışına çıkararak kullandığı tespit edilmiştir.
{"title":"Göstergelerarasılık Bağlamında Resim Sanatı ve Medya İlişkisi: Alex Gross’un Eserlerinin Paradigmatik ve Sentagmatik Eksende İncelenmesi","authors":"Ümit GÜVENDİ ULUTAŞ","doi":"10.55004/tykhe.1287259","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1287259","url":null,"abstract":"Modern toplumlarda medyanın sosyolojik anlamda bir bilgi üreticisi olarak önemi ve etkisi uzun süredir araştırılan bir meseledir. Medya, özellikle kültürün endüstrileşmesinde, kitlelerin küresel boyutta aynılaşmasında ve tüketim kültürünün yükselişinde önemli bir yere sahiptir. Medyanın ürettiği göstergeler ikincil bir dil olarak mevcut dillere dayansa da göstergebilim alanında yapılan çalışmalara göre mevcut dillerin sözcükler ile yapabileceğinin ötesinde bir etkiye sahiptir. Özellikle 1950’lerden sonra bazı sanatçıların medya tarafından üretilen göstergeleri çalışmalarında kullandıkları bilinmektedir. Bu durum göstergelerarasılık bağlamında medyanın hâkim anlamlarının tekrarları veya bu anlamların değişimi şeklinde iki türde gerçekleşebilir. Göstergelerarası çeviri olarak da tanımlanabilecek bu durum oldukça fazla seçeneğe sahip bir anlamlar dünyasının anahtarını sanatçılara teslim etmektedir. Konu göstergeler olunca özellikle medya ve kültür endüstrilerinin göstergelerinin resim sanatında kullanımı ile ilgili daha detaylı bir düşünsel sürece ihtiyaç olduğu aşikardır. Sabitlenen anlamlarıyla medya göstergeleri resim sanatında nasıl kullanılmalıdır? sorusunun yanıtının verilebilmesi adına bu çalışmada göstergelerarasılık kavramı teorik olarak incelenmiş ve bu alanda çalışan Alex Gross’un eserleri göstergebilimsel olarak incelenmiştir. Çalışmanın araştırma kısmında özellikle göstergelerarası ilişkilerin ortaya çıkarılabilmesi adına son yıllarda tercih edilen paradigmatik ve sentagmatik göstergebilimsel inceleme metodu kullanılmıştır. Bu metot ile resim sanatında göstergelerarasılık ve anlam üretimi bağlamında resimsel gösterge sisteminin nasıl işlediğinin örnek sanatçının amaca yönelik örneklem metodu ile belirlenen çalışmaları ile ortaya konulması amaçlanmıştır. Çalışmada genel anlamda sanatçının paradigmatik ve sentagmatik eksende ayrı ayrı ve her ikisinde de birlikte gerçekleştirdiği stratejiler ortaya konulmuştur. Buna göre Gross’un medya göstergelerini yine medyanın ürettiği kültür endüstrisi ürünleri, kitle toplumu ve tüketim kültürü gibi konuların eleştirisinde paradigmatik ve sentagmatik eksenlerde gerçekleştirdiği sanatsal stratejilerle önemli düzeyde egemen anlamların dışına çıkararak kullandığı tespit edilmiştir.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"161 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123536402","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu makale, küresel sanat ortamının önemli aktörlerinden biri olan Alman galerici, sanat yayıncısı, sanat koleksiyoncusu, sanat danışmanı, sergi düzenleyicisi ve küratör René Block’un Türkiye sanat ortamıyla tanışmasını konu edinmektedir. Çalışmada, Block’un Türkiye’ye gerçekleştirdiği ilk ziyaretler irdelenerek Türkiye’deki sanat çevresiyle ilişkilerinin nasıl ve kimler aracılığıyla başladığı ortaya konacaktır. Çalışma kapsamında kaynak ve verilere ulaşma sürecinde başlıca iki yöntem izlenmiştir: Öncelikle, çeşitli ulusal ve uluslararası arşivler ile veritabanlarında kapsamlı bir araştırma ve literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra başta René Block’un kendisi olmak üzere Block’la ortak proje ve sergilerde çalışmış ya da herhangi bir şekilde o süreçleri gözlemleme, deneyimleme imkânı olan sanatçılar, küratörler, müze yöneticileri ve diğer uzmanlarla iletişime geçilerek görüşme ve/veya yazışmalar gerçekleştirilmiştir. Kütüphane ve arşivlerden ulaşılan her türlü yazılı-basılı-görsel-işitsel doküman ile gerçekleştirilen kişisel görüşme/yazışma ve söyleşilerden elde edilen yeni bilgi ve veriler makalede değerlendirilmeye çalışılmıştır.
{"title":"René Block’un Türkiye Sanat Ortamıyla Tanışması: Türkiye’yi Seviyorum Türkiye de Beni Seviyor","authors":"Hatice ÖZDOĞAN TÜRKYILMAZ","doi":"10.55004/tykhe.1189847","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1189847","url":null,"abstract":"Bu makale, küresel sanat ortamının önemli aktörlerinden biri olan Alman galerici, sanat yayıncısı, sanat koleksiyoncusu, sanat danışmanı, sergi düzenleyicisi ve küratör René Block’un Türkiye sanat ortamıyla tanışmasını konu edinmektedir. Çalışmada, Block’un Türkiye’ye gerçekleştirdiği ilk ziyaretler irdelenerek Türkiye’deki sanat çevresiyle ilişkilerinin nasıl ve kimler aracılığıyla başladığı ortaya konacaktır. Çalışma kapsamında kaynak ve verilere ulaşma sürecinde başlıca iki yöntem izlenmiştir: Öncelikle, çeşitli ulusal ve uluslararası arşivler ile veritabanlarında kapsamlı bir araştırma ve literatür taraması yapılmıştır. Daha sonra başta René Block’un kendisi olmak üzere Block’la ortak proje ve sergilerde çalışmış ya da herhangi bir şekilde o süreçleri gözlemleme, deneyimleme imkânı olan sanatçılar, küratörler, müze yöneticileri ve diğer uzmanlarla iletişime geçilerek görüşme ve/veya yazışmalar gerçekleştirilmiştir. Kütüphane ve arşivlerden ulaşılan her türlü yazılı-basılı-görsel-işitsel doküman ile gerçekleştirilen kişisel görüşme/yazışma ve söyleşilerden elde edilen yeni bilgi ve veriler makalede değerlendirilmeye çalışılmıştır.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125411349","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bilgisayarlı grafik üretim sürecinden önce yereldeki görsel iletişim ürünlerinin çoğunluğu ticari sanatkârlar tarafından hazırlanmaktadır. Bu sanatkârlar tarafından hazırlanan levha, tabela, cam yazısı, duvar yazısı, apartman isimliği, bez afiş gibi ürünler bölgenin görsel iletişim ihtiyaçlarını karşılar. Aynı zamanda kentin görsel kültürüne katkı sağlayan görsel iletişim tasarımı tarihinin de önemli unsurlarıdır. Bu açıdan anonim olarak günümüze kadar gelen tabelaların, tabela ressamlarının ve çalışmalarının belgelenmesinin ulusal görsel iletişim tasarımı tarihimize katkı sağlaması bakımından önem taşıdığı düşünülmektedir. Bu çalışma, Türkiye’nin en kalabalık dördüncü kenti olan Bursa’da tabela ressamlığı yapmış Cemal Nadir Güler, Mustafa Tezmen, Mehmet Büyükcoşkun, Necdet Şapolyo ve Rahmi Tartan gibi sanatkârlar ve yaptıkları çalışmalarla sınırlandırılmıştır. Çalışmada alanyazın incelenmiş, adı geçen sanatkârların birinci dereceden akrabalarıyla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmış, ilgili bilgi ve belgelere ulaşılmıştır. Araştırma ile tabela ressamlığı mesleği, bu mesleğin önemi ve Bursa’da adı geçen sanatkârların üretimlerinin tanıtılması, yerel görsel iletişim tarihine katkı yapılması amaçlanmıştır.
{"title":"Sign Painters of Bursa","authors":"Murat Ertürk","doi":"10.55004/tykhe.1192452","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1192452","url":null,"abstract":"Bilgisayarlı grafik üretim sürecinden önce yereldeki görsel iletişim ürünlerinin çoğunluğu ticari sanatkârlar tarafından hazırlanmaktadır. Bu sanatkârlar tarafından hazırlanan levha, tabela, cam yazısı, duvar yazısı, apartman isimliği, bez afiş gibi ürünler bölgenin görsel iletişim ihtiyaçlarını karşılar. Aynı zamanda kentin görsel kültürüne katkı sağlayan görsel iletişim tasarımı tarihinin de önemli unsurlarıdır. Bu açıdan anonim olarak günümüze kadar gelen tabelaların, tabela ressamlarının ve çalışmalarının belgelenmesinin ulusal görsel iletişim tasarımı tarihimize katkı sağlaması bakımından önem taşıdığı düşünülmektedir. Bu çalışma, Türkiye’nin en kalabalık dördüncü kenti olan Bursa’da tabela ressamlığı yapmış Cemal Nadir Güler, Mustafa Tezmen, Mehmet Büyükcoşkun, Necdet Şapolyo ve Rahmi Tartan gibi sanatkârlar ve yaptıkları çalışmalarla sınırlandırılmıştır. Çalışmada alanyazın incelenmiş, adı geçen sanatkârların birinci dereceden akrabalarıyla yarı yapılandırılmış görüşmeler yapılmış, ilgili bilgi ve belgelere ulaşılmıştır. Araştırma ile tabela ressamlığı mesleği, bu mesleğin önemi ve Bursa’da adı geçen sanatkârların üretimlerinin tanıtılması, yerel görsel iletişim tarihine katkı yapılması amaçlanmıştır.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122334839","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu makalede incelenecek olan temel unsur, zaman ölçüm araçlarından biri olan kol saatlerinin görselliği ve tasarımıdır. Bu incelemede, zamanın algılanmasının ve ölçülmesinin insanlık tarihiyle çok yönlü ilişkisi de göz önüne alınacaktır. Her türlü saatin zorunlu olarak bir tasarımı olması gerçeğinin kabulüyle birlikte, bu çalışma, kol saatlerinin ara yüzü olarak da adlandırılabilecek olan, saat kadranlarının tasarımları ile sınırlandırılmıştır. Kol saatlerinin kadran tasarımları tek tek tasarım öğelerine indirgendiğinde nokta, leke, çizgi, doku, harf gibi öğelerden oluşmaktadır. Kadran tasarımları soyut bir kavram olan zamanı görselleştirmesi, bir mesajı kısıtlı bir yüzey üzerinde tasarlaması gibi özelliklerinden dolayı pür grafik tasarım olarak ele alınabilir. Bu bağlamda, kol kadran tasarımlarının grafik tasarımın en temel elemanlarının kullanıldığı, bir görsel iletişim alanı olduğu iddiası temellendirilecektir. Saat kadranlarının bir grafik tasarım ürünü olduğunun göstergesi olarak, sanat tarihine yer etmiş akımların kadran tasarımına ve tipografisine etkisi tarihsel ve güncel örneklerle incelenecektir. Bu bağlamda daha çok saat kadran tasarımlarının bütüncül görüntüsü ve tipografisi üzerinde durulmuştur. Art deco ve Yeni Tipografi gibi akımların kadran tasarımına olan açık etkisi örnekler üzerinden gösterilmiştir. Yüzyılı aşkın süredir kullanılan kol saatlerinin kadranları incelendikçe, saat yüzü tasarımlarıyla grafik tasarım arasındaki ilişkinin yoğunluğu ortaya çıkacaktır.
{"title":"Mekanik Ve Kuvartz Kol Saati Kadranlarına Grafik Tasarım Unsurları","authors":"Mesut Usta","doi":"10.55004/tykhe.1188912","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1188912","url":null,"abstract":"Bu makalede incelenecek olan temel unsur, zaman ölçüm araçlarından biri olan kol saatlerinin görselliği ve tasarımıdır. Bu incelemede, zamanın algılanmasının ve ölçülmesinin insanlık tarihiyle çok yönlü ilişkisi de göz önüne alınacaktır. Her türlü saatin zorunlu olarak bir tasarımı olması gerçeğinin kabulüyle birlikte, bu çalışma, kol saatlerinin ara yüzü olarak da adlandırılabilecek olan, saat kadranlarının tasarımları ile sınırlandırılmıştır. Kol saatlerinin kadran tasarımları tek tek tasarım öğelerine indirgendiğinde nokta, leke, çizgi, doku, harf gibi öğelerden oluşmaktadır. Kadran tasarımları soyut bir kavram olan zamanı görselleştirmesi, bir mesajı kısıtlı bir yüzey üzerinde tasarlaması gibi özelliklerinden dolayı pür grafik tasarım olarak ele alınabilir. Bu bağlamda, kol kadran tasarımlarının grafik tasarımın en temel elemanlarının kullanıldığı, bir görsel iletişim alanı olduğu iddiası temellendirilecektir. Saat kadranlarının bir grafik tasarım ürünü olduğunun göstergesi olarak, sanat tarihine yer etmiş akımların kadran tasarımına ve tipografisine etkisi tarihsel ve güncel örneklerle incelenecektir. Bu bağlamda daha çok saat kadran tasarımlarının bütüncül görüntüsü ve tipografisi üzerinde durulmuştur. Art deco ve Yeni Tipografi gibi akımların kadran tasarımına olan açık etkisi örnekler üzerinden gösterilmiştir. Yüzyılı aşkın süredir kullanılan kol saatlerinin kadranları incelendikçe, saat yüzü tasarımlarıyla grafik tasarım arasındaki ilişkinin yoğunluğu ortaya çıkacaktır.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"36 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124480608","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mikhail Bakhtin’in karnaval ve grotesk üzerine düşünceleri onun halk kültürüne ve özellikle de bu kültür içerisindeki gülme unsuruna gösterdiği önemden kaynaklanmaktadır. Kompleks bir yapı barındıran karnaval gülüşü, belirli bir dönem için hiyerarşilerin yerle bir edildiği halk için gülmenin oluşturduğu ikinci bir dünya anlamına gelir. Sıradan bir eğlence ya da kutlamanın çok ötesinde önem taşıyan bu yeni düzlem toplumsal açıdan çok farklı yansımaları da içerisinde barındırır. Bakhtin açısından karnaval bu noktada, bütün hiyerarşilerin yerle bir edildiği ikinci bir dünya olarak karşımıza çıkmakta, grotesk gerçeklik ise bu yerle bir edilişin temsillerini belirleyen imgesel dokuyu oluşturmaktadır. Grotesk, karnavalın imgesel düzeydeki temsili ya da yansıması olarak karşımıza çıkarken, karnavalla ilişki içerisinde anlaşılabilir. Bakhtin’in bu noktada groteske ilişkin temel kriteri onun tamamlanmamış devinim ve dönüşüm halinde olmasıdır. Oluş halindeki grotesk beden bir topografya olarak tıpkı karnavalda olduğu gibi alt üst edilmiştir. Bu çalışmada Bruce Gilden’ın fotoğrafları Bakhtinci anlamda karnaval ve grotesk kavramları çerçevesinde incelenecektir. Gilden’ın fotoğraf üretim stratejisinin, çalışmak için seçtiği konuların ve üslubunun onun fotoğrafında karnavalesk ve grotesk unsurların güçlenmesine yaptığı katkı ve sonuçları ele alınacaktır.
{"title":"Grotesque and Carnivalesque Elements in Bruce Gilden Photography: A Bakhtinian Approach","authors":"Savaş Onur Şen","doi":"10.55004/tykhe.1223037","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1223037","url":null,"abstract":"Mikhail Bakhtin’in karnaval ve grotesk üzerine düşünceleri onun halk kültürüne ve özellikle de bu kültür içerisindeki gülme unsuruna gösterdiği önemden kaynaklanmaktadır. Kompleks bir yapı barındıran karnaval gülüşü, belirli bir dönem için hiyerarşilerin yerle bir edildiği halk için gülmenin oluşturduğu ikinci bir dünya anlamına gelir. Sıradan bir eğlence ya da kutlamanın çok ötesinde önem taşıyan bu yeni düzlem toplumsal açıdan çok farklı yansımaları da içerisinde barındırır. Bakhtin açısından karnaval bu noktada, bütün hiyerarşilerin yerle bir edildiği ikinci bir dünya olarak karşımıza çıkmakta, grotesk gerçeklik ise bu yerle bir edilişin temsillerini belirleyen imgesel dokuyu oluşturmaktadır. Grotesk, karnavalın imgesel düzeydeki temsili ya da yansıması olarak karşımıza çıkarken, karnavalla ilişki içerisinde anlaşılabilir. Bakhtin’in bu noktada groteske ilişkin temel kriteri onun tamamlanmamış devinim ve dönüşüm halinde olmasıdır. Oluş halindeki grotesk beden bir topografya olarak tıpkı karnavalda olduğu gibi alt üst edilmiştir. Bu çalışmada Bruce Gilden’ın fotoğrafları Bakhtinci anlamda karnaval ve grotesk kavramları çerçevesinde incelenecektir. Gilden’ın fotoğraf üretim stratejisinin, çalışmak için seçtiği konuların ve üslubunun onun fotoğrafında karnavalesk ve grotesk unsurların güçlenmesine yaptığı katkı ve sonuçları ele alınacaktır.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"22 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"117016900","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu makale çalışması, No, Kahtakali ve Jingju’dan yola çıkarak Doğulu geleneksel tiyatro uygulamalarında oyuncunun enerji kullanımını araştırmak, kültür ile bağlantılarının izini sürmek ve Doğulu formları yoğun olarak inceleyen/çalışmalarına dâhil eden Batılı uygulamacılardan Eugenio Barba’nın antropolojik tiyatro çalışmalarında nasıl algılandığını ve dönüştüğünü tespit etmek amacıyla kaleme alınmıştır. 20. yüzyılda Batı’da oyunculuk odaklı yaklaşımlarda ön plana çıkan beden ve zihin bütünlüğü doğrudan enerji ve mevcudiyet kavramlarıyla ilişkilendirilmiş, Barba’nın anlatım öncesi düzeyde çalışmalarının da temel konusu haline gelmiştir. Bu çalışmalarda enerji, kültürel bağlantılarından soyutlanarak oyunculuğa ilişkin kültür öncesi evrensel ilkeler olarak ele alınmıştır. Doğulu oyuncu içinse enerjinin, kültürle iç içe bir unsur olarak kavrandığı görülmüştür.
{"title":"The Place of Energy in Eastern Acting Practices and Its Reflection on Eugenio Barba’s Anthropological Theater Works","authors":"Ayça Köklü","doi":"10.55004/tykhe.1265918","DOIUrl":"https://doi.org/10.55004/tykhe.1265918","url":null,"abstract":"Bu makale çalışması, No, Kahtakali ve Jingju’dan yola çıkarak Doğulu geleneksel tiyatro uygulamalarında oyuncunun enerji kullanımını araştırmak, kültür ile bağlantılarının izini sürmek ve Doğulu formları yoğun olarak inceleyen/çalışmalarına dâhil eden Batılı uygulamacılardan Eugenio Barba’nın antropolojik tiyatro çalışmalarında nasıl algılandığını ve dönüştüğünü tespit etmek amacıyla kaleme alınmıştır. 20. yüzyılda Batı’da oyunculuk odaklı yaklaşımlarda ön plana çıkan beden ve zihin bütünlüğü doğrudan enerji ve mevcudiyet kavramlarıyla ilişkilendirilmiş, Barba’nın anlatım öncesi düzeyde çalışmalarının da temel konusu haline gelmiştir. Bu çalışmalarda enerji, kültürel bağlantılarından soyutlanarak oyunculuğa ilişkin kültür öncesi evrensel ilkeler olarak ele alınmıştır. Doğulu oyuncu içinse enerjinin, kültürle iç içe bir unsur olarak kavrandığı görülmüştür.","PeriodicalId":326601,"journal":{"name":"Tykhe Sanat ve Tasarım Dergisi","volume":"53 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128742550","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：