Czy reklama wyrobów medycznych i produktów leczniczych wpływa na reklamę podmiotów medycznych? Nie. Czy w 2023 r. nastąpiły jakiekolwiek zmiany w zakresie „reklamy podmiotów medycznych”? Nie. Czy podmioty medyczne mogą pozwolić sobie na kontynuację wszelkich działań reklamowych, jakie podejmowały przed rokiem 2023? Nie. W obecnych regulacjach prawnych, które wbrew powszechnej opinii nie zostały zapoczątkowane ustawą o wyrobach medycznych, budzącą wiele mitów, kontrowersji i często skrajnie rozbieżnych opinii prawnych, reklama podmiotów medycznych jest niedopuszczalna i zabroniona, o czym przez wiele lat wydaje się, że nie pamiętano. W mediach społecznościowych często pojawiały się bowiem medyczne konkursy z nagrodą w postaci zabiegu, oferty promocyjne: sezonowe i typu Black Friday, a także inne działania, których reklamowy charakter był oczywisty. Wprowadzenie nowych przepisów o reklamie wyrobów medycznych nie zmieniło w wydatny sposób istniejących regulacji w tym zakresie, wywołało jednak wiele dyskusji, które przypomniały o regulacjach zawartych w m.in. Kodeksie Etyki Lekarskiej, zaleceniach Naczelnej Izby Lekarskiej oraz ustawie o działalności leczniczej. Regulacjach, które jednoznacznie zabraniają podmiotom medycznym prowadzić jakiekolwiek działania o charakterze reklamowym, jak: promocje, konkursy, używanie języka korzyści, korzystanie z portali zakupów grupowych itp. Nie oznacza to jednak, że podmiot medyczny nie może prowadzić działań wizerunkowych i edukacyjnych, które budują pozytywny wizerunek (nie: reklamują) lekarza i podmiotu medycznego. Rok 2023 i wspomniana ustawa o wyrobach medycznych przyniosły natomiast istotne zmiany w sposobie informowania pacjentów o medycynie, ograniczyły bowiem możliwości wykorzystywania dostępnych publikatorów, w tym mediów społecznościowych, do prowadzenia działań informacyjnych i edukacyjnych. Ale czy na pewno…? W artykule przedstawiono stan prawny w zakresie niedopuszczalnych działań reklamowych oraz dopuszczalnych obowiązującym prawem takich działań podmiotów medycznych, których celem jest informowanie pacjentów o własnej działalności, rozwoju medycyny, rodzajach świadczeń zdrowotnych i zabiegów – jednym słowem: prowadzenia działań w zakresie edukacji zdrowotnej.
{"title":"Reklama, marketing, czy informacja? Dozwolone obowiązującym prawem działania podmiotów medycznych w przestrzeni mediów i Internetu","authors":"Andrzej Gross","doi":"10.15374/chpio2024002","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2024002","url":null,"abstract":"Czy reklama wyrobów medycznych i produktów leczniczych wpływa na reklamę podmiotów medycznych? Nie. Czy w 2023 r. nastąpiły jakiekolwiek zmiany w zakresie „reklamy podmiotów medycznych”? Nie. Czy podmioty medyczne mogą pozwolić sobie na kontynuację wszelkich działań reklamowych, jakie podejmowały przed rokiem 2023? Nie. W obecnych regulacjach prawnych, które wbrew powszechnej opinii nie zostały zapoczątkowane ustawą o wyrobach medycznych, budzącą wiele mitów, kontrowersji i często skrajnie rozbieżnych opinii prawnych, reklama podmiotów medycznych jest niedopuszczalna i zabroniona, o czym przez wiele lat wydaje się, że nie pamiętano. W mediach społecznościowych często pojawiały się bowiem medyczne konkursy z nagrodą w postaci zabiegu, oferty promocyjne: sezonowe i typu Black Friday, a także inne działania, których reklamowy charakter był oczywisty. Wprowadzenie nowych przepisów o reklamie wyrobów medycznych nie zmieniło w wydatny sposób istniejących regulacji w tym zakresie, wywołało jednak wiele dyskusji, które przypomniały o regulacjach zawartych w m.in. Kodeksie Etyki Lekarskiej, zaleceniach Naczelnej Izby Lekarskiej oraz ustawie o działalności leczniczej. Regulacjach, które jednoznacznie zabraniają podmiotom medycznym prowadzić jakiekolwiek działania o charakterze reklamowym, jak: promocje, konkursy, używanie języka korzyści, korzystanie z portali zakupów grupowych itp. Nie oznacza to jednak, że podmiot medyczny nie może prowadzić działań wizerunkowych i edukacyjnych, które budują pozytywny wizerunek (nie: reklamują) lekarza i podmiotu medycznego. Rok 2023 i wspomniana ustawa o wyrobach medycznych przyniosły natomiast istotne zmiany w sposobie informowania pacjentów o medycynie, ograniczyły bowiem możliwości wykorzystywania dostępnych publikatorów, w tym mediów społecznościowych, do prowadzenia działań informacyjnych i edukacyjnych. Ale czy na pewno…? W artykule przedstawiono stan prawny w zakresie niedopuszczalnych działań reklamowych oraz dopuszczalnych obowiązującym prawem takich działań podmiotów medycznych, których celem jest informowanie pacjentów o własnej działalności, rozwoju medycyny, rodzajach świadczeń zdrowotnych i zabiegów – jednym słowem: prowadzenia działań w zakresie edukacji zdrowotnej.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141397226","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Obecnie chirurgia plastyczna stała się dziedziną medycyny nie tylko popularną, lecz także unikalną z perspektywy etycznej i prawnej. Każda interwencja medyczna wymaga od lekarza spełnienia wobec pacjenta obowiązku informacyjnego oraz uzyskania jego zgody, jednak zakres obowiązków nabiera szczególnego znaczenia w przypadku chirurgicznych zabiegów estetycznych. Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie chirurgom plastykom praktycznych zagadnień związanych z granicami obowiązku informacyjnego lekarzy w przypadku zabiegów chirurgii plastycznej, których głównym/jedynym celem jest poprawa wyglądu pacjenta.
{"title":"Obowiązek informacyjny oraz odpowiedzialność chirurga za jego realizację przy chirurgicznych zabiegach estetycznych","authors":"Michał Gajda","doi":"10.15374/chpio2024001","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2024001","url":null,"abstract":"Obecnie chirurgia plastyczna stała się dziedziną medycyny nie tylko popularną, lecz także unikalną z perspektywy etycznej i prawnej. Każda interwencja medyczna wymaga od lekarza spełnienia wobec pacjenta obowiązku informacyjnego oraz uzyskania jego zgody, jednak zakres obowiązków nabiera szczególnego znaczenia w przypadku chirurgicznych zabiegów estetycznych. Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie chirurgom plastykom praktycznych zagadnień związanych z granicami obowiązku informacyjnego lekarzy w przypadku zabiegów chirurgii plastycznej, których głównym/jedynym celem jest poprawa wyglądu pacjenta.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141414723","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przedstawiono najważniejsze kwestie dotyczące funkcjonowania biegłych sądowych w dziedzinie chirurgii plastycznej. Szczególną uwagę zwrócono na rolę, jaką pełnią w postępowaniu sądowym, zasady sporządzania opinii oraz problemy, które można napotkać w codziennej praktyce orzeczniczej.
{"title":"Funkcja biegłego sądowego w chirurgii plastycznej","authors":"Piotr Drozdowski, Aneta Drozdowska","doi":"10.15374/chpio2024003","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2024003","url":null,"abstract":"W artykule przedstawiono najważniejsze kwestie dotyczące funkcjonowania biegłych sądowych w dziedzinie chirurgii plastycznej. Szczególną uwagę zwrócono na rolę, jaką pełnią w postępowaniu sądowym, zasady sporządzania opinii oraz problemy, które można napotkać w codziennej praktyce orzeczniczej.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141392723","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Agnieszka Surowiecka, Maciej Łączyk, Zofia Górecka, Tomasz Korzeniowski, Jerzy Strużyna
Katastrofy oparzeniowe i zdarzenia masowe są potencjalnymi scenariuszami, wymagającymi stworzenia odrębnych planów reagowania. W literaturze opisano kilka metod segregacji medycznej i ewakuacji z miejsca zdarzenia, dedykowanych masowym zdarzeniom oparzeniowym. Dane na temat doboru wskazań, czasu oraz techniki chirurgicznej wczesnego wycięcia rany oparzeniowej stosowanej w przypadku zdarzeń masowych są ograniczone. Większość planów reagowania na oparzenia pozwala na odroczenie operacji oparzenia nawet o kilka dni, aż do przeprowadzenia wtórnej segregacji oraz najszybszego przeniesienia poszkodowanego do specjalistycznego ośrodka leczenia oparzeń. Wycięcie styczne jest preferowane w oparzeniach pośredniej grubości, natomiast wycięcie do powięzi w przypadkach oparzeń pełnej grubości. Istnieją zalecenia, aby operacje przeprowadzał chirurg z co najmniej 3-letnim stażem pracy w oddziale oparzeń. Enzymatyczne usuwanie martwicy może być alternatywą dla wczesnego wycięcia. Celem niniejszego przeglądu była analiza danych dostępnych w piśmiennictwie oraz poszukiwanie wskazań lub zaleceń dotyczących wczesnego wycięcia rany oparzeniowej w przypadku zdarzenia masowego. Należy stworzyć ujednolicony, międzynarodowy plan szkolenia dla chirurgów ogólnych, anestezjologów i pielęgniarek, aby ułatwić budowanie lokalnych zespołów reagowania na oparzenia, które byłyby odpowiednio przeszkolone do udzielania pierwszej pomocy i wczesnego wycinania ran.
{"title":"Wycięcie rany oparzeniowej w warunkach zdarzenia masowego i katastrofy oparzeniowej","authors":"Agnieszka Surowiecka, Maciej Łączyk, Zofia Górecka, Tomasz Korzeniowski, Jerzy Strużyna","doi":"10.15374/chpio2023001","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2023001","url":null,"abstract":"Katastrofy oparzeniowe i zdarzenia masowe są potencjalnymi scenariuszami, wymagającymi stworzenia odrębnych planów reagowania. W literaturze opisano kilka metod segregacji medycznej i ewakuacji z miejsca zdarzenia, dedykowanych masowym zdarzeniom oparzeniowym. Dane na temat doboru wskazań, czasu oraz techniki chirurgicznej wczesnego wycięcia rany oparzeniowej stosowanej w przypadku zdarzeń masowych są ograniczone. Większość planów reagowania na oparzenia pozwala na odroczenie operacji oparzenia nawet o kilka dni, aż do przeprowadzenia wtórnej segregacji oraz najszybszego przeniesienia poszkodowanego do specjalistycznego ośrodka leczenia oparzeń. Wycięcie styczne jest preferowane w oparzeniach pośredniej grubości, natomiast wycięcie do powięzi w przypadkach oparzeń pełnej grubości. Istnieją zalecenia, aby operacje przeprowadzał chirurg z co najmniej 3-letnim stażem pracy w oddziale oparzeń. Enzymatyczne usuwanie martwicy może być alternatywą dla wczesnego wycięcia. Celem niniejszego przeglądu była analiza danych dostępnych w piśmiennictwie oraz poszukiwanie wskazań lub zaleceń dotyczących wczesnego wycięcia rany oparzeniowej w przypadku zdarzenia masowego. Należy stworzyć ujednolicony, międzynarodowy plan szkolenia dla chirurgów ogólnych, anestezjologów i pielęgniarek, aby ułatwić budowanie lokalnych zespołów reagowania na oparzenia, które byłyby odpowiednio przeszkolone do udzielania pierwszej pomocy i wczesnego wycinania ran.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139371342","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
J. Budzyńska, Ilona Kozioł, Agnieszka Kopystecka, Izabela Kopeć, Łukasz Łapiński, Tomasz Korzeniowski, Agnieszka Surowiecka, Jerzy Strużyna
Wstęp Oparzenia stanowią jeden z najczęstszych urazów dzieci zaraz po wypadkach drogowych i przemocy interpersonalnej. Rany oparzeniowe u dzieci wymagają szybkiego i kompleksowego procesu leczenia, w tym zaangażowania specjalistycznej opieki medycznej i współpracujących rodziców. Materiał i metody W badaniu retrospektywnym wyłoniono 55 pacjentów pediatrycznych (39 chłopców i 16 dziewczynek) z oparzeniami, hospitalizowanych w 2019 r. we Wschodnim Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Rekonstrukcyjnej w Łęcznej. Przypadki poddano analizie pod kątem wieku, płci, obszaru oparzenia, łącznej liczby dni hospitalizacji oraz sposobu zaopatrywania ran. Wyniki Przedział wiekowy wynosił od 1 do 15 lat (średnia wieku: 3,75 lat). Najczęściej oparzoną okolicą ciała był tułów, kończyna górna i dolna. Aż 71% pacjentów uległo oparzeniu wrzątkiem. Hospitalizacja trwała odpowiednio od 2 do 29 dni (średni czas: 11,95 dnia). Procent oparzonej powierzchni ciała wahał się odpowiednio od 0,5% do 35%. Obrażenia kończyny górnej najczęściej związane były z oparzeniem kontaktowym (p=0,01), natomiast ręka najczęściej ulegała uszkodzeniu przez kontakt z wrzątkiem (p=0,04). Nekrektomia stanowiła główną metodę leczenia ran u oparzonych dzieci (94,5%). Wykazano korelację pomiędzy wykonywanym przeszczepem a wiekiem dziecka (p=0,04). Wykonanie przeszczepu wpływało na czas hospitalizacji (p<0,001). Zauważono również, że do przeszczepu częściej dochodziło w przypadku oparzenia stopy (p=0,01) oraz przy oparzeniu płomieniem (p=0,04). Na czas hospitalizacji wpływała obecność oparzenia krocza (p=0,01) oraz kończyny dolnej (p=0,02). Wnioski Oparzenia są częstym urazem dzieci około 3. roku życia, który wymaga odpowiednio szybkiego zaopatrzenia. Podstawowym postępowaniem w leczeniu oparzeń są wycięcie tkanek martwiczych oraz przeszczep skóry. Wiek dziecka oraz lokalizacja oparzeń mają wpływ na dobór procedury leczniczej.
{"title":"Charakterystyka epidemiologiczna ran oparzeniowych u pacjentów pediatrycznych – analiza retrospektywna","authors":"J. Budzyńska, Ilona Kozioł, Agnieszka Kopystecka, Izabela Kopeć, Łukasz Łapiński, Tomasz Korzeniowski, Agnieszka Surowiecka, Jerzy Strużyna","doi":"10.15374/chpio2023003","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2023003","url":null,"abstract":"Wstęp Oparzenia stanowią jeden z najczęstszych urazów dzieci zaraz po wypadkach drogowych i przemocy interpersonalnej. Rany oparzeniowe u dzieci wymagają szybkiego i kompleksowego procesu leczenia, w tym zaangażowania specjalistycznej opieki medycznej i współpracujących rodziców. Materiał i metody W badaniu retrospektywnym wyłoniono 55 pacjentów pediatrycznych (39 chłopców i 16 dziewczynek) z oparzeniami, hospitalizowanych w 2019 r. we Wschodnim Centrum Leczenia Oparzeń i Chirurgii Rekonstrukcyjnej w Łęcznej. Przypadki poddano analizie pod kątem wieku, płci, obszaru oparzenia, łącznej liczby dni hospitalizacji oraz sposobu zaopatrywania ran. Wyniki Przedział wiekowy wynosił od 1 do 15 lat (średnia wieku: 3,75 lat). Najczęściej oparzoną okolicą ciała był tułów, kończyna górna i dolna. Aż 71% pacjentów uległo oparzeniu wrzątkiem. Hospitalizacja trwała odpowiednio od 2 do 29 dni (średni czas: 11,95 dnia). Procent oparzonej powierzchni ciała wahał się odpowiednio od 0,5% do 35%. Obrażenia kończyny górnej najczęściej związane były z oparzeniem kontaktowym (p=0,01), natomiast ręka najczęściej ulegała uszkodzeniu przez kontakt z wrzątkiem (p=0,04). Nekrektomia stanowiła główną metodę leczenia ran u oparzonych dzieci (94,5%). Wykazano korelację pomiędzy wykonywanym przeszczepem a wiekiem dziecka (p=0,04). Wykonanie przeszczepu wpływało na czas hospitalizacji (p<0,001). Zauważono również, że do przeszczepu częściej dochodziło w przypadku oparzenia stopy (p=0,01) oraz przy oparzeniu płomieniem (p=0,04). Na czas hospitalizacji wpływała obecność oparzenia krocza (p=0,01) oraz kończyny dolnej (p=0,02). Wnioski Oparzenia są częstym urazem dzieci około 3. roku życia, który wymaga odpowiednio szybkiego zaopatrzenia. Podstawowym postępowaniem w leczeniu oparzeń są wycięcie tkanek martwiczych oraz przeszczep skóry. Wiek dziecka oraz lokalizacja oparzeń mają wpływ na dobór procedury leczniczej.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139371943","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wojciech Łabuś, Agnieszka Klama-Baryła, Anna Słaboń, Anna Sitkowska, Małgorzata Kraut, Przemysław Strzelec, Karolina Mikuś-Zagórska, Katarzyna Czerny, K. Ziółkowska, Marcin Gierek, Artur Wielgórecki, Magdalena Szatan, Anna Hepa-Banasik, Justyna Glik, Kaja Skowronek, Rafał Stojko, Wojciech Smętek, M. Nowak
Wstęp Pozbawione komórek przeszczepy ludzkiej skóry właściwej (ADM), wypreparowane w Banku Tkanek CLO, stanowią substytut skóry z powodzeniem stosowany u pacjentów rozlegle i głęboko oparzonych oraz cierpiących z powodu ran trudno gojących się. Ponadto zastosowanie matryc ADM obejmuje procedury chirurgii uroginekologicznej w ramach leczenia zaburzeń statyki narządów rodnych. Cel Celem pracy było przedstawienie obecnie proponowanych metod preparatyki przeszczepów ADM jako substytutów skóry w leczeniu ran oraz w innych dziedzinach medycyny regeneracyjnej, a także zaproponowanie możliwych kryteriów kontroli jakości tych preparatów. Materiał i metody Używając słów kluczowych związanych z usuwaniem komórek z allogenicznej skóry właściwej człowieka i leczeniem oparzeń, dokonano przeglądu piśmiennictwa i przeanalizowano dostępne medyczne bazy danych (NCBI MedLine, Clinical Key, Clinicaltrials.gov i MedlinePlus). Wyniki i wnioski Główne metody usuwania komórek to metody chemiczne (detergenty, kwasy, zasady, związki chelatujące, roztwory hipertoniczne i hipotoniczne), fizyczne (zamrażanie, sonikacja, mieszanie, usuwanie mechaniczne), biologiczne (enzymy) oraz metody mieszane, które synergistycznie łączą skuteczność wyżej wymienionych metod. Należy podkreślić, że zachowanie naturalnego składu i właściwości opracowywanego ADM podczas procesu usuwania komórek jest wysoce pożądane. Kolejnym istotnym aspektem, który należy zapewnić, jest czystość mikrobiologiczna i brak cytotoksyczności otrzymanych przeszczepów. Stosowanie metod fizycznych do usuwania komórek może pozostawiać elementy błony komórkowej, kwasy nukleinowe itp. Stosowanie metod biologicznych i chemicznych, pomimo ich dużej skuteczności, może powodować zaburzenia składu i struktury macierzy pozakomórkowej wraz z utratą ważnych składników matrycy. Ponadto zastosowanie metod chemicznych może znacząco przyczynić się do uzyskania cech cytotoksyczności.
{"title":"Pozbawione komórek przeszczepy ludzkiej allogenicznej skóry właściwej wypreparowane w Banku Tkanek Centrum Leczenia Oparzeń im. dr. Stanisława Sakiela w Siemianowicach Śląskich","authors":"Wojciech Łabuś, Agnieszka Klama-Baryła, Anna Słaboń, Anna Sitkowska, Małgorzata Kraut, Przemysław Strzelec, Karolina Mikuś-Zagórska, Katarzyna Czerny, K. Ziółkowska, Marcin Gierek, Artur Wielgórecki, Magdalena Szatan, Anna Hepa-Banasik, Justyna Glik, Kaja Skowronek, Rafał Stojko, Wojciech Smętek, M. Nowak","doi":"10.15374/chpio2023002","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2023002","url":null,"abstract":"Wstęp Pozbawione komórek przeszczepy ludzkiej skóry właściwej (ADM), wypreparowane w Banku Tkanek CLO, stanowią substytut skóry z powodzeniem stosowany u pacjentów rozlegle i głęboko oparzonych oraz cierpiących z powodu ran trudno gojących się. Ponadto zastosowanie matryc ADM obejmuje procedury chirurgii uroginekologicznej w ramach leczenia zaburzeń statyki narządów rodnych. Cel Celem pracy było przedstawienie obecnie proponowanych metod preparatyki przeszczepów ADM jako substytutów skóry w leczeniu ran oraz w innych dziedzinach medycyny regeneracyjnej, a także zaproponowanie możliwych kryteriów kontroli jakości tych preparatów. Materiał i metody Używając słów kluczowych związanych z usuwaniem komórek z allogenicznej skóry właściwej człowieka i leczeniem oparzeń, dokonano przeglądu piśmiennictwa i przeanalizowano dostępne medyczne bazy danych (NCBI MedLine, Clinical Key, Clinicaltrials.gov i MedlinePlus). Wyniki i wnioski Główne metody usuwania komórek to metody chemiczne (detergenty, kwasy, zasady, związki chelatujące, roztwory hipertoniczne i hipotoniczne), fizyczne (zamrażanie, sonikacja, mieszanie, usuwanie mechaniczne), biologiczne (enzymy) oraz metody mieszane, które synergistycznie łączą skuteczność wyżej wymienionych metod. Należy podkreślić, że zachowanie naturalnego składu i właściwości opracowywanego ADM podczas procesu usuwania komórek jest wysoce pożądane. Kolejnym istotnym aspektem, który należy zapewnić, jest czystość mikrobiologiczna i brak cytotoksyczności otrzymanych przeszczepów. Stosowanie metod fizycznych do usuwania komórek może pozostawiać elementy błony komórkowej, kwasy nukleinowe itp. Stosowanie metod biologicznych i chemicznych, pomimo ich dużej skuteczności, może powodować zaburzenia składu i struktury macierzy pozakomórkowej wraz z utratą ważnych składników matrycy. Ponadto zastosowanie metod chemicznych może znacząco przyczynić się do uzyskania cech cytotoksyczności.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139371177","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Aleksandra Winiarska, Tomasz Korzeniowski, Jerzy Strużyna
Oparzenia opisywane są jako najbardziej bolesne z urazów, jakich może doświadczyć człowiek. Dolegliwości bólowe mogą być spowodowane nie tylko urazem, ale także procesem terapeutycznym (debridement rany, codzienne zmiany opatrunków, rehabilitacja). Ból oparzeniowy ma złożoną patofizjologię, zmienia się w czasie od urazu. Mimo że potrzeba uśmierzania dolegliwości bólowych u pacjentów jest powszechnie rozumiana, ocena bólu i jego adekwatna kontrola stanowić może wyzwanie w oddziałach oparzeniowych.
{"title":"Leczenie bólu jako ważny element terapii w oddziale oparzeniowym – przegląd literatury","authors":"Aleksandra Winiarska, Tomasz Korzeniowski, Jerzy Strużyna","doi":"10.15374/chpio2021020","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2021020","url":null,"abstract":"Oparzenia opisywane są jako najbardziej bolesne z urazów, jakich może doświadczyć człowiek. Dolegliwości bólowe mogą być spowodowane nie tylko urazem, ale także procesem terapeutycznym (debridement rany, codzienne zmiany opatrunków, rehabilitacja). Ból oparzeniowy ma złożoną patofizjologię, zmienia się w czasie od urazu. Mimo że potrzeba uśmierzania dolegliwości bólowych u pacjentów jest powszechnie rozumiana, ocena bólu i jego adekwatna kontrola stanowić może wyzwanie w oddziałach oparzeniowych.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114595936","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Natalia Izabela Dąbrowska, K. Osiak, J. Wejman, A. Pasternak
Acne inversa, also referred to as purulent apocrine gland inflammation (hidradenitis suppurativa – HS), is a chronic inflammation of the skin, causing painful and purulent lesions that usually appear in the areas with a large number of apocrine glands, such as axillae, inguinal regions and inframammary folds. This study involves the case of a 46-year-old woman suffering from the treatment resistant Hurley Stage III HS. The patient underwent a series of surgeries using wide radical excision of the entire involved tissue, as well as graft procedures to treat extensive HS lesions in various body areas. Numerous treatment modalities regarding HS have been established, although their effects are not permanent enough to prevent recurrence. Therefore, surgery is regarded as the most effective, or even the only effective treatment of severe HS. Nevertheless, following the standard pharmacological and surgical treatment, it is crucial to ensure optimization of the nutritional parameters, reduction of friction and pressure in the affected area, appropriate wound care, weight loss and smoking cessation.
{"title":"Extensive hidradenitis suppurativa treatment with wide radical excision and skin grafting: a case report","authors":"Natalia Izabela Dąbrowska, K. Osiak, J. Wejman, A. Pasternak","doi":"10.15374/chpio2021019","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2021019","url":null,"abstract":"Acne inversa, also referred to as purulent apocrine gland inflammation (hidradenitis suppurativa – HS), is a chronic inflammation of the skin, causing painful and purulent lesions that usually appear in the areas with a large number of apocrine glands, such as axillae, inguinal regions and inframammary folds. This study involves the case of a 46-year-old woman suffering from the treatment resistant Hurley Stage III HS. The patient underwent a series of surgeries using wide radical excision of the entire involved tissue, as well as graft procedures to treat extensive HS lesions in various body areas. Numerous treatment modalities regarding HS have been established, although their effects are not permanent enough to prevent recurrence. Therefore, surgery is regarded as the most effective, or even the only effective treatment of severe HS. Nevertheless, following the standard pharmacological and surgical treatment, it is crucial to ensure optimization of the nutritional parameters, reduction of friction and pressure in the affected area, appropriate wound care, weight loss and smoking cessation.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134347664","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Agnieszka Surowiecka, Oliwia Stendel, Jerzy Strużyna
Mezenchymalne komórki macierzyste mają znaczący potencjał regeneracyjny i stosowane są w wielu wskazaniach. Wydzielają wiele czynników wzrostu, m.in. dla fibroblastów, śródbłonka, a także cytokin przeciwzapalnych, stymulują regenerację tkanek, promując sekrecję białek i glikozaminoglikanów macierzy zewnątrzkomórkowych, takich jak kolagen I, II, III i V, elastyna, ale także metaloproteinaz. Wydzielają egzosomy i mikropęcherzyki zawierające białka, kwasy nukleinowe, lipidy i enzymy. Ponadto wykazują działanie inaktywujące wolne rodniki. Celem niniejszego opracowania była próba zebrania dotychczasowej literatury dotyczącej zastosowania komórek macierzystych w leczeniu rany oparzeniowej.
{"title":"Mezenchymalne komórki macierzyste w leczeniu głębokich oparzeń – wizja przyszłości, czy kolejny mit?","authors":"Agnieszka Surowiecka, Oliwia Stendel, Jerzy Strużyna","doi":"10.15374/chpio2021018","DOIUrl":"https://doi.org/10.15374/chpio2021018","url":null,"abstract":"Mezenchymalne komórki macierzyste mają znaczący potencjał regeneracyjny i stosowane są w wielu wskazaniach. Wydzielają wiele czynników wzrostu, m.in. dla fibroblastów, śródbłonka, a także cytokin przeciwzapalnych, stymulują regenerację tkanek, promując sekrecję białek i glikozaminoglikanów macierzy zewnątrzkomórkowych, takich jak kolagen I, II, III i V, elastyna, ale także metaloproteinaz. Wydzielają egzosomy i mikropęcherzyki zawierające białka, kwasy nukleinowe, lipidy i enzymy. Ponadto wykazują działanie inaktywujące wolne rodniki. Celem niniejszego opracowania była próba zebrania dotychczasowej literatury dotyczącej zastosowania komórek macierzystych w leczeniu rany oparzeniowej.","PeriodicalId":331867,"journal":{"name":"Chirurgia Plastyczna i Oparzenia / Plastic Surgery & Burns","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114341425","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：