Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/b.2018.73.0.83-105
A. Krokhmal’, M. Komar
Abstrakt: Według nowego Schematu Stratygrafi cznego Plejstocenu Ukrainy klimatolity przyazowski, martonoszski, sulski, łubenski i tiligulski korelowane są z końcową częścią wczesnego i pierwszą połową środkowego plejstocenu według międzynarodowej skali stratygrafi cznej oraz z 20-12 MIS. Z kriochronami przyazowską, sulską i tiligulską wiązała się sedymentacja lessów i osadów lessopodobnych; podczas kriochrony tiligulskiej lądolód skandynawski (Krukenycki, Okski) objął północno-zachodnią Ukrainę. Podczas termochron martonoszskiej i łubenskiej formowały się gleby kopalne. Osady subakwalne (pierwsza połowa środkowego plejstocenu) tworzą aluwialne terasy V i VI, a także osady basenów morskich Czauda i Postczauda. W celu rekonstrukcji warunków paleogeografi cznych zostały wykorzystane własne wyniki badań palinologicznych, malakologicznych, mikroteriologicznych osadów kontynentalnych i morskich, dane z analizy paleopedologicznej z lat ostatnich oraz materiały publikowane (por. bibliografi a). Uzyskane dane potwierdziły cykliczny charakter ewolucji krajobrazów i zmian klimatu na Ukrainie podczas glacjałów i interglacjałów w okresie między 800 a 430 tysięcy lat temu. Zasięgi stref roślinnych, wyróżnianych na terenie Ukrainy w tych jednostkach stratygrafi cznych, przedstawiają ryc. 3–7. Z przeprowadzonej analizy wynika, że powierzchnia i granice jednostek biostratygrafi cznych w poszczególnych jednostkach plejstocenu nie zawsze pokrywają się z powierzchnią podjednostek klimatostratygrafi cznych, zidentyfi kowanych na podstawie rekonstrukcji paleogeografi cznych. Cechą charakterystyczną jest duża rola doliny Dniepru, wykazana przez zróżnicowanie strefowych odmian roślinności w prawo- i lewobrzeżnej części jego basenu.
{"title":"Reconstruction of palaeolandscaps of Ukraine during MIS 20-12 according to palaeontological methods data","authors":"A. Krokhmal’, M. Komar","doi":"10.17951/b.2018.73.0.83-105","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/b.2018.73.0.83-105","url":null,"abstract":"Abstrakt: Według nowego Schematu Stratygrafi cznego Plejstocenu Ukrainy klimatolity przyazowski, martonoszski, sulski, łubenski i tiligulski korelowane są z końcową częścią wczesnego i pierwszą połową środkowego plejstocenu według międzynarodowej skali stratygrafi cznej oraz z 20-12 MIS. Z kriochronami przyazowską, sulską i tiligulską wiązała się sedymentacja lessów i osadów lessopodobnych; podczas kriochrony tiligulskiej lądolód skandynawski (Krukenycki, Okski) objął północno-zachodnią Ukrainę. Podczas termochron martonoszskiej i łubenskiej formowały się gleby kopalne. Osady subakwalne (pierwsza połowa środkowego plejstocenu) tworzą aluwialne terasy V i VI, a także osady basenów morskich Czauda i Postczauda. W celu rekonstrukcji warunków paleogeografi cznych zostały wykorzystane własne wyniki badań palinologicznych, malakologicznych, mikroteriologicznych osadów kontynentalnych i morskich, dane z analizy paleopedologicznej z lat ostatnich oraz materiały publikowane (por. bibliografi a). Uzyskane dane potwierdziły cykliczny charakter ewolucji krajobrazów i zmian klimatu na Ukrainie podczas glacjałów i interglacjałów w okresie między 800 a 430 tysięcy lat temu. Zasięgi stref roślinnych, wyróżnianych na terenie Ukrainy w tych jednostkach stratygrafi cznych, przedstawiają ryc. 3–7. Z przeprowadzonej analizy wynika, że powierzchnia i granice jednostek biostratygrafi cznych w poszczególnych jednostkach plejstocenu nie zawsze pokrywają się z powierzchnią podjednostek klimatostratygrafi cznych, zidentyfi kowanych na podstawie rekonstrukcji paleogeografi cznych. Cechą charakterystyczną jest duża rola doliny Dniepru, wykazana przez zróżnicowanie strefowych odmian roślinności w prawo- i lewobrzeżnej części jego basenu.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87930685","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.29-47
L. Kolanowski
Celem pracy jest przedstawienie mechanizmów rozwoju przestrzennego Łęcznej jako ośrodka Lubelskiego Zagłębia Węglowego na tle prób sterowania rozwojem miasta za pomocą aktów prawnych w różnych uwarunkowaniach społeczno-gospodarczych, w okresie od lat siedemdziesiątych XX w. do 2017 r. W pracy ukazane zostały główne kierunki rozwoju przestrzennego, w wyniku którego przeniesiony został punkt ciężkości miasta z terenów staromiejskich na nowo powstałe tereny centralne. W pracy wykorzystano analizę przy użyciu narzędzi GIS i metody statystyczne w celu przedstawienia zmian przeznaczenia terenu oraz charakteru zabudowy Łęcznej. Analiza danych wykazała, że ekspansja trwałego zainwestowania na obszarze miasta odbywała się w sposób planowy. Umożliwiło to zminimalizowanie konfl iktów przestrzennych na terenie miasta. W wyniku dynamicznych zmian przestrzennych nowo powstała zabudowa wielokondygnacyjna stała się dominującą formą zabudowy Łęcznej.
{"title":"Rozwój przestrzenny Łęcznej jako ośrodka Lubelskiego Zagłębia Węglowego","authors":"L. Kolanowski","doi":"10.17951/B.2018.73.0.29-47","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.29-47","url":null,"abstract":"Celem pracy jest przedstawienie mechanizmów rozwoju przestrzennego Łęcznej jako ośrodka Lubelskiego Zagłębia Węglowego na tle prób sterowania rozwojem miasta za pomocą aktów prawnych w różnych uwarunkowaniach społeczno-gospodarczych, w okresie od lat siedemdziesiątych XX w. do 2017 r. W pracy ukazane zostały główne kierunki rozwoju przestrzennego, w wyniku którego przeniesiony został punkt ciężkości miasta z terenów staromiejskich na nowo powstałe tereny centralne. W pracy wykorzystano analizę przy użyciu narzędzi GIS i metody statystyczne w celu przedstawienia zmian przeznaczenia terenu oraz charakteru zabudowy Łęcznej. Analiza danych wykazała, że ekspansja trwałego zainwestowania na obszarze miasta odbywała się w sposób planowy. Umożliwiło to zminimalizowanie konfl iktów przestrzennych na terenie miasta. W wyniku dynamicznych zmian przestrzennych nowo powstała zabudowa wielokondygnacyjna stała się dominującą formą zabudowy Łęcznej.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"63 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86796214","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.65-81
Z. Michalczyk, S. Chmiel, S. Głowacki, J. Sposób, Beata Zielińska
W pracy przedstawiono charakterystykę hydrologiczną Czechówki, której zlewnia (80,1 km2) położona jest we wschodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego, subregionu Wyżyny Lubelskiej. Jest to teren o żywej rzeźbie lessowej, z typowymi wąwozami, stromymi zboczami i zrównaniami wierzchowinowymi. W środkowej części zlewni, w dnie doliny Czechówki, wybudowane zostały studnie głębinowe ujęcia „Sławinek”, oddane do eksploatacji w marcu 1961 r. W pierwszych latach jego funkcjonowania stwierdzano zanik przepływu rzeki w obszarze oddziaływania ujęcia. Od początku XXI w., przy zdecydowanie mniejszej eksploatacji wód podziemnych i wyższych opadach atmosferycznych, przepływ Czechówki utrzymywał się na całej długości rzeki. Celem pracy jest charakterystyka hydrologiczna Czechówki, a szczególnie zmian przepływu wynikających z narastającej antropopresji. Podstawę opracowania stanowiły zbierane od połowy XX w. dane hydrologiczne i hydrogeologiczne. W 2002 r. uruchomiono stacjonarne obserwacje wodowskazowe w przekroju zamykającym zlewnię o powierzchni 61 km2 przy Ogrodzie Botanicznym UMCS. Średni przepływ Czechówki w latach 2003–2017 wynosił 0,088 m3·s–1, a odpływ jednostkowy tylko 1,44 dm3·s–1·km2. Zasoby wodne Czechówki mają istotne znaczenie w zaopatrzeniu w wodę Lublina. Wielkość eksploatacji zasobów wody decyduje o charakterze równowagi hydrodynamicznej, o zasilaniu wodami podziemnymi dolin i koryt rzecznych, ewentualnie o ucieczce wody powierzchniowej do podziemia, a także o funkcjonowaniu źródeł i przepływie Czechówki.
{"title":"Warunki kształtowania się odpływu w zlewni Czechówki","authors":"Z. Michalczyk, S. Chmiel, S. Głowacki, J. Sposób, Beata Zielińska","doi":"10.17951/B.2018.73.0.65-81","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.65-81","url":null,"abstract":"W pracy przedstawiono charakterystykę hydrologiczną Czechówki, której zlewnia (80,1 km2) położona jest we wschodniej części Płaskowyżu Nałęczowskiego, subregionu Wyżyny Lubelskiej. Jest to teren o żywej rzeźbie lessowej, z typowymi wąwozami, stromymi zboczami i zrównaniami wierzchowinowymi. W środkowej części zlewni, w dnie doliny Czechówki, wybudowane zostały studnie głębinowe ujęcia „Sławinek”, oddane do eksploatacji w marcu 1961 r. W pierwszych latach jego funkcjonowania stwierdzano zanik przepływu rzeki w obszarze oddziaływania ujęcia. Od początku XXI w., przy zdecydowanie mniejszej eksploatacji wód podziemnych i wyższych opadach atmosferycznych, przepływ Czechówki utrzymywał się na całej długości rzeki. Celem pracy jest charakterystyka hydrologiczna Czechówki, a szczególnie zmian przepływu wynikających z narastającej antropopresji. Podstawę opracowania stanowiły zbierane od połowy XX w. dane hydrologiczne i hydrogeologiczne. W 2002 r. uruchomiono stacjonarne obserwacje wodowskazowe w przekroju zamykającym zlewnię o powierzchni 61 km2 przy Ogrodzie Botanicznym UMCS. Średni przepływ Czechówki w latach 2003–2017 wynosił 0,088 m3·s–1, a odpływ jednostkowy tylko 1,44 dm3·s–1·km2. Zasoby wodne Czechówki mają istotne znaczenie w zaopatrzeniu w wodę Lublina. Wielkość eksploatacji zasobów wody decyduje o charakterze równowagi hydrodynamicznej, o zasilaniu wodami podziemnymi dolin i koryt rzecznych, ewentualnie o ucieczce wody powierzchniowej do podziemia, a także o funkcjonowaniu źródeł i przepływie Czechówki.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"32 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90919683","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.195-211
Jadwiga Marta Wojciechowska-Bartnik, Olga Jałtoszuk
Doliny rzeczne posiadają wyjątkowo korzystne warunki dla rozwoju osadnictwa. Równocześnie są to jedne z najbardziej wartościowych i wrażliwych na antropopresję typów środowiska, w związku z tym zagospodarowanie tych terenów rodzi liczne konfl ikty. W pracy, na przykładzie doliny Bystrzycy w Lublinie, przeanalizowano zagadnienia związane z rzeką przepływającą przez miasto. Wykorzystując liczne materiały, między innymi kartografi czne i dokumentację fotografi czną, przeprowadzono analizy: stanu środowiska przyrodniczego, zagrożenia powodziowego oraz funkcjonalno-przestrzenne, w tym zmiany w czasie. Podsumowaniem jest ocena możliwości dla wielofunkcyjnego zagospodarowania z uwzględnieniem uwarunkowań przyrodniczych.
{"title":"Znaczenie doliny Bystrzycy w strukturze przestrzennej Lublina w aspekcie historycznym, przyrodniczym i funkcjonalnym oraz możliwości jej zagospodarowania","authors":"Jadwiga Marta Wojciechowska-Bartnik, Olga Jałtoszuk","doi":"10.17951/B.2018.73.0.195-211","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.195-211","url":null,"abstract":"Doliny rzeczne posiadają wyjątkowo korzystne warunki dla rozwoju osadnictwa. Równocześnie są to jedne z najbardziej wartościowych i wrażliwych na antropopresję typów środowiska, w związku z tym zagospodarowanie tych terenów rodzi liczne konfl ikty. W pracy, na przykładzie doliny Bystrzycy w Lublinie, przeanalizowano zagadnienia związane z rzeką przepływającą przez miasto. Wykorzystując liczne materiały, między innymi kartografi czne i dokumentację fotografi czną, przeprowadzono analizy: stanu środowiska przyrodniczego, zagrożenia powodziowego oraz funkcjonalno-przestrzenne, w tym zmiany w czasie. Podsumowaniem jest ocena możliwości dla wielofunkcyjnego zagospodarowania z uwzględnieniem uwarunkowań przyrodniczych.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"16 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"81504516","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.253-255
Edyta Samojedna, Ł. Franczak
W dniach 22–24 października 2018 r. na Wydziale Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie odbyła się kolejna, jedenasta już, edycja Warsztatów Młodych Geomorfologów pod tytułem: „Modelowanie i wizualizacja 3D form, zjawisk i procesów geomorfologicznych”. Warsztaty te są organizowane pod patronatem Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich. Tym razem młodzi geomorfolodzy mieli możliwość zapoznania się z metodami, technikami i narzędziami cyfrowego modelowania form rzeźby terenu oraz z praktycznym ich wykorzystaniem do oceny natężenia zachodzących procesów geomorfologicznych.
{"title":"XI Warsztaty Młodych Geomorfologów „Modelowanie i wizualizacja 3D form, zjawisk i procesów geomorfologicznych”","authors":"Edyta Samojedna, Ł. Franczak","doi":"10.17951/B.2018.73.0.253-255","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.253-255","url":null,"abstract":"W dniach 22–24 października 2018 r. na Wydziale Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie odbyła się kolejna, jedenasta już, edycja Warsztatów Młodych Geomorfologów pod tytułem: „Modelowanie i wizualizacja 3D form, zjawisk i procesów geomorfologicznych”. Warsztaty te są organizowane pod patronatem Stowarzyszenia Geomorfologów Polskich. Tym razem młodzi geomorfolodzy mieli możliwość zapoznania się z metodami, technikami i narzędziami cyfrowego modelowania form rzeźby terenu oraz z praktycznym ich wykorzystaniem do oceny natężenia zachodzących procesów geomorfologicznych.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"213 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88063300","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/b.2018.73.0.7-27
M. Krukowski
Prace z zakresu rozmieszczenia i ewaluacji zieleni w mieście w kontekście potrzeb mieszkańców mają duże znaczenie w związku z postępującym rozwojem przestrzennym miast i presją na wykorzystanie każdego wolnego kawałka gruntu. Szerzej możemy mówić tu o jakości życia w mieście, biorąc pod uwagę komponent zieleni. Warto również zwrócić uwagę, że analiza przestrzenna jakości życia w mieści jest trudnym i złożonym zagadnieniem, dlatego też rzadko jest przeprowadzana w obrębie miast. Typowe jest natomiast analizowanie jakości życia w odniesieniu do miasta jako całości, co pozwala na analizę porównawczą pomiędzy miastami. Nie daje to jednak możliwości analizy strukturalnej wewnątrz miast.Celem pracy było zaproponowanie możliwości wykorzystania zdjęć satelitarnych z satelity Ikonos 2 oraz technik związanych z GIS dla potrzeb analizy terenów zielonych ośrodków miejskich oraz modelowania jakości życia w mieście. W artykule przedstawiono sposób integracji danych pochodzących z rejestracji teledetekcyjnej, dotyczących roślinności, oraz danych dotyczących rozmieszczenia ludności w mieście. Modelowanie kartografi czne doprowadziło do określenia rozmieszczenia przestrzennego wskaźnika jakości życia w mieście w aspekcie zieleni. W związku z tym wyniki mogą być przydatnym narzędziem w monitorowaniu i planowaniu przestrzennym.Na podstawie zobrazowania satelitarnego Ikonos 2 wygenerowano rozkład przestrzenny znormalizowanego wskaźnika zieleni (NDVI). Było to podstawą wydzielenia dwóch klas zieleni: zieleni wysokiej (zbiorowisk drzewiastych i krzewiastych) oraz zieleni niskiej (głównie roślinność trawiasta). Aby określić wskaźnik terenów z zielenią przypadających na mieszkańców, niezbędne było wykorzystanie informacji o rozmieszczeniu ludności, którą to opracowano w formie mapy kropkowej. Określenie cząstkowego wskaźnika jakości życia przeprowadzono w polach podstawowych, a następnie zwizualizowano, używając metody izoliniowej. Proponowana metodyka dała w rezultacie przestrzenny obraz zjawiska, który stał się podstawą analizy rozmieszczenia terenów z roślinnością w odniesieniu do miejsca zamieszkania ludności Lublina.
{"title":"Cartographic modelling of the urban quality of life – aspect of green areas in the City of Lublin (Poland)","authors":"M. Krukowski","doi":"10.17951/b.2018.73.0.7-27","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/b.2018.73.0.7-27","url":null,"abstract":"Prace z zakresu rozmieszczenia i ewaluacji zieleni w mieście w kontekście potrzeb mieszkańców mają duże znaczenie w związku z postępującym rozwojem przestrzennym miast i presją na wykorzystanie każdego wolnego kawałka gruntu. Szerzej możemy mówić tu o jakości życia w mieście, biorąc pod uwagę komponent zieleni. Warto również zwrócić uwagę, że analiza przestrzenna jakości życia w mieści jest trudnym i złożonym zagadnieniem, dlatego też rzadko jest przeprowadzana w obrębie miast. Typowe jest natomiast analizowanie jakości życia w odniesieniu do miasta jako całości, co pozwala na analizę porównawczą pomiędzy miastami. Nie daje to jednak możliwości analizy strukturalnej wewnątrz miast.Celem pracy było zaproponowanie możliwości wykorzystania zdjęć satelitarnych z satelity Ikonos 2 oraz technik związanych z GIS dla potrzeb analizy terenów zielonych ośrodków miejskich oraz modelowania jakości życia w mieście. W artykule przedstawiono sposób integracji danych pochodzących z rejestracji teledetekcyjnej, dotyczących roślinności, oraz danych dotyczących rozmieszczenia ludności w mieście. Modelowanie kartografi czne doprowadziło do określenia rozmieszczenia przestrzennego wskaźnika jakości życia w mieście w aspekcie zieleni. W związku z tym wyniki mogą być przydatnym narzędziem w monitorowaniu i planowaniu przestrzennym.Na podstawie zobrazowania satelitarnego Ikonos 2 wygenerowano rozkład przestrzenny znormalizowanego wskaźnika zieleni (NDVI). Było to podstawą wydzielenia dwóch klas zieleni: zieleni wysokiej (zbiorowisk drzewiastych i krzewiastych) oraz zieleni niskiej (głównie roślinność trawiasta). Aby określić wskaźnik terenów z zielenią przypadających na mieszkańców, niezbędne było wykorzystanie informacji o rozmieszczeniu ludności, którą to opracowano w formie mapy kropkowej. Określenie cząstkowego wskaźnika jakości życia przeprowadzono w polach podstawowych, a następnie zwizualizowano, używając metody izoliniowej. Proponowana metodyka dała w rezultacie przestrzenny obraz zjawiska, który stał się podstawą analizy rozmieszczenia terenów z roślinnością w odniesieniu do miejsca zamieszkania ludności Lublina.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"133 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87098027","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/b.2018.73.0.155-167
Ingrida Smuka, Madara Reinane
Niematerialne dziedzictwo kulturowe cechuje się różnorodnością i może być wyrażane w wielu formach. Treści zamieszczone w artykule dotyczą wyłącznie jednej z jego części – tradycyjnych, zwyczajowych uroczystości i wydarzeń organizowanych w łotewskich skansenach. Eventy te są bardzo popularne i gromadzą wielu odbiorców. Autorzy dokonali analizy dokumentacji dotyczących organizacji i przebiegu tradycyjnych imprez plenerowych w czterech największych łotewskich skansenach: Etnografi cznym Łotewskim Muzeum Rybołówstwa, Ventspils Open-Air Museum (Ventspils), Skansenie Jurmala (Jurmala) i Skansenie Jekabpils „Selonian Yard” (Jekabpils). W procesie badawczym wykorzystano także sformalizowane wywiady pogłębione, które przeprowadzono z dyrektorami poszczególnych muzeów, oraz ankietyzację wśród uczestników wydarzeń. W końcowej części artykułu, w oparciu o analizę materiału badawczego, opracowano zalecenia dla pracowników muzeów plenerowych, głównie w celu ciągłego doskonalenia programów imprez, wzbudzenia większego zainteresowania wśród ich potencjalnych uczestników i zachęcania organizatorów do aktywności w tym zakresie.
{"title":"Intangible cultural heritage (ICH) in the content of the events of ethnographic open-air museums and attraction of participants to the events","authors":"Ingrida Smuka, Madara Reinane","doi":"10.17951/b.2018.73.0.155-167","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/b.2018.73.0.155-167","url":null,"abstract":"Niematerialne dziedzictwo kulturowe cechuje się różnorodnością i może być wyrażane w wielu formach. Treści zamieszczone w artykule dotyczą wyłącznie jednej z jego części – tradycyjnych, zwyczajowych uroczystości i wydarzeń organizowanych w łotewskich skansenach. Eventy te są bardzo popularne i gromadzą wielu odbiorców. Autorzy dokonali analizy dokumentacji dotyczących organizacji i przebiegu tradycyjnych imprez plenerowych w czterech największych łotewskich skansenach: Etnografi cznym Łotewskim Muzeum Rybołówstwa, Ventspils Open-Air Museum (Ventspils), Skansenie Jurmala (Jurmala) i Skansenie Jekabpils „Selonian Yard” (Jekabpils). W procesie badawczym wykorzystano także sformalizowane wywiady pogłębione, które przeprowadzono z dyrektorami poszczególnych muzeów, oraz ankietyzację wśród uczestników wydarzeń. W końcowej części artykułu, w oparciu o analizę materiału badawczego, opracowano zalecenia dla pracowników muzeów plenerowych, głównie w celu ciągłego doskonalenia programów imprez, wzbudzenia większego zainteresowania wśród ich potencjalnych uczestników i zachęcania organizatorów do aktywności w tym zakresie.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"99 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73020355","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.213-235
Edyta Samojedna, G. Janicki
W pracy przedstawiono uwarunkowania rozwoju lokalnego oraz ocenę obecnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i funkcjonalno-przestrzennej historycznej części dzielnicy Kalinowszczyzna w Lublinie, nazywanej potocznie Starą Kalinowszczyzną. Zasadniczym celem badań było wyznaczenie głównych kierunków rozwoju tego obszaru problemowego. W wyniku przeprowadzonych badań (inwentaryzacja urbanistyczna, analiza dokumentów strategicznych i planistycznych oraz badania ankietowe i analiza SWOT) zaproponowano istotne dla dalszego rozwoju badanego obszaru działania, takie jak: aktywizacja mieszkańców, poprawa stanu zagospodarowania oraz wykorzystanie potencjału dziedzictwa kulturowego. Stara Kalinowszczyzna posiada niezagospodarowany potencjał wynikający z nagromadzenia obiektów historycznych, zabytków oraz atrakcyjnych ekspozycji widokowych na Stare Miasto.
{"title":"Problemy rozwoju lokalnego Starej Kalinowszczyzny (Lublin)","authors":"Edyta Samojedna, G. Janicki","doi":"10.17951/B.2018.73.0.213-235","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.213-235","url":null,"abstract":"W pracy przedstawiono uwarunkowania rozwoju lokalnego oraz ocenę obecnej sytuacji społeczno-ekonomicznej i funkcjonalno-przestrzennej historycznej części dzielnicy Kalinowszczyzna w Lublinie, nazywanej potocznie Starą Kalinowszczyzną. Zasadniczym celem badań było wyznaczenie głównych kierunków rozwoju tego obszaru problemowego. W wyniku przeprowadzonych badań (inwentaryzacja urbanistyczna, analiza dokumentów strategicznych i planistycznych oraz badania ankietowe i analiza SWOT) zaproponowano istotne dla dalszego rozwoju badanego obszaru działania, takie jak: aktywizacja mieszkańców, poprawa stanu zagospodarowania oraz wykorzystanie potencjału dziedzictwa kulturowego. Stara Kalinowszczyzna posiada niezagospodarowany potencjał wynikający z nagromadzenia obiektów historycznych, zabytków oraz atrakcyjnych ekspozycji widokowych na Stare Miasto.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"13 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80238944","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.49-64
B. Kaszewski, K. Bartoszek, A. Gluza
Celem opracowania jest charakterystyka częstości i uwarunkowań synoptycznych napływu mas powietrza polarnego nad obszar Lubelszczyzny. Ich występowanie w ujęciu regionalnym określono dla godziny 12 UTC na podstawie dolnych map synoptycznych PIHM/IMGW-PIB z okresu 1951–2010. Częstość napływu mas powietrza polarnego (morskiego „świeżego” – PPm, morskiego starego – PPms, morskiego ciepłego – PPmc i kontynentalnego – PPk) w ciągu roku wynosiła 82,5%. Spośród wyróżnionych typów mas powietrza najczęściej notowano powietrze polarne morskie stare (PPms), z częstością przekraczającą 37% (maksimum w lecie, minimum wiosną). W latach 1951–2010 zaznaczyły się istotne zmiany w częstości napływu nad Lubelszczyznę mas PPk (spadek średnio o 11 dni na 10 lat), PPm (spadek 7 dni na 10 lat) i PPmc (wzrost o blisko 11 dni na 10 lat). We wszystkich porach roku masy PPms najczęściej napływały nad Lubelszczyznę z zachodu, PPmc z południowego zachodu i zachodu, PPm z zachodu i północo-zachodu, a PPk ze wschodu i południowego wschodu.
{"title":"Synoptyczne uwarunkowania napływu mas powietrza polarnego nad Lubelszczyznę","authors":"B. Kaszewski, K. Bartoszek, A. Gluza","doi":"10.17951/B.2018.73.0.49-64","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.49-64","url":null,"abstract":"Celem opracowania jest charakterystyka częstości i uwarunkowań synoptycznych napływu mas powietrza polarnego nad obszar Lubelszczyzny. Ich występowanie w ujęciu regionalnym określono dla godziny 12 UTC na podstawie dolnych map synoptycznych PIHM/IMGW-PIB z okresu 1951–2010. Częstość napływu mas powietrza polarnego (morskiego „świeżego” – PPm, morskiego starego – PPms, morskiego ciepłego – PPmc i kontynentalnego – PPk) w ciągu roku wynosiła 82,5%. Spośród wyróżnionych typów mas powietrza najczęściej notowano powietrze polarne morskie stare (PPms), z częstością przekraczającą 37% (maksimum w lecie, minimum wiosną). W latach 1951–2010 zaznaczyły się istotne zmiany w częstości napływu nad Lubelszczyznę mas PPk (spadek średnio o 11 dni na 10 lat), PPm (spadek 7 dni na 10 lat) i PPmc (wzrost o blisko 11 dni na 10 lat). We wszystkich porach roku masy PPms najczęściej napływały nad Lubelszczyznę z zachodu, PPmc z południowego zachodu i zachodu, PPm z zachodu i północo-zachodu, a PPk ze wschodu i południowego wschodu.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"163 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80294450","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2019-06-05DOI: 10.17951/B.2018.73.0.237-251
M. Dolińska, P. Smoliński, Elżbieta Grzelak-Kostulska
Celem pracy jest analiza opinii studentów na temat wybranych nowych form turystyki kulturowej. Przedmiotem badania były: poorism, urbex, turystyka ezoteryczna, questing, tanatoturystyka i geocaching. Konsekwentnie zbadano stopień ich znajomości i zebrano informacje na temat ich postrzegania. W celu zebrania informacji, które pozwoliły na dokonanie oceny stopnia znajomości oraz uczestnictwa we wspomnianych formach turystyki, posłużono się techniką CAWI (Computer Assisted Web Interviews), docierając tym samym do społeczności studenckiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Badania przeprowadzono w okresie od kwietnia do lipca 2018 r. Za istotne uznano ustalenie, czy te, obecnie niszowe, odmiany turystyki kulturowej mogą w przyszłości mieć wpływ na jej kształt. Zebrane opinie, zgodnie z przyjętym założeniem, mogą stanowić prognostyk przyszłego kierunku rozwoju turystyki kulturowej jako jednej z form turystyki mającej wpływ na podtrzymanie dziedzictwa kulturowego. W badaniu ustalono, że gry terenowe, jak geocaching oraz questing, postrzegane są przez respondentów jako formy bardzo ciekawe i pożyteczne, zarówno dla turystów, jak i dla promocji regionu. Za atrakcyjny jest też uważany urbex, który dostarcza znacznie silniejszych emocji niż rywalizacja podczas gry. Ze względu na swój eksploracyjny oraz nierzadko zewnętrzny charakter forma ta uważana jest przez respondentów za najbliższą turystyce autentyczności. Natomiast za najmniej rozwojowe formy ankietowani uznali poorism i turystykę ezoteryczną.
{"title":"Rozważania nad kierunkami rozwoju turystyki kulturowej","authors":"M. Dolińska, P. Smoliński, Elżbieta Grzelak-Kostulska","doi":"10.17951/B.2018.73.0.237-251","DOIUrl":"https://doi.org/10.17951/B.2018.73.0.237-251","url":null,"abstract":"Celem pracy jest analiza opinii studentów na temat wybranych nowych form turystyki kulturowej. Przedmiotem badania były: poorism, urbex, turystyka ezoteryczna, questing, tanatoturystyka i geocaching. Konsekwentnie zbadano stopień ich znajomości i zebrano informacje na temat ich postrzegania. W celu zebrania informacji, które pozwoliły na dokonanie oceny stopnia znajomości oraz uczestnictwa we wspomnianych formach turystyki, posłużono się techniką CAWI (Computer Assisted Web Interviews), docierając tym samym do społeczności studenckiej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Badania przeprowadzono w okresie od kwietnia do lipca 2018 r. Za istotne uznano ustalenie, czy te, obecnie niszowe, odmiany turystyki kulturowej mogą w przyszłości mieć wpływ na jej kształt. Zebrane opinie, zgodnie z przyjętym założeniem, mogą stanowić prognostyk przyszłego kierunku rozwoju turystyki kulturowej jako jednej z form turystyki mającej wpływ na podtrzymanie dziedzictwa kulturowego. W badaniu ustalono, że gry terenowe, jak geocaching oraz questing, postrzegane są przez respondentów jako formy bardzo ciekawe i pożyteczne, zarówno dla turystów, jak i dla promocji regionu. Za atrakcyjny jest też uważany urbex, który dostarcza znacznie silniejszych emocji niż rywalizacja podczas gry. Ze względu na swój eksploracyjny oraz nierzadko zewnętrzny charakter forma ta uważana jest przez respondentów za najbliższą turystyce autentyczności. Natomiast za najmniej rozwojowe formy ankietowani uznali poorism i turystykę ezoteryczną.","PeriodicalId":35722,"journal":{"name":"Annales - Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, Sectio B","volume":"17 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-06-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86652184","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：