Usytuowanie ewangelicznego tekstu J 8,1-11 na pograniczu kultury oralnej i jej upiśmiennienia oraz kontekstu semickiego i greckiego warunkuje silną ewokatywność, dialogiczność, personalizm i wyakcentowanie odniesień społecznych. Eufonia przynależy tu do perswazyjnej strategii peryferycznej, pełni funkcję konatywną, implikuje proces obserwacji, zaangażowania, wzmacnia wrażliwość na komunikaty. Sensoryka, uwidaczniająca się w odniesieniach do zmysłu wzroku, słuchu, dotyku, doświadczeń kinetycznych, wpływa m.in. na zmianę systemu wartości, a także dokonuje przetasowania przynależności. Intertekstualność pozwala na dotarcie do istoty postrzegania jednego z kluczowych zagadnień perykopy: prawa oraz otwiera obiorcę na przyszłe wydarzenia, które tekst sugeruje.
{"title":"Eufonia, sensoryka i intertekstualność w komunikacji perswazyjnej na przykładzie tekstu z pogranicza kultur – J 8, 1-11","authors":"Joanna Nowińska","doi":"10.29107/rr2023.3.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.2","url":null,"abstract":"Usytuowanie ewangelicznego tekstu J 8,1-11 na pograniczu kultury oralnej i jej upiśmiennienia oraz kontekstu semickiego i greckiego warunkuje silną ewokatywność, dialogiczność, personalizm i wyakcentowanie odniesień społecznych. Eufonia przynależy tu do perswazyjnej strategii peryferycznej, pełni funkcję konatywną, implikuje proces obserwacji, zaangażowania, wzmacnia wrażliwość na komunikaty. Sensoryka, uwidaczniająca się w odniesieniach do zmysłu wzroku, słuchu, dotyku, doświadczeń kinetycznych, wpływa m.in. na zmianę systemu wartości, a także dokonuje przetasowania przynależności. Intertekstualność pozwala na dotarcie do istoty postrzegania jednego z kluczowych zagadnień perykopy: prawa oraz otwiera obiorcę na przyszłe wydarzenia, które tekst sugeruje.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135823858","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Recenzja/Review: Ofer Feldman (ed.), Debasing Political Rhetoric: Dissing Opponents, Journalists, and Minorities in Populist Leadership, Springer 2023 and Ofer Feldman (ed.), Political Debasement: Incivility, Contempt, and Humiliation in Parliamentary and Public Discourse, Springer 2023","authors":"Artur Cedzich","doi":"10.29107/rr2023.3.7","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.7","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"5 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134935727","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem niniejszego artykułu jest analiza strategii retorycznych w donacyjnym modelu crowdfundingu. Materiałem badawczym jest 40 wizytówek twórców w serwisie Patronite.pl, którzy prowadzą profile w kategorii publicystyka, zrzeszają co najmniej stu patronów oraz uzyskują miesięczną kwotę finansowania nie niższą niż minimalna pensja krajowa brutto. Na ich podstawie wyodrębniono toposy skoncentrowane na budowaniu wspólnoty z odbiorcami, potwierdzając, że najistotniejszą rolę w tej formie crowdfundingu odgrywają strategie patosowe oraz zaufanie do twórcy.
{"title":"„Z takimi patronami można iść na koniec świata”. Strategie retoryczne stosowane w crowdfundingu na wybranych przykładach z serwisu Patronite.pl","authors":"Elżbieta Pawlak-Hejno","doi":"10.29107/rr2023.3.5","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.5","url":null,"abstract":"Celem niniejszego artykułu jest analiza strategii retorycznych w donacyjnym modelu crowdfundingu. Materiałem badawczym jest 40 wizytówek twórców w serwisie Patronite.pl, którzy prowadzą profile w kategorii publicystyka, zrzeszają co najmniej stu patronów oraz uzyskują miesięczną kwotę finansowania nie niższą niż minimalna pensja krajowa brutto. Na ich podstawie wyodrębniono toposy skoncentrowane na budowaniu wspólnoty z odbiorcami, potwierdzając, że najistotniejszą rolę w tej formie crowdfundingu odgrywają strategie patosowe oraz zaufanie do twórcy.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"26 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134935817","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Lukian, jeden z najwybitniejszych greckich stylistów, satyryk i mówca, pochodził z Samosat nad Eufratem – był więc, według własnego określenia, „Syryjczykiem i barbarzyńcą”. Ta podwójna perspektywa – Greka z wykształcenia, „barbarzyńcy” z pochodzenia – pozwoliła mu w wielu utworach nie tylko wykorzystywać sięgający czasów wojen perskich motyw dychotomii Hellenów i barbarzyńców, ale także podważać zakorzenione stereotypy, bawiąc się nimi i kierując ostrze satyry w obu kierunkach. Celem artykułu jest ukazanie, na wybranych przykładach, sposobu, w jaki Lukian zarówno przełamuje, jak i wykorzystuje związane z pochodzeniem stereotypy, ukazując kontrast pomiędzy grecką paideią a kulturą pojawiąjących się w jego dialogach „barbarzyńców”, a także przedstawiając w zupełnie odmiennym świetle dwie kategorie „barbarzyńców”: Scytów i Syryjczyków.
{"title":"Retor o barbarzyńcach, barbarzyńcy o retoryce – przybysze z dalekich krajów w utworach Lukiana z Samosat","authors":"Joanna Sowa","doi":"10.29107/rr2023.3.1","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.1","url":null,"abstract":"Lukian, jeden z najwybitniejszych greckich stylistów, satyryk i mówca, pochodził z Samosat nad Eufratem – był więc, według własnego określenia, „Syryjczykiem i barbarzyńcą”. Ta podwójna perspektywa – Greka z wykształcenia, „barbarzyńcy” z pochodzenia – pozwoliła mu w wielu utworach nie tylko wykorzystywać sięgający czasów wojen perskich motyw dychotomii Hellenów i barbarzyńców, ale także podważać zakorzenione stereotypy, bawiąc się nimi i kierując ostrze satyry w obu kierunkach. Celem artykułu jest ukazanie, na wybranych przykładach, sposobu, w jaki Lukian zarówno przełamuje, jak i wykorzystuje związane z pochodzeniem stereotypy, ukazując kontrast pomiędzy grecką paideią a kulturą pojawiąjących się w jego dialogach „barbarzyńców”, a także przedstawiając w zupełnie odmiennym świetle dwie kategorie „barbarzyńców”: Scytów i Syryjczyków.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"78 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134934702","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule dokonano analizy postów Mariusza Szczygła na serwisie Instagram w odniesieniu do cech dyskursu retorycznego. Wykorzystano w tym celu m.in. triadę retorycznych dowodów przekonywania, tj. etos, logos, patos. Charakterystyce poddano sposób prowadzenia konta w nawiązaniu do zmieniającego się środowiska pracy pisarzy/dziennikarzy. Zwrócono uwagę na rolę obrazu w kształtowaniu skutecznego przekazu i transmisji argumentacji. Analiza pokazała, że instadziennik wyraża ciekawość Szczygła wobec świata. Jest też sposobem na uporządkowanie jego własnych rozterek i dylematów. Interakcja z czytelnikami, promocja licznych inicjatyw i projektów związanych z profesją oraz możliwość podzielenia się pasjami i przemyśleniami dotyczącymi różnych sfer życia są spoiwem jego wizerunku, opartego na perswazyjności przekazu.
{"title":"Instadziennik Mariusza Szczygła jako przykład dyskursu retorycznego","authors":"Justyna Maguś","doi":"10.29107/rr2023.3.3","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.3","url":null,"abstract":"W artykule dokonano analizy postów Mariusza Szczygła na serwisie Instagram w odniesieniu do cech dyskursu retorycznego. Wykorzystano w tym celu m.in. triadę retorycznych dowodów przekonywania, tj. etos, logos, patos. Charakterystyce poddano sposób prowadzenia konta w nawiązaniu do zmieniającego się środowiska pracy pisarzy/dziennikarzy. Zwrócono uwagę na rolę obrazu w kształtowaniu skutecznego przekazu i transmisji argumentacji. Analiza pokazała, że instadziennik wyraża ciekawość Szczygła wobec świata. Jest też sposobem na uporządkowanie jego własnych rozterek i dylematów. Interakcja z czytelnikami, promocja licznych inicjatyw i projektów związanych z profesją oraz możliwość podzielenia się pasjami i przemyśleniami dotyczącymi różnych sfer życia są spoiwem jego wizerunku, opartego na perswazyjności przekazu.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"80 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134935825","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tematem artykułu są relacje medialne z wojny rosyjsko-ukraińskiej opisujące akty przemocy. Przemoc może być komunikatem traktowanym jako środek dominowania ofiar, rytuał integrujący wspólnotę a także jako akt autoprezentacji sprawcy przemocy. Pojęcie retoryki przemocy może się odnosić do opisów przemocy, wypowiedzi towarzyszących przemocy lub będących przemocą językową, wreszcie do wypowiedzi nakłaniających do przemocy lub uzasadniających ją. Artykuł przedstawia cechy charakterystyczne wojennej retoryki przemocy w wojnie rosyjsko-ukraińskiej w wymiarze treści i języka (analizie są poddane tytuły publikacji, określenia opisujące sprawców i ich działania, elementy akcentujące ich brutalność, masowy i systemowy charakter przemocy a także poparcie dla niej ze strony obywateli Federacji Rosyjskiej). Odwołując się do pojęcia retoryki legitymizacji przemocy, autor proponuje mówić w tym przypadku o retoryce delegitymizacji przemocy, na którą składają się: 1. Retoryka drastyczności, brutalności i zwyrodnienia, 2. Retoryka złamania reguł cywilizacyjnych, 3. Retoryka powszechności, systemowości i masowego poparcia dla przemocy, 4. Retoryka bezsensowności przemocy. Konkluzją artykułu jest, iż retoryki te mogą wpływać na wizerunek Rosyjskiej Federacji, jej żołnierzy i obywateli, prowadzić do wykluczenia ich ze wspólnoty cywilizowanych państw i społeczeństw, wzmacniając tym samym wsparcie dla ofiar i walki Ukrainy z najeźdźcami, a więc stając się skuteczną bronią defensywną w wojnie rosyjsko-ukraińskiej.
{"title":"Wojenna retoryka przemocy w konflikcie rosyjsko-ukraińskim","authors":"Marek Kochan","doi":"10.29107/rr2023.3.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.3.4","url":null,"abstract":"Tematem artykułu są relacje medialne z wojny rosyjsko-ukraińskiej opisujące akty przemocy. Przemoc może być komunikatem traktowanym jako środek dominowania ofiar, rytuał integrujący wspólnotę a także jako akt autoprezentacji sprawcy przemocy. Pojęcie retoryki przemocy może się odnosić do opisów przemocy, wypowiedzi towarzyszących przemocy lub będących przemocą językową, wreszcie do wypowiedzi nakłaniających do przemocy lub uzasadniających ją. Artykuł przedstawia cechy charakterystyczne wojennej retoryki przemocy w wojnie rosyjsko-ukraińskiej w wymiarze treści i języka (analizie są poddane tytuły publikacji, określenia opisujące sprawców i ich działania, elementy akcentujące ich brutalność, masowy i systemowy charakter przemocy a także poparcie dla niej ze strony obywateli Federacji Rosyjskiej). Odwołując się do pojęcia retoryki legitymizacji przemocy, autor proponuje mówić w tym przypadku o retoryce delegitymizacji przemocy, na którą składają się: 1. Retoryka drastyczności, brutalności i zwyrodnienia, 2. Retoryka złamania reguł cywilizacyjnych, 3. Retoryka powszechności, systemowości i masowego poparcia dla przemocy, 4. Retoryka bezsensowności przemocy. Konkluzją artykułu jest, iż retoryki te mogą wpływać na wizerunek Rosyjskiej Federacji, jej żołnierzy i obywateli, prowadzić do wykluczenia ich ze wspólnoty cywilizowanych państw i społeczeństw, wzmacniając tym samym wsparcie dla ofiar i walki Ukrainy z najeźdźcami, a więc stając się skuteczną bronią defensywną w wojnie rosyjsko-ukraińskiej.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"38 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-10-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134934699","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Badany typ dyskursu emancypacyjnego jest wyrazem dążeń środowisk kobiecych do wypracowania własnej przestrzeni w sferze przedsiębiorczości. Instytucjami tego dyskursu są organizacje zachęcające Polki do biznesowego współdziałania. Celem artykułu jest analiza narracji trzech takich instytucji pod kątem typów strategii argumentacyjnych (ethos, pathos, logos) legitymizujących ten dyskurs i ich funkcji. Wyniki badań wskazują na dominującą argumentację etotyczną, która służy m.in. eksponowaniu potrzeby biznesowej samodzielności kobiet oraz akcentowaniu ich wspólnotowości i wzajemnego wsparcia. Praktyki komunikacyjne oparte na pathos cechują jedną z organizacji, której narracja nieco bardziej też zaznacza miejsce jednostki na tle kobiecej wspólnoty. Stylistyka dyskursu wykazuje jego racjonalność i rzeczowość, nie ujawnia radykalnej postawy feminizmu wojującego.
{"title":"Strategie argumentacyjne w dyskursie emancypacyjnym kobiet przedsiębiorczych","authors":"Magdalena Smoleń-Wawrzusiszyn","doi":"10.29107/rr2023.2.5","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.2.5","url":null,"abstract":"Badany typ dyskursu emancypacyjnego jest wyrazem dążeń środowisk kobiecych do wypracowania własnej przestrzeni w sferze przedsiębiorczości. Instytucjami tego dyskursu są organizacje zachęcające Polki do biznesowego współdziałania. Celem artykułu jest analiza narracji trzech takich instytucji pod kątem typów strategii argumentacyjnych (ethos, pathos, logos) legitymizujących ten dyskurs i ich funkcji. Wyniki badań wskazują na dominującą argumentację etotyczną, która służy m.in. eksponowaniu potrzeby biznesowej samodzielności kobiet oraz akcentowaniu ich wspólnotowości i wzajemnego wsparcia. Praktyki komunikacyjne oparte na pathos cechują jedną z organizacji, której narracja nieco bardziej też zaznacza miejsce jednostki na tle kobiecej wspólnoty. Stylistyka dyskursu wykazuje jego racjonalność i rzeczowość, nie ujawnia radykalnej postawy feminizmu wojującego.\u0000 ","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"94 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2023-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85888034","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Korzystając z terminologii pragma-dialektycznej teorii argumentacji sformułowanej zaproponowanej przez Fransa H. van Eemerena i Roba Grootendorsta (1984, 1992, 2004), dowodzenie uznajemy za błędne, jeśli osoba wysuwająca argumenty przypisuje większe znaczenie potrzebie przekonania uczestników dialogu – często tożsamej ze strategią manipulacji – niż przyjętym normom wymiany argumentacyjnej. W wyniku tego cel retoryczny osiąga przewagę nad celem dialektycznym. Bazując na myśleniu strategicznym (ang. strategic thinking), które opiera się na planowaniu działań (Dixit i Nalebuff 1991/1993, 2010) i wykorzystaniu racjonalnego myślenia (vide: postępowania) w relacjach między ludźmi (Dixit i Skeath 1999), uczestnicy dialogu starają się połączyć naukę (ang. science; wiedzę naukową, ekspertyzę naukową, doświadczenie) i sztukę (ang. art; umiejętności, zdolności) dla osiągnięcia pożądanego efektu – zwycięstwa. W tym celu korzystają z wszelkich dostępnych środków, nawet jeśli odbywa się to kosztem racjonalności ich argumentów. Zadaniem graczy/uczestników dialogu jest weryfikacja, które strategie należy wybrać, by uzyskać wypłatę (ang. payoff), czyli w odniesieniu do analizowanego materiału – wygraną w wyborach. Przedmiotem niniejszego szkicu będzie zastosowanie strategii (nie)racjonalności jako strategii manipulacji w wywiadzie politycznym w Wielkiej Brytanii. Analiza gatunku wywiadu politycznego pozwoli natomiast na wskazanie, czy i w jakim stopniu taki typ dowodzenia, argumentacji może być nazwany racjonalnym.
{"title":"(Nie)racjonalność jako strategia manipulacji. Wywiad polityczny w Wielkiej Brytanii","authors":"Joanna Szczepańska-Włoch","doi":"10.29107/rr2023.2.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.2.4","url":null,"abstract":"Korzystając z terminologii pragma-dialektycznej teorii argumentacji sformułowanej zaproponowanej przez Fransa H. van Eemerena i Roba Grootendorsta (1984, 1992, 2004), dowodzenie uznajemy za błędne, jeśli osoba wysuwająca argumenty przypisuje większe znaczenie potrzebie przekonania uczestników dialogu – często tożsamej ze strategią manipulacji – niż przyjętym normom wymiany argumentacyjnej. W wyniku tego cel retoryczny osiąga przewagę nad celem dialektycznym. Bazując na myśleniu strategicznym (ang. strategic thinking), które opiera się na planowaniu działań (Dixit i Nalebuff 1991/1993, 2010) i wykorzystaniu racjonalnego myślenia (vide: postępowania) w relacjach między ludźmi (Dixit i Skeath 1999), uczestnicy dialogu starają się połączyć naukę (ang. science; wiedzę naukową, ekspertyzę naukową, doświadczenie) i sztukę (ang. art; umiejętności, zdolności) dla osiągnięcia pożądanego efektu – zwycięstwa. W tym celu korzystają z wszelkich dostępnych środków, nawet jeśli odbywa się to kosztem racjonalności ich argumentów. Zadaniem graczy/uczestników dialogu jest weryfikacja, które strategie należy wybrać, by uzyskać wypłatę (ang. payoff), czyli w odniesieniu do analizowanego materiału – wygraną w wyborach. Przedmiotem niniejszego szkicu będzie zastosowanie strategii (nie)racjonalności jako strategii manipulacji w wywiadzie politycznym w Wielkiej Brytanii. Analiza gatunku wywiadu politycznego pozwoli natomiast na wskazanie, czy i w jakim stopniu taki typ dowodzenia, argumentacji może być nazwany racjonalnym.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"167 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2023-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80508787","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł przedstawia wyniki analizy wybranych reklam (marek Almette, Artresan, E. Wedel, Ultrablanc, Amol), do której zastosowano arystotelesowskie reguły preferencji. Autorka odwołuje się do wskazywanych przez Arystotelesa sposobów budowania argumentacji oraz współczesnych badań dotyczących wywierania wpływu społecznego. Analizuje konkretne rozwiązania wykorzystywane przez reklamodawców, takie jak: środki językowe (w tym frazeologiczne) i narzędzia pozawerbalne (kolorystyka, muzyka), pokazując, w jaki sposób przywołują one wybrane emocje, wartości czy symbole kulturowe.
{"title":"Przekonaj i daj się przekonać. Argumentacyjno-perswazyjna rola arystotelesowskich reguł preferencji na przykładzie wybranych reklam","authors":"Aleksandra Baran","doi":"10.29107/rr2023.2.7","DOIUrl":"https://doi.org/10.29107/rr2023.2.7","url":null,"abstract":"Artykuł przedstawia wyniki analizy wybranych reklam (marek Almette, Artresan, E. Wedel, Ultrablanc, Amol), do której zastosowano arystotelesowskie reguły preferencji. Autorka odwołuje się do wskazywanych przez Arystotelesa sposobów budowania argumentacji oraz współczesnych badań dotyczących wywierania wpływu społecznego. Analizuje konkretne rozwiązania wykorzystywane przez reklamodawców, takie jak: środki językowe (w tym frazeologiczne) i narzędzia pozawerbalne (kolorystyka, muzyka), pokazując, w jaki sposób przywołują one wybrane emocje, wartości czy symbole kulturowe.","PeriodicalId":40200,"journal":{"name":"Res Rhetorica","volume":"36 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.1,"publicationDate":"2023-07-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78238915","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：