Postulowane normy etycznej analizy badawczej dotyczą w znacznej mierze poziomu percepcji w sposobie budowania narracji historycznej. Z problemem tym przychodzi zetknąć się również na polu badań historycznych prowadzonych w obrębie aspektu cywilizacyjnego kontekstu wojen, który przeobraża rzeczywistość, odciskając na niej swoje piętno, zarówno erodujące ład systemu geopolitycznego, jak i krystalizujące nadejście nowego. Odniesienie zagadnień etycznych teorii wojny, jako głównego czynnika cywilizacyjnego, do wytycznych historiografii i uwarunkowań na nią składających się pozwala nakreślić tło dla analizy pojęcia etyki w badaniach naukowych. Autor przedstawia zbiór istotnych z punktu widzenia rzemiosła historycznego norm uprawiania nauki w praktyce wyzwań, jakich nastręczają mu uwarunkowania metodologiczne, dydaktyczne i terminologiczne w zestawieniu z badanym zjawiskiem dziejowym. Pozwoliło to na dogłębne przyjrzenie się wyzwaniom, przed jakimi staje historyk w toku pracy nad hermeneutyką źródła.
{"title":"NORMY UPRAWIANIA NAUKI W BADANIACH HISTORYCZNYCH","authors":"Daniel Białecki","doi":"10.12775/splp.2021.002","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.002","url":null,"abstract":"Postulowane normy etycznej analizy badawczej dotyczą w znacznej mierze poziomu percepcji w sposobie budowania narracji historycznej. Z problemem tym przychodzi zetknąć się również na polu badań historycznych prowadzonych w obrębie aspektu cywilizacyjnego kontekstu wojen, który przeobraża rzeczywistość, odciskając na niej swoje piętno, zarówno erodujące ład systemu geopolitycznego, jak i krystalizujące nadejście nowego. Odniesienie zagadnień etycznych teorii wojny, jako głównego czynnika cywilizacyjnego, do wytycznych historiografii i uwarunkowań na nią składających się pozwala nakreślić tło dla analizy pojęcia etyki w badaniach naukowych. Autor przedstawia zbiór istotnych z punktu widzenia rzemiosła historycznego norm uprawiania nauki w praktyce wyzwań, jakich nastręczają mu uwarunkowania metodologiczne, dydaktyczne i terminologiczne w zestawieniu z badanym zjawiskiem dziejowym. Pozwoliło to na dogłębne przyjrzenie się wyzwaniom, przed jakimi staje historyk w toku pracy nad hermeneutyką źródła.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"78 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121593591","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Biskup Kazimierz Józef Kowalski był pierwszym w historii diecezji chełmińskiej ordynariuszem uczestniczącym w pracach soboru powszechnego. Jako konsultor Komisji Liturgicznej Drugiego Soboru Watykańskiego brał czynny udział w przygotowaniu reformy liturgii i rozumiał jej istotę i cele. Swoje stanowisko prezentował przede wszystkim w różnych formach w „Orędowniku Diecezji Chełmińskiej”, jako urzędowym piśmie Kościoła partykularnego. Biskup Kowalski nauczał o fundamentalnym znaczeniu zasady actuosa participatio dla liturgii, poprzez którą wierni tworzą żywy Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, oddając chwałę Bogu i uczestnicząc w misterium paschalnym. Realizacją zasady „aktywnego uczestnictwa” były konkretne zarządzenia wprowadzające duchowieństwo i wiernych w życie Kościoła po soborze. Ordynariusz chełmiński był zarówno strażnikiem Tradycji Kościoła wyrażającej się w lex orandi, jak i mistagogiem, który konsekwentnie wprowadzał powierzoną mu wspólnotę diecezjalną w posoborową rzeczywistość Kościoła objawiającego się w liturgii.
{"title":"BISKUP KAZIMIERZ JÓZEF KOWALSKI (1896-1972) JAKO PREKURSOR ODNOWY LITURGICZNEJ W DIECEZJI CHEŁMIŃSKIEJ, W ŚWIETLE „ORĘDOWNIKA DIECEZJI CHEŁMIŃSKIEJ”","authors":"Andrzej Megger","doi":"10.12775/splp.2021.010","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.010","url":null,"abstract":"Biskup Kazimierz Józef Kowalski był pierwszym w historii diecezji chełmińskiej ordynariuszem uczestniczącym w pracach soboru powszechnego. Jako konsultor Komisji Liturgicznej Drugiego Soboru Watykańskiego brał czynny udział w przygotowaniu reformy liturgii i rozumiał jej istotę i cele. Swoje stanowisko prezentował przede wszystkim w różnych formach w „Orędowniku Diecezji Chełmińskiej”, jako urzędowym piśmie Kościoła partykularnego. Biskup Kowalski nauczał o fundamentalnym znaczeniu zasady actuosa participatio dla liturgii, poprzez którą wierni tworzą żywy Kościół, Mistyczne Ciało Chrystusa, oddając chwałę Bogu i uczestnicząc w misterium paschalnym. Realizacją zasady „aktywnego uczestnictwa” były konkretne zarządzenia wprowadzające duchowieństwo i wiernych w życie Kościoła po soborze. Ordynariusz chełmiński był zarówno strażnikiem Tradycji Kościoła wyrażającej się w lex orandi, jak i mistagogiem, który konsekwentnie wprowadzał powierzoną mu wspólnotę diecezjalną w posoborową rzeczywistość Kościoła objawiającego się w liturgii.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"64 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133108403","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przedstawiam wychowawczy wymiar pracy na przykładzie twórczości trzech polskich filozofów chrześcijańskich – kardynała Stefana Wyszyńskiego, Karola Wojtyły (późniejszego papieża Jana Pawła II) i Józefa Tischnera. Każdy z nich uwypuklał rolę pracy, jako czynnika determinującego wychowanie, ale też każdy przedstawiał pracę i związany z nią system wychowania z innej perspektywy. Wszystkie te punkty widzenia ogniskowały się jednak na człowieku postrzeganym przez pryzmat Bożego stworzenia. Człowieka, dla którego praca stała w rzędzie cnót, podobnie jak lenistwo w rzędzie grzechów. W tekście udowadniam, że wychowawcza funkcja pracy, postrzegana w kontekście cnót, u kardynała Wyszyńskiego przedstawiana była w optyce miłości, u Jana Pawła II w przestrzeni wiary, zaś Józef Tischner głosił ją z przesłaniem nadziei.
{"title":"WYCHOWAWCZA ROLA PRACY W KONCEPCJACH FILOZOFÓW CHRZEŚCIJAŃSKICH: STEFANA WYSZYŃSKIEGO, KAROLA WOJTYŁY I JÓZEFA TISCHNERA","authors":"Przemysław Zientkowski","doi":"10.12775/splp.2021.020","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.020","url":null,"abstract":"W artykule przedstawiam wychowawczy wymiar pracy na przykładzie twórczości trzech polskich filozofów chrześcijańskich – kardynała Stefana Wyszyńskiego, Karola Wojtyły (późniejszego papieża Jana Pawła II) i Józefa Tischnera. Każdy z nich uwypuklał rolę pracy, jako czynnika determinującego wychowanie, ale też każdy przedstawiał pracę i związany z nią system wychowania z innej perspektywy. Wszystkie te punkty widzenia ogniskowały się jednak na człowieku postrzeganym przez pryzmat Bożego stworzenia. Człowieka, dla którego praca stała w rzędzie cnót, podobnie jak lenistwo w rzędzie grzechów. W tekście udowadniam, że wychowawcza funkcja pracy, postrzegana w kontekście cnót, u kardynała Wyszyńskiego przedstawiana była w optyce miłości, u Jana Pawła II w przestrzeni wiary, zaś Józef Tischner głosił ją z przesłaniem nadziei.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"25 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133439967","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Środki społecznego przekazu, których gwałtowny i dynamiczny rozwój nastąpił w ostatnich latach XXI wieku, niewątpliwie stanowią integralną część ludzkiej codzienności i kultury. Stały się one nieodłącznym elementem współczesnej rzeczywistości, w której nie tylko istnieją, ale próbują ją kreować poprzez oddziaływanie w przestrzeni relacji międzyosobowych i społecznych. Papież Benedykt XVI w orędziach na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, zredagowanych w latach 2006–2013, podkreśla istotną rolę massmediów w kulturze ludzkiej, której zadaniem jest pełnia rozwoju człowieka w aspekcie duchowo-cielesnym. Aby środki społecznego przekazu przyczyniały się do integralnego rozwoju, wychowania i wzrostu wartości kulturowych w społeczeństwie, muszą działać w kategorii służby osobie ludzkiej i jej godności.
{"title":"WPŁYW MEDIÓW NA KSZTAŁT KULTURY W ORĘDZIACH BENEDYKTA XVI NA ŚWIATOWY DZIEŃ ŚRODKÓW SPOŁECZNEGO PRZEKAZU (2006–2013)","authors":"Tomasz Szcześniak","doi":"10.12775/splp.2021.016","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.016","url":null,"abstract":"Środki społecznego przekazu, których gwałtowny i dynamiczny rozwój nastąpił w ostatnich latach XXI wieku, niewątpliwie stanowią integralną część ludzkiej codzienności i kultury. Stały się one nieodłącznym elementem współczesnej rzeczywistości, w której nie tylko istnieją, ale próbują ją kreować poprzez oddziaływanie w przestrzeni relacji międzyosobowych i społecznych. Papież Benedykt XVI w orędziach na Światowy Dzień Środków Społecznego Przekazu, zredagowanych w latach 2006–2013, podkreśla istotną rolę massmediów w kulturze ludzkiej, której zadaniem jest pełnia rozwoju człowieka w aspekcie duchowo-cielesnym. Aby środki społecznego przekazu przyczyniały się do integralnego rozwoju, wychowania i wzrostu wartości kulturowych w społeczeństwie, muszą działać w kategorii służby osobie ludzkiej i jej godności.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"155 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132641732","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Stefan Wyszyński i Józef Tischner to dwaj wybitni przedstawiciele polskiej myśli katolickiej dwudziestego wieku. Działali na różnych polach. Wyszyński jako Prymas Polski niósł ciężar odpowiedzialności za losy całego polskiego Kościoła w wyjątkowo trudnych dla niego czasach programowej ateizacji i dominacji antykościelnej propagandy, dlatego rozwijał w sobie cnoty męża stanu i myślał w kategoriach ogólnonarodowej strategii ewangelizacyjnej. Tischner działał przede wszystkim w dwóch obszarach: jako filozof i jako duszpasterz, a jego kompetencje i zainteresowania dotyczyły filozofii, która „rodzi się z bólu”, chce ten ból wyrażać i próbuje mu zaradzać. Swój głęboki i oryginalny zmysł filozoficzny wykorzystywał w codziennej pracy duszpasterskiej, co przynosiło imponujące efekty. Pomimo owej różnicy zakresu i stylu działania, obaj wywarli ogromny wpływ na duchowy i intelektualny kształt polskiego katolicyzmu. Choć nigdy nie spotkali się osobiście i nie mieli okazji współpracować ze sobą, można stwierdzić, że ich praca wychowawcza i intelektualna wytworzyła swego rodzaju „ukryty dialog” w polskiej przestrzeni publicznej. Najważniejsze płaszczyzny i owoce owego dialogu przedstawia niniejszy artykuł.
Stefan Wyszynski 和 Józef Tischner 是二十世纪波兰天主教思想的两位杰出代表。他们活跃在不同的领域。维辛斯基作为波兰主教，在无神论纲领化和反教会宣传占主导地位的异常艰难时期，肩负着整个波兰教会命运的重任，因此他培养了政治家的美德，并从全国范围的福音传播战略角度进行思考。蒂施纳主要活跃在两个领域：哲学家和牧人，他的专长和兴趣在于 "源于痛苦 "的哲学，他希望表达这种痛苦，并试图弥补这种痛苦。他在日常的牧民工作中运用了自己深刻而独到的哲学意识，并取得了令人印象深刻的成果。尽管范围和风格不同，但两人都对波兰天主教的精神和思想形态产生了巨大影响。虽然他们从未谋面，也没有机会一起工作，但可以说，他们的教育和思想工作在波兰的公共空间中创造了一种 "隐性对话"。本文介绍了这一对话最重要的计划和成果。
{"title":"STEFAN WYSZYŃSKI I JÓZEF TISCHNER – UKRYTY DIALOG O NAJWAŻNIEJSZYCH POLSKICH SPRAWACH","authors":"K. Wieczorek","doi":"10.12775/splp.2021.019","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.019","url":null,"abstract":"Stefan Wyszyński i Józef Tischner to dwaj wybitni przedstawiciele polskiej myśli katolickiej dwudziestego wieku. Działali na różnych polach. Wyszyński jako Prymas Polski niósł ciężar odpowiedzialności za losy całego polskiego Kościoła w wyjątkowo trudnych dla niego czasach programowej ateizacji i dominacji antykościelnej propagandy, dlatego rozwijał w sobie cnoty męża stanu i myślał w kategoriach ogólnonarodowej strategii ewangelizacyjnej. Tischner działał przede wszystkim w dwóch obszarach: jako filozof i jako duszpasterz, a jego kompetencje i zainteresowania dotyczyły filozofii, która „rodzi się z bólu”, chce ten ból wyrażać i próbuje mu zaradzać. Swój głęboki i oryginalny zmysł filozoficzny wykorzystywał w codziennej pracy duszpasterskiej, co przynosiło imponujące efekty. Pomimo owej różnicy zakresu i stylu działania, obaj wywarli ogromny wpływ na duchowy i intelektualny kształt polskiego katolicyzmu. Choć nigdy nie spotkali się osobiście i nie mieli okazji współpracować ze sobą, można stwierdzić, że ich praca wychowawcza i intelektualna wytworzyła swego rodzaju „ukryty dialog” w polskiej przestrzeni publicznej. Najważniejsze płaszczyzny i owoce owego dialogu przedstawia niniejszy artykuł.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"63 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125087451","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie wartości, jaką stanowi chrześcijański ideał małżeństwa i rodziny w świetle nauczania papieża Franciszka. Temat naszej pracy został omówiony w trzech blokach tematycznych. W pierwszym bloku podjęliśmy próbę zdefiniowania słowa świętość, ukazując tym samym bogatą specyfikę tego terminu, aby następnie spojrzeć na tę kwestię w świetle świętości rodziny i małżeństwa. Ujęte w pierwszym i drugim etapie zagadnienia prowadzą nas do bloku trzeciego niniejszej pracy, w którym uwaga została skoncentrowana na praktycznych wskazaniach, które ukazują małżeństwo jako drogę prowadzącą do świętości.
{"title":"ŚWIĘTOŚĆ MAŁŻEŃSTWA I RODZINY W NAUCZANIU PAPIEŻA FRANCISZKA","authors":"Artur Tybusz","doi":"10.12775/splp.2021.018","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.018","url":null,"abstract":"Niniejszy artykuł ma na celu ukazanie wartości, jaką stanowi chrześcijański ideał małżeństwa i rodziny w świetle nauczania papieża Franciszka. Temat naszej pracy został omówiony w trzech blokach tematycznych. W pierwszym bloku podjęliśmy próbę zdefiniowania słowa świętość, ukazując tym samym bogatą specyfikę tego terminu, aby następnie spojrzeć na tę kwestię w świetle świętości rodziny i małżeństwa. Ujęte w pierwszym i drugim etapie zagadnienia prowadzą nas do bloku trzeciego niniejszej pracy, w którym uwaga została skoncentrowana na praktycznych wskazaniach, które ukazują małżeństwo jako drogę prowadzącą do świętości.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"39 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121931612","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł ukazuje zbieżność poglądów na temat odpowiedzialności, jakie znaleźć można w filozoficznych tekstach księdza Józefa Tischnera i mających charakter duszpasterskich tekstach kardynała Stefana Wyszyńskiego. Myśl Wyszyńskiego można widzieć jako duszpasterskie dookreślenie i rozwinięcie filozoficznych poglądów Tischnera na temat odpowiedzialności. W artykule przedstawiam Tischnerowskie myślenie o „polu odpowiedzialności” i pokazuję, w jaki sposób to samo zagadnienie pojawia się w wybranych wypowiedziach kardynała Wyszyńskiego. Następnie omawiam „dramatyczny” wątek Tischnerowskiej filozofii odpowiedzialności, którego elementem centralnym jest zagadnienie winy, i na wybranych tekstach kardynała Wyszyńskiego pokazuję, w jaki sposób wątek ten jest obecny także w jego myśli. Na koniec ukazuję wartość duszpasterskiego rozwinięcia filozoficznej analizy zagadnień związanych z odpowiedzialnością.
{"title":"POLE ODPOWIEDZIALNOŚCI I DRAMAT WINY W MYŚLI KSIĘDZA JÓZEFA TISCHNERA I KARDYNAŁA STEFANA WYSZYŃSKIEGO. O DUSZPASTERSKIM ROZWINIĘCIU FILOZOFII ODPOWIEDZIALNOŚCI","authors":"Miłosz Hołda","doi":"10.12775/splp.2021.006","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2021.006","url":null,"abstract":"Artykuł ukazuje zbieżność poglądów na temat odpowiedzialności, jakie znaleźć można w filozoficznych tekstach księdza Józefa Tischnera i mających charakter duszpasterskich tekstach kardynała Stefana Wyszyńskiego. Myśl Wyszyńskiego można widzieć jako duszpasterskie dookreślenie i rozwinięcie filozoficznych poglądów Tischnera na temat odpowiedzialności. W artykule przedstawiam Tischnerowskie myślenie o „polu odpowiedzialności” i pokazuję, w jaki sposób to samo zagadnienie pojawia się w wybranych wypowiedziach kardynała Wyszyńskiego. Następnie omawiam „dramatyczny” wątek Tischnerowskiej filozofii odpowiedzialności, którego elementem centralnym jest zagadnienie winy, i na wybranych tekstach kardynała Wyszyńskiego pokazuję, w jaki sposób wątek ten jest obecny także w jego myśli. Na koniec ukazuję wartość duszpasterskiego rozwinięcia filozoficznej analizy zagadnień związanych z odpowiedzialnością.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126354140","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule zajęliśmy się kwestią znaczenia pielgrzymek dla chrześcijanina z epoki późnego antyku widzianych oczyma chrześcijańskiego erudyty Paulina z Noli (zm. 431r.). Poruszone zostały zagadnienia ważności pielgrzymki w życiu chrześcijańskim, zachęty do nich, sposoby podejmowania pielgrzymów w miejscach świętych oraz najpopularniejsze kierunki peregrinatio i przywożone z nich relikwie lub pamiątki. Kolekcja źródeł Paulina z Noli nie jest bogata, jednak spróbowaliśmy zaprezentować wycinek obrazu z życia chrześcijańskiego społeczeństwa w IV i Vw. Wielu kwestii Paulin niestety nie porusza, jak np. niebezpieczeństwa podróży lub czyni to pobieżnie jak w kwestii relikwii. Sam temat wymaga dalszych badań, zwłaszcza w analizie innych późnoantycznych chrześcijańskich autorów.
{"title":"Znaczenie pielgrzymek dla chrześcijan epoki późnego antyku w relacji św. Paulina z Noli (354/355-431)","authors":"Maciej Wojcieszak","doi":"10.12775/splp.2020.017","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2020.017","url":null,"abstract":"W artykule zajęliśmy się kwestią znaczenia pielgrzymek dla chrześcijanina z epoki późnego antyku widzianych oczyma chrześcijańskiego erudyty Paulina z Noli (zm. 431r.). Poruszone zostały zagadnienia ważności pielgrzymki w życiu chrześcijańskim, zachęty do nich, sposoby podejmowania pielgrzymów w miejscach świętych oraz najpopularniejsze kierunki peregrinatio i przywożone z nich relikwie lub pamiątki. Kolekcja źródeł Paulina z Noli nie jest bogata, jednak spróbowaliśmy zaprezentować wycinek obrazu z życia chrześcijańskiego społeczeństwa w IV i Vw. Wielu kwestii Paulin niestety nie porusza, jak np. niebezpieczeństwa podróży lub czyni to pobieżnie jak w kwestii relikwii. Sam temat wymaga dalszych badań, zwłaszcza w analizie innych późnoantycznych chrześcijańskich autorów.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"36 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126060372","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule przeanalizowałam dwadzieścia dwie karty pocztowe o tematyce patriotycznej z kolekcji ks. Stanisława Roehlego. Źródła pochodzą z I poł. XX wieku i dotyczą w większości czasów zaborów. Zaprezentowano na nich wielość motywów i symboli ukazanych na kartach pocztowych: wizerunki Polonii, odwołania do historii – rycerzy, powstańców, bohaterów narodowych, ważnych bitew, motywów heraldycznych, symbolu Orła Białego, ludowości czy twórców kultury polskiej. Na ich przykładzie ukazano, jak ważną funkcję pełniły w społeczeństwie polskim: odwoływały się do sfery emocjonalnej, uczyły postaw moralnych, budziły ducha narodu, utrwalały świadomość narodową, konsolidowały różne warstwy społeczne, uczyły historii, budziły nadzieję i otuchę, pokazywały piękno ojczyny oraz stwarzały możliwości prezentacji tych treści warstwom mniej wykształconym. W czasach po odzyskaniu niepodległości, stawały się wyrazem wdzięczności za ojczyznę oraz troski o jej przyszłe losy.
{"title":"Patriotyczne karty pocztowe z kolekcji ks. Stanisława Roehlego","authors":"Agnieszka Nieszporek","doi":"10.12775/splp.2020.007","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2020.007","url":null,"abstract":"W artykule przeanalizowałam dwadzieścia dwie karty pocztowe o tematyce patriotycznej z kolekcji ks. Stanisława Roehlego. Źródła pochodzą z I poł. XX wieku i dotyczą w większości czasów zaborów. Zaprezentowano na nich wielość motywów i symboli ukazanych na kartach pocztowych: wizerunki Polonii, odwołania do historii – rycerzy, powstańców, bohaterów narodowych, ważnych bitew, motywów heraldycznych, symbolu Orła Białego, ludowości czy twórców kultury polskiej. Na ich przykładzie ukazano, jak ważną funkcję pełniły w społeczeństwie polskim: odwoływały się do sfery emocjonalnej, uczyły postaw moralnych, budziły ducha narodu, utrwalały świadomość narodową, konsolidowały różne warstwy społeczne, uczyły historii, budziły nadzieję i otuchę, pokazywały piękno ojczyny oraz stwarzały możliwości prezentacji tych treści warstwom mniej wykształconym. W czasach po odzyskaniu niepodległości, stawały się wyrazem wdzięczności za ojczyznę oraz troski o jej przyszłe losy.","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127259909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł jest próbą ukazania procesu teoretycznego przekształcenia teologii politycznej do filozofii politycznej na przykładzie koncepcji umowy społecznej stworzonej przez angielskiego myśliciela Thomasa Hobbesa. Przemiana ta nie nastąpiła jedynie w wymiarze werbalnym poprzez zastąpienie nomenklatury teologicznej filozoficzną nowomową, ale stała się również przyczynkiem do umocnienia antropologicznej wizji człowieka, świata i procesów społecznych, a przez to niewątpliwie, wydarzeniem oddziałującym w wymiarze historycznie i kulturowym.
{"title":"Umowa społeczna Tomasza Hobbesa jako transformacja idei – od teologii do filozofii politycznej","authors":"Przemysław Zientkowski","doi":"10.12775/splp.2020.018","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/splp.2020.018","url":null,"abstract":"Artykuł jest próbą ukazania procesu teoretycznego przekształcenia teologii politycznej do filozofii politycznej na przykładzie koncepcji umowy społecznej stworzonej przez angielskiego myśliciela Thomasa Hobbesa. Przemiana ta nie nastąpiła jedynie w wymiarze werbalnym poprzez zastąpienie nomenklatury teologicznej filozoficzną nowomową, ale stała się również przyczynkiem do umocnienia antropologicznej wizji człowieka, świata i procesów społecznych, a przez to niewątpliwie, wydarzeniem oddziałującym w wymiarze historycznie i kulturowym. ","PeriodicalId":422788,"journal":{"name":"Studia Pelplińskie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130614887","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：