Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do problemów związanych z wkładem eksperymentalnych terapii do rozwoju wiedzy medycznej, w tym numerze omawianych również w artykule Olgi Dryli „Programy poszerzonego dostępu jako źródło danych poznawczych”.
{"title":"Wkład eksperymentalnych terapii do rozwoju wiedzy medycznej","authors":"Włodzimierz Galewicz","doi":"10.33392/diam.1958","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1958","url":null,"abstract":"Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do problemów związanych z wkładem eksperymentalnych terapii do rozwoju wiedzy medycznej, w tym numerze omawianych również w artykule Olgi Dryli „Programy poszerzonego dostępu jako źródło danych poznawczych”.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":" 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139144734","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do prawnych i etycznych aspektów reklamy eksperymentalnych produktów leczniczych i procedur medycznych, w tym numerze omawianych również w artykule Pawła Lipowskiego „Reklamy eksperymentalnych produktów leczniczych i procedur medycznych w świetle polskiego prawa i etyki mediów”.
{"title":"Medycyna na wolnym rynku a współczesne media","authors":"Jan Pleszczyński","doi":"10.33392/diam.1959","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1959","url":null,"abstract":"Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do prawnych i etycznych aspektów reklamy eksperymentalnych produktów leczniczych i procedur medycznych, w tym numerze omawianych również w artykule Pawła Lipowskiego „Reklamy eksperymentalnych produktów leczniczych i procedur medycznych w świetle polskiego prawa i etyki mediów”.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"23 47","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139147944","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do znaczenia kategorii innowacyjności, w tym numerze omawianej również w artykule Tomasza Rzepińskiego „Lecznicze produkty terapii zaawansowanej jako wytwory innowacyjnych biotechnologii”.
{"title":"Zniekształcenie normatywnego znaczenia „innowacyjności” w języku ekspertów","authors":"Piotr Grzegorz Nowak","doi":"10.33392/diam.1964","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1964","url":null,"abstract":"Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do znaczenia kategorii innowacyjności, w tym numerze omawianej również w artykule Tomasza Rzepińskiego „Lecznicze produkty terapii zaawansowanej jako wytwory innowacyjnych biotechnologii”.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":" 8","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139142284","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do nowelizacji Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w tym numerze omawianej również w artykule Rafała Kubiaka „ Odpowiedzialność karna za przestępstwa związane z nielegalnym przeprowadzeniem eksperymentu medycznego”.
{"title":"Dwie uwagi do artykułu Rafała Kubiaka","authors":"Wojciech Ciszewski","doi":"10.33392/diam.1968","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1968","url":null,"abstract":"Poniższy tekst jest głosem w dyskusji wokół normatywnych problemów innowacyjnych terapii. Odnosi się on szczególnie do nowelizacji Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w tym numerze omawianej również w artykule Rafała Kubiaka „ Odpowiedzialność karna za przestępstwa związane z nielegalnym przeprowadzeniem eksperymentu medycznego”.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":" 24","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139144087","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The quarantine model, recently proposed by Pereboom and Caruso, is one of the most influential models developed to date in the context of criminal justice. The quarantine model challenges the very idea of criminal punishment and asserts that nobody deserves punishment on a fundamental level. Instead, in order to deal with offenders, it proposes a series of incapacitation measures based on public safety concerns. In this article, we examine several objections to the quarantine model that demonstrate how, in our view, it can be improved. These mainly pertain to (2.1) the difficulty of reliably identifying dangerous individuals and consequently the need to base confinement decisions on probability, and (2.2) the potential for the quarantine model not to properly deter certain crimes. Three additional objections are raised with respect to (3.1) the rights that are potentially suppressed in the quarantine model; (3.2) the role of “genetic justice”; and (3.3) the difficulty it faces accommodating reasons-responsiveness. Whereas these objections do not constitute knock-down arguments against the quarantine model, they highlight issues that invite closer scrutiny, at least if it is to be considered as a credible framework for the development of viable policies in criminal justice.
{"title":"Pushing the boundaries of the quarantine model: Philosophical concerns and policy implications","authors":"Mirko Farina, A. Lavazza, Sergei Levin","doi":"10.33392/diam.1892","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1892","url":null,"abstract":"The quarantine model, recently proposed by Pereboom and Caruso, is one of the most influential models developed to date in the context of criminal justice. The quarantine model challenges the very idea of criminal punishment and asserts that nobody deserves punishment on a fundamental level. Instead, in order to deal with offenders, it proposes a series of incapacitation measures based on public safety concerns. In this article, we examine several objections to the quarantine model that demonstrate how, in our view, it can be improved. These mainly pertain to (2.1) the difficulty of reliably identifying dangerous individuals and consequently the need to base confinement decisions on probability, and (2.2) the potential for the quarantine model not to properly deter certain crimes. Three additional objections are raised with respect to (3.1) the rights that are potentially suppressed in the quarantine model; (3.2) the role of “genetic justice”; and (3.3) the difficulty it faces accommodating reasons-responsiveness. Whereas these objections do not constitute knock-down arguments against the quarantine model, they highlight issues that invite closer scrutiny, at least if it is to be considered as a credible framework for the development of viable policies in criminal justice.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"86 9","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139151723","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
While increasing numbers of philosophers have argued for eliminating the retributivist elements of criminal justice systems, their arguments often fall short due to internal inconsistency. Some of the best known of these arguments — such as those provided by Derk Pereboom and Gregg Caruso — rely on the claim that there are moral grounds for rejecting retributivism. In defending this claim, these philosophers typically provide arguments seeking to undermine the type of agent responsibility that they believe is needed to justify retributivism. This is usually followed by an assertion that since the excessive suffering caused by retributivist punishment cannot be justified, it is therefore immoral to preserve remnants of it in our criminal justice systems. This paper — which opposes the moral case against retributivism provided by Pereboom and Caruso, and favors non-moral reasons that recommend rejecting a retributivist approach — is divided into three parts. In part one, I discuss why Pereboom and Caruso are correct in thinking that free will skepticism undercuts the moral justification for retributivism. Part two sets out to explain why their moral case against retributivism fails insofar as it runs afoul of the folk intuitions that are called upon to defend Pereboom’s account of free will skepticism. In part three, I provide a non-moral case against the retributivism that is founded on considerations of self-interest and empathy.
{"title":"The Non-Moral Basis for Eliminating Retributivism","authors":"Stephen Morris","doi":"10.33392/diam.1852","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1852","url":null,"abstract":"While increasing numbers of philosophers have argued for eliminating the retributivist elements of criminal justice systems, their arguments often fall short due to internal inconsistency. Some of the best known of these arguments — such as those provided by Derk Pereboom and Gregg Caruso — rely on the claim that there are moral grounds for rejecting retributivism. In defending this claim, these philosophers typically provide arguments seeking to undermine the type of agent responsibility that they believe is needed to justify retributivism. This is usually followed by an assertion that since the excessive suffering caused by retributivist punishment cannot be justified, it is therefore immoral to preserve remnants of it in our criminal justice systems. This paper — which opposes the moral case against retributivism provided by Pereboom and Caruso, and favors non-moral reasons that recommend rejecting a retributivist approach — is divided into three parts. In part one, I discuss why Pereboom and Caruso are correct in thinking that free will skepticism undercuts the moral justification for retributivism. Part two sets out to explain why their moral case against retributivism fails insofar as it runs afoul of the folk intuitions that are called upon to defend Pereboom’s account of free will skepticism. In part three, I provide a non-moral case against the retributivism that is founded on considerations of self-interest and empathy.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"47 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139150538","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Criminal law abolitionists claim that legal punishment cannot be morally justified and that we should therefore abolish criminal law. While this is still a minority position in the current debate, the number of proponents has been increasing, and even opponents have developed a certain degree of sympathy for such claims in recent years. Yet one of the reasons many remain hesitant regarding the abolition of criminal law appears to be the lack of a thought-through alternative, in addition to abolitionists disagreeing considerably amongst themselves on what an alternative should look like. I will call this the missing alternative objection. To address this central concern, I will argue in this paper that the most prominent versions of abolitionism actually converge on the same alternative core to criminal law — even though they are driven by vastly different motivations. This core that current abolitionist theories converge on is two-fold: first, the claim that the state should compel offenders to provide restitution for the victim; second, the claim that restorative processes should be used wherever possible when addressing criminal wrongdoing. This common core is enough to reject the missing alternative objection.
{"title":"The Missing Alternative Objection to Criminal Law Abolitionism","authors":"Valerij Zisman","doi":"10.33392/diam.1874","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1874","url":null,"abstract":"Criminal law abolitionists claim that legal punishment cannot be morally justified and that we should therefore abolish criminal law. While this is still a minority position in the current debate, the number of proponents has been increasing, and even opponents have developed a certain degree of sympathy for such claims in recent years. Yet one of the reasons many remain hesitant regarding the abolition of criminal law appears to be the lack of a thought-through alternative, in addition to abolitionists disagreeing considerably amongst themselves on what an alternative should look like. I will call this the missing alternative objection. To address this central concern, I will argue in this paper that the most prominent versions of abolitionism actually converge on the same alternative core to criminal law — even though they are driven by vastly different motivations. This core that current abolitionist theories converge on is two-fold: first, the claim that the state should compel offenders to provide restitution for the victim; second, the claim that restorative processes should be used wherever possible when addressing criminal wrongdoing. This common core is enough to reject the missing alternative objection.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"50 5","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139149823","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Produkty lecznicze terapii zaawansowanych (ATMP) dają nadzieję na uzyskanie korzyści zdrowotnych w tych wszystkich sytuacjach, w których tradycyjne metody terapii zawodzą lub, z różnych przyczyn, nie mogą być stosowane. Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest analiza pojęcia innowacyjności używanego w odniesieniu do biotechnologii wykorzystywanych w produkcji ATMP. Analiza tego pojęcia pozwoli wyodrębnić pięć głównych kontekstów znaczeniowych, które konstytuują jego sposób rozumienia: zmiana sposobu myślenia o dostępnym spektrum procedur medycznych, krótki czas rozpoznania technologii w modelach eksperymentalnych i teoretycznych, brak danych klinicznych dotyczących efektów stosowanych technologii w terapiach pacjentów, zwiększenie złożoności technologi oraz zwiększenie różnorodności stosowanych w tych technologiach substratów. Przeprowadzona analiza wskazuje na konieczność zachowania daleko idącej ostrożności w ocenie bezpieczeństwa terapii ATMP, w których wykorzystuje się innowacyjne technologie.
{"title":"Lecznicze produkty terapii zaawansowanej jako wytwory innowacyjnych biotechnologii","authors":"Tomasz Rzepiński","doi":"10.33392/diam.1940","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1940","url":null,"abstract":"Produkty lecznicze terapii zaawansowanych (ATMP) dają nadzieję na uzyskanie korzyści zdrowotnych w tych wszystkich sytuacjach, w których tradycyjne metody terapii zawodzą lub, z różnych przyczyn, nie mogą być stosowane. Zasadniczym celem niniejszego artykułu jest analiza pojęcia innowacyjności używanego w odniesieniu do biotechnologii wykorzystywanych w produkcji ATMP. Analiza tego pojęcia pozwoli wyodrębnić pięć głównych kontekstów znaczeniowych, które konstytuują jego sposób rozumienia: zmiana sposobu myślenia o dostępnym spektrum procedur medycznych, krótki czas rozpoznania technologii w modelach eksperymentalnych i teoretycznych, brak danych klinicznych dotyczących efektów stosowanych technologii w terapiach pacjentów, zwiększenie złożoności technologi oraz zwiększenie różnorodności stosowanych w tych technologiach substratów. Przeprowadzona analiza wskazuje na konieczność zachowania daleko idącej ostrożności w ocenie bezpieczeństwa terapii ATMP, w których wykorzystuje się innowacyjne technologie.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"25 7","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139164552","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W 2021 roku doszło do istotnej nowelizacji przepisów dotyczących eksperymentów medycznych. W szczególności zmieniono rozdział 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2023 r. poz. 1516), w którym dookreślono przesłanki prawnie relewantnej zgody uczestnika eksperymentu lub innych podmiotów, które wyrażają stanowisko w jego imieniu. Ponadto opisano procedury związane z opiniowaniem projektu badawczego przez tzw. komisję bioetyczną. Jej członkowie zostali zobowiązani do zachowania poufności w zakresie informacji uzyskanych w związku z pełnioną funkcją. Normy te zostały zabezpieczone sankcjami karnymi, określonymi w znowelizowanym art. 58 ustawy. Wprowadzono do niego nowe typy rodzajowe czynów zabronionych, przede wszystkim ukierunkowane na ochronę prawa do samostanowienia probanta, dobrowolności udziału w eksperymencie oraz poufności danych przedstawionych przez eksperymentatorów-wnioskodawców komisjom bioetycznym. Unormowania te uzupełniają istniejące dotąd luki w karnoprawnej ochronie tych wartości. W artykule omówiono systematycznie typy rodzajowe czynów zabronionych, które zostały spenalizowane w art. 58 ust. 4-6 powołanej ustawy. Przedstawiono ich przedmiot ochrony, stronę przedmiotową, podmiot, stronę podmiotową, karalność i potencjalne zbiegi z innymi przepisami. Wskazano też uzasadnienie historyczno-dogmatyczne wprowadzenia tych regulacji.
{"title":"Odpowiedzialność karna za przestępstwa związane z nielegalnym przeprowadzeniem eksperymentu medycznego","authors":"Rafał Kubiak","doi":"10.33392/diam.1946","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1946","url":null,"abstract":"W 2021 roku doszło do istotnej nowelizacji przepisów dotyczących eksperymentów medycznych. W szczególności zmieniono rozdział 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 roku o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2023 r. poz. 1516), w którym dookreślono przesłanki prawnie relewantnej zgody uczestnika eksperymentu lub innych podmiotów, które wyrażają stanowisko w jego imieniu. Ponadto opisano procedury związane z opiniowaniem projektu badawczego przez tzw. komisję bioetyczną. Jej członkowie zostali zobowiązani do zachowania poufności w zakresie informacji uzyskanych w związku z pełnioną funkcją. Normy te zostały zabezpieczone sankcjami karnymi, określonymi w znowelizowanym art. 58 ustawy. Wprowadzono do niego nowe typy rodzajowe czynów zabronionych, przede wszystkim ukierunkowane na ochronę prawa do samostanowienia probanta, dobrowolności udziału w eksperymencie oraz poufności danych przedstawionych przez eksperymentatorów-wnioskodawców komisjom bioetycznym. Unormowania te uzupełniają istniejące dotąd luki w karnoprawnej ochronie tych wartości. W artykule omówiono systematycznie typy rodzajowe czynów zabronionych, które zostały spenalizowane w art. 58 ust. 4-6 powołanej ustawy. Przedstawiono ich przedmiot ochrony, stronę przedmiotową, podmiot, stronę podmiotową, karalność i potencjalne zbiegi z innymi przepisami. Wskazano też uzasadnienie historyczno-dogmatyczne wprowadzenia tych regulacji.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"37 23","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139164877","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem tego artykułu są definicyjne i regulacyjne aspekty eksperymentalnych (lub innowacyjnych) terapii, rozumianych bądź to jako nowe i niesprawdzone metody leczenia, które mogą być testowane – i w tym celu stosowane – także w badaniach klinicznych, bądź to jako zastosowania tych nowych i niesprawdzonych procedur w praktyce medycznej. Po krótkim wprowadzeniu, przypominającym jedno z ważnych źródeł pojęcia eksperymentalnej lub innowacyjnej terapii, jakim był Raport belmoncki, omawiam najpierw problemy związane z definicją terapii eksperymentalnej (jako nowej i niepotwierdzonej procedury medycznej, stosowanej w celu poprawy zdrowia pacjenta), a następnie sporne kwestie związane z jej regulacją (w tym zwłaszcza z wymaganą kontrolą, jakiej powinna podlegać każda taka terapeutyczna interwencja). Na koniec wskazuję na znaczenie, jakie relacjonowane w tym artykule dyskusje wokół eksperymentalnej terapii, prowadzone w innych krajach lub w kontaktach międzynarodowych, mają dla nieodzownej rewizji czy też reinterpretacji polskich przepisów dotyczących eksperymentów leczniczych.
{"title":"Eksperymentalne terapie – definicje i regulacje","authors":"Włodzimierz Galewicz","doi":"10.33392/diam.1957","DOIUrl":"https://doi.org/10.33392/diam.1957","url":null,"abstract":"Przedmiotem tego artykułu są definicyjne i regulacyjne aspekty eksperymentalnych (lub innowacyjnych) terapii, rozumianych bądź to jako nowe i niesprawdzone metody leczenia, które mogą być testowane – i w tym celu stosowane – także w badaniach klinicznych, bądź to jako zastosowania tych nowych i niesprawdzonych procedur w praktyce medycznej. Po krótkim wprowadzeniu, przypominającym jedno z ważnych źródeł pojęcia eksperymentalnej lub innowacyjnej terapii, jakim był Raport belmoncki, omawiam najpierw problemy związane z definicją terapii eksperymentalnej (jako nowej i niepotwierdzonej procedury medycznej, stosowanej w celu poprawy zdrowia pacjenta), a następnie sporne kwestie związane z jej regulacją (w tym zwłaszcza z wymaganą kontrolą, jakiej powinna podlegać każda taka terapeutyczna interwencja). Na koniec wskazuję na znaczenie, jakie relacjonowane w tym artykule dyskusje wokół eksperymentalnej terapii, prowadzone w innych krajach lub w kontaktach międzynarodowych, mają dla nieodzownej rewizji czy też reinterpretacji polskich przepisów dotyczących eksperymentów leczniczych.","PeriodicalId":507415,"journal":{"name":"Diametros","volume":"360 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139170564","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：