I. Shuvar, H. Korpita, H. Lipińska, T. Wyłupek, M. Sosnowska, Alicja Bieske-Matejak
The results of the research devoted to the change of the biological composition of the soil under the conditions of activation of microbiological vital activity and increase in the number of earthworms in the technology of spring barley cultivation are presented. It was found that the organic system of growing crops against the background of manure, cereal straw and green manure in comparison with the organo-mineral system obtained a positive dynamics of decomposition of linen tissue and the development of earthworms in the soil.The highest grain yield was formed by agrocenosis of spring barley with the introduction of Lancelot 450 WG – 0.033 kg·ha–1 + Axial 50 EC – 1 dm3·ha–1 (tube exit phase) – 4900 kg·ha–1 and 4700 kg·ha–1 for organo-mineral and organic fertilizer systems in accordance.
{"title":"Effect of fertilizer and cultivation systems and herbicide application on soil biological activity under spring barley cultivation and its yield","authors":"I. Shuvar, H. Korpita, H. Lipińska, T. Wyłupek, M. Sosnowska, Alicja Bieske-Matejak","doi":"10.24326/as.2021.3.5","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.3.5","url":null,"abstract":"The results of the research devoted to the change of the biological composition of the soil under the conditions of activation of microbiological vital activity and increase in the number of earthworms in the technology of spring barley cultivation are presented. It was found that the organic system of growing crops against the background of manure, cereal straw and green manure in comparison with the organo-mineral system obtained a positive dynamics of decomposition of linen tissue and the development of earthworms in the soil.The highest grain yield was formed by agrocenosis of spring barley with the introduction of Lancelot 450 WG – 0.033 kg·ha–1 + Axial 50 EC – 1 dm3·ha–1 (tube exit phase) – 4900 kg·ha–1 and 4700 kg·ha–1 for organo-mineral and organic fertilizer systems in accordance.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"88 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-11-19","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90060357","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Analizowano wpływ wybranych zabiegów pielęgnacyjnych na współczynnik smukłości oraz stabilność drzewostanów sosnowych młodszych klas wieku. Badano cztery drzewostany w początkowym etapie fazy żerdziowiny. Pierwszy z nich był zaniedbany pielęgnacyjnie. Drugi był przez zabiegiem trzebieży wczesnej, a po wykonaniu czyszczeń późnych. W kolejnych dwóch wykonano trzebieże wczesne. W każdym z czterech drzewostanów założono powierzchnie próbne, w których pomierzono wysokości i pierśnice drzew. Określono zagęszczenie drzew oraz obliczono ich współczynnik smukłości. Stwierdzono, że zabiegi pielęgnacyjne mają wpływ na stabilność drzewostanów sosnowych. Im wyższe było zagęszczenie drzew, a drzewostan bardziej zaniedbany pielęgnacyjnie, tym stabilność drzewostanów była niższa. Stwierdzono również, że wykonywanie rzadszych ale intensywnych cięć wzmaga ryzyko uszkodzenia drzewostanów przez śnieg i wiatr. W przypadku sosny zwyczajnej lepiej wykonywać mniej intensywne, ale częstsze zabiegi pielęgnacyjne, gdyż takie podejście hodowlane nie obniża stabilności użytkowanych drzewostanów.
{"title":"Wpływ wybranych zabiegów pielęgnacyjnych na kształtowanie się stabilności drzewostanów sosny zwyczajnej","authors":"K. Masternak, Henryk Sobala","doi":"10.24326/as.2021.2.3","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.3","url":null,"abstract":"Analizowano wpływ wybranych zabiegów pielęgnacyjnych na współczynnik smukłości oraz stabilność drzewostanów sosnowych młodszych klas wieku. Badano cztery drzewostany w początkowym etapie fazy żerdziowiny. Pierwszy z nich był zaniedbany pielęgnacyjnie. Drugi był przez zabiegiem trzebieży wczesnej, a po wykonaniu czyszczeń późnych. W kolejnych dwóch wykonano trzebieże wczesne. W każdym z czterech drzewostanów założono powierzchnie próbne, w których pomierzono wysokości i pierśnice drzew. Określono zagęszczenie drzew oraz obliczono ich współczynnik smukłości. Stwierdzono, że zabiegi pielęgnacyjne mają wpływ na stabilność drzewostanów sosnowych. Im wyższe było zagęszczenie drzew, a drzewostan bardziej zaniedbany pielęgnacyjnie, tym stabilność drzewostanów była niższa. Stwierdzono również, że wykonywanie rzadszych ale intensywnych cięć wzmaga ryzyko uszkodzenia drzewostanów przez śnieg i wiatr. W przypadku sosny zwyczajnej lepiej wykonywać mniej intensywne, ale częstsze zabiegi pielęgnacyjne, gdyż takie podejście hodowlane nie obniża stabilności użytkowanych drzewostanów.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"81820871","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W badaniach określono przydatność tomografii dźwiękowej do oceny stanu zdrowotnego sosny pospolitej i olszy czarnej zasiedlonych przez szkodniki owadzie. Phaenops cyanea, Rhagium inquisitor, Arhopalus rusticus żerujące na sośnie oraz monofagiczny gatunek Synanthedon mesiaeformis występujący na olszy to szkodniki wtórne, które zasiedlają drzewa osłabione przez różne czynniki środowiskowe. Do badań wybrano dwie sosny pospolite i dwie olsze czarne rosnące na terenie leśnictwa Macoszyn w kompleksie lasu świeżego. Zastosowano urządzenie Picus 3 bazujące na metodzie tomografii akustycznej. Wykorzystuje ona właściwości fali dźwiękowej, generowanej po obwodzie pnia, dostarczając informacji o stanie zdrowotnym drewna. Oceniane sosny zasiedlone przez szkodniki wtórne były już martwe, jednak otrzymane wyniki z tomografu sugerowały 100% sprawność techniczną drewna, nie wykazując przy tym uszkodzeń spowodowanych przez owady. U olszy czarnej analiza tomograficzna wykazała znaczne uszkodzenia wewnętrznych struktur drewna (25 i 49%), ale nie były one spowodowane żerowaniem szkodnika a raczej rozkładem próchniczym. Tomografia dźwiękowa nie odzwierciedla rzeczywistego obrazu uszkodzeń spowodowanych przez owady, ale może być narzędziem do typowania drzew osłabionych, które mogą być atakowane przez szkodniki wtórnie.
{"title":"Ocena przydatności tomografu dźwiękowego w diagnozowaniu zdrowotności drzew zasiedlonych przez szkodniki owadzie","authors":"W. Durlak, E. Gorska-Drabik","doi":"10.24326/as.2021.2.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.4","url":null,"abstract":"W badaniach określono przydatność tomografii dźwiękowej do oceny stanu zdrowotnego sosny pospolitej i olszy czarnej zasiedlonych przez szkodniki owadzie. Phaenops cyanea, Rhagium inquisitor, Arhopalus rusticus żerujące na sośnie oraz monofagiczny gatunek Synanthedon mesiaeformis występujący na olszy to szkodniki wtórne, które zasiedlają drzewa osłabione przez różne czynniki środowiskowe. Do badań wybrano dwie sosny pospolite i dwie olsze czarne rosnące na terenie leśnictwa Macoszyn w kompleksie lasu świeżego. Zastosowano urządzenie Picus 3 bazujące na metodzie tomografii akustycznej. Wykorzystuje ona właściwości fali dźwiękowej, generowanej po obwodzie pnia, dostarczając informacji o stanie zdrowotnym drewna. Oceniane sosny zasiedlone przez szkodniki wtórne były już martwe, jednak otrzymane wyniki z tomografu sugerowały 100% sprawność techniczną drewna, nie wykazując przy tym uszkodzeń spowodowanych przez owady. U olszy czarnej analiza tomograficzna wykazała znaczne uszkodzenia wewnętrznych struktur drewna (25 i 49%), ale nie były one spowodowane żerowaniem szkodnika a raczej rozkładem próchniczym. Tomografia dźwiękowa nie odzwierciedla rzeczywistego obrazu uszkodzeń spowodowanych przez owady, ale może być narzędziem do typowania drzew osłabionych, które mogą być atakowane przez szkodniki wtórnie.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"52 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75364594","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł ma formę pracy przeglądowej, której celem jest zaprezentowanie historii i dawnych technik uprawy roślin z rodzaju Citrus L. w Europie, w tym w Polsce. Metodyka badawcza polegała na analizie materiałów archiwalnych, obejmujących historyczne traktaty z zakresu ogrodnictwa i rolnictwa. Należą do nich rozprawy powstałe na przestrzeni XVI-XVIII w. m.in. autorstwa: G. B. Ferrariego, J. Commelina, J. van der Groena, J. Ch. Volkamera, J. S. Elsholtza, oraz W. Sierakowskiego, A. P. Jabłonowskiej czy J. K. Kluka. Opisano nowożytne dzieje hodowli roślin cytrusowych w Europie oraz przedstawione w traktatach metody, obejmujące uprawę w gruncie oraz w pojemnikach i sposoby zimowania. Scharakteryzowano także rodzaje wznoszonych w tym celu drewnianych i murowanych oranżerii oraz wykorzystywanych donic.
{"title":"Uprawa roślin cytrusowych w Europie w świetle dawnych traktatów ogrodniczych","authors":"Seweryn Malawski, N. Kot, Sylwia Szefler","doi":"10.24326/as.2021.2.5","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.5","url":null,"abstract":"Artykuł ma formę pracy przeglądowej, której celem jest zaprezentowanie historii i dawnych technik uprawy roślin z rodzaju Citrus L. w Europie, w tym w Polsce. Metodyka badawcza polegała na analizie materiałów archiwalnych, obejmujących historyczne traktaty z zakresu ogrodnictwa i rolnictwa. Należą do nich rozprawy powstałe na przestrzeni XVI-XVIII w. m.in. autorstwa: G. B. Ferrariego, J. Commelina, J. van der Groena, J. Ch. Volkamera, J. S. Elsholtza, oraz W. Sierakowskiego, A. P. Jabłonowskiej czy J. K. Kluka. Opisano nowożytne dzieje hodowli roślin cytrusowych w Europie oraz przedstawione w traktatach metody, obejmujące uprawę w gruncie oraz w pojemnikach i sposoby zimowania. Scharakteryzowano także rodzaje wznoszonych w tym celu drewnianych i murowanych oranżerii oraz wykorzystywanych donic.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"41 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90940078","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
M. Gugała, Krystyna Zarzecka, Iwona Mystkowska, Anna Sikorska
Celem badań była ocena porażenia bulw ziemniaka Rhizoctonia solani w zależności od zastosowanych herbicydów i herbicydów z biostymulatorami. Trzyletnie doświadczenie polowe założono w trzech powtórzeniach, metodą losowanych podbloków w układzie split-plot na glebie bardzo lekkiej i lekkiej. Badano dwa czynniki doświadczenia: czynnik I rzędu odmiany ziemniaka: Bartek, Gawin, Honorata, czynnikiem II rzędu pięć sposobów pielęgnacji: obiekt kontrolny- pielęgnacja mechaniczna, Harrier 295 ZC (linuron + clomazone), Harrier 295 ZC i Kelpak SL (linuron + clomazone i ekstrakt z alg), Sencor 70 WG (metribuzin) oraz Sencor 70 WG i Asahi SL (metribuzin i sodium p-nitrophenole, sodium o-nitrophenole, sodium 5-nitroguolacolate). Oceny rizoktoniozy bulw z poszczególnych obiektów doświadczenia dokonano za pomocą 9-stopniowej skali. Zastosowane w uprawie ziemniaka herbicydy i herbicydy z biostymulatorami ograniczały występowanie ospowatości na bulwach, średni stopień porażenia próby oraz średni stopień porażenia bulw porażonych.
{"title":"Oddziaływanie herbicydów i herbicydów z biostymulatorami na porażenie bulw ziemniaka Rhizoctonia solani","authors":"M. Gugała, Krystyna Zarzecka, Iwona Mystkowska, Anna Sikorska","doi":"10.24326/as.2021.2.6","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.6","url":null,"abstract":"Celem badań była ocena porażenia bulw ziemniaka Rhizoctonia solani w zależności od zastosowanych herbicydów i herbicydów z biostymulatorami. Trzyletnie doświadczenie polowe założono w trzech powtórzeniach, metodą losowanych podbloków w układzie split-plot na glebie bardzo lekkiej i lekkiej. Badano dwa czynniki doświadczenia: czynnik I rzędu odmiany ziemniaka: Bartek, Gawin, Honorata, czynnikiem II rzędu pięć sposobów pielęgnacji: obiekt kontrolny- pielęgnacja mechaniczna, Harrier 295 ZC (linuron + clomazone), Harrier 295 ZC i Kelpak SL (linuron + clomazone i ekstrakt z alg), Sencor 70 WG (metribuzin) oraz Sencor 70 WG i Asahi SL (metribuzin i sodium p-nitrophenole, sodium o-nitrophenole, sodium 5-nitroguolacolate). Oceny rizoktoniozy bulw z poszczególnych obiektów doświadczenia dokonano za pomocą 9-stopniowej skali. Zastosowane w uprawie ziemniaka herbicydy i herbicydy z biostymulatorami ograniczały występowanie ospowatości na bulwach, średni stopień porażenia próby oraz średni stopień porażenia bulw porażonych.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"393 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"76453930","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
V. Karpenko, V. Krasnoshtan, I. Mostoviak, R. Prytuliak
In the modern agricultural production, the use of herbicides and other biologically active substances is an important part of the cultivation technologies of most cereals, including the grain sorghum. It is known that most preparations, including the chemical ones, can directly or indirectly influence the development of microorganisms in the rhizosphere of plants, but the nature of their effect on the microbiota of grain sorghum rhizosphere has not been studied enough, which reasoned the relevance of this research. Microbiological activity of the grain sorghum rhizosphere (hybrid Milo W) was studied during 2019–2020 under the treatment by the herbicide Citadel 25 OD (0.6; 0.8 and 1.0 l/ha), plant growth regulator Endophit L1 (30 ml/ha) and biological preparation Bioarsenal (800 g/ 100 kg). The analysis of the obtained experimental data showed that use of the studied preparations both separately and in different compositions had a stimulating effect on the number of grain sorghum rhizosphere microbiota, which was observed in its increase, especially in variants with the combined use of the herbicide Citadel 25 OD, plant growth regulator Endophit L1 and the biopreparation Bioarsenal (compared to the control the number of rhizosphere microbiota increased by 29.4–80.6% in average by groups).
{"title":"Microorganisms number in sorghum (Sorghum bicolor (L.) Moench) rhizosphere after herbicide, plant growth regulator, and a biopreparation use","authors":"V. Karpenko, V. Krasnoshtan, I. Mostoviak, R. Prytuliak","doi":"10.24326/as.2021.2.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.2","url":null,"abstract":"In the modern agricultural production, the use of herbicides and other biologically active substances is an important part of the cultivation technologies of most cereals, including the grain sorghum. It is known that most preparations, including the chemical ones, can directly or indirectly influence the development of microorganisms in the rhizosphere of plants, but the nature of their effect on the microbiota of grain sorghum rhizosphere has not been studied enough, which reasoned the relevance of this research. Microbiological activity of the grain sorghum rhizosphere (hybrid Milo W) was studied during 2019–2020 under the treatment by the herbicide Citadel 25 OD (0.6; 0.8 and 1.0 l/ha), plant growth regulator Endophit L1 (30 ml/ha) and biological preparation Bioarsenal (800 g/ 100 kg). The analysis of the obtained experimental data showed that use of the studied preparations both separately and in different compositions had a stimulating effect on the number of grain sorghum rhizosphere microbiota, which was observed in its increase, especially in variants with the combined use of the herbicide Citadel 25 OD, plant growth regulator Endophit L1 and the biopreparation Bioarsenal (compared to the control the number of rhizosphere microbiota increased by 29.4–80.6% in average by groups).","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"14 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85151736","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The aim of the study was to analyze the effect of different amounts of mineral fertilization, bacterization of seeds on the leaf surface area formation and the chickling vetch (Lathyrus sativus) productivity. The study engaged six NPK fertilization amounts (0 – the check (control) without fertilizers, N15P15K15, N30P30K30, N15P30K30 + N15 (top dressing), N45P45K45 and N30P45K45 + N15 (top dressing) on two backgrounds of pre-sowing seed treatment (the control, water seed treatment, seed treatment with microbiological preparation Rizogumin, which contains a suspension of nodule bacteria Rhizobium leguminosarum 31 and physiologically active substances of biological origin). The leaf surface area was determined by the cutting method (in the phase of the first trifoliate leaf, budding, flowering, pod formation), which includes the selection of 15 plants, where the leaves are quickly cut off, weighed and their wet weight is determined. After that, cuts are made with a probe of a known diameter, 5 pcs. from every leaf. The mass of all cuts was determined. After determining the surface area of the leaves of each plant, the average plant area was calculated for each variant of the experiment. The average leaf surface area was multiplied by the number of plants per square meter, and the result was multiplied by 10000 to convert it to the average leaf surface area per hectare. The yield accounting was maintained by the method of continuous threshing from the registration plot by a selected combine harvester, with cleaning from impurities, weighing and determining the moisture content of the harvested grain. The maximum leaf surface area (60.8 thousand m2 ha-1) was in the phase of grain filling when N30P45K45 + N15 was added to top dressing and seed treatment with Rizogumin. In the absence of inoculation, the leaf area was 4.1 thousand m2 ha-1 less.
{"title":"Formation of the leaf surface and productivity of the chickling vetch (Lathyrus sativus L.) depending on the amounts of mineral fertilizers and pre-sowing inoculation of seeds","authors":"V. Kaminskyi, D. Sokyrko, V. Hanhur, L. Yeremko","doi":"10.24326/as.2021.2.7","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.7","url":null,"abstract":"The aim of the study was to analyze the effect of different amounts of mineral fertilization, bacterization of seeds on the leaf surface area formation and the chickling vetch (Lathyrus sativus) productivity. The study engaged six NPK fertilization amounts (0 – the check (control) without fertilizers, N15P15K15, N30P30K30, N15P30K30 + N15 (top dressing), N45P45K45 and N30P45K45 + N15 (top dressing) on two backgrounds of pre-sowing seed treatment (the control, water seed treatment, seed treatment with microbiological preparation Rizogumin, which contains a suspension of nodule bacteria Rhizobium leguminosarum 31 and physiologically active substances of biological origin). The leaf surface area was determined by the cutting method (in the phase of the first trifoliate leaf, budding, flowering, pod formation), which includes the selection of 15 plants, where the leaves are quickly cut off, weighed and their wet weight is determined. After that, cuts are made with a probe of a known diameter, 5 pcs. from every leaf. The mass of all cuts was determined. After determining the surface area of the leaves of each plant, the average plant area was calculated for each variant of the experiment. The average leaf surface area was multiplied by the number of plants per square meter, and the result was multiplied by 10000 to convert it to the average leaf surface area per hectare. The yield accounting was maintained by the method of continuous threshing from the registration plot by a selected combine harvester, with cleaning from impurities, weighing and determining the moisture content of the harvested grain. The maximum leaf surface area (60.8 thousand m2 ha-1) was in the phase of grain filling when N30P45K45 + N15 was added to top dressing and seed treatment with Rizogumin. In the absence of inoculation, the leaf area was 4.1 thousand m2 ha-1 less.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"10 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82373122","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
L. Rachoń, Aneta Bobryk-Mamczarz, A. Kiełtyka-Dadasiewicz
Materiał do badań pochodził z doświadczenia polowego przeprowadzonego w latach 2015-2017 na terenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej HOPKIE, w miejscowości Hopkie (woj. lubelskie), na glebie rędzinowej, zaliczanej do kompleksu pszennego dobrego (klasa bonitacyjna II). Celem pracy było porównanie zdrowotności ziarna, plonowania i parametrów jakościowych dwóch odmian pszenicy twardej (krajowej - SMH87 i austriackiej - Floradur). Hipoteza badawcza zakładała, że z polskiej odmiany pszenicy twardej przy właściwej agrotechnice, można uzyskać ziarno spełniające wymogi do produkcji wysokiej jakości makaronu W badaniach określono plon ziarna i jego strukturę, porażenie Fusarium i pluskwą pszeniczną, zanieczyszczenie mykotoksynami, gęstość ziarna w stanie zsypnym, wyrównanie i szklistość ziarna, zawartość białka, ilość glutenu i jego rozpływalność, wskaźnik sedymentacji, liczbę opadania, zawartość popiołu oraz parametr b* wskazujący na intensywność żółtej barwy. Analizowane parametry plonowania, zdrowotności ziarna oraz jakości krajowej odmiany pszenicy durum SMH87 nie odbiegały znacząco w porównaniu z odmianą wzorcową Floradur. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że warunkach klimatycznych Lubelszczyzny można zalecać uprawę rodzimej odmiany pszenicy durum SMH87 jako pełnowartościowego surowca do produkcji makaronu.
{"title":"Ocena krajowej odmiany Triticum durum 'SMH87' jako surowca do produkcji makaronu","authors":"L. Rachoń, Aneta Bobryk-Mamczarz, A. Kiełtyka-Dadasiewicz","doi":"10.24326/as.2021.2.1","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2021.2.1","url":null,"abstract":"Materiał do badań pochodził z doświadczenia polowego przeprowadzonego w latach 2015-2017 na terenie Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej HOPKIE, w miejscowości Hopkie (woj. lubelskie), na glebie rędzinowej, zaliczanej do kompleksu pszennego dobrego (klasa bonitacyjna II). Celem pracy było porównanie zdrowotności ziarna, plonowania i parametrów jakościowych dwóch odmian pszenicy twardej (krajowej - SMH87 i austriackiej - Floradur). Hipoteza badawcza zakładała, że z polskiej odmiany pszenicy twardej przy właściwej agrotechnice, można uzyskać ziarno spełniające wymogi do produkcji wysokiej jakości makaronu W badaniach określono plon ziarna i jego strukturę, porażenie Fusarium i pluskwą pszeniczną, zanieczyszczenie mykotoksynami, gęstość ziarna w stanie zsypnym, wyrównanie i szklistość ziarna, zawartość białka, ilość glutenu i jego rozpływalność, wskaźnik sedymentacji, liczbę opadania, zawartość popiołu oraz parametr b* wskazujący na intensywność żółtej barwy. Analizowane parametry plonowania, zdrowotności ziarna oraz jakości krajowej odmiany pszenicy durum SMH87 nie odbiegały znacząco w porównaniu z odmianą wzorcową Floradur. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że warunkach klimatycznych Lubelszczyzny można zalecać uprawę rodzimej odmiany pszenicy durum SMH87 jako pełnowartościowego surowca do produkcji makaronu.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"139 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88277636","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wzrost świadomości społeczeństwa w zakresie jakości i bezpieczeństwa żywności wynika przede wszystkim z postępu naukowego. Bezpieczny produkt albo nie stwarza żadnego niebezpieczeństwa, albo stwarza mało zagrożeń, które są uważane za akceptowalne w ramach wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi. Można wymienić wiele substancji, których obecność w żywności jest niepożądana. Szczególnie niebezpiecznymi dla zdrowia i życia człowieka są metabolity grzybów strzępkowych określane mianem mykotoksyn. Jest to grupa związków bardzo zróżnicowanych pod względem chemicznym, co utrudnia analizę obecności tych substancji w różnorodnych próbkach pochodzenia rolniczego, w tym w żywności i paszach. W pracy zawarto przegląd literatury na temat metod oznaczania mykotoksyn z zastosowaniem różnych technik analitycznych jak: chromatografia cienkowarstwowa (TLC), wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC) i chromatografia gazowa (GC) z różnymi wariantami detekcji oraz spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIR). Ponadto przedstawiono zastosowanie testów immunoenzymatycznych i metod opartych na biologii molekularnej, które stanowią alternatywne rozwiązania w stosunku do metod chromatograficznych.
{"title":"Kontrola obecności mykotoksyn w produktach rolniczych i żywności. Cz. II. Praca przeglądowa","authors":"G. Kowalska, R. Kowalski","doi":"10.24326/as.2020.3.3","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2020.3.3","url":null,"abstract":"Wzrost świadomości społeczeństwa w zakresie jakości i bezpieczeństwa żywności wynika przede wszystkim z postępu naukowego. Bezpieczny produkt albo nie stwarza żadnego niebezpieczeństwa, albo stwarza mało zagrożeń, które są uważane za akceptowalne w ramach wysokiego poziomu ochrony zdrowia i bezpieczeństwa ludzi. Można wymienić wiele substancji, których obecność w żywności jest niepożądana. Szczególnie niebezpiecznymi dla zdrowia i życia człowieka są metabolity grzybów strzępkowych określane mianem mykotoksyn. Jest to grupa związków bardzo zróżnicowanych pod względem chemicznym, co utrudnia analizę obecności tych substancji w różnorodnych próbkach pochodzenia rolniczego, w tym w żywności i paszach. W pracy zawarto przegląd literatury na temat metod oznaczania mykotoksyn z zastosowaniem różnych technik analitycznych jak: chromatografia cienkowarstwowa (TLC), wysokosprawna chromatografia cieczowa (HPLC) i chromatografia gazowa (GC) z różnymi wariantami detekcji oraz spektroskopia w bliskiej podczerwieni (NIR). Ponadto przedstawiono zastosowanie testów immunoenzymatycznych i metod opartych na biologii molekularnej, które stanowią alternatywne rozwiązania w stosunku do metod chromatograficznych.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"34 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-02","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80123293","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Badania prowadzono w doświadczalnym sadzie jabłoniowym na glebie płowej typowej wytworzonej z utworu pyłowego. Porównano następujące metody pielęgnacji gleby w rzędach drzew: ugór herbicydowy utrzymywany za pomocą simaziny (Azotopu), ugór herbicydowy utrzymywany za pomocą glifosatu (Roundupu 360SL) i ugór mechaniczny utrzymywany ręcznym gracowaniem. Wyniki badań wykazały, że ugory herbicydowe utrzymywane za pomocą Azotopu i Roundupu nie spowodowały pogorszenia właściwości wodnych w poziomach Ap i Bt gleby płowej wytworzonej z utworu pyłowego. Polowa pojemność wodna i retencja wody użytecznej dla roślin w glebie pod ugorami herbicydowymi były bardzo korzystne, zbliżone do właściwości gleby pod ugorem mechanicznym, lub nawet większe. Także przewodnictwo wodne nasycone gleby pod ugorami herbicydowymi było zbliżone do przewodnictwa wodnego gleby pod ugorem mechanicznym.
{"title":"Retencja i przewodnictwo wodne gleby sadu jabłoniowego pod ugorami herbicydowymi","authors":"M. Świca, J. Paluszek","doi":"10.24326/as.2007.1.15","DOIUrl":"https://doi.org/10.24326/as.2007.1.15","url":null,"abstract":"Badania prowadzono w doświadczalnym sadzie jabłoniowym na glebie płowej typowej wytworzonej z utworu pyłowego. Porównano następujące metody pielęgnacji gleby w rzędach drzew: ugór herbicydowy utrzymywany za pomocą simaziny (Azotopu), ugór herbicydowy utrzymywany za pomocą glifosatu (Roundupu 360SL) i ugór mechaniczny utrzymywany ręcznym gracowaniem. Wyniki badań wykazały, że ugory herbicydowe utrzymywane za pomocą Azotopu i Roundupu nie spowodowały pogorszenia właściwości wodnych w poziomach Ap i Bt gleby płowej wytworzonej z utworu pyłowego. Polowa pojemność wodna i retencja wody użytecznej dla roślin w glebie pod ugorami herbicydowymi były bardzo korzystne, zbliżone do właściwości gleby pod ugorem mechanicznym, lub nawet większe. Także przewodnictwo wodne nasycone gleby pod ugorami herbicydowymi było zbliżone do przewodnictwa wodnego gleby pod ugorem mechanicznym.","PeriodicalId":100343,"journal":{"name":"Crop Science, Soil Science, Agronomy News","volume":"6 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-06-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84327234","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：