Bu araştırmanın amacı, yeme arzusu ve yeme tutumu düzeyleri arasındaki ilişkide beden imgesi baş edebilme stratejilerinin aracılık rolüne ilişkin geliştirilen teorik modelin test edilmesidir. Araştırmanın çalışma grubu 18- 40 yaş aralığındaki (Ort.= 23.5) 372’si (%79) kadın, 99’u (%21) erkek olmak üzere toplam 471 kişi ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Yeme Arzusu Ölçeği Kısa Formu, Yeme Tutum Testi (YTT-26) ve Beden İmgesi Baş Edebilme Stratejileri Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada önerilen teorik model Yapısal Eşitlik Modeli ile test edilmiştir. Analizler sonucu elde edilen bulgular, yeme arzusu ile yeme tutumu ve beden imgesi baş edebilme stratejileri arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu yönündedir. Benzer şekilde beden imgesi baş edebilme stratejileri ile yeme tutumu arasında da pozitif bir ilişki bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca beden imgesi baş edebilme stratejilerinin yeme arzusu ve yeme tutumu arasındaki ilişkide kısmi aracı değişken olarak rol oynadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuç da beden imgesi baş edebilme stratejilerinin önemini ortaya koymaktadır.
{"title":"Yeme Arzusu ve Yeme Tutumu İlişkisinde Beden İmgesi Baş Edebilme Stratejilerinin Aracı Rolü","authors":"Zeliha Traş, Gülden Gökçen","doi":"10.38151/akef.2023.47","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.47","url":null,"abstract":"Bu araştırmanın amacı, yeme arzusu ve yeme tutumu düzeyleri arasındaki ilişkide beden imgesi baş edebilme stratejilerinin aracılık rolüne ilişkin geliştirilen teorik modelin test edilmesidir. Araştırmanın çalışma grubu 18- 40 yaş aralığındaki (Ort.= 23.5) 372’si (%79) kadın, 99’u (%21) erkek olmak üzere toplam 471 kişi ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Yeme Arzusu Ölçeği Kısa Formu, Yeme Tutum Testi (YTT-26) ve Beden İmgesi Baş Edebilme Stratejileri Ölçeği kullanılmıştır. Çalışmada önerilen teorik model Yapısal Eşitlik Modeli ile test edilmiştir. Analizler sonucu elde edilen bulgular, yeme arzusu ile yeme tutumu ve beden imgesi baş edebilme stratejileri arasında pozitif yönlü bir ilişki olduğu yönündedir. Benzer şekilde beden imgesi baş edebilme stratejileri ile yeme tutumu arasında da pozitif bir ilişki bulunduğu sonucuna ulaşılmıştır. Ayrıca beden imgesi baş edebilme stratejilerinin yeme arzusu ve yeme tutumu arasındaki ilişkide kısmi aracı değişken olarak rol oynadığı sonucuna ulaşılmıştır. Bu sonuç da beden imgesi baş edebilme stratejilerinin önemini ortaya koymaktadır.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"45 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126693391","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A. Özdoğan, Ragıp Ümit Yalçın, Namık Kemal Haspolat, O. Çelik
This study aims at testing the relation between emerging adults’ preference for solitude, social competence, self-esteem on one side and depression on the other side with the mediating role of loneliness. The study group is composed of students that were studying at various faculties at state universities in Turkey in 2019-2020 Academic Year and determined by the easily convenience sampling. 508 students, 279 of whom were female and 229 of whom were male, participated in the study. Data collections tools used in the study are Beck Depression Scale, UCLA Loneliness Scale Short Form, Preference for Solitude Scale, Two-Dimensional Self-Esteem Scale and Perceived Social Competence Scale. The findings of the current study indicate that there is a positive association between depression and loneliness, whereas a negative relationship between loneliness and a tendency for solitude as well as between self-esteem and social competence. Furthermore, the current findings show that loneliness predicts the relation between emerging adults’ preference for solitude, social competence, self-esteem and depression at a statistically significant level.
{"title":"The Mediating Role of Loneliness in the Relation Between Preference for Solitude, Social Competence, Self-Esteem and Depression in Emerging Adults","authors":"A. Özdoğan, Ragıp Ümit Yalçın, Namık Kemal Haspolat, O. Çelik","doi":"10.38151/akef.2023.43","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.43","url":null,"abstract":"This study aims at testing the relation between emerging adults’ preference for solitude, social competence, self-esteem on one side and depression on the other side with the mediating role of loneliness. The study group is composed of students that were studying at various faculties at state universities in Turkey in 2019-2020 Academic Year and determined by the easily convenience sampling. 508 students, 279 of whom were female and 229 of whom were male, participated in the study. Data collections tools used in the study are Beck Depression Scale, UCLA Loneliness Scale Short Form, Preference for Solitude Scale, Two-Dimensional Self-Esteem Scale and Perceived Social Competence Scale. The findings of the current study indicate that there is a positive association between depression and loneliness, whereas a negative relationship between loneliness and a tendency for solitude as well as between self-esteem and social competence. Furthermore, the current findings show that loneliness predicts the relation between emerging adults’ preference for solitude, social competence, self-esteem and depression at a statistically significant level.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"28 22 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114086178","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Okullar düzenli-sistematik olarak anma, kutlama, buluşma, mezuniyet gibi çeşitli etkinliklerin düzenlendiği ve öğrencilere sosyo-kültürel, sportif ve sanatsal etkinliklerle toplumsallaşma olanakları sağlayan öğrenme ortamlarıdır. Ritüel yeri olarak kabul edilen okullarda gerçekleştirilen bu tarz faaliyetler bireylerin gelişimi için önemlidir. Bu bakımdan program-içi faaliyetler gibi başarılı bir şekilde planlanması, uygulanması, yönetilmesi gerekmektedir. 'Eğitim Programı’nın tanımına bakıldığında ise, bir okul ya da eğitim kurumunda yer alan bütün eğitim faaliyetlerini kurum içi ve dışı tüm eğitim etkinliklerini içine aldığı görülmektedir. Ancak, öğretim etkinliklerinin planlanması ve uygulanmasına daha fazla zaman ayrıldığı da bilinmektedir. Bu çalışma ile eğitimde program geliştirme ilkelerinden yola çıkılarak, eğitimde resmi program, uygulamadaki program ve program dışı etkinlikler arasındaki ilişki tanımlanmıştır. Öğretmen adaylarının okulda program dışı etkinlikler konusunda bilgi düzeyleri tespit edilmiştir. Bu etkinlikleri kendilerinin tasarlaması konusunda bir müdahale programıyla yol gösterilmiştir. Öğretmen adaylarının konuya ilişkin var olan bilgi birikimlerini ve müdahale programı sonrasında bu bilgi düzeyindeki değişmeyi belirlemeyi amaçlayan bu çalışma için genel araştırma türlerinden ‘müdahale araştırması’ seçilmiştir. Öğretmen adaylarının tasarladıkları etkinlikler nitelik ve nicelik bakımından taşıması gereken özellikler ölçüt listesi oluşturularak niteliksel veri toplama teknikleri ile toplanıp, doküman analizi ile analiz edilmiştir. Araştırmacı tarafından geliştirilmiş yarı yapılandırılmış formlar öğrencilere ulaştırılmış ve formlara verilen yanıtlar nitel analiz tekniklerinden betimsel ve içerik analiz tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. Katılımcıların sadece %6,8’nin program geliştirme ilkelerine uygun hedef yazması, psikomotor hedeflere hiç değinilmemiş olmasına rağmen seçtikleri içerikte yoğun olarak duyuşsal ve psikomotor etkinliklere yer vermeleri ve %86’sının bir haftalık uzun etkinliklere yer vermeleri, %3’ünün değerlendirmeye yer vermeleri ilginçtir. Müdahale programı sonrasında katılımcıların makul programlar tasarladıkları görülmüştür.
{"title":"Program Dışı Etkinliklerin Tasarlanması: Bir Müdahale Araştırması","authors":"Sevilay Atmaca","doi":"10.38151/akef.2023.53","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.53","url":null,"abstract":"Okullar düzenli-sistematik olarak anma, kutlama, buluşma, mezuniyet gibi çeşitli etkinliklerin düzenlendiği ve öğrencilere sosyo-kültürel, sportif ve sanatsal etkinliklerle toplumsallaşma olanakları sağlayan öğrenme ortamlarıdır. Ritüel yeri olarak kabul edilen okullarda gerçekleştirilen bu tarz faaliyetler bireylerin gelişimi için önemlidir. Bu bakımdan program-içi faaliyetler gibi başarılı bir şekilde planlanması, uygulanması, yönetilmesi gerekmektedir. 'Eğitim Programı’nın tanımına bakıldığında ise, bir okul ya da eğitim kurumunda yer alan bütün eğitim faaliyetlerini kurum içi ve dışı tüm eğitim etkinliklerini içine aldığı görülmektedir. Ancak, öğretim etkinliklerinin planlanması ve uygulanmasına daha fazla zaman ayrıldığı da bilinmektedir. Bu çalışma ile eğitimde program geliştirme ilkelerinden yola çıkılarak, eğitimde resmi program, uygulamadaki program ve program dışı etkinlikler arasındaki ilişki tanımlanmıştır. Öğretmen adaylarının okulda program dışı etkinlikler konusunda bilgi düzeyleri tespit edilmiştir. Bu etkinlikleri kendilerinin tasarlaması konusunda bir müdahale programıyla yol gösterilmiştir. Öğretmen adaylarının konuya ilişkin var olan bilgi birikimlerini ve müdahale programı sonrasında bu bilgi düzeyindeki değişmeyi belirlemeyi amaçlayan bu çalışma için genel araştırma türlerinden ‘müdahale araştırması’ seçilmiştir. Öğretmen adaylarının tasarladıkları etkinlikler nitelik ve nicelik bakımından taşıması gereken özellikler ölçüt listesi oluşturularak niteliksel veri toplama teknikleri ile toplanıp, doküman analizi ile analiz edilmiştir. Araştırmacı tarafından geliştirilmiş yarı yapılandırılmış formlar öğrencilere ulaştırılmış ve formlara verilen yanıtlar nitel analiz tekniklerinden betimsel ve içerik analiz tekniği kullanılarak çözümlenmiştir. Katılımcıların sadece %6,8’nin program geliştirme ilkelerine uygun hedef yazması, psikomotor hedeflere hiç değinilmemiş olmasına rağmen seçtikleri içerikte yoğun olarak duyuşsal ve psikomotor etkinliklere yer vermeleri ve %86’sının bir haftalık uzun etkinliklere yer vermeleri, %3’ünün değerlendirmeye yer vermeleri ilginçtir. Müdahale programı sonrasında katılımcıların makul programlar tasarladıkları görülmüştür.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"42 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130086776","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Oktay Akbaş, Ahmet Keski̇n, Mert Özden, Bengisu Gökmen, Deniz Berk
Bu çalışmanın amacı, öğretmen adayları tarafından seslendirilerek dijital ortama aktarılan geleneksel Türk masallarını dijital hikaye değerlendirme formu ile değerlendirmek ve masalların öğretim sürecinde kullanılmasına yönelik farkındalık oluşturmaktır. Amaç doğrultusunda “Gelecekteki Öğrencilerin İçin Sen de Bir Masal Oku” adlı bir proje çalışması tasarlanmıştır. Öğretmen adayları Türk masallarını seslendirmiş, görselleştirmiş ve dijital hikâyeler haline dönüştürmüşlerdir. Hazırlanan bu dijital hikâyeler araştırmacılar tarafından geliştirilen “Dijital Hikâye Değerlendirme Formu” ile on beş kişilik değerlendirme kurulu tarafından değerlendirilerek puanlanmıştır. Yirmi beş maddeden oluşan değerlendirme formunda dört alt boyut tanımlanmıştır. Bu alt boyutlar: Anlatım, görsellik, hedefe uygunluk, dijital ortama aktarma şeklinde adlandırılmıştır. Ulusal çapta yirmi üniversiteden kırk beş masal değerlendirmeye alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre “anlatım” alt boyutuna ait ortalama puanının en yüksek, “dijital ortama aktarma” boyutunun ise en düşük ortalama puana sahip olduğu tespit edilmiştir. Bazı katılımcıların, dijitalleştirme aşamasında gerekli donanım/yazılımlara erişimde sorunlar yaşadıkları, bazı katılımcıların ise bu donanım/yazılımlardan haberdar olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Masalların dijital ortama aktarılması ile ilgili yapılan çalışmalarda masalların nitelikli kaynaklardan seçilmesi ve dijitalleştirme konusunda gerekli araçların sağlanması konuyla ilgili yapılacak çalışmalar için önemli görülmektedir.
{"title":"Gelecekteki Öğrencilerin İçin Sen de Bir Masal Oku: Bir Dijital Hikâye Çalışması","authors":"Oktay Akbaş, Ahmet Keski̇n, Mert Özden, Bengisu Gökmen, Deniz Berk","doi":"10.38151/akef.2023.54","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.54","url":null,"abstract":"Bu çalışmanın amacı, öğretmen adayları tarafından seslendirilerek dijital ortama aktarılan geleneksel Türk masallarını dijital hikaye değerlendirme formu ile değerlendirmek ve masalların öğretim sürecinde kullanılmasına yönelik farkındalık oluşturmaktır. Amaç doğrultusunda “Gelecekteki Öğrencilerin İçin Sen de Bir Masal Oku” adlı bir proje çalışması tasarlanmıştır. Öğretmen adayları Türk masallarını seslendirmiş, görselleştirmiş ve dijital hikâyeler haline dönüştürmüşlerdir. Hazırlanan bu dijital hikâyeler araştırmacılar tarafından geliştirilen “Dijital Hikâye Değerlendirme Formu” ile on beş kişilik değerlendirme kurulu tarafından değerlendirilerek puanlanmıştır. Yirmi beş maddeden oluşan değerlendirme formunda dört alt boyut tanımlanmıştır. Bu alt boyutlar: Anlatım, görsellik, hedefe uygunluk, dijital ortama aktarma şeklinde adlandırılmıştır. Ulusal çapta yirmi üniversiteden kırk beş masal değerlendirmeye alınmıştır. Elde edilen bulgulara göre “anlatım” alt boyutuna ait ortalama puanının en yüksek, “dijital ortama aktarma” boyutunun ise en düşük ortalama puana sahip olduğu tespit edilmiştir. Bazı katılımcıların, dijitalleştirme aşamasında gerekli donanım/yazılımlara erişimde sorunlar yaşadıkları, bazı katılımcıların ise bu donanım/yazılımlardan haberdar olmadığı sonucuna ulaşılmıştır. Masalların dijital ortama aktarılması ile ilgili yapılan çalışmalarda masalların nitelikli kaynaklardan seçilmesi ve dijitalleştirme konusunda gerekli araçların sağlanması konuyla ilgili yapılacak çalışmalar için önemli görülmektedir.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"17 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128074639","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The aim of the study is to test the Career Construction Model of Adaptation (CCMA) in university students (N = 406). 319 of (78.6%) the participants are female and 87 (21.4%) are male. The Lone Wolf Scale, The Turkish Five-Factor Short Form of the Career Adapt-Abilities Scale, The Career Engagement Scale, and The Satisfaction with Life Scale were used as measures. Hayes' models were used for mediation analyzes in the research model. It was tested a mediation model in which adaptive readiness (i.e., lone wolf personality) foster career adapt-abilities, which conditions adapting responses (i.e., proactive career behaviors), which leads to adaptation results (i.e., life satisfaction). The results of the research model indicated that indirect effects of lone wolf personality (i.e., adaptive readiness) on life satisfaction (i.e., adaption results) via career adapt-abilities (adaptability resources) and proactive career behaviors (i.e., adapting responses). Results supported all of the hypotheses which are relations between CCMA.
{"title":"Lone Wolf Personality, Career Adapt-Abilities, Proactive Career Behaviors, and Life Satisfaction: A Serial Mediation Analyses through the Career Construction Model of Adaptation","authors":"Ozan Korkmaz","doi":"10.38151/akef.2023.50","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.50","url":null,"abstract":"The aim of the study is to test the Career Construction Model of Adaptation (CCMA) in university students (N = 406). 319 of (78.6%) the participants are female and 87 (21.4%) are male. The Lone Wolf Scale, The Turkish Five-Factor Short Form of the Career Adapt-Abilities Scale, The Career Engagement Scale, and The Satisfaction with Life Scale were used as measures. Hayes' models were used for mediation analyzes in the research model. It was tested a mediation model in which adaptive readiness (i.e., lone wolf personality) foster career adapt-abilities, which conditions adapting responses (i.e., proactive career behaviors), which leads to adaptation results (i.e., life satisfaction). The results of the research model indicated that indirect effects of lone wolf personality (i.e., adaptive readiness) on life satisfaction (i.e., adaption results) via career adapt-abilities (adaptability resources) and proactive career behaviors (i.e., adapting responses). Results supported all of the hypotheses which are relations between CCMA.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131231891","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışmada fen bilgisi öğretmen adaylarının iş birliği yaparak 5E modeline uygun Bağlam temelli öğrenmeye (BTÖ) göre ders planı hazırlarken oluşturdukları bağlamların düzeyleri ve plan oluşturma ile ilgili görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Durum çalışması olarak yapılan araştırmaya dört fen bilgisi öğretmen adayı gönüllü olarak katılmıştır. Araştırma sürecinin başlangıcında öğretmen adaylarının BTÖ’ye yönelik hazırbulunuşluklarını öğrenmek için yarı yapılandırılmış ön görüşmeler yapılmıştır. Öğretmen adaylarına BTÖ ile ilgili teorik eğitim verilerek BTÖ ve modelleri tanıtılmış ve örnek ders planları inceletilmiştir. Daha sonra öğretmen adayları ikişer kişilik gruplar oluşturmuşlardır. Gruplar ortaokul fen öğretim programından birer kazanım seçmişlerdir. Plan hazırlarken öğretmen adaylarının iş birliği sağlamaları desteklenmiştir. Süreç sonunda öğretmen adaylarının hazırladıkları planlar araştırmacılar tarafından hazırlanan puanlama anahtarı ile değerlendirilmiştir. Öğretmen adaylarının sürece dair görüşleri son görüşmeler ile alınmıştır. Verilerin analizinde betimsel ve içerik analizi kullanılmıştır. Bulgular incelendiğinde, öğretmen adaylarının planlarındaki düzeyler genel olarak BTÖ’ye yönelik plan hazırlarken giriş kısmında gerçek yaşam ile uyumlu bir örnek olayı öğrenci seviyesine ve BTÖ’ye yeterli düzeyde hazırlamışlardır. Ancak keşfetme, açıklama, derinleştirme ve değerlendirme kısımlarında genel olarak sorun yaşadıkları ve istenilen düzeye ulaşamadıkları görülmüştür. Öğretmen adayları plan hazırlarken karşılaştıkları zorlukların üstesinden iş birliği yaparak geldiklerini ifade etmişlerdir. Süreçte karşılaştıkları zorluklar öğretmen adaylarının BTÖ’ye yönelik daha çok pratiğe ihtiyaç duyduklarını göstermektedir. BTÖ lisans döneminde tanıtılmalı ve öğretmen adaylarına deneyim kazanabileceği işbirlikli ortamlar sunulmalıdır.
{"title":"Bağlam Temelli Öğrenmeye Dayalı Ders Planı Hazırlama Sürecindeki Bağlam Düzeylerinin İncelenmesi","authors":"Nurdide Vakkasoğlu, Betül Tekerek","doi":"10.38151/akef.2023.55","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.55","url":null,"abstract":"Bu çalışmada fen bilgisi öğretmen adaylarının iş birliği yaparak 5E modeline uygun Bağlam temelli öğrenmeye (BTÖ) göre ders planı hazırlarken oluşturdukları bağlamların düzeyleri ve plan oluşturma ile ilgili görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Durum çalışması olarak yapılan araştırmaya dört fen bilgisi öğretmen adayı gönüllü olarak katılmıştır. Araştırma sürecinin başlangıcında öğretmen adaylarının BTÖ’ye yönelik hazırbulunuşluklarını öğrenmek için yarı yapılandırılmış ön görüşmeler yapılmıştır. Öğretmen adaylarına BTÖ ile ilgili teorik eğitim verilerek BTÖ ve modelleri tanıtılmış ve örnek ders planları inceletilmiştir. Daha sonra öğretmen adayları ikişer kişilik gruplar oluşturmuşlardır. Gruplar ortaokul fen öğretim programından birer kazanım seçmişlerdir. Plan hazırlarken öğretmen adaylarının iş birliği sağlamaları desteklenmiştir. Süreç sonunda öğretmen adaylarının hazırladıkları planlar araştırmacılar tarafından hazırlanan puanlama anahtarı ile değerlendirilmiştir. Öğretmen adaylarının sürece dair görüşleri son görüşmeler ile alınmıştır. Verilerin analizinde betimsel ve içerik analizi kullanılmıştır. Bulgular incelendiğinde, öğretmen adaylarının planlarındaki düzeyler genel olarak BTÖ’ye yönelik plan hazırlarken giriş kısmında gerçek yaşam ile uyumlu bir örnek olayı öğrenci seviyesine ve BTÖ’ye yeterli düzeyde hazırlamışlardır. Ancak keşfetme, açıklama, derinleştirme ve değerlendirme kısımlarında genel olarak sorun yaşadıkları ve istenilen düzeye ulaşamadıkları görülmüştür. Öğretmen adayları plan hazırlarken karşılaştıkları zorlukların üstesinden iş birliği yaparak geldiklerini ifade etmişlerdir. Süreçte karşılaştıkları zorluklar öğretmen adaylarının BTÖ’ye yönelik daha çok pratiğe ihtiyaç duyduklarını göstermektedir. BTÖ lisans döneminde tanıtılmalı ve öğretmen adaylarına deneyim kazanabileceği işbirlikli ortamlar sunulmalıdır.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114859664","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In this study, the transactional distance (TD) perception of a total of 435 students, who took all their courses in the distance learning environment in the first year and continued some of their lessons in this way in the second year, was determined despite being a formal education student due to Covid-19. The transactional distance perceptions were examined according to demographic characteristics and the relationship between the student's transactional distance perceptions and perceived learning and course attendance were investigated. Survey model was used in the study. “Perceived Distance Scale in Blended Learning Environments”, “Perceived Learning Scale” and “students attendance chart” in the student information system of the school were used to collect data. It was seen that the students' perception of TD was not high, and the perception did not change according to gender. It was determined that the dialogue perceptions of the "Transportation and Traffic Services" students participating in the study were higher than the "Computer Programming" students. While a significant and positive relationship was observed between students' TD perceptions and their perceived learning scores, no relationship was found with their attendance to the course. In order to make students' perceptions of transactional distance even lower, a proposal was made to increase the awareness of the instructors in the sub-dimensions of Transactional Distance.
{"title":"The Relationship BetweenThe Perception of Transactional Distance, Perceived Learning and Course Attendance","authors":"Betül Özaydın Özkara","doi":"10.38151/akef.2023.45","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.45","url":null,"abstract":"In this study, the transactional distance (TD) perception of a total of 435 students, who took all their courses in the distance learning environment in the first year and continued some of their lessons in this way in the second year, was determined despite being a formal education student due to Covid-19. The transactional distance perceptions were examined according to demographic characteristics and the relationship between the student's transactional distance perceptions and perceived learning and course attendance were investigated. Survey model was used in the study. “Perceived Distance Scale in Blended Learning Environments”, “Perceived Learning Scale” and “students attendance chart” in the student information system of the school were used to collect data. It was seen that the students' perception of TD was not high, and the perception did not change according to gender. It was determined that the dialogue perceptions of the \"Transportation and Traffic Services\" students participating in the study were higher than the \"Computer Programming\" students. While a significant and positive relationship was observed between students' TD perceptions and their perceived learning scores, no relationship was found with their attendance to the course. In order to make students' perceptions of transactional distance even lower, a proposal was made to increase the awareness of the instructors in the sub-dimensions of Transactional Distance.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"180 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124496272","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Araştırmanın amacı: evli bireylerin evlilik uyumu ve yaşam doyumunun incelenmesi olarak belirlenmiştir. Belirlenen araştırma amacına ulaşabilmek için nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Belirlenen amaç doğrultusunda, öncelikle cinsiyet, yaş, yaşadığı yer, eğitim düzeyi, evlilik süresi, çocuk sayısı, aile gelir düzeyi gibi demografik değişkenler arasında evlilik uyumu, yaşam doyumu açısından anlamlı düzeyde bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. İkinci olarak, evlilik uyumu, yaşam doyumu arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığı sorusuna yanıt aranmıştır. Araştırmanın çalışma grubu Kırgızistan’ın farklı bölgelerinde yaşayan ve evliliklerinde en az bir yıl geçirmiş olan evli bireylerden oluşmaktadır. Araştırma 309 kadın ve 171 erkek olmak üzere 480 evli birey ile yürütülmüştür. Araştırmaya katılan evli bireylere araştırmacı tarafından oluşturulmuş Kişisel Bilgi Formu, geliştirilmesi ve uyarlanması Türkiye’de yapılmış Yenilenmiş Çift Uyum Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği uygulanmıştır. Uygulamadan önce ölçek sahiplerinden gerekli izinler alınmış ve sonrasında kırgız kültürüne uyarlanmıştır. Elde edilen verilerin analizi için, bağımsız örneklem t-Testi, tek yönlü ANOVA, Pearson korelasyon katsayısı analizleri uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, evli bireylerin evlilik uyumu cinsiyet ve evlilik süresine göre farklılaşırken, yaş ve çocuk sayısı değişkenlerine göre farklılaşmamaktadır. Yaşam doyumu ise, cinsiyet, yaş ve evlilik süresine göre farklılaşırken, çocuk sayısı değişkenine göre farklılaşmadığı saptanmıştır. Ayrıca, evlilik uyumu ile yaşam doyumu pozitif ve anlamlı ilişkinin olduğu saptanmıştır.
{"title":"Evli Bireylerin Evlilik Uyumu ve Yaşam Doyumunun İncelenmesi","authors":"Erkan Efilti, Argen Zhumgalbekov","doi":"10.38151/akef.2023.41","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.41","url":null,"abstract":"Araştırmanın amacı: evli bireylerin evlilik uyumu ve yaşam doyumunun incelenmesi olarak belirlenmiştir. Belirlenen araştırma amacına ulaşabilmek için nicel araştırma yöntemlerinden ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Belirlenen amaç doğrultusunda, öncelikle cinsiyet, yaş, yaşadığı yer, eğitim düzeyi, evlilik süresi, çocuk sayısı, aile gelir düzeyi gibi demografik değişkenler arasında evlilik uyumu, yaşam doyumu açısından anlamlı düzeyde bir fark olup olmadığı araştırılmıştır. İkinci olarak, evlilik uyumu, yaşam doyumu arasında anlamlı bir ilişki olup olmadığı sorusuna yanıt aranmıştır. Araştırmanın çalışma grubu Kırgızistan’ın farklı bölgelerinde yaşayan ve evliliklerinde en az bir yıl geçirmiş olan evli bireylerden oluşmaktadır. Araştırma 309 kadın ve 171 erkek olmak üzere 480 evli birey ile yürütülmüştür. Araştırmaya katılan evli bireylere araştırmacı tarafından oluşturulmuş Kişisel Bilgi Formu, geliştirilmesi ve uyarlanması Türkiye’de yapılmış Yenilenmiş Çift Uyum Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği uygulanmıştır. Uygulamadan önce ölçek sahiplerinden gerekli izinler alınmış ve sonrasında kırgız kültürüne uyarlanmıştır. Elde edilen verilerin analizi için, bağımsız örneklem t-Testi, tek yönlü ANOVA, Pearson korelasyon katsayısı analizleri uygulanmıştır. Araştırma sonucunda, evli bireylerin evlilik uyumu cinsiyet ve evlilik süresine göre farklılaşırken, yaş ve çocuk sayısı değişkenlerine göre farklılaşmamaktadır. Yaşam doyumu ise, cinsiyet, yaş ve evlilik süresine göre farklılaşırken, çocuk sayısı değişkenine göre farklılaşmadığı saptanmıştır. Ayrıca, evlilik uyumu ile yaşam doyumu pozitif ve anlamlı ilişkinin olduğu saptanmıştır.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"2 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131495407","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Okul öğrencilere sadece bilgi aktarılan bir ortam değil, hayata hazırlık niteliğinde bilgi, beceri ve alışkanlıkların kazandırıldığı bir öğrenme ortamı olarak düşünülebilir. Dolayısıyla öğrencilerin okulda veya eğitim sürecinde yaşadıkları deneyimler onların hayatı ve okulu nasıl algıladıklarını da etkileyebilir. 2020/2021 eğitim-öğretim yılında ilkokul 1. sınıfa başlayan öğrenciler tüm eğitim yılına pandemi sürecinde ve daha önce deneyimlenmemiş birçok eğitim uygulamasının hayata geçirildiği bir süreçte devam etmişlerdir. Bu sürecin çoğunda uzaktan eğitim zaman zaman da yüz yüze eğitim aldıkları düşünüldüğünde bu durumun okul algılarını da etkileyebileceği düşünülerek bu araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada amaç 2020/2021 eğitim-öğretim yılında ilkokul 1. sınıfa başlamış ve tüm sene pandemi sürecinde eğitimine devam eden öğrencilerin ‘okul’ algılarını metaforlar aracılığıyla belirlemektir. Bu çalışmanın önemi ve diğer çalışmalardan ayrılan yönü ise uzaktan eğitim sürecinin gerçekleştirildiği bir yılın sonunda yapılmış olmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu Konya merkez ilçeleri Selçuklu ve Meram’da yer alan biri özel ikisi devlet okulu olmak üzere üç ayrı ilkokulda öğrenim gören 110 birinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışmada nitel araştırma veri toplama tekniklerinden metaforlar kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunun “okul” kavramına ilişkin algıları “Okul…benzer, çünkü…” ifadesini tamamlamaları ile elde edilmiştir. Verilerin analizi içerik analizi tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada birinci sınıf öğrencilerinin “okul”u çoğunlukla “ev”e benzettikleri sonucuna ulaşılmıştır. Eğitim yılının çoğunu evinde ve uzaktan eğitimle geçiren öğrencilerin verdikleri cevapların bu yönde olmasının önemli bir bulgu olduğu ifade edilebilir. Araştırmanın sonunda ise bu alanda yapılacak diğer araştırmaların öğrencilerin ‘okul’ algılarını anlamaya yardımcı olacağı düşünülmektedir.
{"title":"Covid-19 Pandemi Sürecinde İlkokul 1. Sınıf Öğrencilerinin ‘Okul Kavramına İlişkin Metaforik Algıları","authors":"Sultan Akdemi̇r","doi":"10.38151/akef.2023.42","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.42","url":null,"abstract":"Okul öğrencilere sadece bilgi aktarılan bir ortam değil, hayata hazırlık niteliğinde bilgi, beceri ve alışkanlıkların kazandırıldığı bir öğrenme ortamı olarak düşünülebilir. Dolayısıyla öğrencilerin okulda veya eğitim sürecinde yaşadıkları deneyimler onların hayatı ve okulu nasıl algıladıklarını da etkileyebilir. 2020/2021 eğitim-öğretim yılında ilkokul 1. sınıfa başlayan öğrenciler tüm eğitim yılına pandemi sürecinde ve daha önce deneyimlenmemiş birçok eğitim uygulamasının hayata geçirildiği bir süreçte devam etmişlerdir. Bu sürecin çoğunda uzaktan eğitim zaman zaman da yüz yüze eğitim aldıkları düşünüldüğünde bu durumun okul algılarını da etkileyebileceği düşünülerek bu araştırma gerçekleştirilmiştir. Bu araştırmada amaç 2020/2021 eğitim-öğretim yılında ilkokul 1. sınıfa başlamış ve tüm sene pandemi sürecinde eğitimine devam eden öğrencilerin ‘okul’ algılarını metaforlar aracılığıyla belirlemektir. Bu çalışmanın önemi ve diğer çalışmalardan ayrılan yönü ise uzaktan eğitim sürecinin gerçekleştirildiği bir yılın sonunda yapılmış olmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu Konya merkez ilçeleri Selçuklu ve Meram’da yer alan biri özel ikisi devlet okulu olmak üzere üç ayrı ilkokulda öğrenim gören 110 birinci sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışmada nitel araştırma veri toplama tekniklerinden metaforlar kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunun “okul” kavramına ilişkin algıları “Okul…benzer, çünkü…” ifadesini tamamlamaları ile elde edilmiştir. Verilerin analizi içerik analizi tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Araştırmada birinci sınıf öğrencilerinin “okul”u çoğunlukla “ev”e benzettikleri sonucuna ulaşılmıştır. Eğitim yılının çoğunu evinde ve uzaktan eğitimle geçiren öğrencilerin verdikleri cevapların bu yönde olmasının önemli bir bulgu olduğu ifade edilebilir. Araştırmanın sonunda ise bu alanda yapılacak diğer araştırmaların öğrencilerin ‘okul’ algılarını anlamaya yardımcı olacağı düşünülmektedir.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128130810","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This study investigated the environmental literacy levels of middle school students in general. In particular, environmental literacy levels of students were compared in terms of different variables. The research was carried out with the participation of 1248 students studying in public and private schools in the province of Isparta, located in the Mediterranean region of Turkey. In this study, the “Environmental Literacy Scale” developed by Yavuz et al. (2014) was used. As a result, the general environmental literacy of middle school students can be regarded in a good level. The environmental literacy level of female students is at a better level than males’. Environmental literacy hasn’t displayed a significant difference statistically among class levels. However; there is a significant difference between public and private school students in favor of public schools. Moreover; the environmental literacy scores of students living in city center were detected higher than the ones living in villages. The environmental literacy level of ones following magazines about environment is significantly higher than the ones who haven’t. Similarly, the environmental literacy level of ones following edition about environment through social media or television is significantly higher than those who haven’t. Moreover, the behavior level of the ones who thinks environment education at schools is sufficient is determined significantly higher in comparison with the behavior level of the ones who doesn’t. Finally, the research was ended with some suggestions for a more effective environment education.
本研究调查了中学生的环境素养水平。特别是，在不同的变量方面比较了学生的环境素养水平。这项研究是在土耳其地中海地区伊斯帕塔省公立和私立学校的1248名学生的参与下进行的。本研究使用了Yavuz et al.(2014)开发的“环境素养量表”。由此可见，中学生的环境素养总体处于较好的水平。女生的环境素养水平高于男生。环境素养在各阶层间没有统计学差异。然而;公立学校和私立学校的学生在支持公立学校方面存在显著差异。此外;居住在城市中心的学生环境素养得分高于居住在乡村的学生。关注环境类杂志的学生环境素养水平显著高于未关注环境类杂志的学生。同样，通过社交媒体或电视了解环境的人的环境素养水平明显高于没有接触过社交媒体或电视的人。此外，认为学校环境教育足够的学生的行为水平明显高于认为学校环境教育不够的学生的行为水平。最后，提出了加强环境教育的建议。
{"title":"A Study on Environmental Literacy of Middle School Students","authors":"Suleyman Akcay, Hüseyin Şengül","doi":"10.38151/akef.2023.48","DOIUrl":"https://doi.org/10.38151/akef.2023.48","url":null,"abstract":"This study investigated the environmental literacy levels of middle school students in general. In particular, environmental literacy levels of students were compared in terms of different variables. The research was carried out with the participation of 1248 students studying in public and private schools in the province of Isparta, located in the Mediterranean region of Turkey. In this study, the “Environmental Literacy Scale” developed by Yavuz et al. (2014) was used. As a result, the general environmental literacy of middle school students can be regarded in a good level. The environmental literacy level of female students is at a better level than males’. Environmental literacy hasn’t displayed a significant difference statistically among class levels. However; there is a significant difference between public and private school students in favor of public schools. Moreover; the environmental literacy scores of students living in city center were detected higher than the ones living in villages. The environmental literacy level of ones following magazines about environment is significantly higher than the ones who haven’t. Similarly, the environmental literacy level of ones following edition about environment through social media or television is significantly higher than those who haven’t. Moreover, the behavior level of the ones who thinks environment education at schools is sufficient is determined significantly higher in comparison with the behavior level of the ones who doesn’t. Finally, the research was ended with some suggestions for a more effective environment education.","PeriodicalId":313334,"journal":{"name":"Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi","volume":"31 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-03-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131467657","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：