Artykuł dotyczy tematyki na pograniczu prawa rzeczowego i zobowiązań. Stan wyższej konieczności jest określony w dwóch przepisach Kodeksu cywilnego – art. 142 i 424. Pierwszy z przepisów przewiduje uprawnienie dla ratującego dobro prawne do wkroczenia w sferę własności, przez co działa on legalnie. Mimo tego, w razie powstania szkody właściciel ma roszczenie do ratującego o kompensację szkody. Drugi z przepisów stanowi kontratyp, a więc okoliczność wyłączającą bezprawność. Oba te przepisy posługują się zbliżonymi konstrukcjami, a za największą różnicę należy uznać sposób uznawania kolizji dóbr. Problematyczna jest kwestia wzajemnego stosunku przepisów. Z przeprowadzonej analizy wynika, iż relację art. 142 do 424 k.c. można określić jako rozłączną, co wyklucza stosowanie obu przepisów naraz, a dopuszcza żądanie odszkodowania przez właściciela rzeczy na podstawie art. 142 k.c. Kwalifikacja nie zmieni się, jeśli uzna się art. 424 k.c za przepis wyłączający odpowiedzialność cywilną in genere; wtedy za lex specialis uzna się art. 142 k.c., a więc wyjątkowo dopuszczający żądanie odszkodowania w wypadku działania w stanie wyższej konieczności określonym w art. 424 k.c.
{"title":"Stan wyższej konieczności w Kodeksie cywilnym","authors":"M. Nycz","doi":"10.21697/mj.2019.3.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/mj.2019.3.02","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy tematyki na pograniczu prawa rzeczowego i zobowiązań. Stan wyższej konieczności jest określony w dwóch przepisach Kodeksu cywilnego – art. 142 i 424. Pierwszy z przepisów przewiduje uprawnienie dla ratującego dobro prawne do wkroczenia w sferę własności, przez co działa on legalnie. Mimo tego, w razie powstania szkody właściciel ma roszczenie do ratującego o kompensację szkody. Drugi z przepisów stanowi kontratyp, a więc okoliczność wyłączającą bezprawność. Oba te przepisy posługują się zbliżonymi konstrukcjami, a za największą różnicę należy uznać sposób uznawania kolizji dóbr. Problematyczna jest kwestia wzajemnego stosunku przepisów. Z przeprowadzonej analizy wynika, iż relację art. 142 do 424 k.c. można określić jako rozłączną, co wyklucza stosowanie obu przepisów naraz, a dopuszcza żądanie odszkodowania przez właściciela rzeczy na podstawie art. 142 k.c. Kwalifikacja nie zmieni się, jeśli uzna się art. 424 k.c za przepis wyłączający odpowiedzialność cywilną in genere; wtedy za lex specialis uzna się art. 142 k.c., a więc wyjątkowo dopuszczający żądanie odszkodowania w wypadku działania w stanie wyższej konieczności określonym w art. 424 k.c.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133075890","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł stanowi analizę rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 22.6.2015 r. (sygn. akt II AKa 70/15) oraz jego uzasadnienia w przedmiocie ustalania zamiaru sprawcy zbrodni zabójstwa, a także odpowiedniej kwalifikacji prawnej czynu zabronionego. Autorka krytykuje stanowisko sądu, który pomimo licznych wątpliwości rozstrzygnął na niekorzyść sprawcy dopuszczającego się, w jego ocenie, zbrodni zabójstwa, podczas gdy analiza stanu faktycznego wskazywała na realizację znamion przestępstwa stypizowanego w art. 156 § 3 Kodeksu karnego. Krytyce zostało poddane także dokonanie rozstrzygnięcia wyłącznie w oparciu o okoliczności przedmiotowe zdarzenia, jak również uzasadnianie strony woluntatywnej istnieniem strony intelektualnej. Jednocześnie autorka akcentuje podobieństwo zachodzące pomiędzy stroną intelektualną zamiaru ewentualnego oraz stroną intelektualną świadomej nieumyślności.
{"title":"Glosa krytyczna do wyroku Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 22.6.2015 r. (sygn. akt II Aka 70/15)","authors":"Anna Kencel","doi":"10.21697/mj.2019.3.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/mj.2019.3.03","url":null,"abstract":"Artykuł stanowi analizę rozstrzygnięcia Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 22.6.2015 r. (sygn. akt II AKa 70/15) oraz jego uzasadnienia w przedmiocie ustalania zamiaru sprawcy zbrodni zabójstwa, a także odpowiedniej kwalifikacji prawnej czynu zabronionego. Autorka krytykuje stanowisko sądu, który pomimo licznych wątpliwości rozstrzygnął na niekorzyść sprawcy dopuszczającego się, w jego ocenie, zbrodni zabójstwa, podczas gdy analiza stanu faktycznego wskazywała na realizację znamion przestępstwa stypizowanego w art. 156 § 3 Kodeksu karnego. Krytyce zostało poddane także dokonanie rozstrzygnięcia wyłącznie w oparciu o okoliczności przedmiotowe zdarzenia, jak również uzasadnianie strony woluntatywnej istnieniem strony intelektualnej. Jednocześnie autorka akcentuje podobieństwo zachodzące pomiędzy stroną intelektualną zamiaru ewentualnego oraz stroną intelektualną świadomej nieumyślności.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"20 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115544185","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Niemal wszechobecny zakaz wjazdu pojazdów zasilanych LPG do garaży podziemnych w budynkach mieszkalnych, biurowcach i galeriach handlowych wynika głównie z przepisów technicznych zlokalizowanych w akcie prawnym o randze rozporządzenia. Przepisy te budzą wiele wątpliwości zarówno wśród zobowiązanych kierowców, jak i wśród właścicieli nieruchomości objętych zakazem. Autorka analizuje zasadność wprowadzanych ograniczeń i komplementarność uregulowania tego zagadnienia oraz formułuje postulaty de lege ferenda.
{"title":"Zakaz parkowania samochodów z instalacją LPG w garażach podziemnych - wybrane problemy","authors":"Joanna Porębska","doi":"10.21697/mj.2019.3.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/mj.2019.3.06","url":null,"abstract":"Niemal wszechobecny zakaz wjazdu pojazdów zasilanych LPG do garaży podziemnych w budynkach mieszkalnych, biurowcach i galeriach handlowych wynika głównie z przepisów technicznych zlokalizowanych w akcie prawnym o randze rozporządzenia. Przepisy te budzą wiele wątpliwości zarówno wśród zobowiązanych kierowców, jak i wśród właścicieli nieruchomości objętych zakazem. Autorka analizuje zasadność wprowadzanych ograniczeń i komplementarność uregulowania tego zagadnienia oraz formułuje postulaty de lege ferenda.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"25 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116802738","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Z przeprowadzonych badań wynika, że jedną z przyczyn krytycznych opinii Polaków o sądownictwie jest poczucie, że kary orzekane przez sądy są zbyt łagodne. Zgłaszane oczekiwania wymierzania surowszych kar połączone z przekonaniem polityków o potrzebie reagowania na nie w drodze zwiększania represyjności wpisują się w fenomen populizmu penalnego. Chociaż w literaturze można spotkać się z wyjaśnieniami, że bierze się on z braku poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie, jego źródła są bardziej złożone, tzn. z jednej strony, będzie to pełen zaniedbań sposób komunikowania się sądów ze społeczeństwem i z drugiej wynika z przekazów medialnych nastawionych na konstruowanie fragmentarycznej, sensacyjnej i emocjonalnej narracji. Skala oddziaływania tych dwóch czynników zdeterminowana jest dynamiką społecznych przemian związanych m.in. z globalizacją. Populizm penalny wyraźnie ujawnia się w stylu retoryki dominującym w polskiej debacie publicznej. Prowadzi on do doraźnych, bezrefleksyjnych działań legislacyjnych podejmowanych pod wpływem społecznej presji. Zazwyczaj zamiast rozwiązywać problemy, będzie podsycał konflikty społeczne i poszerzał sferę kontroli państwa.
{"title":"Populizm penalny — źródła i przejawy w polskim życiu publicznym","authors":"M. Gajos","doi":"10.21697/mj.2019.3.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/mj.2019.3.01","url":null,"abstract":"Z przeprowadzonych badań wynika, że jedną z przyczyn krytycznych opinii Polaków o sądownictwie jest poczucie, że kary orzekane przez sądy są zbyt łagodne. Zgłaszane oczekiwania wymierzania surowszych kar połączone z przekonaniem polityków o potrzebie reagowania na nie w drodze zwiększania represyjności wpisują się w fenomen populizmu penalnego. Chociaż w literaturze można spotkać się z wyjaśnieniami, że bierze się on z braku poczucia bezpieczeństwa w społeczeństwie, jego źródła są bardziej złożone, tzn. z jednej strony, będzie to pełen zaniedbań sposób komunikowania się sądów ze społeczeństwem i z drugiej wynika z przekazów medialnych nastawionych na konstruowanie fragmentarycznej, sensacyjnej i emocjonalnej narracji. Skala oddziaływania tych dwóch czynników zdeterminowana jest dynamiką społecznych przemian związanych m.in. z globalizacją. Populizm penalny wyraźnie ujawnia się w stylu retoryki dominującym w polskiej debacie publicznej. Prowadzi on do doraźnych, bezrefleksyjnych działań legislacyjnych podejmowanych pod wpływem społecznej presji. Zazwyczaj zamiast rozwiązywać problemy, będzie podsycał konflikty społeczne i poszerzał sferę kontroli państwa.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"2 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-10-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129258093","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule podjęto próbę opisania rozbieżności pomiędzy statusem prawnym a faktycznym związków jednopłciowych oraz analizę przyczyn braku instytucjonalnej formy pożycia związków jednopłciowych. Szczególnej analizie poddano, często podawany w dyskursie artykuł 18 Konstytucji RP poprzez określenie jego wariantów interpretacyjnych oraz opis prac legislacyjnych nad jego ostatecznym kształtem. Autorka nawiązując do komunikacyjnej koncepcji prawa jako twórczego dialogu zwraca uwagę na istotność oczyszczenia dyskursu z kwestii światopoglądowych, a oparcie go na racjach płynących z osiągnięć nauk empirycznych (socjologia, psychologia, medycyna). Ustawodawca trwając w dialogu ze społeczeństwem powinien być jego bacznym obserwatorem, tak, aby prawo stanowiło instrument przydatny i niekrzywdzący dla obywateli w codziennym funkcjonowaniu, będąc źródłem potencjalnego zbliżenia, nie oddalenia. Społeczeństwo, w tym instytucja małżeństwa, nie jest statycznym bytem, lecz ulega ciągłym przeobrażeniom. Należy zatem rozważyć jak do tych zmian powinien ustosunkować się ustawodawca i jakie wskazówki pozostawia mu w tym zakresie Konstytucja RP.
{"title":"Kilka uwag na tle statusu prawnego związków jednopłciowych w polskim ustawodawstwie","authors":"Marlena Drapalska-Grochowicz","doi":"10.21697/MJ.2019.2.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.2.05","url":null,"abstract":"W artykule podjęto próbę opisania rozbieżności pomiędzy statusem prawnym a faktycznym związków jednopłciowych oraz analizę przyczyn braku instytucjonalnej formy pożycia związków jednopłciowych. Szczególnej analizie poddano, często podawany w dyskursie artykuł 18 Konstytucji RP poprzez określenie jego wariantów interpretacyjnych oraz opis prac legislacyjnych nad jego ostatecznym kształtem. Autorka nawiązując do komunikacyjnej koncepcji prawa jako twórczego dialogu zwraca uwagę na istotność oczyszczenia dyskursu z kwestii światopoglądowych, a oparcie go na racjach płynących z osiągnięć nauk empirycznych (socjologia, psychologia, medycyna). Ustawodawca trwając w dialogu ze społeczeństwem powinien być jego bacznym obserwatorem, tak, aby prawo stanowiło instrument przydatny i niekrzywdzący dla obywateli w codziennym funkcjonowaniu, będąc źródłem potencjalnego zbliżenia, nie oddalenia. Społeczeństwo, w tym instytucja małżeństwa, nie jest statycznym bytem, lecz ulega ciągłym przeobrażeniom. Należy zatem rozważyć jak do tych zmian powinien ustosunkować się ustawodawca i jakie wskazówki pozostawia mu w tym zakresie Konstytucja RP.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"19 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124409712","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Niniejszy artykuł przedstawia problematykę ustanowienia rozdzielności majątkowej małżonków w kontekście odpowiedzialności majątkowej. W artykule poruszona została kwestia odpowiedzialności majątkowej małżonków majątkiem wspólnym, jak również problematyka związana z ochroną praw wierzyciela w sytuacji, gdy dłużnikiem jest jeden z małżonków. Artykuł ma na celu rozważenie czy interesy majątkowe rodziny w związku z ustanowieniem rozdzielności majątkowej małżonków są wystarczająco chronione i czy ochrona praw majątkowych rodziny względem potencjalnego wierzyciela nie odbywa się kosztem tego ostatniego.
{"title":"Ustanowienie rozdzielności majątkowej a odpowiedzialność majątkowa małżonków","authors":"P. Olszewski","doi":"10.21697/MJ.2019.2.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.2.04","url":null,"abstract":"Niniejszy artykuł przedstawia problematykę ustanowienia rozdzielności majątkowej małżonków w kontekście odpowiedzialności majątkowej. W artykule poruszona została kwestia odpowiedzialności majątkowej małżonków majątkiem wspólnym, jak również problematyka związana z ochroną praw wierzyciela w sytuacji, gdy dłużnikiem jest jeden z małżonków. Artykuł ma na celu rozważenie czy interesy majątkowe rodziny w związku z ustanowieniem rozdzielności majątkowej małżonków są wystarczająco chronione i czy ochrona praw majątkowych rodziny względem potencjalnego wierzyciela nie odbywa się kosztem tego ostatniego.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"21 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134550711","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Komisja Europejska odnosi się do dialogu społecznego jako jednego z rozwiązań, za pomocą których można wprowadzić w życie zasady ujęte w Europejskim Filarze Praw Socjalnych(EFPS), deklarując wsparcie dla wznowienia dialogu społecznego na poziomie europejskim oraz podkreślając rolę dialogu pomiędzy organizacjami zrzeszającymi pracodawców i pracowników. Jednocześnie już̇ sam sposób ujęcia zasady 8 Filaru może budzić wątpliwości. Także „Tablica wyników społecznych”, stanowiąca jeden z instrumentów wdrażania zasad ujętych w Filarze pomija całkowicie wskaźniki związane z prowadzeniem dialogu społecznego i udziałem pracowników w zarzadzaniu zakładem pracy. Rzeczywiste zaangażowanie partnerów społecznych na poziomie europejskim i krajowym w znacznym stopniu zależy zatem od ich woli działania i charakteru podejmowanych inicjatyw. Wątpliwe jest jednak czy sam EFPS, jak i instrumenty służące realizacji przedstawionych w nim celów, dostarczą partnerom społecznym nowych narzędzi do umacniania dialogu społecznego.
{"title":"Partnerzy społeczni w Europejskim Filarze Praw Socjalnych: aktorzy czy statyści?","authors":"Joanna Unterschütz","doi":"10.21697/MJ.2019.2.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.2.03","url":null,"abstract":"Komisja Europejska odnosi się do dialogu społecznego jako jednego z rozwiązań, za pomocą których można wprowadzić w życie zasady ujęte w Europejskim Filarze Praw Socjalnych(EFPS), deklarując wsparcie dla wznowienia dialogu społecznego na poziomie europejskim oraz podkreślając rolę dialogu pomiędzy organizacjami zrzeszającymi pracodawców i pracowników. Jednocześnie już̇ sam sposób ujęcia zasady 8 Filaru może budzić wątpliwości. Także „Tablica wyników społecznych”, stanowiąca jeden z instrumentów wdrażania zasad ujętych w Filarze pomija całkowicie wskaźniki związane z prowadzeniem dialogu społecznego i udziałem pracowników w zarzadzaniu zakładem pracy. Rzeczywiste zaangażowanie partnerów społecznych na poziomie europejskim i krajowym w znacznym stopniu zależy zatem od ich woli działania i charakteru podejmowanych inicjatyw. Wątpliwe jest jednak czy sam EFPS, jak i instrumenty służące realizacji przedstawionych w nim celów, dostarczą partnerom społecznym nowych narzędzi do umacniania dialogu społecznego.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"406 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116579580","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Europejski Filar Praw Socjalnych koncentruje szereg swoich regulacji wokół uczciwychwarunków zatrudnienia. Dotychczasowy dorobek prawodawstwa unijnego gwarantowałwiele praw w tym zakresie, nie wydaje się jednak, aby ich realizacja była wystarczająca.W świetle powyższego zasadne staje się zidentyfikowanie wyzwań stojących przedprawodawcą unijnym jak i krajowym w kontekście zabezpieczenia stosownego poziomuuczciwych warunków zatrudnienia.
{"title":"Uniwersalizm postanowień Europejskiego Filaru Praw Socjalnych w zakresie sprawiedliwych warunków pracy - realny kierunek zmian czy fantasmagoria? Zagadnienia wybrane","authors":"I. Florczak, Marta Otto","doi":"10.21697/MJ.2019.2.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.2.02","url":null,"abstract":"Europejski Filar Praw Socjalnych koncentruje szereg swoich regulacji wokół uczciwychwarunków zatrudnienia. Dotychczasowy dorobek prawodawstwa unijnego gwarantowałwiele praw w tym zakresie, nie wydaje się jednak, aby ich realizacja była wystarczająca.W świetle powyższego zasadne staje się zidentyfikowanie wyzwań stojących przedprawodawcą unijnym jak i krajowym w kontekście zabezpieczenia stosownego poziomuuczciwych warunków zatrudnienia.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"13 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116782531","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kryzys, który spadł na Europę w 2008 r., był wstrząsem nie tylko w dziedzinie gospodarczej. Doprowadził on także do załamania wiary wielu obywateli UE, że procesy integracyjne zapewniają także dobrostan społeczny. Zrozumiał to dobrze Jean-Claude Juncker, który w 2014 r. stanął na czele Komisji Europejskiej. W marcu 2015 r. ogłosił,że potrzebne jest nowe otwarcie dla dialogu społecznego (New Start for Social Dialogue), a w ślad za tym ruszyły prace nad inicjatywą Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Za implementację Filaru odpowiedzialna jest Komisja Europejska, rządy państw członkowskich oraz partnerzy społeczni zarówno na poziomie krajowym jak i unijnym.Filar nie ma charakteru prawnie wiążącego, stanowi rekomendację ze strony Komisji Europejskiej. W dużym stopniu Filar bazuje na istniejącym już społecznym acquis, ale wyraźnie należy podkreślić, że są obszary, w których wykracza poza dotychczasowy zakres zarówno „twardych” jak i „miękkich” regulacji, na przykład w obszarze prawsocjalnych osób samozatrudnionych. Banalne byłoby stwierdzenie, że powodzenie Filaru będzie zależało od woli politycznej państw członkowskich i Komisji Europejskiej. Dotychczasowe doświadczenia z implementacją dyrektyw, które mają bezpośrednio „wynikać” z implementacji Filaru, pozwala na bardzo umiarkowany optymizm.
{"title":"Europejski Filar Praw Socjalnych – próba odzyskania zaufania obywateli unijnych do projektu Europejskiego","authors":"Barbara Surdykowska","doi":"10.21697/MJ.2019.2.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.2.01","url":null,"abstract":"Kryzys, który spadł na Europę w 2008 r., był wstrząsem nie tylko w dziedzinie gospodarczej. Doprowadził on także do załamania wiary wielu obywateli UE, że procesy integracyjne zapewniają także dobrostan społeczny. Zrozumiał to dobrze Jean-Claude Juncker, który w 2014 r. stanął na czele Komisji Europejskiej. W marcu 2015 r. ogłosił,że potrzebne jest nowe otwarcie dla dialogu społecznego (New Start for Social Dialogue), a w ślad za tym ruszyły prace nad inicjatywą Europejskiego Filaru Praw Socjalnych. Za implementację Filaru odpowiedzialna jest Komisja Europejska, rządy państw członkowskich oraz partnerzy społeczni zarówno na poziomie krajowym jak i unijnym.Filar nie ma charakteru prawnie wiążącego, stanowi rekomendację ze strony Komisji Europejskiej. W dużym stopniu Filar bazuje na istniejącym już społecznym acquis, ale wyraźnie należy podkreślić, że są obszary, w których wykracza poza dotychczasowy zakres zarówno „twardych” jak i „miękkich” regulacji, na przykład w obszarze prawsocjalnych osób samozatrudnionych. Banalne byłoby stwierdzenie, że powodzenie Filaru będzie zależało od woli politycznej państw członkowskich i Komisji Europejskiej. Dotychczasowe doświadczenia z implementacją dyrektyw, które mają bezpośrednio „wynikać” z implementacji Filaru, pozwala na bardzo umiarkowany optymizm.","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-04-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127974214","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł dotyczy dopuszczalności przeprowadzenia i wykorzystania dowodu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego do celów postępowania karnego. W Stanach Zjednoczonych Ameryki obowiązuje generalny zakaz posługiwania się tzw. owocami zatrutego drzewa. Polskie prawo przez lata nie odnosiło się do zakazu owoców zatrutego drzewa, poprzestając jedynie na szczątkowej regulacji prawnej. Doktryna i orzecznictwo pomagały rozstrzygnąć dany problem in casu. Ustawą z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzono art. 168a k.p.k., który w oparciu o kryterium materialnoprawne wykluczał możliwość wykorzystania dowodów uzyskanych bezpośrednio z czynu zabronionego. Okres obowiązywania tego przepisu w takim brzmieniu nie był jednak długi. Pojawiły się bowiem wątpliwości co do możliwości ustalenia prawdy materialnej w toku procesu kontradyktoryjnego, czego konsekwencją był powrót do inkwizycyjnego modelu postępowania karnego. W kolejnej nowelizacji art. 168a k.p.k. otrzymał więc nowe – obowiązujące do dziś - brzmienie, które będąc przeciwieństwem dotychczasowego, dopuszcza wykorzystanie dowodów uzyskanych contra lege, choć należy przyznać, że stawia od tej zasady trzy wyjątki. Autor wskazuje na konieczność uchylenia tego przepisu i postuluje powrót do poprzedniego modelu postępowania. W artykule Autor odnosi się także do art. 168b do k.p.k. Zgoda następcza prokuratora na wykorzystanie dowodu popełnienia przestępstwa innego niż objętego kontrolą operacyjną jest bowiem wykroczeniem poza podmiotowy lub przedmiotowy zakres tej kontroli operacyjnej i stanowi dowód uzyskany wbrew wymaganiom ustawy, a więc jest dowodem uzyskanym wbrew prawu. Zdaniem Autora taka regulacja jest jednak słuszna, gdyż podnosi skuteczność wykrywania i ścigania przestępstw. Jednocześnie, z uwagi na otwarty katalog czynów zabronionych, do których ma on zastosowanie, przepis powinien zostać sprecyzowany w taki sposób, aby mógł być stosowany wyłącznie do enumeratywnie wymienionych w nim przestępstw.Artykuł dotyczy dopuszczalności przeprowadzenia i wykorzystania dowodu uzyskanegoza pomocą czynu zabronionego do celów postępowania karnego. W Stanach ZjednoczonychAmeryki obowiązuje generalny zakaz posługiwania się tzw. owocami zatrutego drzewa.Polskie prawo przez lata nie odnosiło się do zakazu owoców zatrutego drzewa, poprzestającjedynie na szczątkowej regulacji prawnej. Doktryna i orzecznictwo pomagały rozstrzygnąćdany problem in casu. Ustawą z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowaniakarnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzono art. 168a k.p.k., który w oparciuo kryterium materialnoprawne wykluczał możliwość wykorzystania dowodów uzyskanychbezpośrednio z czynu zabronionego. Okres obowiązywania tego przepisu w takim brzmieniunie był jednak długi. Pojawiły się bowiem wątpliwości co do możliwości ustalenia prawdymaterialnej w toku procesu kontradyktoryjnego, czego konsekwencją był powrótdo inkwizycyjnego modelu postępowania karnego. W k
{"title":"Dopuszczalność przeprowadzenia i wykorzystania dowodu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego do celów postępowania karnego na gruncie prawa polskiego","authors":"D. Jaworski","doi":"10.21697/MJ.2019.1.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/MJ.2019.1.01","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy dopuszczalności przeprowadzenia i wykorzystania dowodu uzyskanego za pomocą czynu zabronionego do celów postępowania karnego. W Stanach Zjednoczonych Ameryki obowiązuje generalny zakaz posługiwania się tzw. owocami zatrutego drzewa. Polskie prawo przez lata nie odnosiło się do zakazu owoców zatrutego drzewa, poprzestając jedynie na szczątkowej regulacji prawnej. Doktryna i orzecznictwo pomagały rozstrzygnąć dany problem in casu. Ustawą z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania karnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzono art. 168a k.p.k., który w oparciu o kryterium materialnoprawne wykluczał możliwość wykorzystania dowodów uzyskanych bezpośrednio z czynu zabronionego. Okres obowiązywania tego przepisu w takim brzmieniu nie był jednak długi. Pojawiły się bowiem wątpliwości co do możliwości ustalenia prawdy materialnej w toku procesu kontradyktoryjnego, czego konsekwencją był powrót do inkwizycyjnego modelu postępowania karnego. W kolejnej nowelizacji art. 168a k.p.k. otrzymał więc nowe – obowiązujące do dziś - brzmienie, które będąc przeciwieństwem dotychczasowego, dopuszcza wykorzystanie dowodów uzyskanych contra lege, choć należy przyznać, że stawia od tej zasady trzy wyjątki. Autor wskazuje na konieczność uchylenia tego przepisu i postuluje powrót do poprzedniego modelu postępowania. W artykule Autor odnosi się także do art. 168b do k.p.k. Zgoda następcza prokuratora na wykorzystanie dowodu popełnienia przestępstwa innego niż objętego kontrolą operacyjną jest bowiem wykroczeniem poza podmiotowy lub przedmiotowy zakres tej kontroli operacyjnej i stanowi dowód uzyskany wbrew wymaganiom ustawy, a więc jest dowodem uzyskanym wbrew prawu. Zdaniem Autora taka regulacja jest jednak słuszna, gdyż podnosi skuteczność wykrywania i ścigania przestępstw. Jednocześnie, z uwagi na otwarty katalog czynów zabronionych, do których ma on zastosowanie, przepis powinien zostać sprecyzowany w taki sposób, aby mógł być stosowany wyłącznie do enumeratywnie wymienionych w nim przestępstw.Artykuł dotyczy dopuszczalności przeprowadzenia i wykorzystania dowodu uzyskanegoza pomocą czynu zabronionego do celów postępowania karnego. W Stanach ZjednoczonychAmeryki obowiązuje generalny zakaz posługiwania się tzw. owocami zatrutego drzewa.Polskie prawo przez lata nie odnosiło się do zakazu owoców zatrutego drzewa, poprzestającjedynie na szczątkowej regulacji prawnej. Doktryna i orzecznictwo pomagały rozstrzygnąćdany problem in casu. Ustawą z 27.9.2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowaniakarnego oraz niektórych innych ustaw wprowadzono art. 168a k.p.k., który w oparciuo kryterium materialnoprawne wykluczał możliwość wykorzystania dowodów uzyskanychbezpośrednio z czynu zabronionego. Okres obowiązywania tego przepisu w takim brzmieniunie był jednak długi. Pojawiły się bowiem wątpliwości co do możliwości ustalenia prawdymaterialnej w toku procesu kontradyktoryjnego, czego konsekwencją był powrótdo inkwizycyjnego modelu postępowania karnego. W k","PeriodicalId":325951,"journal":{"name":"\"Młody Jurysta\" Kwartalnik Studentów i Doktorantów Wydziału Prawa i Administracji UKSW","volume":"31 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-01-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127897401","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：