O posthumanismo e o ecofeminismo abandonan a idea de representar un suxeito universal e cuestionan o paradigma falocéntrico e humanista da orde simbólica. A subxectividade tórnase excéntrica, nómade, animalista (tanto persoal coma comunitaria). A encarnación e a performatividade considéranse condicións indispensábeis que sitúan a experiencia propia en relación coa experiencia dos outros, contemplando así a axencia colectiva. Isto permite, á súa vez, redefinir certos relatos naturalizados en relación coa axencia, a materialidade, a natureza, o xénero e o corpo. A súa atención céntrase nas vidas precarias e vulnerábeis, humanas e non humanas. A ficción científica acaba por ser particularmente propicia para crear, reescribir e debater estas posicións teóricas e políticas. É por iso que o obxectivo do presente artigo é estudar Cobiza (2021), a recente novela distópica de María Reimóndez á luz do ecofeminismo e do pensamento posthumanista. Veremos, entón, como a novela participa na produción e reprodución social e política de subxectividades marcadas pola exclusión e polo estrañamento, encarnadas en figuras de parias e de tránsfugas.
{"title":"Vidas precarias e corpos vulnerábeis en Cobiza (2021) de María Reimóndez","authors":"Katarzyna Moszczyńska-Dürst","doi":"10.5209/madr.88065","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.88065","url":null,"abstract":"O posthumanismo e o ecofeminismo abandonan a idea de representar un suxeito universal e cuestionan o paradigma falocéntrico e humanista da orde simbólica. A subxectividade tórnase excéntrica, nómade, animalista (tanto persoal coma comunitaria). A encarnación e a performatividade considéranse condicións indispensábeis que sitúan a experiencia propia en relación coa experiencia dos outros, contemplando así a axencia colectiva. Isto permite, á súa vez, redefinir certos relatos naturalizados en relación coa axencia, a materialidade, a natureza, o xénero e o corpo. A súa atención céntrase nas vidas precarias e vulnerábeis, humanas e non humanas. A ficción científica acaba por ser particularmente propicia para crear, reescribir e debater estas posicións teóricas e políticas. É por iso que o obxectivo do presente artigo é estudar Cobiza (2021), a recente novela distópica de María Reimóndez á luz do ecofeminismo e do pensamento posthumanista. Veremos, entón, como a novela participa na produción e reprodución social e política de subxectividades marcadas pola exclusión e polo estrañamento, encarnadas en figuras de parias e de tránsfugas.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79982310","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Los textos de las dos décadas del siglo XXI dan cuenta del profundo malestar que viven las sociedades (tardo) capitalistas. Mediante canales como la distopía o el paroxismo, denuncian los mecanismos cada vez más opresivos de los sistemas conocidos, paradójicamente, como el ‘gobierno del pueblo’: las democracias. Este estudio propone un acercamiento a dos novelas –Be Water (2019) de Antía Yáñez y Plop (2002) de Rafael Pinedo– que, según se sostendrá, constituyen alegorías distópicas de nuestra realidad capitalista actual. Provenientes de dos latitudes distintas, ponen de manifiesto el alcance global de los abusos del capitalismo y la vulnerabilidad de los individuos en unas estructuras sociopolíticas dependientes de las implacables leyes del mercado. Dichos abusos y la vulnerabilidad se intensifican en las épocas de crisis, como la argentina de 2001 y la española de 2008 (y sus momentos previos), o en las regiones del llamado tercer mundo, alcanzando dimensiones distópicas.
{"title":"Be Water de Antía Yáñez y Plop de Rafael Pinedo como alegorías distópicas del capitalismo","authors":"Mariola Pietrak","doi":"10.5209/madr.88069","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.88069","url":null,"abstract":"Los textos de las dos décadas del siglo XXI dan cuenta del profundo malestar que viven las sociedades (tardo) capitalistas. Mediante canales como la distopía o el paroxismo, denuncian los mecanismos cada vez más opresivos de los sistemas conocidos, paradójicamente, como el ‘gobierno del pueblo’: las democracias. Este estudio propone un acercamiento a dos novelas –Be Water (2019) de Antía Yáñez y Plop (2002) de Rafael Pinedo– que, según se sostendrá, constituyen alegorías distópicas de nuestra realidad capitalista actual. Provenientes de dos latitudes distintas, ponen de manifiesto el alcance global de los abusos del capitalismo y la vulnerabilidad de los individuos en unas estructuras sociopolíticas dependientes de las implacables leyes del mercado. Dichos abusos y la vulnerabilidad se intensifican en las épocas de crisis, como la argentina de 2001 y la española de 2008 (y sus momentos previos), o en las regiones del llamado tercer mundo, alcanzando dimensiones distópicas.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89863413","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Miguel-Anxo Murado no ensaio Outra idea de Galicia (2016) contesta o mito de terra sen historia utilizado para explicar o apagamento da importancia da historia da Galicia na Europa. Murado atribúe o problema aos historiadores e ás prioridades destes que ao escribiren a historia da España relegan a maioría dos episodios galegos ao esquecemento. En consonancia con esta análise e bebendo da fonte das teses de Walter Benjamin (1996), a novela Nordeste (2016) de Daniel Asorey utiliza a utopía e a ucronía para promocionar unha reparación histórica á terra galega. Nesta novela, o autor escoba a historia a contrapelo e, tamén, cambia a traxectoria histórica de Galicia ao crear un enredo ficcional que pretende responder á indagación: “Que tería pasado con Galicia se os galegos tivesen gañado a Guerra Irmandiña?”. Murado, en seu ensaio, chega á conclusión de que historia e poder son sinónimos e ese poder é restituído por Daniel Asorey ao imaxinar unha Galicia utópica, colonizadora e imperialista, detentora de colonias en Brasil. Nordeste é unha obra que pretende restituír a voz silenciada dos subalternos e submisos, os perdedores nas narrativas históricas, segundo o pensamento benxaminiano. Este libro manipula a historia e o tempo a través da conexión de catro personaxes femininas: Maria Bonita, a raíña do movemento do cangaço brasileiro; Carme de Candigas, unha personaxe ficticia e Matilda, a galega inmigrada en São Paulo, personaxe inspirada na fotógrafa americana, Mathilda Anderson. A cuarta muller é a representación feminina de Galicia, pilar da réplica imperialista e misóxina ás tentativas nacionalistas das nacións celtoatlánticas adormecidas e asoballadas polo imperialismo e centralismo británico e español.
{"title":"Utopía e ucronía: a Galcia triunfante en Nordeste (2016) de Daniel Asorey","authors":"Thayane Gaspar Jorge","doi":"10.5209/madr.88066","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.88066","url":null,"abstract":"Miguel-Anxo Murado no ensaio Outra idea de Galicia (2016) contesta o mito de terra sen historia utilizado para explicar o apagamento da importancia da historia da Galicia na Europa. Murado atribúe o problema aos historiadores e ás prioridades destes que ao escribiren a historia da España relegan a maioría dos episodios galegos ao esquecemento. En consonancia con esta análise e bebendo da fonte das teses de Walter Benjamin (1996), a novela Nordeste (2016) de Daniel Asorey utiliza a utopía e a ucronía para promocionar unha reparación histórica á terra galega. Nesta novela, o autor escoba a historia a contrapelo e, tamén, cambia a traxectoria histórica de Galicia ao crear un enredo ficcional que pretende responder á indagación: “Que tería pasado con Galicia se os galegos tivesen gañado a Guerra Irmandiña?”. Murado, en seu ensaio, chega á conclusión de que historia e poder son sinónimos e ese poder é restituído por Daniel Asorey ao imaxinar unha Galicia utópica, colonizadora e imperialista, detentora de colonias en Brasil. Nordeste é unha obra que pretende restituír a voz silenciada dos subalternos e submisos, os perdedores nas narrativas históricas, segundo o pensamento benxaminiano. Este libro manipula a historia e o tempo a través da conexión de catro personaxes femininas: Maria Bonita, a raíña do movemento do cangaço brasileiro; Carme de Candigas, unha personaxe ficticia e Matilda, a galega inmigrada en São Paulo, personaxe inspirada na fotógrafa americana, Mathilda Anderson. A cuarta muller é a representación feminina de Galicia, pilar da réplica imperialista e misóxina ás tentativas nacionalistas das nacións celtoatlánticas adormecidas e asoballadas polo imperialismo e centralismo británico e español.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88053178","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
O obxectivo do presente traballo é analizar e interpretar DX de Eli Ríos (Urco, 2018). Ao longo do artigo indagaremos sobre como a autora elabora unha novela distópica e de final case apocalíptico, que constitúe unha clara proclama anti-capitalista. Porén, a estrutura da novela non é a esperable. Eli Ríos segue o esbozo da teoría do conto de Rafael Dieste e emprega técnicas e elementos que, en principio, pertencen ao ámbito do xénero estraño, do fantástico, ou incluso dos videoxogos do survival horror. Así, os protagonistas avanzan por un espazo realista, coñecido e cotiá, en ocasións escuro e labiríntico. Porén contra prognostico, a parella, da que descoñecemos xénero e sexo, consigue arreporse a ameaza ‘zómbi’ dende o consenso e a colaboración propias dunha relación amorosa igualitaria; cargada de erotismo e sensualidade. Unha deconstrución dos roles de xénero e unha parodia da heteronormatividade do relato heroico que ben podemos ler dende o Manifiesto contrasexual (2002) de Preciado.
{"title":"Distopía tecnolóxica ou apocalipse zombi? Pasado ou presente? En DX de Eli Ríos","authors":"Ana Garrido González","doi":"10.5209/madr.88067","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.88067","url":null,"abstract":"O obxectivo do presente traballo é analizar e interpretar DX de Eli Ríos (Urco, 2018). Ao longo do artigo indagaremos sobre como a autora elabora unha novela distópica e de final case apocalíptico, que constitúe unha clara proclama anti-capitalista. Porén, a estrutura da novela non é a esperable. Eli Ríos segue o esbozo da teoría do conto de Rafael Dieste e emprega técnicas e elementos que, en principio, pertencen ao ámbito do xénero estraño, do fantástico, ou incluso dos videoxogos do survival horror. Así, os protagonistas avanzan por un espazo realista, coñecido e cotiá, en ocasións escuro e labiríntico. Porén contra prognostico, a parella, da que descoñecemos xénero e sexo, consigue arreporse a ameaza ‘zómbi’ dende o consenso e a colaboración propias dunha relación amorosa igualitaria; cargada de erotismo e sensualidade. Unha deconstrución dos roles de xénero e unha parodia da heteronormatividade do relato heroico que ben podemos ler dende o Manifiesto contrasexual (2002) de Preciado.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88502216","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ao longo de medio século de creación poética e colaboracións en prensa, Cunqueiro asinou milleiros de artigos e traducións con pseudónimos e moitas traducións poéticas con ducias de pseudoalófonos, de maneira que as máscaras onomásticas empregadas polo mindoniense sobrepasan o centenar. Neste artigo facemos unha aproximación a estoutros cunqueiros enmascarados, revelamos as súas formas e avanzamos algunhas hipóteses sobre os motivos que levaron a Cunqueiro a usar deles. Aprofundamos na espiral desta onomástica lúdica do mindoniense desvelando medio cento de poemas de alofonía fantástica ou pseudoalofonía –que poderían ser poemas orixinais de Cunqueiro– e dous pseudónimos máis empregados como supostos «axudantes de tradución ou tradutores» de poesía alemá e sueca.
{"title":"Pseudonimia e pseudoalofonía: as carautas onomásticas de Álvaro Cunqueiro nos seus artigos e traducións","authors":"Xosé-Henrique Costas","doi":"10.5209/madr.80232","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.80232","url":null,"abstract":"Ao longo de medio século de creación poética e colaboracións en prensa, Cunqueiro asinou milleiros de artigos e traducións con pseudónimos e moitas traducións poéticas con ducias de pseudoalófonos, de maneira que as máscaras onomásticas empregadas polo mindoniense sobrepasan o centenar. Neste artigo facemos unha aproximación a estoutros cunqueiros enmascarados, revelamos as súas formas e avanzamos algunhas hipóteses sobre os motivos que levaron a Cunqueiro a usar deles. Aprofundamos na espiral desta onomástica lúdica do mindoniense desvelando medio cento de poemas de alofonía fantástica ou pseudoalofonía –que poderían ser poemas orixinais de Cunqueiro– e dous pseudónimos máis empregados como supostos «axudantes de tradución ou tradutores» de poesía alemá e sueca.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75858561","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
O presente estudo, que forma parte dunha investigación fraseolóxica máis ampla, é unha análise de 72 expresións figuradas galegas construídas co referente animal de burro. Partimos da idea de que o ser humano conceptualiza certas situacións da súa vida cotiá, que lle resultan frecuentemente abstractas, a través da linguaxe figurada. Os referentes do mundo animal ocupan un lugar importante na creación de expresións figuradas, nas que o ser humano adoita verse animalizado para, dese xeito, comprender mellor determinadas realidades. A través da análise destas expresións, extraídas tanto de obras lexicográficas xerais e especializadas galegas coma da lingua oral, pretendemos coñecer a valoración que os galegos fan do burro, centrada en tres ámbitos temáticos: a caracterización do animal (tanto física coma moral), as relacións deste con outros animais e co ser humano e a valoración histórica do mesmo na sociedade galega. De xeito xeral, as valoracións de tipo negativo ocupan un lugar importante na caracterización do burro, mentres que as valoracións positivas e neutras teñen unha porcentaxe de aparición menor.
{"title":"Descrición do burro na sociedade galega: expresións figuradas galegas que retratan este animal","authors":"Andrea González Pereira","doi":"10.5209/madr.80236","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.80236","url":null,"abstract":"O presente estudo, que forma parte dunha investigación fraseolóxica máis ampla, é unha análise de 72 expresións figuradas galegas construídas co referente animal de burro. Partimos da idea de que o ser humano conceptualiza certas situacións da súa vida cotiá, que lle resultan frecuentemente abstractas, a través da linguaxe figurada. Os referentes do mundo animal ocupan un lugar importante na creación de expresións figuradas, nas que o ser humano adoita verse animalizado para, dese xeito, comprender mellor determinadas realidades. A través da análise destas expresións, extraídas tanto de obras lexicográficas xerais e especializadas galegas coma da lingua oral, pretendemos coñecer a valoración que os galegos fan do burro, centrada en tres ámbitos temáticos: a caracterización do animal (tanto física coma moral), as relacións deste con outros animais e co ser humano e a valoración histórica do mesmo na sociedade galega. De xeito xeral, as valoracións de tipo negativo ocupan un lugar importante na caracterización do burro, mentres que as valoracións positivas e neutras teñen unha porcentaxe de aparición menor.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82953318","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Prémio Nóbel","authors":"Susana Sánchez Arins","doi":"10.5209/madr.80251","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.80251","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75543078","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Moure de Oteyza, María (2020): María das herbas. E as herbaxeiras do Caurel. Crónica da Cultura Popular dunha Terra Extraordinaria. Etnomedicina e retrincos de Etnografía Xeral (Lendas, Refráns, Ritos ancestrais...). [Santiago de Compostela]","authors":"Ana Acuña Trabazo","doi":"10.5209/madr.80260","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.80260","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73982141","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Edimburgo","authors":"M. Alonso Alonso","doi":"10.5209/madr.80249","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.80249","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84200543","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
En este artículo se abordan los problemas que presenta Cartafol de poesía, iniciativa literaria de Xosé Velo y Celso Emilio Ferreiro de la que se posee una percepción poco clara aún hoy en día. Tales problemas afectan fundamentalmente a su configuración, de contornos imprecisos, y a la fecha de publicación, 1935 o 1936. Inicialmente se estudia la recepción de Cartafol de poesía antes de la Guerra Civil y en el período posterior al conflicto bélico. Después se examinan, por una parte, los testimonios de Celso Emilio Ferreiro relativos a este título y, por otra, la presencia del mismo en las ediciones sucesivas de su obra. Realizadas estas labores, se arroja luz sobre la historia de Cartafol de poesía en el contexto de la producción poética del autor de Celanova antes de 1936. Las dos conclusiones que se alcanzan, a partir de la comparación de tres ejemplares originales, es que Cartafol de poesía se trata de una obra minúscula constituida por unas tapas de cartulina para guardar paulatinamente una colección de poemas, de la cual solo se distribuirían dos, que tiene como fecha la primera mitad del año 1936.
这篇文章探讨了Cartafol de poesca提出的问题，这是xosse Velo和Celso Emilio Ferreiro的文学倡议，至今仍不清楚。这些问题主要涉及其不精确的轮廓和出版日期，1935年或1936年。本文分析了卡塔福尔在内战前和战争后对诗歌的接受情况。在这篇文章中，我们分析了费雷罗在他的作品中所扮演的角色，以及在他的作品的连续版本中所扮演的角色。本文分析了卡塔福尔在1936年之前的诗歌创作背景下的诗歌历史。两个结论突破,相比原来的三个标本,就是Cartafol诗歌是小写的作品为一些印纸板,以保持对一个集合的诗,其中只有390二,日期是1936年上半年。
{"title":"Cartafol de poesía, de Celso Emilio Ferreiro. La verdadera historia de una obra minúscula","authors":"Xosé Manuel Dasilva Fernández","doi":"10.5209/madr.71371","DOIUrl":"https://doi.org/10.5209/madr.71371","url":null,"abstract":"En este artículo se abordan los problemas que presenta Cartafol de poesía, iniciativa literaria de Xosé Velo y Celso Emilio Ferreiro de la que se posee una percepción poco clara aún hoy en día. Tales problemas afectan fundamentalmente a su configuración, de contornos imprecisos, y a la fecha de publicación, 1935 o 1936. Inicialmente se estudia la recepción de Cartafol de poesía antes de la Guerra Civil y en el período posterior al conflicto bélico. Después se examinan, por una parte, los testimonios de Celso Emilio Ferreiro relativos a este título y, por otra, la presencia del mismo en las ediciones sucesivas de su obra. Realizadas estas labores, se arroja luz sobre la historia de Cartafol de poesía en el contexto de la producción poética del autor de Celanova antes de 1936. Las dos conclusiones que se alcanzan, a partir de la comparación de tres ejemplares originales, es que Cartafol de poesía se trata de una obra minúscula constituida por unas tapas de cartulina para guardar paulatinamente una colección de poemas, de la cual solo se distribuirían dos, que tiene como fecha la primera mitad del año 1936.","PeriodicalId":40596,"journal":{"name":"Madrygal-Revista de Estudios Gallegos","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-01-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77465325","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：