Mehmet Emin Düken, Veysel Kaplan, Fethiye Kılıçaslan
Background: This study was conducted to examine the mediating role of resilience in the relationship between social exclusion and sleep status of refugee children. Materials and Methods: This study is a descriptive and relational study. The data were obtained through “Child Information Form”, “Ostracism Experience Scale for Adolescents”, “Sleep Disturbance Scale for Children” and “Child and Youth Resilience Measure”. A total of 791 refugee children were included in the study. The mediating role of resilience in the relationship between social exclusion and sleep status of refugee children was examined with Process Macro programme. Results: Social exclusion has a statistically significant positive effect on sleep disturbance (β1=0.960; p<0.001). 92% of the change in sleep disturbance score is explained by social exclusion score (R2=0.920). The resilience is significantly negatively correlated with social exclusion (β1=-0.920; p<0.001). The social exclusion explains 84% of the resilience score (R2=0.840). If social exclusion increases by one point, there will be a 0.430 increase in sleep disturbance scores β1=0.430; p<0.001). If resilience increases by one point, there will be a 0.570 decreases in sleep disturbance scores β1=-0.570; p<0.001). The social exclusion and resilience scores explain 98% of sleep disturbance scores (R2 = 0.980). Conclusions: In our study, it was found that children’s resilience status played an important mediating role in the relationship between social exclusion and sleep status. It was detected that children with good adaptation skills and coping capacities had less impairment in sleep quality and duration. It was found that refugee children who were isolated and excluded from the society were negatively affected with respect to their sleep patterns whereas children who were not excluded and ignored in the society they lived in had better coping skills and fewer sleep disturbances.
{"title":"The Mediating Role of Resilience in the Relationship between Social Exclusion and Sleep Parameters in Refugee Children","authors":"Mehmet Emin Düken, Veysel Kaplan, Fethiye Kılıçaslan","doi":"10.35440/hutfd.1463713","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1463713","url":null,"abstract":"Background: This study was conducted to examine the mediating role of resilience in the relationship between social exclusion and sleep status of refugee children.\u0000Materials and Methods: This study is a descriptive and relational study. The data were obtained through “Child Information Form”, “Ostracism Experience Scale for Adolescents”, “Sleep Disturbance Scale for Children” and “Child and Youth Resilience Measure”. A total of 791 refugee children were included in the study. The mediating role of resilience in the relationship between social exclusion and sleep status of refugee children was examined with Process Macro programme.\u0000Results: Social exclusion has a statistically significant positive effect on sleep disturbance (β1=0.960; p<0.001). 92% of the change in sleep disturbance score is explained by social exclusion score (R2=0.920). The resilience is significantly negatively correlated with social exclusion (β1=-0.920; p<0.001). The social exclusion explains 84% of the resilience score (R2=0.840). If social exclusion increases by one point, there will be a 0.430 increase in sleep disturbance scores β1=0.430; p<0.001). If resilience increases by one point, there will be a 0.570 decreases in sleep disturbance scores β1=-0.570; p<0.001). The social exclusion and resilience scores explain 98% of sleep disturbance scores (R2 = 0.980).\u0000Conclusions: In our study, it was found that children’s resilience status played an important mediating role in the relationship between social exclusion and sleep status. It was detected that children with good adaptation skills and coping capacities had less impairment in sleep quality and duration. It was found that refugee children who were isolated and excluded from the society were negatively affected with respect to their sleep patterns whereas children who were not excluded and ignored in the society they lived in had better coping skills and fewer sleep disturbances.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"39 8","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-04-22","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140674339","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Selda Aslan, Ahmet Şahin, Esin Doğantekin, Akif Doğantekin, H. Gürbüz
Amaç: Hepatit A virüsü (HAV) kendi kendini sınırlayan, akut viral hepatit etkenidir. Dünya geneli viral hepatite bağlı ölümlerin %0,5'inden sorumludur. Ülkemizde endemik olup seroprevalans düşmektedir. Spesifik gruplar ile seroprevalans çalışmaları yapılmakta ve toplum geneli yansıtılamamaktadır. Bu çalışmada hepatit A seroprevalans belirlenerek hepatit A aşılama ihtiyacına ışık tutulması amaçlandı. Materyal ve Metod : Çalışmaya birinci basamak sağlık kuruluşlarına 1 Ocak 2019 ve 31 Aralık 2022 tarihleri arasında başvuran ve anti-HAV IgG ile anti- HAV IgM testleri istenilen hastalar alındı. İl Halk Sağlığı Laboratuvarı bilgi yönetim sistemi verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Tekrarlayan sonuçlar çalışma dışı bırakıldı. Bulgular: Çalışmada anti- HAV IgM ve anti-HAV IgG düzeylerine bakılan olgu sayıları sırasıyla 128 387 ve 89532, Anti- HAV IgM ve anti-HAV IgG pozitif olgu sayıları ise sırasıyla 233 (‰1.81) ve 79015 (%88.25) idi. Anti- HAV IgM pozitif 233 hastanın 41’i (%17.6) erkek 192’si (%82.4) kadın idi. En sık 25-44 yaş aralığında görüldü. Özellikle 2021 yılı Haziran ve 2022 yılı Mayıs, Haziran, Eylül ve Ekim aylarında ciddi artış fark edildi. Sonuç: Ülkemizdeki HAV enfeksiyonu azalmakla birlikte halk sağlığı problemdir. İl geneli akut hepatit A prevalansı ‰1.81 olup ülke prevalans verisinin üzerindedir. Çalışmamızda adolesan ve genç erişkin dönemde HAV enfeksiyonunun risk oluşturduğu saptanmış olup özellikle seronegatif erişkinler aşılanmalıdır. Adolesan ve genç erişkin yaş gruplarının rutin aşılama programına dahil edilmesi önerilmektedir.
{"title":"Gaziantep İlindeki Hepatit A Seroprevalansı ve Endemik Değişim","authors":"Selda Aslan, Ahmet Şahin, Esin Doğantekin, Akif Doğantekin, H. Gürbüz","doi":"10.35440/hutfd.1423081","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1423081","url":null,"abstract":"Amaç: Hepatit A virüsü (HAV) kendi kendini sınırlayan, akut viral hepatit etkenidir. Dünya geneli viral hepatite bağlı ölümlerin %0,5'inden sorumludur. Ülkemizde endemik olup seroprevalans düşmektedir. Spesifik gruplar ile seroprevalans çalışmaları yapılmakta ve toplum geneli yansıtılamamaktadır. Bu çalışmada hepatit A seroprevalans belirlenerek hepatit A aşılama ihtiyacına ışık tutulması amaçlandı. \u0000Materyal ve Metod : Çalışmaya birinci basamak sağlık kuruluşlarına 1 Ocak 2019 ve 31 Aralık 2022 tarihleri arasında başvuran ve anti-HAV IgG ile anti- HAV IgM testleri istenilen hastalar alındı. İl Halk Sağlığı Laboratuvarı bilgi yönetim sistemi verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Tekrarlayan sonuçlar çalışma dışı bırakıldı. \u0000Bulgular: Çalışmada anti- HAV IgM ve anti-HAV IgG düzeylerine bakılan olgu sayıları sırasıyla 128 387 ve 89532, Anti- HAV IgM ve anti-HAV IgG pozitif olgu sayıları ise sırasıyla 233 (‰1.81) ve 79015 (%88.25) idi. Anti- HAV IgM pozitif 233 hastanın 41’i (%17.6) erkek 192’si (%82.4) kadın idi. En sık 25-44 yaş aralığında görüldü. Özellikle 2021 yılı Haziran ve 2022 yılı Mayıs, Haziran, Eylül ve Ekim aylarında ciddi artış fark edildi. \u0000Sonuç: Ülkemizdeki HAV enfeksiyonu azalmakla birlikte halk sağlığı problemdir. İl geneli akut hepatit A prevalansı ‰1.81 olup ülke prevalans verisinin üzerindedir. Çalışmamızda adolesan ve genç erişkin dönemde HAV enfeksiyonunun risk oluşturduğu saptanmış olup özellikle seronegatif erişkinler aşılanmalıdır. Adolesan ve genç erişkin yaş gruplarının rutin aşılama programına dahil edilmesi önerilmektedir.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"108 5","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-04-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140742605","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Background: Vertebrabasilar insufficiency is a common problem in the community and causes limitation in daily physical activities of patients. A questionnaire called the dizziness disability inventory is used to show the change in the quality of life of the patients. In our study, we wanted to show the change in quality of life indexes of patients with vertebrabasilar insufficiency depending on the degree of insufficiency. Material and metod: Dizziness disability inventory was filled in patients diagnosed with vertebrabasilar insufficiency by Doppler ultrasonography and the relationship between the degree of vertebrabasilar insufficiency and the results of the questionnaire was investigated. Results: A statistically significant difference was found between the groups according to the mean questionnaire results in patients classified as mild, moderate and severe according to their vertebrabasilar insufficiency. The mean questionnaire scores of those with severe vertebrabasilar impairment were significantly higher than those with moderate and mild impairment, but no significant difference was found between those with moderate and mild impairment. There was no significant difference in mean questionnaire scores between gender, treatment intake and duration of complaints. It was found that there was a significant decrease in total vertebral artery output depending on age. Conclusion: In patients with vertebrabasilar insufficiency, restriction in activities of daily living, deterioration in quality of life are observed. It should be noted that the decrease in the quality of life index of the patients will be higher according to the severity of the vertebrabasilar insufficiency
{"title":"Evaluation of the Relationship between Total Vertebral Artery Flow and Quality of Life in Patients with Vertebrobasilar Insufficiency","authors":"Mehmet Demir, Feza Demir","doi":"10.35440/hutfd.1435128","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1435128","url":null,"abstract":"Background: Vertebrabasilar insufficiency is a common problem in the community and causes limitation in daily physical activities of patients. A questionnaire called the dizziness disability inventory is used to show the change in the quality of life of the patients. In our study, we wanted to show the change in quality of life indexes of patients with vertebrabasilar insufficiency depending on the degree of insufficiency.\u0000Material and metod: Dizziness disability inventory was filled in patients diagnosed with vertebrabasilar insufficiency by Doppler ultrasonography and the relationship between the degree of vertebrabasilar insufficiency and the results of the questionnaire was investigated.\u0000Results: A statistically significant difference was found between the groups according to the mean questionnaire results in patients classified as mild, moderate and severe according to their vertebrabasilar insufficiency. The mean questionnaire scores of those with severe vertebrabasilar impairment were significantly higher than those with moderate and mild impairment, but no significant difference was found between those with moderate and mild impairment. There was no significant difference in mean questionnaire scores between gender, treatment intake and duration of complaints. It was found that there was a significant decrease in total vertebral artery output depending on age.\u0000Conclusion: In patients with vertebrabasilar insufficiency, restriction in activities of daily living, deterioration in quality of life are observed. It should be noted that the decrease in the quality of life index of the patients will be higher according to the severity of the vertebrabasilar insufficiency","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"196 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-04-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140748473","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Background: ic immune inflammation has been investigated as a prognostic marker for different disea-ses. Considering the pivotal role of inflammation in the pathogenesis of acute coronary syndrome (ACS), it is paramount to predict the prognosis of patients with ACS. Therefore, we evaluated the association between inflammation measured by the systemic immune-inflammation index (SII) and middle-term mortality in patients with ACS. Materials and Methods: This single-center, retrospective study was composed of 539 patients with ACS (139 unstable angina pectoris [USAP], 165 non-ST-elevation myocardial infarction [NSTEMI], and 235 ST-elevation myocardial infarction [STEMI]) aged over 18 years. Descriptive statistics and multivari-ate regressions were used to examine the association between clinical and laboratory parameter characteristics and 12-month mortality. Results: The median age of the patients was 58 (50-67) and 73.1% of the patients were male. A total of 20 patients died in the next twelve months after ACS event. The median SII levels were highest in patients with STEMI [1301.96 (816.81-2174.53)] , followed by NSTEMI [955.50 (619.99-1576-06] and USAP [595.32 (437.52-918.27)] (p<0.001). The SII had moderate success for the prediction of the intermediate-term mortality (AUC: 0.653, 95% CI: 0.526-0.779, p=0.024). In multivariate analyses, every 100-unit increase in SII was associated with a two percent increase in the risk of intermediate mortality (OR: 1.020, 95% CI: 1.004-1.037, p=0.016). Conclusions: We demonstrated that ACS patients with higher SII levels had a higher risk of mortality at twelve months, and higher SII levels were associated with a more severe underlying ACS etiology. If supported by prospective evidence, the SII index may guide clinicians in terms of both ACS severity and subsequent one-year survival rates.
{"title":"The Association Between Systemic Immune Inflammation Index and Intermediate-Term Mortality in Patients with Acute Coronary Syndromes","authors":"Suleyman Akkaya, Umit Cakmak","doi":"10.35440/hutfd.1420567","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1420567","url":null,"abstract":"Background: ic immune inflammation has been investigated as a prognostic marker for different disea-ses. Considering the pivotal role of inflammation in the pathogenesis of acute coronary syndrome (ACS), it is paramount to predict the prognosis of patients with ACS. Therefore, we evaluated the association between inflammation measured by the systemic immune-inflammation index (SII) and middle-term mortality in patients with ACS.\u0000\u0000Materials and Methods: This single-center, retrospective study was composed of 539 patients with ACS (139 unstable angina pectoris [USAP], 165 non-ST-elevation myocardial infarction [NSTEMI], and 235 ST-elevation myocardial infarction [STEMI]) aged over 18 years. Descriptive statistics and multivari-ate regressions were used to examine the association between clinical and laboratory parameter characteristics and 12-month mortality.\u0000\u0000Results: The median age of the patients was 58 (50-67) and 73.1% of the patients were male. A total of 20 patients died in the next twelve months after ACS event. The median SII levels were highest in patients with STEMI [1301.96 (816.81-2174.53)] , followed by NSTEMI [955.50 (619.99-1576-06] and USAP [595.32 (437.52-918.27)] (p<0.001). The SII had moderate success for the prediction of the intermediate-term mortality (AUC: 0.653, 95% CI: 0.526-0.779, p=0.024). In multivariate analyses, every 100-unit increase in SII was associated with a two percent increase in the risk of intermediate mortality (OR: 1.020, 95% CI: 1.004-1.037, p=0.016).\u0000\u0000Conclusions: We demonstrated that ACS patients with higher SII levels had a higher risk of mortality at twelve months, and higher SII levels were associated with a more severe underlying ACS etiology. If supported by prospective evidence, the SII index may guide clinicians in terms of both ACS severity and subsequent one-year survival rates.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":" 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140385814","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Araştırmanın amacı, Şanlıurfa’da karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı ve nedenlerinin belirlenmesidir. Materyal ve Metod: Kesitsel tipte olan araştırma, Şanlıurfa il merkezinde aile sağlığı merkezlerine başvuran, doğurganlık çağında ve herhangi bir aile planlaması yöntemi kullanmayan kadınlarla yapılmıştır. Örnek seçiminde küme örnekleme yöntemi kullanılmış ve her bir aile sağlığı merkezi bir küme olarak alınmıştır. Gerekli küme sayısını hesaplamak için pilot uygulama yapılmış, gerekli küme sayısı 16 olarak bulunmuş ve araştırma toplam 313 kadınla tamamlanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistiklerden yüzde, ortalama ve standart sapma; tek değişkenli analizlerden Ki-kare ve Mann Whitney-U testi; çok değişkenli analizlerden Lojistik Regresyon modeli kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmada kadınların %35.5’ inin karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı (%2.6’ sının gebeliklerine ara vermek için, %32.9’u artık gebelik istemediği için) olduğu belirlenmiştir. Karşılanmamış aile planlaması ihtiyacını; evde en çok Arapça konuşulması 3.5 kat, yaşayan kız çocuğu sayısının 2 ve üzerinde olması 1.8 kat, kadının yaşının 34 ve üzerinde olması 1.2 kat ve son doğumun üzerinden geçen süresinin 30 ay ve üzerinde olması 1.0 kat artıran en önemli faktörlerdir. Sonuç: Çalışmada, karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı düzeyinin Türkiye ortalamasından yaklaşık olarak 3 kat yüksek olduğu, sosyo-demografik ve kültürel faktörlerin karşılanmamış aile planlaması ihtiyacını etkilediği belirlenmiştir.
{"title":"Şanlıurfa’da Karşılanmamış Aile Planlaması İhtiyacı ve Nedenlerinin Belirlenmesi","authors":"Rabia Rojda Şakar, Fatma Koruk","doi":"10.35440/hutfd.1438454","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1438454","url":null,"abstract":"Amaç: Araştırmanın amacı, Şanlıurfa’da karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı ve nedenlerinin belirlenmesidir.\u0000Materyal ve Metod: Kesitsel tipte olan araştırma, Şanlıurfa il merkezinde aile sağlığı merkezlerine başvuran, doğurganlık çağında ve herhangi bir aile planlaması yöntemi kullanmayan kadınlarla yapılmıştır. Örnek seçiminde küme örnekleme yöntemi kullanılmış ve her bir aile sağlığı merkezi bir küme olarak alınmıştır. Gerekli küme sayısını hesaplamak için pilot uygulama yapılmış, gerekli küme sayısı 16 olarak bulunmuş ve araştırma toplam 313 kadınla tamamlanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, tanımlayıcı istatistiklerden yüzde, ortalama ve standart sapma; tek değişkenli analizlerden Ki-kare ve Mann Whitney-U testi; çok değişkenli analizlerden Lojistik Regresyon modeli kullanılmıştır. \u0000Bulgular: Araştırmada kadınların %35.5’ inin karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı (%2.6’ sının gebeliklerine ara vermek için, %32.9’u artık gebelik istemediği için) olduğu belirlenmiştir. Karşılanmamış aile planlaması ihtiyacını; evde en çok Arapça konuşulması 3.5 kat, yaşayan kız çocuğu sayısının 2 ve üzerinde olması 1.8 kat, kadının yaşının 34 ve üzerinde olması 1.2 kat ve son doğumun üzerinden geçen süresinin 30 ay ve üzerinde olması 1.0 kat artıran en önemli faktörlerdir.\u0000Sonuç: Çalışmada, karşılanmamış aile planlaması ihtiyacı düzeyinin Türkiye ortalamasından yaklaşık olarak 3 kat yüksek olduğu, sosyo-demografik ve kültürel faktörlerin karşılanmamış aile planlaması ihtiyacını etkilediği belirlenmiştir.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":" 33","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140388231","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Remzi Can, Şerif Kurtuluş, Pınar Yıldız Gülhan, Alaettin Ünsal
Background: This study aimed to determine the level of knowledge of vocational school health ser-vices students about air pollution, examine some of the variables thought to be related, and evaluate the levels of air pollution perception and sensitivity. Materials and Methods: This is a cross-sectional study conducted on a group of a high school students in Turkey between March 2018 and March 2019. The prepared questionnaire was delivered online. The level of knowledge about air pollution was evaluated by information questions, and those who scored 4.5 and below were accepted as having "insufficient knowledge about air pollution." The students' Air Pollution Perception and Sensitivity levels were evaluated with the "Air Pollution Per-ception and Sensitivity Scale." Results: The number of those with insufficient knowledge about air pollution was 867 (34.7%). Being male, 16 years of age and under, living in towns and villages, having a father's education level at secondary school, and not being a member of any environmental organization were determined as risk factors for insufficient knowledge about air pollution. Conclusions: Those with sufficient knowledge about air pollution have higher Air Pollution Detection and Sensitivity levels. In order to increase the air pollution knowledge level of Vocational School of Health Services students, it is recommended to carry out informational and educational studies on the subject. Key Words: Adolescent, Air pollution, Knowledge, Perception, Sensitivity
{"title":"Assessment of Information and Perception-Sensitivity Levels of High School Students About Air Pollution","authors":"Remzi Can, Şerif Kurtuluş, Pınar Yıldız Gülhan, Alaettin Ünsal","doi":"10.35440/hutfd.1380451","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1380451","url":null,"abstract":"Background: This study aimed to determine the level of knowledge of vocational school health ser-vices students about air pollution, examine some of the variables thought to be related, and evaluate the levels of air pollution perception and sensitivity.\u0000Materials and Methods: This is a cross-sectional study conducted on a group of a high school students in Turkey between March 2018 and March 2019. The prepared questionnaire was delivered online. The level of knowledge about air pollution was evaluated by information questions, and those who scored 4.5 and below were accepted as having \"insufficient knowledge about air pollution.\" The students' Air Pollution Perception and Sensitivity levels were evaluated with the \"Air Pollution Per-ception and Sensitivity Scale.\"\u0000Results: The number of those with insufficient knowledge about air pollution was 867 (34.7%). Being male, 16 years of age and under, living in towns and villages, having a father's education level at secondary school, and not being a member of any environmental organization were determined as risk factors for insufficient knowledge about air pollution.\u0000Conclusions: Those with sufficient knowledge about air pollution have higher Air Pollution Detection and Sensitivity levels. In order to increase the air pollution knowledge level of Vocational School of Health Services students, it is recommended to carry out informational and educational studies on the subject.\u0000\u0000Key Words: Adolescent, Air pollution, Knowledge, Perception, Sensitivity","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"10 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140393259","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Kronik obstrüktif akciğer hastalığında (KOAH) yaşam kalitesini en fazla etkileyen faktörlerden biri de uykudur. Çalışmamızda, gündüz hiperkapnisi olan olgularda hiperkapninin etyolojisi ve hiperkapninin uykudaki solunum bozuklukları ile ilişkisini araştırmak amaçlandı. Bu amaçla, uyku laboratuvarında polisomnografı (PSG) uygulanan hiperkapnik hastalar incelendi. Materyel ve metod: Çalışmamıza Atatürk Göğüs Hastalıkları Hastanesi Uyku Laboratuvarına başvuran 8 kadın 30 erkek olgu dahil edildi. Gündüz aşırı uyku halini değerlendirmek için Epworth uykululuk testi uygulandı. Tüm olguların PA akciğerleri, değerlendirilerek boyun çevresi (BÇ), beden kitle indeksi (BKİ) kaydedildi. Tüm olgulardan PSG öncesi, solunum fonksiyon testi (SFT), ekokardiyografık inceleme (EKO) ile pulmoner arter basıncı (PAP) ölçümü yapıldı. Arterden alınan kan gazı (AKG) analizi yapıldı. Bulgular: Yapılan polisomnografide 38 hastanın 24 (%63.16)’ünde apne hipopne indeksi (AHİ) ≥ 5 bulunarak OSAS tanısı kondu. Olguların gruplara göre dağılımları, KOAH + obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS) 21 hasta (%55.2), basit KOAH'lı 10 hasta ( %26.8), OHS'li 3 hasta (%7.8), sadece OSAS'lı 3 hasta (%7.8) ve primer santral alveolar hipoventilasyon sendromlu 1 hasta (%2.6) şeklindeydi. BKİ yönünden gruplar arasında istatistiksel bir fark bulunmadı. Gece boyunca ortalama SaO2 ile gündüz PaCO2 ilişkisini saptamak için tek yönlü varyans analizi uygulandı ve sonuç anlamlı bulunmadı (F:0.676, df:2,35, P:0.515ns). Olgularda BKİ ile gece SaO2 arasında istatistiksel olarak anlamlı bir negatif korelasyon olduğu gösterildi (rs:0.557, p:0.009). Tüm olgularımızın %86.84'de PAP yüksek olarak tespit edildi, PAP'la AHİ arasında pozitif bir korelasyon olduğu gösterildi (rs:0.434, p:0.05). Sadece OSAS'lı olguların %66.67'de ağır OSAS ve %33.33'ünde hafif dereceli OSAS tespit edildi. Çalışmamıza hiperkapnik olguların 21'inde (%55.2) overlap sendromu, l0'unda (%26.8) sadece KOAH, 3'ünde (%7.8) OHS, 3'ünde (%7.8) sadece OSAS, 1'de (%2.6) primer santral alveolar hipoventilasyon sendromu saptadık. Sonuç: Çalışmamızda, hiperkapnik olguların %63.16'sında OSAS tespit etmemizle oluşan hipoventilasyonun gündüz PaCO2 düzeyinden sorumlu olduğunu mevcut OSAS'ın hiperkapnin bir nedeni olabileceği ve OSAS'ın KOAH'a eşlik etmesinin hipoventilasyon için artmış riske sebep olduğunu kanısına vardık. Ayrıca çalışmamızda BKİ'nin SaO2 ile negatif korelasyonunu, obezlerde OSAS riskinin artmış olduğunu ve PAP'la AHİ arasında pozitif ilişki olduğunu ve uykudaki hipokseminin pulmoner hipertansiyon gelişmesinde rol oynadığını düşündük. Sonuç olarak; gündüz hiperkapnisi olan olguların OSAS yönünden sorgulanması ve klinik şüphe saptanan olguların uyku laboratuvarına refere edilmeleri gereklidir.
{"title":"Gündüz Hiperkapnisinin Uyku ve Solunum Bozuklukları İle İlişkisi","authors":"İmren Mutlu Hayat, Selma Fırat","doi":"10.35440/hutfd.1338042","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1338042","url":null,"abstract":"Amaç: Kronik obstrüktif akciğer hastalığında (KOAH) yaşam kalitesini en fazla etkileyen faktörlerden biri de uykudur. Çalışmamızda, gündüz hiperkapnisi olan olgularda hiperkapninin etyolojisi ve hiperkapninin uykudaki solunum bozuklukları ile ilişkisini araştırmak amaçlandı. Bu amaçla, uyku laboratuvarında polisomnografı (PSG) uygulanan hiperkapnik hastalar incelendi.\u0000Materyel ve metod: \u0000Çalışmamıza Atatürk Göğüs Hastalıkları Hastanesi Uyku Laboratuvarına başvuran 8 kadın 30 erkek olgu dahil edildi. Gündüz aşırı uyku halini değerlendirmek için Epworth uykululuk testi uygulandı. Tüm olguların PA akciğerleri, değerlendirilerek boyun çevresi (BÇ), beden kitle indeksi (BKİ) kaydedildi. Tüm olgulardan PSG öncesi, solunum fonksiyon testi (SFT), ekokardiyografık inceleme (EKO) ile pulmoner arter basıncı (PAP) ölçümü yapıldı. Arterden alınan kan gazı (AKG) analizi yapıldı.\u0000Bulgular: Yapılan polisomnografide 38 hastanın 24 (%63.16)’ünde apne hipopne indeksi (AHİ) ≥ 5 bulunarak OSAS tanısı kondu. Olguların gruplara göre dağılımları, KOAH + obstrüktif uyku apne sendromu (OSAS) 21 hasta (%55.2), basit KOAH'lı 10 hasta ( %26.8), OHS'li 3 hasta (%7.8), sadece OSAS'lı 3 hasta (%7.8) ve primer santral alveolar hipoventilasyon sendromlu 1 hasta (%2.6) şeklindeydi. BKİ yönünden gruplar arasında istatistiksel bir fark bulunmadı. Gece boyunca ortalama SaO2 ile gündüz PaCO2 ilişkisini saptamak için tek yönlü varyans analizi uygulandı ve sonuç anlamlı bulunmadı (F:0.676, df:2,35, P:0.515ns). Olgularda BKİ ile gece SaO2 arasında istatistiksel olarak anlamlı bir negatif korelasyon olduğu gösterildi (rs:0.557, p:0.009). Tüm olgularımızın %86.84'de PAP yüksek olarak tespit edildi, PAP'la AHİ arasında pozitif bir korelasyon olduğu gösterildi (rs:0.434, p:0.05).\u0000Sadece OSAS'lı olguların %66.67'de ağır OSAS ve %33.33'ünde hafif dereceli OSAS tespit edildi. Çalışmamıza hiperkapnik olguların 21'inde (%55.2) overlap sendromu, l0'unda (%26.8) sadece KOAH, 3'ünde (%7.8) OHS, 3'ünde (%7.8) sadece OSAS, 1'de (%2.6) primer santral alveolar hipoventilasyon sendromu saptadık.\u0000Sonuç: Çalışmamızda, hiperkapnik olguların %63.16'sında OSAS tespit etmemizle oluşan hipoventilasyonun gündüz PaCO2 düzeyinden sorumlu olduğunu mevcut OSAS'ın hiperkapnin bir nedeni olabileceği ve OSAS'ın KOAH'a eşlik etmesinin hipoventilasyon için artmış riske sebep olduğunu kanısına vardık. Ayrıca çalışmamızda BKİ'nin SaO2 ile negatif korelasyonunu, obezlerde OSAS riskinin artmış olduğunu ve PAP'la AHİ arasında pozitif ilişki olduğunu ve uykudaki hipokseminin pulmoner hipertansiyon gelişmesinde rol oynadığını düşündük. Sonuç olarak; gündüz hiperkapnisi olan olguların OSAS yönünden sorgulanması ve klinik şüphe saptanan olguların uyku laboratuvarına refere edilmeleri gereklidir.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"46 s160","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-03-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140394054","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Background: Pseudomonas aeruginosa is an opportunist organism that causes potentially life threatening nosocomial infections, particularly in immunocompromised patients. Carbapenems are regarded to be the last line of treatment against severe infections caused by multi drug resistant P. aeruginosa isolates. isolates. Production of the carbapenemase enzyme is the primary mechanism of carbapenem resistance and has become a serious health concern worldwide as these enzymes are highly transferable and limit therapeutic alternatives. Rapid detection of carbapenemase production is important for prompt planning the treatment of car-bapenemase-producing isolates and preventing the spread of these strains. This study aimed to investigate carbapenemase produc-tion in carbapenem resistant Pseudomonas aeruginosa isolates by the Carbapenem inactivation method. Materials and Methods: In this retrospective study a total of 172 Pseudomonas aeruginosa isolates were obtained from different samples sent from various clinics to Tokat Gaziosmanpaşa University Research and Application Hospital Microbiology Laboratory between 2016-2019 and were evaluated. Of the 172 isolates, 51 (29.7%) were found to be carbapenem- resistant and included in this investigation. Identification and antibiotic susceptibility tests of the isolates were performed with the Vitek 2 (Biomerieux, France) automated system. Carbapenem sensitivities were also determined by the disc diffusion method. Carbapenemase production in isolates was investigated by the Carbapenem inactivation method. Results: These samples were sent from clinical units, such as neurology (n =10), general surgery (n =8), internal medicine (n =7), and pediatric (n =6). The isolates were identified from wounds (n = 17), sputum (n = 15), blood (n = 11), urine (n = 5), and cerebrospinal fluid (n = 3) samples. Of all the carbapenem –resistant samples 32 (62.8%) were obtained from male, and 19 (37.3%) from female patients. Of the 51 carbapenem resistant isolates, 38 (74.5%) were found to be resistant to both imipenem and meropenem. Eight (15.7%) isolates were found to be resistant to imipenem only, and five (9.8%) isolates were resistant to meropenem. Carbapenemase production was detected in 31 (60.8%) isolates by using using the Carbapenem inactivation method. The antibiotic resistance rates of the carbapenem-resistant isolates were as follows: piperacillin-tazobactam 65%, amikacin 6.8%, gentamicin 15.2%, ceftazidime 34.6%, cefepime 38.3%, ciprofloxacin 26.7%, levofloxacin 24.2%. Conclusions: Rapid identification of carbapenemase enzymes among carbapenem resistant Pseudomonas aeruginosa isolates using phenotypic and genotypic approaches is important to control the transmission of infection caused by carbapenem-resistant isolates and to control the morbidity and mortality associated with them. In this study, the carbapenem inactivation test was seen as a method that can be preferred in the laboratory in terms of its easy and fast a
{"title":"Investigation of Carbapenemase Production Among Carbapenem-Resistant Pseudomonas aeruginosa Isolates","authors":"Shirwan Hussein Darweesh, Umut Safiye Şay Coşkun","doi":"10.35440/hutfd.1404926","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1404926","url":null,"abstract":"Background: Pseudomonas aeruginosa is an opportunist organism that causes potentially life threatening nosocomial infections, particularly in immunocompromised patients. Carbapenems are regarded to be the last line of treatment against severe infections caused by multi drug resistant P. aeruginosa isolates. isolates. Production of the carbapenemase enzyme is the primary mechanism of carbapenem resistance and has become a serious health concern worldwide as these enzymes are highly transferable and limit therapeutic alternatives. Rapid detection of carbapenemase production is important for prompt planning the treatment of car-bapenemase-producing isolates and preventing the spread of these strains. This study aimed to investigate carbapenemase produc-tion in carbapenem resistant Pseudomonas aeruginosa isolates by the Carbapenem inactivation method.\u0000Materials and Methods: In this retrospective study a total of 172 Pseudomonas aeruginosa isolates were obtained from different samples sent from various clinics to Tokat Gaziosmanpaşa University Research and Application Hospital Microbiology Laboratory between 2016-2019 and were evaluated. Of the 172 isolates, 51 (29.7%) were found to be carbapenem- resistant and included in this investigation. Identification and antibiotic susceptibility tests of the isolates were performed with the Vitek 2 (Biomerieux, France) automated system. Carbapenem sensitivities were also determined by the disc diffusion method. Carbapenemase production in isolates was investigated by the Carbapenem inactivation method.\u0000Results: These samples were sent from clinical units, such as neurology (n =10), general surgery (n =8), internal medicine (n =7), and pediatric (n =6). The isolates were identified from wounds (n = 17), sputum (n = 15), blood (n = 11), urine (n = 5), and cerebrospinal fluid (n = 3) samples. Of all the carbapenem –resistant samples 32 (62.8%) were obtained from male, and 19 (37.3%) from female patients. Of the 51 carbapenem resistant isolates, 38 (74.5%) were found to be resistant to both imipenem and meropenem. Eight (15.7%) isolates were found to be resistant to imipenem only, and five (9.8%) isolates were resistant to meropenem. Carbapenemase production was detected in 31 (60.8%) isolates by using using the Carbapenem inactivation method. The antibiotic resistance rates of the carbapenem-resistant isolates were as follows: piperacillin-tazobactam 65%, amikacin 6.8%, gentamicin 15.2%, ceftazidime 34.6%, cefepime 38.3%, ciprofloxacin 26.7%, levofloxacin 24.2%.\u0000Conclusions: Rapid identification of carbapenemase enzymes among carbapenem resistant Pseudomonas aeruginosa isolates using phenotypic and genotypic approaches is important to control the transmission of infection caused by carbapenem-resistant isolates and to control the morbidity and mortality associated with them. In this study, the carbapenem inactivation test was seen as a method that can be preferred in the laboratory in terms of its easy and fast a","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"167 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140438171","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Vedat Tan, Berat Ebi̇k, Ferhat Bacaksiz, Ali Üzel, Mustafa Zanyar Akkuzu, A. yavuz, Ümit Karabulut
Amaç: Akut pankreatit (AP) tanısıyla hastaneye yatırılan hastalarda yatıştan itibaren hastalığın şiddetini belirlemek tedavinin planlaması için büyük önem arz etmektedir. RDW (Eritrosit Dağılım Hacmi) ve MPV’nin (Ortalama Trombosit Hacmi) pankreatitin şiddetini öngörebilme özelliğinin olup olmadığını araştırmak amacıyla bu çalışmayı yaptık. Materyal ve metod: 2019-2022 yılları arasında AP nedeniyle hastaneye yatırılan 262 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalar Atlanta kriterleri referans alınarak pankreatitin şiddetine göre gruplara ayrıldı. Daha sonra RDW ve MPV değerlerinin pankreatitin şiddeti ve prognozuyla ilişkisi istatistiksel olarak incelendi. Bulgular: AP’li hastaların %83.9’u (n=220) hafif; %16.1’i (n=42) şiddetli pankreatit idi. Ortalama RDW indeksi hafif AP’li hastalarda 42.5±6.9 fL iken, şiddetli AP hastalarında 42.0±6.6 fL idi (p=0.625). Ortalama MPV seviyesi açısından da her iki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı (9.7±1.0 fL vs 9.8±1.3 Fl, p=0.687). Yapılan ROC analizi pankreatitin şiddetini saptayacak anlamlı ve kritik bir MPV ve RDW eşik değerinin olmadığını gösterdi (AUC (MPV): 0.499; AUC (RDW):0.453). Sonuç: AP nedeniyle hastaneye yatırılan ve takipleri sırasında Atlanta kriterlerine göre şiddetli pankreatit gelişen hastaların RDW ve MPV seviyesinin hafif pankreatitli hastalardan farklı olmadığını belirledik. AP’li hastalarda MPV ve RDW seviyesinin pankreatitin şiddetini ve prognozunu öngörmede yeterli ve güçlü bir parametre olmadığını söyleyebiliriz.
目的：在急性胰腺炎（AP）住院患者中，从住院开始就确定疾病的严重程度对于制定治疗计划非常重要。我们开展了这项研究，探讨 RDW（红细胞分布容积）和 MPV（平均血小板容积）是否能预测胰腺炎的严重程度。参照亚特兰大标准，根据胰腺炎的严重程度将患者分为几组。然后，统计分析 RDW 和 MPV 值与胰腺炎严重程度和预后的关系。结果在 AP 患者中，83.9%（n=220）为轻度胰腺炎，16.1%（n=42）为重度胰腺炎。轻度 AP 患者的平均 RDW 指数为 42.5±6.9 fL，重度 AP 患者的平均 RDW 指数为 42.0±6.6 fL（P=0.625）。两组患者的平均 MPV 水平无明显差异（9.7±1.0 fL vs 9.8±1.3 Fl，P=0.687）。ROC分析显示，MPV和RDW在判断胰腺炎严重程度方面没有明显的临界值（AUC（MPV）：0.499；AUC（RDW）：0.453）：我们发现，根据亚特兰大标准，因 AP 住院并在随访期间发展为重症胰腺炎的患者，其 RDW 和 MPV 水平与轻症胰腺炎患者并无差异。 可以说，MPV 和 RDW 水平并不是预测 AP 患者胰腺炎严重程度和预后的充分而有力的参数。
{"title":"Akut Pankreatitte RDW ve MPV Hastalığın Şiddeti ve Mortalitesinin Bir Prediktörü Olabilir mi?","authors":"Vedat Tan, Berat Ebi̇k, Ferhat Bacaksiz, Ali Üzel, Mustafa Zanyar Akkuzu, A. yavuz, Ümit Karabulut","doi":"10.35440/hutfd.1389829","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1389829","url":null,"abstract":"Amaç: Akut pankreatit (AP) tanısıyla hastaneye yatırılan hastalarda yatıştan itibaren hastalığın şiddetini belirlemek tedavinin planlaması için büyük önem arz etmektedir. RDW (Eritrosit Dağılım Hacmi) ve MPV’nin (Ortalama Trombosit Hacmi) pankreatitin şiddetini öngörebilme özelliğinin olup olmadığını araştırmak amacıyla bu çalışmayı yaptık.\u0000Materyal ve metod: 2019-2022 yılları arasında AP nedeniyle hastaneye yatırılan 262 hastanın verileri retrospektif olarak incelendi. Hastalar Atlanta kriterleri referans alınarak pankreatitin şiddetine göre gruplara ayrıldı. Daha sonra RDW ve MPV değerlerinin pankreatitin şiddeti ve prognozuyla ilişkisi istatistiksel olarak incelendi. \u0000Bulgular: AP’li hastaların %83.9’u (n=220) hafif; %16.1’i (n=42) şiddetli pankreatit idi. Ortalama RDW indeksi hafif AP’li hastalarda 42.5±6.9 fL iken, şiddetli AP hastalarında 42.0±6.6 fL idi (p=0.625). Ortalama MPV seviyesi açısından da her iki grup arasında anlamlı bir farklılık saptanmadı (9.7±1.0 fL vs 9.8±1.3 Fl, p=0.687). Yapılan ROC analizi pankreatitin şiddetini saptayacak anlamlı ve kritik bir MPV ve RDW eşik değerinin olmadığını gösterdi (AUC (MPV): 0.499; AUC (RDW):0.453).\u0000Sonuç: AP nedeniyle hastaneye yatırılan ve takipleri sırasında Atlanta kriterlerine göre şiddetli pankreatit gelişen hastaların RDW ve MPV seviyesinin hafif pankreatitli hastalardan farklı olmadığını belirledik. AP’li hastalarda MPV ve RDW seviyesinin pankreatitin şiddetini ve prognozunu öngörmede yeterli ve güçlü bir parametre olmadığını söyleyebiliriz.","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"5 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140442738","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Rojan Ipek, M. Bilici, A. Pi̇ri̇nççi̇oğlu, Y. K. Haspolat
Amaç: Bu çalışmada, Çocuk Acil polikliniğimize kanama öyküsü ile başvuran hastaların demografik özelliklerinin ve etiyolojik nedenlerinin değerlendirilmesi amaçlandı. Gereç ve yöntem: XXX Üniversitesi Çocuk Hastanesi Acil Polikliniğine Ocak 2010-Aralık 2012 tarihleri arasında kanama öyküsü ile başvuran 331 hastanın dosyası retrospektif incelendi. Çalışmaya alınan hastaların yaş, başvuru şikâyetleri, muayene bulguları, cinsiyet, başvuru zamanı, başvuru mevsimi ve kanama etiyolojisi kaydedildi. Bulgular: Hasta grubu 133’ü kız, 198’i erkek olmak üzere toplam 331 hastadan oluşmaktaydı. Yaş aralığı 1-192 ay arasında idi. Çocuk acil polikliniğine başvuran hastalarda en sık burun ve ağız içi kanama tespit edilirken, en az sıklıkta enfeksiyöz trombositopeni saptandı. Diğer etiyolojik nedenler; immün trombositopenik purpura, gastrointestinal sistem kanamaları, faktör eksikliği, Henoch Schonlein Purpurası, Glanzmann trombastenisiydi. Kanama etiyolojisi ile cinsiyet arasında istatistiksel bir anlamlılık olup (p
{"title":"Evaluation of patients applied to the children’s hospital emergency polyclinic with complaint of bleeding: A single center experience","authors":"Rojan Ipek, M. Bilici, A. Pi̇ri̇nççi̇oğlu, Y. K. Haspolat","doi":"10.35440/hutfd.1374760","DOIUrl":"https://doi.org/10.35440/hutfd.1374760","url":null,"abstract":"Amaç: Bu çalışmada, Çocuk Acil polikliniğimize kanama öyküsü ile başvuran hastaların demografik özelliklerinin ve etiyolojik nedenlerinin değerlendirilmesi amaçlandı. \u0000Gereç ve yöntem: XXX Üniversitesi Çocuk Hastanesi Acil Polikliniğine Ocak 2010-Aralık 2012 tarihleri arasında kanama öyküsü ile başvuran 331 hastanın dosyası retrospektif incelendi. Çalışmaya alınan hastaların yaş, başvuru şikâyetleri, muayene bulguları, cinsiyet, başvuru zamanı, başvuru mevsimi ve kanama etiyolojisi kaydedildi. \u0000Bulgular: Hasta grubu 133’ü kız, 198’i erkek olmak üzere toplam 331 hastadan oluşmaktaydı. Yaş aralığı 1-192 ay arasında idi. Çocuk acil polikliniğine başvuran hastalarda en sık burun ve ağız içi kanama tespit edilirken, en az sıklıkta enfeksiyöz trombositopeni saptandı. Diğer etiyolojik nedenler; immün trombositopenik purpura, gastrointestinal sistem kanamaları, faktör eksikliği, Henoch Schonlein Purpurası, Glanzmann trombastenisiydi. Kanama etiyolojisi ile cinsiyet arasında istatistiksel bir anlamlılık olup (p","PeriodicalId":502461,"journal":{"name":"Harran Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi","volume":"470 ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140446940","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：