Pub Date : 2024-06-07DOI: 10.5798/dicletip.1501369
Mehmet Alkanat, Hafize Özdemir Alkanat
Amaç: Dünyada pandeminin sürdüğü esnada COVID-19’in uzun süreli etkileri rapor edilmeye başlandı ve 12 haftadan uzun süren olgular uzun-covid sendromu olarak ifade edildi. Uzun covid sendromunun en belirgin ifadesi sinir sistemi üzerine gösterdiği belirtilerdi. Bu etkiler uzun covid sendromuna bağlı “beyin sisi” olarak adlandırıldı. Biz de bu çalışma da COVID-19 geçirmiş bireylerde nörokognitif etkileri denetlemeyi amaçladık. Yöntemler: Bu amaçla benzer yaş grubuna sahip, tanı aldıkları tarihten 12 hafta geçmiş COVID-19 geçiren 36 katılımcı yanı sıra COVID-19 tanısı almamış 35 birey çalışmaya dahil edildi. Bu çalışmada Simon etkisi olarak adlandırılan yönelim etkisinin test edilebilmesi için hazırlanmış işitsel bir görev katılımcılara uygulandı. Eş zamanlı olarak EEG kayıtları alındı. Görev esnasında tüm katılımcıların kayıtları üzerinde olay ilişkili potansiyel kayıtları alındı. Bulgular: Çalışmanın davranış sonuçlarında gruplar arası test başarı oranı arasında fark yoktu. Fakat covid grubu kontrol grubuna göre görev tamamlama ve reaksiyon sürelerinde artış gözlendi. Olay ilişkili potansiyel kayıtlarında uyumlu uyaran sunumunda neredeyse tüm dalga amplitüd ve latansları iki grup için benzerdi. Bunun aksine uyumsuz uyaran sunumunda gruplar arasından N2 amplitüd ve latansları bakımından anlamlı fark gözlendi. Bununla birlikte covid grubu P3 Δt kontrol grubuna göre artmıştı. Çalışma sonuçlarımızda gözlenen covid grubundaki reaksiyon süresi artışı elektrofizyolojik ölçümlerde de doğrulandı. Sonuç: Bulgular COVID-19’un dikkatin oluşumu ve uyarana karşın cevap hazırlığı esnasında inhibitör işlemin azaldığını. COVID-19’a bağlı yaşanan beyin sisinin dikkatin ön işlem basamaklarında meydana geldiğini gösterdi.
{"title":"Uzamış COVID Hastalarında Simon Görevi ile Bilişsel Etkilerin Değerlendirilmesi","authors":"Mehmet Alkanat, Hafize Özdemir Alkanat","doi":"10.5798/dicletip.1501369","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1501369","url":null,"abstract":"Amaç: Dünyada pandeminin sürdüğü esnada COVID-19’in uzun süreli etkileri rapor edilmeye başlandı ve 12 haftadan uzun süren olgular uzun-covid sendromu olarak ifade edildi. Uzun covid sendromunun en belirgin ifadesi sinir sistemi üzerine gösterdiği belirtilerdi. Bu etkiler uzun covid sendromuna bağlı “beyin sisi” olarak adlandırıldı. Biz de bu çalışma da COVID-19 geçirmiş bireylerde nörokognitif etkileri denetlemeyi amaçladık. \u0000Yöntemler: Bu amaçla benzer yaş grubuna sahip, tanı aldıkları tarihten 12 hafta geçmiş COVID-19 geçiren 36 katılımcı yanı sıra COVID-19 tanısı almamış 35 birey çalışmaya dahil edildi. Bu çalışmada Simon etkisi olarak adlandırılan yönelim etkisinin test edilebilmesi için hazırlanmış işitsel bir görev katılımcılara uygulandı. Eş zamanlı olarak EEG kayıtları alındı. Görev esnasında tüm katılımcıların kayıtları üzerinde olay ilişkili potansiyel kayıtları alındı. \u0000Bulgular: Çalışmanın davranış sonuçlarında gruplar arası test başarı oranı arasında fark yoktu. Fakat covid grubu kontrol grubuna göre görev tamamlama ve reaksiyon sürelerinde artış gözlendi. Olay ilişkili potansiyel kayıtlarında uyumlu uyaran sunumunda neredeyse tüm dalga amplitüd ve latansları iki grup için benzerdi. Bunun aksine uyumsuz uyaran sunumunda gruplar arasından N2 amplitüd ve latansları bakımından anlamlı fark gözlendi. Bununla birlikte covid grubu P3 Δt kontrol grubuna göre artmıştı. Çalışma sonuçlarımızda gözlenen covid grubundaki reaksiyon süresi artışı elektrofizyolojik ölçümlerde de doğrulandı. \u0000Sonuç: Bulgular COVID-19’un dikkatin oluşumu ve uyarana karşın cevap hazırlığı esnasında inhibitör işlemin azaldığını. COVID-19’a bağlı yaşanan beyin sisinin dikkatin ön işlem basamaklarında meydana geldiğini gösterdi.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":" 30","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141375235","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-06-07DOI: 10.5798/dicletip.1501374
Elif Tuğba Tuncel
Obezite tedavisinde intragastrik balon (İGB) kısa süreli kilo vermek için bariatrik cerrahi öncesi tercih edilen minimal invaziv yöntemdir (1). Literatürde endoskopik intragastrik balonla ilişkili akut pankreatit çok az vakada saptanmıştır
{"title":"İntragastrik Balon Sonrası Gelişen Nadir Komplikasyon: Akut Pankreatit","authors":"Elif Tuğba Tuncel","doi":"10.5798/dicletip.1501374","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1501374","url":null,"abstract":"Obezite tedavisinde intragastrik balon (İGB) kısa süreli kilo vermek için bariatrik cerrahi öncesi tercih edilen minimal invaziv yöntemdir (1). Literatürde endoskopik intragastrik balonla ilişkili akut pankreatit çok az vakada saptanmıştır","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":" 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141370871","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Bu çalışmada, rutin hemodiyalize giren HBsAg negatif hasta serum örneklerinde HBV DNA incelemesi ile okült HBV prevalansı ve HCV prevalansının saptanması hedeflendi. Aynı zamanda non-invaziv bir metot olan fibrometer ile karaciğer fibrozis düzeyi belirlenmesi amaçlandı. Yöntemler: Çalışmaya rutin hemodiyaliz amacıyla başvuran ve tarama testlerinde HBsAg negatif olan 100 hasta dahil edildi. Hastadan alınan örneklerde, ALT, HBsAg, Anti-HBc IgG, HBV DNA, Anti HCV, HCV RNA ve aynı zamanda serum örneklerinden fibrometer çalışıldı. HBsAg negatif ve HBV DNA pozitif hastalar okült Hepatit B olarak kabul edildi. Bulgular: Çalışmamızda 100 hastanın 4’ünde (%4) HBV DNA pozitif saptandı. HBV DNA pozitif olan vakaların ikisinde viral yük
研究目的本研究旨在通过对接受常规血液透析的 HBsAg 阴性患者的血清样本进行 HBV DNA 分析，确定隐性 HBV 和 HCV 的流行率。此外，研究还旨在通过纤维测定仪（一种非侵入性方法）确定肝纤维化的程度。研究方法研究对象包括 100 名申请常规血液透析且在筛查测试中 HBsAg 阴性的患者。从血清样本中测定 ALT、HBsAg、Anti-HBc IgG、HBV DNA、Anti HCV、HCV RNA、HBsAg、Anti-HBc IgG、HBV DNA、Anti HCV、HCV RNA 和纤维度计。HBsAg 阴性和 HBV DNA 阳性患者被视为隐匿性乙型肝炎。研究结果在我们的研究中，100 例患者中有 4 例（4%）HBV DNA 阳性。两例 HBV DNA 阳性患者的病毒载量
{"title":"Hemodiyaliz Hastalarında Okült Hepatit B ile Hepatit C Prevalansı ve Fibrometer ile Karaciğer Fibrozis Düzeyinin Değerlendirilmesi","authors":"Yakup Demir, Erdal Inci, Ülkiye Yetim, Çiğdem Mermutluoğlu, Fatma Yılmaz Aydın, Zulfikar Yilmaz, M. Çelen","doi":"10.5798/dicletip.1501334","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1501334","url":null,"abstract":"Amaç: Bu çalışmada, rutin hemodiyalize giren HBsAg negatif hasta serum örneklerinde HBV DNA incelemesi ile okült HBV prevalansı ve HCV prevalansının saptanması hedeflendi. Aynı zamanda non-invaziv bir metot olan fibrometer ile karaciğer fibrozis düzeyi belirlenmesi amaçlandı. \u0000Yöntemler: Çalışmaya rutin hemodiyaliz amacıyla başvuran ve tarama testlerinde HBsAg negatif olan 100 hasta dahil edildi. Hastadan alınan örneklerde, ALT, HBsAg, Anti-HBc IgG, HBV DNA, Anti HCV, HCV RNA ve aynı zamanda serum örneklerinden fibrometer çalışıldı. HBsAg negatif ve HBV DNA pozitif hastalar okült Hepatit B olarak kabul edildi. \u0000Bulgular: Çalışmamızda 100 hastanın 4’ünde (%4) HBV DNA pozitif saptandı. HBV DNA pozitif olan vakaların ikisinde viral yük","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"116 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-06-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"141387265","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-28DOI: 10.5798/dicletip.1451645
Suleyman Akkaya, Ümit Çakmak
Background: In the study of vascular and metabolic diseases, the ratio of triglycerides to high-density lipoprotein (HDL) cholesterol (TG/HDL) is crucial. Its significance for earthquake victims hasn't been fully investigated, though. This study investigates the relationship between the TG/HDL ratio and critical care unit admission in earthquake victims. Methods: Sixty-four patients were enrolled. Both the laboratory results and the clinical features were documented. The TG/HDL ratio's prognostic value for intensive care unit (ICU) admission was then evaluated using ROC curve analysis. Spearman test was applied to analyze correlation between TG/HDL-c and inflammation markers. Logistic regression analysis was then used to elucidate the independent contribution of the TG/HDL-c ratio to the ICU admission risk. Results: Median age of the cohort was 28 (IQR 17-40) and thirty-seven (57.8%) of the patients were female. 27 patients (42.2%) were admitted to ICU. In the multivariate model, the TG/HDL ratio was associated with higher risk of ICU admission (OR: 1.225, 95% CI: 1.003-1.496, p=0.047). The TG/HDL-c ratio may be a predictor of ICU admissions, according to the ROC curve (AUC: 0.737, 95% CI: 0.610-0.864, p=0.001). The TG/HDL ratio was positively correlated with procalcitonin (r = 0.620, p
{"title":"The role of triglyceride/high-density lipoprotein cholesterol ratio in the prediction of intensive care unit admission in the earthquake victims","authors":"Suleyman Akkaya, Ümit Çakmak","doi":"10.5798/dicletip.1451645","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451645","url":null,"abstract":"Background: In the study of vascular and metabolic diseases, the ratio of triglycerides to high-density lipoprotein (HDL) cholesterol (TG/HDL) is crucial. Its significance for earthquake victims hasn't been fully investigated, though. This study investigates the relationship between the TG/HDL ratio and critical care unit admission in earthquake victims. \u0000Methods: Sixty-four patients were enrolled. Both the laboratory results and the clinical features were documented. The TG/HDL ratio's prognostic value for intensive care unit (ICU) admission was then evaluated using ROC curve analysis. Spearman test was applied to analyze correlation between TG/HDL-c and inflammation markers. Logistic regression analysis was then used to elucidate the independent contribution of the TG/HDL-c ratio to the ICU admission risk. \u0000Results: Median age of the cohort was 28 (IQR 17-40) and thirty-seven (57.8%) of the patients were female. 27 patients (42.2%) were admitted to ICU. In the multivariate model, the TG/HDL ratio was associated with higher risk of ICU admission (OR: 1.225, 95% CI: 1.003-1.496, p=0.047). The TG/HDL-c ratio may be a predictor of ICU admissions, according to the ROC curve (AUC: 0.737, 95% CI: 0.610-0.864, p=0.001). The TG/HDL ratio was positively correlated with procalcitonin (r = 0.620, p","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"137 30","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140423487","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-26DOI: 10.5798/dicletip.1451742
Aylin KILINÇ UĞURLU, Seçil ÇAKIR GÜNDOĞAN
Amaç: Bu çalışma, çocuklarda ve ergenlerde prolaktinoma ve makroprolaktineminin sıklığı ve hiperprolaktinemi tanısı konmuş olgularda etiyolojik faktörleri, başvuru şikayetleri, antropometrik ölçümleri ve laboratuvar bulgularını araştırmaktadır. Yöntemler: Ağustos 2019 ile Ocak 2023 tarihleri arasında tanı alan 38 hiperprolaktinemi vakası değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, olguların demografik verileri, semptomları, fizik muayene sonuçlarını ve MRI taramalarından elde edilen hipofiz adenom boyutlarını içeren laboratuvar sonuçları değerlendirilmiştir. Prolaktin düzeyleri, kemilüminesans immünoassay kullanılarak analiz edildi. Makroprolaktin için polietilen glikol çökeltme yöntemi kullanıldı. Bulgular: Hiperprolaktinemi tanısı konan 38 olgunun, %94,7'si kız olup, ortalama yaşı 15,9±2,3yıldı. En yaygın başvuru şikâyeti menstrual düzensizlik (%45) idi. Olguların %64' ününfizik muayenesinde galaktore saptandı. Vakaların %44,7 'sinde prolaktinoma tespit edilirken, prolaktinomalı olguların prolaktin seviyesi prolaktinoma dışı hiperprolaktinemisi olanlara göre istatistiksel olarak daha yüksek saptandı (p=0,01). Mikroadenomlu olgular %58,8 oranında daha fazla bulunurken, makroadenomlu olgular %41,2 oranında tespit edildi. Tüm hastalar medikal olarak kabergolin ile tedavi edildi, transsfenoidal cerrahi yapılmadı. Prolaktinoma tespit edilen iki olguda ayrıca santral hipotiroidizm eşlik etmekteydi. Sonuç: Prolaktinoma, nadir görülmesine rağmen çocuklarda ciddi hiperprolaktineminin en yaygın nedenidir. Çalışmamız, klinik semptom göstermeyen ancak artmış prolaktin seviyelerine neden olan ve sıklıkla asemptomatik seyreden makroprolaktinemiye dikkat çekmiştir, özellikle başka bir etiyoloji saptanamadığında ayırıcı tanıda makroprolaktineminin önemi vurgulanmıştır.
{"title":"Hiperprolaktinemisi Olan Pediatrik Olguların Klinik Özelliklerinin ve Hiperprolaktinemi Etiyolojilerinin Değerlendirilmesi","authors":"Aylin KILINÇ UĞURLU, Seçil ÇAKIR GÜNDOĞAN","doi":"10.5798/dicletip.1451742","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451742","url":null,"abstract":"Amaç: Bu çalışma, çocuklarda ve ergenlerde prolaktinoma ve makroprolaktineminin sıklığı ve hiperprolaktinemi tanısı konmuş olgularda etiyolojik faktörleri, başvuru şikayetleri, antropometrik ölçümleri ve laboratuvar bulgularını araştırmaktadır. \u0000Yöntemler: Ağustos 2019 ile Ocak 2023 tarihleri arasında tanı alan 38 hiperprolaktinemi vakası değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, olguların demografik verileri, semptomları, fizik muayene sonuçlarını ve MRI taramalarından elde edilen hipofiz adenom boyutlarını içeren laboratuvar sonuçları değerlendirilmiştir. Prolaktin düzeyleri, kemilüminesans immünoassay kullanılarak analiz edildi. Makroprolaktin için polietilen glikol çökeltme yöntemi kullanıldı. \u0000Bulgular: Hiperprolaktinemi tanısı konan 38 olgunun, %94,7'si kız olup, ortalama yaşı 15,9±2,3yıldı. En yaygın başvuru şikâyeti menstrual düzensizlik (%45) idi. Olguların %64' ününfizik muayenesinde galaktore saptandı. Vakaların %44,7 'sinde prolaktinoma tespit edilirken, prolaktinomalı olguların prolaktin seviyesi prolaktinoma dışı hiperprolaktinemisi olanlara göre istatistiksel olarak daha yüksek saptandı (p=0,01). Mikroadenomlu olgular %58,8 oranında daha fazla bulunurken, makroadenomlu olgular %41,2 oranında tespit edildi. Tüm hastalar medikal olarak kabergolin ile tedavi edildi, transsfenoidal cerrahi yapılmadı. Prolaktinoma tespit edilen iki olguda ayrıca santral hipotiroidizm eşlik etmekteydi. \u0000Sonuç: Prolaktinoma, nadir görülmesine rağmen çocuklarda ciddi hiperprolaktineminin en yaygın nedenidir. Çalışmamız, klinik semptom göstermeyen ancak artmış prolaktin seviyelerine neden olan ve sıklıkla asemptomatik seyreden makroprolaktinemiye dikkat çekmiştir, özellikle başka bir etiyoloji saptanamadığında ayırıcı tanıda makroprolaktineminin önemi vurgulanmıştır.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"57 19","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140430778","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-26DOI: 10.5798/dicletip.1451412
F. Kayan, S. Günlü
Objective: The effective administration of lipid-lowering treatment is of utmost importance in mitigating cardiovascular (CV) risk in patients who are undergoing secondary prevention. High-dose statins, ezetimibe, and the relatively newer PCSK9 inhibitors (PCSK9i) have shown effectiveness in achieving low density lipoprotein cholesterol(LDL-C) treatment targets for these patients. However, despite substantial evidence supporting their efficacy, these interventions remain significantly underutilized, primarily due to poor levels of patient adherence. Moreover, there is limited data available on the overall effectiveness of cholesterol-lowering treatment and the proportion of secondary prevention patients who have achieved a well-regulated lipid profile. In light of these factors, the principal aim of this investigation was to evaluate the present status of lipid-lowering medication within this specific group of individuals. Methods: The study was conducted at Mardin Artuklu University, Mardin Training and Research Hospital between April 2021 and March 2023, focusing on patients with a history of secondary prevention of CVD. The study investigated prescribed cholesterol-lowering drugs, factors contributing to statin underuse, and lipid profile disclosure. Results: 872 patients were included. 86.8% received statins, 5.2% ezetimibe, and 3.4% fibrates, while 13.2% received no lipid-lowering therapy. 64% of those on statins were on high doses. LDL-C values were assessed in 452 patients, with only 30% below the recommended cutoff of 70 mg/dL. Conclusion: In this investigation involving secondary prevention patients, slightly over half of the participants received high-dose statins, while a negligible proportion received ezetimibe treatment. Alarmingly, over two-thirds of the patients demonstrated LDL-C values that deviated significantly from the therapeutic range, indicating a considerable gap between their lipid profiles and the recommendations set forth by clinical guidelines.
{"title":"A Retrospective Study: The Effectiveness of Lipid-Lowering Medications in Individuals at High Risk for Cardiovascular Disease","authors":"F. Kayan, S. Günlü","doi":"10.5798/dicletip.1451412","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451412","url":null,"abstract":"Objective: The effective administration of lipid-lowering treatment is of utmost importance in mitigating cardiovascular (CV) risk in patients who are undergoing secondary prevention. \u0000High-dose statins, ezetimibe, and the relatively newer PCSK9 inhibitors (PCSK9i) have shown effectiveness in achieving low density lipoprotein cholesterol(LDL-C) treatment targets for these patients. \u0000However, despite substantial evidence supporting their efficacy, these interventions remain significantly underutilized, primarily due to poor levels of patient adherence. \u0000Moreover, there is limited data available on the overall effectiveness of cholesterol-lowering treatment and the proportion of secondary prevention patients who have achieved a well-regulated lipid profile. \u0000In light of these factors, the principal aim of this investigation was to evaluate the present status of lipid-lowering medication within this specific group of individuals. \u0000Methods: The study was conducted at Mardin Artuklu University, Mardin Training and Research Hospital between April 2021 and March 2023, focusing on patients with a history of secondary prevention of CVD. The study investigated prescribed cholesterol-lowering drugs, factors contributing to statin underuse, and lipid profile disclosure. \u0000Results: 872 patients were included. 86.8% received statins, 5.2% ezetimibe, and 3.4% fibrates, while 13.2% received no lipid-lowering therapy. 64% of those on statins were on high doses. LDL-C values were assessed in 452 patients, with only 30% below the recommended cutoff of 70 mg/dL. \u0000Conclusion: In this investigation involving secondary prevention patients, slightly over half of the participants received high-dose statins, while a negligible proportion received ezetimibe treatment. \u0000Alarmingly, over two-thirds of the patients demonstrated LDL-C values that deviated significantly from the therapeutic range, indicating a considerable gap between their lipid profiles and the recommendations set forth by clinical guidelines.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"37 10","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140431969","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-26DOI: 10.5798/dicletip.1451758
Aysel TEKMENURAY UNAL, Ceren Durmaz
Giriş/Amaç: Entelektüel gerilik, gelişme geriliği, otistik spektrum bozukluğu ve çoklu konjenital anomalili hastalarda mikroarray analizi, ilk önerilen testtir. Nörogelişimsel geriliği olan Türk hastalarda mikroarray analizinin tanı koyma oranları %15-18; bu hastalarda bilinen mikrodelesyon/mikroduplikasyon oranları ise %5-6 olarak bildirilmiştir. Mevcut çalışmada nörogelişimsel bozukluk ve/veya konjenital anomalisi olan Türk çocuk hastalarda mikroarray analizinin tanı oranının ve bilinen sendromların oranının belirlenmesi, hastalıktan sorumlu yeni kromozomal bölgelerin keşfedilmesi ve genotip-fenotip korelasyonuna katkı sağlaması amaçlanmıştır. Yöntemler: Bu çalışmada, Tıbbi Genetik polikliniğine entelektüel gerilik, gelişme geriliği ve/veya çoklu konjenital anomali ile başvuran 320 Türk çocuk hastanın mikroarray sonuçları sunulmuştur. Bulgular: 44 hastada patojen/ muhtemel patojen kopya sayısı değişimi tespit edilmiştir. Bu değişimlerin 22’si bilinen mikrodelesyon/ mikroduplikasyon sendromu olup literatürdeki verilere yakın olarak mikroarray analizinin tanı koyma oranı %13,75 (44/320); bilinen mikrodelesyon/ mikroduplikasyon sendromlarının oranı %6,8 (22/320) bulunmuştur. Makrosefali, pitozis, psikomotor gerilik ile başvuran bir hastada 2p23.3 bölgesinde ASXL2 genini içeren kopya artışı tespit edilmiş olup, bu bölgenin kopya artışının Shashi-Pena Sendromuna benzer bir kliniğe neden olabileceği görülmüştür. Bir hastada Xq13.2q13.3 delesyonunun, dişi cinsiyette bulgu vermeyen Xq13 duplikasyon sendromuyla aynı genleri içermesine rağmen, kadın cinsiyette şiddetli bulgulara yol açtığı tespit edilmiştir. Başka bir hastada Xq28 bölgesinde yer alan HMGB3 geninin delesyonunun, pitozis kliniğine neden olduğu ve kadın cinsiyette bulgu verdiği görülmüştür. Sonuç: Bu çalışma, nörogelişimsel gerilik ve/veya veya çoklu konjenital anomalisi olan hastalarda mikroarray analizinin ilk test olarak iyi bir seçenek olduğunu göstermektedir. Ayrıca mevcut çalışmanın bu hasta grubunda genotip-fenotip korelasyonuna katkı sağlaması beklenmektedir.
{"title":"Konjenital Anomali ve/veya Nörogelişimsel Geriliği olan Çocukluk Çağındaki Türk Hastalarda Kromozomal Mikroarray Deneyimi: ASXL2 Gen Duplikasyonu ve Xq13 Delesyonunun İncelenmesi","authors":"Aysel TEKMENURAY UNAL, Ceren Durmaz","doi":"10.5798/dicletip.1451758","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451758","url":null,"abstract":"Giriş/Amaç: Entelektüel gerilik, gelişme geriliği, otistik spektrum bozukluğu ve çoklu konjenital anomalili hastalarda mikroarray analizi, ilk önerilen testtir. Nörogelişimsel geriliği olan Türk hastalarda mikroarray analizinin tanı koyma oranları %15-18; bu hastalarda bilinen mikrodelesyon/mikroduplikasyon oranları ise %5-6 olarak bildirilmiştir. Mevcut çalışmada nörogelişimsel bozukluk ve/veya konjenital anomalisi olan Türk çocuk hastalarda mikroarray analizinin tanı oranının ve bilinen sendromların oranının belirlenmesi, hastalıktan sorumlu yeni kromozomal bölgelerin keşfedilmesi ve genotip-fenotip korelasyonuna katkı sağlaması amaçlanmıştır. \u0000Yöntemler: Bu çalışmada, Tıbbi Genetik polikliniğine entelektüel gerilik, gelişme geriliği ve/veya çoklu konjenital anomali ile başvuran 320 Türk çocuk hastanın mikroarray sonuçları sunulmuştur. \u0000Bulgular: 44 hastada patojen/ muhtemel patojen kopya sayısı değişimi tespit edilmiştir. Bu değişimlerin 22’si bilinen mikrodelesyon/ mikroduplikasyon sendromu olup literatürdeki verilere yakın olarak mikroarray analizinin tanı koyma oranı %13,75 (44/320); bilinen mikrodelesyon/ mikroduplikasyon sendromlarının oranı %6,8 (22/320) bulunmuştur. Makrosefali, pitozis, psikomotor gerilik ile başvuran bir hastada 2p23.3 bölgesinde ASXL2 genini içeren kopya artışı tespit edilmiş olup, bu bölgenin kopya artışının Shashi-Pena Sendromuna benzer bir kliniğe neden olabileceği görülmüştür. Bir hastada Xq13.2q13.3 delesyonunun, dişi cinsiyette bulgu vermeyen Xq13 duplikasyon sendromuyla aynı genleri içermesine rağmen, kadın cinsiyette şiddetli bulgulara yol açtığı tespit edilmiştir. Başka bir hastada Xq28 bölgesinde yer alan HMGB3 geninin delesyonunun, pitozis kliniğine neden olduğu ve kadın cinsiyette bulgu verdiği görülmüştür. \u0000Sonuç: Bu çalışma, nörogelişimsel gerilik ve/veya veya çoklu konjenital anomalisi olan hastalarda mikroarray analizinin ilk test olarak iyi bir seçenek olduğunu göstermektedir. Ayrıca mevcut çalışmanın bu hasta grubunda genotip-fenotip korelasyonuna katkı sağlaması beklenmektedir.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"13 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140431162","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-23DOI: 10.5798/dicletip.1451596
Abidin Tüzün, Zeynep Şener Bahçe, Erkan Dalbaşı
Backgrounds: The aim of this study is to investigate the preferences of female patients regarding the choice of surgeon for breast examination and the factors impacting this preference. Methods: A questionnaire was administered by interviewing 746 patients who applied to the General Surgery outpatient clinic with complaints of breast disease, and the results were analyzed statistically. The questionnaire form included the patient's age, marital status, hormonal status, history of delivery, complaints, factors that may impact the choice of physician, educational status, physical examination findings, and imaging results. Results: The study group included 746 patients aged between 14 and 76 years. While 284 (38%) of our patients applied to the outpatient clinic within 7 days of their first symptoms, 462 (62%) applied more than 7 days later. Due to late admission, advanced-stage breast cancer was detected in 2.8% of the patients. The most common reason for the delay in admission was the feeling of embarrassment in females of all age groups. Conclusion: Women with breast disease apply to the physician in the late period due to feeling embarrassed, religious beliefs, spouse pressure, and having a reservation for being examined by a male doctor. Breast diseases could be detected and treated in an earlier period, by enabling patients to apply to a physician earlier, with training, especially for women.
{"title":"A Retrospective Cross-Sectional Study on the Effect of Socio-Cultural Factors and Edication in Early Detection of Breast Cancer","authors":"Abidin Tüzün, Zeynep Şener Bahçe, Erkan Dalbaşı","doi":"10.5798/dicletip.1451596","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451596","url":null,"abstract":"Backgrounds: The aim of this study is to investigate the preferences of female patients regarding the choice of surgeon for breast examination and the factors impacting this preference. \u0000Methods: A questionnaire was administered by interviewing 746 patients who applied to the General Surgery outpatient clinic with complaints of breast disease, and the results were analyzed statistically. The questionnaire form included the patient's age, marital status, hormonal status, history of delivery, complaints, factors that may impact the choice of physician, educational status, physical examination findings, and imaging results. \u0000Results: The study group included 746 patients aged between 14 and 76 years. While 284 (38%) of our patients applied to the outpatient clinic within 7 days of their first symptoms, 462 (62%) applied more than 7 days later. Due to late admission, advanced-stage breast cancer was detected in 2.8% of the patients. The most common reason for the delay in admission was the feeling of embarrassment in females of all age groups. \u0000Conclusion: Women with breast disease apply to the physician in the late period due to feeling embarrassed, religious beliefs, spouse pressure, and having a reservation for being examined by a male doctor. Breast diseases could be detected and treated in an earlier period, by enabling patients to apply to a physician earlier, with training, especially for women.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"24 8","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140437132","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-16DOI: 10.5798/dicletip.1451427
Serap Kaynak, Songül Duran
Objective: The aim of this study is to investigate the levels of helplessness, psychological distress, and perceived social support experienced by mothers with children aged 1-6 years in childcare. Methods: This descriptive study included 178 mothers with children aged 1-6 years. Personal Information Form prepared by the researchers, Caregiving Helplessness Questionnaire (CHQ), Kessler Psychological Distress Scale (K10-PDS) and Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) were used to collect research data. Obtained data were determined as a result of Independent t test, One-Way ANOVA and Pearson correlation analysis. Results: The average scores of mothers from the CHQ and K10-PDS, MSPSS scales were 39.08±8.88, 21.97±9.29, and 61.71±16.51, respectively. As a result of the correlation analysis, it was determined that there was a statistically significant negative relationship between CHQ and perceived social support level in mothers, and a statistically significant positive relationship between CHQ and K10-PDS. Conclusions: The research results showed that as the perceived social support level of mothers increased, their psychological distress and helplessness decreased. These findings indicate that health professionals should target the mental health of mothers and increase their confidence and experience in parenting by providing education and counseling.
{"title":"Helplessness, Psychological Distress, and Perceived Social Support in Mothers with Children in Early Childhood","authors":"Serap Kaynak, Songül Duran","doi":"10.5798/dicletip.1451427","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451427","url":null,"abstract":"Objective: The aim of this study is to investigate the levels of helplessness, psychological distress, and perceived social support experienced by mothers with children aged 1-6 years in childcare. \u0000Methods: This descriptive study included 178 mothers with children aged 1-6 years. Personal Information Form prepared by the researchers, Caregiving Helplessness Questionnaire (CHQ), Kessler Psychological Distress Scale (K10-PDS) and Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) were used to collect research data. Obtained data were determined as a result of Independent t test, One-Way ANOVA and Pearson correlation analysis. \u0000Results: The average scores of mothers from the CHQ and K10-PDS, MSPSS scales were 39.08±8.88, 21.97±9.29, and 61.71±16.51, respectively. As a result of the correlation analysis, it was determined that there was a statistically significant negative relationship between CHQ and perceived social support level in mothers, and a statistically significant positive relationship between CHQ and K10-PDS. \u0000Conclusions: The research results showed that as the perceived social support level of mothers increased, their psychological distress and helplessness decreased. These findings indicate that health professionals should target the mental health of mothers and increase their confidence and experience in parenting by providing education and counseling.","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"84 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140454691","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2024-02-16DOI: 10.5798/dicletip.1451488
Masum Öztürk, Yağmur Güzel, Mustafa Erhan Demi̇rkiran, Zehra Akan, Davut Akbalik, Sevgi Gökcüoğlu
Introduction: Many studies have shown that the prevalence and rate of delinquency in adolescents tends to increase during adolescence and decreases rapidly from the 20s to the early 30s. Juvenile delinquency is considered as a serious social problem because it is often occurs at a young age, is repeated and is often committed as a group. In this study, we aimed to investigate the demographic and clinical characteristics of children between the ages of 12 and 18 who engage in delinquent behavior and the factors that contribute to recidivism. Methods: Children between the ages of 12 and 18 who were referred by the judicial authorities for alleged crimes were included in the study. The files of the children were reviewed retrospectively. Age, gender, psychiatric diagnoses, types of crimes, intelligence levels, family history of crime, number of crimes were evaluated and the factors associated with recidivism behaviors were investigated. Results: A total of 91 children referred by the judicial authorities to the outpatient clinic for child and adolescent psychiatry were included in the study. The average age of the children at the time of the offense was 14.10±1.25 years and 87 (95.6%) were boys and 4 (4.4%) were girls. At least one active psychopathology was found in 38 (41.8%) of the cases. The most frequent psychiatric disorders among the psychopathologies during the study were attention deficit hyperactivity disorder in 19 (50.0%) children and conduct disorder in 17 (44.7%) children. The presence of a family criminal history (p=0.024), school attendance (p
{"title":"Sociodemographic and Clinical Characteristics of Delinquent Children and Factors Associated with Recidivism","authors":"Masum Öztürk, Yağmur Güzel, Mustafa Erhan Demi̇rkiran, Zehra Akan, Davut Akbalik, Sevgi Gökcüoğlu","doi":"10.5798/dicletip.1451488","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1451488","url":null,"abstract":"Introduction: Many studies have shown that the prevalence and rate of delinquency in adolescents tends to increase during adolescence and decreases rapidly from the 20s to the early 30s. Juvenile delinquency is considered as a serious social problem because it is often occurs at a young age, is repeated and is often committed as a group. In this study, we aimed to investigate the demographic and clinical characteristics of children between the ages of 12 and 18 who engage in delinquent behavior and the factors that contribute to recidivism. \u0000Methods: Children between the ages of 12 and 18 who were referred by the judicial authorities for alleged crimes were included in the study. The files of the children were reviewed retrospectively. Age, gender, psychiatric diagnoses, types of crimes, intelligence levels, family history of crime, number of crimes were evaluated and the factors associated with recidivism behaviors were investigated. \u0000Results: A total of 91 children referred by the judicial authorities to the outpatient clinic for child and adolescent psychiatry were included in the study. The average age of the children at the time of the offense was 14.10±1.25 years and 87 (95.6%) were boys and 4 (4.4%) were girls. At least one active psychopathology was found in 38 (41.8%) of the cases. The most frequent psychiatric disorders among the psychopathologies during the study were attention deficit hyperactivity disorder in 19 (50.0%) children and conduct disorder in 17 (44.7%) children. The presence of a family criminal history (p=0.024), school attendance (p","PeriodicalId":11203,"journal":{"name":"Dicle Tıp Dergisi","volume":"285 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140453952","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：