Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360696
Uğur Fahri YÜREKLİ, Esat Taylan UĞURLU
Giriş ve Amaç: Akut pankreatit (AP) cerrahi kliniklerinin en çok uğraştığı hastalıklardandır. Mortalite oranları tüm olgularda yaklaşık %1 düzeyinde iken, bu rakam pankreatik nekroz olgularında %15’ler düzeyine çıkabilir. Bu nedenle nekrotizanpankreatittepatogenezinin aydınlatılması çok önemlidir. AP de tiyoldisülfit dengesinin (TDH) bozulduğu gösterilmiştir. Ancak nekrotizan pankreatite bu durum hala belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmanın amacı akut nekrotizan pankreatiteTDH’ını belirlemek ve bu parametrenin nekrotizan pankreatit ön tanısında kullanımını ortaya koymaktır.
Yöntemler: Bu çalışmaya akut pankreatit tanısıyla kliniğimize yatırılan 160 hasta ve 100 sağlıklı kontrol dahil edildi. AP hastaları tomografi sonuçlarına göre akut nekrotizan pankreatit (ANP) ve akut ödematözpankreatit (AEP) olarak iki gruba ayrıldı. Kontrol ve hastaların total ve nativeti yol değerleri ölçüldü; Redükte tiyol, oksidize tiyol ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranları bu parametrelerden hesaplandı. Gruplar arasında tespit edilen farklar istatistiksel olarak analiz edildi. AEP ve ANP gruplarından elde edilen sonuçlar ROC analizi ile kıyaslanarak TDH’ın erken tanıdaki etkinliği belirlendi.
Bulgular: Kontrol gurubuyla kıyaslandığında AEP ve ANP hastalarında redükte (reduced) tiyoloranı ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranının düştüğü bulundu. ANP erken tanısında redükte tiyol oranının (AUROC: 0,979, sensitivite: %98,3 ve spesifite %92,0) kullanılabileceği bulundu.
Sonuç: AP’de oksidatif stres artışına TDH bozulması katkı sunmaktadır. Bu denge AEP ile kıyaslandığında ANP’de daha fazla bozulmaktadır. ANP tanısında TDH belirteç olarak kullanılabilir.
{"title":"Akut Pankreatitte Tiyol Disülfit Homeostazı Hastalık Lehine Bozulmaktadır","authors":"Uğur Fahri YÜREKLİ, Esat Taylan UĞURLU","doi":"10.5798/dicletip.1360696","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360696","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Akut pankreatit (AP) cerrahi kliniklerinin en çok uğraştığı hastalıklardandır. Mortalite oranları tüm olgularda yaklaşık %1 düzeyinde iken, bu rakam pankreatik nekroz olgularında %15’ler düzeyine çıkabilir. Bu nedenle nekrotizanpankreatittepatogenezinin aydınlatılması çok önemlidir. AP de tiyoldisülfit dengesinin (TDH) bozulduğu gösterilmiştir. Ancak nekrotizan pankreatite bu durum hala belirsizliğini korumaktadır. Bu çalışmanın amacı akut nekrotizan pankreatiteTDH’ını belirlemek ve bu parametrenin nekrotizan pankreatit ön tanısında kullanımını ortaya koymaktır.
 Yöntemler: Bu çalışmaya akut pankreatit tanısıyla kliniğimize yatırılan 160 hasta ve 100 sağlıklı kontrol dahil edildi. AP hastaları tomografi sonuçlarına göre akut nekrotizan pankreatit (ANP) ve akut ödematözpankreatit (AEP) olarak iki gruba ayrıldı. Kontrol ve hastaların total ve nativeti yol değerleri ölçüldü; Redükte tiyol, oksidize tiyol ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranları bu parametrelerden hesaplandı. Gruplar arasında tespit edilen farklar istatistiksel olarak analiz edildi. AEP ve ANP gruplarından elde edilen sonuçlar ROC analizi ile kıyaslanarak TDH’ın erken tanıdaki etkinliği belirlendi.
 Bulgular: Kontrol gurubuyla kıyaslandığında AEP ve ANP hastalarında redükte (reduced) tiyoloranı ve tiyoloksidasyon/redüksiyon oranının düştüğü bulundu. ANP erken tanısında redükte tiyol oranının (AUROC: 0,979, sensitivite: %98,3 ve spesifite %92,0) kullanılabileceği bulundu.
 Sonuç: AP’de oksidatif stres artışına TDH bozulması katkı sunmaktadır. Bu denge AEP ile kıyaslandığında ANP’de daha fazla bozulmaktadır. ANP tanısında TDH belirteç olarak kullanılabilir.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"15 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354286","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360596
Alpay TUNCAR, Hakan GÜNER, Hayri CANBAZ, Attila BEŞTEMİR
Objective: Thrombolytic therapy has a vital role in saving both life and vital functions in emergency room patients. Our aim in our study is to reveal the thrombolytic practice experience of a 3rd level hospital in a long period of 5 years.
Methods: Adult patients who applied to the emergency department between 2017-2022 and were given thrombolytic therapy were selected. Demographic information, risk factors, laboratory and radiological parameters, diagnoses and thrombolytic use of the patients were examined.
Results: 56 patients were included in the study. Survival in patients with comorbidity was lower than in patients without comorbidity (p=0.0036). Survival of patients with a history of cerebrovascular occlusion was lower than those without (p=0.01). There was no statistically significant difference in survival between patients who received coagulation therapy in their history and patients (p>0.05). Survival analysis was performed according to the diagnosis of the patients in the emergency department. There was no statistical significance in terms of survival among patients with different diagnosis types (p=0.098). No statistically significant difference was found in the survival analysis for different application sites of thrombolytic therapy as emergency room, clinical service and intensive care unit (p=0.85). It was observed that doctors started thrombolytic practice as of 2017, and the number of applications increased over the years.
Conclusion: The favorable outcomes thrombolytic therapy have led an increase in the number of thrombolytic therapy conducted by ED clinicians while it was also seen that there was a reduction in morbidity and mortality over time.
{"title":"5-Years of Thrombolytic Treatment Experience","authors":"Alpay TUNCAR, Hakan GÜNER, Hayri CANBAZ, Attila BEŞTEMİR","doi":"10.5798/dicletip.1360596","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360596","url":null,"abstract":"Objective: Thrombolytic therapy has a vital role in saving both life and vital functions in emergency room patients. Our aim in our study is to reveal the thrombolytic practice experience of a 3rd level hospital in a long period of 5 years.
 Methods: Adult patients who applied to the emergency department between 2017-2022 and were given thrombolytic therapy were selected. Demographic information, risk factors, laboratory and radiological parameters, diagnoses and thrombolytic use of the patients were examined.
 Results: 56 patients were included in the study. Survival in patients with comorbidity was lower than in patients without comorbidity (p=0.0036). Survival of patients with a history of cerebrovascular occlusion was lower than those without (p=0.01). There was no statistically significant difference in survival between patients who received coagulation therapy in their history and patients (p>0.05). Survival analysis was performed according to the diagnosis of the patients in the emergency department. There was no statistical significance in terms of survival among patients with different diagnosis types (p=0.098). No statistically significant difference was found in the survival analysis for different application sites of thrombolytic therapy as emergency room, clinical service and intensive care unit (p=0.85). It was observed that doctors started thrombolytic practice as of 2017, and the number of applications increased over the years.
 Conclusion: The favorable outcomes thrombolytic therapy have led an increase in the number of thrombolytic therapy conducted by ED clinicians while it was also seen that there was a reduction in morbidity and mortality over time.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"22 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135355129","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360653
Khairat Al HENNAWİ, R. Nalan TİFTİK, İsmail ÜN, Kansu BÜYÜKAFŞAR
Objectives: Endometrial carcinoma is one of the most common gynecological cancers. It is generally divided into oestrogen-dependent type I, and oestrogen-independent type II. Although the expression of some steroid receptors has been documented in type II endometrial carcinoma, their roles in tumor progression have not been fully elucidated yet. Thus in this study, we aimed to examine the role of compounds acting on steroid receptors in type II, on HEC1A cultured cells.
Methods: We tested the effect of mifepristone (the glucocorticoid and progesterone receptor blocker, 10-8M), bicalutamide (the androgen receptor blocker, 10-6M), G15 (the G-protein-coupled estrogen receptor-1 blocker, 10-7M) and PHTPP (2-Phenyl-3-(4-hydroxyphenyl)-5,7-bis (trifluoromethyl)-pyrazolo [1,5-a]pyrimidine, the estrogen receptor-β blocker, 10-7M), on proliferation. Proliferation was assessed by xCELLigence analysis system and migration was examined by using wound-healing model.
Results: None of the drugs, at the used concentrations, have affected the proliferation of HEC1A cells. However, migration was significantly increased at the 24th and the 48th hour of mifepristone application (p
{"title":"The Role of Steroid Receptors in the Proliferation and Migration of Endometrial Adenocarcinoma HEC1A Cell Line","authors":"Khairat Al HENNAWİ, R. Nalan TİFTİK, İsmail ÜN, Kansu BÜYÜKAFŞAR","doi":"10.5798/dicletip.1360653","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360653","url":null,"abstract":"Objectives: Endometrial carcinoma is one of the most common gynecological cancers. It is generally divided into oestrogen-dependent type I, and oestrogen-independent type II. Although the expression of some steroid receptors has been documented in type II endometrial carcinoma, their roles in tumor progression have not been fully elucidated yet. Thus in this study, we aimed to examine the role of compounds acting on steroid receptors in type II, on HEC1A cultured cells.
 Methods: We tested the effect of mifepristone (the glucocorticoid and progesterone receptor blocker, 10-8M), bicalutamide (the androgen receptor blocker, 10-6M), G15 (the G-protein-coupled estrogen receptor-1 blocker, 10-7M) and PHTPP (2-Phenyl-3-(4-hydroxyphenyl)-5,7-bis (trifluoromethyl)-pyrazolo [1,5-a]pyrimidine, the estrogen receptor-β blocker, 10-7M), on proliferation. Proliferation was assessed by xCELLigence analysis system and migration was examined by using wound-healing model.
 Results: None of the drugs, at the used concentrations, have affected the proliferation of HEC1A cells. However, migration was significantly increased at the 24th and the 48th hour of mifepristone application (p","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"2012 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354173","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360619
Barış BALASAR, Mustafa Çağrı ERGÜN, Betül ERGÜN, Esma EROĞLU
Objective: This study was undertaken to assess the current status of healthcare associated infections (HAIs) in our institution during a 2-year period in relation to causative agents and their distribution, use and duration of invasive mechanical ventilation, and infection rate and incidence in comparison with national data.
Methods: Patients admitted to Medical ICUs of Meram State Hospital between 1st Jan 2019 and 31st Dec 2020 wereincluded. During a 2-year period a total of 47 patients were diagnosed with HAIs based on Centers for Disease Control and Prevention (CDC) and National Nosocomial Infection Surveillance Network (NNISN) criteria.
Results: During 6041 follow-up days for 922 patients admitted to ICU, a total of 47 HAIs cases were detected. The most common types of HAIs included healthcare-associated pneumonia in 21 patients (45.6%) and other infections of the respiratory system in 12 patients (26.1%). The most common causative agent was Acinetobacter baumannii, which was found in 27 patients (50.9%).
Conclusion: HAIs is an unavoidable condition in ICUs owing to a number of factors such as frequent use of invasive devices, prolonged length of admission, and increased number of complications. One of the major health targets in healthcare facilities is to control an manage HAIs. Avoidance from unnecessary catheterizations, timely removal of invasive catheters, increased adherence to infection control measures, prevention of inappropriate antibiotic use, compliance with isolation procedures, and initiation of appropriate antibiotherapy based on documentation of causative organisms will significantly reduce HAIs incidence.
{"title":"Assessment of Healthcare Associated Infections in a Medical Intensive Care Unit","authors":"Barış BALASAR, Mustafa Çağrı ERGÜN, Betül ERGÜN, Esma EROĞLU","doi":"10.5798/dicletip.1360619","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360619","url":null,"abstract":"Objective: This study was undertaken to assess the current status of healthcare associated infections (HAIs) in our institution during a 2-year period in relation to causative agents and their distribution, use and duration of invasive mechanical ventilation, and infection rate and incidence in comparison with national data.
 Methods: Patients admitted to Medical ICUs of Meram State Hospital between 1st Jan 2019 and 31st Dec 2020 wereincluded. During a 2-year period a total of 47 patients were diagnosed with HAIs based on Centers for Disease Control and Prevention (CDC) and National Nosocomial Infection Surveillance Network (NNISN) criteria.
 Results: During 6041 follow-up days for 922 patients admitted to ICU, a total of 47 HAIs cases were detected. The most common types of HAIs included healthcare-associated pneumonia in 21 patients (45.6%) and other infections of the respiratory system in 12 patients (26.1%). The most common causative agent was Acinetobacter baumannii, which was found in 27 patients (50.9%).
 Conclusion: HAIs is an unavoidable condition in ICUs owing to a number of factors such as frequent use of invasive devices, prolonged length of admission, and increased number of complications. One of the major health targets in healthcare facilities is to control an manage HAIs. Avoidance from unnecessary catheterizations, timely removal of invasive catheters, increased adherence to infection control measures, prevention of inappropriate antibiotic use, compliance with isolation procedures, and initiation of appropriate antibiotherapy based on documentation of causative organisms will significantly reduce HAIs incidence.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354174","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360692
Gülay AYDOĞDU
Amaç: Tükrük bezi lezyonlarının tanısında yaygın olarak kullanılan ince iğne aspirasyon (İİA) materyallerinin değerlendirmesinde standardizasyonu sağlamak amacı ile Milan Raporlama sistemi (MRS) geliştirilmiştir. Çalışmamızda tükrük bezi İİA sitolojileri incelenerek, sitolojik tanı kategorilerinin histopatolojik tanı ile uyumunun araştırılması ve Milan raporlama sisteminin etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntemler: 1 Ocak 2017 ile 31 Aralık 2021 tarihleri arasında merkezimize önce tükrük bezi İİA materyali ve daha sonra rezeksiyon materyali gönderilen 79 olgu çalışma kapsamına alındı. Olguların demografik, radyolojik, klinik bulguları ve MRS’ye göre revize edilen sitomorfolojik tanıları değerlendirildi. Her kategori için malignite riski (MR) ve neoplazi riski (NR) oranları hesaplandı. İİA’nın sensitivite, spesifite, pozitif prediktif değer ve negatif prediktif değerleri belirlendi.
Bulgular: Olguların 34’ü kadın, 45’i erkektir. Erkeklerde malignite oranı %29, kadınlarda %18’dir. Lezyonların %96’sı parotis, %4’ü submandibular gland yerleşimli olup, ortalama lezyon çapı benign olgularda 2,7 cm, malign olgularda 3,2 cm’dir. Olgular MRS tanı kategorilerine göre analiz edildiğinde 3 olgu nondiagnostik (ND, %4), 6 olgu nonneoplastik (NN, %8), 4 olgu önemi belirsiz atipi (AUS, %5), 46 olgu benignneoplazi (BN, %58), 8 olgu malignite potansiyeli belirsiz tükrük bezi neoplazisi (SUMP, %10), 4 olgu malignite kuşkusu (MK, %5) ve 8 olgu malign (%10) olarak değerlendirilmiştir. MR oranları ND, NN, AUS, BN, SUMP, MK, malign kategorilerde sırası ile %33, %0, %50, %0, %63, %75, %100, NR oranları ise ND’de %67, NN’de %50, AUS’ta %75, BN, SUMP, MK ve malign kategoride %100’dür. Tükrük bezi İİA’nın sensitivitesi %100, spesifitesi %98, pozitif prediktif değeri %92 ve negatif prediktif değeri %100 olarak belirlendi.
Sonuç: Tükrük bezi İİA sitolojilerinin değerlendirilmesinde kullanılan MRS, MR yönünden NN, BN ve malign kategorilerde oldukça güvenilir bir sistemdir. Bununla birlikte ara kategorilerilerde tanımlanan kriterlerin, geniş olgu serilerin değerlendirildiği çalışmalara göre yeniden düzenlenmesi gerektiği düşünülmektedir.
{"title":"Milan Raporlama Sistemine göre Tanı Alan Tükrük Bezi ince iğne Aspirasyon Sitolojilerinin 5 Yıllık Sitolojik-Histopatolojik Korelasyonu","authors":"Gülay AYDOĞDU","doi":"10.5798/dicletip.1360692","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360692","url":null,"abstract":"Amaç: Tükrük bezi lezyonlarının tanısında yaygın olarak kullanılan ince iğne aspirasyon (İİA) materyallerinin değerlendirmesinde standardizasyonu sağlamak amacı ile Milan Raporlama sistemi (MRS) geliştirilmiştir. Çalışmamızda tükrük bezi İİA sitolojileri incelenerek, sitolojik tanı kategorilerinin histopatolojik tanı ile uyumunun araştırılması ve Milan raporlama sisteminin etkinliğinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
 Yöntemler: 1 Ocak 2017 ile 31 Aralık 2021 tarihleri arasında merkezimize önce tükrük bezi İİA materyali ve daha sonra rezeksiyon materyali gönderilen 79 olgu çalışma kapsamına alındı. Olguların demografik, radyolojik, klinik bulguları ve MRS’ye göre revize edilen sitomorfolojik tanıları değerlendirildi. Her kategori için malignite riski (MR) ve neoplazi riski (NR) oranları hesaplandı. İİA’nın sensitivite, spesifite, pozitif prediktif değer ve negatif prediktif değerleri belirlendi.
 Bulgular: Olguların 34’ü kadın, 45’i erkektir. Erkeklerde malignite oranı %29, kadınlarda %18’dir. Lezyonların %96’sı parotis, %4’ü submandibular gland yerleşimli olup, ortalama lezyon çapı benign olgularda 2,7 cm, malign olgularda 3,2 cm’dir. Olgular MRS tanı kategorilerine göre analiz edildiğinde 3 olgu nondiagnostik (ND, %4), 6 olgu nonneoplastik (NN, %8), 4 olgu önemi belirsiz atipi (AUS, %5), 46 olgu benignneoplazi (BN, %58), 8 olgu malignite potansiyeli belirsiz tükrük bezi neoplazisi (SUMP, %10), 4 olgu malignite kuşkusu (MK, %5) ve 8 olgu malign (%10) olarak değerlendirilmiştir. MR oranları ND, NN, AUS, BN, SUMP, MK, malign kategorilerde sırası ile %33, %0, %50, %0, %63, %75, %100, NR oranları ise ND’de %67, NN’de %50, AUS’ta %75, BN, SUMP, MK ve malign kategoride %100’dür. Tükrük bezi İİA’nın sensitivitesi %100, spesifitesi %98, pozitif prediktif değeri %92 ve negatif prediktif değeri %100 olarak belirlendi.
 Sonuç: Tükrük bezi İİA sitolojilerinin değerlendirilmesinde kullanılan MRS, MR yönünden NN, BN ve malign kategorilerde oldukça güvenilir bir sistemdir. Bununla birlikte ara kategorilerilerde tanımlanan kriterlerin, geniş olgu serilerin değerlendirildiği çalışmalara göre yeniden düzenlenmesi gerektiği düşünülmektedir.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"184 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354289","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360663
Secil DENİZ
Objectives: Hand hygiene is vital importance to health-care-associated infections; however, hand hygiene compliance has not been still at acceptable levels. Behavior and psychological frameworks-based interventions is required to enhance compliance. In this context, the current study aimed to evaluate self-reported hand hygiene belief and practices of health care providers (HCPs) rather than observational data to increase hand hygiene compliance.
Methods: This study included 468 HCPs working at a university hospital and responded the Hand Hygiene Belief Scale (HBS) and the Hand Hygiene Practices Inventory (HHPI). The responses were scored and given the variables affecting the hand hygiene belief and practices of HCPs, the data were processed by SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) IBM 22.0 computer program.
Results: Three hundred sixty-five women, 45 physicians and 271 nurses; (median age 37 years; IQR; 28.0-44.0) were included the study. The median HBS and HHPI scores were 87.00 (IQR 80.0-95.0) and 69.00 (IQR 66.0-70.0), respectively. A significant positive low correlation between the scores was detected (r = 0.369, P < 0.001). The physicians had significantly higher HBS scores, and those working in the ICUs had higher HBS scores.
Conclusion: In this study, although scored self-reported hand hygiene belief and practices of health-care providers were acceptable limits; there was a low correlation between the scores, which suggests that there are inconsistencies between behaviours and targeted attitudes. Adaptation to hand hygiene is a challenging and complicated process; to increase compliance further evaluation of individual factors should be meticulously considered.
目的:手部卫生对卫生保健相关感染至关重要;然而，遵守手部卫生的情况仍未达到可接受的水平。需要以行为和心理框架为基础的干预措施来提高依从性。在此背景下，本研究旨在评估卫生保健提供者(HCPs)自我报告的手卫生信念和实践，而不是观察数据，以提高手卫生依从性。
方法:采用手卫生信念量表(HBS)和手卫生习惯调查表(HHPI)对某大学附属医院468名医护人员进行调查。对问卷进行评分，并给出影响医护人员手卫生信念和行为的变量，数据采用SPSS (Statistical Package for The Social Sciences) IBM 22.0计算机程序进行处理。
结果:女性365人，内科医生45人，护士271人;(中位年龄37岁;位差;28.0-44.0)被纳入研究。HBS和HHPI评分中位数分别为87.00 (IQR 80.0-95.0)和69.00 (IQR 66.0-70.0)。各评分之间呈显著的低正相关(r = 0.369, P <0.001)。内科医生的HBS得分明显较高，在icu工作的人的HBS得分较高。
结论:在本研究中，尽管卫生保健提供者自我报告的手卫生信念和实践得分是可接受的限度;得分之间的相关性很低，这表明行为和目标态度之间存在不一致。适应手部卫生是一个具有挑战性和复杂的过程;为了提高依从性，应仔细考虑对个别因素的进一步评估。
{"title":"Analysis of hand hygiene belief and practices of health care providers using the hand hygiene belief scale and the hand hygiene practices inventory","authors":"Secil DENİZ","doi":"10.5798/dicletip.1360663","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360663","url":null,"abstract":"Objectives: Hand hygiene is vital importance to health-care-associated infections; however, hand hygiene compliance has not been still at acceptable levels. Behavior and psychological frameworks-based interventions is required to enhance compliance. In this context, the current study aimed to evaluate self-reported hand hygiene belief and practices of health care providers (HCPs) rather than observational data to increase hand hygiene compliance.
 Methods: This study included 468 HCPs working at a university hospital and responded the Hand Hygiene Belief Scale (HBS) and the Hand Hygiene Practices Inventory (HHPI). The responses were scored and given the variables affecting the hand hygiene belief and practices of HCPs, the data were processed by SPSS (Statistical Package for the Social Sciences) IBM 22.0 computer program.
 Results: Three hundred sixty-five women, 45 physicians and 271 nurses; (median age 37 years; IQR; 28.0-44.0) were included the study. The median HBS and HHPI scores were 87.00 (IQR 80.0-95.0) and 69.00 (IQR 66.0-70.0), respectively. A significant positive low correlation between the scores was detected (r = 0.369, P < 0.001). The physicians had significantly higher HBS scores, and those working in the ICUs had higher HBS scores.
 Conclusion: In this study, although scored self-reported hand hygiene belief and practices of health-care providers were acceptable limits; there was a low correlation between the scores, which suggests that there are inconsistencies between behaviours and targeted attitudes. Adaptation to hand hygiene is a challenging and complicated process; to increase compliance further evaluation of individual factors should be meticulously considered.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"8 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354294","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360679
Zeynep Ece TASTEKİN POLAT, Kamil YILMAZ, Mehmet TURMAK
Objective: It was aimed to evaluate the relationship between imaging techniques and clinical and laboratory parameters in paediatric COVID-19 patients.
Methods: Our study included 187 patients under the age of 18 whose diagnosis of COVID-19 was confirmed by PCR test. Demographic, clinical, laboratory and radiological imaging findings of the patients were reviewed retrospectively from their file records.
Results: 57.2% of the patients were male and the mean age was 110.1±67.4 months. A pulmonary finding associated with COVID-19 was detected in 21 (12%) of 175 patients who underwent Posterior-anterior (PA) chest X-ray. The most common findings were consolidation (n=16; 9.1%), bilateral ground-glass appearance (n=11; 6.3%), and atelectasis (n=5; 2.9%), respectively. Computed lung tomography was performed in 67 of the patients. The presence of a pulmonary finding associated with COVID-19 was detected in 28 (41.8%) of these patients. The three most common findings were consolidation (n=16; 23.9%), bilateral ground glass appearance (n=16; 23.9%), and atelectasis (n=15; 22.4%), respectively. It was determined that for patients with imaging findings on PA X-ray needed more paediatric intensive care, the length of their hospital stay was longer, comorbid diseases were present, their cough and tachypnea complaints were more pronounced (p
{"title":"Examination of Radiological Findings and Clinical Parameters in Paediatric Patients with Covid-19","authors":"Zeynep Ece TASTEKİN POLAT, Kamil YILMAZ, Mehmet TURMAK","doi":"10.5798/dicletip.1360679","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360679","url":null,"abstract":"Objective: It was aimed to evaluate the relationship between imaging techniques and clinical and laboratory parameters in paediatric COVID-19 patients.
 Methods: Our study included 187 patients under the age of 18 whose diagnosis of COVID-19 was confirmed by PCR test. Demographic, clinical, laboratory and radiological imaging findings of the patients were reviewed retrospectively from their file records.
 Results: 57.2% of the patients were male and the mean age was 110.1±67.4 months. A pulmonary finding associated with COVID-19 was detected in 21 (12%) of 175 patients who underwent Posterior-anterior (PA) chest X-ray. The most common findings were consolidation (n=16; 9.1%), bilateral ground-glass appearance (n=11; 6.3%), and atelectasis (n=5; 2.9%), respectively. Computed lung tomography was performed in 67 of the patients. The presence of a pulmonary finding associated with COVID-19 was detected in 28 (41.8%) of these patients. The three most common findings were consolidation (n=16; 23.9%), bilateral ground glass appearance (n=16; 23.9%), and atelectasis (n=15; 22.4%), respectively. It was determined that for patients with imaging findings on PA X-ray needed more paediatric intensive care, the length of their hospital stay was longer, comorbid diseases were present, their cough and tachypnea complaints were more pronounced (p","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354288","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360644
Serkan GÜRGÜL, Can DEMİREL, Ozlem KESKİN, Fatma Betül ŞEKER, Mehmet Yaşar ÖZKARS, Nurten ERDAL, Coşar UZUN, Yahya NURAL
Objective: Chronic allergic asthma (CA) is a respiratory disease that affects millions of people worldwide. While there is evidence linking airway hyperresponsiveness and asthma to factors related to bone metabolism, the impact of asthma on bone health is not well understood. Therefore, to explore whether: (i) CA causes meaningful changes in bone magnesium (Mg) and selenium (Se) levels, and if any, (ii) anti-IgE (anti-immunoglobulin E) treatment has a protective effect against these changes.
Methods: In present study used tibia bones from a previous study on CA in mice. A murine model was used to generate CA. Thirty-two BALB/c male mice were randomly divided into four equal sized groups (eight mice/group): control group (intact), CA (treated with saline (0.9% NaCl), CA+L-AIgE (100 μg of anti-IgE), CA+H-AIgE (200 μg of anti-IgE). After immunization, saline was administered by inhalation three times a week. Anti-IgE applications were performed intraperitoneally for a total of 8 weeks in five sessions with 15-day intervals. Bone Mg and Se levels are determined by inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS), which is used to determine the elemental composition of various samples.
Results: Mg levels of CA and CA+L-AIgE groups were significantly decreased compared to the control (P
{"title":"Is anti-IgE therapy effective in preventing magnesium and selenium loss in bones of mice with chronic allergic asthma?","authors":"Serkan GÜRGÜL, Can DEMİREL, Ozlem KESKİN, Fatma Betül ŞEKER, Mehmet Yaşar ÖZKARS, Nurten ERDAL, Coşar UZUN, Yahya NURAL","doi":"10.5798/dicletip.1360644","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360644","url":null,"abstract":"Objective: Chronic allergic asthma (CA) is a respiratory disease that affects millions of people worldwide. While there is evidence linking airway hyperresponsiveness and asthma to factors related to bone metabolism, the impact of asthma on bone health is not well understood. Therefore, to explore whether: (i) CA causes meaningful changes in bone magnesium (Mg) and selenium (Se) levels, and if any, (ii) anti-IgE (anti-immunoglobulin E) treatment has a protective effect against these changes.
 Methods: In present study used tibia bones from a previous study on CA in mice. A murine model was used to generate CA. Thirty-two BALB/c male mice were randomly divided into four equal sized groups (eight mice/group): control group (intact), CA (treated with saline (0.9% NaCl), CA+L-AIgE (100 μg of anti-IgE), CA+H-AIgE (200 μg of anti-IgE). After immunization, saline was administered by inhalation three times a week. Anti-IgE applications were performed intraperitoneally for a total of 8 weeks in five sessions with 15-day intervals. Bone Mg and Se levels are determined by inductively coupled plasma mass spectrometry (ICP-MS), which is used to determine the elemental composition of various samples.
 Results: Mg levels of CA and CA+L-AIgE groups were significantly decreased compared to the control (P","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"31 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354305","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360714
Murat KARAMEŞE, İrfan ÇINAR, Didem ÖZGÜR, Yalçın DİCLE
Amaç: Planlanan çalışmamızda Hibiscus vitofolius isimli bitkinin majör komponentlerinden biri olan gossypin isimli etken maddenin mikroorganizmalar ve onların virülans özellikleri (biyofilm oluşturma, adezyon ve invazyon yeteneği gibi) üzerine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntemler: Çalışmamızda, gossypin isimli maddenin 5 farklı türdeki mikroorganizmalar (2 gram pozitif bakteri, 2 gram negatif bakteri ve 1 maya) üzerine olan antibakteriyel ve antifungal etkinlikleri bir mikrodilüsyon yöntemi olan Sıvı Mikrodilüsyon Yöntemi (SMD) ile tespit edilmiştir. Ardından, biyofilm oluşumu; kristal viyole ve MTT testleri uygulanmıştır. Gossypin’in antibiyofilm aktivitesi mikroplaka yöntemi ile tespit edilip, MTT deneyleri ile doğrulanmıştır. Son olarak ise, gossypin’in antiinvazif etkinliğini ölçmek amacıyla Adherent-Invasive Escherichia coli bakterisi ile Caco-2 insan kolon hücreleri enfekte edilerek, AEIC suşunun invazyonu indüklenmiş ve etken maddenin invazyon üzerine olan inhibe edici etkisi araştırılmıştır.
Sonuç: Elde edilen sonuçlara göre, gossypin’in doza bağlı olarak antibakteriyel, antifungal ve antibiyofilm etkinliği olduğu saptanmıştır (MİK değerleri 40-80 μg/ml arasındadır). Buna ilave olarak, gossypin dozuna bağlı olarak bakterilerin Caco-2 hücrelerine olan adezyon ve invazyon süreçleri üzerine etkili olduğu saptanmıştır. 160 μg/ml gossypin uygulaması bakteri adezyonunu %67 oranına kadar ve bakteri invazyonunu %38 oranına kadar düşürmektedir. Yapılan in-vitro çalışmalar sonucunda gossypin’in IC50 dozunun 28,20 μg/ml olduğu tespit edilmiştir.
Tartışma: Elde edilen veriler, gossypin'in birden fazla antimikrobiyal aktiviteye sahip olduğunu ve bu etkilerin mekanizmalarının saptanması için gelecekte detaylı moleküler çalışmaların yapılması gerektiğini gösterdi.
{"title":"Bir Flavonoid Olan Gossypin'in, Standard Bakteri ve Maya Suşları Üzerindeki Antibakteriyel, Antifungal, Antibiyofilm, Antiadherent ve Antiinvazif Aktivitelerinin İn vitro Olarak Araştırılması","authors":"Murat KARAMEŞE, İrfan ÇINAR, Didem ÖZGÜR, Yalçın DİCLE","doi":"10.5798/dicletip.1360714","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360714","url":null,"abstract":"Amaç: Planlanan çalışmamızda Hibiscus vitofolius isimli bitkinin majör komponentlerinden biri olan gossypin isimli etken maddenin mikroorganizmalar ve onların virülans özellikleri (biyofilm oluşturma, adezyon ve invazyon yeteneği gibi) üzerine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.
 Yöntemler: Çalışmamızda, gossypin isimli maddenin 5 farklı türdeki mikroorganizmalar (2 gram pozitif bakteri, 2 gram negatif bakteri ve 1 maya) üzerine olan antibakteriyel ve antifungal etkinlikleri bir mikrodilüsyon yöntemi olan Sıvı Mikrodilüsyon Yöntemi (SMD) ile tespit edilmiştir. Ardından, biyofilm oluşumu; kristal viyole ve MTT testleri uygulanmıştır. Gossypin’in antibiyofilm aktivitesi mikroplaka yöntemi ile tespit edilip, MTT deneyleri ile doğrulanmıştır. Son olarak ise, gossypin’in antiinvazif etkinliğini ölçmek amacıyla Adherent-Invasive Escherichia coli bakterisi ile Caco-2 insan kolon hücreleri enfekte edilerek, AEIC suşunun invazyonu indüklenmiş ve etken maddenin invazyon üzerine olan inhibe edici etkisi araştırılmıştır.
 Sonuç: Elde edilen sonuçlara göre, gossypin’in doza bağlı olarak antibakteriyel, antifungal ve antibiyofilm etkinliği olduğu saptanmıştır (MİK değerleri 40-80 μg/ml arasındadır). Buna ilave olarak, gossypin dozuna bağlı olarak bakterilerin Caco-2 hücrelerine olan adezyon ve invazyon süreçleri üzerine etkili olduğu saptanmıştır. 160 μg/ml gossypin uygulaması bakteri adezyonunu %67 oranına kadar ve bakteri invazyonunu %38 oranına kadar düşürmektedir. Yapılan in-vitro çalışmalar sonucunda gossypin’in IC50 dozunun 28,20 μg/ml olduğu tespit edilmiştir.
 Tartışma: Elde edilen veriler, gossypin'in birden fazla antimikrobiyal aktiviteye sahip olduğunu ve bu etkilerin mekanizmalarının saptanması için gelecekte detaylı moleküler çalışmaların yapılması gerektiğini gösterdi.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"53 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354543","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360703
Yeliz ÇİÇEK, Mehmet ÇELİK
Amaç: Kırım Kongo Kanamalı Ateşi (KKKA) çoğu zaman kene teması ile bulaşan, ateş ve kanamalar ile seyreden viral bir zoonotik hastalıktır. Bu çalışmada, hastanemizin Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji kliniğinde son 11 yılda Kırım Kongo Kanamalı Ateşi tanısıyla takip edilen hastaların epidemiyolojik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin incelenmesi amaçlandı.
Yöntemler: Çalışmaya Ocak 2011-Aralık 2022 tarihleri arasında Kırım Kongo Kanamalı Ateşi tanısıyla takip edilen 18 yaşından büyük hastalar dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, meslek vb. sosyodemografik özellikleri, başvuru şikayetleri, kene temas öyküleri, laboratuvar parametreleri, hastanede yatış süreleri ve 3 aylık sağ kalımları retrospektif olarak hasta dosyalarındaki verilerden incelendi. Hastalık tanısında ELISA (enzyme linked immunosorbent assay) ile virüs spesifik IgM’nin saptanması ya da RT-PCR (Reverse Transcriptase-Polymerase Chain Reaction) ile viral RNA tespiti esas alındı.
Bulgular: Toplam 106 hastanın 73 (%68,9) erkek, 33 (%33,1)’ü kadındı. Yaş ortalaması 49,43±14,16 yıldı. Hastaların 105 (%99,1)’i kırsal bölgede yaşamaktaydı. Kene temas öyküsü olan 76 (71.7%) hasta olup bunlardan 58 (%76,3)’i keneyi kendi imkanlarıyla çıkardığını ifade etti. En fazla başvurunun olduğu ay hazirandı (n=55, %51,8). 2022 yılı (n=38, %35,9) en fazla hasta tespit edilen yıl oldu. Semptomların başlangıcı ile hastaneye başvuru arasındaki süre 3,14±7,66 (min 1-maks 13) gün olarak saptandı. İlk başvuruda en fazla yaygın vücut ağrısı (n=101, %95,3), halsizlik (n=101, 95,3), ateş (n=81, %76,4) şikayetleri tariflenirken, fizik muayenede en sık saptanan bulgular ise yüksek ateş (n=79, %74,5), hematüri (n=9, %8,5), hipotansiyon ve taşikardiydi (n=8, %7,5). Hastalardan 42 (%39,6)’si 3. Basamak bir merkeze sevk edilirken, 64 (%60,4)’ü şifa ile taburcu edildi. Bir hasta ise sevk edildiği 3. Basamak merkezde vefat etti.
Sonuç: Bu çalışmada hayvancılıkla uğraşanların/çiftçilerin ve erkeklerin hastalığa daha fazla yakalandığı, hastalık bulaşında kene temas öyküsünün önemli ölçüde tariflendiği, özellikle haziran ayında vakaların daha sık ortaya çıktığı belirlendi. Özellikle hastalık sıklığının artış gösterdiği ilkbahar ve yaz aylarında şüpheli klinik bulgularla gelen hastalarda kene temas öyküsü mutlaka sorgulanmalı ve KKKA ön tanısı göz ardı edilmemelidir.
{"title":"Kırım Kongo Kanamalı Ateşi Tanılı Hastaların Epidemiyolojik, Klinik ve Laboratuvar Özelliklerinin Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi","authors":"Yeliz ÇİÇEK, Mehmet ÇELİK","doi":"10.5798/dicletip.1360703","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360703","url":null,"abstract":"Amaç: Kırım Kongo Kanamalı Ateşi (KKKA) çoğu zaman kene teması ile bulaşan, ateş ve kanamalar ile seyreden viral bir zoonotik hastalıktır. Bu çalışmada, hastanemizin Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji kliniğinde son 11 yılda Kırım Kongo Kanamalı Ateşi tanısıyla takip edilen hastaların epidemiyolojik, klinik ve laboratuvar özelliklerinin incelenmesi amaçlandı.
 Yöntemler: Çalışmaya Ocak 2011-Aralık 2022 tarihleri arasında Kırım Kongo Kanamalı Ateşi tanısıyla takip edilen 18 yaşından büyük hastalar dahil edildi. Hastaların yaş, cinsiyet, meslek vb. sosyodemografik özellikleri, başvuru şikayetleri, kene temas öyküleri, laboratuvar parametreleri, hastanede yatış süreleri ve 3 aylık sağ kalımları retrospektif olarak hasta dosyalarındaki verilerden incelendi. Hastalık tanısında ELISA (enzyme linked immunosorbent assay) ile virüs spesifik IgM’nin saptanması ya da RT-PCR (Reverse Transcriptase-Polymerase Chain Reaction) ile viral RNA tespiti esas alındı.
 Bulgular: Toplam 106 hastanın 73 (%68,9) erkek, 33 (%33,1)’ü kadındı. Yaş ortalaması 49,43±14,16 yıldı. Hastaların 105 (%99,1)’i kırsal bölgede yaşamaktaydı. Kene temas öyküsü olan 76 (71.7%) hasta olup bunlardan 58 (%76,3)’i keneyi kendi imkanlarıyla çıkardığını ifade etti. En fazla başvurunun olduğu ay hazirandı (n=55, %51,8). 2022 yılı (n=38, %35,9) en fazla hasta tespit edilen yıl oldu. Semptomların başlangıcı ile hastaneye başvuru arasındaki süre 3,14±7,66 (min 1-maks 13) gün olarak saptandı. İlk başvuruda en fazla yaygın vücut ağrısı (n=101, %95,3), halsizlik (n=101, 95,3), ateş (n=81, %76,4) şikayetleri tariflenirken, fizik muayenede en sık saptanan bulgular ise yüksek ateş (n=79, %74,5), hematüri (n=9, %8,5), hipotansiyon ve taşikardiydi (n=8, %7,5). Hastalardan 42 (%39,6)’si 3. Basamak bir merkeze sevk edilirken, 64 (%60,4)’ü şifa ile taburcu edildi. Bir hasta ise sevk edildiği 3. Basamak merkezde vefat etti.
 Sonuç: Bu çalışmada hayvancılıkla uğraşanların/çiftçilerin ve erkeklerin hastalığa daha fazla yakalandığı, hastalık bulaşında kene temas öyküsünün önemli ölçüde tariflendiği, özellikle haziran ayında vakaların daha sık ortaya çıktığı belirlendi. Özellikle hastalık sıklığının artış gösterdiği ilkbahar ve yaz aylarında şüpheli klinik bulgularla gelen hastalarda kene temas öyküsü mutlaka sorgulanmalı ve KKKA ön tanısı göz ardı edilmemelidir.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354409","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：