Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360678
Azmi TUFAN, Eyüp ÇETİN
Objective: The aim of this study was to show the effect of the presence of AAC on mortality after lumbar degenerative disc surgery and to determine whether it is a predictor of survival.
Methods: Between 2014 and 2016, abdominal aortic calcifications were recorded by grade in patients who underwent surgery for degenerative lumbar disc herniation and therefore underwent updated lumbar CT. In addition to the demographic data of these patients, ASA scores were also recorded and these scores were statistically compared.
Results: The age of the patients in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than that in the Mild Calcification group. The ASA score in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than the Mild Calcification group. . Ex rate in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than the Mild Calcification group.
Conclusion: There is a strong correlation between the degree of abdominal aortic calcifications and patient survival. This relationship is thought to be an important guiding scoring for spinal surgeons in the preoperative preparation phase.
{"title":"Investigation of the effects of abdominal aortic calcification on mortality in spinal surgery","authors":"Azmi TUFAN, Eyüp ÇETİN","doi":"10.5798/dicletip.1360678","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360678","url":null,"abstract":"Objective: The aim of this study was to show the effect of the presence of AAC on mortality after lumbar degenerative disc surgery and to determine whether it is a predictor of survival.
 Methods: Between 2014 and 2016, abdominal aortic calcifications were recorded by grade in patients who underwent surgery for degenerative lumbar disc herniation and therefore underwent updated lumbar CT. In addition to the demographic data of these patients, ASA scores were also recorded and these scores were statistically compared.
 Results: The age of the patients in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than that in the Mild Calcification group. The ASA score in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than the Mild Calcification group. . Ex rate in the Advanced Calcification group was significantly (p < 0.05) higher than the Mild Calcification group.
 Conclusion: There is a strong correlation between the degree of abdominal aortic calcifications and patient survival. This relationship is thought to be an important guiding scoring for spinal surgeons in the preoperative preparation phase.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354290","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360588
Cemalettin DURGUN
Introduction: Idiopathic granulomatous mastitis(IGM) is a rare, chronic granulomatous inflammatory disease of the breast. It is mostly seen in young women with a history of breastfeeding. It typically presents as a painful lump in the breast, erythema, focal abscess formation, skin ulceration, or fistula. The etiology and pathogenesis of IGM could not yet be well understood. It is thought to be caused by a localized autoimmune response against fat and protein-rich secretions leaking from the lobules due to previous hyperprolactinemia. There is no definite treatment protocol defined for IGM. Pharmacological agents and surgical interventions are used alone or in combination in the treatment. In this study, we aimed to examine the results of patients who were treated with cabergoline and low-dose steroids for IGM in our center.
Methods: In this study, the files of patients who were treated with cabergoline and steroids for idiopathic granulomatous mastitis in our clinic were reviewed retrospectively. 36 patients were included in the study. The patients were invited to the outpatient clinic for the final examination. Demographic characteristics of the patients, symptoms at presentation, examination findings, laboratory tests, radiological imaging, tru-cut biopsy results, microbiological culture results, treatment doses and durations, remission times, surgery requirements, and recurrence were recorded.
Results: All 36 patients included in the study were women of childbearing age. The most common presenting complaint was a palpable painful mass. Abscesses were present in 12 patients. Ulcers were observed in 9 patients and fistulas were observed in 4 patients. The most common involvement was in the lower outer quadrant. S.aureus was detected in the culture of 1 patient. Complete recovery was observed in 20 of 36 patients as a result of the treatment. The mean duration of remission was 2.85±2.54 months. The treatment of 29 (74.3%) patients was completed medically. Surgical excision was performed in 7 patients with a residual lump. No recurrence was observed during the follow-up period of 27.88 ± 8.21 months.
Conclusion: The treatment of IGM is still controversial. The fact that cabergoline and low-dose steroid therapy provides remission in a short time, minimizes the need for surgery, and does not relapse in medium-term follow-up shows that it is a successful option in IGM treatment.
{"title":"Cabergoline and Low-Dose Steroid Therapy İn Idiopathic Granulomatous Mastitis","authors":"Cemalettin DURGUN","doi":"10.5798/dicletip.1360588","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360588","url":null,"abstract":"Introduction: Idiopathic granulomatous mastitis(IGM) is a rare, chronic granulomatous inflammatory disease of the breast. It is mostly seen in young women with a history of breastfeeding. It typically presents as a painful lump in the breast, erythema, focal abscess formation, skin ulceration, or fistula. The etiology and pathogenesis of IGM could not yet be well understood. It is thought to be caused by a localized autoimmune response against fat and protein-rich secretions leaking from the lobules due to previous hyperprolactinemia. There is no definite treatment protocol defined for IGM. Pharmacological agents and surgical interventions are used alone or in combination in the treatment. In this study, we aimed to examine the results of patients who were treated with cabergoline and low-dose steroids for IGM in our center.
 Methods: In this study, the files of patients who were treated with cabergoline and steroids for idiopathic granulomatous mastitis in our clinic were reviewed retrospectively. 36 patients were included in the study. The patients were invited to the outpatient clinic for the final examination. Demographic characteristics of the patients, symptoms at presentation, examination findings, laboratory tests, radiological imaging, tru-cut biopsy results, microbiological culture results, treatment doses and durations, remission times, surgery requirements, and recurrence were recorded.
 Results: All 36 patients included in the study were women of childbearing age. The most common presenting complaint was a palpable painful mass. Abscesses were present in 12 patients. Ulcers were observed in 9 patients and fistulas were observed in 4 patients. The most common involvement was in the lower outer quadrant. S.aureus was detected in the culture of 1 patient. Complete recovery was observed in 20 of 36 patients as a result of the treatment. The mean duration of remission was 2.85±2.54 months. The treatment of 29 (74.3%) patients was completed medically. Surgical excision was performed in 7 patients with a residual lump. No recurrence was observed during the follow-up period of 27.88 ± 8.21 months.
 Conclusion: The treatment of IGM is still controversial. The fact that cabergoline and low-dose steroid therapy provides remission in a short time, minimizes the need for surgery, and does not relapse in medium-term follow-up shows that it is a successful option in IGM treatment.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135355131","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Objective: Atrial fibrillation (AF) and gastroesophageal reflux disease (GERD) are very common in daily clinical practice. Post-prandial AF episodes have been reported in GERD patients. Although it was reported in previous studies that it was caused by sympathovagal imbalance, there are no studies on cardiac conduction system involvement. In this study, we aimed to evaluate whether the risk of developing AF increases in untreated GERD patients with non-invasive electrophysiological tests.
Methods: The research was prospectively performed. Endoscopy was performed on the individuals due to reflux complaints. ECG was recorded at 25mm/s and 10 mm/mV amplitude, and 24-hour Holter ECG (three-channel; V1, V2, and V5) was performed. ECG parameters were measured and Holter ECG results were analyzed.
Results: A total of 120 individuals, 60 patients and 60 controls, were included. No significant statistically differences existed between groups for hypertension, diabetes, smoking, or dyslipidemia (p>0.05). In terms of heart rate, Pmax, Pmin, QTd, and QTcd, there were no significant differences across the two groups (p>0.05). P-wave dispersion (Pd) was substantially higher in the study group (p=0.014). Comparing the heart rate variabilities of 24-hour Holter ECG recordings across the groups, the standard deviation of R-R intervals (SDNN) was substantially higher in the study group (p
{"title":"Effect of cardio-gastric interaction on atrial fibrillation in GERD patients","authors":"Serhat GÜNLÜ, Eşref ARAÇ, Adem AKTAN, Fethullah KAYAN, Bernas ALTINTAŞ, Mehmet Zülkif KARAHAN","doi":"10.5798/dicletip.1360607","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360607","url":null,"abstract":"Objective: Atrial fibrillation (AF) and gastroesophageal reflux disease (GERD) are very common in daily clinical practice. Post-prandial AF episodes have been reported in GERD patients. Although it was reported in previous studies that it was caused by sympathovagal imbalance, there are no studies on cardiac conduction system involvement. In this study, we aimed to evaluate whether the risk of developing AF increases in untreated GERD patients with non-invasive electrophysiological tests.
 Methods: The research was prospectively performed. Endoscopy was performed on the individuals due to reflux complaints. ECG was recorded at 25mm/s and 10 mm/mV amplitude, and 24-hour Holter ECG (three-channel; V1, V2, and V5) was performed. ECG parameters were measured and Holter ECG results were analyzed.
 Results: A total of 120 individuals, 60 patients and 60 controls, were included. No significant statistically differences existed between groups for hypertension, diabetes, smoking, or dyslipidemia (p>0.05). In terms of heart rate, Pmax, Pmin, QTd, and QTcd, there were no significant differences across the two groups (p>0.05). P-wave dispersion (Pd) was substantially higher in the study group (p=0.014). Comparing the heart rate variabilities of 24-hour Holter ECG recordings across the groups, the standard deviation of R-R intervals (SDNN) was substantially higher in the study group (p","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"66 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135353907","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Servikal kanser, kadın infertilitesinde oldukça önemli yer teşkil eden ve dünya çapında kadınları en çok etkileyen dördüncü kanser olarak karşımıza çıkmaktadır. Doxorubicin (Dox), yumurtalık ve meme kanseri tedavisinde en sık reçete edilen kemoterapötiklerdendir. Kemoterapötik ilaçlar çok etkili tedavi sonuçları ile yanıt oluştursalar da, ciddi yan etkileri oluşturmakta ve ilaç direnci gelişmesi bu ilaçların kullanımına kısıtlama getirmektedir. Antikanser aktiviteye sahip doğal ürünlerin kullanılması bu sorunların kısmen üstesinden gelinmesine yardımcı olabilir. Gallik asit (GA), çeşitli bitki ve gıdalarda yaygın olarak bulunur ve çeşitli biyolojik etkilere sahip olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada GA'in ve güçlü bir kemoterapi ajanı olan Dox’in HeLa hücreleri ve insan deri keratinosit hücre hattı (HaCaT) üzerindeki hücre büyümesinin inhibisyonu ve ölümü ile ilgili etkileri MTT (3-(4,5-Dimethylthiazol-2-yl)-2,5-Diphenyltetrazolium Bromide) yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntemler: Çalışmada serviks adenokarsinoma hücre serisi HeLa (CCL-2™) ve sağlıklı hücre serisi olarak insan deri keratinosit hücre serisi HaCat (RRID: CVCL_0038) kullanılmıştır. Dox ve GA’in IC50 (inhibitory concentration) dozlarının belirlenmesi için HeLa ve HaCaT hücre hattı otomatik multipipet yardımı ile ekimi yapılmıştır. Daha sonra hücre sağkalım (viyabilite) analizini yapmak için MTT testi uygulanmıştır.
Bulgular: HeLa hücre büyümesi, Dox ile muamele edilen hücrelerde 48. saatte yaklaşık IC50 137.6 uM iken, GA'in 48. saatteki IC50 değeri 239.2 uM bulunmuştur.
Sonuç: Bu sonuçlar, GA’in Dox’nun etkisini güçlendirdiğini ve Dox/GA asit kombinasyonunun, rahim ağzı kanseri tedavisinde diğer kemoterapötik kombinasyonları için daha düşük yan etkilerle umut verici bir alternatif olabileceğini göstermektedir.
目的：宫颈癌是影响全球妇女的第四大常见癌症，在女性不孕症中扮演着重要角色。多柔比星（Dox）是治疗卵巢癌和乳腺癌最常用的化疗药物之一。虽然化疗药物能产生非常有效的治疗效果，但它们会产生严重的副作用，而且抗药性的产生也限制了这些药物的使用。使用具有抗癌活性的天然产品可能有助于部分克服这些问题。没食子酸（GA）广泛存在于各种植物和食物中，据报道具有多种生物效应。本研究旨在通过 MTT（3-(4,5-二甲基噻唑-2-基)-2,5-二苯基溴化四氮唑）法检测没食子酸和强效化疗药物 Dox 对 HeLa 细胞和人类皮肤角质细胞系（HaCaT）细胞生长抑制和死亡的影响：以宫颈腺癌细胞株 HeLa（CCL-2™）和人类皮肤角质细胞株 HaCat（RRID：CVCL_0038）为健康细胞株。为了确定 Dox 和 GA 的 IC50（抑制浓度）剂量，HeLa 和 HaCaT 细胞系在自动多管移液器的帮助下进行培养。然后用 MTT 法分析细胞存活率（活力）：经 Dox 处理的 HeLa 细胞在 48 小时内的生长 IC50 值约为 137.6 uM，而 GA 在 48 小时内的 IC50 值为 239.2 uM：这些结果表明，GA 能增强 Dox 的作用，Dox/GA 酸组合可能是治疗宫颈癌的其他化疗组合的一种很有前途的替代方案，而且副作用较低。
{"title":"Gallik Asidin Rahim Ağzı Kanseri Hücre Hattına (HeLa) Karşı Antikanser Etkisi","authors":"Umut SARI, Yasemin AFŞİN, İlhan ÖZDEMİR, Serap MUTLU ÖZÇELİK, Şamil ÖZTÜRK","doi":"10.5798/dicletip.1360684","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360684","url":null,"abstract":"Amaç: Servikal kanser, kadın infertilitesinde oldukça önemli yer teşkil eden ve dünya çapında kadınları en çok etkileyen dördüncü kanser olarak karşımıza çıkmaktadır. Doxorubicin (Dox), yumurtalık ve meme kanseri tedavisinde en sık reçete edilen kemoterapötiklerdendir. Kemoterapötik ilaçlar çok etkili tedavi sonuçları ile yanıt oluştursalar da, ciddi yan etkileri oluşturmakta ve ilaç direnci gelişmesi bu ilaçların kullanımına kısıtlama getirmektedir. Antikanser aktiviteye sahip doğal ürünlerin kullanılması bu sorunların kısmen üstesinden gelinmesine yardımcı olabilir. Gallik asit (GA), çeşitli bitki ve gıdalarda yaygın olarak bulunur ve çeşitli biyolojik etkilere sahip olduğu bildirilmiştir. Bu çalışmada GA'in ve güçlü bir kemoterapi ajanı olan Dox’in HeLa hücreleri ve insan deri keratinosit hücre hattı (HaCaT) üzerindeki hücre büyümesinin inhibisyonu ve ölümü ile ilgili etkileri MTT (3-(4,5-Dimethylthiazol-2-yl)-2,5-Diphenyltetrazolium Bromide) yöntemi ile belirlenmesi amaçlanmıştır.
 Yöntemler: Çalışmada serviks adenokarsinoma hücre serisi HeLa (CCL-2™) ve sağlıklı hücre serisi olarak insan deri keratinosit hücre serisi HaCat (RRID: CVCL_0038) kullanılmıştır. Dox ve GA’in IC50 (inhibitory concentration) dozlarının belirlenmesi için HeLa ve HaCaT hücre hattı otomatik multipipet yardımı ile ekimi yapılmıştır. Daha sonra hücre sağkalım (viyabilite) analizini yapmak için MTT testi uygulanmıştır.
 Bulgular: HeLa hücre büyümesi, Dox ile muamele edilen hücrelerde 48. saatte yaklaşık IC50 137.6 uM iken, GA'in 48. saatteki IC50 değeri 239.2 uM bulunmuştur.
 Sonuç: Bu sonuçlar, GA’in Dox’nun etkisini güçlendirdiğini ve Dox/GA asit kombinasyonunun, rahim ağzı kanseri tedavisinde diğer kemoterapötik kombinasyonları için daha düşük yan etkilerle umut verici bir alternatif olabileceğini göstermektedir.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"133 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354287","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360701
Zehra KILINÇ, Gülhan YİĞİTALP, Evin EVİNÇ, Nida ÖZCAN, Ali CEYLAN, Tuncer ÖZEKİNCİ
Giriş ve Amaç: Doğurganlık çağındaki kadınlar tüm olağanüstü durumlarda olduğu gibi savaşlarda ve zorunlu göçlerde de en riskli gruplar arasındadır. Bu çalışma zorunlu göç ile ilimize gelen Ezidi kadınların doğurganlık özelliklerini, aile planlaması yöntemi kullanma durumlarını ve doğum öncesi/sonrası bakım hizmeti alıp almadıklarını, anne ve bebek sağlığı için önemli bir gösterge olan hemoglobin düzeylerini değerlendirmek amacıyla yapıldı.
Yöntemler: Tanımlayıcı kesitsel tipte olan bu çalışma, Temmuz 2015-Şubat 2016 tarihleri arasında Diyarbakır Büyükşehir Belediyesine bağlı bir çadır kentte yaşayan 15-49 yaş arası evli kadınlarla yapıldı. Çalışmanın evreni çadır kentte yaşayan 15-49 yaş evli kadınlar idi. Çadır kentteki 15-49 yaş evli kadın sayısı 580 idi. Örnekleme alınma kriterlerini sağlayan toplam 248 kişi araştırmaya kapsamına alındı. Kadınlara yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak sosyodemografik bilgileri ve doğurganlık özellikleri ile ilgili 35 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Kadınlardan aseptik koşullarda yaklaşık 5 mililitre venöz kan alındı. Örnekler 12 saat içerisinde Dicle Üniversitesi Hastanesi Merkez Laboratuvarı'na gönderildi, Cell-Dyn Ruby Hematology Analyzer (Abbott, ABD) otomatize sistemi ile hemoglobin düzeyleri belirlendi.
Bulgular: Çalışmaya katılan kadınların %72,6’sı okuryazar değildi. Kadınların ortalama evlenme yaşı 17,8±3,4, ilk doğum yaşı 19,4±3,3, doğum sayıları 4,6±3,2, yaşayan çocuk sayıları 4,1±2,8 ve sahip olmak istedikleri çocuk sayısı 4,7±2,2 idi. Aile planlaması yöntemleri ile ilgili bilgisi olanların oranı %83,9, çalışmanın yapıldığı dönemde aile planlaması yöntemi kullananların oranı %50 idi. Kadınların %10,1’i Türkiye'ye geldikten sonra doğum yapmış ve bunların %72’si doğum öncesi bakım, %40’ı doğum sonrası bakım hizmeti almıştı. Eğitim almamış/ilkokul bitirmemiş kadınların aile planlaması yöntemi kullanma oranı ve aile planlaması hakkında bilgisi ilkokul ve üstü bir okul bitirenlerden daha yüksek olup gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p
{"title":"Zorunlu Göçle Gelip Çadırkentte Yaşayan Ezidi Kadınların Doğurganlık Özellikleri ve Anemi Düzeylerinin Değerlendirilmesi","authors":"Zehra KILINÇ, Gülhan YİĞİTALP, Evin EVİNÇ, Nida ÖZCAN, Ali CEYLAN, Tuncer ÖZEKİNCİ","doi":"10.5798/dicletip.1360701","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360701","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Doğurganlık çağındaki kadınlar tüm olağanüstü durumlarda olduğu gibi savaşlarda ve zorunlu göçlerde de en riskli gruplar arasındadır. Bu çalışma zorunlu göç ile ilimize gelen Ezidi kadınların doğurganlık özelliklerini, aile planlaması yöntemi kullanma durumlarını ve doğum öncesi/sonrası bakım hizmeti alıp almadıklarını, anne ve bebek sağlığı için önemli bir gösterge olan hemoglobin düzeylerini değerlendirmek amacıyla yapıldı.
 Yöntemler: Tanımlayıcı kesitsel tipte olan bu çalışma, Temmuz 2015-Şubat 2016 tarihleri arasında Diyarbakır Büyükşehir Belediyesine bağlı bir çadır kentte yaşayan 15-49 yaş arası evli kadınlarla yapıldı. Çalışmanın evreni çadır kentte yaşayan 15-49 yaş evli kadınlar idi. Çadır kentteki 15-49 yaş evli kadın sayısı 580 idi. Örnekleme alınma kriterlerini sağlayan toplam 248 kişi araştırmaya kapsamına alındı. Kadınlara yüz yüze görüşme tekniği kullanılarak sosyodemografik bilgileri ve doğurganlık özellikleri ile ilgili 35 sorudan oluşan bir anket uygulandı. Kadınlardan aseptik koşullarda yaklaşık 5 mililitre venöz kan alındı. Örnekler 12 saat içerisinde Dicle Üniversitesi Hastanesi Merkez Laboratuvarı'na gönderildi, Cell-Dyn Ruby Hematology Analyzer (Abbott, ABD) otomatize sistemi ile hemoglobin düzeyleri belirlendi.
 Bulgular: Çalışmaya katılan kadınların %72,6’sı okuryazar değildi. Kadınların ortalama evlenme yaşı 17,8±3,4, ilk doğum yaşı 19,4±3,3, doğum sayıları 4,6±3,2, yaşayan çocuk sayıları 4,1±2,8 ve sahip olmak istedikleri çocuk sayısı 4,7±2,2 idi. Aile planlaması yöntemleri ile ilgili bilgisi olanların oranı %83,9, çalışmanın yapıldığı dönemde aile planlaması yöntemi kullananların oranı %50 idi. Kadınların %10,1’i Türkiye'ye geldikten sonra doğum yapmış ve bunların %72’si doğum öncesi bakım, %40’ı doğum sonrası bakım hizmeti almıştı. Eğitim almamış/ilkokul bitirmemiş kadınların aile planlaması yöntemi kullanma oranı ve aile planlaması hakkında bilgisi ilkokul ve üstü bir okul bitirenlerden daha yüksek olup gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu (p","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354412","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360688
Mehmet Ali KAYA, Mehmet Zafer KÖYLÜ, Savaş TOPUK
Amaç: Radyoterapi kutanöz T-hücreli lenfomaların en bilinen alt tipleri olan mikozis fungoides ve Sezary Sendromunun tedavilerinde kullanılan ana tedavi seçeneklerden biridir. Mikozis fungoides tedavisinde tüm vücut cilt elektron ışınlaması uzun yıllardan beridir kullanılan özel bir radyoterapi tekniğidir. Çalışmamızda mikozis fungoides tedavisinde tüm vücut cilt helikal ışınlama kullanılarak kritik organ dozları, homojenite indeks ve konformite indeks dozimetrik değerlerin uygunluğu, ek olarak tedavi esnasında tüm vücut cilt helikal ışınlamanın hasta, çalışan ve fiziki koşullar açısından tüm vücut cilt elektron ışınlamasına karşı avantajları olup olmadığı araştırıldı.
Yöntemler: Merkezimizde bulunan bilgisayarlı tomografi cihazında erkek bir hastanın axial bilgisayarlı tomografi görüntüleri alınarak helikal tomoterapi cihazına ait MIM konturlama sistemine aktarıldı. MIM konturlama sisteminde hastaya ait kritik organlar, planlanan tümör volümü ve optimizasyonlar belirlendi. Hasta verileri tedavi planlama sistemine aktarılıp, Hastaya totalde 36 Gy 24 fraksiyonda ve fraksiyon başına 1.5 Gy olacak şekilde doz reçete edildi. Hastanın tedavi doz planı hazırlanıp kritik organ, homojenite indeks ve konformite indeks değerleri dozimetrik olarak incelendi.
Bulgular: Helikal tomoterapi cihazının kendine özgü ışılama tekniği ve ek olarak çizilen optimizasyonlar hem kritik organ dozlarını hem de ciltten 0.5 cm derinlikteki tüm yapıların dozlarını düşürmemize olanak sağladı. Doz volüm histogramında planlanan tümör volümü için D95, D90, Dmaks, Dmin ve Dortalama sırasıyla 34.33 Gy, 35.06 Gy, 42.65 Gy, 11.32 Gy, 36.93 Gy değerleri elde edilmiştir. Bizim çalışmamızdaki sağ ve sol parotis ortalama dozları sırasıyla 19.34 Gy ve 18.76 Gy olarak ölçülmüştür. Baş-boyun, toraks, batın ve pelvik bölgede bulunan kritik organ ortalama dozları sırasıyla 2.98 Gy ile 19.34 Gy, 3.73 Gy ile 8.20 Gy, 6.56 Gy ile 9.30 Gy, 2.78 Gy ile 6.76 Gy arasındadır. Homojenite indeks değeri International Commission on Radiation Units and Measurements 83 raporuna göre 0.15, konformite indeks değeri International Commission on Radiation Units and Measurements 62 raporuna göre0.95olarak hesapladı.
Tartışma: Tüm vücut cilt helikal ışınlama hastanın tedavi esnasındaki konforu, başlangıç ölçümlerinin (doz profil ölçümleri, yüzde derin doz ölçümleri, absorbe doz kalibrasyonu, birleşik doz ölçümleri, tedavi derinliğinin belirlenmesi, tedavi süresinin belirlenmesi, X-ışını kontaminasyonu enerjisi ve miktarının ölçülmesi) olmayışı, tedaviye başlarken görüntü eşliğinde radyoterapi yapması ve doz homojenliğinde iyileşme gibi değerler açısından tüm vücut cilt elektron ışınlamaya alternatif olabileceği görüldü.
{"title":"Tüm Vücut Cilt Helikal Foton Radyoterapisi; Dozimetrik Değerlendirme","authors":"Mehmet Ali KAYA, Mehmet Zafer KÖYLÜ, Savaş TOPUK","doi":"10.5798/dicletip.1360688","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360688","url":null,"abstract":"Amaç: Radyoterapi kutanöz T-hücreli lenfomaların en bilinen alt tipleri olan mikozis fungoides ve Sezary Sendromunun tedavilerinde kullanılan ana tedavi seçeneklerden biridir. Mikozis fungoides tedavisinde tüm vücut cilt elektron ışınlaması uzun yıllardan beridir kullanılan özel bir radyoterapi tekniğidir. Çalışmamızda mikozis fungoides tedavisinde tüm vücut cilt helikal ışınlama kullanılarak kritik organ dozları, homojenite indeks ve konformite indeks dozimetrik değerlerin uygunluğu, ek olarak tedavi esnasında tüm vücut cilt helikal ışınlamanın hasta, çalışan ve fiziki koşullar açısından tüm vücut cilt elektron ışınlamasına karşı avantajları olup olmadığı araştırıldı.
 Yöntemler: Merkezimizde bulunan bilgisayarlı tomografi cihazında erkek bir hastanın axial bilgisayarlı tomografi görüntüleri alınarak helikal tomoterapi cihazına ait MIM konturlama sistemine aktarıldı. MIM konturlama sisteminde hastaya ait kritik organlar, planlanan tümör volümü ve optimizasyonlar belirlendi. Hasta verileri tedavi planlama sistemine aktarılıp, Hastaya totalde 36 Gy 24 fraksiyonda ve fraksiyon başına 1.5 Gy olacak şekilde doz reçete edildi. Hastanın tedavi doz planı hazırlanıp kritik organ, homojenite indeks ve konformite indeks değerleri dozimetrik olarak incelendi.
 Bulgular: Helikal tomoterapi cihazının kendine özgü ışılama tekniği ve ek olarak çizilen optimizasyonlar hem kritik organ dozlarını hem de ciltten 0.5 cm derinlikteki tüm yapıların dozlarını düşürmemize olanak sağladı. Doz volüm histogramında planlanan tümör volümü için D95, D90, Dmaks, Dmin ve Dortalama sırasıyla 34.33 Gy, 35.06 Gy, 42.65 Gy, 11.32 Gy, 36.93 Gy değerleri elde edilmiştir. Bizim çalışmamızdaki sağ ve sol parotis ortalama dozları sırasıyla 19.34 Gy ve 18.76 Gy olarak ölçülmüştür. Baş-boyun, toraks, batın ve pelvik bölgede bulunan kritik organ ortalama dozları sırasıyla 2.98 Gy ile 19.34 Gy, 3.73 Gy ile 8.20 Gy, 6.56 Gy ile 9.30 Gy, 2.78 Gy ile 6.76 Gy arasındadır. Homojenite indeks değeri International Commission on Radiation Units and Measurements 83 raporuna göre 0.15, konformite indeks değeri International Commission on Radiation Units and Measurements 62 raporuna göre0.95olarak hesapladı.
 Tartışma: Tüm vücut cilt helikal ışınlama hastanın tedavi esnasındaki konforu, başlangıç ölçümlerinin (doz profil ölçümleri, yüzde derin doz ölçümleri, absorbe doz kalibrasyonu, birleşik doz ölçümleri, tedavi derinliğinin belirlenmesi, tedavi süresinin belirlenmesi, X-ışını kontaminasyonu enerjisi ve miktarının ölçülmesi) olmayışı, tedaviye başlarken görüntü eşliğinde radyoterapi yapması ve doz homojenliğinde iyileşme gibi değerler açısından tüm vücut cilt elektron ışınlamaya alternatif olabileceği görüldü.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"53 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354426","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-09-15DOI: 10.5798/dicletip.1360715
Ozan KARACA, Yusuf Ali ALTUNCI, Sercan YALÇINLI
Amaç: Travmaya bağlı yaralanmalar acil servis başvurularının önemli bir kısmını oluşturur. Bu hastalara uygun bir şekilde sağlık hizmeti sunulabilmesi için özellikle klinik tecrübesi sınırlı olan hekimlerin bilgi ve beceri açısından hazır bulunuşluklarının artırılması gerekir. Bu çalışmada travma hastalarının değerlendirmesinde yeterli tecrübeye sahip olmayan hekimlerin gözetimli bir şekilde hastalara hizmet vermeye başlamadan önce ilgili konuda bilgi ve beceri düzeylerini artırılması amacıyla hazırlanan bir asenkron e-öğrenme modülünün öğrenci geribildirimleri ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Yöntemler: Bu araştırma, Acil Tıp Uzmanlık Eğitimi programında öğrenim gören Travma konulu e-öğrenme modülünün uygulandığı 39 öğrenciden 28’inin ders geribildirim verilerinin tanımlayıcı olarak analizi edildiği retrospektif bir çalışmadır. Öğrencilerin görüşleri 18 likert tipi, 2’de açık uçlu sorudan oluşan bir elektronik anket aracılığıyla toplanmıştır.
Bulgular: Çalışmanın bulguları, travma konulu asenkron e-öğrenme modülünün öğrenciler için esnek ve erişilebilir bir öğrenme ortamı sağlaması açısından etkili bulunduğunu göstermiştir. Öğrenciler modülün içeriğini kolay anlaşılır bulmuş ve içeriğe tekrar tekrar erişebilmeleri olumlu bir özellik olarak değerlendirmiştir.
Sonuç: Asenkron e-öğrenme, acil tıp uzmanlık eğitiminde teorik içeriğin öğretilmesi için öğrenenler tarafından benimsenen esnek, öğrenen merkezli ve etkili bir yöntem olmasının yanı sıra, eğiticiler ve öğrenenler için klinik ortamlarda pratik eğitim için daha fazla zaman olanağı da sağlamaktadır.
{"title":"Acil Tıp Uzmanlık Eğitimi Kapsamında Geliştirilen Travma Konulu Çevrimiçi Asenkron E-Öğrenme Modülüne İlişkin Öğrenci Görüşlerinin İncelenmesi","authors":"Ozan KARACA, Yusuf Ali ALTUNCI, Sercan YALÇINLI","doi":"10.5798/dicletip.1360715","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.1360715","url":null,"abstract":"Amaç: Travmaya bağlı yaralanmalar acil servis başvurularının önemli bir kısmını oluşturur. Bu hastalara uygun bir şekilde sağlık hizmeti sunulabilmesi için özellikle klinik tecrübesi sınırlı olan hekimlerin bilgi ve beceri açısından hazır bulunuşluklarının artırılması gerekir. Bu çalışmada travma hastalarının değerlendirmesinde yeterli tecrübeye sahip olmayan hekimlerin gözetimli bir şekilde hastalara hizmet vermeye başlamadan önce ilgili konuda bilgi ve beceri düzeylerini artırılması amacıyla hazırlanan bir asenkron e-öğrenme modülünün öğrenci geribildirimleri ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
 Yöntemler: Bu araştırma, Acil Tıp Uzmanlık Eğitimi programında öğrenim gören Travma konulu e-öğrenme modülünün uygulandığı 39 öğrenciden 28’inin ders geribildirim verilerinin tanımlayıcı olarak analizi edildiği retrospektif bir çalışmadır. Öğrencilerin görüşleri 18 likert tipi, 2’de açık uçlu sorudan oluşan bir elektronik anket aracılığıyla toplanmıştır.
 Bulgular: Çalışmanın bulguları, travma konulu asenkron e-öğrenme modülünün öğrenciler için esnek ve erişilebilir bir öğrenme ortamı sağlaması açısından etkili bulunduğunu göstermiştir. Öğrenciler modülün içeriğini kolay anlaşılır bulmuş ve içeriğe tekrar tekrar erişebilmeleri olumlu bir özellik olarak değerlendirmiştir.
 Sonuç: Asenkron e-öğrenme, acil tıp uzmanlık eğitiminde teorik içeriğin öğretilmesi için öğrenenler tarafından benimsenen esnek, öğrenen merkezli ve etkili bir yöntem olmasının yanı sıra, eğiticiler ve öğrenenler için klinik ortamlarda pratik eğitim için daha fazla zaman olanağı da sağlamaktadır.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135354535","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giris: Huntington hastaligi (HH) otozomal dominant gecisli norodejeneratif bir hastaliktir. HH’li hastalar uclu klinik triada sahiptir. Bunlar; motor, kognitif ve psikiyatrik ozelliklerdir. Dikkat fonksiyonlari HH’li hastalarda klinik seyir basladiktan sonra bozulmaya baslamaktadir. Bu calismanin amaci; genetik tanilari dogrulanmis olan HH’li hastalarda dikkat fonksiyonlarinin kontrol grubu ile karsilastirarak degerlendirmektir. Yontemler: Calismaya HH tanisi genetik test ile dogrulanan 15 HH ve 15 saglikli kontrol grubu alindi. Katilimcilarin bilissel islevlerini degerlendirmeye yonelik Stroop Testi, Iz Surme Testi (IST) ve Mini Mental Durum Degerlendirmesi (MMDM) testlerini kapsayan bir batarya olusturulup uygulandi. Bulgular: Her iki grup 9 erkek ve 6 kadin bireyden olusuyordu. Hasta ve kontrol grubunun yas ortalamasi 48 bulundu. Hasta grubunda ortalama hastalik suresi 5 yildi (1-16). Hastalarin ortalama CAG tekrar sayilari 43.3 ± 3.5 (40-50) bulundu. Hasta grubunda dikkat test skorlari hem IST-A testinde ve hem de stroop testinde istatiksel olarak daha kotu bulundu. Bu verilere ilave olarak, hastalarin CAG tekrar sayilari artikca, tum test sureleri de daha fazla zaman aliyordu. Ayrica CAG sayisi ile hastalik suresi ve total motor skorlari arasinda pozitif korelasyon bulundu. Bu durum istatistiksel olarak anlamli bulundu Sonuc: HH’da dikkat fonksiyonlari klinigi hafif olan ve CAG tekrar sayisi az olan olgularda bile bozulmaktadir. Bu durum sadece kognisyonu degil ayni zamanda motor fonksiyonlari da olumsuz etkileyebilmektedir.
条目：亨廷顿舞蹈症（HH）是一种自身优势夜间障碍。HH’lihastalar uclu klinik triada sahibir。这些运动、认知和心理技能。HH患者的注意力功能在临床试验后受到干扰。这就是灾难的意义所在；在遗传诊断为HH的患者中，carsilastic对照组会降低仔细的功能。补充：calimaya的HH试验由15个HH和15个流体对照组进行。参与者接受了包括Stroop测试、Iz Surme测试（IST）和Mini Mental Duration Desgrading（MMDM）在内的一系列测试，以降低科学要求。研究结果是：每组由9名男性和6名女性组成。患者和对照组的调解次数为48次。患者组的平均患病率为5年（1-16）。患者CAG计数中位数为43.3±3.5（40-50）。Hasta grunda dikkat test skorlari hem IST-A testinde ve hem de stroop testinde istatiksel olarak daha kotu bulundu。除了这些数据外，患者从CAG计数到CAG计数需要更多的时间。此外，CAG数与发动机总分呈正相关。因此，这种情况在统计上是有意义的：在CAG减少到较低病例数的情况下，HH也会减少谨慎的功能。这不仅仅是运动功能也可能是负面的。
{"title":"Huntington Hastalığında Dikkat Fonksiyonlarının Değerlendirilmesi","authors":"Murat Gultekin, Ayten Eki̇nci̇","doi":"10.5798/dicletip.362415","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/dicletip.362415","url":null,"abstract":"Giris: Huntington hastaligi (HH) otozomal dominant gecisli norodejeneratif bir hastaliktir. HH’li hastalar uclu klinik triada sahiptir. Bunlar; motor, kognitif ve psikiyatrik ozelliklerdir. Dikkat fonksiyonlari HH’li hastalarda klinik seyir basladiktan sonra bozulmaya baslamaktadir. Bu calismanin amaci; genetik tanilari dogrulanmis olan HH’li hastalarda dikkat fonksiyonlarinin kontrol grubu ile karsilastirarak degerlendirmektir. Yontemler: Calismaya HH tanisi genetik test ile dogrulanan 15 HH ve 15 saglikli kontrol grubu alindi. Katilimcilarin bilissel islevlerini degerlendirmeye yonelik Stroop Testi, Iz Surme Testi (IST) ve Mini Mental Durum Degerlendirmesi (MMDM) testlerini kapsayan bir batarya olusturulup uygulandi. Bulgular: Her iki grup 9 erkek ve 6 kadin bireyden olusuyordu. Hasta ve kontrol grubunun yas ortalamasi 48 bulundu. Hasta grubunda ortalama hastalik suresi 5 yildi (1-16). Hastalarin ortalama CAG tekrar sayilari 43.3 ± 3.5 (40-50) bulundu. Hasta grubunda dikkat test skorlari hem IST-A testinde ve hem de stroop testinde istatiksel olarak daha kotu bulundu. Bu verilere ilave olarak, hastalarin CAG tekrar sayilari artikca, tum test sureleri de daha fazla zaman aliyordu. Ayrica CAG sayisi ile hastalik suresi ve total motor skorlari arasinda pozitif korelasyon bulundu. Bu durum istatistiksel olarak anlamli bulundu Sonuc: HH’da dikkat fonksiyonlari klinigi hafif olan ve CAG tekrar sayisi az olan olgularda bile bozulmaktadir. Bu durum sadece kognisyonu degil ayni zamanda motor fonksiyonlari da olumsuz etkileyebilmektedir.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"44 1","pages":"365-371"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2017-12-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41441743","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Objective: Sepsis and severe sepsis (sepsis accompanied by acute organ dysfunction) are leading causes of death worldwide. In this study, our aim was to investigate utility of biomarkers commonly used in diagnosis of sepsis in discriminating these two entities. Methods: Two-hundred and three patients involved were divided into 2 subgroups as sepsis and severe sepsis according to Surviving Sepsis Campaign: International Guidelines for Management of Severe Sepsis and Septic Shock: 2012. Then groups were compared according to clinical and laboratory (including C-reactive protein (CRP) and procalcitonin (PCT) levels) characteristics. Results: Of 203 patients included into the study, 124 (61.1%) were male and 79 (38.9%) were female. The most common reason for sepsis was urinary tract infection (n=64, 31.5%), followed by catheter infection (n=16, 7.9%) and pneumonia (n=14, 6.9%). Escherichia coli was the most common agent in both blood and urinary cultures. Majority of the patients were treated with ceftriaxone (n=33, 16.3%), followed by meronem/dapson (n=25, 12.3%). In both groups, CRP and PCT levels were high, even higher in severe sepsis group. However, any statistical significance could not be determined between groups. Mortality rate in sepsis patients was 6.4%. Conclusion: Plasma levels of both markers elevate in sepsis and severe sepsis. It was determined that CRP and PCT is higher in severe sepsis than in sepsis. However, the difference is not statistically significant. Plasma levels of CRP and PCT are not useful in differential diagnosis of sepsis and severe sepsis.
{"title":"Comparison of procalcitonin and c-reactive protein in differential diagnosis of sepsis and severe sepsis in emergency department","authors":"A. K. Erenler, D. Yapar, Ö. Terzi","doi":"10.5798/DICLETIP.319750","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/DICLETIP.319750","url":null,"abstract":"Objective: Sepsis and severe sepsis (sepsis accompanied by acute organ dysfunction) are leading causes of death worldwide. In this study, our aim was to investigate utility of biomarkers commonly used in diagnosis of sepsis in discriminating these two entities. Methods: Two-hundred and three patients involved were divided into 2 subgroups as sepsis and severe sepsis according to Surviving Sepsis Campaign: International Guidelines for Management of Severe Sepsis and Septic Shock: 2012. Then groups were compared according to clinical and laboratory (including C-reactive protein (CRP) and procalcitonin (PCT) levels) characteristics. Results: Of 203 patients included into the study, 124 (61.1%) were male and 79 (38.9%) were female. The most common reason for sepsis was urinary tract infection (n=64, 31.5%), followed by catheter infection (n=16, 7.9%) and pneumonia (n=14, 6.9%). Escherichia coli was the most common agent in both blood and urinary cultures. Majority of the patients were treated with ceftriaxone (n=33, 16.3%), followed by meronem/dapson (n=25, 12.3%). In both groups, CRP and PCT levels were high, even higher in severe sepsis group. However, any statistical significance could not be determined between groups. Mortality rate in sepsis patients was 6.4%. Conclusion: Plasma levels of both markers elevate in sepsis and severe sepsis. It was determined that CRP and PCT is higher in severe sepsis than in sepsis. However, the difference is not statistically significant. Plasma levels of CRP and PCT are not useful in differential diagnosis of sepsis and severe sepsis.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"44 1","pages":"175-182"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2017-06-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42103958","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2016-06-01DOI: 10.5798/DICLEMEDJ.0921.2016.02.0688
M. Özbay, E. Şengül, İ. Topçu
Objective: We aimed to evaluate clinical presentations, histopathological diagnosis, surgical treatment modalities and complications of patients operated for a parotid gland mass. Methods: Medical records of 115 patients who operated for a parotid gland mass between 2007 and 2016 years evaluated retrospectively. Results: 65 (56.5%) of these patients were male and 50 (43.5%) were female. The mean age of the patients was 44.97. Tumor was located right sided in 72, left sided in 41 and bilateral in two patients. In 95 patients superficial parotidectomy, in 17 patients total parotidectomy, in two patients enucleation and in one patient radical parotidectomy were used as surgical procedure. Histopathological diagnosis was benign in 94 patients, malign in 13 patients and non-neoplastic in 8 patients. For benign tumors the most common histopathology was pleomorphic adenoma in 61 (64.8%) patients, and the second was Whartin tumor in 23 (24.4%) patients. The other benign tumors were seen in 11 patients. Adenoid cystic carcinoma was seen the most common malign tumor. In six patients with malign tumors neck dissection was performed simultaneously with parotidectomy. Complication ratio was 12.2% (14 patient) and facial paresis was the most common complication. Conclusion: Surgery is the treatment of parotid tumors. Superficial parotidectomy is the most used surgical procedure and has low complication rate. Histopathological diagnosis is important for the type of treatment modality. Neck dissection should be added to treatment when necessary.
{"title":"Diagnosis and Results of Surgical Treatment in Parotid Gland Masses","authors":"M. Özbay, E. Şengül, İ. Topçu","doi":"10.5798/DICLEMEDJ.0921.2016.02.0688","DOIUrl":"https://doi.org/10.5798/DICLEMEDJ.0921.2016.02.0688","url":null,"abstract":"Objective: We aimed to evaluate clinical presentations, histopathological diagnosis, surgical treatment modalities and complications of patients operated for a parotid gland mass. Methods: Medical records of 115 patients who operated for a parotid gland mass between 2007 and 2016 years evaluated retrospectively. Results: 65 (56.5%) of these patients were male and 50 (43.5%) were female. The mean age of the patients was 44.97. Tumor was located right sided in 72, left sided in 41 and bilateral in two patients. In 95 patients superficial parotidectomy, in 17 patients total parotidectomy, in two patients enucleation and in one patient radical parotidectomy were used as surgical procedure. Histopathological diagnosis was benign in 94 patients, malign in 13 patients and non-neoplastic in 8 patients. For benign tumors the most common histopathology was pleomorphic adenoma in 61 (64.8%) patients, and the second was Whartin tumor in 23 (24.4%) patients. The other benign tumors were seen in 11 patients. Adenoid cystic carcinoma was seen the most common malign tumor. In six patients with malign tumors neck dissection was performed simultaneously with parotidectomy. Complication ratio was 12.2% (14 patient) and facial paresis was the most common complication. Conclusion: Surgery is the treatment of parotid tumors. Superficial parotidectomy is the most used surgical procedure and has low complication rate. Histopathological diagnosis is important for the type of treatment modality. Neck dissection should be added to treatment when necessary.","PeriodicalId":30104,"journal":{"name":"Dicle Medical Journal","volume":"112 1","pages":"315-318"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2016-06-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"71066428","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：