Ömer Okuyan, N. Aksaray, Suna Kizilyildirim, Cansu Önlen Güneri, F. Köksal
Objective: Vancomycin-resistant enterococci (VRE) infection and colonization are seen increasingly frequently, especially among intensive care unit (ICU) patients. In this study, the aim was to detect VRE in swab samples taken from patients hospitalized in the Pediatric ICU (PICU), colonization, and to investigate the clonal relationship between isolates. Materials and Methods: In the present study, swab samples were taken from the external auditory canal (EAC), umbilical region, and rectal region from 82 patients hospitalized in the Çukurova University Balcalı Hospital PICU. The 246 swab samples from patients were inoculated on Kanamycin-Esculin-Azide agar. Isolates were identified with the help of the BBL Crystal Gram-Positive identification system. The susceptibility of the isolates to vancomycin (30 µg) was investigated by Kirby-Bauer disk diffusion method according to CLSI criteria. VanA-VanB genes in phenotypically defined vancomycin-resistant enterococci were investigated by Polymerase Chain Reaction (PCR) method. The clonal relationship between vancomycin-susceptible (VSE) and -resistant enterococci was determined by the SmaI-PFGE method. Results: A total of 49 (20.3%) enterococcal strains were isolated from 246 swab samples from the patients, of which 14 (28.5%) were VRE. Of the enterococci isolates, 27 (55.10%) were E. faecium and 13 (26.53%) were E. feacalis. While VanA type resistance was detected in 11 of the vancomycin-resistant E. faecium and E. feacalis isolates, VanB type resistance was not detected in any sample. There was no significant clonal relationship between the isolates. Conclusion: Although the prevalence of VRE in the PICU was high throughout the study, no enterococcal infection was observed.
{"title":"Detection of Vancomycin-Resistant Enterococci and Vancomycin Resistance Genes in Patients Hospitalized in the Pediatric Intensive Care Unit","authors":"Ömer Okuyan, N. Aksaray, Suna Kizilyildirim, Cansu Önlen Güneri, F. Köksal","doi":"10.17944/mkutfd.1113953","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.1113953","url":null,"abstract":"Objective: Vancomycin-resistant enterococci (VRE) infection and colonization are seen increasingly frequently, especially among intensive care unit (ICU) patients. In this study, the aim was to detect VRE in swab samples taken from patients hospitalized in the Pediatric ICU (PICU), colonization, and to investigate the clonal relationship between isolates. \u0000Materials and Methods: In the present study, swab samples were taken from the external auditory canal (EAC), umbilical region, and rectal region from 82 patients hospitalized in the Çukurova University Balcalı Hospital PICU. The 246 swab samples from patients were inoculated on Kanamycin-Esculin-Azide agar. Isolates were identified with the help of the BBL Crystal Gram-Positive identification system. The susceptibility of the isolates to vancomycin (30 µg) was investigated by Kirby-Bauer disk diffusion method according to CLSI criteria. VanA-VanB genes in phenotypically defined vancomycin-resistant enterococci were investigated by Polymerase Chain Reaction (PCR) method. The clonal relationship between vancomycin-susceptible (VSE) and -resistant enterococci was determined by the SmaI-PFGE method. \u0000Results: A total of 49 (20.3%) enterococcal strains were isolated from 246 swab samples from the patients, of which 14 (28.5%) were VRE. Of the enterococci isolates, 27 (55.10%) were E. faecium and 13 (26.53%) were E. feacalis. While VanA type resistance was detected in 11 of the vancomycin-resistant E. faecium and E. feacalis isolates, VanB type resistance was not detected in any sample. There was no significant clonal relationship between the isolates. \u0000Conclusion: Although the prevalence of VRE in the PICU was high throughout the study, no enterococcal infection was observed.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67624169","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Acil cerrahi vakalara Genel Cerrahide önemli bir yer tutmaktadır. COVID-19 salgını döneminde, hastaların salgından etkilenme korkusu ve davranış şekillerinin karmaşıklığı bu hastalıkların teşhis ve tedavisini zorlaştırmaktadır. Yöntem: Üçüncü basamak olan merkezimizde, COVID pandemisi sırasında akut apandisit, kolesistit ve kolorektal kanser tanısı ile cerrahi geçiren hastaların bilgisayarlı veri tabanı retrospektif olarak pandemi öncesi ve pandemi dönemi şeklinde gözden geçirildi. Bulgular: Çalışma süresi boyunca 1100 hasta apandisit, 500 hasta kolesistit, 120 hasta onkolojik hastalıklar nedeni ile ameliyat edildi. Ortalama yaş her iki dönem için benzerdi, pandemi öncesi dönemde 34.06 ± 16.7 pandemi döneminde 36,72 ± 15,31 yaş ortalaması mevcuttu. Semptom başlaması ile hastaların hastaneye başvuru süreleri her iki döneme benzerdir (34,55 ± 31,51 ile 34,35 ± 37,94 sa, P = 0,968). Laboratuvar testler arasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir. WBC değerleri pandemi öncesi dönemde 12.73 ± 4.3 × 103 idi pandemi sonrası dönemde 13.62 ± 4.62×103 (P = 0.1308) idi. Pandemi öncesi ve pandemi döneminde tüm hastalar en az 1 görüntüleme yöntemi kullanılmıştır. Sonuç: COVID-19 pandemisinin ilk aşamasında, komplike acil cerrahi gereksinimi oranında önemli bir artış vardı. Hastalar bundan kaçınmaları için semptomların başlaması ile acil polikliniklere başvurmaları şiddetle teşvik edilmelidir.
{"title":"Management of oncological and emergency surgery cases during COVID-19 pandemic","authors":"M. Dal, M. Uğur, M. Duymus, M. Temiz","doi":"10.17944/mkutfd.1141011","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.1141011","url":null,"abstract":"Amaç: Acil cerrahi vakalara Genel Cerrahide önemli bir yer tutmaktadır. COVID-19 salgını döneminde, hastaların salgından etkilenme korkusu ve davranış şekillerinin karmaşıklığı bu hastalıkların teşhis ve tedavisini zorlaştırmaktadır. \u0000Yöntem: Üçüncü basamak olan merkezimizde, COVID pandemisi sırasında akut apandisit, kolesistit ve kolorektal kanser tanısı ile cerrahi geçiren hastaların bilgisayarlı veri tabanı retrospektif olarak pandemi öncesi ve pandemi dönemi şeklinde gözden geçirildi. \u0000Bulgular: Çalışma süresi boyunca 1100 hasta apandisit, 500 hasta kolesistit, 120 hasta onkolojik hastalıklar nedeni ile ameliyat edildi. Ortalama yaş her iki dönem için benzerdi, pandemi öncesi dönemde 34.06 ± 16.7 pandemi döneminde 36,72 ± 15,31 yaş ortalaması mevcuttu. Semptom başlaması ile hastaların hastaneye başvuru süreleri her iki döneme benzerdir (34,55 ± 31,51 ile 34,35 ± 37,94 sa, P = 0,968). Laboratuvar testler arasında anlamlı bir farklılık göstermemiştir. WBC değerleri pandemi öncesi dönemde 12.73 ± 4.3 × 103 idi pandemi sonrası dönemde 13.62 ± 4.62×103 (P = 0.1308) idi. Pandemi öncesi ve pandemi döneminde tüm hastalar en az 1 görüntüleme yöntemi kullanılmıştır. \u0000Sonuç: COVID-19 pandemisinin ilk aşamasında, komplike acil cerrahi gereksinimi oranında önemli bir artış vardı. Hastalar bundan kaçınmaları için semptomların başlaması ile acil polikliniklere başvurmaları şiddetle teşvik edilmelidir.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"48 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67624240","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Objective: Meningiomas are mostly benign tumors located intracranially and intradurally, but they can rarely show extradural and extracranial growth. Surgical treatment of extracranial meningiomas is specifically challenging. In this study, we present an illustrated surgical series to convey our experience in treating meningiomas with extracranial extension. Methods: We retrospectively reviewed 11 patients with meningioma who underwent surgery between 2008 and 2020. In these patients, both intracranial and extracranial components were confirmed both radiologically and intraoperatively. Results: The patients were 7 males and 4 females with a mean age of 55.4 years. Most presented with facial disfigurement or asymmetrical growth of their skull. The most common symptom at presentation was headache. The most common location of meningiomas was the frontal region and that of extracranial growth was the paranasal sinuses and parietal bone invasion. We recognized two distinct modalities of bone destruction: hyperostosis (n=3) and osteolysis (n=8). Pathological study revealed atypical features in 6 patients. Preop embolization was attempted in 4 patients and proved difficult. Proper embolization was achieved only in one patient. The most commonly encountered surgical challenges were large calvarial and cranial base defects due to bone erosion, dural defects, and managing the superior sagittal sinus with parietal tumors. Excessive blood was of a particular concern and was managed by simple scalp clips, intraoperative transfusion, and conservative approach for tumor extensions into paranasal sinuses. No perioperative mortality occurred. Postoperative CSF fistulas beneath the scalp were common complications but conservatively managed with pressure wrapping. No cranial base CSF fistula developed. Calvarial reconstruction was performed with PMMA cement where needed. Conclusions: Meningiomas with extracranial extension are surgically challenging but treatable tumors. It contains fine neurosurgical trics in its treatment and follow-up.
{"title":"Surgical Challenges of Meningiomas with Extracranial Invasion: A Clinical Study","authors":"Ali Genc, Y. Akyuva, S. Kabataş","doi":"10.17944/mkutfd.1060518","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.1060518","url":null,"abstract":"Objective: Meningiomas are mostly benign tumors located intracranially and intradurally, but they can rarely show extradural and extracranial growth. Surgical treatment of extracranial meningiomas is specifically challenging. In this study, we present an illustrated surgical series to convey our experience in treating meningiomas with extracranial extension. \u0000Methods: We retrospectively reviewed 11 patients with meningioma who underwent surgery between 2008 and 2020. In these patients, both intracranial and extracranial components were confirmed both radiologically and intraoperatively. \u0000Results: The patients were 7 males and 4 females with a mean age of 55.4 years. Most presented with facial disfigurement or asymmetrical growth of their skull. The most common symptom at presentation was headache. The most common location of meningiomas was the frontal region and that of extracranial growth was the paranasal sinuses and parietal bone invasion. We recognized two distinct modalities of bone destruction: hyperostosis (n=3) and osteolysis (n=8). Pathological study revealed atypical features in 6 patients. Preop embolization was attempted in 4 patients and proved difficult. Proper embolization was achieved only in one patient. The most commonly encountered surgical challenges were large calvarial and cranial base defects due to bone erosion, dural defects, and managing the superior sagittal sinus with parietal tumors. Excessive blood was of a particular concern and was managed by simple scalp clips, intraoperative transfusion, and conservative approach for tumor extensions into paranasal sinuses. No perioperative mortality occurred. Postoperative CSF fistulas beneath the scalp were common complications but conservatively managed with pressure wrapping. No cranial base CSF fistula developed. Calvarial reconstruction was performed with PMMA cement where needed. \u0000Conclusions: Meningiomas with extracranial extension are surgically challenging but treatable tumors. It contains fine neurosurgical trics in its treatment and follow-up.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48187369","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Çalışmanın amacı brakial pleksopatide MR nörografi sonuçlarını elektrodiagnostik test ile birlikte değerlendirmek ve MR nörografinin yararlığını saptamaktır. Yöntem: Brakial pleksopati şüphesi bulunan ve elektrodiagnostik test yapılan 50 hasta çalışmaya dahil edildi. MR nörografide Brakiyal pleksusun kök, gövde ve kord seviyesinde seyri, kalibrasyonu, sinyal yoğunluğu ve devamlılığı 2 bağımsız radyolog tarafından değerlendirildi. Bulgular: Elektrodiagnostik test altın standart tanı testi kabul edilerek yapılan analizde MR nörografinin tanısal doğruluk, duyarlılık, özgüllüğü; 1. okuyucu için sırasıyla %64, %45.16, %94.73; 2. okuyucu için sırasıyla %74, %67.74, % 84.21. Okuyucular arası tutarlılık %78 idi. Sonuç: Brakial pleksopati klinik şüphesi bulunan hastalarda MR’ın duyarlılığı ve okuyucular arasındaki uyum orta derecede bulundu. MR nörografi brakial pleksopatiyi gösterebilir ancak pleksusun normal görünümü pleksopati tanısını dışlamamalıdır.
目标：这项工作的目的是通过电不可知测试评估制动丛病变的MR神经造影结果，并测试MR神经造影的益处。Yöntem：Brakial pleksopatişüphesi bulunan ve elektrodiagnostik test yapılan 50 hastaçalışmaya dahil edildi。在MR神经造影中，通过放射学对臂丛的根、胸和脊髓水平、校准、信号密度和连续性进行评估。事件：在黄金测试的标准电诊断测试进行的分析中，MR神经造影的识别性、敏感性、自由度；第一读者占64%、45.16%、94.73%；第二读者分别为74%、67.74%、84.21%。读者之间的调解率为78%。因此，在怀疑为Brakial pleksopati的患者中，MR和读者之间的比例是中等的。磁共振可以显示神经图形制动丛病变，但神经丛不应忽视丛病变的正常表现。
{"title":"Brakial Pleksopatide Klinik, EMG ve MR Nörografi Bulgularının Değerlendirilmesi","authors":"Sinem Karazincir, Ayşe Dicle Turhanoğlu, Esra Okuyucu, Gülen Burakgazi","doi":"10.17944/mkutfd.971518","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.971518","url":null,"abstract":"Amaç: Çalışmanın amacı brakial pleksopatide MR nörografi sonuçlarını elektrodiagnostik test ile birlikte değerlendirmek ve MR nörografinin yararlığını saptamaktır. \u0000Yöntem: Brakial pleksopati şüphesi bulunan ve elektrodiagnostik test yapılan 50 hasta çalışmaya dahil edildi. MR nörografide Brakiyal pleksusun kök, gövde ve kord seviyesinde seyri, kalibrasyonu, sinyal yoğunluğu ve devamlılığı 2 bağımsız radyolog tarafından değerlendirildi. \u0000Bulgular: Elektrodiagnostik test altın standart tanı testi kabul edilerek yapılan analizde MR nörografinin tanısal doğruluk, duyarlılık, özgüllüğü; 1. okuyucu için sırasıyla %64, %45.16, %94.73; 2. okuyucu için sırasıyla %74, %67.74, % 84.21. Okuyucular arası tutarlılık %78 idi. \u0000Sonuç: Brakial pleksopati klinik şüphesi bulunan hastalarda MR’ın duyarlılığı ve okuyucular arasındaki uyum orta derecede bulundu. MR nörografi brakial pleksopatiyi gösterebilir ancak pleksusun normal görünümü pleksopati tanısını dışlamamalıdır.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"63 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67638763","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Çalışmamızda pediatrik yaş grubunda ultrasonografinin apandisit tanısındaki duyarlılığının araştırılması amaçlanmıştır. Gereç Yöntem: Operasyon sonucu apandisit tanısı alan, preoperatif USG tetkiki gerçekleştirilmiş olan ve akut batın nedeni olan ek patolojisi bulunmayan 87 pediatrik olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların USG raporları retrospektif olarak incelenerek USG’ nin apandisit tanısındaki duyarlılığı araştırıldı. Ayrıca olguların lökosit sayıları, nötrofil oranları ve CRP değerleri hastane arşivinden ve varsa BT tetkikleri PACS sisteminden incelendi. Bulgular: Olguların %71’i akut apandisit, %29’u perfore apandisitti. Olguların %74’ünün USG’si apandisit ile uyumlu olup USG’nin tanı duyarlılığı %74’dü, %16 olguda USG’de sekonder apandisit bulguları izlenirken %10 olguda USG tetkiki tamamen normaldi. USG ile tanı konulamayan %26 olgudan %10 olgunun tanısı BT ile konulmuş olup %16 olguda tanıya klinik bulgularla gidilmişti. Olguların %62’sinde lökositoz, %84’ünde nötrofil oranında artış (sola kayma), %86’sında ise CRP yüksekliği bulunmaktaydı ve olguların tamamında bu parametrelerin en az biri yüksekti. Sonuç: Ultrasonografi her durumda tanı koymak için yeterli olmasa da çalışmamızda ulaşılan yüksek duyarlılık oranı, ultrasonografinin akut apandisit şüphesi bulunan pediatrik hastalarda ilk seçenek tanı aracı olarak kullanılabileceği bilgisini desteklemektedir.
{"title":"Pediatrik Apandisit Olgularında Ultrasonografinin Tanısal Duyarlılığı","authors":"İnan Korkmaz, Ayça Seyfettin, Mehmet Çeli̇kkaya","doi":"10.17944/mkutfd.1057560","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.1057560","url":null,"abstract":"Amaç: Çalışmamızda pediatrik yaş grubunda ultrasonografinin apandisit tanısındaki duyarlılığının araştırılması amaçlanmıştır. \u0000Gereç Yöntem: Operasyon sonucu apandisit tanısı alan, preoperatif USG tetkiki gerçekleştirilmiş olan ve akut batın nedeni olan ek patolojisi bulunmayan 87 pediatrik olgu çalışmaya dahil edildi. Olguların USG raporları retrospektif olarak incelenerek USG’ nin apandisit tanısındaki duyarlılığı araştırıldı. Ayrıca olguların lökosit sayıları, nötrofil oranları ve CRP değerleri hastane arşivinden ve varsa BT tetkikleri PACS sisteminden incelendi. \u0000Bulgular: Olguların %71’i akut apandisit, %29’u perfore apandisitti. Olguların %74’ünün USG’si apandisit ile uyumlu olup USG’nin tanı duyarlılığı %74’dü, %16 olguda USG’de sekonder apandisit bulguları izlenirken %10 olguda USG tetkiki tamamen normaldi. USG ile tanı konulamayan %26 olgudan %10 olgunun tanısı BT ile konulmuş olup %16 olguda tanıya klinik bulgularla gidilmişti. Olguların %62’sinde lökositoz, %84’ünde nötrofil oranında artış (sola kayma), %86’sında ise CRP yüksekliği bulunmaktaydı ve olguların tamamında bu parametrelerin en az biri yüksekti. \u0000Sonuç: Ultrasonografi her durumda tanı koymak için yeterli olmasa da çalışmamızda ulaşılan yüksek duyarlılık oranı, ultrasonografinin akut apandisit şüphesi bulunan pediatrik hastalarda ilk seçenek tanı aracı olarak kullanılabileceği bilgisini desteklemektedir.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47519161","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Objective: The development of the bond between mother and infant already starts during prenatal life, which is called prenatal bonding is the emotional tie or the bond that generally develops between the pregnant woman and her unborn child. Material and Method: We aimed at investigating the real effect of being a refugee on prenatal bonding. One hundred fifty-two women were eligible for the study; 76 consecutive Syrian refugee patients were determined as the study group. Another 76 straight Turkish women comprised the control group. Patients were informed about the study before applying Prenatal Attachment Inventory (PAI) which is also validated to all subjects before giving birth. Results: The total PAI score of Syrian patients was significantly lower than Turkish patients (60.17±8.9 vs. 63.53±8.9, p=0.019). For those whose education time period was longer, PAI scores were higher (p
{"title":"Is Being a Refugee Affect Prenatal Bonding Scores of Syrian Women in Turkey?","authors":"Şule Yıldırım Köpük, Nida Naci̇, Y. Çekmez","doi":"10.17944/mkutfd.980838","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.980838","url":null,"abstract":"Objective: The development of the bond between mother and infant already starts during prenatal life, which is called prenatal bonding is the emotional tie or the bond that generally develops between the pregnant woman and her unborn child. \u0000Material and Method: We aimed at investigating the real effect of being a refugee on prenatal bonding. \u0000One hundred fifty-two women were eligible for the study; 76 consecutive Syrian refugee patients were determined as the study group. Another 76 straight Turkish women comprised the control group. Patients were informed about the study before applying Prenatal Attachment Inventory (PAI) which is also validated to all subjects before giving birth. \u0000Results: The total PAI score of Syrian patients was significantly lower than Turkish patients (60.17±8.9 vs. 63.53±8.9, p=0.019). For those whose education time period was longer, PAI scores were higher (p","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47429633","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: …… Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Laboratuvarına gelen numunelerin Akılcı Laboratuvar kapsamında yaşa, cinsiyete, organa göre değerlendirilmesi ve patoloji laboratuvarlarının akılcı kullanımının sağlanmasına yönelik çözüm önerilerinin sunulması amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma, 2019 yılında ……. Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Laboratuvarına gelen numunelerin tamamı (22365) üzerinden retrospektif olarak yapılmıştır. Bulgular: Çalışmada kullanılan patoloji numunelerinin %26.9’u (n=6026) erkek, %73.1’i (n=16339) kadın hastalara aittir. Patoloji tipi biyopsi olanların %32.7’si (n=5550) erkek, %67.3’ü (n=11430) kadın, patoloji numune tipi sitoloji olanların %8.8’i (n=476) erkek ve %91.2’si (n=4909) kadındır. Çalışmada kullanılan patoloji ve sitoloji (n=22365) örneklerinin sonucuna göre, olguların %84.3’ünün (n=18857) patoloji sonucu benign, %3’ünün (n=678) malign, %1.8’inin (n=403) uygunsuz materyal ve %10.9’unun (n=2427) şüpheli veya pre-malign numune olduğu belirlenmiştir. Sonuç: Patoloji laboratuvarlarında daha doğru ve hızlı sonuç verebilmek için patoloji hekimlerinin iş yüklerinin azaltılması gerekmektedir. Bunun için gereksiz istenen tetkiklerin azaltılması için tetkik isteyen hekim ve klinik bazında analizler düzenli olarak yapılmalı ve gerektiği durumlarda kök neden analizi yapılarak gerekli iyileştirmenin yapılması sağlanmalı ve numuneler için bakanlıkça azami sonuç verme süre hedeflerin belirlenmesi önerilmektedir.
目的是：……从研究和研究医院到巡逻实验室的样本，以生命、性、器官评估和对病理学实验室的了解为目标。方法：研究，2019…。研究和研究医院对病理实验室的所有样本进行了回顾性分析（22365）。在工作场所使用的病理学样本中，男性占26.9%（n=6026），女性占73.1%（n=16339）。Patoloji tipi biyossi oların%32.7'si（n=5550）erkek，%67.3'ü（n=11430）kadın，Patoloji numune tipi sitoloji olaların%8.8'i（n=476）erkek ve%91.2'si（n=4909）kadşndır。根据病理学和营养学的研究（n=22365），84.3%的病例（n=18857）被报告为不合适的良性材料，%3（n=678），10.9%被怀疑或恶性前期。因此，病理学科学家需要减轻他们的劳动负担，以便在病理学实验室中产生更好、更快的结果。为了减少不必要的兴奋，应定期进行科学和临床分析，必要时应确定目标，以确保进行根源分析，并且只要需要部长级评估，就可以减少样本。
{"title":"Patoloji Numunelerinin akılcı laboratuvar kullanımı yönünden kesitsel olarak değerlendirilmesi: bir eğitim ve araştırma hastanesi örneği","authors":"Abdullah Fahri Şahi̇n, Mehmet Koca, Serdar Deni̇z","doi":"10.17944/mkutfd.1059367","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.1059367","url":null,"abstract":"Amaç: …… Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Laboratuvarına gelen numunelerin Akılcı Laboratuvar kapsamında yaşa, cinsiyete, organa göre değerlendirilmesi ve patoloji laboratuvarlarının akılcı kullanımının sağlanmasına yönelik çözüm önerilerinin sunulması amacıyla yapılmıştır. \u0000Yöntem: Araştırma, 2019 yılında ……. Eğitim ve Araştırma Hastanesi Patoloji Laboratuvarına gelen numunelerin tamamı (22365) üzerinden retrospektif olarak yapılmıştır. \u0000Bulgular: Çalışmada kullanılan patoloji numunelerinin %26.9’u (n=6026) erkek, %73.1’i (n=16339) kadın hastalara aittir. Patoloji tipi biyopsi olanların %32.7’si (n=5550) erkek, %67.3’ü (n=11430) kadın, patoloji numune tipi sitoloji olanların %8.8’i (n=476) erkek ve %91.2’si (n=4909) kadındır. Çalışmada kullanılan patoloji ve sitoloji (n=22365) örneklerinin sonucuna göre, olguların %84.3’ünün (n=18857) patoloji sonucu benign, %3’ünün (n=678) malign, %1.8’inin (n=403) uygunsuz materyal ve %10.9’unun (n=2427) şüpheli veya pre-malign numune olduğu belirlenmiştir. \u0000Sonuç: Patoloji laboratuvarlarında daha doğru ve hızlı sonuç verebilmek için patoloji hekimlerinin iş yüklerinin azaltılması gerekmektedir. Bunun için gereksiz istenen tetkiklerin azaltılması için tetkik isteyen hekim ve klinik bazında analizler düzenli olarak yapılmalı ve gerektiği durumlarda kök neden analizi yapılarak gerekli iyileştirmenin yapılması sağlanmalı ve numuneler için bakanlıkça azami sonuç verme süre hedeflerin belirlenmesi önerilmektedir.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67624448","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tayibe Bal, Hasibullah Yaqoobi̇, Mehmet Çabalak, Yusuf Önlen, Sabahattin Ocak
Nötropenik enterokolit çoğunlukla akut lösemili hastalar gibi mukozal hasarı indükleme potansiyeli yüksek hastalığı olanları ve yoğun kemoterapötik rejimleri alan hastaları etkilemektedir. Burada kemoterapi devamında ateş, karın ağrısı, bulantı, kusma, karında şişkinlik, ishal, ağız içinde yara şikayetleri ile başvuran, batın BT' de diffüz duodenum duvar kalınlaşması saptanan 34 yaşında akut lenfoblastik lösemi tanılı nötropenik enterokolit olgusu sunulmuştur. Olgumuzu sunmaya değer kılan duodenal bölge tutulumu ile seyreden nötropenik enterokolit olmasıdır.
{"title":"Duodenal Bölge Tutulumu İle Seyreden Mortal Nötropenik Enterokolit Olgusu","authors":"Tayibe Bal, Hasibullah Yaqoobi̇, Mehmet Çabalak, Yusuf Önlen, Sabahattin Ocak","doi":"10.17944/mkutfd.983805","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.983805","url":null,"abstract":"Nötropenik enterokolit çoğunlukla akut lösemili hastalar gibi mukozal hasarı indükleme potansiyeli yüksek hastalığı olanları ve yoğun kemoterapötik rejimleri alan hastaları etkilemektedir. Burada kemoterapi devamında ateş, karın ağrısı, bulantı, kusma, karında şişkinlik, ishal, ağız içinde yara şikayetleri ile başvuran, batın BT' de diffüz duodenum duvar kalınlaşması saptanan 34 yaşında akut lenfoblastik lösemi tanılı nötropenik enterokolit olgusu sunulmuştur. Olgumuzu sunmaya değer kılan duodenal bölge tutulumu ile seyreden nötropenik enterokolit olmasıdır.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67639638","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mehmet Önder Ekmen, Ahmet Uyanıkoğlu, Savaş Cumali Efe, Süleyman Sarı, Necati Yenice
Amaç: Perkütanöz endoskopik gastrostomi, sıklıkla beslenme problemi olan ve uzun süreli tüple beslenme ihtiyacı olan bireylerde kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, öncelikle, kliniğimizde yıllar içinde değişen perkütanöz endoskopik gastrostomi kullanımı ve hasta özelliklerini ve PEG işlemi öncesi ve sonrası bazı biyokimyasal belirteçlerdeki değişimleri ve anlamlı olup olmadığını saptamaktı. Gereç ve Yöntem: Ağustos 2014-Ağustos 2019 tarihleri arası merkezimizde perkütanöz endoskopik gastrostomi uygulanan 170 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Demografik özellikleri kaydedildikten sonra PEG öncesi ve PEG sonrası glukoz,üre, kreatinin, alt, ggt,albümin,kalsiyum,magnezyum,crp, wbc, hb,plt,ınr değerleri karşılaştırılmış ve değişkenlerin analizinde SPSS programı kullanıldı Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 170 hastanın %52,3’ü kadın,%47,7’si erkekti. Hastaların ortanca yaşı 72 yıldı (minimum:17 yıl, maksimum: 104 yıl). 2014 yılından başlayarak PEG uygulanan hasta sayısı 2019’e kadar yıllara göre sırasıyla 14,20,22,25,44,45 idi(p=0,03) yillara göre PEG açılma sıklığında istatiski olarak anlamlı artış izlenmiştir. Hastaların PEG endikasyonu değerlendirilmiş olup serebrovasküler olay (SVO) her yıl için en sık sebepti, n:76 (%44,6).Diğer PEG endikasyonlarını sırasıyla maligniteler n:29(%17),hipoksik iskemik ensefalopati n:17(%10), diğer sebepler n:48(%28,4) olarak görülmekteydi.Hastaların PEG açıldıktan sonra hastanede kalış süresi ortalama 11,3 gün olarak saptandı(Tablo 1).PEG öncesi ve sonrası bakılan değerlerınden üre,kreatinin ve magnezyum değerlerinde istastistiksel olarak değişme tespit edilmiştir(p
{"title":"Perkütan Enteral Gastrostomi Kullanımı ve Hasta Özelliklerinin Değerlendirilmesi: Tek Merkez Deneyimi","authors":"Mehmet Önder Ekmen, Ahmet Uyanıkoğlu, Savaş Cumali Efe, Süleyman Sarı, Necati Yenice","doi":"10.17944/mkutfd.907632","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.907632","url":null,"abstract":"Amaç: Perkütanöz endoskopik gastrostomi, sıklıkla beslenme problemi olan ve uzun süreli tüple beslenme ihtiyacı olan bireylerde kullanılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, öncelikle, kliniğimizde yıllar içinde değişen perkütanöz endoskopik gastrostomi kullanımı ve hasta özelliklerini ve PEG işlemi öncesi ve sonrası bazı biyokimyasal belirteçlerdeki değişimleri ve anlamlı olup olmadığını saptamaktı. \u0000Gereç ve Yöntem: Ağustos 2014-Ağustos 2019 tarihleri arası merkezimizde perkütanöz endoskopik gastrostomi uygulanan 170 hastanın verileri retrospektif olarak değerlendirildi. Demografik özellikleri kaydedildikten sonra PEG öncesi ve PEG sonrası glukoz,üre, kreatinin, alt, ggt,albümin,kalsiyum,magnezyum,crp, wbc, hb,plt,ınr değerleri karşılaştırılmış ve değişkenlerin analizinde SPSS programı kullanıldı \u0000Bulgular: Çalışmaya dahil edilen 170 hastanın %52,3’ü kadın,%47,7’si erkekti. Hastaların ortanca yaşı 72 yıldı (minimum:17 yıl, maksimum: 104 yıl). 2014 yılından başlayarak PEG uygulanan hasta sayısı 2019’e kadar yıllara göre sırasıyla 14,20,22,25,44,45 idi(p=0,03) yillara göre PEG açılma sıklığında istatiski olarak anlamlı artış izlenmiştir. Hastaların PEG endikasyonu değerlendirilmiş olup serebrovasküler olay (SVO) her yıl için en sık sebepti, n:76 (%44,6).Diğer PEG endikasyonlarını sırasıyla maligniteler n:29(%17),hipoksik iskemik ensefalopati n:17(%10), diğer sebepler n:48(%28,4) olarak görülmekteydi.Hastaların PEG açıldıktan sonra hastanede kalış süresi ortalama 11,3 gün olarak saptandı(Tablo 1).PEG öncesi ve sonrası bakılan değerlerınden üre,kreatinin ve magnezyum değerlerinde istastistiksel olarak değişme tespit edilmiştir(p","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"65 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67638323","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amaç: Çalışmamızın amacı , geçici bilinç kaybı (GBK) yakınması ile başvuran çocuk olguların tanılarının aydınlatılması, anamnez, etiyoloji, özgeçmiş ve soygeçmiş, fizik muayene ve laboratuvar bulgularının, tedavilerinin retrospektif değerlendirilmesidir. Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Süleymen Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine GBK yakınmasıyla 1 Ağustos 2017-1 Şubat 2020 tarihleri arasında çocuk polikliniklerine başvuran hastalar dahil edildi, kaydedilen anamnezleri, fizik muayene bulguları detaylı olarak geriye dönük incelendi. Yapılan biyokimyasal laboratuvar incelemeleri, elektrokardiyografi (EKG), transtorasik ekokardiyografi (EKO), 24 saatlik ritm holter EKG, kraniyal manyetik rezonans (MR) görüntüleme, elektroensefalografi (EEG) retrospektif olarak tanıya ve tedaviye yönelik değerlendirildi. Bulgular: Hastaların 110’u (%68.8) kız, 50’si (%31.2) erkek idi. Hastaların ortalama yaşı 11.4 (±4.8) idi. Hastaların geçirdikleri ortalama GBK sayısı 1.6 (±1.2) idi. Çalışmamızdaki hastaların %33’ü tekrarlayan GBK atakları ile başvurmuştu. Çalışmamızda GBK tanısına yönelik yapılan ileri incelemelerde en sık neden vazovagal senkop (VVS) (51 hasta, %31.9), ikinci olarak epilepsi/FK/AFK (febril konvülzyon/afebril konvülzyon) (41 hasta, %25.6), üçüncü olarak psikojenik senkop (28 hasta, %17.5 ) olarak saptanmıştır. Diğer nedenler de sırasıyla durumsal, katılma nöbeti, OH (ortostatik hipotansiyon), migren/SVO (serebrovasküler olay), kardiyojenik, BPPV (benign paroksizmal pozisyonel vertigo) olarak bulunmuştur. Hastalara yapılan biyokimyasal tetkikler, EKG, EKO, 24 saatlik ritm holter EKG, EEG, kraniyal MR incelemeleri analiz edildi ve değerlendirildi. Sonuç: GBK yakınmasıyla başvuran her hastadan ayrıntılı anamnez alınmalı, tam sistemik muayene yapılmalı ve EKG çekilmelidir. Kan testleri, EEG, EKO, nörogörüntüleme, 24 saatlik ritm holter EKG değerlendirmeleri ön tanıya yönelik istenmelidir.
{"title":"Geçici Bilinç Kaybıyla Başvuran Çocuk Olguların Retrospektif Değerlendirilmesi","authors":"İpek Uysal, Mahmut Keski̇n","doi":"10.17944/mkutfd.992966","DOIUrl":"https://doi.org/10.17944/mkutfd.992966","url":null,"abstract":"Amaç: Çalışmamızın amacı , geçici bilinç kaybı (GBK) yakınması ile başvuran çocuk olguların tanılarının aydınlatılması, anamnez, etiyoloji, özgeçmiş ve soygeçmiş, fizik muayene ve laboratuvar bulgularının, tedavilerinin retrospektif değerlendirilmesidir. \u0000Gereç ve Yöntemler: Çalışmaya Süleymen Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesine GBK yakınmasıyla 1 Ağustos 2017-1 Şubat 2020 tarihleri arasında çocuk polikliniklerine başvuran hastalar dahil edildi, kaydedilen anamnezleri, fizik muayene bulguları detaylı olarak geriye dönük incelendi. Yapılan biyokimyasal laboratuvar incelemeleri, elektrokardiyografi (EKG), transtorasik ekokardiyografi (EKO), 24 saatlik ritm holter EKG, kraniyal manyetik rezonans (MR) görüntüleme, elektroensefalografi (EEG) retrospektif olarak tanıya ve tedaviye yönelik değerlendirildi. \u0000Bulgular: Hastaların 110’u (%68.8) kız, 50’si (%31.2) erkek idi. Hastaların ortalama yaşı 11.4 (±4.8) idi. Hastaların geçirdikleri ortalama GBK sayısı 1.6 (±1.2) idi. Çalışmamızdaki hastaların %33’ü tekrarlayan GBK atakları ile başvurmuştu. Çalışmamızda GBK tanısına yönelik yapılan ileri incelemelerde en sık neden vazovagal senkop (VVS) (51 hasta, %31.9), ikinci olarak epilepsi/FK/AFK (febril konvülzyon/afebril konvülzyon) (41 hasta, %25.6), üçüncü olarak psikojenik senkop (28 hasta, %17.5 ) olarak saptanmıştır. Diğer nedenler de sırasıyla durumsal, katılma nöbeti, OH (ortostatik hipotansiyon), migren/SVO (serebrovasküler olay), kardiyojenik, BPPV (benign paroksizmal pozisyonel vertigo) olarak bulunmuştur. Hastalara yapılan biyokimyasal tetkikler, EKG, EKO, 24 saatlik ritm holter EKG, EEG, kraniyal MR incelemeleri analiz edildi ve değerlendirildi. \u0000Sonuç: GBK yakınmasıyla başvuran her hastadan ayrıntılı anamnez alınmalı, tam sistemik muayene yapılmalı ve EKG çekilmelidir. Kan testleri, EEG, EKO, nörogörüntüleme, 24 saatlik ritm holter EKG değerlendirmeleri ön tanıya yönelik istenmelidir.","PeriodicalId":30746,"journal":{"name":"Mustafa Kemal Universitesi Tip Dergisi","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67639889","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：