In diesem Aufsatz werden Beiträge zur Philosophie in den Schriften einiger katholischer Priester, Philosophielehrer in Kroatien von 1945 bis 1991, erörtert. Neben Einleitung und Schluss umfasst der Hauptteil der Abhandlung folgende Kapitel: 1. Kurze Übersicht zum Ver-hältnis der kommunistischen Regierung zur Katholischen Kirche in Kroatien von 1945 bis 1991; 2. Philosophisch-Theologische Hochschulen in Kroatien und deren Zeitschriften von 1945 bis 1991 und 3. Philosophische Themen in den Publikationen von einigen katholischen Geistlichen im Zeitraum 1945 bis 1991. Da die Kommunistische Partei in der Zeit von 1945 bis 1991 in Kroatien an der Macht war, hat sie mit ihren repressiven Maßnahmen, Verfolgungen und Morden das gesamte Leben der kroatischen Gesellschaft und die Aktivitäten der Katholi-schen Kirche stark beeinflusst. Im Hinblick auf diese Tatsache werden philosophische Abhand-lungen, die einige Priester als Philosophielehrer verfasst haben, erforscht. Die philosophischen Themen, mit denen sie sich befasst haben, waren vielfältig: die Philosophie von Nikolai Berdjajew; Dialog mit Marx; Beiträge zur Kosmologie, Ontologie, Theodizee; die Philosophie von Baruch Spinoza; Grenzfragen zur Philosophie, Theologie und Naturwissenschaften. Fol-gende kirchliche Philosophielehrer werden in diesem Beitrag erfasst: Josip Kribl, Ivan Devčić, Mijo Škvorc, Tomo Vereš, Božo Milanović, Ante Kusić, Krsto Kržanić, Vjekoslav Bajsić und Rudolf Brajčić.
{"title":"Philosophische Themen in den Schriften kirchlicher Philosophielehrer in Kroatien von 1945 bis 1991","authors":"Ivan Macut","doi":"10.34075/sb.61.3.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.3.2","url":null,"abstract":"In diesem Aufsatz werden Beiträge zur Philosophie in den Schriften einiger katholischer Priester, Philosophielehrer in Kroatien von 1945 bis 1991, erörtert. Neben Einleitung und Schluss umfasst der Hauptteil der Abhandlung folgende Kapitel: 1. Kurze Übersicht zum Ver-hältnis der kommunistischen Regierung zur Katholischen Kirche in Kroatien von 1945 bis 1991; 2. Philosophisch-Theologische Hochschulen in Kroatien und deren Zeitschriften von 1945 bis 1991 und 3. Philosophische Themen in den Publikationen von einigen katholischen Geistlichen im Zeitraum 1945 bis 1991. Da die Kommunistische Partei in der Zeit von 1945 bis 1991 in Kroatien an der Macht war, hat sie mit ihren repressiven Maßnahmen, Verfolgungen und Morden das gesamte Leben der kroatischen Gesellschaft und die Aktivitäten der Katholi-schen Kirche stark beeinflusst. Im Hinblick auf diese Tatsache werden philosophische Abhand-lungen, die einige Priester als Philosophielehrer verfasst haben, erforscht. Die philosophischen Themen, mit denen sie sich befasst haben, waren vielfältig: die Philosophie von Nikolai Berdjajew; Dialog mit Marx; Beiträge zur Kosmologie, Ontologie, Theodizee; die Philosophie von Baruch Spinoza; Grenzfragen zur Philosophie, Theologie und Naturwissenschaften. Fol-gende kirchliche Philosophielehrer werden in diesem Beitrag erfasst: Josip Kribl, Ivan Devčić, Mijo Škvorc, Tomo Vereš, Božo Milanović, Ante Kusić, Krsto Kržanić, Vjekoslav Bajsić und Rudolf Brajčić.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49338292","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
U ovom su članku razrađene sljedeće ideje i teze: (1) halucinator može pretraživati vlastite halucinacije, što često i čini, iz čega slijedi da halucinacija, premda po naravi nefizička, ipak jest objekt, pretraživan (ili barem pretraživ), (2) premda povlašten, halucinatorov pristup halucinaciji nije neutralan, nego selektivan, (3) premda kompetentan očevidac vlastite halucinacije, halucinator može u mnogom pogledu biti inkompetentan izvjestitelj o njezinu sadržaju, (4) izvještaj o halucinaciji (koliko god da je ona sama po svojoj naravi privatna) moguć je zato što su javne kategorije pod koje ona biva u izvještaju podvedena, (5) izvještaji o halucinacijama mogu biti ciljani ili spontani, (6) glavna je svrha spontanih izvještaja o halucinaciji da izvijeste o situacijskom značenju halucinacije i o njezinu doživljaju, a ne o njezinu pojavnom sadržaju, (7) naše razumijevanje spontanih izvještaja o halucinacijama omogućeno je, u prvom redu, kognitivnom empatijom, a ne imaginacijom.
在这篇文章中，提出了以下想法和困难：（1）幻觉者可以探索自己的幻觉，这通常会导致以下幻觉，尽管具有非物理性质，尽管物体被搜索（或至少被搜索），（2）在授权之前，幻觉者获得幻觉的途径不是中立的，而是选择性的，（3）根据其幻觉的合格证人，halucinator može u mnogom pogledu biti inkompetentan izvjestitelj o njezinu sadržaju，（4）izvještaj o halucinaciji，（6） 自发幻觉报告的主要目的是报告幻觉的情况及其经历，这是其开放的内容之一。
{"title":"Razumijevanje izvještaja o halucinacijama","authors":"Dario Škarica","doi":"10.34075/sb.61.3.3","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.3.3","url":null,"abstract":"U ovom su članku razrađene sljedeće ideje i teze: (1) halucinator može pretraživati vlastite halucinacije, što često i čini, iz čega slijedi da\u0000halucinacija, premda po naravi nefizička, ipak jest objekt, pretraživan\u0000(ili barem pretraživ), (2) premda povlašten, halucinatorov pristup halucinaciji nije neutralan, nego selektivan, (3) premda kompetentan očevidac vlastite halucinacije, halucinator može u mnogom pogledu biti inkompetentan izvjestitelj o njezinu sadržaju, (4) izvještaj o halucinaciji (koliko god da je ona sama po svojoj naravi privatna) moguć\u0000je zato što su javne kategorije pod koje ona biva u izvještaju podvedena, (5) izvještaji o halucinacijama mogu biti ciljani ili spontani, (6) glavna je svrha spontanih izvještaja o halucinaciji da izvijeste o situacijskom značenju halucinacije i o njezinu doživljaju, a\u0000ne o njezinu pojavnom sadržaju, (7) naše razumijevanje spontanih izvještaja o halucinacijama omogućeno je, u prvom redu, kognitivnom empatijom, a ne imaginacijom.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755240","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Secondo la numerazione cattolica è il XIX concilio ecumenico. Richiesto da decenni da più parti, e con sempre maggiore urgenza, il concilio non poté svolgersi per molto tempo. Infine, dopo tre inutili convocazioni, Paolo III con la bolla Laetare Jerusalem (1544) indisse l'assemblea per il 15 marzo 1545 a Trento, indicando compiti principali. Il concilio però si aprì solo 13 dicembre 1545 in presenza 31 vescovi, in maggioranza italiani. Durante il primo periodo, che comprese le sessioni I-X, quando fu deciso di trattare parallelamente le questioni dogmatiche e quelle della riforma ecclesiastica, furono approvati importanti definizioni e decreti, tra gli altri quelli sulla Santa Scrittura, il peccato originale, la giustificazione e altre cose. Nell'VIII sessione (11 marzo 1547) i partecipanti decisero di trasferire il concilio a Bologna. Dopo la morte di Paolo III fu eletto papa con nome di Giulio III il cardinale Del Monte, fino allora presidente del concilio. Sotto il suo pontificato ebbe luogo il secondo periodo del concilio (dal 1551 al 1552), che comprendeva le sessioni XI-XVI. In questo periodo al concilio vennero i delegati protestanti della Germania, ma si tornarono presto in patria, senza essere riusciti a imporre le loro richieste. Circostanze politiche condussero alla sospensione del concilio (1552). Ma ne novembre 1560 il nuovo papa, Pio IV, ordinò il proseguimento dei lavori conciliari: è il terzo periodo del concilio di Trento, dal 1562 al 1563, che comprese le sessioni XVII-XXV. I principi protestanti radunati a Naumburg decisero di non accogliere l'invito. Nelle sessioni si approvarono decreti sull'obbligo della residenza dei vescovi, il carattere sacrificale della santa messa, la consacrazione sacerdotale, il matrimonio, il purgatorio, la venerazione dei santi e delle reliquie, l'indulgenza, i seminari. Con la bolla Benedictus Deus et Pater (il 26 gennaio 1564) Pio IV confermava l'opera del concilio.
{"title":"Il Concilio di Trento (1545 - 1563)","authors":"Željko Tolić","doi":"10.34075/sb.61.3.1","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.3.1","url":null,"abstract":"Secondo la numerazione cattolica è il XIX concilio ecumenico. Richiesto da decenni da più parti, e con sempre maggiore urgenza, il concilio non poté svolgersi per molto tempo. Infine, dopo tre inutili convocazioni, Paolo III con la bolla Laetare Jerusalem (1544) indisse l'assemblea per il 15 marzo 1545 a Trento, indicando compiti principali. Il concilio però si aprì solo 13 dicembre 1545 in presenza 31 vescovi, in maggioranza italiani. Durante il primo periodo, che comprese le sessioni\u0000I-X, quando fu deciso di trattare parallelamente le questioni dogmatiche e quelle della riforma ecclesiastica, furono approvati importanti definizioni e decreti, tra gli altri quelli sulla Santa Scrittura, il peccato originale, la giustificazione e altre cose. Nell'VIII sessione (11 marzo 1547) i partecipanti decisero di trasferire\u0000il concilio a Bologna. Dopo la morte di Paolo III fu eletto papa con nome di Giulio III il cardinale Del Monte, fino allora presidente del concilio. Sotto il suo pontificato ebbe luogo il secondo periodo del concilio (dal 1551 al 1552), che comprendeva le sessioni XI-XVI. In questo periodo al concilio vennero i delegati protestanti della Germania, ma si tornarono presto in patria, senza essere riusciti a imporre le loro richieste. Circostanze politiche condussero alla sospensione del concilio (1552). Ma ne novembre 1560 il nuovo papa, Pio IV, ordinò il proseguimento dei lavori conciliari: è il terzo periodo del concilio di Trento, dal 1562 al 1563, che comprese le sessioni XVII-XXV. I principi protestanti radunati a Naumburg decisero di non accogliere l'invito. Nelle sessioni si approvarono decreti sull'obbligo della residenza dei vescovi, il carattere sacrificale della santa messa,\u0000la consacrazione sacerdotale, il matrimonio, il purgatorio, la venerazione dei santi e delle reliquie, l'indulgenza, i seminari. Con la\u0000bolla Benedictus Deus et Pater (il 26 gennaio 1564) Pio IV confermava l'opera del concilio.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755679","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Članak tematizira teološka promišljanja Josepha Ratzingera o glazbi u kontekstu liturgije Katoličke Crkve. Uvodno se kratko opisuju krize i izazovi te novija teološka učenja koja crkvenu glazbu u postkoncilsko doba dovode do stanja kulturološke shizofrenije i teoloških lutanja. Središnji dio članka posvećen je Ratzingerovoj teološkoj interpretaciji crkvene glazbe čija je posebnost otkrivanje i promišljanje biblijskih uporišta o glazbi u liturgiji. U tom se kontekstu nalaze i odgovori na izazove i krize koje su snašle crkvenu glazbu, ali se i jasno otkrivaju temeljna biblijsko-teološka načela koja određuju istinsku narav i ulogu glazbe u kršćanskom kultu. Zaključno se donose neka načela i putokazi za crkvenu glazbu danas.
{"title":"„Psallite sapienter“ (Ps 47, 8b). Teološka razmatranja Josepha Ratzingera o glazbenoj umjetnosti u liturgiji","authors":"Bruno Diklić, Boris Vulić","doi":"10.34075/sb.61.3.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.3.4","url":null,"abstract":"Članak tematizira teološka promišljanja Josepha Ratzingera o glazbi u kontekstu liturgije Katoličke Crkve. Uvodno se kratko opisuju krize i izazovi te novija teološka učenja koja crkvenu glazbu u postkoncilsko doba dovode do stanja kulturološke shizofrenije i teoloških lutanja. Središnji dio članka posvećen je Ratzingerovoj teološkoj interpretaciji crkvene glazbe čija je posebnost otkrivanje i promišljanje biblijskih uporišta o glazbi u liturgiji. U tom se kontekstu nalaze i odgovori na izazove i krize koje su snašle crkvenu glazbu, ali se i jasno otkrivaju temeljna biblijsko-teološka načela koja određuju istinsku narav i ulogu glazbe u kršćanskom kultu. Zaključno se donose neka načela i putokazi za\u0000crkvenu glazbu danas.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755254","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
These article examine the circumstances which bring to the division of Franciscan Order in 1517. It begins with beginning of small Reform movement of Fr. Paolo of Trinci at 1368 which outgrow in 15th century in strong Observant movement. The question of observing the Rule of St. Francis was basic problem between Observants and Conventuals, and it grow in big ecclesiastical, political and social problem which was solved at 1517 bay division of the Order. Article is mostly based on published different sources of Franciscan history. Most of these sources are original sources published in various publications of Collegii di S. Bonaventura, in 19th and 20th century.
{"title":"Franciscan Order from Reform of Fr. Paolo a Trinci to the Division of the Order in 1517. The Evidence from the Franciscan sources","authors":"Daniel Patafta","doi":"10.34075/sb.61.2.1","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.2.1","url":null,"abstract":"These article examine the circumstances which bring to the division of Franciscan Order in 1517. It begins with beginning of small Reform movement of Fr. Paolo of Trinci at 1368 which outgrow in 15th century in\u0000strong Observant movement. The question of observing the Rule of St. Francis was basic problem between Observants and Conventuals, and it grow in big ecclesiastical, political and social problem which was solved at 1517 bay division of the Order. Article is mostly based on published different sources of Franciscan history. Most of these sources\u0000are original sources published in various publications of Collegii di S. Bonaventura, in 19th and 20th century.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69754834","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Rad uz uvod i zaključak podijeljen je na dva dijela. U prvom dijelu izlaže se ukratko o životu i radu fra Bonaventure Radonića. U drugom poglavlju prelazi se na njegovo filozofsko stvaralaštvo. Nakon što je donesen detaljan popis svih Radonićevih filozofskih članaka koje je objavio, autor prelazi na kronološko-sintetsko izlaganje njihovih sadržaja. Pri tom izlaganju autor jasno uočava i posebno naglašava Radonićevo vrsno poznavanje cjelokupnog Duns Skotova nauka te o tim temama utemeljeno i stručno piše. Na koncu rada u zaključku ukratko se rekapitulira Radonićev filozofski opus te iznose njegove bitne značajke.
{"title":"Filozofsko stvaralaštvo fra Bonaventure Radonića","authors":"Ivan Macut","doi":"10.34075/sb.61.2.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.2.4","url":null,"abstract":"Rad uz uvod i zaključak podijeljen je na dva dijela. U prvom dijelu izlaže se ukratko o životu i radu fra Bonaventure Radonića. U drugom poglavlju prelazi se na njegovo filozofsko stvaralaštvo. Nakon što je donesen detaljan popis svih Radonićevih filozofskih članaka koje je objavio, autor prelazi na kronološko-sintetsko izlaganje njihovih sadržaja. Pri tom izlaganju autor jasno uočava i posebno naglašava Radonićevo vrsno poznavanje cjelokupnog Duns Skotova nauka te o tim temama utemeljeno i stručno piše. Na koncu rada u zaključku ukratko se rekapitulira Radonićev filozofski opus te iznose njegove bitne značajke.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755620","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Članak razmatra problem pouzdanosti izvještaja o bonnetovskim halucinacijama. Cilj je identificirati pojedine faktore koji takve izvještaje čine pouzdanima. Identificirani su sljedeći faktori: izvjestiteljeva iskrenost i kompetencija (predmetna, jezična i memorijska), izvanjska potvrda izvještaja (fiziološka, ekspresivna i bihevioralna) i koherencija između izvještaja i evidencije kao i između raznih evidencijskih potvrda i unutar svih izvještaja (ako ih je više). K tome, eksplicirano je i naše implicitno predrazumijevanje halucinacije (prema kojem ona nije tek pojava nego i halucinatorov doživljaj pojave, očit u njegovu facijalnom izrazu, ponašanju itd.).
本文考虑了帽状体幻觉报告的可靠性问题。Cilj je identificationrati pojedine faktore koji takve izvještaječine pouzdanima。确定了以下因素：报告员的诚实和能力（对象、语言和记忆），报告的外部确认（生理、表达和行为），报告与记录之间以及各种证书与所有报告之间的一致性（如果更多）。因此，我们对幻觉的隐性理解也被打破了（这不仅仅是幻觉者的现象，显然是在他的面部表情、行为等方面）。
{"title":"Pouzdanost izvještaja o bonnetovskim halucinacijama","authors":"Dario Škarica","doi":"10.34075/sb.61.2.3","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.2.3","url":null,"abstract":"Članak razmatra problem pouzdanosti izvještaja o bonnetovskim halucinacijama. Cilj je identificirati pojedine faktore koji takve izvještaje čine pouzdanima. Identificirani su sljedeći faktori: izvjestiteljeva iskrenost i kompetencija (predmetna, jezična i memorijska), izvanjska potvrda izvještaja (fiziološka, ekspresivna i bihevioralna) i koherencija između izvještaja i evidencije kao i između raznih evidencijskih potvrda i unutar svih izvještaja (ako ih je više). K\u0000tome, eksplicirano je i naše implicitno predrazumijevanje halucinacije (prema kojem ona nije tek pojava nego i halucinatorov doživljaj pojave, očit u njegovu facijalnom izrazu, ponašanju itd.).","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69754896","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Europa se posljednjih desetljeća hrva sa samom sobom. Kulturološke promjene koje su se dogodile bitno su uzdrmale njezin identitet, a poštovanje temeljnih načela i vrednota našlo se pred novim izazovom. Nove antropološke paradigme proizašle iz postmodernizma utjecale su na zaborav kršćanskih korijena i istina, koje su dobrim dijelom odredile smjer razvoja europske kulture. Posljedično, Europa kakvu poznajemo umire. Osnovna nakana ovog rada jest vidjeti u kakvom su odnosu umiranje Europe i migracijska kriza. Ne govori se o smrti (i životu) kao biološkom procesu, nego o filozofsko-teološkom promatranju „umiranja“ i „oživljavanja“ svega europskoga, kršćanskoga, ljudskoga... Na temelju promatranja najvažnijih današnjih kulturoloških obilježja Europe te vjerskih istina kršćanstva i islama, posebno u poimanju života i smrti, odgovorit ćemo na pitanje jesu li migranti i izbjeglice nositelji života ili smrti na europskom kontinentu. Čuvajući se idealiziranja imigranata kao spasitelje Europe, ali i njihova demoniziranja kao jedinih krivaca propadanja Europe, pokušat ćemo vidjeti može li pozitivan stav prema njima pružiti bitan preduvjet za plodnu integraciju. Život ili smrt Europe ovisi o njoj samoj, a migranti i izbjeglice mogu doprinijeti jednoj i drugoj stvarnosti. Ipak, za kršćane jest obveza ljubavi, za koju ne smijemo zaboraviti da ima snagu oživljavati i mijenjati.
在过去的几十年里，欧洲一直在搞砸自己。所发生的文化变化对强调她的身份很重要，对基本原则和价值观的尊重也面临着新的挑战。后现代主义产生的新人类学范式影响了被遗忘的基督教根源和真理，这对欧洲文化的发展起到了很大的作用。最后，我们所知道的欧洲正在消亡。这项工作的主要原因是看到欧洲的消亡与移民危机之间的关系。Ne govori se o smrti（iživotu）kao biološkom procsu，比“死亡”和“复活”的哲学和理论观察“整个欧洲，基督徒，人类……”基于对当今欧洲最重要的文化特征以及基督教和伊斯兰教的宗教真理的观察，特别是在生与死方面，我们将回答移民和难民是否是欧洲大陆死亡的幸存者。鉴于移民被理想化为欧洲的救世主，但也是他们的恶魔。作为欧洲衰落的唯一罪魁祸首，我们将尝试看看他们是否能在生育一体化中发挥重要作用。生死攸关取决于欧洲本身，移民和难民可以为现实做出贡献。然而，基督徒有责任复兴和改变我们不能忘记的爱。
{"title":"Migranti i izbjeglice","authors":"Darko Rapić, Šimun Bilokapić","doi":"10.34075/sb.61.2.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.2.2","url":null,"abstract":"Europa se posljednjih desetljeća hrva sa samom sobom. Kulturološke promjene koje su se dogodile bitno su uzdrmale njezin identitet, a poštovanje temeljnih načela i vrednota našlo se pred novim izazovom. Nove antropološke paradigme proizašle iz postmodernizma utjecale su na zaborav kršćanskih korijena i istina, koje su dobrim dijelom odredile smjer razvoja europske kulture. Posljedično, Europa kakvu poznajemo umire. Osnovna nakana ovog rada jest vidjeti u kakvom su odnosu umiranje\u0000Europe i migracijska kriza. Ne govori se o smrti (i životu) kao biološkom procesu, nego o filozofsko-teološkom promatranju „umiranja“ i „oživljavanja“ svega europskoga, kršćanskoga, ljudskoga... Na temelju promatranja najvažnijih današnjih kulturoloških obilježja Europe te vjerskih istina kršćanstva i islama, posebno u poimanju života i smrti, odgovorit ćemo na pitanje jesu li migranti i izbjeglice nositelji života\u0000ili smrti na europskom kontinentu. Čuvajući se idealiziranja imigranata\u0000kao spasitelje Europe, ali i njihova demoniziranja kao jedinih krivaca propadanja Europe, pokušat ćemo vidjeti može li pozitivan stav prema njima pružiti bitan preduvjet za plodnu integraciju. Život ili smrt Europe ovisi o njoj samoj, a migranti i izbjeglice mogu doprinijeti jednoj i drugoj stvarnosti. Ipak, za kršćane jest obveza ljubavi, za koju ne smijemo zaboraviti da ima snagu oživljavati i mijenjati.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49101066","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
U ovome članku autori istražuju antropološke i socijalne elemente u liturgijskim knjigama objavljenim u XVI. i XVII. st., koje su većim dijelom nepromijenjene vrijedile sve do Drugoga vatikanskog sabora (1962. – 1965.). U prijašnjim je stoljećima Crkva imala isključivu ingerenciju i u nekim područjima koje danas pokriva građanskodruštvo (država): školstvo, zdravstvo, ženidbeni zakoni, vođenje matičnih knjiga. U svome istraživanju autori pokazuju kako su u spomenutim knjigama donesene i neke odredbe koje uz liturgijsko imaju i određeno antropološko i sociološko značenje. To su upute o čistoći crkvenoga ruha i crkvenoga posuđa, te o čistoći crkvenih službenika. Jednako tako susreću se podrobne odredbe koje se odnose na ćudoređe (stidljivost) te na odnos između muškaraca i žena, pri čemu je vidljivo da su žene u podređenom položaju u skladu s običajima prijašnjih vremena, što se dobrim dijelom temelji i na biblijskoj tradiciji. Knjige također donose uputei odredbe o drugim važnim vidovima života, osobito glede sklapanjaženidbe, pri čemu se pazi da budu ispunjeni svi naravni uvjetikao što su dob i slobodna volja. Iz ovog je istraživanja vidljivoda je Crkva imala važan utjecaj u društvenome životu te da je uprošlim stoljećima imala također važnu prosvjetiteljsku ulogu.
{"title":"Anthropological and Social Features of the Pre-Council Liturgical Literature","authors":"Zvonko Pažin, Silvana Fužinato","doi":"10.34075/sb.61.4.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.4.2","url":null,"abstract":"U ovome članku autori istražuju antropološke i socijalne elemente u liturgijskim knjigama objavljenim u XVI. i XVII. st., koje su većim dijelom nepromijenjene vrijedile sve do Drugoga vatikanskog sabora (1962. – 1965.). U prijašnjim je stoljećima Crkva imala isključivu ingerenciju i u nekim područjima koje danas pokriva građanskodruštvo (država): školstvo, zdravstvo, ženidbeni zakoni, vođenje matičnih knjiga. U svome istraživanju autori pokazuju kako su u spomenutim knjigama donesene i neke odredbe koje uz liturgijsko imaju i određeno antropološko i sociološko značenje. To su upute o čistoći crkvenoga ruha i crkvenoga posuđa, te o čistoći crkvenih službenika. Jednako tako susreću se podrobne odredbe koje se odnose na ćudoređe (stidljivost) te na odnos između muškaraca i žena, pri čemu je vidljivo da su žene u podređenom položaju u skladu s običajima prijašnjih vremena, što se dobrim dijelom temelji i na biblijskoj tradiciji. Knjige također donose uputei odredbe o drugim važnim vidovima života, osobito glede sklapanjaženidbe, pri čemu se pazi da budu ispunjeni svi naravni uvjetikao što su dob i slobodna volja. Iz ovog je istraživanja vidljivoda je Crkva imala važan utjecaj u društvenome životu te da je uprošlim stoljećima imala također važnu prosvjetiteljsku ulogu.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755431","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Humana ekologija dio je ekologije koji je nastao u prošlom stoljeću a bavi se proučavanjem odnosa između čovjeka i njegove okoline. Ona je sastavni dio ekologije, a povezana je uz tzv. ekološko pitanje iz druge polovice XIX. stoljeća kada je znanost otkrila da zemlja i sve žive vrste na njoj tvore jedinstveni sustav i da utječu jedne na druge preko svojih međusobnih odnosa. Kada su započeli prigovori kršćanstvu da je odgovorno za nastanak ekološke krize i za uništavanje prirode svojim biblijskim stavom o Božjem opunomoćenju za zahvate u prirodi, nastala je i nova grana teologije nazvana ekoteologijom. U krilu katoličke teologije nju su posebno razvijali rimski biskupi (pape), a njezin je vrhunac enciklika pape Franje Laudato si’ koja je preuzela i razvila viziju integralne franjevačke teologije.
{"title":"A brief history of human ecology and ecotheology","authors":"Luka Tomašević, Ana Jeličić","doi":"10.34075/sb.61.4.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.34075/sb.61.4.4","url":null,"abstract":"Humana ekologija dio je ekologije koji je nastao u prošlom stoljeću a bavi se proučavanjem odnosa između čovjeka i njegove okoline. Ona je sastavni dio ekologije, a povezana je uz tzv. ekološko pitanje iz druge polovice XIX. stoljeća kada je znanost otkrila da zemlja i sve žive vrste na njoj tvore jedinstveni sustav i da utječu jedne na druge preko svojih međusobnih odnosa. Kada su započeli prigovori kršćanstvu da je odgovorno za nastanak ekološke krize i za uništavanje prirode svojim biblijskim stavom o Božjem opunomoćenju za zahvate u prirodi, nastala je i nova grana teologije nazvana ekoteologijom. U krilu katoličke teologije nju su posebno razvijali rimski biskupi (pape), a njezin je vrhunac enciklika pape Franje Laudato si’ koja je preuzela i razvila viziju integralne franjevačke teologije.","PeriodicalId":31834,"journal":{"name":"Sluzba Bozja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"69755485","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：