M. Kokoszko, Zofia Rzeźnicka, Krzysztof Jagusiak, Konrad Tadajczyk
Przedmiotem niniejszych badań jest historia lekarstwa stosowanego w rejonie basenu Morza Śródziemnego w okresie starożytności oraz średniowiecza, znanego w tamtejszej tradycji medycznej jako polyarchion (πολυάρχιον). Cel badań zakłada ustalenie czasu powstania omawianego medykamentu, wariacji recept na polyarchion oraz powiązań między nimi, sposobu przyrządzania lekarstwa, jego formy, zakresu działania a także okoliczności aplikacji w poszczególnych procedurach terapeutycznych. Dodatkowo, na podstawie dostępnych materiałów źródłowych, autorzy próbują określić koszt leku, co z kolei umożliwia im zdefiniowanie grupy jego odbiorców. Przyjęta metoda badawcza została oparta na heurystycznej analizie traktatów medycznych okresu antyku i Bizancjum. Zasadniczą podstawę źródłową stanowią dzieła Gynaeciorum libri Sorana z Efezu (I – II w. n.e.), De compositione medicamentorum secundum locos i De compositione medicamentorum per genera Galena z Pergamonu (II – III w. n.e.), Collectiones medicae oraz Synopsis ad Eustathium filium Orybazjusza (IV – V w. n.e.), Libri medicinales Aecjusza z Amidy (VI w. n.e.), Therapeutica Aleksandra z Tralles (VI w. n.e.), zbiór recept zatytułowany De mulierum morbis uteri, którego autorstwo przypisuje się Metrodorze (po VI w. n.e.), Epitome Pawła z Eginy (VII w. n.e.) i traktat Dynameron Mikołaja Myrepsusa (XIII w. n.e.). Nadto, analizie poddane zostały wybrane listy patriarchy Konstantynopola Jana Chryzostoma (IV – V w. n.e.), które dokumentują stosowanie polyarchion przez wspomnianego duchownego, stając się tym samym istotnym uzupełnieniem danych pozyskanych z ówczesnej literatury medycznej. Polyarchion od I w. p.n.e. do XIII w. n.e. było lekarstwem stosowanym na obszarze basenu Morza Śródziemnego. Uważano je za efektywne w kuracji problemów gastrycznych. Przebadane teksty medyczne wykazują, że lekarstwo sporządzano na wiele sposobów, a jego ewolucja polegała na dodawaniu kolejnych składników do początkowo prostej formuły. Niezależnie od liczby ingrediencji uwzględnionych w receptach wyróżniano grupę komponentów podstawowych, które decydowały o efektywności specyfiku. Były one dobrane zgodnie z obowiązującą wiedzą z zakresu materia medica. Ze względu na wysoką cenę, omawiany lek był dostępny wyłącznie zamożnym i uprzywilejowanym. Analiza źródeł pozamedycznych pozwala konkludować, iż polyarchion było wytwarzane w ilościach dostosowanych do indywidualnych potrzeb pacjentów, a jego produkcja odbywała się wyłącznie w dużych ośrodkach miejskich, takich jak Antiochia czy Konstantynopol.
本研究的主题是古代和中世纪时期地中海盆地使用的一种药物的历史，这种药物在当地医学传统中被称作 polyarchion (πολυάρχιον)。研究的目的是确定有关药物的产生时间、polyarchion 处方的变化及其之间的联系、药物的配制方法、形式、作用范围以及在特定治疗过程中的应用情况。此外，在现有原始资料的基础上，作者试图确定药物的成本，进而确定药物的接受者群体。所采用的研究方法是对古代和拜占庭时期的医学论文进行启发式分析。主要资料来源包括以弗所的索兰（Soran of Ephesus，公元 1-2 世纪）的《Gynaeciorum libri》、佩加蒙的盖伦（Galen of Pergamon，公元 2-3 世纪）的《De compositione medicamentorum secundum locos》和《De compositione medicamentorum per genera》、奥里巴修斯（Orybasius，公元 4-5 世纪）的《Collectiones medicae》和《Synopsis ad Eustathium filium》。公元 6 世纪）、Ametius of Amida 的 Libri medicinales（公元 6 世纪）、Alexander of Tralles 的 Therapeutica（公元 6 世纪）、Metrodora 的 De mulierum morbis uteri 药方集（公元 6 世纪后）、Paul of Aegina 的 Epitome（公元 7 世纪）以及 Nicholas Myrepsus 的论文 Dynameron（公元 13 世纪）。此外，我们还分析了君士坦丁堡牧首约翰-金口（John Chrysostom，公元 4-5 世纪）的部分书信，这些书信记录了上述牧师使用多巴酚丁胺的情况，从而成为对当时医学文献数据的重要补充。公元前 1 世纪至公元 13 世纪，Polyarchion 是地中海地区使用的一种疗法，被认为对治疗胃病有效。经研究的医学文献显示，这种疗法有多种制备方法，并通过在最初的简单配方中添加更多成分而不断演变。无论处方中包含多少成分，都有一组基本成分决定了特异性的有效性。这些成分是根据当时的本草知识选择的。由于价格昂贵，只有富人和特权阶层才能买到这种药。通过对非医学资料的分析，我们可以得出结论：多醣体的生产量是根据病人的个人需求量身定制的，而且只有在安提阿和君士坦丁堡等大城市中心才有生产。
{"title":"Polyarchion (πολυάρχιον) in the medicine of Antiquity and Byzantium","authors":"M. Kokoszko, Zofia Rzeźnicka, Krzysztof Jagusiak, Konrad Tadajczyk","doi":"10.32383/farmpol/185280","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/185280","url":null,"abstract":"Przedmiotem niniejszych badań jest historia lekarstwa stosowanego w rejonie basenu Morza Śródziemnego w okresie starożytności oraz średniowiecza, znanego w tamtejszej tradycji medycznej jako polyarchion (πολυάρχιον).\u0000Cel badań zakłada ustalenie czasu powstania omawianego medykamentu, wariacji recept na polyarchion oraz powiązań między nimi, sposobu przyrządzania lekarstwa, jego formy, zakresu działania a także okoliczności aplikacji w poszczególnych procedurach terapeutycznych. Dodatkowo, na podstawie dostępnych materiałów źródłowych, autorzy próbują określić koszt leku, co z kolei umożliwia im zdefiniowanie grupy jego odbiorców.\u0000Przyjęta metoda badawcza została oparta na heurystycznej analizie traktatów medycznych okresu antyku i Bizancjum. Zasadniczą podstawę źródłową stanowią dzieła Gynaeciorum libri Sorana z Efezu (I – II w. n.e.), De compositione medicamentorum secundum locos i De compositione medicamentorum per genera Galena z Pergamonu (II – III w. n.e.), Collectiones medicae oraz Synopsis ad Eustathium filium Orybazjusza (IV – V w. n.e.), Libri medicinales Aecjusza z Amidy (VI w. n.e.), Therapeutica Aleksandra z Tralles (VI w. n.e.), zbiór recept zatytułowany De mulierum morbis uteri, którego autorstwo przypisuje się Metrodorze (po VI w. n.e.), Epitome Pawła z Eginy (VII w. n.e.) i traktat Dynameron Mikołaja Myrepsusa (XIII w. n.e.). Nadto, analizie poddane zostały wybrane listy patriarchy Konstantynopola Jana Chryzostoma (IV – V w. n.e.), które dokumentują stosowanie polyarchion przez wspomnianego duchownego, stając się tym samym istotnym uzupełnieniem danych pozyskanych z ówczesnej literatury medycznej.\u0000Polyarchion od I w. p.n.e. do XIII w. n.e. było lekarstwem stosowanym na obszarze basenu Morza Śródziemnego. Uważano je za efektywne w kuracji problemów gastrycznych. Przebadane teksty medyczne wykazują, że lekarstwo sporządzano na wiele sposobów, a jego ewolucja polegała na dodawaniu kolejnych składników do początkowo prostej formuły. Niezależnie od liczby ingrediencji uwzględnionych w receptach wyróżniano grupę komponentów podstawowych, które decydowały o efektywności specyfiku. Były one dobrane zgodnie z obowiązującą wiedzą z zakresu materia medica. Ze względu na wysoką cenę, omawiany lek był dostępny wyłącznie zamożnym i uprzywilejowanym. Analiza źródeł pozamedycznych pozwala konkludować, iż polyarchion było wytwarzane w ilościach dostosowanych do indywidualnych potrzeb pacjentów, a jego produkcja odbywała się wyłącznie w dużych ośrodkach miejskich, takich jak Antiochia czy Konstantynopol.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"2009 23","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140416552","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Rozwój nauk farmaceutycznych owocuje opracowywaniem wielu nowych produktów leczniczych, które wymagają gruntownego zbadania ich bezpieczeństwa i skuteczności w toku badań klinicznych przed uzyskaniem pozwolenia na wprowadzenie do obrotu. Powojenne regulacje etyczno-prawne prowadzenia badań klinicznych z udziałem ludzi ulegały szeregu zmianom na przestrzeni lat. Łączy je jeden cel – stworzenie jak najbardziej efektywnej ochrony praw i dobra uczestników tych badań. Celem artykułu jest przegląd nowych regulacji ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o badaniach klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz porównanie pozakodeksowych przepisów karnych tej ustawy z uchylonymi przepisami karnymi ustawy – Prawo farmaceutyczne. Nowa ustawa wprowadziła do polskiego systemu prawnego rozwiązania wspólnotowe zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 536/2014. Uregulowane zostały także kwestie pozostawione w gestii państw członkowskich m.in. ocena etyczna wniosków o wydanie pozwolenia na badanie kliniczne czy pozyskiwanie świadomej zgody uczestników na udział w badaniu klinicznym. Nowością jest powstanie Funduszu Kompensacyjnego Badań Klinicznych, który został powołany w celu zapewnienia wypłaty rekompensaty za uszczerbek na zdrowiu związany z badaniem klinicznym dla uczestnika tego badania. Ponadto wprowadzone zostały rozwiązania dotyczące niekomercyjnych badań klinicznych, co ma na celu zwiększenie znaczenia tych badań przy jednoczesnym wsparciu sponsorów niekomercyjnych i wyeliminowaniu sponsorów – osób fizycznych, które nie pełnią funkcji badacza. W nowej ustawie niestety nie znalazły się przepisy umożliwiające wcześniejszy dostęp do farmakoterapii dla pacjentów z ciężkimi schorzeniami w ramach procedury compassionate use. Dodane zostały uprawnienia dla pielęgniarek i położnych, które ukończyły studia wyższe na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo – obecnie mogą one pełnić funkcje głównego badacza. Niestety pominięto tutaj farmaceutów. Nie wprowadzono także pełnej digitalizacji prowadzenia badań klinicznych, ani ochrony prawnokarnej prowadzenia inspekcji badań klinicznych. Pozakodeksowe przepisy karne zawarte w ustawie są w większości przepisane literalnie z ustawy – Prawo farmaceutyczne, po ich derogacji. Część z nich zawiera w swojej treści powielone niedociągnięcia semantyczne, co przedstawiono w artykule. Nie zmienia to jednak faktu, że dobro prawne, jakim jest prawidłowość prowadzenia badań klinicznych, jest adekwatnie chronione przez te przepisy karne.
{"title":"Act on clinical trials of medicinal products for human use - scope of regulation and sources of law","authors":"Małgorzata Maria Kubacka","doi":"10.32383/farmpol/184048","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/184048","url":null,"abstract":"Rozwój nauk farmaceutycznych owocuje opracowywaniem wielu nowych produktów leczniczych, które wymagają gruntownego zbadania ich bezpieczeństwa i skuteczności w toku badań klinicznych przed uzyskaniem pozwolenia na wprowadzenie do obrotu. Powojenne regulacje etyczno-prawne prowadzenia badań klinicznych z udziałem ludzi ulegały szeregu zmianom na przestrzeni lat. Łączy je jeden cel – stworzenie jak najbardziej efektywnej ochrony praw i dobra uczestników tych badań. Celem artykułu jest przegląd nowych regulacji ustawy z dnia 9 marca 2023 r. o badaniach klinicznych produktów leczniczych stosowanych u ludzi oraz porównanie pozakodeksowych przepisów karnych tej ustawy z uchylonymi przepisami karnymi ustawy – Prawo farmaceutyczne. Nowa ustawa wprowadziła do polskiego systemu prawnego rozwiązania wspólnotowe zawarte w rozporządzeniu (UE) nr 536/2014. Uregulowane zostały także kwestie pozostawione w gestii państw członkowskich m.in. ocena etyczna wniosków o wydanie pozwolenia na badanie kliniczne czy pozyskiwanie świadomej zgody uczestników na udział w badaniu klinicznym. Nowością jest powstanie Funduszu Kompensacyjnego Badań Klinicznych, który został powołany w celu zapewnienia wypłaty rekompensaty za uszczerbek na zdrowiu związany z badaniem klinicznym dla uczestnika tego badania. Ponadto wprowadzone zostały rozwiązania dotyczące niekomercyjnych badań klinicznych, co ma na celu zwiększenie znaczenia tych badań przy jednoczesnym wsparciu sponsorów niekomercyjnych i wyeliminowaniu sponsorów – osób fizycznych, które nie pełnią funkcji badacza. W nowej ustawie niestety nie znalazły się przepisy umożliwiające wcześniejszy dostęp do farmakoterapii dla pacjentów z ciężkimi schorzeniami w ramach procedury compassionate use. Dodane zostały uprawnienia dla pielęgniarek i położnych, które ukończyły studia wyższe na kierunku pielęgniarstwo lub położnictwo – obecnie mogą one pełnić funkcje głównego badacza. Niestety pominięto tutaj farmaceutów. Nie wprowadzono także pełnej digitalizacji prowadzenia badań klinicznych, ani ochrony prawnokarnej prowadzenia inspekcji badań klinicznych. Pozakodeksowe przepisy karne zawarte w ustawie są w większości przepisane literalnie z ustawy – Prawo farmaceutyczne, po ich derogacji. Część z nich zawiera w swojej treści powielone niedociągnięcia semantyczne, co przedstawiono w artykule. Nie zmienia to jednak faktu, że dobro prawne, jakim jest prawidłowość prowadzenia badań klinicznych, jest adekwatnie chronione przez te przepisy karne.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"18 15","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140413290","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiot badań. Wpływ kapsaicyny na procesy nowotworzenia. Rośliny z rodziny Capsicum w tym papryka chilli są jednym z najstarszych udomowionych roślin uprawnych. Składniki papryki chilli, w szczególności kapsaicyna, stały się przedmiotem intensywnych badań z powodu ich różnorodnego wpływu na fizjologię i metabolizm. Szerokie zastosowanie kapsaicyny w różnego rodzaju schorzeniach naturalnie spowodowało próby zastosowania jej w zwalczaniu chorób powodujących ponad 25% zgonów Polsce – nowotworów. Cel badań. Celem badania było zebranie i usystematyzowanie wiedzy na temat wpływu kapsaicyny oraz ekstraktów z papryki chilli na procesy nowotworzenia uwzględniając zarówno jej właściwości przeciwnowotworowe jak i proonkogenne opisane w literaturze medycznej. Uwzględniono także inne właściwości kapsaicyny wynikające z jej mechanizmu działania. Materiały i metody. Przeglądu piśmiennictwa dokonano przeszukując naukowe bazy danych: PubMed, ClinicalKey i Google Scholar. Wyszukiwanie odpowiednich artykułów na temat papryki chilli, kapsaicyny i ich wpływu na procesy nowotworzenia przeprowadzono przy użyciu słów kluczowych „kapsaicyna” (ang. Capsaicin), „nowotwór” (ang. Cancer), TRPV1, „apoptoza” (ang. Apoptosis), „stres oksydacyjny” (ang. Oxydative stress), „proliferacja” (ang proliferation), a w dalszej kolejności: „otyłość” (ang. Obesity), „ból” (ang. Pain). Niniejsza metodyka pozwoliła na odnalezienie aktualnych, zarówno orygilanych jak i przeglądowych prac na temat właściwości kapsaicyny, a w szczególności jej wpływu na procesy nowotworzenia. Wyniki: Kapsaicyna, pełni rolę agonisty receptorów TRPV-1, które są rozpowszechnione zarówno w układzie nerwowym (w szczególności w receptorach nopcyceptywnych), jak i poza tkankami nerwowymi. Badania wskazują, że substancja ta może skutecznie wspomagać regulowanie metabolizmu węglowodanów, pomaga obniżać ciśnienie, pozytywnie wpływa na profil lipidowy i obniża łaknienie. Dzięki tym mechanizmom kapsaicyna może być stosowana jako środek wspomagający leczenie zespołu metabolicznego, otyłości czy cukrzycy typu II. W kontekście antynowotworowym, kapsaicyna wykazuje potencjał hamowania proliferacji komórek nowotworowych, indukowania apoptozy, reaktywacji białka p53 oraz działania jako radio- lub chemosensybilizator. Dzięki odkryciu wpływu na powyższe mechanizmy, kapsaicyna od lat jest przedmiotem badań nad jej zastosowaniem jako leku przeciwnowotworowego lub środka wspomagającego leczenie nowotworów. Mimo obiecujących wyników, istnieją sprzeczne doniesienia na temat wpływu kapsaicyny na procesy nowotworzenia. Wydaje się, że pomimo niewątpliwego działania antynowotworowego potwierdzonego licznymi badaniami, nieodpowiednie zastosowanie kapsaicyny lub produktów ją zawierających może stwarzać ryzyko zaostrzenia istniejącego nowotworu lub pojawienia się przerzutów. Wnioski: Pomimo obiecujących właściwości terapeutycznych, szczególnie w kontekście antynowotworowym, bezpieczeństwo i skuteczność kapsaicyny pozostają kwestią ko
研究课题：辣椒素对肿瘤发生的影响辣椒素对肿瘤发生的影响。包括辣椒在内的辣椒科植物是最古老的驯化作物之一。辣椒的成分，尤其是辣椒素，因其对生理和新陈代谢的各种影响而成为深入研究的对象。辣椒素在各种疾病中的广泛应用自然而然地促使人们尝试用它来对抗导致波兰 25% 以上死亡的疾病--癌症。研究目的这项研究的目的是收集和系统整理有关辣椒素和辣椒提取物对肿瘤形成过程的影响的知识，同时考虑到医学文献中描述的辣椒素的抗癌和促癌特性。此外，还考虑了辣椒素因其作用机制而具有的其他特性。通过搜索科学数据库对文献进行了审查：PubMed、ClinicalKey 和 Google Scholar。使用关键词 "辣椒素"（Capsaicin）、"癌症"（Cancer）、TRPV1、"细胞凋亡"（Apoptosis）、"氧化应激"（Oxidative stress）、"增殖"（Proliferation）搜索有关辣椒、辣椒素及其对肿瘤发生的影响的相关文章，然后再搜索："肥胖"（Obesity）、"疼痛"（Pain）。通过本方法，我们找到了有关辣椒素特性，特别是其对肿瘤发生影响的原创性和综述性论文：辣椒素是 TRPV-1 受体的激动剂，TRPV-1 受体广泛存在于神经系统（特别是无环受体）和神经组织之外。研究表明，这种物质能有效帮助调节碳水化合物代谢，帮助降低血压，对血脂产生积极影响，并能降低食欲。得益于这些机制，辣椒素可用于辅助治疗代谢综合征、肥胖症或 II 型糖尿病。在抗癌方面，辣椒素具有抑制肿瘤细胞增殖、诱导细胞凋亡、重新激活 p53 蛋白质和作为放射或化学增敏剂的潜力。由于发现了辣椒素对上述机制的影响，多年来，人们一直在研究将辣椒素用作抗癌药物或癌症治疗的辅助药物。尽管研究结果令人鼓舞，但有关辣椒素对肿瘤发生的影响的报告却相互矛盾。看来，尽管辣椒素的抗癌作用已被大量研究证实，但不适当地使用辣椒素或含辣椒素的产品可能会造成现有癌症恶化或出现转移的风险：尽管辣椒素具有良好的治疗特性，尤其是在抗癌方面，但其安全性和有效性仍存在争议。需要进一步研究辣椒素的剂量、接触时间和使用方法，以准确确定其应用范围，并最大限度地减少可能出现的副作用。
{"title":"Capsaicin and carcinogenesis. Conflicting evidence regarding effects on carcinogenesis","authors":"Krzysztof Halczuk, Bolesław Karwowski","doi":"10.32383/farmpol/185411","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/185411","url":null,"abstract":"Przedmiot badań. Wpływ kapsaicyny na procesy nowotworzenia. Rośliny z rodziny Capsicum w tym papryka chilli są jednym z najstarszych udomowionych roślin uprawnych. Składniki papryki chilli, w szczególności kapsaicyna, stały się przedmiotem intensywnych badań z powodu ich różnorodnego wpływu na fizjologię i metabolizm. Szerokie zastosowanie kapsaicyny w różnego rodzaju schorzeniach naturalnie spowodowało próby zastosowania jej w zwalczaniu chorób powodujących ponad 25% zgonów Polsce – nowotworów. \u0000\u0000Cel badań. Celem badania było zebranie i usystematyzowanie wiedzy na temat wpływu kapsaicyny oraz ekstraktów z papryki chilli na procesy nowotworzenia uwzględniając zarówno jej właściwości przeciwnowotworowe jak i proonkogenne opisane w literaturze medycznej. Uwzględniono także inne właściwości kapsaicyny wynikające z jej mechanizmu działania.\u0000\u0000Materiały i metody. Przeglądu piśmiennictwa dokonano przeszukując naukowe bazy danych: PubMed, ClinicalKey i Google Scholar. Wyszukiwanie odpowiednich artykułów na temat papryki chilli, kapsaicyny i ich wpływu na procesy nowotworzenia przeprowadzono przy użyciu słów kluczowych „kapsaicyna” (ang. Capsaicin), „nowotwór” (ang. Cancer), TRPV1, „apoptoza” (ang. Apoptosis), „stres oksydacyjny” (ang. Oxydative stress), „proliferacja” (ang proliferation), a w dalszej kolejności: „otyłość” (ang. Obesity), „ból” (ang. Pain). Niniejsza metodyka pozwoliła na odnalezienie aktualnych, zarówno orygilanych jak i przeglądowych prac na temat właściwości kapsaicyny, a w szczególności jej wpływu na procesy nowotworzenia.\u0000\u0000Wyniki: Kapsaicyna, pełni rolę agonisty receptorów TRPV-1, które są rozpowszechnione zarówno w układzie nerwowym (w szczególności w receptorach nopcyceptywnych), jak i poza tkankami nerwowymi. Badania wskazują, że substancja ta może skutecznie wspomagać regulowanie metabolizmu węglowodanów, pomaga obniżać ciśnienie, pozytywnie wpływa na profil lipidowy i obniża łaknienie. Dzięki tym mechanizmom kapsaicyna może być stosowana jako środek wspomagający leczenie zespołu metabolicznego, otyłości czy cukrzycy typu II. W kontekście antynowotworowym, kapsaicyna wykazuje potencjał hamowania proliferacji komórek nowotworowych, indukowania apoptozy, reaktywacji białka p53 oraz działania jako radio- lub chemosensybilizator. Dzięki odkryciu wpływu na powyższe mechanizmy, kapsaicyna od lat jest przedmiotem badań nad jej zastosowaniem jako leku przeciwnowotworowego lub środka wspomagającego leczenie nowotworów. Mimo obiecujących wyników, istnieją sprzeczne doniesienia na temat wpływu kapsaicyny na procesy nowotworzenia. Wydaje się, że pomimo niewątpliwego działania antynowotworowego potwierdzonego licznymi badaniami, nieodpowiednie zastosowanie kapsaicyny lub produktów ją zawierających może stwarzać ryzyko zaostrzenia istniejącego nowotworu lub pojawienia się przerzutów.\u0000\u0000Wnioski: Pomimo obiecujących właściwości terapeutycznych, szczególnie w kontekście antynowotworowym, bezpieczeństwo i skuteczność kapsaicyny pozostają kwestią ko","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"659 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140417106","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jacek Dulęba, Tomasz Siódmiak, Magdalena Górczak, Dominika Gwiazda, Klaudia Oryl, Wiktoria Pawłowska, Hubert Zwiewka, M. Marszałł
Surfaktanty są związkami powierzchniowo czynnymi, szeroko wykorzystywanymi w przemyśle biotechnologicznym, chemicznym i farmaceutycznym. Zawierają w swojej strukturze zarówno grupy hydrofilowe, jak i hydrofobowe, dzięki czemu umożliwiają obniżenie napięcia powierzchniowego środowiska reakcji. Aktualnie w wielu ośrodkach naukowych prowadzone są badania nad oceną roli tych związków w zwiększaniu wydajności biokatalizy z zastosowaniem lipaz. Celem niniejszej pracy było przedstawienie wpływu surfaktantów na aktywność lipaz użytych w różnych reakcjach o znaczeniu farmaceutycznym, takich jak otrzymywanie leków lub ich bloków budulcowych. Opisano udział środków powierzchniowo czynnych w reakcjach katalizowanych przez 12 różnych lipaz – lipazę z Candida rugosa (CRL), lipazę B z Candida antarctica (CALB), lipazę z Burkholderia cepacia (BCL), Thermomyces lanuginosus (TLL), Pseudomonas fluorescens (PFL), Pseudomonas aeruginosa (PAL), Pseudomonas stutzeri (PSL), Aspergillus oryzae (AOL), Aspergillus niger (ANL), Yarrowia lipolytica (YLL), Rhizomucor miehei (RML) i Fusarium oxysporum (FOL). Zastosowane surfaktanty wykazywały znaczący wpływ na aktywność katalityczną lipaz. Surfaktanty niejonowe wpływały na wzrost aktywności lipaz (Tween 20, 80 - CRL, CALB, BCL, PAL, PSL, AOL, ANL oraz Triton X-100 - CALB, BCL, TLL, PFL, PSL, AOL, RML, FOL). Dodecylosiarczan sodu (anionowy, SDS), jako przedstawiciel jonowych związków powierzchniowo czynnych, wywierał pozytywny efekt na aktywność lipazy RML, natomiast negatywny na aktywność lipaz CALB, TLL, PFL i PSL. Z kolei, dodatek surfaktantu kationowego (CTAB/CTABr) skutkował wzrostem aktywności lipaz BCL, AOL i ANL oraz spadkiem aktywności CRL, TLL, PFL, PSL i RML. Znaczenie środka powierzchniowo czynnego użytego w reakcji katalizowanej przez lipazy było zależne w głównej mierze od struktury i stężenia detergentu, jak i warunków reakcji, m.in. pH, temperatury. Biorąc pod uwagę dane literaturowe można stwierdzić, iż surfaktanty stanowią istotny element w projektowaniu układów katalitycznych.
{"title":"Surfactants – the application in pharmaceutical biocatalysis","authors":"Jacek Dulęba, Tomasz Siódmiak, Magdalena Górczak, Dominika Gwiazda, Klaudia Oryl, Wiktoria Pawłowska, Hubert Zwiewka, M. Marszałł","doi":"10.32383/farmpol/185292","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/185292","url":null,"abstract":"Surfaktanty są związkami powierzchniowo czynnymi, szeroko wykorzystywanymi w przemyśle biotechnologicznym, chemicznym i farmaceutycznym. Zawierają w swojej strukturze zarówno grupy hydrofilowe, jak i hydrofobowe, dzięki czemu umożliwiają obniżenie napięcia powierzchniowego środowiska reakcji. Aktualnie w wielu ośrodkach naukowych prowadzone są badania nad oceną roli tych związków w zwiększaniu wydajności biokatalizy z zastosowaniem lipaz. \u0000Celem niniejszej pracy było przedstawienie wpływu surfaktantów na aktywność lipaz użytych w różnych reakcjach o znaczeniu farmaceutycznym, takich jak otrzymywanie leków lub ich bloków budulcowych. Opisano udział środków powierzchniowo czynnych w reakcjach katalizowanych przez 12 różnych lipaz – lipazę z Candida rugosa (CRL), lipazę B z Candida antarctica (CALB), lipazę z Burkholderia cepacia (BCL), Thermomyces lanuginosus (TLL), Pseudomonas fluorescens (PFL), Pseudomonas aeruginosa (PAL), Pseudomonas stutzeri (PSL), Aspergillus oryzae (AOL), Aspergillus niger (ANL), Yarrowia lipolytica (YLL), Rhizomucor miehei (RML) i Fusarium oxysporum (FOL).\u0000Zastosowane surfaktanty wykazywały znaczący wpływ na aktywność katalityczną lipaz. Surfaktanty niejonowe wpływały na wzrost aktywności lipaz (Tween 20, 80 - CRL, CALB, BCL, PAL, PSL, AOL, ANL oraz Triton X-100 - CALB, BCL, TLL, PFL, PSL, AOL, RML, FOL). Dodecylosiarczan sodu (anionowy, SDS), jako przedstawiciel jonowych związków powierzchniowo czynnych, wywierał pozytywny efekt na aktywność lipazy RML, natomiast negatywny na aktywność lipaz CALB, TLL, PFL i PSL. Z kolei, dodatek surfaktantu kationowego (CTAB/CTABr) skutkował wzrostem aktywności lipaz BCL, AOL i ANL oraz spadkiem aktywności CRL, TLL, PFL, PSL i RML. Znaczenie środka powierzchniowo czynnego użytego w reakcji katalizowanej przez lipazy było zależne w głównej mierze od struktury i stężenia detergentu, jak i warunków reakcji, m.in. pH, temperatury. Biorąc pod uwagę dane literaturowe można stwierdzić, iż surfaktanty stanowią istotny element w projektowaniu układów katalitycznych.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"51 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140415657","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
A. Majchrowska, Michał Wiechetek, Joanna Pawlikowska, Mariola Drozd, J. Pawlikowski
Wprowadzenie: Prawo do sprzeciwu sumienia w zawodzie farmaceuty, podobnie jak w przypadku innych zawodów medycznych, od wielu lat jest przedmiotem ożywionej dyskusji etycznej i prawnej w Polsce i zagranicą. Wiąże się to z wprowadzeniem do obrotu aptecznego produktów i wyrobów, których cel stosowania lub mechanizm działania są niezgodne z wierzeniami religijnymi lub przekonaniami moralnymi części farmaceutów. Farmaceuci praktykujący w Polsce nie mają w przepisach regulujących wykonywanie ich zawodu tzw. klauzuli sumienia, ale pojawiają się postulaty, aby takie rozwiązanie prawne wprowadzić wzorem zawodów lekarza i pielęgniarki. Cel badań: Celem naszego badania była analiza postaw polskiego społeczeństwa wobec możliwości wyrażania sprzeciwu sumienia przez farmaceutów. Testowaliśmy hipotezy, że postawy społeczne mogą być zróżnicowane w zależności od okoliczności oraz modyfikowane przez zmienne psychologiczne i socjodemograficzne, takie jak: postrzeganie prestiżu zawodu farmaceuty, skłonność do korzystania z porad farmaceutów, wiek, płeć, wykształcenie, warunki materialne, stan zdrowia i miejsce zamieszkania. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie 600 osób powyżej 18. roku życia reprezentatywnej dla struktury populacji Polski. W badaniach wykorzystano technikę mix mode opartą na wywiadach osobistych i telefonicznych tj. 84% CAPI (Computer Assisted Personal Interview) oraz 16% CATI (Computer Assisted Telephone Interviewing). Respondentom zadawano pytanie, czy w ich przekonaniu farmaceuta kierując się własnym sumieniem może odmówić pacjentowi sprzedaży wybranych produktów i wyrobów, w tym hormonalnych środków antykoncepcyjnych, pigułek postkoitalnych („dzień po”) oraz wkładek wewnątrzmacicznych. Wyniki badań: Zdecydowana większość (78-86% - w zależności od analizowanego przypadku) respondentów uważa, że farmaceuta nie ma prawa do odmowy sprzedaży produktu lub wyrobu dostępnego w obrocie aptecznym. Niewielka część respondentów wskazała, że farmaceuta ma prawo odmówić sprzedazy środków antykoncepcyjnych (2,7%, n=16), wkładki wewnątrzmacicznej (8,7%, n=52), tabletki postkoitalnej (10,5%, n=63). Zaobserwowano istotne statystycznie różnice pomiędzy poziomem akceptacji dla sprzeciwu sumienia farmaceuty: najniższy odnotowano w przypadku odmowy wydania hormonalnych środków antykoncepcyjnych (Me=0,14), a wyższy dla wkładek wewnątrzmacicznych (Me=0,21) i tabletek postkoitalnych (Me=0,25) (p=0,01). Akceptacja dla wyrażania sprzeciwu sumienia przez farmaceutów koreluje istotnie statystycznie ujemnie z wiekiem respondentów, warunkami materialnymi, poziomem postrzegania prestiżu zawodu farmaceuty, a dodatnio ze skłonnością konsultowania leków OTC z pracownikami aptek. Nie zaobserwowano związku z wykształceniem, stanem zdrowia i miejscem zamieszkania orz różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami. Wnioski: Poziom społecznej akceptacji dla wprowadzania klauzuli sumienia do ustaw regulujących wykonywanie zawodu farmaceuty wydaje się niski. Jest jednak zróżnic
{"title":"Social attitudes towards the pharmacist's right to conscientious objection – research on the Polish population","authors":"A. Majchrowska, Michał Wiechetek, Joanna Pawlikowska, Mariola Drozd, J. Pawlikowski","doi":"10.32383/farmpol/184117","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/184117","url":null,"abstract":"Wprowadzenie: Prawo do sprzeciwu sumienia w zawodzie farmaceuty, podobnie jak w przypadku innych zawodów medycznych, od wielu lat jest przedmiotem ożywionej dyskusji etycznej i prawnej w Polsce i zagranicą. Wiąże się to z wprowadzeniem do obrotu aptecznego produktów i wyrobów, których cel stosowania lub mechanizm działania są niezgodne z wierzeniami religijnymi lub przekonaniami moralnymi części farmaceutów. Farmaceuci praktykujący w Polsce nie mają w przepisach regulujących wykonywanie ich zawodu tzw. klauzuli sumienia, ale pojawiają się postulaty, aby takie rozwiązanie prawne wprowadzić wzorem zawodów lekarza i pielęgniarki. Cel badań: Celem naszego badania była analiza postaw polskiego społeczeństwa wobec możliwości wyrażania sprzeciwu sumienia przez farmaceutów. Testowaliśmy hipotezy, że postawy społeczne mogą być zróżnicowane w zależności od okoliczności oraz modyfikowane przez zmienne psychologiczne i socjodemograficzne, takie jak: postrzeganie prestiżu zawodu farmaceuty, skłonność do korzystania z porad farmaceutów, wiek, płeć, wykształcenie, warunki materialne, stan zdrowia i miejsce zamieszkania. Materiał i metody: Badania przeprowadzono na grupie 600 osób powyżej 18. roku życia reprezentatywnej dla struktury populacji Polski. W badaniach wykorzystano technikę mix mode opartą na wywiadach osobistych i telefonicznych tj. 84% CAPI (Computer Assisted Personal Interview) oraz 16% CATI (Computer Assisted Telephone Interviewing). Respondentom zadawano pytanie, czy w ich przekonaniu farmaceuta kierując się własnym sumieniem może odmówić pacjentowi sprzedaży wybranych produktów i wyrobów, w tym hormonalnych środków antykoncepcyjnych, pigułek postkoitalnych („dzień po”) oraz wkładek wewnątrzmacicznych. Wyniki badań: Zdecydowana większość (78-86% - w zależności od analizowanego przypadku) respondentów uważa, że farmaceuta nie ma prawa do odmowy sprzedaży produktu lub wyrobu dostępnego w obrocie aptecznym. Niewielka część respondentów wskazała, że farmaceuta ma prawo odmówić sprzedazy środków antykoncepcyjnych (2,7%, n=16), wkładki wewnątrzmacicznej (8,7%, n=52), tabletki postkoitalnej (10,5%, n=63). Zaobserwowano istotne statystycznie różnice pomiędzy poziomem akceptacji dla sprzeciwu sumienia farmaceuty: najniższy odnotowano w przypadku odmowy wydania hormonalnych środków antykoncepcyjnych (Me=0,14), a wyższy dla wkładek wewnątrzmacicznych (Me=0,21) i tabletek postkoitalnych (Me=0,25) (p=0,01). Akceptacja dla wyrażania sprzeciwu sumienia przez farmaceutów koreluje istotnie statystycznie ujemnie z wiekiem respondentów, warunkami materialnymi, poziomem postrzegania prestiżu zawodu farmaceuty, a dodatnio ze skłonnością konsultowania leków OTC z pracownikami aptek. Nie zaobserwowano związku z wykształceniem, stanem zdrowia i miejscem zamieszkania orz różnic pomiędzy kobietami i mężczyznami. Wnioski: Poziom społecznej akceptacji dla wprowadzania klauzuli sumienia do ustaw regulujących wykonywanie zawodu farmaceuty wydaje się niski. Jest jednak zróżnic","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"2019 35","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"140415995","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Nanocząstki złota (AuNPs) charakteryzują się ogromnym potencjałem terapeutycznym w różnych dziedzinach biomedycznych, jak terapia celowana, radioterapia, fototerapia czy diagnostyka chorób nowotworowych. Unikalne właściwości fizykochemiczne AuNPs zależą od rozmiaru, kształtu, agregacji, ładunku powierzchniowego oraz funkcjonalizacji ich powierzchni. Rodzaj i warunki syntezy mają tutaj istotny wpływ na te parametry. Biosynteza przy użyciu ekstraktów roślinnych pozwala na otrzymanie nanocząstek złota przyjaznych dla środowiska o większej stabilności i lepszej biokompatybilności niż uzyskane na drodze chemicznego procesu. Bioaktywne składniki ekstraktów roślinnych oprócz właściwości redukujących pełnią również rolę stabilizującą nanocząstki. Ponadto ich określona aktywność biologiczna może działać synergistycznie z właściwościami przeciwnowotworowymi AuNPs. Terapia fototermiczna (PTT) jest obiecującą metodą w leczeniu nowotworów ze względu na jej nisko inwazyjny charakter, wysoką selektywność i precyzję. Nanocząsteczki zwykle stosowane są jako czynniki fototermiczne ze względu na ich właściwości. Zastosowanie nanocząstek złota, uzyskanych i zmodyfikowanych na drodze biosyntezy z ekstraktów roślinnych, w fototermicznej terapii nowotworów (PTT) może zmniejszyć toksyczność samych nanocząstek oraz zwiększyć skuteczność terapeutyczną tej metody. Połączenie biosyntetyzowanych nanocząstek złota, które mogą pełnić rolę nietoksycznych nośników leków i biomarkerów, z terapią fototermiczną oraz technikami obrazowania (np.: tomografia komputerowa, rentgenografia) stanowi potencjalnie skuteczne środki teranostyczne w leczenia nowotworów. Celem pracy jest analiza danych literaturowych oraz przybliżenie nowatorskiej i aktualnej problematyki zastosowania biogennych AuNPs w fototermicznej terapii nowotworów. Na podstawie stanu badań opisano biosyntezę AuNPs przy użyciu ekstraktów roślinnych oraz scharakteryzowano parametry mające istotny wpływ na ich właściwości fizykochemiczne, które to decydują o toksyczności, biokompatybilności, biodystrybucji i stabilności nanocząstek. Ponadto, wykazano aktywność cytotoksyczną biogennych AuNPs na przykładowych liniach komórek nowotworowych, przedstawiono wady i zalety biosyntezy oraz obiecujące wyniki badań klinicznych nad zastosowaniem produktów z nanocząstek złota w terapiach nowotworowych.
{"title":"Biosynthesis of gold nanoparticles using plant extracts and their application in photothermal therapy of cancer","authors":"Ilona Szymańska, M. Richert","doi":"10.32383/farmpol/183067","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/183067","url":null,"abstract":"Nanocząstki złota (AuNPs) charakteryzują się ogromnym potencjałem terapeutycznym w różnych dziedzinach biomedycznych, jak terapia celowana, radioterapia, fototerapia czy diagnostyka chorób nowotworowych. Unikalne właściwości fizykochemiczne AuNPs zależą od rozmiaru, kształtu, agregacji, ładunku powierzchniowego oraz funkcjonalizacji ich powierzchni. Rodzaj i warunki syntezy mają tutaj istotny wpływ na te parametry. Biosynteza przy użyciu ekstraktów roślinnych pozwala na otrzymanie nanocząstek złota przyjaznych dla środowiska o większej stabilności i lepszej biokompatybilności niż uzyskane na drodze chemicznego procesu. Bioaktywne składniki ekstraktów roślinnych oprócz właściwości redukujących pełnią również rolę stabilizującą nanocząstki. Ponadto ich określona aktywność biologiczna może działać synergistycznie z właściwościami przeciwnowotworowymi AuNPs. \u0000Terapia fototermiczna (PTT) jest obiecującą metodą w leczeniu nowotworów ze względu na jej nisko inwazyjny charakter, wysoką selektywność i precyzję. Nanocząsteczki zwykle stosowane są jako czynniki fototermiczne ze względu na ich właściwości. Zastosowanie nanocząstek złota, uzyskanych i zmodyfikowanych na drodze biosyntezy z ekstraktów roślinnych, w fototermicznej terapii nowotworów (PTT) może zmniejszyć toksyczność samych nanocząstek oraz zwiększyć skuteczność terapeutyczną tej metody. Połączenie biosyntetyzowanych nanocząstek złota, które mogą pełnić rolę nietoksycznych nośników leków i biomarkerów, z terapią fototermiczną oraz technikami obrazowania (np.: tomografia komputerowa, rentgenografia) stanowi potencjalnie skuteczne środki teranostyczne w leczenia nowotworów. \u0000Celem pracy jest analiza danych literaturowych oraz przybliżenie nowatorskiej i aktualnej problematyki zastosowania biogennych AuNPs w fototermicznej terapii nowotworów. Na podstawie stanu badań opisano biosyntezę AuNPs przy użyciu ekstraktów roślinnych oraz scharakteryzowano parametry mające istotny wpływ na ich właściwości fizykochemiczne, które to decydują o toksyczności, biokompatybilności, biodystrybucji i stabilności nanocząstek. Ponadto, wykazano aktywność cytotoksyczną biogennych AuNPs na przykładowych liniach komórek nowotworowych, przedstawiono wady i zalety biosyntezy oraz obiecujące wyniki badań klinicznych nad zastosowaniem produktów z nanocząstek złota w terapiach nowotworowych.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"27 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139867450","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
M. Jóźwiak-Bębenista, Paulina Sokołowska, Edward Kowalczyk, Anna Wiktorowska-Owczarek
Przedmiot badań. U części pacjentów z depresją szczególnie nie odpowiadających na leczenie standardowymi lekami przeciwdepresyjnymi lub z myślami bądź próbami samobójczymi, stan zapalny jako źródło cytokin, przyczynia się do braku odpowiedzi na zastosowane terapie. Szansą dla takich osób jest terapia przy pomocy ketaminy. S-ketamina to szybko działający lek przeciwdepresyjny o wysokiej skuteczności w leczeniu pacjentów z depresją lekooporną (ang. treatment-resistant depression, TRD). Ketamina jest pochodną fencyklidyny, substancji należącej do grupy środków psychodysleptycznych, określanych również jako halucynogeny. Mechanizm działania przeciwdepresyjnego ketaminy jest złożony i nie do końca jeszcze wyjaśniony. Uważa się, że w głównej mierze polega on na modulowaniu funkcjonowania układu glutaminergicznego, który odpowiada za szybki efekt działania przeciwdepresyjnego ketaminy oraz odgrywa znaczącą rolę w procesie neuroplastyczności w przebiegu depresji. W ostatnich latach zainteresowanie badawcze wzbudziły właściwości przeciwzapalne ketaminy i jej wpływ na metabolizm tryptofanu. Cel badań. Niniejsza praca przeglądowa skupia się na omówieniu i prezentacji obecnego stanu wiedzy na temat działania przeciwzapalnego ketaminy, które może być kluczowym elementem skutecznej terapii depresji, szczególnie w podgrupie pacjentów z TRD, u których występuje zwiększone stężenie cytokin prozapalnych. Materiały i metody. Analizy zagadnienia dokonano na podstawie aktualnego przeglądu piśmiennictwa w języku polskim i angielskim (opublikowanych pomiędzy listopadem 2006 a listopadem 2023), przeszukując naukowe bazy danych: PubMed/Medline i Google Scholar. Wyszukiwanie odpowiednich artykułów na temat działania przeciwzapalnego ketaminy przeprowadzono przy użyciu słów kluczowych: „ketamina” (ang. ketamine), „depresja” (ang. depression), depresja lekooporna (ang. treatment-resistant depression), „zapalenie” (ang. inflammation), „szlak kynureninowy” (ang. kynurenine pathway), „działanie przeciwzapalne” (ang. anti-inflammatory action). Opisana metodologia pozwoliła na uzyskanie wiarygodnych informacji. Wyniki. Jak pokazują badania przedkliniczne i kliniczne ketamina wykazuje działanie przeciwzapalne, wpływając bezpośrednio lub pośrednio (aktywując neuroprotekcyjne gałęzie szlaku kynureninowego) na stan zapalny, przynajmniej u części pacjentów z TRD. Wnioski: Publikacja ta nie tylko poszerza obecne zrozumienie mechanizmu działania ketaminy, ale także stanowi istotne uzupełnienie literatury naukowej w języku polskim, rzucając nowe światło na złożone interakcje między działaniem przeciwzapalnym, a przeciwdepresyjnym tego leku.
{"title":"Anti-inflammatory effects of ketamine in the treatment-resistant depression: a narrative review","authors":"M. Jóźwiak-Bębenista, Paulina Sokołowska, Edward Kowalczyk, Anna Wiktorowska-Owczarek","doi":"10.32383/farmpol/183264","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/183264","url":null,"abstract":"Przedmiot badań. U części pacjentów z depresją szczególnie nie odpowiadających na leczenie standardowymi lekami przeciwdepresyjnymi lub z myślami bądź próbami samobójczymi, stan zapalny jako źródło cytokin, przyczynia się do braku odpowiedzi na zastosowane terapie. Szansą dla takich osób jest terapia przy pomocy ketaminy. S-ketamina to szybko działający lek przeciwdepresyjny o wysokiej skuteczności w leczeniu pacjentów z depresją lekooporną (ang. treatment-resistant depression, TRD). Ketamina jest pochodną fencyklidyny, substancji należącej do grupy środków psychodysleptycznych, określanych również jako halucynogeny. Mechanizm działania przeciwdepresyjnego ketaminy jest złożony i nie do końca jeszcze wyjaśniony. Uważa się, że w głównej mierze polega on na modulowaniu funkcjonowania układu glutaminergicznego, który odpowiada za szybki efekt działania przeciwdepresyjnego ketaminy oraz odgrywa znaczącą rolę w procesie neuroplastyczności w przebiegu depresji. W ostatnich latach zainteresowanie badawcze wzbudziły właściwości przeciwzapalne ketaminy i jej wpływ na metabolizm tryptofanu. \u0000\u0000Cel badań. Niniejsza praca przeglądowa skupia się na omówieniu i prezentacji obecnego stanu wiedzy na temat działania przeciwzapalnego ketaminy, które może być kluczowym elementem skutecznej terapii depresji, szczególnie w podgrupie pacjentów z TRD, u których występuje zwiększone stężenie cytokin prozapalnych. \u0000\u0000Materiały i metody. Analizy zagadnienia dokonano na podstawie aktualnego przeglądu piśmiennictwa w języku polskim i angielskim (opublikowanych pomiędzy listopadem 2006 a listopadem 2023), przeszukując naukowe bazy danych: PubMed/Medline i Google Scholar. Wyszukiwanie odpowiednich artykułów na temat działania przeciwzapalnego ketaminy przeprowadzono przy użyciu słów kluczowych: „ketamina” (ang. ketamine), „depresja” (ang. depression), depresja lekooporna (ang. treatment-resistant depression), „zapalenie” (ang. inflammation), „szlak kynureninowy” (ang. kynurenine pathway), „działanie przeciwzapalne” (ang. anti-inflammatory action). Opisana metodologia pozwoliła na uzyskanie wiarygodnych informacji.\u0000\u0000Wyniki. Jak pokazują badania przedkliniczne i kliniczne ketamina wykazuje działanie przeciwzapalne, wpływając bezpośrednio lub pośrednio (aktywując neuroprotekcyjne gałęzie szlaku kynureninowego) na stan zapalny, przynajmniej u części pacjentów z TRD. \u0000\u0000Wnioski: Publikacja ta nie tylko poszerza obecne zrozumienie mechanizmu działania ketaminy, ale także stanowi istotne uzupełnienie literatury naukowej w języku polskim, rzucając nowe światło na złożone interakcje między działaniem przeciwzapalnym, a przeciwdepresyjnym tego leku.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"33 11","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139808505","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiot badań Ze względu na walory smakowe oraz zdolność do redukowania uczucia zmęczenia, zwiększania koncentracji i poprawiania produktywności, napary kawowe cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Napary uzyskiwane z ziaren kawy to mieszanki wielu związków chemicznych, zarówno lotnych, jak i nielotnych. Wśród nielotnych składników dominują: kofeina, trygonelina oraz kwas chlorogenowy. Substancje te odpowiadają zarówno za doznania smakowe, jak i za wpływ na aktywność biologiczną, taką jak np. pobudzenie psychiczne czy redukowanie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. Cel badań Niniejsze badanie miało na celu: (I) opracowanie i zwalidowanie metody wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej (HPTLC) do jednoczesnego oznaczania ilościowego kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy; (II) wykorzystanie opracowanej metody do określenia zawartości kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy zielonej, jasno i ciemno palonej, przygotowanych zarówno metodą immersyjną (zaparzania), jak i metodą ciśnieniową; (III) ocenę wpływu naparów kawowych na aktywność α-amylazy. Materiały i metody Jednoczesne oznaczanie kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego przeprowadzane było na szklanych płytkach do HPTLC pokrytych żelem krzemionkowym 60 F254 ze strefą koncentracji, a faza ruchoma składała się z mieszaniny: chloroformu, octanu etylu, metanolu, kwasu mrówkowego w stosunku objętościowym 10:6:3:1 (v/v). Po rozwinięciu i wysuszeniu płytek przeprowadzono skanowanie densytometryczne przy długościach fali 270, 275 i 330 nm, odpowiednio dla trygoneliny, kofeiny i kwasu chlorogenowego. Analizę wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy przeprowadzono przy użyciu α-amylazy z trzustki wieprzowej. Wyniki W naparach z zielonej kawy przygotowanych metodą immersyjną odnotowano najwyższą zawartość kwasu chlorogenowego, natomiast najwyższą zawartość trygoneliny i kofeiny zaobserwowano w naparach otrzymanych również metodą immersyjną, ale z kawy ciemno palonej. Napary z zielonej kawy oraz jasno i ciemno palonej hamują aktywność α-amylazy, przy czym najsilniejsze działanie wykazują napary z kawy zielonej. Wnioski Opracowana metoda jest selektywna, precyzyjna, dokładna oraz czuła, zatem może być wykorzystywana do jednoczesnego oznaczania kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z nasion kawy poddawanych i niepoddawanych obróbce termicznej. Wyniki analizy wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy stwarzają możliwość stosowania tych naparów, a w szczególności naparów z kawy niepalonej, w profilaktyce cukrzycy typu 2.
{"title":"Determination of caffeine, trigonelline and chlorogenic acid by high-performance thin-layer chromatography in coffee infusions and study of the effect of these infusions on α-amylase activity","authors":"M. Zych, Karolina Leopold, Alina Pyka-Pająk","doi":"10.32383/farmpol/183068","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/183068","url":null,"abstract":"Przedmiot badań\u0000Ze względu na walory smakowe oraz zdolność do redukowania uczucia zmęczenia, zwiększania koncentracji i poprawiania produktywności, napary kawowe cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Napary uzyskiwane z ziaren kawy to mieszanki wielu związków chemicznych, zarówno lotnych, jak i nielotnych. Wśród nielotnych składników dominują: kofeina, trygonelina oraz kwas chlorogenowy. Substancje te odpowiadają zarówno za doznania smakowe, jak i za wpływ na aktywność biologiczną, taką jak np. pobudzenie psychiczne czy redukowanie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. \u0000Cel badań\u0000Niniejsze badanie miało na celu: (I) opracowanie i zwalidowanie metody wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej (HPTLC) do jednoczesnego oznaczania ilościowego kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy; (II) wykorzystanie opracowanej metody do określenia zawartości kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy zielonej, jasno i ciemno palonej, przygotowanych zarówno metodą immersyjną (zaparzania), jak i metodą ciśnieniową; (III) ocenę wpływu naparów kawowych na aktywność α-amylazy.\u0000Materiały i metody\u0000Jednoczesne oznaczanie kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego przeprowadzane było na szklanych płytkach do HPTLC pokrytych żelem krzemionkowym 60 F254 ze strefą koncentracji, a faza ruchoma składała się z mieszaniny: chloroformu, octanu etylu, metanolu, kwasu mrówkowego w stosunku objętościowym 10:6:3:1 (v/v). Po rozwinięciu i wysuszeniu płytek przeprowadzono skanowanie densytometryczne przy długościach fali 270, 275 i 330 nm, odpowiednio dla trygoneliny, kofeiny i kwasu chlorogenowego. Analizę wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy przeprowadzono przy użyciu α-amylazy z trzustki wieprzowej. \u0000Wyniki\u0000W naparach z zielonej kawy przygotowanych metodą immersyjną odnotowano najwyższą zawartość kwasu chlorogenowego, natomiast najwyższą zawartość trygoneliny i kofeiny zaobserwowano w naparach otrzymanych również metodą immersyjną, ale z kawy ciemno palonej. Napary z zielonej kawy oraz jasno i ciemno palonej hamują aktywność α-amylazy, przy czym najsilniejsze działanie wykazują napary z kawy zielonej. \u0000Wnioski\u0000Opracowana metoda jest selektywna, precyzyjna, dokładna oraz czuła, zatem może być wykorzystywana do jednoczesnego oznaczania kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z nasion kawy poddawanych i niepoddawanych obróbce termicznej. Wyniki analizy wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy stwarzają możliwość stosowania tych naparów, a w szczególności naparów z kawy niepalonej, w profilaktyce cukrzycy typu 2.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"16 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139868037","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Praca z pacjentem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem narażenia na agresję i przemoc. Narażeni na to zjawisko są nie tylko lekarze, ratownicy medyczni czy pielęgniarki ale również farmaceuci. Zjawisko to było szczególnie widoczne w okresie obowiązującego w Polsce stanu epidemii, a następnie stanu zagrożenia epidemicznego z powodu pandemii wirusa SARS-CoV-2. W takich sytuacjach swego rodzaju ochronę stanowi nadanie medykom statusu funkcjonariuszy publicznych. Powoduje to iż wszelkie przejawy agresji wobec funkcjonariuszy publicznych są penalizowane znacznie surowiej, a zagrożenia karne są wyższe. Również farmaceuci korzystają z ochrony należnej funkcjonariuszowi publicznemu. Celem niniejszej pracy jest analiza przepisów prawnych dotyczących ochrony prawnej farmaceutów jako funkcjonariuszy publicznych. Przeprowadzono ją w oparciu o pierwotny projekt poselski, a następnie przepisy uchwalone jako nowelizacja do ustawy o zawodzie farmaceuty z dnia 10 grudnia 2020 roku (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1873 z późn. zm) oraz uregulowania wynikające z ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138 z późn. zm.). Objaśniono na czym polega status funkcjonariusza publicznego oraz należny funkcjonariuszowi publicznemu z uwzględnieniem specyfiki polskiej legislacji. W polskim systemie prawnym uregulowania nadające status należny funkcjonariuszowi publicznemu wynikają z ustaw szczególnych, tak jak ma to miejsce wobec przedstawicieli zawodów medycznych. Nadto ze statusu tego wynika tylko dodatkowa ochrona, a ustawodawca nie nakłada dodatkowej odpowiedzialności. W pracy przeprowadzono również porównanie stanu prawnego obowiązującego farmaceutów oraz tego dotyczącego lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych. Uregulowania dotyczące lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych obowiązują w Polsce od lat, dlatego też możliwe jest przeanalizowanie ich funkcjonowania w ujęciu praktycznym. Przepisy nadające farmaceutom status należny funkcjonariuszowi publicznemu stanowią dobry początek i nadają specjalną ochronę prawną części farmaceutów, ale wymagają poszerzenia dlatego też sformułowano postulaty de lege ferenda.
{"title":"Pharmacist’s legal protection as if for public officer","authors":"Kamila Piątkowska","doi":"10.32383/farmpol/183069","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/183069","url":null,"abstract":"Praca z pacjentem wiąże się ze zwiększonym ryzykiem narażenia na agresję i przemoc. Narażeni na to zjawisko są nie tylko lekarze, ratownicy medyczni czy pielęgniarki ale również farmaceuci. Zjawisko to było szczególnie widoczne w okresie obowiązującego w Polsce stanu epidemii, a następnie stanu zagrożenia epidemicznego z powodu pandemii wirusa SARS-CoV-2. W takich sytuacjach swego rodzaju ochronę stanowi nadanie medykom statusu funkcjonariuszy publicznych. Powoduje to iż wszelkie przejawy agresji wobec funkcjonariuszy publicznych są penalizowane znacznie surowiej, a zagrożenia karne są wyższe. Również farmaceuci korzystają z ochrony należnej funkcjonariuszowi publicznemu. \u0000\u0000Celem niniejszej pracy jest analiza przepisów prawnych dotyczących ochrony prawnej farmaceutów jako funkcjonariuszy publicznych. Przeprowadzono ją w oparciu o pierwotny projekt poselski, a następnie przepisy uchwalone jako nowelizacja do ustawy o zawodzie farmaceuty z dnia 10 grudnia 2020 roku (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1873 z późn. zm) oraz uregulowania wynikające z ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1138 z późn. zm.). Objaśniono na czym polega status funkcjonariusza publicznego oraz należny funkcjonariuszowi publicznemu z uwzględnieniem specyfiki polskiej legislacji. W polskim systemie prawnym uregulowania nadające status należny funkcjonariuszowi publicznemu wynikają z ustaw szczególnych, tak jak ma to miejsce wobec przedstawicieli zawodów medycznych. Nadto ze statusu tego wynika tylko dodatkowa ochrona, a ustawodawca nie nakłada dodatkowej odpowiedzialności. W pracy przeprowadzono również porównanie stanu prawnego obowiązującego farmaceutów oraz tego dotyczącego lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych. Uregulowania dotyczące lekarzy, lekarzy dentystów, pielęgniarek i położnych obowiązują w Polsce od lat, dlatego też możliwe jest przeanalizowanie ich funkcjonowania w ujęciu praktycznym. \u0000\u0000Przepisy nadające farmaceutom status należny funkcjonariuszowi publicznemu stanowią dobry początek i nadają specjalną ochronę prawną części farmaceutów, ale wymagają poszerzenia dlatego też sformułowano postulaty de lege ferenda.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"290 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139808054","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiot badań Ze względu na walory smakowe oraz zdolność do redukowania uczucia zmęczenia, zwiększania koncentracji i poprawiania produktywności, napary kawowe cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Napary uzyskiwane z ziaren kawy to mieszanki wielu związków chemicznych, zarówno lotnych, jak i nielotnych. Wśród nielotnych składników dominują: kofeina, trygonelina oraz kwas chlorogenowy. Substancje te odpowiadają zarówno za doznania smakowe, jak i za wpływ na aktywność biologiczną, taką jak np. pobudzenie psychiczne czy redukowanie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. Cel badań Niniejsze badanie miało na celu: (I) opracowanie i zwalidowanie metody wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej (HPTLC) do jednoczesnego oznaczania ilościowego kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy; (II) wykorzystanie opracowanej metody do określenia zawartości kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy zielonej, jasno i ciemno palonej, przygotowanych zarówno metodą immersyjną (zaparzania), jak i metodą ciśnieniową; (III) ocenę wpływu naparów kawowych na aktywność α-amylazy. Materiały i metody Jednoczesne oznaczanie kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego przeprowadzane było na szklanych płytkach do HPTLC pokrytych żelem krzemionkowym 60 F254 ze strefą koncentracji, a faza ruchoma składała się z mieszaniny: chloroformu, octanu etylu, metanolu, kwasu mrówkowego w stosunku objętościowym 10:6:3:1 (v/v). Po rozwinięciu i wysuszeniu płytek przeprowadzono skanowanie densytometryczne przy długościach fali 270, 275 i 330 nm, odpowiednio dla trygoneliny, kofeiny i kwasu chlorogenowego. Analizę wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy przeprowadzono przy użyciu α-amylazy z trzustki wieprzowej. Wyniki W naparach z zielonej kawy przygotowanych metodą immersyjną odnotowano najwyższą zawartość kwasu chlorogenowego, natomiast najwyższą zawartość trygoneliny i kofeiny zaobserwowano w naparach otrzymanych również metodą immersyjną, ale z kawy ciemno palonej. Napary z zielonej kawy oraz jasno i ciemno palonej hamują aktywność α-amylazy, przy czym najsilniejsze działanie wykazują napary z kawy zielonej. Wnioski Opracowana metoda jest selektywna, precyzyjna, dokładna oraz czuła, zatem może być wykorzystywana do jednoczesnego oznaczania kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z nasion kawy poddawanych i niepoddawanych obróbce termicznej. Wyniki analizy wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy stwarzają możliwość stosowania tych naparów, a w szczególności naparów z kawy niepalonej, w profilaktyce cukrzycy typu 2.
{"title":"Determination of caffeine, trigonelline and chlorogenic acid by high-performance thin-layer chromatography in coffee infusions and study of the effect of these infusions on α-amylase activity","authors":"M. Zych, Karolina Leopold, Alina Pyka-Pająk","doi":"10.32383/farmpol/183068","DOIUrl":"https://doi.org/10.32383/farmpol/183068","url":null,"abstract":"Przedmiot badań\u0000Ze względu na walory smakowe oraz zdolność do redukowania uczucia zmęczenia, zwiększania koncentracji i poprawiania produktywności, napary kawowe cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Napary uzyskiwane z ziaren kawy to mieszanki wielu związków chemicznych, zarówno lotnych, jak i nielotnych. Wśród nielotnych składników dominują: kofeina, trygonelina oraz kwas chlorogenowy. Substancje te odpowiadają zarówno za doznania smakowe, jak i za wpływ na aktywność biologiczną, taką jak np. pobudzenie psychiczne czy redukowanie ryzyka wystąpienia cukrzycy typu 2. \u0000Cel badań\u0000Niniejsze badanie miało na celu: (I) opracowanie i zwalidowanie metody wysokosprawnej chromatografii cienkowarstwowej (HPTLC) do jednoczesnego oznaczania ilościowego kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy; (II) wykorzystanie opracowanej metody do określenia zawartości kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z ziaren kawy zielonej, jasno i ciemno palonej, przygotowanych zarówno metodą immersyjną (zaparzania), jak i metodą ciśnieniową; (III) ocenę wpływu naparów kawowych na aktywność α-amylazy.\u0000Materiały i metody\u0000Jednoczesne oznaczanie kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego przeprowadzane było na szklanych płytkach do HPTLC pokrytych żelem krzemionkowym 60 F254 ze strefą koncentracji, a faza ruchoma składała się z mieszaniny: chloroformu, octanu etylu, metanolu, kwasu mrówkowego w stosunku objętościowym 10:6:3:1 (v/v). Po rozwinięciu i wysuszeniu płytek przeprowadzono skanowanie densytometryczne przy długościach fali 270, 275 i 330 nm, odpowiednio dla trygoneliny, kofeiny i kwasu chlorogenowego. Analizę wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy przeprowadzono przy użyciu α-amylazy z trzustki wieprzowej. \u0000Wyniki\u0000W naparach z zielonej kawy przygotowanych metodą immersyjną odnotowano najwyższą zawartość kwasu chlorogenowego, natomiast najwyższą zawartość trygoneliny i kofeiny zaobserwowano w naparach otrzymanych również metodą immersyjną, ale z kawy ciemno palonej. Napary z zielonej kawy oraz jasno i ciemno palonej hamują aktywność α-amylazy, przy czym najsilniejsze działanie wykazują napary z kawy zielonej. \u0000Wnioski\u0000Opracowana metoda jest selektywna, precyzyjna, dokładna oraz czuła, zatem może być wykorzystywana do jednoczesnego oznaczania kofeiny, trygoneliny i kwasu chlorogenowego w naparach z nasion kawy poddawanych i niepoddawanych obróbce termicznej. Wyniki analizy wpływu naparów z kawy na aktywność α-amylazy stwarzają możliwość stosowania tych naparów, a w szczególności naparów z kawy niepalonej, w profilaktyce cukrzycy typu 2.","PeriodicalId":34025,"journal":{"name":"Farmacja Polska","volume":"53 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2024-02-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139808204","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：