{"title":"J. Czaputowicz, Teorie integracji europejskiej, Wydawnictwo Naukowe PWN SA, Warszawa 2018, ss. 258.","authors":"Anna Ratajczak","doi":"10.14746/RIE.2018.12.28","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.28","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48773790","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł dotyczy ewolucji stanowiska rządów Polski wobec kolejnych etapów rozwoju europejskiej autonomii strategicznej (Europejska Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony), Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej). Wyodrębnione zostały dwa etapy polskiej Polityki; przed akcesją do UE oraz udział Polski w ESDP/WPBiO, po przystąpieniu do UE. Podczas sprawowania przez Polskę Prezydencji w Radzie, jednym z priorytetów było doskonalenie zdolności wojskowych i systemu reagowania kryzysowego. Scharakteryzowano oficjalne stanowisko władz polskich wobec integracji systemu bezpieczeństwa UE wyrażone w dokumentach strategicznych. Ostatni taki dokument został opublikowany w maju 2017 r. w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zwrócono uwagę na sytuacje kryzysowe w problemach dotyczących integracji europejskiej oraz na brak zainteresowania aktualnych władz politycznych Polski udziałem w reformowaniu systemu bezpieczeństwa UE.
{"title":"Polska wobec rozwoju polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej","authors":"A. Ciupiński","doi":"10.14746/RIE.2018.12.25","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.25","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy ewolucji stanowiska rządów Polski wobec kolejnych etapów rozwoju europejskiej autonomii strategicznej (Europejska Tożsamości Bezpieczeństwa i Obrony), Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony oraz Wspólna Europejska Polityka Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej). Wyodrębnione zostały dwa etapy polskiej Polityki; przed akcesją do UE oraz udział Polski w ESDP/WPBiO, po przystąpieniu do UE. Podczas sprawowania przez Polskę Prezydencji w Radzie, jednym z priorytetów było doskonalenie zdolności wojskowych i systemu reagowania kryzysowego. Scharakteryzowano oficjalne stanowisko władz polskich wobec integracji systemu bezpieczeństwa UE wyrażone w dokumentach strategicznych. Ostatni taki dokument został opublikowany w maju 2017 r. w Ministerstwie Obrony Narodowej. Zwrócono uwagę na sytuacje kryzysowe w problemach dotyczących integracji europejskiej oraz na brak zainteresowania aktualnych władz politycznych Polski udziałem w reformowaniu systemu bezpieczeństwa UE.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49424539","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"J. Kardaś, M. Pazdej, Ł. Stachowiak, E. Stępa (red.), Kryzysy współczesnego świata. Różne ujęcia problemów globalnych i regionalnych, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Poznań 2018, ss. 230.","authors":"M. Grzelczak","doi":"10.14746/RIE.2018.12.27","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.27","url":null,"abstract":"<jats:p>.</jats:p>","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42727692","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł oparty jest na analizie międzynarodowych oraz krajowych aktów prawnych, dokumentów oraz literatury przedmiotu. Ma on na celu przedstawienie procesu dostosowania polskiej polityki konsumenckiej do standardów unijnych. W artykule omówione zostały podstawy prawne harmonizacji konsumenckich praw krajowych z prawem UE, jak również tożsamość krajowych strategii polityki konsumenckiej do unijnych. W kolejnej części artykułu analizie poddano proces dostosowania polskiego prawodawstwa do unijnego. Ostatnia część opracowania pełni rolę konkluzji, zawiera rozważania na temat faktycznych problemów Unii Europejskiej związanych z obowiązkiem implementacji regulacji dotyczących ochrony konsumenta do narodowych standardów prawnych oraz faktycznej funkcji i zasadności prowadzenia przez państwo odpowiedniej polityki konsumenckiej.
{"title":"Consumer policy in Poland’s process of accession to the European Union","authors":"mira malczyńska-Biały","doi":"10.14746/RIE.2018.12.23","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.23","url":null,"abstract":"Artykuł oparty jest na analizie międzynarodowych oraz krajowych aktów prawnych, dokumentów oraz literatury przedmiotu. Ma on na celu przedstawienie procesu dostosowania polskiej polityki konsumenckiej do standardów unijnych. W artykule omówione zostały podstawy prawne harmonizacji konsumenckich praw krajowych z prawem UE, jak również tożsamość krajowych strategii polityki konsumenckiej do unijnych. W kolejnej części artykułu analizie poddano proces dostosowania polskiego prawodawstwa do unijnego. Ostatnia część opracowania pełni rolę konkluzji, zawiera rozważania na temat faktycznych problemów Unii Europejskiej związanych z obowiązkiem implementacji regulacji dotyczących ochrony konsumenta do narodowych standardów prawnych oraz faktycznej funkcji i zasadności prowadzenia przez państwo odpowiedniej polityki konsumenckiej.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42006535","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autorka w artykule poddaje analizie trzy lata rządów lewicowej SYRIZY w Grecji. Omawia podłoże historycznego zwycięstwa partii pod wodzą Aleksisa Tsiprasa w wyborach parlamentarnych w 2015 r. Ponadto analizuje przebieg negocjacji z greckimi wierzycielami dotyczącymi III programu pomocowego. Zwraca też uwagę na konieczność stopniowego odchodzenia od sprzeciwu wobec polityki oszczędności oraz reakcje społeczne na wprowadzane reformy. W końcowej części, autorka pracy wskazuje na bieżące wyzwania rządu greckiego.
{"title":"Greece under SYRIZA government and the European Union","authors":"Anna Ratajczak","doi":"10.14746/RIE.2018.12.16","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.16","url":null,"abstract":"Autorka w artykule poddaje analizie trzy lata rządów lewicowej SYRIZY w Grecji. Omawia podłoże historycznego zwycięstwa partii pod wodzą Aleksisa Tsiprasa w wyborach parlamentarnych w 2015 r. Ponadto analizuje przebieg negocjacji z greckimi wierzycielami dotyczącymi III programu pomocowego. Zwraca też uwagę na konieczność stopniowego odchodzenia od sprzeciwu wobec polityki oszczędności oraz reakcje społeczne na wprowadzane reformy. W końcowej części, autorka pracy wskazuje na bieżące wyzwania rządu greckiego.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46435043","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wzrost gospodarczy w strefie euro pozostaje na poziomie niższym od oczekiwanego, pomimo działań podejmowanych przez instytucje Unii Europejskiej i przez rządy państw członkowskich. Przyczyn obecnej sytuacji gospodarczej strefy euro należy poszukiwać jednak nie tylko wśród czynników ekonomicznych, ale także politycznych i społecznych. Przed rokiem 2008 strefa euro postrzegana była jako sukces europejskiej integracji, głosy krytyczne były nieliczne i słabo słyszalne. Sytuacja uległa zasadniczej zmianie po wybuchu kryzysu gospodarczego i finansowego. Kryzys w strefie euro nie tylko dowiódł, że mechanizmy działania strefy są wadliwe, ale również, że kraje tworzące strefę mają poważny problem z identyfikacją swojego miejsca i roli w jednoczącej się Europie. Celem artykułu jest charakterystyka i analiza mechanizmów działania strefy euro, które przyczyniły się do wybuchu kryzysu w strefie. Szczególna uwaga zostanie poświęcona kwestii swobody przepływu kapitału w kontekście prowadzonej przez EBC jednolitej polityki pieniężnej i braku wspólnej polityki fiskalnej.
{"title":"Mechanizmy działania strefy euro a uwarunkowania wybuchu kryzysu finansowego w strefie","authors":"M. Janicka","doi":"10.14746/RIE.2018.12.10","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.10","url":null,"abstract":"Wzrost gospodarczy w strefie euro pozostaje na poziomie niższym od oczekiwanego, pomimo działań podejmowanych przez instytucje Unii Europejskiej i przez rządy państw członkowskich. Przyczyn obecnej sytuacji gospodarczej strefy euro należy poszukiwać jednak nie tylko wśród czynników ekonomicznych, ale także politycznych i społecznych. Przed rokiem 2008 strefa euro postrzegana była jako sukces europejskiej integracji, głosy krytyczne były nieliczne i słabo słyszalne. Sytuacja uległa zasadniczej zmianie po wybuchu kryzysu gospodarczego i finansowego. Kryzys w strefie euro nie tylko dowiódł, że mechanizmy działania strefy są wadliwe, ale również, że kraje tworzące strefę mają poważny problem z identyfikacją swojego miejsca i roli w jednoczącej się Europie. Celem artykułu jest charakterystyka i analiza mechanizmów działania strefy euro, które przyczyniły się do wybuchu kryzysu w strefie. Szczególna uwaga zostanie poświęcona kwestii swobody przepływu kapitału w kontekście prowadzonej przez EBC jednolitej polityki pieniężnej i braku wspólnej polityki fiskalnej.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48313164","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem przedstawionych badań jest analiza procesu decyzyjnego w UE w odniesieniu do nakładania i rozszerzania sankcji wobec Rosji oraz ocena przyczyny trwałości decyzji i porozumienia między państwami członkowskimi UE, pomimo odmiennego stanowiska. W szczególności artykuł analizuje proces decyzyjny, dynamikę oraz zmiany zachodzące w ramach grup roboczych Rady, takich jak COEST (Grupa Robocza ds. Europy Wschodniej i Azji Środkowej) dla Ukrainy, Białorusi oraz Rosji. Badania pokazują, że czynniki geopolityczne oraz ekonomiczne mają bardzo duże znaczenie w tworzeniu dynamiki, jaka zachodziła w grupach doradczych Rady Europejskiej, niemniej jednak pomimo tych różnic jednomyślność jest w dużej mierze wynikiem działań Francji i Niemiec.
{"title":"Sankcje Unii Europejskiej wobec Rosji: proces decyzyjny, trwałość i rola państw członkowskich","authors":"Paulina Pospieszna","doi":"10.14746/RIE.2018.12.21","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2018.12.21","url":null,"abstract":"Celem przedstawionych badań jest analiza procesu decyzyjnego w UE w odniesieniu do nakładania i rozszerzania sankcji wobec Rosji oraz ocena przyczyny trwałości decyzji i porozumienia między państwami członkowskimi UE, pomimo odmiennego stanowiska. W szczególności artykuł analizuje proces decyzyjny, dynamikę oraz zmiany zachodzące w ramach grup roboczych Rady, takich jak COEST (Grupa Robocza ds. Europy Wschodniej i Azji Środkowej) dla Ukrainy, Białorusi oraz Rosji. Badania pokazują, że czynniki geopolityczne oraz ekonomiczne mają bardzo duże znaczenie w tworzeniu dynamiki, jaka zachodziła w grupach doradczych Rady Europejskiej, niemniej jednak pomimo tych różnic jednomyślność jest w dużej mierze wynikiem działań Francji i Niemiec.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-02-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47558241","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autor analizuje, w jaki sposób pojęcie „tradycyjnych wartości” wykorzystywane jest w politycznym dyskursie władz rosyjskich. Od trzeciej kadencji Władimira Putina zauważalny byl neokonserwatywny zwrot w rosyjskiej polityce, wyrażony zarówno w umacnianiu wpływów religii, jak i w zaostrzaniu ustawodawstwa. Aktywną rolę w tym odgrywa hierarchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, który otwarcie popiera obecny reżim i wzmacnia własny wpływ na życie publiczne. Pojęcie „tradycyjnych wartości” jest zatem motywowane politycznie, interpretowane jako sprzeciw wobec wartości liberalnych (przykładem jest homofobiczna polityka władz rosyjskich) i ma na celu przeciwstawienie wartości rosyjskich wartościom zachodnim. Autor opisuje, w jaki sposób dyskurs ten ma na celu przede wszystkim skonsolidowanie konserwatywnego elektoratu w kraju i rozprzestrzenienie rosyjskich wpływów na konserwatystów z innych krajów. Odzwierciedla to potrzebę poszukiwania skutecznych sposobów przeciwdziałania populistycznej retoryce.
{"title":"Religious Representation in Russia-EU Relations: “Traditional Values” Problem","authors":"D. Zhuravlev","doi":"10.14746/rie.2018.12.20","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rie.2018.12.20","url":null,"abstract":"Autor analizuje, w jaki sposób pojęcie „tradycyjnych wartości” wykorzystywane jest w politycznym dyskursie władz rosyjskich. Od trzeciej kadencji Władimira Putina zauważalny byl neokonserwatywny zwrot w rosyjskiej polityce, wyrażony zarówno w umacnianiu wpływów religii, jak i w zaostrzaniu ustawodawstwa. Aktywną rolę w tym odgrywa hierarchia Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, który otwarcie popiera obecny reżim i wzmacnia własny wpływ na życie publiczne. Pojęcie „tradycyjnych wartości” jest zatem motywowane politycznie, interpretowane jako sprzeciw wobec wartości liberalnych (przykładem jest homofobiczna polityka władz rosyjskich) i ma na celu przeciwstawienie wartości rosyjskich wartościom zachodnim. Autor opisuje, w jaki sposób dyskurs ten ma na celu przede wszystkim skonsolidowanie konserwatywnego elektoratu w kraju i rozprzestrzenienie rosyjskich wpływów na konserwatystów z innych krajów. Odzwierciedla to potrzebę poszukiwania skutecznych sposobów przeciwdziałania populistycznej retoryce.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66619305","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W dążeniu do realizacji celów Rady Europejskiej w zakresie działań zewnętrznych traktat lizboński stworzył nowy kontekst instytucjonalny. Opiera się on na wzroście zarówno potencjału jak i ambicji RE, które może realizować ona przez wykorzystanie pełnej gamy instrumentów i zasobów – w dążeniu do działań bardziej skutecznych i o większym znaczeniu strategicznym. Uznano zatem, że koncepcje i zasady regulujące kompleksowe podejście Rady Europejskiej zyskać muszą rangę zasad przewodnich działań zewnętrznych UE we wszystkich dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa, zapobiegania konfliktom i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Z tego względu Rada Europejska określiła szereg konkretnych działań, które podejmuje, dążąc do osiągnięcia coraz bardziej kompleksowego podejścia w polityce i działaniach z zakresu stosunków zewnętrznych. Dla realizacji tego zadania (co precyzyjnie analizuje powyższy tekst) zajęto się wszystkimi aspektami zagrożeń dla bezpieczeństwa płynących z konfliktów i kryzysów zewnętrznych – od wczesnego ostrzegania i gotowości, poprzez zapobieganie konfliktom oraz reagowanie i zarządzanie kryzysowe, aż po wczesny etap wychodzeniaz kryzysu oraz budowania stabilizacji i pokoju. Zdaniem Rady Europejskiej – co wykazuje niniejszy tekst – konieczność wzajemnie uzupełniających się interwencji w obszarach bezpieczeństwa zewnętrznego i zagrożeń dla Unii Europejskiej jest efektem nowych problemów międzynarodowych w skali globalnej. Rada Europejska konsekwentnie podkreśla, że bezpieczeństwo jest niezbędnym warunkiem stabilności UE i że trwały pokój nie jest możliwy bez rozwoju i eliminacji zagrożeń i ryzyk. Dla Rady Europejskiej tworzenie i wzmacnianie warunków politycznych, społecznych i gospodarczych dla stabilności ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i jest warunkiem wstępnym zmian w unijnej polityce zewnętrznej. Ta współzależność między bezpieczeństwem i stabilnością odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu skuteczności działań zewnętrznych UE. Każde państwo, które dąży do zapewnienia bezpieczeństwa i pokoju, musi posiadać lub nabyć odpowiednie zdolności we wszystkich istotnych obszarach, w tym w obszarz bezpieczeństwa i obrony. Umożliwi to nie tylko ustabilizowanie sytuacji na świecie, ale również przyczyni się w sposób konstruktywny do zaprowadzenia pokoju, uzyskania stabilizacji i zapobiegania kryzysom. Na przestrzeni ostatnich lat UE w coraz większym zakresie wspierała tę współzależność między bezpieczeństwem i antykryzysową stabilnością, prowadząc interwencje w różnych obszarach polityki unijnej i korzystając z różnych instrumentów. Działania te obejmują m.in. dostęp do instrumentów międzynarodowych, dialog polityczny, współpracę techniczną (w tym wspólne badania naukowe i innowacje) oraz szkolenia (transfer wiedzy oraz rozwój umiejętności).
{"title":"The European Council in view of external security and international threats to the European Union. Between idealism and realism","authors":"Zbigniew Czachór","doi":"10.14746/RIE.2017.11.4","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2017.11.4","url":null,"abstract":"W dążeniu do realizacji celów Rady Europejskiej w zakresie działań zewnętrznych traktat lizboński stworzył nowy kontekst instytucjonalny. Opiera się on na wzroście zarówno potencjału jak i ambicji RE, które może realizować ona przez wykorzystanie pełnej gamy instrumentów i zasobów – w dążeniu do działań bardziej skutecznych i o większym znaczeniu strategicznym. Uznano zatem, że koncepcje i zasady regulujące kompleksowe podejście Rady Europejskiej zyskać muszą rangę zasad przewodnich działań zewnętrznych UE we wszystkich dziedzinach, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa, zapobiegania konfliktom i reagowania w sytuacjach kryzysowych. Z tego względu Rada Europejska określiła szereg konkretnych działań, które podejmuje, dążąc do osiągnięcia coraz bardziej kompleksowego podejścia w polityce i działaniach z zakresu stosunków zewnętrznych. Dla realizacji tego zadania (co precyzyjnie analizuje powyższy tekst) zajęto się wszystkimi aspektami zagrożeń dla bezpieczeństwa płynących z konfliktów i kryzysów zewnętrznych – od wczesnego ostrzegania i gotowości, poprzez zapobieganie konfliktom oraz reagowanie i zarządzanie kryzysowe, aż po wczesny etap wychodzeniaz kryzysu oraz budowania stabilizacji i pokoju. Zdaniem Rady Europejskiej – co wykazuje niniejszy tekst – konieczność wzajemnie uzupełniających się interwencji w obszarach bezpieczeństwa zewnętrznego i zagrożeń dla Unii Europejskiej jest efektem nowych problemów międzynarodowych w skali globalnej. Rada Europejska konsekwentnie podkreśla, że bezpieczeństwo jest niezbędnym warunkiem stabilności UE i że trwały pokój nie jest możliwy bez rozwoju i eliminacji zagrożeń i ryzyk. Dla Rady Europejskiej tworzenie i wzmacnianie warunków politycznych, społecznych i gospodarczych dla stabilności ma zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i jest warunkiem wstępnym zmian w unijnej polityce zewnętrznej. Ta współzależność między bezpieczeństwem i stabilnością odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu skuteczności działań zewnętrznych UE. Każde państwo, które dąży do zapewnienia bezpieczeństwa i pokoju, musi posiadać lub nabyć odpowiednie zdolności we wszystkich istotnych obszarach, w tym w obszarz bezpieczeństwa i obrony. Umożliwi to nie tylko ustabilizowanie sytuacji na świecie, ale również przyczyni się w sposób konstruktywny do zaprowadzenia pokoju, uzyskania stabilizacji i zapobiegania kryzysom. Na przestrzeni ostatnich lat UE w coraz większym zakresie wspierała tę współzależność między bezpieczeństwem i antykryzysową stabilnością, prowadząc interwencje w różnych obszarach polityki unijnej i korzystając z różnych instrumentów. Działania te obejmują m.in. dostęp do instrumentów międzynarodowych, dialog polityczny, współpracę techniczną (w tym wspólne badania naukowe i innowacje) oraz szkolenia (transfer wiedzy oraz rozwój umiejętności).","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-07-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49367560","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest analiza dwóch układów instytucjonalnych, które rozwinęły się w ramach transatlantyckich stosunków bezpieczeństwa. Po pierwsze, jest to NATO, które powstało w 1949 r. jako sojusz wojskowy, którego pierwotnym celem było przeciwdziałanie zagrożeniu ze strony Związku Radzieckiego i kontrola Niemiec dzięki zakotwiczeniu Stanów Zjednoczonych na kontynencie europejskim. Od tego czasu, a w szczególności od końca zimnej wojny, NATO przeszło proces transformacji, ale szereg pierwotnych funkcji nadal ma ogromne znaczenie. Poszczególne teorie stosunków międzynarodowych (neorealizm, neoliberalny instytucjonalizm, konstruktywizm społeczny) w odmienny sposób interpretują zmiany w NATO. Po drugie, alternatywnym układem instytucjonalnym dla NATO mogą być relacje w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi. Ma on bardziej charakter potencjalny, gdyż nadal Unia ma problemy ze swoją podmiotowością w polityce międzynarodowej.
{"title":"Instytucjonalne dylematy transatlantyckich stosunków bezpieczeństwa: Unia Europejska partnerem Stanów Zjednoczonych czy prymat NATO?","authors":"Andrzej Podraza","doi":"10.14746/RIE.2017.11.2","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/RIE.2017.11.2","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest analiza dwóch układów instytucjonalnych, które rozwinęły się w ramach transatlantyckich stosunków bezpieczeństwa. Po pierwsze, jest to NATO, które powstało w 1949 r. jako sojusz wojskowy, którego pierwotnym celem było przeciwdziałanie zagrożeniu ze strony Związku Radzieckiego i kontrola Niemiec dzięki zakotwiczeniu Stanów Zjednoczonych na kontynencie europejskim. Od tego czasu, a w szczególności od końca zimnej wojny, NATO przeszło proces transformacji, ale szereg pierwotnych funkcji nadal ma ogromne znaczenie. Poszczególne teorie stosunków międzynarodowych (neorealizm, neoliberalny instytucjonalizm, konstruktywizm społeczny) w odmienny sposób interpretują zmiany w NATO. Po drugie, alternatywnym układem instytucjonalnym dla NATO mogą być relacje w dziedzinie bezpieczeństwa i obrony pomiędzy Unią Europejską a Stanami Zjednoczonymi. Ma on bardziej charakter potencjalny, gdyż nadal Unia ma problemy ze swoją podmiotowością w polityce międzynarodowej.","PeriodicalId":34804,"journal":{"name":"Rocznik Integracji Europejskiej","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2018-07-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41561947","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：