Pub Date : 2020-12-07DOI: 10.5603/psych.a2020.0049
L. Mamashli, Hadiseh Okhli, M. Fattahi, Azam Hajibeglo, Karvan Bekmaz
Introduction: Cancer as a formidable diagnosis causes the loss of life expectancy in patients. This study was conducted to determine the effectiveness of logotherapy on the life expectancy of cancer patients in the 5th Azar Hospital of Gorgan, Iran. Methods: This quasi-experimental study with two intervention and control groups was conducted on 40 cancer patients referred to Gorgan’s 5 Azar hospital in Golestan province in the north of Iran from 1 March 2019 to 1 December 2019. The samples were selected by simple random sampling method. The Snyder’s Hope Scale (AHS) was used for data collection. In the logotherapy group, eight 60-90 minute-long sessions were performed in 4 groups included 5 participants. The data were analyzed by SPSS-16 statistical software using descriptive statistics (mean table and standard deviation) and inferential statistics (paired t-test and ANOVA test). Results: The result of the paired t-test showed no significant difference before and after the intervention in the control group (P = 0.67), but this test showed a significant difference in the intervention group before and after the intervention (p = 0.01). The ANOVA test also showed a significant difference between the two groups (P < 0.01). Conclusion: Considering the effectiveness of logotherapy on increasing the life expectancy of cancer people, it is recommended that relevant authorities should try to use this low-cost method to address the problems related to the meaning of life and life expectancy in cancer patients, and change the attitude of patients towards life expectancy.
{"title":"The effect of group logotherapy on the life expectancy of cancer patients in the north of Iran: a quasi-experimental study","authors":"L. Mamashli, Hadiseh Okhli, M. Fattahi, Azam Hajibeglo, Karvan Bekmaz","doi":"10.5603/psych.a2020.0049","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/psych.a2020.0049","url":null,"abstract":"Introduction: Cancer as a formidable diagnosis causes the loss of life expectancy in patients. This study was conducted to determine the effectiveness of logotherapy on the life expectancy of cancer patients in the 5th Azar Hospital of Gorgan, Iran. Methods: This quasi-experimental study with two intervention and control groups was conducted on 40 cancer patients referred to Gorgan’s 5 Azar hospital in Golestan province in the north of Iran from 1 March 2019 to 1 December 2019. The samples were selected by simple random sampling method. The Snyder’s Hope Scale (AHS) was used for data collection. In the logotherapy group, eight 60-90 minute-long sessions were performed in 4 groups included 5 participants. The data were analyzed by SPSS-16 statistical software using descriptive statistics (mean table and standard deviation) and inferential statistics (paired t-test and ANOVA test). Results: The result of the paired t-test showed no significant difference before and after the intervention in the control group (P = 0.67), but this test showed a significant difference in the intervention group before and after the intervention (p = 0.01). The ANOVA test also showed a significant difference between the two groups (P < 0.01). Conclusion: Considering the effectiveness of logotherapy on increasing the life expectancy of cancer people, it is recommended that relevant authorities should try to use this low-cost method to address the problems related to the meaning of life and life expectancy in cancer patients, and change the attitude of patients towards life expectancy.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43931838","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-11-16DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0041
N. Ogińska-Bulik
Wstep: Profesjonaliści pracujący z ofiarami traumy są narazeni na wtorny stres traumatyczny (Secondary Traumatic Stress – STS). Wśrod czynnikow determinujących jego wystepowanie wymienia sie rozne aspekty pracy, a szczegolnie obciązenie zawodowe, a takze indywidualne wlaściwości pomagających, w tym empatie. Celem podjetych badan bylo ustalenie związku miedzy obciązeniem pracą i przejawianą empatią a objawami STS u profesjonalistek, ktore w ramach swojej pracy pomagają osobom po traumie związanej z przemocą. Material i metody: Analizie poddano wyniki 154 kobiet, reprezentujących trzy grupy zawodowe (terapeutki, pracownice socjalne i kuratorki sądowe) w wieku 26-67 lat (M = 43,98, SD = 10,83). W badaniach wykorzystano opracowaną na uzytek badan ankiete, zawierającą pytania o wskaźniki obciązenia pracą oraz dwa standardowe narzedzia pomiaru, tj. zmodyfikowaną Liste Objawow po Stresie Traumatycznym oraz Skale Wrazliwości Empatycznej, mierzącą trzy aspekty empatii, tj. empatyczną troske, osobistą przykrośc i przyjmowanie perspektywy. Wyniki: Wysokie nasilenie objawow STS, oznaczające duze prawdopodobienstwo diagnozy wtornego zaburzenia pourazowego zanotowano u 14,3% badanych. To ryzyko okazalo sie wyzsze w przypadku pracownic socjalnych (26,7%), niz kuratorek sądowych (14,5%) i terapeutek (8,7%). Ujawniono dodatnie korelacje STS z obciązeniem pracą i wszystkimi trzema aspektami empatii. Analiza regresji wykazala, ze glownym predyktorem STS jest osobista przykrośc, tj. sklonnośc do przezywania niepokoju i dyskomfortu w odpowiedzi na silne negatywne doświadczenia (cierpienie) innych ludzi. Wnioski: Istnieje potrzeba objecia oddzialywaniami profilaktycznymi profesjonalistow pracujących z ofiarami traumy, a szczegolnie pracownikow socjalnych.
{"title":"Obciążenie pracą i przejawiana empatia a objawy wtórnego stresu traumatycznego u profesjonalistek pracujących z osobami po doświadczeniach przemocy","authors":"N. Ogińska-Bulik","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0041","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0041","url":null,"abstract":"Wstep: Profesjonaliści pracujący z ofiarami traumy są narazeni na wtorny stres traumatyczny (Secondary Traumatic Stress – STS). Wśrod czynnikow determinujących jego wystepowanie wymienia sie rozne aspekty pracy, a szczegolnie obciązenie zawodowe, a takze indywidualne wlaściwości pomagających, w tym empatie. Celem podjetych badan bylo ustalenie związku miedzy obciązeniem pracą i przejawianą empatią a objawami STS u profesjonalistek, ktore w ramach swojej pracy pomagają osobom po traumie związanej z przemocą. Material i metody: Analizie poddano wyniki 154 kobiet, reprezentujących trzy grupy zawodowe (terapeutki, pracownice socjalne i kuratorki sądowe) w wieku 26-67 lat (M = 43,98, SD = 10,83). W badaniach wykorzystano opracowaną na uzytek badan ankiete, zawierającą pytania o wskaźniki obciązenia pracą oraz dwa standardowe narzedzia pomiaru, tj. zmodyfikowaną Liste Objawow po Stresie Traumatycznym oraz Skale Wrazliwości Empatycznej, mierzącą trzy aspekty empatii, tj. empatyczną troske, osobistą przykrośc i przyjmowanie perspektywy. Wyniki: Wysokie nasilenie objawow STS, oznaczające duze prawdopodobienstwo diagnozy wtornego zaburzenia pourazowego zanotowano u 14,3% badanych. To ryzyko okazalo sie wyzsze w przypadku pracownic socjalnych (26,7%), niz kuratorek sądowych (14,5%) i terapeutek (8,7%). Ujawniono dodatnie korelacje STS z obciązeniem pracą i wszystkimi trzema aspektami empatii. Analiza regresji wykazala, ze glownym predyktorem STS jest osobista przykrośc, tj. sklonnośc do przezywania niepokoju i dyskomfortu w odpowiedzi na silne negatywne doświadczenia (cierpienie) innych ludzi. Wnioski: Istnieje potrzeba objecia oddzialywaniami profilaktycznymi profesjonalistow pracujących z ofiarami traumy, a szczegolnie pracownikow socjalnych.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-11-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48475996","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-11-16DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0048
M. Jarema
The term „Psychoorganic syndrome” was widely used in the past. This term indicated that the organic” (structural) changes in the brain are the base for various psychopathological manifestations. This term was abandoned due to the lack of specific symptomathology and difficulty in identification the kind of brain changes with the use of available diagnostic techniques as well as the difficulties to identify the connection of the symptoms and brain abnormalities. This is of special meaning in forensic psychiatry. It was substituted by „Other mental disorders caused by brain damage or brain dysfunction, or medical conditions” (F06).
{"title":"Zespół psychoorganiczny — historia a współczesność","authors":"M. Jarema","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0048","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0048","url":null,"abstract":"The term „Psychoorganic syndrome” was widely used in the past. This term indicated that the organic” (structural) changes in the brain are the base for various psychopathological manifestations. This term was abandoned due to the lack of specific symptomathology and difficulty in identification the kind of brain changes with the use of available diagnostic techniques as well as the difficulties to identify the connection of the symptoms and brain abnormalities. This is of special meaning in forensic psychiatry. It was substituted by „Other mental disorders caused by brain damage or brain dysfunction, or medical conditions” (F06).","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-11-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48550011","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-31DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0047
Sławomir Murawiec
{"title":"Nie chodzi o snucie wizji przyszłości, ale o dostosowanie się do czasu, w którym przyszło nam żyć. Rozmowa z prof. Januszem Heitzmanem","authors":"Sławomir Murawiec","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0047","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0047","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45565354","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-31DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0044
Agnieszka Korkosz-Mierzejewska, Paweł Mierzejewski
U osob starszych zwieksza sie ryzyko wystepowania zarowno problemow ze sluchem, jak i depresji. Wyniki badan wskazują na zwieszone ryzyko wspolwystepowania tych problemow. Nieleczony niedosluch moze pogarszac przebieg depresji, nieleczona depresja utrudnia rehabilitacje sluchu. W pracy omowiono obecny stan wiedzy dotyczący związku pomiedzy niedosluchem i depresją, potencjalnych mechanizmow przyczynowych. Zaproponowano zeby badanie sluchu byly standardem diagnozy depresji u osob w wieku powyzej 55 roku, a ocena stanu psychicznego standardem postepowania z pacjentem niedoslyszącym w podeszlym wieku.
{"title":"Utrata słuchu a depresja — znaczenie kliniczne","authors":"Agnieszka Korkosz-Mierzejewska, Paweł Mierzejewski","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0044","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0044","url":null,"abstract":"U osob starszych zwieksza sie ryzyko wystepowania zarowno problemow ze sluchem, jak i depresji. Wyniki badan wskazują na zwieszone ryzyko wspolwystepowania tych problemow. Nieleczony niedosluch moze pogarszac przebieg depresji, nieleczona depresja utrudnia rehabilitacje sluchu. W pracy omowiono obecny stan wiedzy dotyczący związku pomiedzy niedosluchem i depresją, potencjalnych mechanizmow przyczynowych. Zaproponowano zeby badanie sluchu byly standardem diagnozy depresji u osob w wieku powyzej 55 roku, a ocena stanu psychicznego standardem postepowania z pacjentem niedoslyszącym w podeszlym wieku.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46723371","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-21DOI: 10.5603/psych.a2020.0039
M. Gołyszny
Developmental dyslexia is characterised by many problems with learning of reading and writing. Despite many studies, there is still no clear answer what is causing these problems. Now, it is known, that dyslexia is conditioned by many factors - syndrome of alterations in the central nervous system. The present paper aimed to review of the neuroscience conceptualisations and results, that focused on the etiopathogenesis of dyslexia. Here showed results from dyslexia researches in the relation of lateralization and dyslexia, including evolution of the theories from neurobiological researches. Moreover, there are also discussed therapeutic methods and their importance in dyslexic children’s cognitive functions stimulation. In this paper showed, that based on current data dyslexia should be regarded as an important health problem. It is necessary, that ensure of the access to specialized diagnostic, as well as teacher’s, parent’s, psychologist’s, physician’s education in the field of therapeutic possibilities and work with dyslexic children.
{"title":"Dysleksja — realny problem czy fanaberia?","authors":"M. Gołyszny","doi":"10.5603/psych.a2020.0039","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/psych.a2020.0039","url":null,"abstract":"Developmental dyslexia is characterised by many problems with learning of reading and writing. Despite many studies, there is still no clear answer what is causing these problems. Now, it is known, that dyslexia is conditioned by many factors - syndrome of alterations in the central nervous system. The present paper aimed to review of the neuroscience conceptualisations and results, that focused on the etiopathogenesis of dyslexia. Here showed results from dyslexia researches in the relation of lateralization and dyslexia, including evolution of the theories from neurobiological researches. Moreover, there are also discussed therapeutic methods and their importance in dyslexic children’s cognitive functions stimulation. In this paper showed, that based on current data dyslexia should be regarded as an important health problem. It is necessary, that ensure of the access to specialized diagnostic, as well as teacher’s, parent’s, psychologist’s, physician’s education in the field of therapeutic possibilities and work with dyslexic children.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43409240","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-15DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0045
Karolina Kobrzyńska, M. Dębowska
Wstep: Wiele otylych osob zmaga sie z kompulsywnym jedzeniem oraz dysfunkcjami psychicznymi. Celem pracy bylo znalezienie zalezności pomiedzy charakterystycznymi cechami, zaburzen osobowości a problemem kompulsywnego jedzenia u osoby otylej (BMI ≥ 30) Metoda: W badaniu wzielo udzial 290 osob, 241 kobiet (83,1%) i 49 mezczyzn (16,9%). Uczestnikow przydzielono do grupy badawczej (BMI ≥ 30) lub kontrolnej (BMI 18,5 – 24,99). Z badania wylączono osoby z innymi zaburzeniami odzywiania: anoreksją, bulimią oraz ze zdiagnozowaną ciązą w chwili badania. Dane zbierano przy pomocy ankiety internetowej oraz w wersji papier-olowek. Narzedzia badawcze, ktore zastosowano to autorski kwestionariusz oparty o kryteria diagnostyczne DSM-5, Lista Przymiotnikowa ACL, Kwestionariusz Osobowości SCID II, Kwestionariusz Samooceny STAI. Wyniki: Wykazano istotną statystycznie zaleznośc pomiedzy niektorymi typami zaburzen osobowości, nasileniem pewnych cech osobowości oraz lekiem jako stanu i cechy a zespolem kompulsywnego jedzenia u osob otylych. Dowiedziono zalezności pomiedzy wiekiem, wyksztalceniem a kompulsywnym jedzeniem w badanej grupie. Wnioski: Leczenie otylości wymaga holistycznego i wieloplaszczyznowego podejścia do pacjenta. Poznanie wspoltowarzyszących jej dysfunkcji psychicznych wydaje sie kluczowe w doborze odpowiedniej terapii.
{"title":"Cechy zaburzeń osobowości a kompulsywne objadanie się u osób otyłych","authors":"Karolina Kobrzyńska, M. Dębowska","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0045","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0045","url":null,"abstract":"Wstep: Wiele otylych osob zmaga sie z kompulsywnym jedzeniem oraz dysfunkcjami psychicznymi. Celem pracy bylo znalezienie zalezności pomiedzy charakterystycznymi cechami, zaburzen osobowości a problemem kompulsywnego jedzenia u osoby otylej (BMI ≥ 30) Metoda: W badaniu wzielo udzial 290 osob, 241 kobiet (83,1%) i 49 mezczyzn (16,9%). Uczestnikow przydzielono do grupy badawczej (BMI ≥ 30) lub kontrolnej (BMI 18,5 – 24,99). Z badania wylączono osoby z innymi zaburzeniami odzywiania: anoreksją, bulimią oraz ze zdiagnozowaną ciązą w chwili badania. Dane zbierano przy pomocy ankiety internetowej oraz w wersji papier-olowek. Narzedzia badawcze, ktore zastosowano to autorski kwestionariusz oparty o kryteria diagnostyczne DSM-5, Lista Przymiotnikowa ACL, Kwestionariusz Osobowości SCID II, Kwestionariusz Samooceny STAI. Wyniki: Wykazano istotną statystycznie zaleznośc pomiedzy niektorymi typami zaburzen osobowości, nasileniem pewnych cech osobowości oraz lekiem jako stanu i cechy a zespolem kompulsywnego jedzenia u osob otylych. Dowiedziono zalezności pomiedzy wiekiem, wyksztalceniem a kompulsywnym jedzeniem w badanej grupie. Wnioski: Leczenie otylości wymaga holistycznego i wieloplaszczyznowego podejścia do pacjenta. Poznanie wspoltowarzyszących jej dysfunkcji psychicznych wydaje sie kluczowe w doborze odpowiedniej terapii.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47061947","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-14DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0043
Patrycja Szkopek, M. Dębowska
Wstep: Szczepienia ochronne stanowią podstawową i niezbedną profilaktyke chorob zakaźnych. W ostatnich latach temat obowiązku wykonywania cześci szczepien wzbudza coraz wiecej kontrowersji, co nasila ruch antyszczepionkowy. Wzrost przeciwnikow mozna dostrzec w roznych grupach spolecznych, w tym wśrod kobiet ciezarnych. Celem pracy byla ocena nasilenia leku ankietowanych kobiet ciezarnych oraz ustalenie wplywu wystepowania leku przedporodowego na postawe wobec obowiązku szczepien ochronnych. Material i metody: Badanie przeprowadzono metodą sondazu diagnostycznego z wykorzystaniem ankiety internetowej wlasnego autorstwa oraz kwestionariusza ankiety STAI. W badaniu udzial wzielo 199 kobiet ciezarnych. Wyniki: Z przeprowadzonej analizy zebranego materialu wynika, ze 49% respondentek zaszczepilo by swoje dziecko szczepieniami obowiązkowymi. Tylko 33% ankietowanych potwierdzilo, ze zostalo poinformowane o obowiązku szczepien ochronnych. Glownym źrodlem wiedzy na temat szczepien na pierwszym miejscu okazal sie personel medyczny. Podczas analizy związkow miedzy skalami leku a opiniami na temat szczepionek i szczepien stwierdzono istotną (p < 0,05) choc niska ujemna korelacje (-0,1499) miedzy surowym wynikiem skali leku jako stanu a odpowiedzią na pytanie o decyzje, czy kobieta zaszczepi swoje dziecko. Stwierdzono istotną (p < 0,05) choc niską dodatnią korelacje (0,14950) miedzy surowym wynikiem skali leku jako cechy a odpowiedzią na to samo pytanie. Wnioski: Wyniki badan wlasnych wykazalo, ze nasilenie leku ankietowanych kobiet ciezarnych moze wplynąc na ich decyzje dotyczącą zaszczepienia dzieci w przyszlości. Im wiekszy lek jako cecha tym kobieta jest bardziej zdecydowana na zaszczepienie i przekonana o jego sluszności, ma ona wieksze obawy o zachorowanie dziecka, ale wyzsze przekonanie o istotności szczepien dzieci w ochronie calego spoleczenstwa.
{"title":"Poziom lęku a postawa wobec obowiązkowych szczepień u kobiet w ciąży","authors":"Patrycja Szkopek, M. Dębowska","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0043","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0043","url":null,"abstract":"Wstep: Szczepienia ochronne stanowią podstawową i niezbedną profilaktyke chorob zakaźnych. W ostatnich latach temat obowiązku wykonywania cześci szczepien wzbudza coraz wiecej kontrowersji, co nasila ruch antyszczepionkowy. Wzrost przeciwnikow mozna dostrzec w roznych grupach spolecznych, w tym wśrod kobiet ciezarnych. Celem pracy byla ocena nasilenia leku ankietowanych kobiet ciezarnych oraz ustalenie wplywu wystepowania leku przedporodowego na postawe wobec obowiązku szczepien ochronnych. Material i metody: Badanie przeprowadzono metodą sondazu diagnostycznego z wykorzystaniem ankiety internetowej wlasnego autorstwa oraz kwestionariusza ankiety STAI. W badaniu udzial wzielo 199 kobiet ciezarnych. Wyniki: Z przeprowadzonej analizy zebranego materialu wynika, ze 49% respondentek zaszczepilo by swoje dziecko szczepieniami obowiązkowymi. Tylko 33% ankietowanych potwierdzilo, ze zostalo poinformowane o obowiązku szczepien ochronnych. Glownym źrodlem wiedzy na temat szczepien na pierwszym miejscu okazal sie personel medyczny. Podczas analizy związkow miedzy skalami leku a opiniami na temat szczepionek i szczepien stwierdzono istotną (p < 0,05) choc niska ujemna korelacje (-0,1499) miedzy surowym wynikiem skali leku jako stanu a odpowiedzią na pytanie o decyzje, czy kobieta zaszczepi swoje dziecko. Stwierdzono istotną (p < 0,05) choc niską dodatnią korelacje (0,14950) miedzy surowym wynikiem skali leku jako cechy a odpowiedzią na to samo pytanie. Wnioski: Wyniki badan wlasnych wykazalo, ze nasilenie leku ankietowanych kobiet ciezarnych moze wplynąc na ich decyzje dotyczącą zaszczepienia dzieci w przyszlości. Im wiekszy lek jako cecha tym kobieta jest bardziej zdecydowana na zaszczepienie i przekonana o jego sluszności, ma ona wieksze obawy o zachorowanie dziecka, ale wyzsze przekonanie o istotności szczepien dzieci w ochronie calego spoleczenstwa.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46960936","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-10-13DOI: 10.5603/PSYCH.A2020.0046
M. Sokół-Szawłowska
Pojawienie sie w 2019 roku i bardzo szybkie rozlanie po świecie koronawirusa SARS-CoV-2, ktory wywoluje chorobe Covid-19 stalo sie powodem do ogloszenia przez WHO bezprecedensowych zalecen. Ich celem bylo ograniczenie i spowolnienie rozprzestrzeniania sie w populacji tej potencjalnie śmiercionośnej infekcji. Do podstawowych zalecen nalezalo stosowanie środkow ochrony osobistej ze stosowaniem dystansu spolecznego. W obawie przed przeciązeniem systemow ochrony zdrowia w pierwszych miesiącach 2020 roku rządy krajow decydowaly o zbiorowych kwarantannach. Dochodzilo do krotszych lub dluzszych okresow wygaszania gospodarki w celu ograniczenia kontaktow miedzyludzkich. Ta strategia okazywala sie efektywna, ale jej koszty ekonomiczne byly bardzo wysokie. Koszty pozamaterialne, związane m.in. ze zdrowiem psychicznym są trudniejsze do oszacowania i opisania. Artykul jest probą analizy wiedzy na temat wplywu izolacji spolecznej podczas kwarantanny na stan psychiczny w oparciu o badania sprzed pandemii SARS-CoV-2 i w jej trakcie. Stres związany z przebywaniem na kwarantannie wplywa glownie na wystepowanie leku i depresji. Ich natezenie jest uzaleznione od przynalezności do grup szczegolnie wrazliwych. Jedną z nich stanowią osoby z wystepującymi wcześniej zaburzeniami psychicznymi. Konieczne są dalsze poglebione i poprawne metodologicznie badania na duzych populacjach z uwzglednieniem konsekwencji dlugoterminowych. Wyniki takich badan mogą byc wskazowkami dla klinicystow i osob zarządzających zdrowiem publicznym.
{"title":"Wpływ kwarantanny na zdrowie psychiczne podczas pandemii COVID-19","authors":"M. Sokół-Szawłowska","doi":"10.5603/PSYCH.A2020.0046","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/PSYCH.A2020.0046","url":null,"abstract":"Pojawienie sie w 2019 roku i bardzo szybkie rozlanie po świecie koronawirusa SARS-CoV-2, ktory wywoluje chorobe Covid-19 stalo sie powodem do ogloszenia przez WHO bezprecedensowych zalecen. Ich celem bylo ograniczenie i spowolnienie rozprzestrzeniania sie w populacji tej potencjalnie śmiercionośnej infekcji. Do podstawowych zalecen nalezalo stosowanie środkow ochrony osobistej ze stosowaniem dystansu spolecznego. W obawie przed przeciązeniem systemow ochrony zdrowia w pierwszych miesiącach 2020 roku rządy krajow decydowaly o zbiorowych kwarantannach. Dochodzilo do krotszych lub dluzszych okresow wygaszania gospodarki w celu ograniczenia kontaktow miedzyludzkich. Ta strategia okazywala sie efektywna, ale jej koszty ekonomiczne byly bardzo wysokie. Koszty pozamaterialne, związane m.in. ze zdrowiem psychicznym są trudniejsze do oszacowania i opisania. Artykul jest probą analizy wiedzy na temat wplywu izolacji spolecznej podczas kwarantanny na stan psychiczny w oparciu o badania sprzed pandemii SARS-CoV-2 i w jej trakcie. Stres związany z przebywaniem na kwarantannie wplywa glownie na wystepowanie leku i depresji. Ich natezenie jest uzaleznione od przynalezności do grup szczegolnie wrazliwych. Jedną z nich stanowią osoby z wystepującymi wcześniej zaburzeniami psychicznymi. Konieczne są dalsze poglebione i poprawne metodologicznie badania na duzych populacjach z uwzglednieniem konsekwencji dlugoterminowych. Wyniki takich badan mogą byc wskazowkami dla klinicystow i osob zarządzających zdrowiem publicznym.","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-13","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44287804","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Katarzyna Rumian, Wioletta Pollok-Waksmańska, R. Łukasik
Introduction: Schizophrenia is one of the most severe mental disorders. It is characterized by a chronic course, diverse clinical image, and it often leads to incapacity. The course and severity of the disease may vary, while the appearing symptoms constitute a turning point in patient’s and his family’s life. This is why it is important to recognise the symptoms and undertake therapeutic measures. The reoccurrence of the disease does not appear suddenly. Usually it is preceded by the period of various changes in patient’s behaviour and feelings. Those changes are called the warning signs of a relapse. The aim of this research was to learn about patients’ knowledge of schizophrenia, the consequences of not following the doctor’s orders and the warning signs of a relapse. Material and methods: The study group consisted of 69 patients from Mental Health Clinic in Bielsko-Biała. For the purpose of this MA thesis the method of diagnostic survey was used. The survey included authorial questionnaire consisting of 30 structured questions with the possibility of giving one or more answers. Results and conclusions: In the course of the conducted research obtained the results which indicated the high level of studied patients’ knowledge of schizophrenia, its symptoms and the warning signs of a relapse as well as ways of treatment. The examined people expressed the awareness that following doctor’s orders may significantly decrease the risk of relapse. The most relevant issue concerning the acceptance of a disease, the level of patients’ awareness of a disease and systematic compliance with the recommendations of medical staff were enumerated. Most respondents experienced a relapse, despite their declared knowledge of relapse prevention methods. Side effects of used medicines were the frequent cause of treatment discontinuation. The patients indicated contact with medical staff as the main source of broadening their knowledge. Psychiatry 2020; 17, 4: 186–195
{"title":"Wiedza pacjentów ze schizofrenią dotycząca rozpoznania objawów zwiastujących nawrót choroby","authors":"Katarzyna Rumian, Wioletta Pollok-Waksmańska, R. Łukasik","doi":"10.5603/psych.2020.0032","DOIUrl":"https://doi.org/10.5603/psych.2020.0032","url":null,"abstract":"Introduction: Schizophrenia is one of the most severe mental disorders. It is characterized by a chronic course, diverse clinical image, and it often leads to incapacity. The course and severity of the disease may vary, while the appearing symptoms constitute a turning point in patient’s and his family’s life. This is why it is important to recognise the symptoms and undertake therapeutic measures. The reoccurrence of the disease does not appear suddenly. Usually it is preceded by the period of various changes in patient’s behaviour and feelings. Those changes are called the warning signs of a relapse. The aim of this research was to learn about patients’ knowledge of schizophrenia, the consequences of not following the doctor’s orders and the warning signs of a relapse. Material and methods: The study group consisted of 69 patients from Mental Health Clinic in Bielsko-Biała. For the purpose of this MA thesis the method of diagnostic survey was used. The survey included authorial questionnaire consisting of 30 structured questions with the possibility of giving one or more answers. Results and conclusions: In the course of the conducted research obtained the results which indicated the high level of studied patients’ knowledge of schizophrenia, its symptoms and the warning signs of a relapse as well as ways of treatment. The examined people expressed the awareness that following doctor’s orders may significantly decrease the risk of relapse. The most relevant issue concerning the acceptance of a disease, the level of patients’ awareness of a disease and systematic compliance with the recommendations of medical staff were enumerated. Most respondents experienced a relapse, despite their declared knowledge of relapse prevention methods. Side effects of used medicines were the frequent cause of treatment discontinuation. The patients indicated contact with medical staff as the main source of broadening their knowledge. Psychiatry 2020; 17, 4: 186–195","PeriodicalId":39960,"journal":{"name":"Psychiatria","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45393581","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：