CEL NAUKOWY: Artykuł ma na celu wykazanie, że antychrześcijańskie treści, obecne we francuskiej filozofii podziemnej XVIII wieku (philosophie clandestins), libertynów erudycyjnych związanych z środowiskiem akademii: Académie des Sciences, Académie française, a zwłaszcza Académie des Inscriptions et Belles Lettres (tzw. Małej Akademii), miały wpływ na formowanie się idei laickości zaproponowanej przez ideowych ojców rewolucji 1789 roku dla Francji ery porewolucyjnej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym analizowanym problemem badawczym jest podejście do zagadnienia religii i wiary w ideach podziemnych filozofów, niekojarzonych z refleksją polityczną, związanych bowiem ze światem literackim epoki, zapisanych na kartach manuscrits philosophiques clandestins. Zastosowano metody badawcze właściwe dla nauk społecznych i humanistycznych, w tym analizę krytyczną, badania porównawcze i metodologię teorii literatury. PROCES WYWODU: Na podstawie treści tajnych manuskryptów, w szczególności: N. Fréreta, J.L. de Burigny’ego i Du Marsais, zaprezentowano ślady przejścia z chrześcijańskiego racjonalizmu – idei wiodącej okresu absolutyzmu oświeconego we Francji – w koncepcję racjonalistycznego ateizmu, który stał się wyróżnikiem francuskiego oświecenia i ery porewolucyjnej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Filozofia potajemna przyczyniła się do skruszenia Ancien régime’u. Libertyni erudycyjni wywodzący się ze świata literatury, niekojarzeni z refleksją polityczną ani prawną, zakwestionowali istnienie boga, traktując religie jako systemy etyczne służące kontroli społecznych postaw. Idee niegroźne, jako obserwacja naukowo-badawcza, przełożone do sfery ustrojowo-politycznej ukonstytuowały rdzeń ideowy wyniesiony przez encyklopedystów na sztandary rewolucji 1789 roku, które następnie zapisano w doktrynie laickości epoki porewolucyjnej Francji republikańskiej. WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: Badania ostatnich dziesięcioleci dowiodły, że istniała zależność pomiędzy osiemnastowiecznymi akademikami a rozkwitem heterodoksyjnej i antyreligijnej, libertyńskiej myśli, krążącej w podziemnym obiegu za pośrednictwem manuskryptów filozoficznych. Zjawisko to równoległe do oficjalnej, publicznej działalności badawczej akademików z różnych dziedzin, w tym literatury czy nauk ścisłych, stało się ważnym elementem samookreślenia się epoki, zwłaszcza we Francji i tego, co tam zdarzyło się w odniesieniu do procesów sekularyzacji po 1789 roku.
{"title":"Od chrześcijańskiego racjonalizmu do racjonalistycznego ateizmu - francuska myśl oświeceniowa.","authors":"A. Budzanowska","doi":"10.35765/hp.2077","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/hp.2077","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Artykuł ma na celu wykazanie, że antychrześcijańskie treści, obecne we francuskiej filozofii podziemnej XVIII wieku (philosophie clandestins), libertynów erudycyjnych związanych z środowiskiem akademii: Académie des Sciences, Académie française, a zwłaszcza Académie des Inscriptions et Belles Lettres (tzw. Małej Akademii), miały wpływ na formowanie się idei laickości zaproponowanej przez ideowych ojców rewolucji 1789 roku dla Francji ery porewolucyjnej. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym analizowanym problemem badawczym jest podejście do zagadnienia religii i wiary w ideach podziemnych filozofów, niekojarzonych z refleksją polityczną, związanych bowiem ze światem literackim epoki, zapisanych na kartach manuscrits philosophiques clandestins. Zastosowano metody badawcze właściwe dla nauk społecznych i humanistycznych, w tym analizę krytyczną, badania porównawcze i metodologię teorii literatury. \u0000PROCES WYWODU: Na podstawie treści tajnych manuskryptów, w szczególności: N. Fréreta, J.L. de Burigny’ego i Du Marsais, zaprezentowano ślady przejścia z chrześcijańskiego racjonalizmu – idei wiodącej okresu absolutyzmu oświeconego we Francji – w koncepcję racjonalistycznego ateizmu, który stał się wyróżnikiem francuskiego oświecenia i ery porewolucyjnej. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Filozofia potajemna przyczyniła się do skruszenia Ancien régime’u. Libertyni erudycyjni wywodzący się ze świata literatury, niekojarzeni z refleksją polityczną ani prawną, zakwestionowali istnienie boga, traktując religie jako systemy etyczne służące kontroli społecznych postaw. Idee niegroźne, jako obserwacja naukowo-badawcza, przełożone do sfery ustrojowo-politycznej ukonstytuowały rdzeń ideowy wyniesiony przez encyklopedystów na sztandary rewolucji 1789 roku, które następnie zapisano w doktrynie laickości epoki porewolucyjnej Francji republikańskiej. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE I REKOMENDACJE: Badania ostatnich dziesięcioleci dowiodły, że istniała zależność pomiędzy osiemnastowiecznymi akademikami a rozkwitem heterodoksyjnej i antyreligijnej, libertyńskiej myśli, krążącej w podziemnym obiegu za pośrednictwem manuskryptów filozoficznych. Zjawisko to równoległe do oficjalnej, publicznej działalności badawczej akademików z różnych dziedzin, w tym literatury czy nauk ścisłych, stało się ważnym elementem samookreślenia się epoki, zwłaszcza we Francji i tego, co tam zdarzyło się w odniesieniu do procesów sekularyzacji po 1789 roku.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":"12 1","pages":"143-155"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42679300","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Artykuł stanowi drugi z cyklu, poświęcony karierze i działalności politycznej Milo Djukanovića. O ile w pierwszej części opisane zostały lata młodości polityka, jego dojście do władzy i realizacja celu, jakim było doprowadzenie Czarnogóry do niezależności państwowej od Serbii, tak kolejna część odsłania kulisy sławy polityka, jego powiązania biznesowe i nie zawsze przychylnie odbieraną działalność na rzecz państwa. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przełomowym momentem w karierze Milo Djukanovića był rok 1997. Śmiałość, na jaką wówczas się zdobył, sprzeciwiając Miloševićovi, pokazała, że nie ma sobie równych. Djukanović, architekt Czarnogóry poprowadził ją ku wolności, politycznie i gospodarczo dystansując od Serbii. PROCES WYWODU: Milo Djukanović, wielokrotny premier, prezydent Czarnogóry znany z ciętej riposty, skrupulatny, inteligentny, zyskał przydomek ”Milošević w garniturze od Armaniego”. Stawiający granice w relacjach z Rosją, nie dopuszczający do ingerencji Serbii w sprawy państwa, dopilnował by Czarnogóra, w 2017 roku znalazła się w NATO i weszła na drogę zaawansowanych negocjacji akcesyjnych z UE. Oskarżany przez opozycję o oszustwa wyborcze, autorytarne rządy, wywieranie nacisków, mafijne powiązania, nazywany faszystą, przeciwnikiem Cerkwii sprawować będzie funkcje głowy państwa do 2023 roku. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Bez względu na to, co zarzuca się Djukanovićovi, jego wcześniejsze zasługi położone dla narodu i państwowości Czarnogóry, przysłaniają obraz skorumpowanego polityka. Fakt, że Djukanović i jego partia (DPS), w trakcie ostatnich wyborów parlamentarnych, po raz pierwszy od trzydziestu lat ponieśli klęskę, nie oznacza, że skończyła się „Era Djukanovića”. Nastał czas starcia, w którym do głosu, tym razem doszło kolejne już, młodsze pokolenie, w osobach m.in. Aleksy Bečića, czy Dritana Abazovića. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Polityczne trzęsienie ziemi, nowe „zbliżenie z Serbią”, zawrotne tempo zmian personalnych, nieporównywalne do żadnego z państw, które przeszły transformację polityczną i gospodarczą po upadku komunizmu w Europie Środkowo-Wschodniej nie wróżą niczego dobrego. Mogą negatywnie odbić się na bezpieczeństwie wewnętrznym państwa, negocjacjach z UE i walce z pandemią.
{"title":"„Szara Eminencja czarnogórskiej sceny politycznej – Milo Djukanović“","authors":"Małgorzata Łakota-Micker","doi":"10.35765/hp.2074","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/hp.2074","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Artykuł stanowi drugi z cyklu, poświęcony karierze i działalności politycznej Milo Djukanovića. O ile w pierwszej części opisane zostały lata młodości polityka, jego dojście do władzy i realizacja celu, jakim było doprowadzenie Czarnogóry do niezależności państwowej od Serbii, tak kolejna część odsłania kulisy sławy polityka, jego powiązania biznesowe i nie zawsze przychylnie odbieraną działalność na rzecz państwa. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Przełomowym momentem w karierze Milo Djukanovića był rok 1997. Śmiałość, na jaką wówczas się zdobył, sprzeciwiając Miloševićovi, pokazała, że nie ma sobie równych. Djukanović, architekt Czarnogóry poprowadził ją ku wolności, politycznie i gospodarczo dystansując od Serbii. \u0000PROCES WYWODU: Milo Djukanović, wielokrotny premier, prezydent Czarnogóry znany z ciętej riposty, skrupulatny, inteligentny, zyskał przydomek ”Milošević w garniturze od Armaniego”. Stawiający granice w relacjach z Rosją, nie dopuszczający do ingerencji Serbii w sprawy państwa, dopilnował by Czarnogóra, w 2017 roku znalazła się w NATO i weszła na drogę zaawansowanych negocjacji akcesyjnych z UE. Oskarżany przez opozycję o oszustwa wyborcze, autorytarne rządy, wywieranie nacisków, mafijne powiązania, nazywany faszystą, przeciwnikiem Cerkwii sprawować będzie funkcje głowy państwa do 2023 roku. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Bez względu na to, co zarzuca się Djukanovićovi, jego wcześniejsze zasługi położone dla narodu i państwowości Czarnogóry, przysłaniają obraz skorumpowanego polityka. Fakt, że Djukanović i jego partia (DPS), w trakcie ostatnich wyborów parlamentarnych, po raz pierwszy od trzydziestu lat ponieśli klęskę, nie oznacza, że skończyła się „Era Djukanovića”. Nastał czas starcia, w którym do głosu, tym razem doszło kolejne już, młodsze pokolenie, w osobach m.in. Aleksy Bečića, czy Dritana Abazovića. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Polityczne trzęsienie ziemi, nowe „zbliżenie z Serbią”, zawrotne tempo zmian personalnych, nieporównywalne do żadnego z państw, które przeszły transformację polityczną i gospodarczą po upadku komunizmu w Europie Środkowo-Wschodniej nie wróżą niczego dobrego. Mogą negatywnie odbić się na bezpieczeństwie wewnętrznym państwa, negocjacjach z UE i walce z pandemią.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":"12 1","pages":"157-177"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44307406","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Celem naukowym niniejszego artykułu jest zbadanie postrzeganego wpływu COVID-19 i związanych z nim ograniczeń wśród młodych ludzi w Polsce. Analiza koncentruje się na zbadaniu opinii i oczekiwań ludzi młodych dotyczących wprowadzonych obostrzeń oraz ich wpływu na swobody obywatelskie poprzez zbadanie tempa, celowości oraz metod ich komunikowania przez ustawodawcę. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem badawczym jest określenie, w jaki sposób wprowadzane obostrzenia związane z COVID-19 oddziałują na młodych ludzi w Polsce. W tym celu – wykorzystując metodę sondażu diagnostycznego i autorski kwestionariusz ankiety – przeprowadzono badania w grupie 308 respondentów. PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich przeprowadzono analizę aktów prawnych, które zostały wydane w Polsce celem przeciwdziałania rozprzestrzeniania się COVID-19. Następnie opisana została metodyka badań, cel główny i cele szczegółowe, przedstawiono także charakterystykę badanych respondentów. W ostatniej części zaprezentowane zostały wyniki badań ankietowych. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy dowiodły, że młodzi ludzie generalnie negatywnie oceniają zasadność i tempo wprowadzania obostrzeń dotyczących przeciwdziałania COVID-19. Ocena wprowadzanych ograniczeń pod kątem wpływu na swobody obywatelskie różniła się w przypadku płci respondenta. Mężczyźni za najbardziej utrudniający zakaz wskazywali ograniczenie działalności lokali gastronomicznych, z kolei kobiety uważały zakaz zgromadzeń za obostrzenie najbardziej ograniczające ich swobody obywatelskie. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pandemia COVID-19 wpłynęła na wiele obszarów ludzkiego życia. W Polsce w związku z ogłoszonym 12 marca 2020 roku stanem zagrożenia epidemicznego (a od 20 marca stanem epidemii) wprowadzono szereg obostrzeń i zakazów, które zawiesiły lub czasowo ograniczyły funkcjonowanie wielu przedsiębiorstw, miejsc kultury i rozrywki. Wnioski, jakie płyną z niniejszej pracy są następujące. Ankietowani uznali, iż wprowadzane przez rząd obostrzenia nie były wprowadzane z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym, a sposób wyjaśniania ich zasadności był niewystarczający. Przeprowadzone badania wpisują się w aktualny i waż‑ ny społecznie temat obostrzeń związanych z pandemią oraz stanowić mogą implikację do dalszych badań w tym zakresie, np. poprzez dokonanie analizy postrzegania obostrzeń w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19 przez inne grupy wiekowe. Z pracy tej płyną pewne rekomendacje, które podkreślają konieczność wprowadzania zmian w porządku prawnym, z możliwie jak naj‑ dłuższym wyprzedzeniem czasowym.
{"title":"Postrzegany wpływ COVID-19 i związanych z nim ograniczeń dla młodych ludzi w Polsce","authors":"K. Roman, Arkadiusz Tomaszek","doi":"10.35765/hp.2043","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/hp.2043","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Celem naukowym niniejszego artykułu jest zbadanie postrzeganego wpływu COVID-19 i związanych z nim ograniczeń wśród młodych ludzi w Polsce. Analiza koncentruje się na zbadaniu opinii i oczekiwań ludzi młodych dotyczących wprowadzonych obostrzeń oraz ich wpływu na swobody obywatelskie poprzez zbadanie tempa, celowości oraz metod ich komunikowania przez ustawodawcę. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Głównym problemem badawczym jest określenie, w jaki sposób wprowadzane obostrzenia związane z COVID-19 oddziałują na młodych ludzi w Polsce. W tym celu – wykorzystując metodę sondażu diagnostycznego i autorski kwestionariusz ankiety – przeprowadzono badania w grupie 308 respondentów. \u0000PROCES WYWODU: Wywód składa się z trzech części. W pierwszej z nich przeprowadzono analizę aktów prawnych, które zostały wydane w Polsce celem przeciwdziałania rozprzestrzeniania się COVID-19. Następnie opisana została metodyka badań, cel główny i cele szczegółowe, przedstawiono także charakterystykę badanych respondentów. W ostatniej części zaprezentowane zostały wyniki badań ankietowych. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wyniki analizy dowiodły, że młodzi ludzie generalnie negatywnie oceniają zasadność i tempo wprowadzania obostrzeń dotyczących przeciwdziałania COVID-19. Ocena wprowadzanych ograniczeń pod kątem wpływu na swobody obywatelskie różniła się w przypadku płci respondenta. Mężczyźni za najbardziej utrudniający zakaz wskazywali ograniczenie działalności lokali gastronomicznych, z kolei kobiety uważały zakaz zgromadzeń za obostrzenie najbardziej ograniczające ich swobody obywatelskie. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Pandemia COVID-19 wpłynęła na wiele obszarów ludzkiego życia. W Polsce w związku z ogłoszonym 12 marca 2020 roku stanem zagrożenia epidemicznego (a od 20 marca stanem epidemii) wprowadzono szereg obostrzeń i zakazów, które zawiesiły lub czasowo ograniczyły funkcjonowanie wielu przedsiębiorstw, miejsc kultury i rozrywki. Wnioski, jakie płyną z niniejszej pracy są następujące. Ankietowani uznali, iż wprowadzane przez rząd obostrzenia nie były wprowadzane z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym, a sposób wyjaśniania ich zasadności był niewystarczający. Przeprowadzone badania wpisują się w aktualny i waż‑ ny społecznie temat obostrzeń związanych z pandemią oraz stanowić mogą implikację do dalszych badań w tym zakresie, np. poprzez dokonanie analizy postrzegania obostrzeń w związku z rozprzestrzenianiem się COVID-19 przez inne grupy wiekowe. Z pracy tej płyną pewne rekomendacje, które podkreślają konieczność wprowadzania zmian w porządku prawnym, z możliwie jak naj‑ dłuższym wyprzedzeniem czasowym.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48257095","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this article is to explain why the European Union perceives globalisation as the challenge for its regional development and how this assumption influences on regional development management. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem concerns the issue of globalisation as the process which is estimated by the EU as the opportunity and challenge for its regional development at the same time. As a result the EU develops multi-level political system in which, along sovereign states, there are transnational and subnational political actors which have been engaged in regional development management. The research methods used in the study consist of an institutional and legal analysis of the major policy documents, actors and regional development management instruments that they use. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introduction presents the principal methodological assumptions concerning the analysed research area, the applied conceptual approach and the research methods. The main body of the article discusses why the European Union perceives globalisation as the challenge and opportunity for regions’ competitiveness. RESEARCH RESULTS: The analysis shows that the scope of competences of the EU with regard to regional development management was laid out in the Treaty on the Functioning of the European Union; however, the globalisation affects the formulation of strategic directions of EU actions in this area and implementation of relevant interventions of the European Regional Development Fund and European Social Fund. CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: In accordance to the European Commission globalisation creates conditions and challenges in the scope of regions’ economic development. In order to prepare the regions for global competitiveness in the EU, authority is spread among different decision making and implementing levels which have the sources and knowledge required in the process of increasing regions’ competitiveness.
{"title":"Impact of Globalisation Processes on Regional Development Management in the European Union","authors":"Małgorzata Michalewska-Pawlak","doi":"10.35765/hp.2019","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/hp.2019","url":null,"abstract":"RESEARCH OBJECTIVE: The aim of this article is to explain why the European Union perceives globalisation as the challenge for its regional development and how this assumption influences on regional development management. \u0000THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: The research problem concerns the issue of globalisation as the process which is estimated by the EU as the opportunity and challenge for its regional development at the same time. As a result the EU develops multi-level political system in which, along sovereign states, there are transnational and subnational political actors which have been engaged in regional development management. The research methods used in the study consist of an institutional and legal analysis of the major policy documents, actors and regional development management instruments that they use. \u0000THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The introduction presents the principal methodological assumptions concerning the analysed research area, the applied conceptual approach and the research methods. The main body of the article discusses why the European Union perceives globalisation as the challenge and opportunity for regions’ competitiveness. \u0000RESEARCH RESULTS: The analysis shows that the scope of competences of the EU with regard to regional development management was laid out in the Treaty on the Functioning of the European Union; however, the globalisation affects the formulation of strategic directions of EU actions in this area and implementation of relevant interventions of the European Regional Development Fund and European Social Fund. \u0000CONCLUSIONS, INNOVATIONS AND RECOMMENDATIONS: In accordance to the European Commission globalisation creates conditions and challenges in the scope of regions’ economic development. In order to prepare the regions for global competitiveness in the EU, authority is spread among different decision making and implementing levels which have the sources and knowledge required in the process of increasing regions’ competitiveness.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-01-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46717283","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Analiza pism Stanisława Strońskiego zawierających krytykę władzy autorytarnej w Polsce przedwrześniowej. Wskazanie silnych i słabych stron tej krytyki na podstawie konkretnych przykładów. Konfrontacja krytyki władzy autorytarnej z dostępną literaturą na ten temat. Krytyczna ocena stawianych zarzutów natury stricte publicystycznej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Jakie elementy krytyki władzy autorytarnej Stroński uznawał za najważniejsze? Które z nich mają charakter doraźny (charakterystyczny jedynie dla opisywanej epoki), a które ewentualnie możemy uznać na uniwersalne/ponadczasowe? Zestawienie argumentów publicystycznych z obu stron politycznego sporu, konfrontacja sformułowanych zarzutów z literaturą przedmiotu oraz dostępnymi źródłami historycznymi, wnioskowanie na podstawie krytycznej analizy wykorzystanych materiałów. PROCES WYWODU: W tekście dokonuję zestawienia ostrej krytyki publicystycznej z obiektywną literaturą przedmiotu w postaci licznych opracowań naukowych, wspomnień i dzienników wymienionych przez autora osób, wreszcie także źródeł historycznych jak: Protokoły posiedzeń Rady Ministrów, Dzienniki czynności prezydenta itp. Poprzez krytyczną analizę sformułowanych zarzutów w różnych obszarach życia publicznego staramy się doprecyzować i ocenić zasadność sformułowanych uwag krytycznych, potwierdzić je lub odrzucić – zgodnie ze sztuką krytyki źródeł, zarówno w odniesieniu do ówczesnej sytuacji wewnętrznej państwa polskiego, jak i jego polityki zagranicznej. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wśród obszarów krytyki władzy autorytarnej możemy z całą pewnością wskazać dziedziny charakterystyczne dla określonej epoki historycznej (np. przejęcia władzy drogą zbrojnego zamachu stanu), jak również dostrzegamy pewne elementy, które mogą mieć charakter ponadczasowy, a wskazują niekiedy na autorytarny model sprawowania władzy. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Zasadniczą rekomendacją jest zwrócenie uwagi na istotne źródło historyczne, jakim są pisma Stanisława Strońskiego, dotąd rzadko wykorzystywane w dyskusjach naukowych toczonych przez politologów.
{"title":"Krytyka władzy autorytarnej w Polsce 1926-1939 na łamach pism Stanisława Strońskiego","authors":"J. Piotrowski","doi":"10.35765/HP.1865","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/HP.1865","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Analiza pism Stanisława Strońskiego zawierających krytykę władzy autorytarnej w Polsce przedwrześniowej. Wskazanie silnych i słabych stron tej krytyki na podstawie konkretnych przykładów. Konfrontacja krytyki władzy autorytarnej z dostępną literaturą na ten temat. Krytyczna ocena stawianych zarzutów natury stricte publicystycznej. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Jakie elementy krytyki władzy autorytarnej Stroński uznawał za najważniejsze? Które z nich mają charakter doraźny (charakterystyczny jedynie dla opisywanej epoki), a które ewentualnie możemy uznać na uniwersalne/ponadczasowe? Zestawienie argumentów publicystycznych z obu stron politycznego sporu, konfrontacja sformułowanych zarzutów z literaturą przedmiotu oraz dostępnymi źródłami historycznymi, wnioskowanie na podstawie krytycznej analizy wykorzystanych materiałów. \u0000PROCES WYWODU: W tekście dokonuję zestawienia ostrej krytyki publicystycznej z obiektywną literaturą przedmiotu w postaci licznych opracowań naukowych, wspomnień i dzienników wymienionych przez autora osób, wreszcie także źródeł historycznych jak: Protokoły posiedzeń Rady Ministrów, Dzienniki czynności prezydenta itp. Poprzez krytyczną analizę sformułowanych zarzutów w różnych obszarach życia publicznego staramy się doprecyzować i ocenić zasadność sformułowanych uwag krytycznych, potwierdzić je lub odrzucić – zgodnie ze sztuką krytyki źródeł, zarówno w odniesieniu do ówczesnej sytuacji wewnętrznej państwa polskiego, jak i jego polityki zagranicznej. \u0000 WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Wśród obszarów krytyki władzy autorytarnej możemy z całą pewnością wskazać dziedziny charakterystyczne dla określonej epoki historycznej (np. przejęcia władzy drogą zbrojnego zamachu stanu), jak również dostrzegamy pewne elementy, które mogą mieć charakter ponadczasowy, a wskazują niekiedy na autorytarny model sprawowania władzy. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Zasadniczą rekomendacją jest zwrócenie uwagi na istotne źródło historyczne, jakim są pisma Stanisława Strońskiego, dotąd rzadko wykorzystywane w dyskusjach naukowych toczonych przez politologów.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49399719","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest prezentacja specyfiki myśli politycznej Renesansu w Italii i jej oddziaływania na myśl polityczną w Hiszpanii XVI stulecia. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł prezentuje dwie zasadnicze zdaniem autora komponenty myśli politycznej Renesansu włoskiego: idee racji stanu oraz równowagi sił. Ukazuje ich oddziaływanie na umysły zwłaszcza florenckich humanistów Quattrocento i Cinquecento, a także analizuje wpływ na dążenia do hegemonii hiszpańskich Habsburgów. Metodą w nim zastosowaną jest historia idei. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch części – pierwsza poświęcona jest myśli politycznej Renesansu włoskiego, druga – analizie jej wpływu na strategie polityczne przyjęte w Hiszpanii w okresie jej hegemonii w Europie jako głównej potęgi broniącej katolickiej racji stanu. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczą konkluzją płynącą z analizy jest zwrócenie uwagi na istotny dla Renesansu koncept racji stanu, który krystalizuje się w Italii w epoce przedtrydenckiej, ogniskując się głównie na polityce ograniczonej do strategii politycznych państw Półwyspu Apenińskiego. W części drugiej pojawia się teza o próbach przeszczepienia tego konceptu na Półwysep Iberyjski, gdzie jednak – w obliczu nowej sytuacji geopolitycznej po wojnach włoskich oraz odrodzenia się tomizmu – nie znajduje on ani zrozumienia, ani zastosowania. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W zamyśle artykułu leży podkreślenie ważnego momentu epoki późnego Renesansu, w którym – wskutek zmiany sytuacji geopolitycznej w Europie i ewangelizacji Nowego Świata – włoskie idee racji stanu oraz równowagi sił muszą ustąpić miejsca racjom wynikającym z konieczności obrony świata katolickiego przed protestantyzmem.
{"title":"Władza i racja stanu w czasach Renesansu włoskiego i hiszpańskiego","authors":"Wojciech Buchner","doi":"10.35765/HP.1981","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/HP.1981","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest prezentacja specyfiki myśli politycznej Renesansu w Italii i jej oddziaływania na myśl polityczną w Hiszpanii XVI stulecia. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Artykuł prezentuje dwie zasadnicze zdaniem autora komponenty myśli politycznej Renesansu włoskiego: idee racji stanu oraz równowagi sił. Ukazuje ich oddziaływanie na umysły zwłaszcza florenckich humanistów Quattrocento i Cinquecento, a także analizuje wpływ na dążenia do hegemonii hiszpańskich Habsburgów. Metodą w nim zastosowaną jest historia idei. \u0000PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch części – pierwsza poświęcona jest myśli politycznej Renesansu włoskiego, druga – analizie jej wpływu na strategie polityczne przyjęte w Hiszpanii w okresie jej hegemonii w Europie jako głównej potęgi broniącej katolickiej racji stanu. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczą konkluzją płynącą z analizy jest zwrócenie uwagi na istotny dla Renesansu koncept racji stanu, który krystalizuje się w Italii w epoce przedtrydenckiej, ogniskując się głównie na polityce ograniczonej do strategii politycznych państw Półwyspu Apenińskiego. W części drugiej pojawia się teza o próbach przeszczepienia tego konceptu na Półwysep Iberyjski, gdzie jednak – w obliczu nowej sytuacji geopolitycznej po wojnach włoskich oraz odrodzenia się tomizmu – nie znajduje on ani zrozumienia, ani zastosowania. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: W zamyśle artykułu leży podkreślenie ważnego momentu epoki późnego Renesansu, w którym – wskutek zmiany sytuacji geopolitycznej w Europie i ewangelizacji Nowego Świata – włoskie idee racji stanu oraz równowagi sił muszą ustąpić miejsca racjom wynikającym z konieczności obrony świata katolickiego przed protestantyzmem.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48123675","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Artykuł stawia sobie za cel zwrócenie uwagi na tlący się, poza głównym nurtem dyskursu publicznego, problem przyzwolenia dla propagandy goebbelsowskiej i akceptacji idei nazizmu. Problem ten zwłaszcza mocno nabrzmiewa w nowych mediach, a szczególnie wyraźnie można go zaobserwować na platformie YouTube, która stała się, dla środowisk neonazistowskich, przestrzenią agitacji politycznej. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawową metodę badawczą stanowi analiza oraz interpretacja materiałów źródłowych w formie publikacji w serwisie YouTube. Obejmują one zarówno materiały propagandowe „wy‑ produkowane” pod kierownictwem Josepha Goebbelsa i „zahibernowane” we wspomnianym repozytorium, jak i komentarze oraz wtórne „produkcje” zwolenników tej ideologii. Praca obejmuje również analizę procesu amplifikacji propagandy w mediach społecznościowych w celu pokazania siły jej oddziaływania na pokolenie Y i Z. PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. Pierw‑ sza prezentuje kwestie historyczne związane z propagandą J. Goebbelsa oraz całym szeregiem produkcji medialnych służących mentalnemu podporządkowaniu społeczeństwa niemieckiego. Druga ukazuje zaś wpływ tych produkcji – zahibernowanych w mediach społecznościowych, a szczególnie w serwisie YouTube – na pokolenie Y oraz Z, które wychowały się w warunkach funkcjonowania powojennej demokracji. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z analizy jest teza o silnym wpływie, zahibernowanej w mediach społecznościowych, propagandy goebbelsowskiej oraz jej destruktywnym oddziaływaniu na pokolenia młodzieży w Europie. Jest to pierwszy tekst zwracający uwagę na ten bardzo niebezpieczny proces. Z przeprowadzonej analizy wynika, że poza głównym nurtem dyskursu publicznego tli się nurt rewanżystowski i neonazistowski, który stanowi zagrożenie dla ładu politycznego współczesnej Europy. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Ze względu na odniesienia historyczne do okresu lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku artykuł może stać się podstawą refleksji nad współczesnymi kryzysami i zagrożeniami systemów demokratycznych, stanowiąc pewne ostrzeżenie przed nawrotem słusznie minionej epoki totalitaryzmów.
{"title":"Zjawisko zahibernowanej propagandy politycznej w nowych mediach","authors":"M. Lakomy, Konrad Oświecimski","doi":"10.35765/HP.1941","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/HP.1941","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Artykuł stawia sobie za cel zwrócenie uwagi na tlący się, poza głównym nurtem dyskursu publicznego, problem przyzwolenia dla propagandy goebbelsowskiej i akceptacji idei nazizmu. Problem ten zwłaszcza mocno nabrzmiewa w nowych mediach, a szczególnie wyraźnie można go zaobserwować na platformie YouTube, która stała się, dla środowisk neonazistowskich, przestrzenią agitacji politycznej. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Podstawową metodę badawczą stanowi analiza oraz interpretacja materiałów źródłowych w formie publikacji w serwisie YouTube. Obejmują one zarówno materiały propagandowe „wy‑ produkowane” pod kierownictwem Josepha Goebbelsa i „zahibernowane” we wspomnianym repozytorium, jak i komentarze oraz wtórne „produkcje” zwolenników tej ideologii. Praca obejmuje również analizę procesu amplifikacji propagandy w mediach społecznościowych w celu pokazania siły jej oddziaływania na pokolenie Y i Z. \u0000PROCES WYWODU: Artykuł składa się z dwóch zasadniczych części. Pierw‑ sza prezentuje kwestie historyczne związane z propagandą J. Goebbelsa oraz całym szeregiem produkcji medialnych służących mentalnemu podporządkowaniu społeczeństwa niemieckiego. Druga ukazuje zaś wpływ tych produkcji – zahibernowanych w mediach społecznościowych, a szczególnie w serwisie YouTube – na pokolenie Y oraz Z, które wychowały się w warunkach funkcjonowania powojennej demokracji. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Zasadniczym wnioskiem płynącym z analizy jest teza o silnym wpływie, zahibernowanej w mediach społecznościowych, propagandy goebbelsowskiej oraz jej destruktywnym oddziaływaniu na pokolenia młodzieży w Europie. Jest to pierwszy tekst zwracający uwagę na ten bardzo niebezpieczny proces. Z przeprowadzonej analizy wynika, że poza głównym nurtem dyskursu publicznego tli się nurt rewanżystowski i neonazistowski, który stanowi zagrożenie dla ładu politycznego współczesnej Europy. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Ze względu na odniesienia historyczne do okresu lat trzydziestych i czterdziestych XX wieku artykuł może stać się podstawą refleksji nad współczesnymi kryzysami i zagrożeniami systemów demokratycznych, stanowiąc pewne ostrzeżenie przed nawrotem słusznie minionej epoki totalitaryzmów. \u0000 ","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47123795","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
CEL NAUKOWY: Naczelnym celem badawczym niniejszych rozważań jest ustalenie, w których z państw pojugosłowiańskich w obliczu śmiercionośnej pandemii COVID-19 zdecydowano się na ogłoszenie stanu wyjątkowego. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Stan wyjątkowy ma chronić: bezpieczeństwo obywateli, ustrój państwa, porządek publiczny. W okresie stanu wyjątkowego zmieniają się proporcje między prawami człowieka a uprawnieniami państwa – na korzyść władz państwowych. W obliczy pandemii COVID-19 nie wszystkie rządy państw pojugosłowiańskich ogłosiły stan wyjątkowy. Zrobiły to: Serbia, Bośnia i Hercegowina, Macedonia Północna oraz Kosowo. W przypadku każdego z wymienionych państw ogłoszenie stanu wyjątkowego wiązało się ze sporami politycznymi, dzieląc zarówno gremia polityków, jak i społeczeństwo. Spór toczył się głównie wokół przesunięcia terminu wyborów parlamentarnych Artykuł powstał przy wykorzystaniu metod badawczych właściwych dla dyscypliny nauki o polityce i administracji: case stady (wąskie ujęcie), analizy źródeł pierwotnych i metody komparatystycznej PROCES WYWODU: Artykuł składa się z wprowadzenia, w którym uzasadniono wybór tematu badawczego i ustalono istotę stanu wyjątkowego. W czterech kolejnych punktach zwrócona została uwaga na reakcję na COVID-19 tylko tych państwa pojugosłowiańskich (Serbię, Bośnię i Hercegowinę, Macedonię Północną, Kosowo), w których ogłoszono stan wyjątkowy. W rekapitulacji dokonano podsumowania, akcentując konflikty, które wynikły z ogłoszenia stanu wyjątkowego w państwach poddanych analizie. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Tylko w czterech spośród siedmiu państw pojugosłowiańskich ogłoszony został stany wyjątkowy. W Serbii, Macedonii Północnej i Kosowie przesunięte zostały wyznaczone kalendarzem wyborczym wybory parlamentarne, w przypadku każdego z tych państw wywołało to ostre spory polityczne, a w Macedonii Północnej wzbudzona na tym tle eskalacja konfliktu spowodowała dymisję rządu. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Omawiana problematyka jest innowacyjna, jak dotąd nie została przedstawiona w politologicznej literaturze przedmiotu. Intrygującym pozostaje pytanie, dlaczego nie wszystkie rządy państw (nie tylko pojugosłowiańskich) w obliczu tak groźnej dla zdrowia i życia ludzkiego pandemii, jaką jest COVID-19, nie zdecydowały się na ogłoszenie stanu wyjątkowego, który nadrzędne akty prawne (konstytucja) zwykły gwarantować.
{"title":"Pandemicznie doświadczony świat COVID-19 – reakcja rządów państw pojugosłowiańskich. Casus stanu wyjątkowego w zarysie refleksji politologicznej","authors":"Ewa Bujwid‑Kurek","doi":"10.35765/HP.1959","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/HP.1959","url":null,"abstract":"CEL NAUKOWY: Naczelnym celem badawczym niniejszych rozważań jest ustalenie, w których z państw pojugosłowiańskich w obliczu śmiercionośnej pandemii COVID-19 zdecydowano się na ogłoszenie stanu wyjątkowego. \u0000PROBLEM I METODY BADAWCZE: Stan wyjątkowy ma chronić: bezpieczeństwo obywateli, ustrój państwa, porządek publiczny. W okresie stanu wyjątkowego zmieniają się proporcje między prawami człowieka a uprawnieniami państwa – na korzyść władz państwowych. W obliczy pandemii COVID-19 nie wszystkie rządy państw pojugosłowiańskich ogłosiły stan wyjątkowy. Zrobiły to: Serbia, Bośnia i Hercegowina, Macedonia Północna oraz Kosowo. W przypadku każdego z wymienionych państw ogłoszenie stanu wyjątkowego wiązało się ze sporami politycznymi, dzieląc zarówno gremia polityków, jak i społeczeństwo. Spór toczył się głównie wokół przesunięcia terminu wyborów parlamentarnych Artykuł powstał przy wykorzystaniu metod badawczych właściwych dla dyscypliny nauki o polityce i administracji: case stady (wąskie ujęcie), analizy źródeł pierwotnych i metody komparatystycznej \u0000PROCES WYWODU: Artykuł składa się z wprowadzenia, w którym uzasadniono wybór tematu badawczego i ustalono istotę stanu wyjątkowego. W czterech kolejnych punktach zwrócona została uwaga na reakcję na COVID-19 tylko tych państwa pojugosłowiańskich (Serbię, Bośnię i Hercegowinę, Macedonię Północną, Kosowo), w których ogłoszono stan wyjątkowy. W rekapitulacji dokonano podsumowania, akcentując konflikty, które wynikły z ogłoszenia stanu wyjątkowego w państwach poddanych analizie. \u0000WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: Tylko w czterech spośród siedmiu państw pojugosłowiańskich ogłoszony został stany wyjątkowy. W Serbii, Macedonii Północnej i Kosowie przesunięte zostały wyznaczone kalendarzem wyborczym wybory parlamentarne, w przypadku każdego z tych państw wywołało to ostre spory polityczne, a w Macedonii Północnej wzbudzona na tym tle eskalacja konfliktu spowodowała dymisję rządu. \u0000WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Omawiana problematyka jest innowacyjna, jak dotąd nie została przedstawiona w politologicznej literaturze przedmiotu. Intrygującym pozostaje pytanie, dlaczego nie wszystkie rządy państw (nie tylko pojugosłowiańskich) w obliczu tak groźnej dla zdrowia i życia ludzkiego pandemii, jaką jest COVID-19, nie zdecydowały się na ogłoszenie stanu wyjątkowego, który nadrzędne akty prawne (konstytucja) zwykły gwarantować.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45665271","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-04-28DOI: 10.35765/HP.2019.1033.03
J. Surzyn
RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of this article is to attempt to define tyranny in the concept of the medieval philosopher John of Salisbury. THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: Salisbury is one of the most interesting political thinkers of the Middle Ages. His book entitled “Policraticus” became one of the most important political texts of the Middle Ages, which analyzes, among others, the problem of political authority, the separation of secular and spiritual powers, the problem of the relationship of the ruler with his subjects, as well as the issue of civil obedience and the transformation of legal power into unlawful power. The author tries to show the mechanisms leading to tyrannical power. THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The text analyzes all aspects of the tyrannical political power, comparing it to that of a legitimate prince. The tyrant is shown against the background of theological and political assumptions, also in the context of social justice and citizens' rights. RESEARCH RESULTS: The tyrannical authority is, by its very nature, wrong and does not lead to social harmony and peace. The tyrant is an usurper and his power is immoral and unlawful. As an unjust ruler, the tyrant stands against the divine order and must take into account the inevitability of punishment. At the same time, this punishment for a tyrant falls within the moral and theological contexts, that is, it is a punishment which God sets. CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: Salisbury' thought seems to be valid because it is a part of the eternal problem of the dependence of political authority on morality, as well as the tendency to abuse political power over subjects.
{"title":"Tyrant and His Power According to John of Salisbury","authors":"J. Surzyn","doi":"10.35765/HP.2019.1033.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.35765/HP.2019.1033.03","url":null,"abstract":"RESEARCH OBJECTIVE: The purpose of this article is to attempt to define tyranny in the concept of the medieval philosopher John of Salisbury. \u0000THE RESEARCH PROBLEM AND METHODS: Salisbury is one of the most interesting political thinkers of the Middle Ages. His book entitled “Policraticus” became one of the most important political texts of the Middle Ages, which analyzes, among others, the problem of political authority, the separation of secular and spiritual powers, the problem of the relationship of the ruler with his subjects, as well as the issue of civil obedience and the transformation of legal power into unlawful power. The author tries to show the mechanisms leading to tyrannical power. \u0000THE PROCESS OF ARGUMENTATION: The text analyzes all aspects of the tyrannical political power, comparing it to that of a legitimate prince. The tyrant is shown against the background of theological and political assumptions, also in the context of social justice and citizens' rights. \u0000RESEARCH RESULTS: The tyrannical authority is, by its very nature, wrong and does not lead to social harmony and peace. The tyrant is an usurper and his power is immoral and unlawful. As an unjust ruler, the tyrant stands against the divine order and must take into account the inevitability of punishment. At the same time, this punishment for a tyrant falls within the moral and theological contexts, that is, it is a punishment which God sets. \u0000CONCLUSIONS, INNOVATIONS, RECOMMENDATIONS: Salisbury' thought seems to be valid because it is a part of the eternal problem of the dependence of political authority on morality, as well as the tendency to abuse political power over subjects.","PeriodicalId":55808,"journal":{"name":"Horyzonty Polityki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-04-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47557202","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：