Poradnictwo rodzinne dla Polonii francuskiej – czy potrzebne i czy możliwe? Raport z badań nad polskimi katolikami we Francji Życie Polaków na emigracji, choć wydaje się łatwiejsze na poziomie ekonomicznym, to nie wyklucza przeżywania trudnych sytuacji rodzinnych. Emigracja nie zawsze sprzyja rozwiązaniu takich problemów, czasem przeciwnie: zaostrza „stare” problemy lub generuje nowe. W polskich rodzinach polonijnych, mogą zderzać się różne postawy wobec wartości i stylów życia na obczyźnie. W specyficznym położeniu znajdują się ponadto ci, którzy weszli w tzw. związki mieszane (pod względem kulturowym czy wyznaniowym). W literaturze i badaniach naukowych nad Polonią można znaleźć niewiele informacji o życiu rodzinnym emigrantów, w tym Polonii francuskiej, której dotyczy ten tekst. Prezentowany tekst oparto na przeprowadzonych w latach 2019–2020 badaniach, których celem było określenie potrzeb i możliwości rozwoju poradnictwa rodzinnego dla Polonii w strukturach Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Problemy badawcze wyrażono w pytaniach: Jakie są problemy rodzinne Polonii francuskiej w opinii badanych osób? Na jaką pomoc w zakresie poradnictwa rodzinnego mogą liczyć rodziny polonijne we Francji? Jaką ofertą z zakresu poradnictwa rodzinnego zainteresowane są osoby badane? Czy osoby badane są gotowe ponosić koszty za uzyskiwaną pomoc w zakresie poradnictwa rodzinnego? Jakie są możliwości i utrudnienia w organizowaniu poradnictwa rodzinnego dla Polonii we Francji? Chcąc rozwiązać powyższe problemy, posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z zastosowaniem technik: ankiety, wywiadu swobodnego, wywiadu pogłębionego i zogniskowanego wywiadu grupowego. W rezultacie badań stworzono „mapę problemów rodzinnych” doświadczanych i/lub obserwowanych przez badanych, określono ich zapotrzebowanie na poradnictwo rodzinne oraz określono możliwości i utrudnienia w organizowaniu poradnictwa rodzinnego w strukturach PMK we Francji. Wyniki przeprowadzonych badań są reprezentatywne dla tej części francuskiej Polonii, która deklaruje wyznanie katolickie.
{"title":"Family Counseling for the Polish Community in France: Is It Needed and Is It Possible? A Report from Research on Polish Catholics in France","authors":"Małgorzata Słowik","doi":"10.12775/ticz.2022.007","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2022.007","url":null,"abstract":"Poradnictwo rodzinne dla Polonii francuskiej – czy potrzebne i czy możliwe? Raport z badań nad polskimi katolikami we Francji\u0000Życie Polaków na emigracji, choć wydaje się łatwiejsze na poziomie ekonomicznym, to nie wyklucza przeżywania trudnych sytuacji rodzinnych. Emigracja nie zawsze sprzyja rozwiązaniu takich problemów, czasem przeciwnie: zaostrza „stare” problemy lub generuje nowe. W polskich rodzinach polonijnych, mogą zderzać się różne postawy wobec wartości i stylów życia na obczyźnie. W specyficznym położeniu znajdują się ponadto ci, którzy weszli w tzw. związki mieszane (pod względem kulturowym czy wyznaniowym). W literaturze i badaniach naukowych nad Polonią można znaleźć niewiele informacji o życiu rodzinnym emigrantów, w tym Polonii francuskiej, której dotyczy ten tekst. Prezentowany tekst oparto na przeprowadzonych w latach 2019–2020 badaniach, których celem było określenie potrzeb i możliwości rozwoju poradnictwa rodzinnego dla Polonii w strukturach Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Problemy badawcze wyrażono w pytaniach: Jakie są problemy rodzinne Polonii francuskiej w opinii badanych osób? Na jaką pomoc w zakresie poradnictwa rodzinnego mogą liczyć rodziny polonijne we Francji? Jaką ofertą z zakresu poradnictwa rodzinnego zainteresowane są osoby badane? Czy osoby badane są gotowe ponosić koszty za uzyskiwaną pomoc w zakresie poradnictwa rodzinnego? Jakie są możliwości i utrudnienia w organizowaniu poradnictwa rodzinnego dla Polonii we Francji? Chcąc rozwiązać powyższe problemy, posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z zastosowaniem technik: ankiety, wywiadu swobodnego, wywiadu pogłębionego i zogniskowanego wywiadu grupowego. W rezultacie badań stworzono „mapę problemów rodzinnych” doświadczanych i/lub obserwowanych przez badanych, określono ich zapotrzebowanie na poradnictwo rodzinne oraz określono możliwości i utrudnienia w organizowaniu poradnictwa rodzinnego w strukturach PMK we Francji. Wyniki przeprowadzonych badań są reprezentatywne dla tej części francuskiej Polonii, która deklaruje wyznanie katolickie.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-05-07","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641704","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zapiski więzienne kard. S. Wyszyńskiego ukazały się już po jego śmierci i są dziełem, które pozwala wniknąć w jego szczególnie trudne doświadczenia więzienne z lat 1953–1956. Można z nich odczytać jego zmagania z sytuacją zewnętrzną, w jakiej się znalazł, a także wyznania duchowe przekształcające się w intymną rozmowę z Bogiem i Matką Bożą. Z lektury dzieła wyłania się obraz człowieka, który potrafił w tych warunkach dokonać głębokiego wniknięcia w siebie i otworzyć się na Boga. Pozwoliło mu to zostawić na kartach tego dziennika ślady, które dziś świadczą o jego świętości, zwłaszcza dyscyplina pracy i modlitwy, więź z Maryją, heroizm przebaczania, pokora wobec woli Boga i wierność misji kapłańskiej.
{"title":"Ślady świętości w „Zapiskach więziennych” bł. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Polski","authors":"Rafał Bednarczyk","doi":"10.12775/ticz.2021.024","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.024","url":null,"abstract":"Zapiski więzienne kard. S. Wyszyńskiego ukazały się już po jego śmierci i są dziełem, które pozwala wniknąć w jego szczególnie trudne doświadczenia więzienne z lat 1953–1956. Można z nich odczytać jego zmagania z sytuacją zewnętrzną, w jakiej się znalazł, a także wyznania duchowe przekształcające się w intymną rozmowę z Bogiem i Matką Bożą. Z lektury dzieła wyłania się obraz człowieka, który potrafił w tych warunkach dokonać głębokiego wniknięcia w siebie i otworzyć się na Boga. Pozwoliło mu to zostawić na kartach tego dziennika ślady, które dziś świadczą o jego świętości, zwłaszcza dyscyplina pracy i modlitwy, więź z Maryją, heroizm przebaczania, pokora wobec woli Boga i wierność misji kapłańskiej.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641030","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pandemia COVID-19 dotknęła ludzkość nie tylko w aspekcie biologicznym, lecz również w aspekcie psychologicznym i duchowym. Stała się ona okazją do mądrościowej refleksji nad kondycją ludzką w czasie kryzysu. Pandemia ukształtowała w ludziach specyficzny światopogląd i zmusiła ich do określonych zachowań, które przed pandemią nie pojawiały się. W ten sposób ukształtował się nowy paradygmat antropologiczny zwany homo pandemicus. Celem tej pracy jest zdefiniowanie podstaw dyscypliny zwanej filozofią pandemii. W pierwszej części zostały określone przedmiot, metoda i cel filozofii pandemii, w drugiej części przedstawiono trzy fenomeny ludzkie towarzyszące pandemii, związane z prawdą, wiedzą i wolnością.
{"title":"\"Homo pandemicus\" jako nowy paradygmat antropologiczny. Próba określenia przedmiotu filozofii pandemii","authors":"K. Jaworski","doi":"10.12775/ticz.2021.028","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.028","url":null,"abstract":"Pandemia COVID-19 dotknęła ludzkość nie tylko w aspekcie biologicznym, lecz również w aspekcie psychologicznym i duchowym. Stała się ona okazją do mądrościowej refleksji nad kondycją ludzką w czasie kryzysu. Pandemia ukształtowała w ludziach specyficzny światopogląd i zmusiła ich do określonych zachowań, które przed pandemią nie pojawiały się. W ten sposób ukształtował się nowy paradygmat antropologiczny zwany homo pandemicus.\u0000Celem tej pracy jest zdefiniowanie podstaw dyscypliny zwanej filozofią pandemii. W pierwszej części zostały określone przedmiot, metoda i cel filozofii pandemii, w drugiej części przedstawiono trzy fenomeny ludzkie towarzyszące pandemii, związane z prawdą, wiedzą i wolnością.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641172","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This paper presents an argument for political realism in response to the trends of populism and liberalism. Pope Francis emphasizes the need to restore a social order whose functioning would be judged from the perspective of the common good. The human person holds an overriding social value that is not subject to the laws of exchange. This unique status justifies selflessness of action as a long-term measure aimed at restoring social equity. In that context, education as a process of the formation of personality becomes synonymous with the process of humanization of the world, where the human person is increasingly conscious of his or her subjectivity. Conversely, the ideologies of populism and liberalism and the resulting systems aim to objectify the individual by catering to the lowest instincts and seeking immediate benefits. In his political reflection, Pope Francis draws directly from his encyclical letter Laudato si, and thus – indirectly – from the constitution Gaudium et Spes.
本文对民粹主义和自由主义的趋势提出了政治现实主义的观点。教皇方济各强调需要恢复社会秩序，其功能将从共同利益的角度来判断。人拥有凌驾一切的社会价值，不受交换法则的约束。这种独特的地位证明了无私的行动是一项旨在恢复社会公平的长期措施。在这种情况下，教育作为人格形成的过程成为世界人性化过程的同义词，在这个过程中，人越来越意识到他或她的主体性。相反，民粹主义和自由主义的意识形态以及由此产生的制度旨在通过迎合最低的本能和寻求眼前利益来客观化个人。在他的政治反思中，教宗方济各直接从他的通谕《愿祢受赞颂》(Laudato si)中取经，因此间接地从《喜乐与上帝》(Gaudium et Spes)中取经。
{"title":"Realism of Political Activity in the Teaching of Pope Francis","authors":"Janusz Szulist","doi":"10.12775/ticz.2021.032","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.032","url":null,"abstract":"This paper presents an argument for political realism in response to the trends of populism and liberalism. Pope Francis emphasizes the need to restore a social order whose functioning would be judged from the perspective of the common good. The human person holds an overriding social value that is not subject to the laws of exchange. This unique status justifies selflessness of action as a long-term measure aimed at restoring social equity. In that context, education as a process of the formation of personality becomes synonymous with the process of humanization of the world, where the human person is increasingly conscious of his or her subjectivity. Conversely, the ideologies of populism and liberalism and the resulting systems aim to objectify the individual by catering to the lowest instincts and seeking immediate benefits. In his political reflection, Pope Francis draws directly from his encyclical letter Laudato si, and thus – indirectly – from the constitution Gaudium et Spes.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641459","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Filozoficzna refleksja prowadzona w ramach nauki o znakach ukazuje je jako pośredniki umożliwiające poznanie czegoś innego, aniżeli one same. Wyraża to klasyczne, łacińskie określenie aliquid stat pro aliquo, w myśl którego „coś stoi zamiast czegoś innego”. Szczególnym narzędziem, w którym wykorzystane zostają znaki, służącym międzyosobowej komunikacji jest ludzki język. Konieczność posługiwania się znakami w jej procesie zdeterminowana jest faktem, że wszelkie ludzkie poznanie bierze swój początek od zmysłów. Pociąga to za sobą konieczność sięgania po materialne pośredniki także tam, gdzie w grę wchodzi przekazywanie treści najbardziej nawet duchowych i wzniosłych. Również Bóg, komunikując się z człowiekiem, pozostaje niejako „skazany” na posługiwanie się znakami podpadającymi pod ludzkie zmysły. Znakowy charakter posiada również święta liturgia, zarówno w swoim wymiarze anabatycznym, jak i w wymiarze katabatycznym. Znakowy charakter posiadają także wszelkie nabożeństwa i pobożność ludowa, w których dominuje – co oczywiste – wymiar anabatyczny, czyli kult oddawany Bogu przez człowieka. Wśród używanych w liturgii znaków szczególną rolę pełnią wyrażenia składające się na język, który – we właściwy sobie sposób – wydaje się spełniać najbardziej charakterystyczne funkcje, na które wskazuje filozoficzna refleksja nad językiem, prowadzona w ramach semiotyki.
{"title":"Filozoficzna nauka o znakach jako pośrednikach ludzkiego poznania a znakowy charakter liturgii","authors":"T. Dutkiewicz, Daniel Brzeziński","doi":"10.12775/ticz.2021.026","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.026","url":null,"abstract":"Filozoficzna refleksja prowadzona w ramach nauki o znakach ukazuje je jako pośredniki umożliwiające poznanie czegoś innego, aniżeli one same. Wyraża to klasyczne, łacińskie określenie aliquid stat pro aliquo, w myśl którego „coś stoi zamiast czegoś innego”. Szczególnym narzędziem, w którym wykorzystane zostają znaki, służącym międzyosobowej komunikacji jest ludzki język. Konieczność posługiwania się znakami w jej procesie zdeterminowana jest faktem, że wszelkie ludzkie poznanie bierze swój początek od zmysłów. Pociąga to za sobą konieczność sięgania po materialne pośredniki także tam, gdzie w grę wchodzi przekazywanie treści najbardziej nawet duchowych i wzniosłych. Również Bóg, komunikując się z człowiekiem, pozostaje niejako „skazany” na posługiwanie się znakami podpadającymi pod ludzkie zmysły.\u0000 Znakowy charakter posiada również święta liturgia, zarówno w swoim wymiarze anabatycznym, jak i w wymiarze katabatycznym. Znakowy charakter posiadają także wszelkie nabożeństwa i pobożność ludowa, w których dominuje – co oczywiste – wymiar anabatyczny, czyli kult oddawany Bogu przez człowieka. Wśród używanych w liturgii znaków szczególną rolę pełnią wyrażenia składające się na język, który – we właściwy sobie sposób – wydaje się spełniać najbardziej charakterystyczne funkcje, na które wskazuje filozoficzna refleksja nad językiem, prowadzona w ramach semiotyki.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49468299","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ideologia liberalizmu i socjalizmu w kontekście personalistycznej koncepcji życia społecznego Stefana Wyszyńskiego Prezentowany artykuł ukazuje personalistyczną koncepcję życia społecznego w ujęciu Stefana Wyszyńskiego w kontekście ideologii liberalnego kapitalizmu i ideologicznych koncepcji nawiązujących do idei socjalistycznych. Wiodącą tezą niniejszych analiz jest ukazanie powyższych systemów nie tyle w kategoriach antynomicznych, czy analogicznych. Ideologia liberalna i związany z nią kapitalizm powstały w połowie XIX wieku i od tego czasu nieustannie ewoluowały, często zmieniając swoje główne parametry i specyfikę. Z drugiej strony, ideologia socjalistyczna ukształtowała się jako koncepcja przeciwna kapitalistycznej rzeczywistości XIX wieku. Jednak nigdy tak naprawdę nie istniała ona w jednolitej formie. Analizowana ideologia, określana jako doktryna socjalistyczna, była w istocie hybrydą idei liberalno-kapitalistycznych i – poniekąd – neofeudalnej biurokracji. Bardziej szczegółowa analiza powyższych koncepcji i ich krytyczna reinterpretacja w kontekście myśli personalistycznej Wyszyńskiego pozwala uświadomić niebezpieczeństwa związane z motywowanym ideologicznie propagowaniem skrajnych, często zafałszowanych koncepcji osoby ludzkiej i ich zastosowaniem w konkretnych realiach współczesnego świata.
Stefan Wyszyński的个人社会生活观背景下的自由主义和社会主义意识形态本文在自由资本主义意识形态和参照社会主义思想的意识形态概念的背景下，提出了Stefan Wyszyńs ki视角下的人性社会生活观。这些分析的主要论点是表明上述系统与其说是矛盾的或相似的类别。自由主义意识形态和相关的资本主义起源于19世纪中叶，此后不断演变，经常改变其主要参数和具体内容。另一方面，社会主义意识形态是作为一种反对19世纪资本主义现实的概念而发展起来的。然而，它从未真正以统一的形式存在过。被分析的意识形态，被描述为社会主义学说，实际上是自由资本主义思想和新封建官僚制度的混合体。对上述概念进行更详细的分析，并在Wyszyński的个人化思想背景下对其进行批判性的重新解释，使我们意识到，出于意识形态动机传播极端的、经常被证伪的人的概念及其在现代世界具体实际中的应用所带来的危险。
{"title":"The Ideology of Liberalism and Socialism in the Context of Cardinal Stefan Wyszyński’s Personalist Concept of Social Life","authors":"Ryszard Ficek","doi":"10.12775/ticz.2021.027","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.027","url":null,"abstract":"Ideologia liberalizmu i socjalizmu w kontekście personalistycznej koncepcji życia społecznego Stefana Wyszyńskiego\u0000Prezentowany artykuł ukazuje personalistyczną koncepcję życia społecznego w ujęciu Stefana Wyszyńskiego w kontekście ideologii liberalnego kapitalizmu i ideologicznych koncepcji nawiązujących do idei socjalistycznych. Wiodącą tezą niniejszych analiz jest ukazanie powyższych systemów nie tyle w kategoriach antynomicznych, czy analogicznych. Ideologia liberalna i związany z nią kapitalizm powstały w połowie XIX wieku i od tego czasu nieustannie ewoluowały, często zmieniając swoje główne parametry i specyfikę. Z drugiej strony, ideologia socjalistyczna ukształtowała się jako koncepcja przeciwna kapitalistycznej rzeczywistości XIX wieku. Jednak nigdy tak naprawdę nie istniała ona w jednolitej formie. Analizowana ideologia, określana jako doktryna socjalistyczna, była w istocie hybrydą idei liberalno-kapitalistycznych i – poniekąd – neofeudalnej biurokracji. Bardziej szczegółowa analiza powyższych koncepcji i ich krytyczna reinterpretacja w kontekście myśli personalistycznej Wyszyńskiego pozwala uświadomić niebezpieczeństwa związane z motywowanym ideologicznie propagowaniem skrajnych, często zafałszowanych koncepcji osoby ludzkiej i ich zastosowaniem w konkretnych realiach współczesnego świata.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48949442","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The significant social, economic and cultural transformations taking place since the second half of the twentieth century reveal with increasing force that young people are diverging more and more from adults as far as ethics and morality are concerned. Contemporary reflection on morality is increasingly being expressed in the manifestation of individuals’ rights. This is the view of both the Letter to the Young People Parati semper by St. John Paul II (1985) and the Post-Synodal Apostolic Exhortation Christus vivit by Pope Francis (2019). The above papal documents will become the starting point for answering the following question: What does Christ propose in terms of morality? Man is capable by nature (in his heart) of recognizing good and evil. Morality is then bound to keeping the Law, which, while being positive, is limited in time. Man’s coming to faith causes, as Pope Francis points out, the exhaustion of the Law’s propaedeutic value and, thus, gives way to another authority. The Law is still in force (the commandments continue to exist), but it has no justifying power. The one who justifies is Jesus Christ. In this context, it is crucial to answer the question regarding the stage of moral maturation: do I still need the Law, or perhaps I am already living in the love and freedom of a child of God. These levels of morality cannot, as postulated by St. John Paul II in Parati semper and Francis in Christus vivit, be treated as separate or contradictory, because both are necessary. Hence, one cannot reject and despise the commandments and, at the same time, keep them, even though they are not absolute, because salvation is in Jesus Christ.
{"title":"Christ’s Evolution of Moral Upbringing in the Light of Letters to Young People by Popes St. John Paul II and Francis","authors":"Wojciech Cichosz","doi":"10.12775/ticz.2021.025","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.025","url":null,"abstract":"The significant social, economic and cultural transformations taking place since the second half of the twentieth century reveal with increasing force that young people are diverging more and more from adults as far as ethics and morality are concerned. Contemporary reflection on morality is increasingly being expressed in the manifestation of individuals’ rights. This is the view of both the Letter to the Young People Parati semper by St. John Paul II (1985) and the Post-Synodal Apostolic Exhortation Christus vivit by Pope Francis (2019). The above papal documents will become the starting point for answering the following question: What does Christ propose in terms of morality?\u0000Man is capable by nature (in his heart) of recognizing good and evil. Morality is then bound to keeping the Law, which, while being positive, is limited in time. Man’s coming to faith causes, as Pope Francis points out, the exhaustion of the Law’s propaedeutic value and, thus, gives way to another authority. The Law is still in force (the commandments continue to exist), but it has no justifying power. The one who justifies is Jesus Christ. In this context, it is crucial to answer the question regarding the stage of moral maturation: do I still need the Law, or perhaps I am already living in the love and freedom of a child of God. These levels of morality cannot, as postulated by St. John Paul II in Parati semper and Francis in Christus vivit, be treated as separate or contradictory, because both are necessary. Hence, one cannot reject and despise the commandments and, at the same time, keep them, even though they are not absolute, because salvation is in Jesus Christ.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48152734","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest ukazanie grzechu w życiu osób duchownych oraz praktyk pokutnych zapisanych w najstarszych irlandzkich księgach pokutnych z V i VI w. Ten wybór uzasadniony jest faktem, że to właśnie w tym okresie i tym miejscu narodziła się powtarzalna pokuta za grzechy popełnione przez osoby duchowne. W artykule omówiono różne kategorie grzechów i obowiązujące za nie pokuty. Główne kategorie grzechów i związane z nimi pokuty dotyczyły nadużyciom przeciw kultowi Bożemu, zwłaszcza Eucharystii i modlitwie, czystości oraz przykazaniu miłości bliźniego. Studium badanych dokumentów pokazało, że celem prawdziwej pokuty było nawrócenie serca. Kościół irlandzki od początku swego istnienia troszczył się o świętość życia osób duchownych i dlatego bardzo piętnował wszystkie grzechy przez nich popełniane, a szczególnie grzechy profanacji Eucharystii, nieczystości, pijaństwa, morderstwa i kradzieży. Za popełnione grzechy duchowni pragnący wrócić do pełnienia swoich posług musieli odbyć surowe pokuty. Odrzucenie pokuty było równoznaczne z wydaleniem ze stanu duchownego i wygnaniem z ojczyzny. Mimo surowości nadawanych pokut można dostrzec w najstarszych irlandzkich księgach pokutnych troskę Kościoła o zbawienie każdego człowieka i ufność w Boże miłosierdzie.
{"title":"Grzech i pokuta osób duchownych w irlandzkich księgach pokutnych z V i VI wieku","authors":"D. Kwiatkowski","doi":"10.12775/ticz.2021.030","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.030","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest ukazanie grzechu w życiu osób duchownych oraz praktyk pokutnych zapisanych w najstarszych irlandzkich księgach pokutnych z V i VI w. Ten wybór uzasadniony jest faktem, że to właśnie w tym okresie i tym miejscu narodziła się powtarzalna pokuta za grzechy popełnione przez osoby duchowne. W artykule omówiono różne kategorie grzechów i obowiązujące za nie pokuty. Główne kategorie grzechów i związane z nimi pokuty dotyczyły nadużyciom przeciw kultowi Bożemu, zwłaszcza Eucharystii i modlitwie, czystości oraz przykazaniu miłości bliźniego. Studium badanych dokumentów pokazało, że celem prawdziwej pokuty było nawrócenie serca. Kościół irlandzki od początku swego istnienia troszczył się o świętość życia osób duchownych i dlatego bardzo piętnował wszystkie grzechy przez nich popełniane, a szczególnie grzechy profanacji Eucharystii, nieczystości, pijaństwa, morderstwa i kradzieży. Za popełnione grzechy duchowni pragnący wrócić do pełnienia swoich posług musieli odbyć surowe pokuty. Odrzucenie pokuty było równoznaczne z wydaleniem ze stanu duchownego i wygnaniem z ojczyzny. Mimo surowości nadawanych pokut można dostrzec w najstarszych irlandzkich księgach pokutnych troskę Kościoła o zbawienie każdego człowieka i ufność w Boże miłosierdzie. ","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641633","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zarówno analizy kształtowania się i systematyzowania liturgicznych gestów, postaw, znaków i symboli podejmowane w historii, jak i badania nad proweniencją dzisiejszej etykiety oraz zasad ceremonialnych i protokolarnych stosowanych w działaniach dyplomatycznych ukazują szereg zależności pomiędzy tymi dwiema, jakby się mogło wydawać, odległymi płaszczyznami, jakimi są liturgia i dyplomacja. W opracowaniu przedstawiono relacje zachodzące pomiędzy dyplomacją jako najstarszą instytucją w stosunkach między państwami (wyrażaną poprzez ceremoniał, protokół i etykietę) i liturgią Kościoła. Ze względu na trudności związane z niejednoznacznością tych terminów, w artykule podjęto także próbę usystematyzowania odnośnej terminologii.
{"title":"Liturgia, protokół, ceremoniał, etykieta. Ku systematyzacji pojęć i określeniu wzajemnych relacji","authors":"Michał Mikołajczak","doi":"10.12775/ticz.2021.031","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.031","url":null,"abstract":"Zarówno analizy kształtowania się i systematyzowania liturgicznych gestów, postaw, znaków i symboli podejmowane w historii, jak i badania nad proweniencją dzisiejszej etykiety oraz zasad ceremonialnych i protokolarnych stosowanych w działaniach dyplomatycznych ukazują szereg zależności pomiędzy tymi dwiema, jakby się mogło wydawać, odległymi płaszczyznami, jakimi są liturgia i dyplomacja. W opracowaniu przedstawiono relacje zachodzące pomiędzy dyplomacją jako najstarszą instytucją w stosunkach między państwami (wyrażaną poprzez ceremoniał, protokół i etykietę) i liturgią Kościoła. Ze względu na trudności związane z niejednoznacznością tych terminów, w artykule podjęto także próbę usystematyzowania odnośnej terminologii.","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"66641699","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Obowiązujący od 1 października 2021 roku dokument Droga formacji prezbiterów w Polsce. Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia staje się bodźcem do postawienia pytania o to, jak powinna wyglądać formacja pastoralnoteologiczna kleryków w seminariach w Polsce. Dokument wskazując na konieczność integralności całej formacji kandydatów do kapłaństwa, zwraca uwagę, że ma ona być osiągnięta przez harmonijne powiązanie czterech jej wymiarów: ludzkiego, duchowego, intelektualnego i duszpasterskiego, podkreślając konieczność jej nachylenia duszpasterskiego (por. RISP 74; 80; 463). Prowadzone rozważania zawarto w trzech punktach. Po przedstawieniu celu formacji (1) ukazano jej etapy (2), a następnie podjęto refleksję nad całym procesem kształcenia dokonującym się w jej ramach (3).
{"title":"Formacja pastoralnoteologiczna kleryków w świetle \"Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia\" z 2021 roku","authors":"Jolanta Kurosz, T. Wielebski","doi":"10.12775/ticz.2021.029","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/ticz.2021.029","url":null,"abstract":"Obowiązujący od 1 października 2021 roku dokument Droga formacji prezbiterów w Polsce. Ratio institutionis sacerdotalis pro Polonia staje się bodźcem do postawienia pytania o to, jak powinna wyglądać formacja pastoralnoteologiczna kleryków w seminariach w Polsce. Dokument wskazując na konieczność integralności całej formacji kandydatów do kapłaństwa, zwraca uwagę, że ma ona być osiągnięta przez harmonijne powiązanie czterech jej wymiarów: ludzkiego, duchowego, intelektualnego i duszpasterskiego, podkreślając konieczność jej nachylenia duszpasterskiego (por. RISP 74; 80; 463). Prowadzone rozważania zawarto w trzech punktach. Po przedstawieniu celu formacji (1) ukazano jej etapy (2), a następnie podjęto refleksję nad całym procesem kształcenia dokonującym się w jej ramach (3). ","PeriodicalId":56225,"journal":{"name":"Teologia i Czlowiek","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48235486","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：