Background and Aims: The aim of this study is to evaluate the fall risk with Humpty Dumpty Fall Scale and determine related risk factors in pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy. Materials and Methods: A prospective descriptive study was conducted in a large tertiary pediatric hospital. Patients' demographics, type of endoscopy, duration of endoscopic procedures, type of procedural sedation, doses of administered drugs during anesthesia, and post-procedure Humpty Dumpty Fall Scale scores were collected. Post-hoc and logistic regression analyses were performed to identify within-group differences and independent predictors of patient outcomes. Results: One hundred ninety-two pediatric patients (54.2% female) with a mean (standard deviation) age of 11.16 (5.32) years were admitted for a diagnostic gastrointestinal endoscopy. During procedures, the most commonly administered sedatives were midazolam (98.9%), propofol (96.9%), fentanyl (63.0%), and ketamine (34.9%). According to the Humpty Dumpty Fall Scale, 148 (77.1%) patients had a high risk for falls. No falls after endoscopic procedures was observed in the patients. When the predictive factors determining being at high-risk for falls were examined, the simultaneous application of esophagogastroduodenoscopy and colonoscopy under the same procedural sedation increases the risk of being high-risk 5.2 times compared to the performing esophagogastroduodenoscopy alone (p = 0.047). Conclusion: To the best of our knowledge, this is the first study evaluating the use of Humpty Dumpty Fall Scale to predict falls in pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy with procedural sedation. Although 77.1% of the patients were found to be at high risk for falls, there was no fall event after the endoscopic procedures due to precautionary measures. Our results indicate that pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy with sedation are at increased risk of falling and preventive measures should be taken.
{"title":"The use of pediatric fall risk assessment tool in gastrointestinal endoscopic procedures: A prospective study","authors":"N. Yalçın, M. Göktaş, E. Gümüş","doi":"10.17941/agd.1346736","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1346736","url":null,"abstract":"Background and Aims: The aim of this study is to evaluate the fall risk with Humpty Dumpty Fall Scale and determine related risk factors in pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy. Materials and Methods: A prospective descriptive study was conducted in a large tertiary pediatric hospital. Patients' demographics, type of endoscopy, duration of endoscopic procedures, type of procedural sedation, doses of administered drugs during anesthesia, and post-procedure Humpty Dumpty Fall Scale scores were collected. Post-hoc and logistic regression analyses were performed to identify within-group differences and independent predictors of patient outcomes. Results: One hundred ninety-two pediatric patients (54.2% female) with a mean (standard deviation) age of 11.16 (5.32) years were admitted for a diagnostic gastrointestinal endoscopy. During procedures, the most commonly administered sedatives were midazolam (98.9%), propofol (96.9%), fentanyl (63.0%), and ketamine (34.9%). According to the Humpty Dumpty Fall Scale, 148 (77.1%) patients had a high risk for falls. No falls after endoscopic procedures was observed in the patients. When the predictive factors determining being at high-risk for falls were examined, the simultaneous application of esophagogastroduodenoscopy and colonoscopy under the same procedural sedation increases the risk of being high-risk 5.2 times compared to the performing esophagogastroduodenoscopy alone (p = 0.047). Conclusion: To the best of our knowledge, this is the first study evaluating the use of Humpty Dumpty Fall Scale to predict falls in pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy with procedural sedation. Although 77.1% of the patients were found to be at high risk for falls, there was no fall event after the endoscopic procedures due to precautionary measures. Our results indicate that pediatric patients undergoing gastrointestinal endoscopy with sedation are at increased risk of falling and preventive measures should be taken.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-11","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126860373","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giriş ve Amaç: Çölyak hastalarında demir eksikliği anemisi sıklıkla görülmektedir. Hepsidin demir metabolizmasında ve emiliminde önemli rolü olan bir proteindir. Literatürde çölyak hastalarında hepsidin düzeylerinin incelendiği sınırlı sayıda araştırma vardır ve bu araştırmalarda farklı sonuçlar elde edilmiştir. Bu çalışmada çölyak hastaları ve sağlıklı kontrollerde hepsidin düzeylerini karşılaştırmak ve demir parametreleriyle ilişkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tüm hastalar için çölyak hastalığı tanısı serolojik testler, klinik ve endoskopik bulgulara dayandırılarak konulmuştur. Hastaların kan örnekleri ilk başvuruda alınarak analiz zamanına kadar saklanmıştır. Bunlara ek olarak tam kan sayımı parametreleri, serum demir, serum demir bağlama kapasitesi, ferritin düzeyleri gibi demir parametreleri, C-reaktif protein, eritrosit sedimentasyon hızı, serum eritropoetin ve serum hepsidin düzeyleri de çalışılmıştır. Hastaların demografik verileri, klinik bulguları, patoloji sonuçları hastane veri sisteminden alınarak kaydedilmiştir. Tüm parameteler açısından sağlıklı kontrol ve hasta grupları arasında karşılaştırma yapılmış ve serum hepsidin düzeyleri ile korelasyonları değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 39 yeni tanı çölyak hastası ve 30 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hasta grubunun büyük çoğunluğu kadındı (%73). Tanıda 39 hastanın 18’inde demir eksikliği anemisi tespit edildi (%46). Serum hepsidin düzeyleri çölyak hastalarında sağlıklı kontrollere göre daha düşüktü [sırasıyla, 10031 (811 - 74147) pg/ml ve 20199 (4506 - 89163) pg/ml; p = 0.031). Anemisi olan çölyak hastalarında anemisi olmayanlara göre serum hepsidin düzeyleri açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p = 0.5). Çölyak hastalarında hepsidin düzeyleri ferritin, transferrin satürasyonu ile pozitif korelasyon gösterdi [sırasıyla; (r = 0.752, p < 0.001), (r = 0.456, p = 0.004)]. Sonuç: Çölyak hastalarında demir eksikliği anemisi sıklıkla görülmektedir. Hepsidin düzeyleri çölyak hastalığında sağlıklı kontrollere göre düşük bulunmuştur. Hepsidin, çölyak hastalarında demir metabolizmasının önemli bir düzenleyici aktörü olarak değerlendirilmiştir.
{"title":"Çölyak hastalarında serum hepsidin düzeylerinin değerlendirilmesi ve demir parametreleri ile ilişkisi","authors":"Çağlar Keski̇n, Gülin Keskin, Mehmet Ci̇ndoruk","doi":"10.17941/agd.1348832","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1348832","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Çölyak hastalarında demir eksikliği anemisi sıklıkla görülmektedir. Hepsidin demir metabolizmasında ve emiliminde önemli rolü olan bir proteindir. Literatürde çölyak hastalarında hepsidin düzeylerinin incelendiği sınırlı sayıda araştırma vardır ve bu araştırmalarda farklı sonuçlar elde edilmiştir. Bu çalışmada çölyak hastaları ve sağlıklı kontrollerde hepsidin düzeylerini karşılaştırmak ve demir parametreleriyle ilişkisini değerlendirmek amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Tüm hastalar için çölyak hastalığı tanısı serolojik testler, klinik ve endoskopik bulgulara dayandırılarak konulmuştur. Hastaların kan örnekleri ilk başvuruda alınarak analiz zamanına kadar saklanmıştır. Bunlara ek olarak tam kan sayımı parametreleri, serum demir, serum demir bağlama kapasitesi, ferritin düzeyleri gibi demir parametreleri, C-reaktif protein, eritrosit sedimentasyon hızı, serum eritropoetin ve serum hepsidin düzeyleri de çalışılmıştır. Hastaların demografik verileri, klinik bulguları, patoloji sonuçları hastane veri sisteminden alınarak kaydedilmiştir. Tüm parameteler açısından sağlıklı kontrol ve hasta grupları arasında karşılaştırma yapılmış ve serum hepsidin düzeyleri ile korelasyonları değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 39 yeni tanı çölyak hastası ve 30 sağlıklı kontrol dahil edildi. Hasta grubunun büyük çoğunluğu kadındı (%73). Tanıda 39 hastanın 18’inde demir eksikliği anemisi tespit edildi (%46). Serum hepsidin düzeyleri çölyak hastalarında sağlıklı kontrollere göre daha düşüktü [sırasıyla, 10031 (811 - 74147) pg/ml ve 20199 (4506 - 89163) pg/ml; p = 0.031). Anemisi olan çölyak hastalarında anemisi olmayanlara göre serum hepsidin düzeyleri açısından istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p = 0.5). Çölyak hastalarında hepsidin düzeyleri ferritin, transferrin satürasyonu ile pozitif korelasyon gösterdi [sırasıyla; (r = 0.752, p < 0.001), (r = 0.456, p = 0.004)]. Sonuç: Çölyak hastalarında demir eksikliği anemisi sıklıkla görülmektedir. Hepsidin düzeyleri çölyak hastalığında sağlıklı kontrollere göre düşük bulunmuştur. Hepsidin, çölyak hastalarında demir metabolizmasının önemli bir düzenleyici aktörü olarak değerlendirilmiştir.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"364 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131680292","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Halil Çapar, Şehmus Ölmez, Duran Deha Çeti̇n, Mustafa Muslu, B. Sarıtaş
Foreign body of esophagus is frequently an emergency encountered in gastroenter-oogy clinic practice. Endoscopic treatment is effective and safe. Metal bottle cap is rarely swallowed. Metal bottle cap extraction presents a challenge in the manage-ment also, endoscopic treatment should be done quickly since metal bottle cap is quite large and sharp object. Here, we presented a very rare cause foreign body -a metal bottle cap- in the upper esophagus which was extracted using alligator jaw grasping forceps.
{"title":"Unusual esophageal foreign body: Metal bottle cap","authors":"Halil Çapar, Şehmus Ölmez, Duran Deha Çeti̇n, Mustafa Muslu, B. Sarıtaş","doi":"10.17941/agd.1408073","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1408073","url":null,"abstract":"Foreign body of esophagus is frequently an emergency encountered in gastroenter-oogy clinic practice. Endoscopic treatment is effective and safe. Metal bottle cap is rarely swallowed. Metal bottle cap extraction presents a challenge in the manage-ment also, endoscopic treatment should be done quickly since metal bottle cap is quite large and sharp object. Here, we presented a very rare cause foreign body -a metal bottle cap- in the upper esophagus which was extracted using alligator jaw grasping forceps.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"9 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139351855","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Background and Aims: Diffusion-weighted magnetic resonance imaging is a non-invasive method that can be used in the characterization of tumors, by the quantification of highly cellular tumor components with the use of region of interest measurements on the generated apparent diffusion coefficient maps. The diffusion characteristics of the solid benign tumors of the abdomen and pelvis in children, and the role of apparent diffusion coefficient values in distinguishing solid malignant from solid benign tumors are not well defined. Materials and Method: This study retrospectively evaluated the role of different fractions of the measured and calculated apparent diffusion coefficient values in 49 children with a solid mass lesion of the abdomen or pelvis to determine whether those values allow for distinguishing malignant from benign solid lesions. A subgroup evaluation included the analysis of the apparent diffusion coefficient values in distinguishing Wilms tumor from neuroblastoma. Results: All fractions of apparent diffusion coefficient values were statistically significantly lower in the solid malignant tumors than in the solid benign tumors, with the mean normalized apparent diffusion coefficient values having higher sensitivity and specificity rates. The apparent diffusion coefficient values did not significantly differ between Wilms tumor and neuroblastoma. Conclusions: Apparent diffusion coefficient values can help differentiate malignant from benign solid tumors. Their role can be limited in differentiating Wilms tumor from neuroblastoma.
{"title":"Farklı görünür diffüzyon katsayısı değerlerinin pediatrik abdomen ve pelvisin solid malign ve benign tümörlerini ayırt etmedeki yeri","authors":"Buğra Kaan Aşilioğlu, Çiğdem Öztunali","doi":"10.17941/agd.1348973","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1348973","url":null,"abstract":"Background and Aims: Diffusion-weighted magnetic resonance imaging is a non-invasive method that can be used in the characterization of tumors, by the quantification of highly cellular tumor components with the use of region of interest measurements on the generated apparent diffusion coefficient maps. The diffusion characteristics of the solid benign tumors of the abdomen and pelvis in children, and the role of apparent diffusion coefficient values in distinguishing solid malignant from solid benign tumors are not well defined. Materials and Method: This study retrospectively evaluated the role of different fractions of the measured and calculated apparent diffusion coefficient values in 49 children with a solid mass lesion of the abdomen or pelvis to determine whether those values allow for distinguishing malignant from benign solid lesions. A subgroup evaluation included the analysis of the apparent diffusion coefficient values in distinguishing Wilms tumor from neuroblastoma. Results: All fractions of apparent diffusion coefficient values were statistically significantly lower in the solid malignant tumors than in the solid benign tumors, with the mean normalized apparent diffusion coefficient values having higher sensitivity and specificity rates. The apparent diffusion coefficient values did not significantly differ between Wilms tumor and neuroblastoma. Conclusions: Apparent diffusion coefficient values can help differentiate malignant from benign solid tumors. Their role can be limited in differentiating Wilms tumor from neuroblastoma.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"73 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126514477","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Osman Aydin, Yiğit Mehmet Özgün, Volkan Öter, Muhammet Kadri Çolakoğlu, Erol Pi̇şki̇n, Erdem Kaki̇l, Gökhan Uçar, E. Bostanci
Background and Aims: The aim of this study is to examine the early and late results of patients with adjacent organ invasion (cT4b) who were operated for locally advanced gastric cancer in a high-volume center and to investigate the factors affecting survival. Material and Methods: Patients who underwent gastrectomy and en-bloc adjacent organ resection due to locally advanced gastric cancer between 2015 and 2019 were included in the study. Results: Radical gastrectomy and en-bloc additional organ resection were performed in 54 patients out of 435 patients who were operated for gastric cancer due to clinical T4b tumors. The mean age of all patients was 61.87 ± 12.67years. The median survival was found to be 16.5 (1 - 72) months. First-year survival was achieved in 37 (68.5%) patients, three-year survival in 11 (20.3%) and five-year survival in only 4 (7.4%) patients. Considering the factors affecting long-term survival, it was seen that postoperative complications affected survival significantly (p = 0.04). We found that performing R1 resection (p = 0.001), large tumor diameter (p = 0.02), presence of lymphovascular invasion (p = 0.024) and presence of perineural invasion (p = 0.024) adversely affected long-term survival. Conclusion: Adequate lymph node dissection and en bloc R0 resection with adjacent organ are important for long-term survival in patients with clinical T4b gastric cancer. Surgery should be performed regardless of the T-stage of the tumor. In this respect, surgery performed with adequate R0 resection can be considered as an independent prognostic factor affecting survival. Other factors affecting long-term survival are lymph node metastasis, tumor size, post-operative complications, and vascular and perineural invasion.
{"title":"Lokal ileri mide kanserlerinde en-blok multiorgan rezeksiyonu yapılan hastaların erken ve geç dönem sonuçları ve bu sonuçlara etki eden faktörler","authors":"Osman Aydin, Yiğit Mehmet Özgün, Volkan Öter, Muhammet Kadri Çolakoğlu, Erol Pi̇şki̇n, Erdem Kaki̇l, Gökhan Uçar, E. Bostanci","doi":"10.17941/agd.1336914","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1336914","url":null,"abstract":"Background and Aims: The aim of this study is to examine the early and late results of patients with adjacent organ invasion (cT4b) who were operated for locally advanced gastric cancer in a high-volume center and to investigate the factors affecting survival. Material and Methods: Patients who underwent gastrectomy and en-bloc adjacent organ resection due to locally advanced gastric cancer between 2015 and 2019 were included in the study. Results: Radical gastrectomy and en-bloc additional organ resection were performed in 54 patients out of 435 patients who were operated for gastric cancer due to clinical T4b tumors. The mean age of all patients was 61.87 ± 12.67years. The median survival was found to be 16.5 (1 - 72) months. First-year survival was achieved in 37 (68.5%) patients, three-year survival in 11 (20.3%) and five-year survival in only 4 (7.4%) patients. Considering the factors affecting long-term survival, it was seen that postoperative complications affected survival significantly (p = 0.04). We found that performing R1 resection (p = 0.001), large tumor diameter (p = 0.02), presence of lymphovascular invasion (p = 0.024) and presence of perineural invasion (p = 0.024) adversely affected long-term survival. Conclusion: Adequate lymph node dissection and en bloc R0 resection with adjacent organ are important for long-term survival in patients with clinical T4b gastric cancer. Surgery should be performed regardless of the T-stage of the tumor. In this respect, surgery performed with adequate R0 resection can be considered as an independent prognostic factor affecting survival. Other factors affecting long-term survival are lymph node metastasis, tumor size, post-operative complications, and vascular and perineural invasion.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"64 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134458614","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giriş ve Amaç: Akut üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran hastalarda, başvuru anında hastalık ciddiyetini belirlemek ve uygun müdahalelerde bulunmak prognoz açısından oldukça önemlidir. Bu sebeple birçok prognostik skorlama sistemi geliştirilmiştir. Bu çalışmadaki amacımız klinik kullanımı oldukça kolay olan başvuru laktat düzeyinin hastane içi mortaliteyi öngörme yeteneğini değerlendirmek ve mortalite ile ilişkili diğer parametreleri araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışma Mart 2020 - Mart 2023 arasında üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran 154 hasta dahil edilerek retrospektif olarak gerçekleştirilmiştir. Hastaların klinik, demografik ve laboratuvar bulguları değerlendirilerek hastane içi ölüm için bağımsız prediktörler belirlendi ve bu prediktörlerin tahmin yetenekleri incelendi. Bulgular: Toplam 154 hastanın 99'u (%64.3) erkek, 55'i (%35.7) kadındı. Çalışma popülasyonunun ortalama yaşı 67.2 ± 17.8 idi. Hastane içi mortalite 19 (%12.3) hastada gelişti. Başvurudaki nötrofil-lenfosit oranı (OR: 1.149, %95 GA:1.077 - 1.226), albümin (OR: 0.089, %95 GA: 0.021 - 0.367) ve laktat (OR: 1.202, %95 GA: 1.031 - 1.402) çok değişkenli regresyon analizinde hastane içi ölüm için bağımsız prediktörler olarak saptandı. ROC analizinde nötrofil-lenfosit oranı, albümin ve laktat kombinasyonunun hastane içi ölüm için eğri altındaki alan değeri 0.974 (%95 GA: 0.950 - 0.998) olarak bulundu. Sonuç: Başvuru laktat, nötrofil-lenfosit oranı ve albümin düzeyi hastane içi mortaliteyi predikte eden bağımsız risk faktörleri olarak bulundu.
{"title":"Üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran hastalarda başvuru laktat düzeyi ve nötrofil-lenfosit oranının mortalite ile ilişkisi","authors":"Mustafa Çomoğlu, Fatih Acehan","doi":"10.17941/agd.1348928","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1348928","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Akut üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran hastalarda, başvuru anında hastalık ciddiyetini belirlemek ve uygun müdahalelerde bulunmak prognoz açısından oldukça önemlidir. Bu sebeple birçok prognostik skorlama sistemi geliştirilmiştir. Bu çalışmadaki amacımız klinik kullanımı oldukça kolay olan başvuru laktat düzeyinin hastane içi mortaliteyi öngörme yeteneğini değerlendirmek ve mortalite ile ilişkili diğer parametreleri araştırmaktır. Gereç ve Yöntem: Çalışma Mart 2020 - Mart 2023 arasında üst gastrointestinal sistem kanaması ile başvuran 154 hasta dahil edilerek retrospektif olarak gerçekleştirilmiştir. Hastaların klinik, demografik ve laboratuvar bulguları değerlendirilerek hastane içi ölüm için bağımsız prediktörler belirlendi ve bu prediktörlerin tahmin yetenekleri incelendi. Bulgular: Toplam 154 hastanın 99'u (%64.3) erkek, 55'i (%35.7) kadındı. Çalışma popülasyonunun ortalama yaşı 67.2 ± 17.8 idi. Hastane içi mortalite 19 (%12.3) hastada gelişti. Başvurudaki nötrofil-lenfosit oranı (OR: 1.149, %95 GA:1.077 - 1.226), albümin (OR: 0.089, %95 GA: 0.021 - 0.367) ve laktat (OR: 1.202, %95 GA: 1.031 - 1.402) çok değişkenli regresyon analizinde hastane içi ölüm için bağımsız prediktörler olarak saptandı. ROC analizinde nötrofil-lenfosit oranı, albümin ve laktat kombinasyonunun hastane içi ölüm için eğri altındaki alan değeri 0.974 (%95 GA: 0.950 - 0.998) olarak bulundu. Sonuç: Başvuru laktat, nötrofil-lenfosit oranı ve albümin düzeyi hastane içi mortaliteyi predikte eden bağımsız risk faktörleri olarak bulundu.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134085135","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
İlyas Tenli̇k, Orhan Coşkun, M. Çapraz, Volkan Gökbulut, Ö. Öztürk
Giriş ve Amaç: Bu çalışmamızda, ülseratif kolit hastalık aktivitesinin belirlenmesinde nötrofil/lenfosit oranı, platelet/lenfosit oranı, monosit/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranının rolünü değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Ülseratif kolit tanısı ile takip ettiğimiz 18 yaş üstü hastalar retrospektif olarak tarandı. Yaş, cinsiyet, komorbid hastalıklar açısından farklılığı ortadan kaldırmak için aynı hastaların endoskopik remisyon ve aktivasyon dönemlerindeki laboratuvar ve tedavi verileri karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma kriterlerine uygun olan 87 hasta çalışmaya alındı. Hastaların %69’u erkek, %31’i kadındı. En sık sol tip (%48.3) tutulum saptandı ve aktif dönemde median endoskopik aktivite indeksi 8’di (6-12). Endoskopik olarak aktif hastalık döneminde istatistiksel açıdan lökosit, nötrofil, monosit, trombosit, sedimentasyon, C-reaktif protein düzeyi anlamlı olarak yüksekken, hemoglobin ve albümin düzeyleri anlamlı olarak düşüktü (p < 0.05). Median platelet/lenfosit oranı [152.4 (70.1 - 422.7) ve 137.5 (36 - 1212), p = 0.009)], monosit/lenfosit oranı [(0.06 (0.01 - 1.54) ve 0.04 (0.01 – 0.9), p = 0.03], nötrofil/lenfosit oranı [2.47 (0.73 - 9.92) ve 2.08 (0.55 - 6.54), p = 0.007] ve C-reaktif protein/albümin oranının [2.3 (0.1-80) ve 0.51 (0.04 - 8.48), p < 0.001] değerleri aktif hastalık döneminde hastalığın inaktif olduğu döneme göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı. Yapılan ROC analizde nötrofil/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranının endoskopik aktif hastalığı tahmin etmede yararlı olduğu, platelet/lenfosit oranı ve monosit/lenfosit oranının ise aktif hastalığı göstermede faydalı olmadığı tespit edildi. Nötrofil/lenfosit oranı için eşik değer 2.35 alındığında aktif hastalık için sensitivite %59.8, spesifite %66.7, eğri altında kalan alan 0.619 saptandı (p = 0.007). C-reaktif protein/albümin oranı için eşik değer 0.87 alındığında aktif hastalık için sensitivite %74.7, spesifite %72.4, eğri altında kalan alan 0.806 saptandı (p < 0.001). Sonuç: Ülseratif kolit hastalarında nötrofil/lenfosit oranı, platelet/lenfosit oranı, monosit/lenfosit oranı, C-reaktif protein/albümin oranı değerleri aktif hastalıkta anlamlı olarak yükselmekle birlikte, endoskopik aktif hastalığın tahmininde sadece nötrofil/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranı yeterli sensitivite ve spesifiteye sahiptir.
{"title":"Ülseratif kolit aktivitesi ve şiddetinin invaziv olmayan biyobelirteçler ile değerlendirilmesi","authors":"İlyas Tenli̇k, Orhan Coşkun, M. Çapraz, Volkan Gökbulut, Ö. Öztürk","doi":"10.17941/agd.1348965","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1348965","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Bu çalışmamızda, ülseratif kolit hastalık aktivitesinin belirlenmesinde nötrofil/lenfosit oranı, platelet/lenfosit oranı, monosit/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranının rolünü değerlendirdik. Gereç ve Yöntem: Ülseratif kolit tanısı ile takip ettiğimiz 18 yaş üstü hastalar retrospektif olarak tarandı. Yaş, cinsiyet, komorbid hastalıklar açısından farklılığı ortadan kaldırmak için aynı hastaların endoskopik remisyon ve aktivasyon dönemlerindeki laboratuvar ve tedavi verileri karşılaştırıldı. Bulgular: Çalışma kriterlerine uygun olan 87 hasta çalışmaya alındı. Hastaların %69’u erkek, %31’i kadındı. En sık sol tip (%48.3) tutulum saptandı ve aktif dönemde median endoskopik aktivite indeksi 8’di (6-12). Endoskopik olarak aktif hastalık döneminde istatistiksel açıdan lökosit, nötrofil, monosit, trombosit, sedimentasyon, C-reaktif protein düzeyi anlamlı olarak yüksekken, hemoglobin ve albümin düzeyleri anlamlı olarak düşüktü (p < 0.05). Median platelet/lenfosit oranı [152.4 (70.1 - 422.7) ve 137.5 (36 - 1212), p = 0.009)], monosit/lenfosit oranı [(0.06 (0.01 - 1.54) ve 0.04 (0.01 – 0.9), p = 0.03], nötrofil/lenfosit oranı [2.47 (0.73 - 9.92) ve 2.08 (0.55 - 6.54), p = 0.007] ve C-reaktif protein/albümin oranının [2.3 (0.1-80) ve 0.51 (0.04 - 8.48), p < 0.001] değerleri aktif hastalık döneminde hastalığın inaktif olduğu döneme göre anlamlı olarak daha yüksek saptandı. Yapılan ROC analizde nötrofil/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranının endoskopik aktif hastalığı tahmin etmede yararlı olduğu, platelet/lenfosit oranı ve monosit/lenfosit oranının ise aktif hastalığı göstermede faydalı olmadığı tespit edildi. Nötrofil/lenfosit oranı için eşik değer 2.35 alındığında aktif hastalık için sensitivite %59.8, spesifite %66.7, eğri altında kalan alan 0.619 saptandı (p = 0.007). C-reaktif protein/albümin oranı için eşik değer 0.87 alındığında aktif hastalık için sensitivite %74.7, spesifite %72.4, eğri altında kalan alan 0.806 saptandı (p < 0.001). Sonuç: Ülseratif kolit hastalarında nötrofil/lenfosit oranı, platelet/lenfosit oranı, monosit/lenfosit oranı, C-reaktif protein/albümin oranı değerleri aktif hastalıkta anlamlı olarak yükselmekle birlikte, endoskopik aktif hastalığın tahmininde sadece nötrofil/lenfosit oranı ve C-reaktif protein/albümin oranı yeterli sensitivite ve spesifiteye sahiptir.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131676438","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Melike Arslan, Coşkun Fırat Özkeçeci̇, Deniz Yaprak, N. Balamtekin
Giriş ve Amaç: Kronik kabızlık çocukluk çağında en sık görülen yakınmalardan birisidir ve yüksek sağlık harcamalarına neden olur. Sınırlı sayıda çalışmanın sonuçlarına göre, bazı araştırmacılar ve kılavuzlar kronik kabızlığı olan tüm hastalarda organik nedenlerin dışlanması gerektiğini önerirken, bazı araştırmalar bunun maliyet etkin bir yaklaşım olmadığını savunmaktadır. Kabızlık, çölyak hastalığının başvuru semptomlarından biri olduğundan, organik nedenlerin dışlanması sürecinde kronik kabızlığı olan hastalar çölyak antikorları ile taranabilir. Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamında Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Gastroenteroloji polikliniğine 2017-2020 yılları arasında başvuran kronik kabızlığı olan toplam 1128 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Çölyak hastalığı açısından serolojik tarama yapılan hasta sayısı 675 (%59.8) idi. Bulgular: Kronik kabızlığı olan hastaların ortalama yaşı 7.8 ± 4.9 yaş (dağılım 1-18) olup 617'si (%54.7) kızdı. Çölyak hastalığı serolojik taraması yapılan 675 hasta içerisinde çölyak antikor pozitifliği oranı %4.7 (n=32) ve biyopsi ile kanıtlanmış çölyak hastalığı oranı %3.3 idi. Bu oran sağlıklı Türk çocuklarındaki çölyak hastalığı prevalansından (%0.45) istatiksel olarak anlamlı düzeyde farklıydı (p < 0.001). Çölyak hastalığı taramasının kronik kabızlığı olan hastalar için toplam fatura ücretleri 37 000 TL olarak hesaplandı. Yeterli bir ulusal hasta bilgi paylaşım ağının olmaması nedeniyle çölyak hastalığı taraması yapılan 675 hastanın 56'sında 2 kez, 9'unda ise 3 kez çölyak antikor panelinin gereksiz yere bakıldığı saptanmış ve bunun sonucunda 3250 TL ek maliyet ortaya çıkmıştır. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları, kronik kabızlığı olan hastalarda çölyak hastalığı prevalansının sağlıklı popülasyona göre anlamlı derecede yüksek olduğunu ve tarama maliyetinin çok yüksek olmadığını göstermektedir. Tanı konmayan Çölyak hastalarının kronik sonuçları ve tekrarlayan başvuruları maliyeti artıracağı için kronik kabızlığı olan hastalarda çölyak hastalığı taraması faydalı olacaktır.
{"title":"Is screening for celiac disease in children with chronic constipation a rational approach?","authors":"Melike Arslan, Coşkun Fırat Özkeçeci̇, Deniz Yaprak, N. Balamtekin","doi":"10.17941/agd.1321313","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1321313","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Kronik kabızlık çocukluk çağında en sık görülen yakınmalardan birisidir ve yüksek sağlık harcamalarına neden olur. Sınırlı sayıda çalışmanın sonuçlarına göre, bazı araştırmacılar ve kılavuzlar kronik kabızlığı olan tüm hastalarda organik nedenlerin dışlanması gerektiğini önerirken, bazı araştırmalar bunun maliyet etkin bir yaklaşım olmadığını savunmaktadır. Kabızlık, çölyak hastalığının başvuru semptomlarından biri olduğundan, organik nedenlerin dışlanması sürecinde kronik kabızlığı olan hastalar çölyak antikorları ile taranabilir. Gereç ve Yöntem: Çalışma kapsamında Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk Gastroenteroloji polikliniğine 2017-2020 yılları arasında başvuran kronik kabızlığı olan toplam 1128 hasta geriye dönük olarak değerlendirildi. Çölyak hastalığı açısından serolojik tarama yapılan hasta sayısı 675 (%59.8) idi. Bulgular: Kronik kabızlığı olan hastaların ortalama yaşı 7.8 ± 4.9 yaş (dağılım 1-18) olup 617'si (%54.7) kızdı. Çölyak hastalığı serolojik taraması yapılan 675 hasta içerisinde çölyak antikor pozitifliği oranı %4.7 (n=32) ve biyopsi ile kanıtlanmış çölyak hastalığı oranı %3.3 idi. Bu oran sağlıklı Türk çocuklarındaki çölyak hastalığı prevalansından (%0.45) istatiksel olarak anlamlı düzeyde farklıydı (p < 0.001). Çölyak hastalığı taramasının kronik kabızlığı olan hastalar için toplam fatura ücretleri 37 000 TL olarak hesaplandı. Yeterli bir ulusal hasta bilgi paylaşım ağının olmaması nedeniyle çölyak hastalığı taraması yapılan 675 hastanın 56'sında 2 kez, 9'unda ise 3 kez çölyak antikor panelinin gereksiz yere bakıldığı saptanmış ve bunun sonucunda 3250 TL ek maliyet ortaya çıkmıştır. Sonuç: Çalışmamızın sonuçları, kronik kabızlığı olan hastalarda çölyak hastalığı prevalansının sağlıklı popülasyona göre anlamlı derecede yüksek olduğunu ve tarama maliyetinin çok yüksek olmadığını göstermektedir. Tanı konmayan Çölyak hastalarının kronik sonuçları ve tekrarlayan başvuruları maliyeti artıracağı için kronik kabızlığı olan hastalarda çölyak hastalığı taraması faydalı olacaktır.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"53 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-04","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116266224","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giriş ve Amaç: Helicobacter pylori tüm dünyada ve Türkiye'de en yaygın kronik enfeksiyon etkenidir ve ülkemizdeki prevalansı %80'ler civarındadır. Öncelikle mide mukozasına tutunarak çeşitli gastroduodenal hastalıklara yol açmaktadır. Peptik ülser, gastrik MALT lenfoma, gastrik adenokanser gibi hastalıkları artırdığı bilinmekle birlikte, astım, eozinofilik özofajit ve çölyak hastalığı gibi bazı hastalıklara karşı da koruyucu olabileceği düşünülmektedir. Biz de bu çalışmamızda kliniğimizde takipli çölyak hastalarında Helicobacter pylori sıklığını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya histolojik inceleme ile tanı almış 90 çölyak hastası dahil edildi. Kontrol grubu olarak herhangi bir nedenle üst gastrointestinal sistem endoskopileri yapılarak biyopsileri yapılmış 108 hasta alındı. Hasta ve kontrol gruplarına ait veriler retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çölyak hastaları arasında Helicobacter pylori 90 hastadan 37’sinde (%41.1) pozitif, kontrol grubunda 108 hastadan 63’ünde (%58.3) pozitif saptandı. Çölyak hasta grubunda Helicobacter pylori sıklığı kontrol grubuna oranla anlamlı olarak daha azdı (p: 0.016). Sonuç: Çölyak hastalığı olanlarda Helicobacter pylori sıklığı literatür verileriyle de uyumlu olarak olmayanlara göre anlamlı düzeyde düşük saptanmıştır. Bu durum Helicobacter pylori varlığının çölyak hastalığı üzerine koruyucu etkileri olabileceği yönündeki fikirleri desteklemektedir. Bu ilişkinin netleştirilmesi ve olası mekanizmaların belirlenebilmesi için ileri çalışmalara halen ihtiyaç duyulmaktadır.
{"title":"Çölyak hastalığında Helicobacter pylori enfeksiyonu sıklığı","authors":"Muhammed Kaya, Melis Bektaş, Mesut Sezi̇kli̇","doi":"10.17941/agd.1338538","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1338538","url":null,"abstract":"Giriş ve Amaç: Helicobacter pylori tüm dünyada ve Türkiye'de en yaygın kronik enfeksiyon etkenidir ve ülkemizdeki prevalansı %80'ler civarındadır. Öncelikle mide mukozasına tutunarak çeşitli gastroduodenal hastalıklara yol açmaktadır. Peptik ülser, gastrik MALT lenfoma, gastrik adenokanser gibi hastalıkları artırdığı bilinmekle birlikte, astım, eozinofilik özofajit ve çölyak hastalığı gibi bazı hastalıklara karşı da koruyucu olabileceği düşünülmektedir. Biz de bu çalışmamızda kliniğimizde takipli çölyak hastalarında Helicobacter pylori sıklığını değerlendirmeyi amaçladık. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya histolojik inceleme ile tanı almış 90 çölyak hastası dahil edildi. Kontrol grubu olarak herhangi bir nedenle üst gastrointestinal sistem endoskopileri yapılarak biyopsileri yapılmış 108 hasta alındı. Hasta ve kontrol gruplarına ait veriler retrospektif olarak incelendi. Bulgular: Çölyak hastaları arasında Helicobacter pylori 90 hastadan 37’sinde (%41.1) pozitif, kontrol grubunda 108 hastadan 63’ünde (%58.3) pozitif saptandı. Çölyak hasta grubunda Helicobacter pylori sıklığı kontrol grubuna oranla anlamlı olarak daha azdı (p: 0.016). Sonuç: Çölyak hastalığı olanlarda Helicobacter pylori sıklığı literatür verileriyle de uyumlu olarak olmayanlara göre anlamlı düzeyde düşük saptanmıştır. Bu durum Helicobacter pylori varlığının çölyak hastalığı üzerine koruyucu etkileri olabileceği yönündeki fikirleri desteklemektedir. Bu ilişkinin netleştirilmesi ve olası mekanizmaların belirlenebilmesi için ileri çalışmalara halen ihtiyaç duyulmaktadır.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"314 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-05-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115440402","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Gamze Ergün Sezer, Arzu Özdemir, A. Dirim, Erdem Baran, M. Yılmaz
Fosfat nefropatisi; fosfat kristallerinin renal tübülleri etkilemesiyle oluşan önce akut, sonrasında kronik böbrek hasarı ile seyreden bir klinik tablodur. Kolonoskopi birçok endikasyonla sık olarak kullanılan bir yöntemdir. İşlem öncesinde hazırlık amaçlı kullanılan oral fosfat içerikli pürgatifler bu tablonun gelişimine yol açmaktadır. Nefropati gelişme riski yüksek olan gruplarda, fosfat içermeyen pürgatiflerin kullanılması önerilmektedir. Fosfat nefropatisi tedavisinde temel yaklaşım hasarın gelişimini önlemektir. Biz bu yazımızda, oral sodyum fosfat ile kolonoskopi yapılan ve işlem sonrası fosfat nefropatisi ile uyumlu akut böbrek hasarı gelişen iki vakayı sunmayı amaçladık.
{"title":"Acute phosphate nephropathy: Two case reports and review of the literature","authors":"Gamze Ergün Sezer, Arzu Özdemir, A. Dirim, Erdem Baran, M. Yılmaz","doi":"10.17941/agd.1276934","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.1276934","url":null,"abstract":"Fosfat nefropatisi; fosfat kristallerinin renal tübülleri etkilemesiyle oluşan önce akut, sonrasında kronik böbrek hasarı ile seyreden bir klinik tablodur. Kolonoskopi birçok endikasyonla sık olarak kullanılan bir yöntemdir. İşlem öncesinde hazırlık amaçlı kullanılan oral fosfat içerikli pürgatifler bu tablonun gelişimine yol açmaktadır. Nefropati gelişme riski yüksek olan gruplarda, fosfat içermeyen pürgatiflerin kullanılması önerilmektedir. Fosfat nefropatisi tedavisinde temel yaklaşım hasarın gelişimini önlemektir. Biz bu yazımızda, oral sodyum fosfat ile kolonoskopi yapılan ve işlem sonrası fosfat nefropatisi ile uyumlu akut böbrek hasarı gelişen iki vakayı sunmayı amaçladık.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-04-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130602082","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：