Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.165.174
Paulina Lebiedowicz
Cel. Celem badań była analiza monet antycznych wybitych w Ajnos na przełomie lat 480-200 p.n.e., przede wszystkim ich funkcji jako nośnika informacji o przemianach polityczno-ekonomicznych w mieście. Materiały i metody. Dokonano analizy zaobserwowanych zmian systemu wagowego wybijanych monet w kontekście przemian ekonomiczno-politycznych zachodzących w strefie Morza Egejskiego podkreślając znaczenie tych zmian dla określonych grup społecznych w polis. Przeprowadzono analizę przedstawień bóstw i znaków urzędniczych na monetach wyjaśniając ich rolę jako środka komunikacji społecznej. Dokonano także analizy stylistyczno-porównawczej monet pochodzących z innych obszarów Grecji celem określenia znaczenia i zasięgu zmian zaobserwowanych w emisjach monet Ajnos. Wyniki. Przeprowadzone badania pozwoliły na potwierdzenie tezy zakładającej, że zmienność monet antycznych była wynikiem nie tylko naturalnej ewolucji i poprawienia umiejętności menniczych, ale również odzwierciedleniem zmian politycznych lub handlowych w danym rejonie Grecji i równocześnie wewnętrznych zmian ekonomicznych polis. Wnioski. Wyniki badań potwierdziły znaczenie interpretacji monet w kontekście odtworzenia i oceny zmian polityczno-ekonomicznych zachodzących w poleis greckich. Analizy monet są również cennym źródłem umożliwiającym określenie chronologii i dynamiki tych zmian. Przeprowadzone badania udowodniły rolę monet jako czynnika integrującego społeczeństwo danej polis greckiej wykazując, że ikonografia na nich zawarta jest świadectwem i jednocześnie komunikatem wspólnoty obywatelskiej jej mieszkańców.
{"title":"Wizerunki na monetach Ajnos jako przejaw edukacji i komunikacji społecznej w mieście antycznym.","authors":"Paulina Lebiedowicz","doi":"10.15503/onis2022.165.174","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.165.174","url":null,"abstract":"Cel. Celem badań była analiza monet antycznych wybitych w Ajnos na przełomie lat 480-200 p.n.e., przede wszystkim ich funkcji jako nośnika informacji o przemianach polityczno-ekonomicznych w mieście.\u0000Materiały i metody. Dokonano analizy zaobserwowanych zmian systemu wagowego wybijanych monet w kontekście przemian ekonomiczno-politycznych zachodzących w strefie Morza Egejskiego podkreślając znaczenie tych zmian dla określonych grup społecznych w polis. Przeprowadzono analizę przedstawień bóstw i znaków urzędniczych na monetach wyjaśniając ich rolę jako środka komunikacji społecznej. Dokonano także analizy stylistyczno-porównawczej monet pochodzących z innych obszarów Grecji celem określenia znaczenia i zasięgu zmian zaobserwowanych w emisjach monet Ajnos.\u0000Wyniki. Przeprowadzone badania pozwoliły na potwierdzenie tezy zakładającej, że zmienność monet antycznych była wynikiem nie tylko naturalnej ewolucji i poprawienia umiejętności menniczych, ale również odzwierciedleniem zmian politycznych lub handlowych w danym rejonie Grecji i równocześnie wewnętrznych zmian ekonomicznych polis.\u0000Wnioski. Wyniki badań potwierdziły znaczenie interpretacji monet w kontekście odtworzenia i oceny zmian polityczno-ekonomicznych zachodzących w poleis greckich. Analizy monet są również cennym źródłem umożliwiającym określenie chronologii i dynamiki tych zmian. Przeprowadzone badania udowodniły rolę monet jako czynnika integrującego społeczeństwo danej polis greckiej wykazując, że ikonografia na nich zawarta jest świadectwem i jednocześnie komunikatem wspólnoty obywatelskiej jej mieszkańców.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"73 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90949545","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest przedstawienie różnych podejść różnych szkół ekonomicznych do problemu kształtowania cen dzieł sztuki oraz wykazanie, że wartość rynkowa dzieła sztuki jest określana na podstawie zarówno obiektywnych jak i subiektywnych kryteriów oceny. W historii ekonomii zagadnieniem wartości dzieła sztuki zajmowali się przedstawiciele wszystkich szkół ekonomicznych od klasycznej, post klasycznej, keynesowskiej, a nawet marksistowskiej, po przedstawicieli ekonomiki kultury. Badanie kształtowania się cen na rynku sztuki wiąże się z wieloma trudnościami, można także wyróżnić dwie przeciwstawne postawy badawcze: pierwsza wyraża pogląd, że wartość dzieła sztuki jest kształtowana przez gusta kolekcjonerów, druga postawa badawcza wyraża pogląd, że dzieła sztuki są powiązane z innymi dobrami ekonomicznymi, ponieważ podobnie jak one podlegają siłom rynkowym. Przyjęta metoda badawcza to analiza danych historycznych, raportów aukcyjnych, danych statystycznych oraz literatury przedmiotu zarówno polsko jak i anglojęzycznej. W artykule zaprezentowano kompleksowe zestawienie poglądów różnych szkół ekonomicznych na zagadnienie wartości dzieł sztuki. Niniejszy artykuł może stanowić obszar dalszych badań i rozważań.
{"title":"Wartość dzieł sztuki w kontekście teorii ekonomicznych","authors":"Zuzanna Kamykowska","doi":"10.15503/onis2022.47.57","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.47.57","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest przedstawienie różnych podejść różnych szkół ekonomicznych do problemu kształtowania cen dzieł sztuki oraz wykazanie, że wartość rynkowa dzieła sztuki jest określana na podstawie zarówno obiektywnych jak i subiektywnych kryteriów oceny. \u0000W historii ekonomii zagadnieniem wartości dzieła sztuki zajmowali się przedstawiciele wszystkich szkół ekonomicznych od klasycznej, post klasycznej, keynesowskiej, a nawet marksistowskiej, po przedstawicieli ekonomiki kultury. Badanie kształtowania się cen na rynku sztuki wiąże się z wieloma trudnościami, można także wyróżnić dwie przeciwstawne postawy badawcze: pierwsza wyraża pogląd, że wartość dzieła sztuki jest kształtowana przez gusta kolekcjonerów, druga postawa badawcza wyraża pogląd, że dzieła sztuki są powiązane z innymi dobrami ekonomicznymi, ponieważ podobnie jak one podlegają siłom rynkowym. Przyjęta metoda badawcza to analiza danych historycznych, raportów aukcyjnych, danych statystycznych oraz literatury przedmiotu zarówno polsko jak i anglojęzycznej. W artykule zaprezentowano kompleksowe zestawienie poglądów różnych szkół ekonomicznych na zagadnienie wartości dzieł sztuki. Niniejszy artykuł może stanowić obszar dalszych badań i rozważań. \u0000 ","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"113 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79395582","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.229.239
Martyna Madej
Cel. Przedmiot badań stanowił tekst powieści Nibynoc Jay’a Kristoffa oraz jego tłumaczenie. Celem była próba określenia skoposu w przekładzie na język polski. Metody. Analizie porównawczej zostały podane głównie neologizmy stworzone przez autora, w zestawieniu z tłumaczeniami Małgorzaty Strzelec. Dokonano również całościowego porównania obu dzieł, w celu odnalezienia skoposu w działaniach tłumaczki. Wyniki i wnioski. Wykazano, że pomimo wystąpienia kilku wyjątków, tłumaczka przyjmowała określoną metodę tłumaczenia dla każdego rodzaju neologizmu występującego w książce. Jako cel przez nią obrany można uznać wierne oddanie treści w języku docelowym. Pojawiające się elementy egzotyzacji miały za zadanie umożliwienie czytelnikowi głębsze doświadczenie fikcyjnego świata. Wartość poznawcza. Literatura fantastyczna ma duży potencjał badawczy, nie tylko w przypadku skoposu. Poruszenie tematu skoposu w literaturze fantasy może stanowić inspirację do analizy innych gatunków literackich i zachęcić do poszukiwania głębszego sensu w działaniach podejmowanych przez tłumaczy.
{"title":"Skopos w przekładzie literatury fantasy – przypadek Nibynocy Jay’a Kristoffa","authors":"Martyna Madej","doi":"10.15503/onis2022.229.239","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.229.239","url":null,"abstract":"Cel. Przedmiot badań stanowił tekst powieści Nibynoc Jay’a Kristoffa oraz jego tłumaczenie. Celem była próba określenia skoposu w przekładzie na język polski. \u0000Metody. Analizie porównawczej zostały podane głównie neologizmy stworzone przez autora, w zestawieniu z tłumaczeniami Małgorzaty Strzelec. Dokonano również całościowego porównania obu dzieł, w celu odnalezienia skoposu w działaniach tłumaczki. \u0000Wyniki i wnioski. Wykazano, że pomimo wystąpienia kilku wyjątków, tłumaczka przyjmowała określoną metodę tłumaczenia dla każdego rodzaju neologizmu występującego w książce. Jako cel przez nią obrany można uznać wierne oddanie treści w języku docelowym. Pojawiające się elementy egzotyzacji miały za zadanie umożliwienie czytelnikowi głębsze doświadczenie fikcyjnego świata. \u0000Wartość poznawcza. Literatura fantastyczna ma duży potencjał badawczy, nie tylko w przypadku skoposu. Poruszenie tematu skoposu w literaturze fantasy może stanowić inspirację do analizy innych gatunków literackich i zachęcić do poszukiwania głębszego sensu w działaniach podejmowanych przez tłumaczy.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"32 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77649236","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.274.294
Natalia Mazurkiewicz-Szafarska
Cel. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy twórcy serialu Seria Niefortunnych Zdarzeń (Sonnenfeld, 2017-2019) w sposób intencjonalny lub nieintencjonalny dokonali realizacji koncepcji Bertolta Brechta opisanych w ramach pracy teoretycznej Wartość mosiądzu, ze szczególnym uwzględnieniem muzyczności produkcji Netflixa oraz teatru Brechta. Omówione koncepcje. Artykuł oparty jest na dotychczasowych badaniach dotyczących seryjności w kulturze oraz w popkulturze, z zastosowaniem analizy porównawczej muzyczności utworów i koncepcji teoretycznych Brechta oraz utworów muzycznych i muzyczno-słownych obecnych w serialu. Ich wykorzystanie wydaje się w pewnym stopniu analogiczne, a to nasuwa z kolei pytanie o podobieństwa w funkcji konstrukcyjnej tekstów kultury i intencjonalność nawiązania – co staje się głównym tematem artykułu. Wyniki i wnioski. Dzięki podobieństwom udowodnionym przez wyniki analizy dosyć jednoznacznie można potwierdzić tezę o postbrechtowskim charakterze utworów muzycznych w Serii Niefortunnych Zdarzeń, przy czym ich zastosowanie wydaje się posiadać odmienny charakter. Podczas gdy w utworach Brechta piosenki przybierają odcień polityczny, w Serii… ich funkcja jest przede wszystkim rozrywkowa, dodatkowo niesie niekiedy pewne treści społeczne, których zrozumienie nie jest jednak niezbędne do zrozumienia wymowy serialu. Dowodzi to wielowymiarowości utworu (a mówiąc szerzej – całej popkultury) i mnogości jego możliwych interpretacji. Wartość poznawcza. W artykule zaprezentowano kompleksową analizę kulturoznawczą muzyczności utworów Brechta oraz netflixowskiej Serii Niefortunnych Zdarzeń. Może to stanowić obszar dalszych rozważań na gruncie badań na temat tarć i wzajemnych wpływów pomiędzy tezami przynależnymi do stereotypowo rozumianej „kultury wyższej” oraz współczesnej popkultury.
{"title":"Spoiler, mroczne intrygi i oktawy równoległe czyli Brecht na Netflixie","authors":"Natalia Mazurkiewicz-Szafarska","doi":"10.15503/onis2022.274.294","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.274.294","url":null,"abstract":"Cel. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, czy twórcy serialu Seria Niefortunnych Zdarzeń (Sonnenfeld, 2017-2019) w sposób intencjonalny lub nieintencjonalny dokonali realizacji koncepcji Bertolta Brechta opisanych w ramach pracy teoretycznej Wartość mosiądzu, ze szczególnym uwzględnieniem muzyczności produkcji Netflixa oraz teatru Brechta.\u0000Omówione koncepcje. Artykuł oparty jest na dotychczasowych badaniach dotyczących seryjności w kulturze oraz w popkulturze, z zastosowaniem analizy porównawczej muzyczności utworów i koncepcji teoretycznych Brechta oraz utworów muzycznych i muzyczno-słownych obecnych w serialu. Ich wykorzystanie wydaje się w pewnym stopniu analogiczne, a to nasuwa z kolei pytanie o podobieństwa w funkcji konstrukcyjnej tekstów kultury i intencjonalność nawiązania – co staje się głównym tematem artykułu. \u0000Wyniki i wnioski. Dzięki podobieństwom udowodnionym przez wyniki analizy dosyć jednoznacznie można potwierdzić tezę o postbrechtowskim charakterze utworów muzycznych w Serii Niefortunnych Zdarzeń, przy czym ich zastosowanie wydaje się posiadać odmienny charakter. Podczas gdy w utworach Brechta piosenki przybierają odcień polityczny, w Serii… ich funkcja jest przede wszystkim rozrywkowa, dodatkowo niesie niekiedy pewne treści społeczne, których zrozumienie nie jest jednak niezbędne do zrozumienia wymowy serialu. Dowodzi to wielowymiarowości utworu (a mówiąc szerzej – całej popkultury) i mnogości jego możliwych interpretacji.\u0000Wartość poznawcza. W artykule zaprezentowano kompleksową analizę kulturoznawczą muzyczności utworów Brechta oraz netflixowskiej Serii Niefortunnych Zdarzeń. Może to stanowić obszar dalszych rozważań na gruncie badań na temat tarć i wzajemnych wpływów pomiędzy tezami przynależnymi do stereotypowo rozumianej „kultury wyższej” oraz współczesnej popkultury.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"4608 1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88946284","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.219.226
Katarzyna Łyżwa
Cel. Celem badań była analiza nowoczesnych rozwiązań informacyjno-telekomunikacyjnych służących do tłumaczeń językowych, w tym ograniczeń tych technologii oraz ich użyteczności na rzecz zapobiegania wykluczeniu społecznemu. Materiały i metody. Do przeprowadzenia analizy wykorzystano metodę badania dokumentów opierając się na literaturze przedmiotu oraz artykułach branżowych dostępnych w sieci Internet. Wyniki. Dzięki rozwojowi komputerów, Internetu i sztucznej inteligencji stało się możliwe tłumaczenie maszynowe, w którym urządzenia samodzielnie konwertują teksty z języka wyjściowego na docelowy. Narzędzia te działają w oparciu o sieci neuronowe i bazy danych, składające się z miliardów słów i zwrotów. Większość z nich oprócz tłumaczenia tekstów umożliwia także tłumaczenie głosu oraz zamianę tekstu na mowę. Oprócz translatorów dostępnych online mamy także urządzenia elektroniczne, dedykowane do tłumaczeń komunikatów głosowych. Mimo swojej niewątpliwej użyteczności w przypadku treści niosących ze sobą przekaz emocjonalny (wierszy, bajek, pieśni), oddanie uczuć i emocji człowieka jest jednak dla nich niedostępne. Tłumaczenia nie są także wolne od błędów gramatycznych i stylistycznych. Wymagają w związku z tym sprawdzenia przez człowieka, choćby w postaci tzw. post edycji. Wnioski. Mimo swoich ograniczeń translatory usprawniają nie tylko pracę tłumaczy ale także pomagają przeciętnemu użytkownikowi uzyskać szeroki dostęp do informacji i zrozumienia treści obcojęzycznych. Ich dalszy rozwój jest zatem zjawiskiem pożądanym.
{"title":"Nowoczesne rozwiązania IT stosowane w translatoryce","authors":"Katarzyna Łyżwa","doi":"10.15503/onis2022.219.226","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.219.226","url":null,"abstract":"Cel. Celem badań była analiza nowoczesnych rozwiązań informacyjno-telekomunikacyjnych służących do tłumaczeń językowych, w tym ograniczeń tych technologii oraz ich użyteczności na rzecz zapobiegania wykluczeniu społecznemu. \u0000Materiały i metody. Do przeprowadzenia analizy wykorzystano metodę badania dokumentów opierając się na literaturze przedmiotu oraz artykułach branżowych dostępnych w sieci Internet. \u0000Wyniki. Dzięki rozwojowi komputerów, Internetu i sztucznej inteligencji stało się możliwe tłumaczenie maszynowe, w którym urządzenia samodzielnie konwertują teksty z języka wyjściowego na docelowy. Narzędzia te działają w oparciu o sieci neuronowe i bazy danych, składające się z miliardów słów i zwrotów. Większość z nich oprócz tłumaczenia tekstów umożliwia także tłumaczenie głosu oraz zamianę tekstu na mowę. Oprócz translatorów dostępnych online mamy także urządzenia elektroniczne, dedykowane do tłumaczeń komunikatów głosowych. Mimo swojej niewątpliwej użyteczności w przypadku treści niosących ze sobą przekaz emocjonalny (wierszy, bajek, pieśni), oddanie uczuć i emocji człowieka jest jednak dla nich niedostępne. Tłumaczenia nie są także wolne od błędów gramatycznych i stylistycznych. Wymagają w związku z tym sprawdzenia przez człowieka, choćby w postaci tzw. post edycji. \u0000Wnioski. Mimo swoich ograniczeń translatory usprawniają nie tylko pracę tłumaczy ale także pomagają przeciętnemu użytkownikowi uzyskać szeroki dostęp do informacji i zrozumienia treści obcojęzycznych. Ich dalszy rozwój jest zatem zjawiskiem pożądanym.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"9 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82318368","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.175.185
Maciej Rząd
Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych. Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych. Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony. Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.
{"title":"Państwowe rozdawnictwo zboża w Cesarstwie Rzymskim. Kształtowanie postaw społecznych w świetle źródeł ikonograficznych","authors":"Maciej Rząd","doi":"10.15503/onis2022.175.185","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.175.185","url":null,"abstract":"Cel badań. Celem badań było ukazanie społecznych aspektów systemu państwowego rozdawnictwa zboża w Rzymie – annony – na podstawie analizy źródeł ikonograficznych.\u0000Metoda badań. Do wykorzystanych metod należą: kwerenda biblioteczna, analiza źródeł archeologicznych, ikonograficznych (głównie numizmatycznych) i pisanych.\u0000Wyniki badań. Za pomocą przedstawień ikonograficznych kolejni cesarze chcieli w odpowiedni sposób zaprezentować się poddanym – jako odpowiedzialni, zdolni do zapewnienia im wyżywienia patroni, mający błogosławieństwo i przychylność bóstw dających obfitość. Głównym rodzajem zabytków, na których można znaleźć takie wizerunki, są monety, były one bowiem używane przez wszystkich obywateli i dawały możliwość łatwego rozpowszechnienia wymaganego przekazu. Znaczenie annony w propagandzie cesarskiej, widoczne na przykładach zabytków numizmatycznych, dodaje nowych aspektów interpretacyjnych pozostałym źródłom ikonograficznym, prezentującym prace związane z przetwórstwem i zarządzaniem zbożem. Analizując przedstawienia czynności takich jak: odmierzanie ziarna, wyładunek statków w porcie czy transport zboża Tybrem, należy mieć bowiem na uwadze fakt, że mogą one być nie tylko prostymi ilustracjami działań pojedynczych ludzi lub prywatnych organizacji, lecz również stanowić świadectwo powiązania przedstawionych na nich osób z wielkim, złożonym systemem annony.\u0000Wnioski. Źródła ikonograficzne są materialnym dowodem działań władz Cesarstwa, mających przynieść określone skutki społeczne, takie jak przekonanie ludu o hojności i opiece władcy oraz wzbudzenie poczucia zależności od panującego. Przez porównanie z przekazami pisanymi umożliwiają pełniejsze zrozumienie znaczenia instytucji annony w społeczeństwie rzymskim.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"870 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87839147","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.265.274
M. Karlikowska-Pąsiek
Cel badań. Celem badań było prześledzenie scenariuszy adaptacji teatralnych powieści Zbrodnia i kara w reżyserii Andrzeja Wajdy (1984) i Waldemara Śmigasiewicza (2007) oraz wskazanie podobieństw i różnic pomiędzy badanymi tekstami. Metody badań. W pracy zostały przeanalizowane i porównane ze sobą dwa odrębne scenariusze teatralne scena po scenie, aby ukazać i omówić podobieństwa i różnice w budowie przedstawienia pod względem przekładu dzieła literackiego na dzieło sceniczne. Wyniki badań. Analiza wykazała, że oba scenariusze są zbudowane na podstawie trzech naprzemiennych dialogów Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią. Obie adaptacje teatralne skupiają się na kondycji psychicznej zbrodniarza tuż po dokonaniu zbrodni oraz na pytaniu: Dlaczego Raskolnikow zabił? Różnice w scenariuszach wynikają po pierwsze, z doboru przez reżyserów bohaterów drugoplanowych. Po drugie, z powodu epizodów, które występują pomiędzy dialogami Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią. Wnioski. W badaniu zostały wzięte pod uwagę jedynie podobieństwa i różnice w konstrukcji warstwy tekstowej wymienionych adaptacji. Tak, aby zrozumieć jakie idee i symbole utworu Zbrodnia i kara chciał przekazać widzowi Wajda a jakie Śmigasiewicz. Nie były badane rozwiązania sceniczne takie jak, gra aktorska, scenografia, kostiumy, światła, oprawa muzyczna i inne środki wyrazu.
{"title":"Sceniczna adaptacja \"Zbrodni i kary\" w ujęciu Wajdy oraz Śmigasiewicza. Podobieństwa i różnice","authors":"M. Karlikowska-Pąsiek","doi":"10.15503/onis2022.265.274","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.265.274","url":null,"abstract":"Cel badań. Celem badań było prześledzenie scenariuszy adaptacji teatralnych powieści Zbrodnia i kara w reżyserii Andrzeja Wajdy (1984) i Waldemara Śmigasiewicza (2007) oraz wskazanie podobieństw i różnic pomiędzy badanymi tekstami. \u0000Metody badań. W pracy zostały przeanalizowane i porównane ze sobą dwa odrębne scenariusze teatralne scena po scenie, aby ukazać i omówić podobieństwa i różnice w budowie przedstawienia pod względem przekładu dzieła literackiego na dzieło sceniczne. \u0000Wyniki badań. Analiza wykazała, że oba scenariusze są zbudowane na podstawie trzech naprzemiennych dialogów Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią. Obie adaptacje teatralne skupiają się na kondycji psychicznej zbrodniarza tuż po dokonaniu zbrodni oraz na pytaniu: Dlaczego Raskolnikow zabił? Różnice w scenariuszach wynikają po pierwsze, z doboru przez reżyserów bohaterów drugoplanowych. Po drugie, z powodu epizodów, które występują pomiędzy dialogami Raskolnikowa z Porfirym oraz Raskolnikowa z Sonią. \u0000Wnioski. W badaniu zostały wzięte pod uwagę jedynie podobieństwa i różnice w konstrukcji warstwy tekstowej wymienionych adaptacji. Tak, aby zrozumieć jakie idee i symbole utworu Zbrodnia i kara chciał przekazać widzowi Wajda a jakie Śmigasiewicz. Nie były badane rozwiązania sceniczne takie jak, gra aktorska, scenografia, kostiumy, światła, oprawa muzyczna i inne środki wyrazu.","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"68 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73968628","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Cel. Celem artykułu jest prezentacja refleksji dotyczącej wybranych elementów przemocy symbolicznej, funkcjonującej w przestrzeni szkolnej oraz niektórych strategii oporu społeczności uczniowskiej. Wybranym do analizy przykładem przemocy symbolicznej jest obecny w instytucjach oświaty determinizm aksjologiczny związany z intencjonalną (i nieskuteczną) izolacją dyskursu szkolnego od rzeczywistych doświadczeń młodzieży szkolnej. Omawiane w tym wystąpieniu aspekty wspomnianego zjawiska skupione są wokół zagadnień związanych z (m.in.) seksualnością oraz kontrowersjami polityczno-społecznymi i etycznymi w tym obszarze, zaś egzemplifikacją – analiza uczniowskich protestów. Metody badawcze. Analiza materiałów bieżących (w tym materiałów ulotnych). Ramą teoretyczną dla tych analiz jest koncepcja przemocy symbolicznej Pierre'a Bourdieu (Bourdieu 2004, s. 45), dokonana przezeń oraz Jean-Claude’a Passerona (Bourdieu, Passeron, 206) krytyka systemu szkolnictwa oraz Michela Foucaulta (Foucault, 2009) koncepcja instytucji władzy (takich jak szpital, więzienie czy szkoła). Wyniki i wnioski. Strategie przemocy instytucji szkolnych (reakcyjność zachowań, anachroniczne wzorce aksjologiczne, stygmatyzacja własnych przekonań) skutkują: Zwiększeniem dysonansu poznawczego i aksjologicznego uczniów i pracowników szkolnych; Osłabieniem efektywnej presji szkolnej, a co za tym idzie zmniejszeniem faktycznego oddziaływania szkolnej przemocy symbolicznej opartej o reakcyjne wzorce; co razem prowadzi do: Nasilenia potrzeby działań kontestacyjnych (m.in poprzez udział w strajkach społecznych). Anachronizm instytucji oświaty wpłynął na poszukiwania nowej, alternatywnej wspólnoty. Uczniowie organizowali alternatywne metody ekspresji i uczestnictwa. Na przykładzie uczestnictwa w Strajku Kobiet można zauważyć znaczącą polityzację języka uczniów oraz zwiększoną skłonność konfrontacji ze szkolnymi "tabu". Słowa kluczowe: przemoc symboliczna, instytucja szkolna, władza; przestrzeń szkolna, uczniowie
{"title":"Uczniowie kontra anachroniczny system oświaty","authors":"K. Miś, A. Krawczyk","doi":"10.15503/onis2022.83.93","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.83.93","url":null,"abstract":"Cel. Celem artykułu jest prezentacja refleksji dotyczącej wybranych elementów przemocy symbolicznej, funkcjonującej w przestrzeni szkolnej oraz niektórych strategii oporu społeczności uczniowskiej. Wybranym do analizy przykładem przemocy symbolicznej jest obecny w instytucjach oświaty determinizm aksjologiczny związany z intencjonalną (i nieskuteczną) izolacją dyskursu szkolnego od rzeczywistych doświadczeń młodzieży szkolnej. Omawiane w tym wystąpieniu aspekty wspomnianego zjawiska skupione są wokół zagadnień związanych z (m.in.) seksualnością oraz kontrowersjami polityczno-społecznymi i etycznymi w tym obszarze, zaś egzemplifikacją – analiza uczniowskich protestów. \u0000Metody badawcze. Analiza materiałów bieżących (w tym materiałów ulotnych). Ramą teoretyczną dla tych analiz jest koncepcja przemocy symbolicznej Pierre'a Bourdieu (Bourdieu 2004, s. 45), dokonana przezeń oraz Jean-Claude’a Passerona (Bourdieu, Passeron, 206) krytyka systemu szkolnictwa oraz Michela Foucaulta (Foucault, 2009) koncepcja instytucji władzy (takich jak szpital, więzienie czy szkoła). \u0000Wyniki i wnioski. Strategie przemocy instytucji szkolnych (reakcyjność zachowań, anachroniczne wzorce aksjologiczne, stygmatyzacja własnych przekonań) skutkują: \u0000 \u0000Zwiększeniem dysonansu poznawczego i aksjologicznego uczniów i pracowników szkolnych; \u0000Osłabieniem efektywnej presji szkolnej, a co za tym idzie zmniejszeniem faktycznego oddziaływania szkolnej przemocy symbolicznej opartej o reakcyjne wzorce; co razem prowadzi do: \u0000Nasilenia potrzeby działań kontestacyjnych (m.in poprzez udział w strajkach społecznych). \u0000 \u0000Anachronizm instytucji oświaty wpłynął na poszukiwania nowej, alternatywnej wspólnoty. Uczniowie organizowali alternatywne metody ekspresji i uczestnictwa. Na przykładzie uczestnictwa w Strajku Kobiet można zauważyć znaczącą polityzację języka uczniów oraz zwiększoną skłonność konfrontacji ze szkolnymi \"tabu\". \u0000Słowa kluczowe: przemoc symboliczna, instytucja szkolna, władza; przestrzeń szkolna, uczniowie","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"7 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89950220","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.120.134
Paweł Schoepp
Cel. Celem niniejszego badania było sprawdzenie, czy sposób interpretowania racjonalności przez osoby badane łączy się z ich decyzjami ekonomicznymi i skłonnościami do maksymalizowania. Materiały i metody. Przeprowadzono badanie na 204 osobach w wieku głównie studenckim,z wykorzystaniem utworzonych definicji racjonalności, dwóch wariantów gry dyktator oraz Skali maksymalizacji, za pomocą platformy Qualtrics. Wyniki. Najważniejsze wyniki sugerują, że sposób rozumienia racjonalności powiązany jest z wysokością ofert składanych w grach dyktator - związek jest dodatni dla filozoficznej definicji, zaś negatywny dla ekonomicznej. Jednocześnie wyniki na Skali maksymalizacji wykazały (częściowo) istotne związki z ofertami składanymi w grze dyktator. Osoba badana, która preferowała ekonomiczną definicję racjonalności, była mężczyzną, osiągała wysoki poziom na Skali maksymalizacji oraz studiowała kierunek ekonomiczny, miała największą skłonność do składania niższych ofert w grze dyktator. Wnioski. Badanie pokazuje, że sposób definiowania i rozumienia racjonalności może być powiązany w istotny sposób z tym, jak dana osoba zarządza pieniędzmi – czy kieruje się preferencjami zorientowanymi prospołecznie, czy też jej wybory są bardziej egoistyczne. Kontynuowanie tychże rozmyślań w teorii oraz praktyce może przyczynić się do rozwoju i uaktualnienia fundamentalnych terminów (i przyjętych wobec nich stanowisk) w psychologii, filozofii i ekonomii. Słowa kluczowe: racjonalność, altruizm, gra dyktator, maksymalizacja
{"title":"Subiektywne definiowanie pojęcia racjonalności w relacji do wybranych aspektów podejmowania decyzji","authors":"Paweł Schoepp","doi":"10.15503/onis2022.120.134","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.120.134","url":null,"abstract":"Cel. Celem niniejszego badania było sprawdzenie, czy sposób interpretowania racjonalności przez osoby badane łączy się z ich decyzjami ekonomicznymi i skłonnościami do maksymalizowania.\u0000Materiały i metody. Przeprowadzono badanie na 204 osobach w wieku głównie studenckim,z wykorzystaniem utworzonych definicji racjonalności, dwóch wariantów gry dyktator oraz Skali maksymalizacji, za pomocą platformy Qualtrics.\u0000Wyniki. Najważniejsze wyniki sugerują, że sposób rozumienia racjonalności powiązany jest z wysokością ofert składanych w grach dyktator - związek jest dodatni dla filozoficznej definicji, zaś negatywny dla ekonomicznej. Jednocześnie wyniki na Skali maksymalizacji wykazały (częściowo) istotne związki z ofertami składanymi w grze dyktator. Osoba badana, która preferowała ekonomiczną definicję racjonalności, była mężczyzną, osiągała wysoki poziom na Skali maksymalizacji oraz studiowała kierunek ekonomiczny, miała największą skłonność do składania niższych ofert w grze dyktator.\u0000Wnioski. Badanie pokazuje, że sposób definiowania i rozumienia racjonalności może być powiązany w istotny sposób z tym, jak dana osoba zarządza pieniędzmi – czy kieruje się preferencjami zorientowanymi prospołecznie, czy też jej wybory są bardziej egoistyczne. Kontynuowanie tychże rozmyślań w teorii oraz praktyce może przyczynić się do rozwoju i uaktualnienia fundamentalnych terminów (i przyjętych wobec nich stanowisk) w psychologii, filozofii i ekonomii.\u0000Słowa kluczowe: racjonalność, altruizm, gra dyktator, maksymalizacja","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"46 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85161512","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-08-30DOI: 10.15503/onis2022.186.193
Stanisław Grabarczyk
Cel badań. Celem artykułu jest ukazanie systemowego podejścia jezuitów do kwestii rywalizacji między uczniami w procesie edukacyjnym i wychowawczym młodzieży szlacheckiej w epoce nowożytnej. Przybliżony został kontekst historyczny, w którym jezuici rozwijali swój system szkolnictwa. Metoda badań. Tekst jest napisany w oparciu o źródło, będące głównym dokumentem opisującym doktrynę edukacyjną zakonu jezuitów – Ratio Studiorum. Autor wykorzystał literaturę przedmiotu: naukowe opracowania dotyczące historii zakonu oraz historii powstania Ratio Studiorum, a także roli rywalizacji w wychowaniu i edukacji. Analiza źródła pozwoliła badaczowi dostrzec istotny element, rozwijający ducha rywalizacji, czyli system kar i nagród oraz sposób doceniania najlepszych uczniów. Wyniki i wnioski. Wnioskiem pracy jest stwierdzenie, że jezuici przykładali duże znaczenie do współzawodnictwa w wychowywaniu młodych chłopców oraz stymulowali ich rozwój za pomocą systemu kar i nagród. Wartość poznawcza. Rozprawa prezentuje jeden z elementów programowych kształcenia jezuickiego w nowożytnej Europie i może stanowić element do szerszych badań nad historią zakonu oraz historią edukacji.
{"title":"Podejście jezuitów do rywalizacji w szkolnictwie w okresie nowożytnym na podstawie „Ratio Studiorum”","authors":"Stanisław Grabarczyk","doi":"10.15503/onis2022.186.193","DOIUrl":"https://doi.org/10.15503/onis2022.186.193","url":null,"abstract":"Cel badań. Celem artykułu jest ukazanie systemowego podejścia jezuitów do kwestii rywalizacji między uczniami w procesie edukacyjnym i wychowawczym młodzieży szlacheckiej w epoce nowożytnej. Przybliżony został kontekst historyczny, w którym jezuici rozwijali swój system szkolnictwa.\u0000Metoda badań. Tekst jest napisany w oparciu o źródło, będące głównym dokumentem opisującym doktrynę edukacyjną zakonu jezuitów – Ratio Studiorum. Autor wykorzystał literaturę przedmiotu: naukowe opracowania dotyczące historii zakonu oraz historii powstania Ratio Studiorum, a także roli rywalizacji w wychowaniu i edukacji. Analiza źródła pozwoliła badaczowi dostrzec istotny element, rozwijający ducha rywalizacji, czyli system kar i nagród oraz sposób doceniania najlepszych uczniów.\u0000Wyniki i wnioski. Wnioskiem pracy jest stwierdzenie, że jezuici przykładali duże znaczenie do współzawodnictwa w wychowywaniu młodych chłopców oraz stymulowali ich rozwój za pomocą systemu kar i nagród.\u0000Wartość poznawcza. Rozprawa prezentuje jeden z elementów programowych kształcenia jezuickiego w nowożytnej Europie i może stanowić element do szerszych badań nad historią zakonu oraz historią edukacji.\u0000 ","PeriodicalId":19435,"journal":{"name":"Ogrody Nauk i Sztuk","volume":"120 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89626687","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：