Celem artykułu jest podsumowanie analizy akt polskich postępowań karnych odnośnie do techniki protokołowania w ujęciu wierności odzwierciedlenia relacji osoby przesłuchiwanej. Próbą badawczą objęte zostały zarówno protokoły dokumentujące czynność przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego. Uzupełniająco (z zastrzeżeniem treści art. 174 k.p.k.) analizowano notatki służbowe funkcjonariuszy policji. W treści opisana została praktyka protokołowania a także dostrzeżone błędy. Analiza obejmowała dwa rodzaje spraw - odnośnie zarzutu z art. 207 k.k. (przestępstwo znęcania) i art. 197 k.k. (przestępstwo zgwałcenia), co wynikało z przyjętego przez Autora celu badawczego. Opracowaniema charakter głównie opisowy - podsumowujący. Jest on pierwszą częścią badań prezentującą wyłącznie praktykę postępowania. W drugim tekście wskazane będą i zaproponowane zostaną wytyczne odnośnie do tego jak należy tworzyć prawidłowo protokół w sprawie karnej. Treść pozbawiona jest uwag odnośnie wpływu na przebieg postępowania karnego, w związku z odzwierciedlenie lub też jego brakiem w kontekście stanów emocjonalnych, głównie w ujęciu zasady swobodnej oceny dowodów, czy też zasady bezpośredniości. Odniesienia do zasad procesu karnego znajdą się w kolejnym tekście.
{"title":"Sposób odzwierciedlania w protokole emocji osób przesłuchiwanych w sprawie karnej – badanie praktyki","authors":"Dariusz Jagiełło","doi":"10.31648/sp.9375","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9375","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest podsumowanie analizy akt polskich postępowań karnych odnośnie do techniki protokołowania w ujęciu wierności odzwierciedlenia relacji osoby przesłuchiwanej. Próbą badawczą objęte zostały zarówno protokoły dokumentujące czynność przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego, jak i sądowego. Uzupełniająco (z zastrzeżeniem treści art. 174 k.p.k.) analizowano notatki służbowe funkcjonariuszy policji. W treści opisana została praktyka protokołowania a także dostrzeżone błędy. Analiza obejmowała dwa rodzaje spraw - odnośnie zarzutu z art. 207 k.k. (przestępstwo znęcania) i art. 197 k.k. (przestępstwo zgwałcenia), co wynikało z przyjętego przez Autora celu badawczego. Opracowaniema charakter głównie opisowy - podsumowujący. Jest on pierwszą częścią badań prezentującą wyłącznie praktykę postępowania. W drugim tekście wskazane będą i zaproponowane zostaną wytyczne odnośnie do tego jak należy tworzyć prawidłowo protokół w sprawie karnej. Treść pozbawiona jest uwag odnośnie wpływu na przebieg postępowania karnego, w związku z odzwierciedlenie lub też jego brakiem w kontekście stanów emocjonalnych, głównie w ujęciu zasady swobodnej oceny dowodów, czy też zasady bezpośredniości. Odniesienia do zasad procesu karnego znajdą się w kolejnym tekście.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"23 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168242","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Główny księgowy jednostki sektora finansów publicznych to jedno z ważniejszych stanowisk w każdej jednostce, bez którego wykonywanie jej zadań jest niemożliwe. Zadania głównego księgowego obarczone są dużą dozą odpowiedzialności, w tym o charakterze prawnokarnym. Szczególną rolę sprawuje główny księgowy budżetu jednostki samorządu terytorialnego - skarbnik, którego działania rzutują na możliwości realizacji zadań publicznych na rzecz społeczności lokalnej. Celem artykułu jest przedstawienie pozycji prawnej głównego księgowego jednostki sektora finansów publicznych (dawniej jednostki budżetowej) i jej ewolucja na przestrzeni lat z uwzględnieniem restytucji samorządu terytorialnego. Przeprowadzona analiza rozwiązań prawnych wskazuje, że na przestrzeni ponad 70 lat ulegały one bardziej ewolucji niż rewolucji. Katalog zadań stawianych głównemu księgowemu z niewielkimi zmianami utrzymał się do czasów współczesnych. Ewolucję należy dostrzegać w zagadnieniach ustrojowych i wraz z restytucją samorządu terytorialnego, a także z wejściem Polski do UE.
{"title":"Pozycja prawna głównego księgowego jednostki sektora finansów publicznych i jej ewolucja","authors":"Dawid Czesyk","doi":"10.31648/sp.9573","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9573","url":null,"abstract":"Główny księgowy jednostki sektora finansów publicznych to jedno z ważniejszych stanowisk w każdej jednostce, bez którego wykonywanie jej zadań jest niemożliwe. Zadania głównego księgowego obarczone są dużą dozą odpowiedzialności, w tym o charakterze prawnokarnym. Szczególną rolę sprawuje główny księgowy budżetu jednostki samorządu terytorialnego - skarbnik, którego działania rzutują na możliwości realizacji zadań publicznych na rzecz społeczności lokalnej. Celem artykułu jest przedstawienie pozycji prawnej głównego księgowego jednostki sektora finansów publicznych (dawniej jednostki budżetowej) i jej ewolucja na przestrzeni lat z uwzględnieniem restytucji samorządu terytorialnego. Przeprowadzona analiza rozwiązań prawnych wskazuje, że na przestrzeni ponad 70 lat ulegały one bardziej ewolucji niż rewolucji. Katalog zadań stawianych głównemu księgowemu z niewielkimi zmianami utrzymał się do czasów współczesnych. Ewolucję należy dostrzegać w zagadnieniach ustrojowych i wraz z restytucją samorządu terytorialnego, a także z wejściem Polski do UE.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"14 41","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168943","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Aktywność legislacyjna ustawodawcy dotknęła również kodeks postępowania administracyjnego, który ustawą z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych zmieniono z dniem 12 maja 2023 r. k.p.a., nadając nowe brzmienie m.in. art. 127a § 1 k.p.a. Instytucja zrzeczenia się odwołania od samego początku wywoływała wiele kontrowersji i wątpliwości prawnych, co do jej stosowania. Jedną z takich wątpliwości był moment początkowy, od jakiego można było złożyć oświadczenie o prawie do złożenia odwołania, co w praktyce sprowadzało się do interpretacji zagadnienia „w trakcie biegu do złożenia odwołania”, jakim posługiwał się art. 127a § 1 k.p.a. w brzmieniu przed nowelizacją. Pierwotna wykładnia spornego zagadnienia była rozbieżna, gdyż część sądów administracyjnych uważała, iż złożyć stosowne oświadczenie o rezygnacji z odwołania można dopiero w momencie rozpoczęcia biegu terminu do złożenia odwołania, a więc następnego dnia po odbiorze decyzji. Pojawiały się też inne stanowiska, które wprost wskazywały, iż oświadczenie można złożyć w tym samym dniu, w którym odbierze się decyzję, po zapoznaniu się z jej treścią. Niniejsze opracowanie jest próbą z jednej strony wskazania prawidłowej interpretacji art. 127a § 1 k.p.a., z drugiej odpowiedzi na pytanie, czy nowelizacja faktycznie była konieczna w związku z wypracowaniem stabilnej linii orzeczniczej, dotyczącej art. 127a § 1a. k.p.a.
{"title":"„Znowelizowany problem” momentu, od którego można skorzystać z prawa do zrzeczenia się odwołania – uwagi na tle nowego brzmienia art. 127a § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego","authors":"M. Adamczyk","doi":"10.31648/sp.9218","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9218","url":null,"abstract":"Aktywność legislacyjna ustawodawcy dotknęła również kodeks postępowania administracyjnego, który ustawą z dnia 26 stycznia 2023 r. o zmianie ustaw w celu likwidowania zbędnych barier administracyjnych i prawnych zmieniono z dniem 12 maja 2023 r. k.p.a., nadając nowe brzmienie m.in. art. 127a § 1 k.p.a. Instytucja zrzeczenia się odwołania od samego początku wywoływała wiele kontrowersji i wątpliwości prawnych, co do jej stosowania. Jedną z takich wątpliwości był moment początkowy, od jakiego można było złożyć oświadczenie o prawie do złożenia odwołania, co w praktyce sprowadzało się do interpretacji zagadnienia „w trakcie biegu do złożenia odwołania”, jakim posługiwał się art. 127a § 1 k.p.a. w brzmieniu przed nowelizacją. Pierwotna wykładnia spornego zagadnienia była rozbieżna, gdyż część sądów administracyjnych uważała, iż złożyć stosowne oświadczenie o rezygnacji z odwołania można dopiero w momencie rozpoczęcia biegu terminu do złożenia odwołania, a więc następnego dnia po odbiorze decyzji. Pojawiały się też inne stanowiska, które wprost wskazywały, iż oświadczenie można złożyć w tym samym dniu, w którym odbierze się decyzję, po zapoznaniu się z jej treścią. Niniejsze opracowanie jest próbą z jednej strony wskazania prawidłowej interpretacji art. 127a § 1 k.p.a., z drugiej odpowiedzi na pytanie, czy nowelizacja faktycznie była konieczna w związku z wypracowaniem stabilnej linii orzeczniczej, dotyczącej art. 127a § 1a. k.p.a.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"96 2","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139170922","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przestępczość farmaceutyczna stanowi bardzo poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, zarówno w krajach rozwijających się, jak i rozwiniętych. Skalę problemu potwierdzają bardzo niepokojące doniesienia medialne dotyczące liczby zgonów, które nastąpiły wskutek niewłaściwego zażywania leków, w tym spożywania leków sfałszowanych. Obszar fałszowania środków leczniczych został zdominowany przez zorganizowane grupy przestępcze, które prowadzą działalność na masową skalę. Celem artykułu jest przedstawienie przestępczości farmaceutycznej jako współcześnie klasycznego obszaru działania zorganizowanych struktur przestępczych, albowiem pozwala przestępcom osiągać lukratywne zyski przy niewielkich kosztach działalności. Ponadto jej specyfika przesądza o tym, że działania wchodzące w jej zakres są bardzo trudne do wykrycia, a zatem stanowi ona względnie bezpieczne pole do popełniania licznych nadużyć przez dobrze zorganizowane międzynarodowe ugrupowania przestępcze.
{"title":"Działalność zorganizowanych struktur przestępczych w obszarze fałszowania leków","authors":"Ewelina Wojewoda","doi":"10.31648/sp.9616","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9616","url":null,"abstract":"Przestępczość farmaceutyczna stanowi bardzo poważne zagrożenie dla zdrowia publicznego, zarówno w krajach rozwijających się, jak i rozwiniętych. Skalę problemu potwierdzają bardzo niepokojące doniesienia medialne dotyczące liczby zgonów, które nastąpiły wskutek niewłaściwego zażywania leków, w tym spożywania leków sfałszowanych. Obszar fałszowania środków leczniczych został zdominowany przez zorganizowane grupy przestępcze, które prowadzą działalność na masową skalę. Celem artykułu jest przedstawienie przestępczości farmaceutycznej jako współcześnie klasycznego obszaru działania zorganizowanych struktur przestępczych, albowiem pozwala przestępcom osiągać lukratywne zyski przy niewielkich kosztach działalności. Ponadto jej specyfika przesądza o tym, że działania wchodzące w jej zakres są bardzo trudne do wykrycia, a zatem stanowi ona względnie bezpieczne pole do popełniania licznych nadużyć przez dobrze zorganizowane międzynarodowe ugrupowania przestępcze.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"104 5","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168016","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł analizuje dorobek naukowy Zygmunta Ziembińskiego, jednego z najwybitniejszych europejskich teoretyków prawa, tworzącego w drugiej połowie XX wieku, a jego koncepcje wciąż są istotną częścią doktryny prawniczej. Pomimo upływu czasu od jego śmierci, jego prace wciąż są aktualne i wartościowe dla współczesnych badań prawa. Głównym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę głębszej analizy naukowego dziedzictwa Z. Ziembińskiego oraz określenie optymalnych metod badawczych dla tego przedsięwzięcia. Istnieje szczególna potrzeba zrozumienia socjologicznych aspektów jego pracy, które pozostają często nieodkryte lub niedocenione. Docierając do genezy i zasadniczych przyczyn zmian w podejściu Z. Ziembińskiego do badań socjologicznych w prawoznawstwie, opracowanie to zgłębia nieznane aspekty dorobku tego uczonego. Analiza naukowej spuścizny Z. Ziembińskiego ma szeroki potencjał naukowy, albowiem prowadzi do zrozumienie jego teorii prawa w większym stopniu, a także pozwala na ocenienie aktualności jej zastosowania we współczesnym kontekście prawnym i społecznym. Kontynuacja badań nad tym tematem jest więc niezbędne, aby w pełni docenić wkład tego wybitnego teoretyka prawa w rozwój polskiej teorii prawa i socjologii prawa.
{"title":"Prolegomena do badań nad socjologią prawa w teorii prawa Zygmunta Ziembińskiego","authors":"Patryk Kupis","doi":"10.31648/sp.9588","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9588","url":null,"abstract":"Artykuł analizuje dorobek naukowy Zygmunta Ziembińskiego, jednego z najwybitniejszych europejskich teoretyków prawa, tworzącego w drugiej połowie XX wieku, a jego koncepcje wciąż są istotną częścią doktryny prawniczej. Pomimo upływu czasu od jego śmierci, jego prace wciąż są aktualne i wartościowe dla współczesnych badań prawa. Głównym celem artykułu jest zwrócenie uwagi na potrzebę głębszej analizy naukowego dziedzictwa Z. Ziembińskiego oraz określenie optymalnych metod badawczych dla tego przedsięwzięcia. Istnieje szczególna potrzeba zrozumienia socjologicznych aspektów jego pracy, które pozostają często nieodkryte lub niedocenione. Docierając do genezy i zasadniczych przyczyn zmian w podejściu Z. Ziembińskiego do badań socjologicznych w prawoznawstwie, opracowanie to zgłębia nieznane aspekty dorobku tego uczonego. Analiza naukowej spuścizny Z. Ziembińskiego ma szeroki potencjał naukowy, albowiem prowadzi do zrozumienie jego teorii prawa w większym stopniu, a także pozwala na ocenienie aktualności jej zastosowania we współczesnym kontekście prawnym i społecznym. Kontynuacja badań nad tym tematem jest więc niezbędne, aby w pełni docenić wkład tego wybitnego teoretyka prawa w rozwój polskiej teorii prawa i socjologii prawa.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"2 9","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168210","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest przedstawienie skazania księdza Gebharda Heydera, który w czasie mszy w 1944 r. miał powiedzieć, że: „Wojna jest sądem karnym Boga dla narodów”, a „Niemcy muszą znowu powrócić do Chrystusa”. W czasie rozprawy sądowej dodał, że: „Wiara niemieckiego narodu w narodowy socjalizm jest najbardziej błędną drogą, jaką kiedykolwiek kroczył niemiecki naród”. Skazany na karę śmierci cudem przeżył, a po wojnie bezskutecznie zwracał się do prokuratury i sądu o ustalenie odpowiedzialności karnej swych prześladowców. Wymiar sprawiedliwości Republiki Federalnej uznał, że prokurator i sędzia, którzy współdziałali w skazaniu księdza nie popełnili przestępstwa, ponieważ stosowali wówczas obowiązujące prawo i nie byli świadomi, że czynią bezprawie. W III Rzeszy i na terenach okupowanych w czasie II wojny światowej zamordowanych zostało ponad 4000 księży katolickich. Większość z ofiar, bez sądu, zamordowano egzekucjach i obozach koncentracyjnych. W Starej Rzeszy katoliccy księża skazywani byli sądownie na karę śmierci przez Trybunał Narodowy (Volksgerichtshof).
{"title":"Zbrodnia sądowa na księdzu Gebhardzie Heyderze i odpowiedzialność karna jej sprawców","authors":"W. Kulesza, J. Kulesza","doi":"10.31648/sp.9551","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9551","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest przedstawienie skazania księdza Gebharda Heydera, który w czasie mszy w 1944 r. miał powiedzieć, że: „Wojna jest sądem karnym Boga dla narodów”, a „Niemcy muszą znowu powrócić do Chrystusa”. W czasie rozprawy sądowej dodał, że: „Wiara niemieckiego narodu w narodowy socjalizm jest najbardziej błędną drogą, jaką kiedykolwiek kroczył niemiecki naród”. Skazany na karę śmierci cudem przeżył, a po wojnie bezskutecznie zwracał się do prokuratury i sądu o ustalenie odpowiedzialności karnej swych prześladowców. Wymiar sprawiedliwości Republiki Federalnej uznał, że prokurator i sędzia, którzy współdziałali w skazaniu księdza nie popełnili przestępstwa, ponieważ stosowali wówczas obowiązujące prawo i nie byli świadomi, że czynią bezprawie. W III Rzeszy i na terenach okupowanych w czasie II wojny światowej zamordowanych zostało ponad 4000 księży katolickich. Większość z ofiar, bez sądu, zamordowano egzekucjach i obozach koncentracyjnych. W Starej Rzeszy katoliccy księża skazywani byli sądownie na karę śmierci przez Trybunał Narodowy (Volksgerichtshof).","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"14 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168291","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
features, i.e. the declaration may not be submitted on condition, cannot be revoked, is non-transferable, must include the whole inheritance, etc. As a conclusion, it was noted that the idea of rejection of succession is equal, but the main difference refers to the procedure between regulations of both countries.
{"title":"Rejecting succession in Polish and Slovakian law","authors":"Ewa Lewandowska, Karin Rakova","doi":"10.31648/sp.9123","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9123","url":null,"abstract":"features, i.e. the declaration may not be submitted on condition, cannot be revoked, is non-transferable, must include the whole inheritance, etc. As a conclusion, it was noted that the idea of rejection of succession is equal, but the main difference refers to the procedure between regulations of both countries.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"25 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139168566","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Nowelizacja art. 374 Kodeksu postępowania karnego dokonana ustawą „covidovą” z 19 czerwca 2020 r.[1] umożliwiła prowadzenie rozpraw w trybie zwyczajnym za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie czy wprowadzone do polskiego procesu karnego rozwiązania w zakresie zdalnych rozpraw zapewniają oskarżycielom równe traktowanie i w należytym stopniu zmierzają do przystosowania procesu karnego do zmieniającego się życia społecznego oraz rozwoju technologicznego. Postawiono hipotezę badawczą, że aktualne uregulowania pozwalające oskarżycielom na zdalny udział w rozprawie nie traktują stron w równy sposób, ograniczają decyzyjność sądu, co do sposobu prowadzenia postępowania, nie dają możliwości korzystania z dobrodziejstw nowych technologii w sposób optymalny.
{"title":"Zdalny udział oskarżycieli w rozprawie w sprawach karnych","authors":"K. Szczechowicz","doi":"10.31648/sp.9271","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9271","url":null,"abstract":"Nowelizacja art. 374 Kodeksu postępowania karnego dokonana ustawą „covidovą” z 19 czerwca 2020 r.[1] umożliwiła prowadzenie rozpraw w trybie zwyczajnym za pośrednictwem urządzeń zapewniających komunikację na odległość. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie czy wprowadzone do polskiego procesu karnego rozwiązania w zakresie zdalnych rozpraw zapewniają oskarżycielom równe traktowanie i w należytym stopniu zmierzają do przystosowania procesu karnego do zmieniającego się życia społecznego oraz rozwoju technologicznego. Postawiono hipotezę badawczą, że aktualne uregulowania pozwalające oskarżycielom na zdalny udział w rozprawie nie traktują stron w równy sposób, ograniczają decyzyjność sądu, co do sposobu prowadzenia postępowania, nie dają możliwości korzystania z dobrodziejstw nowych technologii w sposób optymalny.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"85 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139170971","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych znamion przestępstwa z art. 193 kodeksu karnego, w szczególności pod kątem ukazania problemów, jakich ich aktualne ujęcie może wywołać w praktyce stosowania tego przepisu. W niniejszym artykule zostały przedstawione poglądy doktryny oraz orzecznictwa w zakresie wybranych elementów przestępstwa z art. 193 k.k. (takich jak „dom”, „wdarcie się”, „osoba uprawniona” oraz „ogrodzony teren”) – oraz zestawione z konkretnymi przykładami stanów faktycznych, w których utrwalone w nauce prawa karnego znaczenie tych przepisów może wywołać wątpliwości, w tym także w zakresie umożliwiającym uniknięcie sprawcy poniesienia odpowiedzialności karnej w sytuacji, w której odpowiedzialność ta będzie w pełni uzasadniona.
{"title":"O problemach związanych z praktycznym ujęciem niektórych znamion występku naruszenia miru domowego z art. 193 Kodeksu karnego","authors":"P. Mielcarek","doi":"10.31648/sp.9366","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9366","url":null,"abstract":"Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wybranych znamion przestępstwa z art. 193 kodeksu karnego, w szczególności pod kątem ukazania problemów, jakich ich aktualne ujęcie może wywołać w praktyce stosowania tego przepisu. W niniejszym artykule zostały przedstawione poglądy doktryny oraz orzecznictwa w zakresie wybranych elementów przestępstwa z art. 193 k.k. (takich jak „dom”, „wdarcie się”, „osoba uprawniona” oraz „ogrodzony teren”) – oraz zestawione z konkretnymi przykładami stanów faktycznych, w których utrwalone w nauce prawa karnego znaczenie tych przepisów może wywołać wątpliwości, w tym także w zakresie umożliwiającym uniknięcie sprawcy poniesienia odpowiedzialności karnej w sytuacji, w której odpowiedzialność ta będzie w pełni uzasadniona.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"38 21","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139171050","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
sability as a potential factor of helplessness. The article justifies the complexity of the problem, considering the diversity of values and standards related to sexual life. It has been demonstrated that people with disabilities deserve special protection, and ensuring their dignity is a fundamental obligation of the rule of law and civil society.
{"title":"State of helplessness of a victim in the context of sexual abuse of a person with disabilities","authors":"Dorota Habrat","doi":"10.31648/sp.9436","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.9436","url":null,"abstract":"sability as a potential factor of helplessness. The article justifies the complexity of the problem, considering the diversity of values and standards related to sexual life. It has been demonstrated that people with disabilities deserve special protection, and ensuring their dignity is a fundamental obligation of the rule of law and civil society.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"31 3","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139169343","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：