W 2012 r. rozpoczęła swoją działalność Europejska Agencja ds. Zarządzanie Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA). Artykuł ma na celu ukazanie, w jaki sposób eu-LISA przyczynia się do zapewniania bezpieczeństwa na granicach zewnętrznych UE. Działalność eu-LISY znajduje swoje odzwierciedlenie w bardzo prężnie postępującym procesie technologizacji i digitalizacji zarządzania tymi granicami. Zakres zadań powierzanych Agencji z biegiem czasu znacznie się rozszerzył, stąd przekształciła się z małej, technicznej agencji w „cyfrowe serce Schengen”.
{"title":"Znaczenie i rola agencji ds. zarządzania wielkoskalowymi systemami informatycznymi (eu-LISA) w zapewnianiu bezpieczeństwa na granicach zewnętrznych Unii Europejskiej","authors":"Anastazja Gajda","doi":"10.31648/sp.8775","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8775","url":null,"abstract":"W 2012 r. rozpoczęła swoją działalność Europejska Agencja ds. Zarządzanie Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA). Artykuł ma na celu ukazanie, w jaki sposób eu-LISA przyczynia się do zapewniania bezpieczeństwa na granicach zewnętrznych UE. Działalność eu-LISY znajduje swoje odzwierciedlenie w bardzo prężnie postępującym procesie technologizacji i digitalizacji zarządzania tymi granicami. Zakres zadań powierzanych Agencji z biegiem czasu znacznie się rozszerzył, stąd przekształciła się z małej, technicznej agencji w „cyfrowe serce Schengen”.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"18 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79708135","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł dotyczy przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego, które zostało określone w art. 226 § 1 k.k. Celem publikacji jest wskazanie zakresu ochrony funkcjonariuszy publicznych przewidzianej w tym przepisie. Przeprowadzona w niniejszej publikacji analiza dotyczy w szczególności: znamion przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego, warunków odpowiedzialności sprawcy za zamach podjęty z powodu wykonywanego zawodu lub zajmowanego stanowiska oraz możliwości zastosowania wobec sprawcy nadzwyczajnego złagodzenia kary bądź odstąpienia od jej wymierzenia. Zwrócono także uwagę na szereg określeń, które mogą wywoływać wątpliwości w przedmiocie uznania ich za obelżywe. Dokonana analiza doprowadziła do wniosku, że penalizacja znieważenia funkcjonariusza publicznego stanowi bardzo ważny przejaw ochrony prawnokarnej wszystkich funkcjonariuszy publicznych w Polsce, zaś przepisy obowiązującego kodeksu karnego chronią godność tych funkcjonariuszy w odpowiednim zakresie.
{"title":"Ochrona funkcjonariusza publicznego przewidziana w art. 226 § 1 Kodeksu karnego","authors":"J. Grabowska","doi":"10.31648/sp.8821","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8821","url":null,"abstract":"Artykuł dotyczy przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego, które zostało określone w art. 226 § 1 k.k. Celem publikacji jest wskazanie zakresu ochrony funkcjonariuszy publicznych przewidzianej w tym przepisie. Przeprowadzona w niniejszej publikacji analiza dotyczy w szczególności: znamion przestępstwa znieważenia funkcjonariusza publicznego, warunków odpowiedzialności sprawcy za zamach podjęty z powodu wykonywanego zawodu lub zajmowanego stanowiska oraz możliwości zastosowania wobec sprawcy nadzwyczajnego złagodzenia kary bądź odstąpienia od jej wymierzenia. Zwrócono także uwagę na szereg określeń, które mogą wywoływać wątpliwości w przedmiocie uznania ich za obelżywe. Dokonana analiza doprowadziła do wniosku, że penalizacja znieważenia funkcjonariusza publicznego stanowi bardzo ważny przejaw ochrony prawnokarnej wszystkich funkcjonariuszy publicznych w Polsce, zaś przepisy obowiązującego kodeksu karnego chronią godność tych funkcjonariuszy w odpowiednim zakresie.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"57 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84040827","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Prawo do obrony, jako zasada konstytucyjna i procesowa, nakazuje przyznanie możliwości obrony przed oskarżeniem każdej osobie, przeciwko której prowadzone jest postępowanie karne. Nakaz ten odnosi się do każdego postępowania karnego, niezależnie od tego, czy prowadzone jest ono w trybie zwyczajnym czy w trybie szczególnym. Tryby szczególne charakteryzują się jednak istotnymi odrębnościami. Polegają one przede wszystkim na uproszczeniu postępowania, a to niewątpliwie wpływa także na pozycję uczestników postępowania, w tym także oskarżonego. W artykule dokonano analizy prawa do obrony przysługującego oskarżonemu w trybie prywatnoskargowym, w trybie nakazowym oraz w trybie przyspieszonym. Celem rozważań jest identyfikacja różnic między prawem do obrony w postępowaniu zwyczajnym i w trybach szczególnych oraz udzielenie odpowiedzi na pytanie o to, czy modyfikacje wprowadzone w trybach szczególnych nie stanowią nadmiernego ograniczenia konstytucyjnego prawa do obrony.
{"title":"Prawo do obrony w trybach szczególnych postępowania karnego","authors":"Justyna Karaźniewicz","doi":"10.31648/sp.8952","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8952","url":null,"abstract":"Prawo do obrony, jako zasada konstytucyjna i procesowa, nakazuje przyznanie możliwości obrony przed oskarżeniem każdej osobie, przeciwko której prowadzone jest postępowanie karne. Nakaz ten odnosi się do każdego postępowania karnego, niezależnie od tego, czy prowadzone jest ono w trybie zwyczajnym czy w trybie szczególnym. Tryby szczególne charakteryzują się jednak istotnymi odrębnościami. Polegają one przede wszystkim na uproszczeniu postępowania, a to niewątpliwie wpływa także na pozycję uczestników postępowania, w tym także oskarżonego. W artykule dokonano analizy prawa do obrony przysługującego oskarżonemu w trybie prywatnoskargowym, w trybie nakazowym oraz w trybie przyspieszonym. Celem rozważań jest identyfikacja różnic między prawem do obrony w postępowaniu zwyczajnym i w trybach szczególnych oraz udzielenie odpowiedzi na pytanie o to, czy modyfikacje wprowadzone w trybach szczególnych nie stanowią nadmiernego ograniczenia konstytucyjnego prawa do obrony.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"48 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87892590","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Prawo do życia stanowi najwyższą wartość chronioną prawem, a w tym ustawodawstwem prawnokarnym. Ze względu na takie zjawiska jak aborcja i eutanazja problematyka przestępstw przeciwko życiu nie traci na aktualności. Co do zasady poszczególne państwa w swoich ustawach karnych zawierają przepisy chroniące życie ludzkie, niemniej jednak ich katalog oraz zawartość normatywna mogą różnić się między sobą. Przedmiot artykułu stanowi prawnoporównawcze opracowanie dedykowane przestępstwom przeciwko życiu w polskim i austriackim prawie karnym. Za cel badań przyjęto ukazanie zbieżności oraz odrębności między unormowaniami. W opracowaniu przeanalizowano znamiona przestępstw przeciwko życiu zawartych w przepisach kodeksów karnych obu państw. Następnie dokonano porównania polskiej i austriackiej regulacji, akcentując podobieństwa i różnice. Najważniejsze wnioski wypływające z pracy są takie, że polska i austriacka ustawa karna wykazuje zarówno podobieństwa, jak i różnice w zakresie zawartości normatywnej przepisów penalizujących przestępstwa przeciwko życiu. Przeprowadzone rozważania zostały oparte zarówno na poglądach doktryny, jak też dorobku orzecznictwa. Przy konstruowaniu opracowania sięgnięto do polskich oraz zagranicznych materiałów źródłowych.
{"title":"Przestępstwa przeciwko życiu w polskim i austriackim prawie karnym - rozważania komparatystyczne","authors":"K. Borkowska","doi":"10.31648/sp.8880","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8880","url":null,"abstract":"Prawo do życia stanowi najwyższą wartość chronioną prawem, a w tym ustawodawstwem prawnokarnym. Ze względu na takie zjawiska jak aborcja i eutanazja problematyka przestępstw przeciwko życiu nie traci na aktualności. Co do zasady poszczególne państwa w swoich ustawach karnych zawierają przepisy chroniące życie ludzkie, niemniej jednak ich katalog oraz zawartość normatywna mogą różnić się między sobą. Przedmiot artykułu stanowi prawnoporównawcze opracowanie dedykowane przestępstwom przeciwko życiu w polskim i austriackim prawie karnym. Za cel badań przyjęto ukazanie zbieżności oraz odrębności między unormowaniami. W opracowaniu przeanalizowano znamiona przestępstw przeciwko życiu zawartych w przepisach kodeksów karnych obu państw. Następnie dokonano porównania polskiej i austriackiej regulacji, akcentując podobieństwa i różnice. Najważniejsze wnioski wypływające z pracy są takie, że polska i austriacka ustawa karna wykazuje zarówno podobieństwa, jak i różnice w zakresie zawartości normatywnej przepisów penalizujących przestępstwa przeciwko życiu. Przeprowadzone rozważania zostały oparte zarówno na poglądach doktryny, jak też dorobku orzecznictwa. Przy konstruowaniu opracowania sięgnięto do polskich oraz zagranicznych materiałów źródłowych.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"49 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82237389","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Glosowane orzeczenie wyznacza inny kierunek oceny winy w zakresie przyczyn wypadków drogowych. Omawia sytuację skomplikowaną i złożoną w zakresie zachowania oskarżonego, jak też ofiary. Podkreśla, że formalne naruszenie szczegółowych przepisów Prawa o ruchu drogowym czy jego ogólnych zasad, nawet w w razie ich zarzucenia oskarżonemu wcale nie musi oznaczać jego zawinienia, gdyż zachowanie pokrzywdzonego było absolutnie nie modelowe, nie możliwe do przewidzenia przez oskarżonego, któremu zarzucono formalne naruszenie określonych w Prawie o ruchu drogowym reguł. Naruszenie owych reguł z uwagi na zachowanie pokrzywdzonego nie mogło być bowiem ocenione jako zawinione przez oskarżonego. Z powyższego płynął wniosek, że koncepcja obiektywnego przypisania skutku, atrakcyjna w zakresie specjalistycznej oceny, co by było, gdyby oskarżony, przykładowo jechał z prędkością, wyższą niż administracyjnie dopuszczalną nie może być traktowana jako uniwersalna, bez oceny, zarówno empirycznej, jak też dogmatycznej ofiary, w tym zwłaszcza możliwości przewidzenia jego nie modelowego zachowania. Celem opracowania zatem było inne, szersze spojrzenie na przyczyny wypadków drogowych, nie tylko przez pryzmat formalnego naruszenia szczegółowego przepisu bądź zasady, ale również z punktu widzenia powinności oraz możliwości przewidzenia atypowego zachowania późniejszego pokrzywdzonego.
{"title":"Glosa do wyroku Sądu Najwyższego z 13 października 2022 r., sygn. akt I KK 96/21, Lex nr 3455749","authors":"Kazimierz Pawelec","doi":"10.31648/sp.8745","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8745","url":null,"abstract":"Glosowane orzeczenie wyznacza inny kierunek oceny winy w zakresie przyczyn wypadków drogowych. Omawia sytuację skomplikowaną i złożoną w zakresie zachowania oskarżonego, jak też ofiary. Podkreśla, że formalne naruszenie szczegółowych przepisów Prawa o ruchu drogowym czy jego ogólnych zasad, nawet w w razie ich zarzucenia oskarżonemu wcale nie musi oznaczać jego zawinienia, gdyż zachowanie pokrzywdzonego było absolutnie nie modelowe, nie możliwe do przewidzenia przez oskarżonego, któremu zarzucono formalne naruszenie określonych w Prawie o ruchu drogowym reguł. Naruszenie owych reguł z uwagi na zachowanie pokrzywdzonego nie mogło być bowiem ocenione jako zawinione przez oskarżonego. Z powyższego płynął wniosek, że koncepcja obiektywnego przypisania skutku, atrakcyjna w zakresie specjalistycznej oceny, co by było, gdyby oskarżony, przykładowo jechał z prędkością, wyższą niż administracyjnie dopuszczalną nie może być traktowana jako uniwersalna, bez oceny, zarówno empirycznej, jak też dogmatycznej ofiary, w tym zwłaszcza możliwości przewidzenia jego nie modelowego zachowania. Celem opracowania zatem było inne, szersze spojrzenie na przyczyny wypadków drogowych, nie tylko przez pryzmat formalnego naruszenia szczegółowego przepisu bądź zasady, ale również z punktu widzenia powinności oraz możliwości przewidzenia atypowego zachowania późniejszego pokrzywdzonego.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"18 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86618762","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem podjętego badania jest przejmowanie przez instytucje dysponujące znacznymi środkami dużych połaci żyznej ziemi pod intensywne uprawy monokultur, któremu towarzyszą inne niepokojące zjawiska. Staje się to poważnym problemem wielu państw, szczególnie tych rozwijających się. Celem niniejszej analizy (głównie w oparciu o stosowne dokumenty rangi międzynarodowej) jest więc przedstawienie problemu, który dotyczy istotnych kwestii prawnomiędzynarodowych i organizacyjnoinstytucjonalnych. Nawiązują one do praw człowieka, własności, egzystencji społeczności lokalnych i rdzennych mieszkańców oraz – co niestety dopiero teraz staje się dostrzegalne – ściśle z nimi powiązanych destrukcyjnych skutków oddziaływania na środowisko. Ich skutki uderzają głównie w środowiska wiejskie. Analiza wskazuje, że istnieje potrzeba organizacyjnego i prawnego wspierania drobnych użytkowników ziemi, tradycyjnych społeczności lokalnych i wiejskich. One to, troszcząc się o siebie, chronią swój dorobek kulturalny i społeczny oraz lokalną bioróżnorodność.
{"title":"Land grabbing – wyzwanie dla międzynarodowej ochrony praw człowieka i zrównoważonego środowiska wiejskiego","authors":"P. Krajewski","doi":"10.31648/sp.8679","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8679","url":null,"abstract":"Przedmiotem podjętego badania jest przejmowanie przez instytucje dysponujące znacznymi środkami dużych połaci żyznej ziemi pod intensywne uprawy monokultur, któremu towarzyszą inne niepokojące zjawiska. Staje się to poważnym problemem wielu państw, szczególnie tych rozwijających się. Celem niniejszej analizy (głównie w oparciu o stosowne dokumenty rangi międzynarodowej) jest więc przedstawienie problemu, który dotyczy istotnych kwestii prawnomiędzynarodowych i organizacyjnoinstytucjonalnych. Nawiązują one do praw człowieka, własności, egzystencji społeczności lokalnych i rdzennych mieszkańców oraz – co niestety dopiero teraz staje się dostrzegalne – ściśle z nimi powiązanych destrukcyjnych skutków oddziaływania na środowisko. Ich skutki uderzają głównie w środowiska wiejskie. Analiza wskazuje, że istnieje potrzeba organizacyjnego i prawnego wspierania drobnych użytkowników ziemi, tradycyjnych społeczności lokalnych i wiejskich. One to, troszcząc się o siebie, chronią swój dorobek kulturalny i społeczny oraz lokalną bioróżnorodność.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"23 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77996321","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem opracowania jest analiza wybranych problemów związanych z wprowadzonymi w okresie epidemii COVID-19 szczególnymi regulacjami dotyczącymi przywracania terminów określonych w przepisach prawa administracyjnego. Celem analizy jest weryfikacja poprawności interpretacji wprowadzonych do polskiego prawa tego okresu szczególnych regulacji prawnych w tym przedmiocie przede, wszystkim w orzecznictwie sądów administracyjnych. Na tle tego orzecznictwa oraz poglądów wyrażanych w doktrynie autor przedstawił koncepcję interpretacji. Jej podstawową tezą jest wyraźne wyodrębnienie regulacji znajdujących zastosowanie w przypadkach dopuszczonego analizowanymi regulacjami przywracania terminów materialnoprawnych oraz regulacji stanowiących podstawę przywracania terminów procesowych.
{"title":"Przywracanie terminów prawa administracyjnego w okresie pandemii COVID-19 (zagadnienia wybrane)","authors":"M. Lewicki","doi":"10.31648/sp.8678","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8678","url":null,"abstract":"Przedmiotem opracowania jest analiza wybranych problemów związanych z wprowadzonymi w okresie epidemii COVID-19 szczególnymi regulacjami dotyczącymi przywracania terminów określonych w przepisach prawa administracyjnego. Celem analizy jest weryfikacja poprawności interpretacji wprowadzonych do polskiego prawa tego okresu szczególnych regulacji prawnych w tym przedmiocie przede, wszystkim w orzecznictwie sądów administracyjnych. Na tle tego orzecznictwa oraz poglądów wyrażanych w doktrynie autor przedstawił koncepcję interpretacji. Jej podstawową tezą jest wyraźne wyodrębnienie regulacji znajdujących zastosowanie w przypadkach dopuszczonego analizowanymi regulacjami przywracania terminów materialnoprawnych oraz regulacji stanowiących podstawę przywracania terminów procesowych.\u0000 ","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"89 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79393042","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest analiza i przedstawienie opinii o roli notariusza przy ocenie czy protokołowane przez niego zdarzenie jest walnym zgromadzeniem spółki akcyjnej, które wymaga udziału w nim osób uprawnionych do głosowania w takim zdarzeniu. Według autorów, rola notariusza w tym zdarzeniu nie ogranicza się wyłącznie do roli protokolanta. Do obowiązków notariusza należy także weryfikacja statusu osób biorących udział i głosujących w zgromadzeniu. Naruszenie tego obowiązku może skutkować potencjalną odpowiedzialnością karną rejenta.
{"title":"Problematyka karnej oceny sporządzenia protokołu walnego zgromadzenia niepublicznej spółki akcyjnej z udziałem osób nieposiadających praw do głosowania z akcji","authors":"A. Bułat, Tomasz Oczkowski","doi":"10.31648/sp.8741","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8741","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest analiza i przedstawienie opinii o roli notariusza przy ocenie czy protokołowane przez niego zdarzenie jest walnym zgromadzeniem spółki akcyjnej, które wymaga udziału w nim osób uprawnionych do głosowania w takim zdarzeniu. Według autorów, rola notariusza w tym zdarzeniu nie ogranicza się wyłącznie do roli protokolanta. Do obowiązków notariusza należy także weryfikacja statusu osób biorących udział i głosujących w zgromadzeniu. Naruszenie tego obowiązku może skutkować potencjalną odpowiedzialnością karną rejenta.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"13 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82898720","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem opracowania jest analiza reform podatkowych w Ukrainie, w szczególności w okresie trwającego tam stanu wojennego, z czym wiąże się potrzeba szybkiej i kompleksowej reakcji władz państwowych. Przedstawione zostały podstawy stanowisk doktryny w kwestii kształtowania się systemu podatkowego Ukrainy oraz podjęte działania władz państwowych w okresie stanu wojennego. Nakreślone zostały główne zadania przyszłej reformy podatkowej, która powinna stworzyć nowe otoczenie instytucjonalne dla opodatkowania, zwiększyć efektywność fiskalną podatków, znaczenie oddziaływania systemu podatkowego itp. Opisano zdecydowane kroki w kierunku zmian systemu podatkowego, w tym w celu obniżenia stawek najważniejszych podatków i uproszczenia zasad działania administracji podatkowej, które reguluje Kodeks podatkowy Ukrainy; to ma stworzyć szansę na rozwój przedsiębiorczości i zwiększenie zatrudnienia ludności – w celu ustabilizowania gospodarki i rozwoju finansowego kraju. Zmiany zachodzące w dziedzinie opodatkowania muszą przebiegać w sposób planowy i mieć wyważony charakter. W pracy zostały przedstawione aktualne stanowiska doktryny oraz dostępne dane statystyczne, obrazujące znaczenie potrzeby reformy systemu podatkowego.
{"title":"Реформування податкової системи України","authors":"T. Subina, Janusz Orłowski","doi":"10.31648/sp.8591","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8591","url":null,"abstract":"Przedmiotem opracowania jest analiza reform podatkowych w Ukrainie, w szczególności w okresie trwającego tam stanu wojennego, z czym wiąże się potrzeba szybkiej i kompleksowej reakcji władz państwowych. Przedstawione zostały podstawy stanowisk doktryny w kwestii kształtowania się systemu podatkowego Ukrainy oraz podjęte działania władz państwowych w okresie stanu wojennego. Nakreślone zostały główne zadania przyszłej reformy podatkowej, która powinna stworzyć nowe otoczenie instytucjonalne dla opodatkowania, zwiększyć efektywność fiskalną podatków, znaczenie oddziaływania systemu podatkowego itp. Opisano zdecydowane kroki w kierunku zmian systemu podatkowego, w tym w celu obniżenia stawek najważniejszych podatków i uproszczenia zasad działania administracji podatkowej, które reguluje Kodeks podatkowy Ukrainy; to ma stworzyć szansę na rozwój przedsiębiorczości i zwiększenie zatrudnienia ludności – w celu ustabilizowania gospodarki i rozwoju finansowego kraju. Zmiany zachodzące w dziedzinie opodatkowania muszą przebiegać w sposób planowy i mieć wyważony charakter. W pracy zostały przedstawione aktualne stanowiska doktryny oraz dostępne dane statystyczne, obrazujące znaczenie potrzeby reformy systemu podatkowego.\u0000 ","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"9 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"74728564","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Od 2011 r. jest możliwość wprowadzenia do polskiej procedury karnej szczególnego uczestnika zwanego specjalistą psychoterapii uzależnień. Zadanie, jakie zostało określone przez ustawodawcę temu podmiotowi, zostało uregulowane w art. 70a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z zasadą leczyć zamiast karać, certyfikowany specjalista winien zebrać określone informacje od oskarżonego, które umożliwią organowi procesowemu zastosować w stosunku do niego alternatywne środki o charakterze leczniczo – terapeutycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie, że regulacja bardzo potrzebnego specjalisty w sprawach związanych z przeciwdziałaniem zjawiska narkomanii, zawiera niewłaściwie określoną jego pozycję w postępowaniu karnym. Autor koncentruje się na przedstawieniu zależności pomiędzy brakiem odpowiedniego stosowania przez organy procesowe instytucji zbierania informacji a brakiem określenia prawidłowego statusu specjalisty, jak również brakiem zabezpieczenia dla oskarżonego w tym zakresie jego gwarancji procesowych wchodzących w skład prawa do obrony. Zasadniczym wnioskiem płynącym z podejmowanych rozważań, jest postulat de lege ferenda związany z koniecznością nadania specjaliście psychoterapii uzależnień statusu biegłego w postępowaniu. Zmiana ta powinna mieć swoje odzwierciedlenie w ustawie karnoprocesowej, co pozwoli na wprowadzenie w przyszłości regulacji uniwersalnej, nie tylko ograniczającej się do wiadomości specjalnych dotyczących uzależnienia od środków psychoaktywnych, lecz również odnoszących się wszelkich innych uzależnień.
{"title":"Specjalista psychoterapii uzależnień w postępowaniu karnym","authors":"Jarosław Wyrębski","doi":"10.31648/sp.8766","DOIUrl":"https://doi.org/10.31648/sp.8766","url":null,"abstract":"Od 2011 r. jest możliwość wprowadzenia do polskiej procedury karnej szczególnego uczestnika zwanego specjalistą psychoterapii uzależnień. Zadanie, jakie zostało określone przez ustawodawcę temu podmiotowi, zostało uregulowane w art. 70a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Zgodnie z zasadą leczyć zamiast karać, certyfikowany specjalista winien zebrać określone informacje od oskarżonego, które umożliwią organowi procesowemu zastosować w stosunku do niego alternatywne środki o charakterze leczniczo – terapeutycznym. Celem niniejszego artykułu jest wykazanie, że regulacja bardzo potrzebnego specjalisty w sprawach związanych z przeciwdziałaniem zjawiska narkomanii, zawiera niewłaściwie określoną jego pozycję w postępowaniu karnym. Autor koncentruje się na przedstawieniu zależności pomiędzy brakiem odpowiedniego stosowania przez organy procesowe instytucji zbierania informacji a brakiem określenia prawidłowego statusu specjalisty, jak również brakiem zabezpieczenia dla oskarżonego w tym zakresie jego gwarancji procesowych wchodzących w skład prawa do obrony. Zasadniczym wnioskiem płynącym z podejmowanych rozważań, jest postulat de lege ferenda związany z koniecznością nadania specjaliście psychoterapii uzależnień statusu biegłego w postępowaniu. Zmiana ta powinna mieć swoje odzwierciedlenie w ustawie karnoprocesowej, co pozwoli na wprowadzenie w przyszłości regulacji uniwersalnej, nie tylko ograniczającej się do wiadomości specjalnych dotyczących uzależnienia od środków psychoaktywnych, lecz również odnoszących się wszelkich innych uzależnień.","PeriodicalId":22052,"journal":{"name":"Studia Prawnoustrojowe","volume":"25 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79824545","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：