Pub Date : 2021-12-30DOI: 10.18778/1733-3180.32.07
Adrianna Cieślak-Arkuszewska, Rafał Purzyński
Świadoma i kompetentna polityka przestrzenna na szczeblu gminnym to jedna z podstawowych determinant rozwoju społecznego i gospodarczego. Błędy lub zaniechania w tym zakresie mogą być źródłem napięć społecznych, kryzysów ekonomicznych, ekologicznych, demograficznych oraz innych dysfunkcji. Mogą także znacząco wpływać na pogłębienie degradacji w zakresie krajobrazu kulturowego i przyczyniać się do zaniku lokalnych cech architektonicznych i urbanistycznych, co wydaje się być szczególnie istotne w przypadku miast małych i średnich. Ustawa o rewitalizacji wprowadziła nowe narzędzie wdrażania założeń polityki przestrzennej jakim jest miejscowy plan rewitalizacji. Celem niniejszego artykułu jest ocena potencjalnej efektywności miejscowego planu rewitalizacji, przy czym uwaga autorów koncentruje się na zagadnieniach funkcjonalno-przestrzennych i architektonicznych. W artykule omówiono w szczególności możliwości, jakie daje ustawa w odniesieniu do kształtowania struktury funkcjonalno-przestrzennej miasta oraz formowania tkanki architektonicznej. Zwrócono uwagę zarówno na potencjały jak i ograniczenia wprowadzonych przez ustawę rozwiązań. Przedmiotem opracowania są ustalenia planistyczne i ich potencjalne efekty przestrzenne, zwłaszcza w odniesieniu do małych miast. Przedstawione w artykule wnioski wyprowadzono w oparciu o analizę obowiązujących aktów prawnych oraz na podstawie doświadczeń płynących z opracowania koncepcyjnego studium przypadku (case study) dla Wielunia. Analiza ma charakter krytyczny i odnosi się bezpośrednio do potencjalnej skuteczności planów rewitalizacji w kształtowaniu polityki przestrzennej, zwłaszcza odnowy i aktywizacji, historycznych obszarów centralnych małych miast. Należy przy tym podkreślić, że badanie możliwości zastosowania ustawy jest ważnym elementem poszukiwania odpowiedniej metodyki sporządzania miejscowych planów rewitalizacji. Znajomość zależności między instrumentami planistycznymi a praktycznymi efektami ich stosowania daje bowiem szanse na dogłębną weryfikację przygotowywanych planów, a co za tym idzie może przyczynić się do poprawy ich skuteczności w kształtowaniu polityki przestrzennej. Należy także podkreślić, że rozważania dotyczące miejscowych planów rewitalizacji są ważnym elementem dyskusji nad ewentualną ingerencją w istniejący porządek planistyczny. Przeprowadzone badania wskazują, że miejscowy plan rewitalizacji może być skutecznym narzędziem wspierającym procesy odnowy i aktywizacji historycznych obszarów centralnych małych miast. Wynika to z rozszerzenia kompetencji gminy, m.in. w zakresie kształtowania formy urbanistyczno-architektonicznej miasta. W tym kontekście należy uznać, że jest to dokument wspierający ochronę krajobrazu kulturowego i pozwalający na świadome i konsekwentne kształtowanie krajobrazu miasta. Może również przyczynić się do społecznej i gospodarczej rewitalizacji historycznych obszarów centralnych miast. Jego wdrożenie wymaga jednak znacznych kompetencji na poziomie projektowym i
{"title":"Miejscowy plan rewitalizacji jako narzędzie kształtowania polityki przestrzennej historycznego centrum małego miasta","authors":"Adrianna Cieślak-Arkuszewska, Rafał Purzyński","doi":"10.18778/1733-3180.32.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.07","url":null,"abstract":"Świadoma i kompetentna polityka przestrzenna na szczeblu gminnym to jedna z podstawowych determinant rozwoju społecznego i gospodarczego. Błędy lub zaniechania w tym zakresie mogą być źródłem napięć społecznych, kryzysów ekonomicznych, ekologicznych, demograficznych oraz innych dysfunkcji. Mogą także znacząco wpływać na pogłębienie degradacji w zakresie krajobrazu kulturowego i przyczyniać się do zaniku lokalnych cech architektonicznych i urbanistycznych, co wydaje się być szczególnie istotne w przypadku miast małych i średnich. Ustawa o rewitalizacji wprowadziła nowe narzędzie wdrażania założeń polityki przestrzennej jakim jest miejscowy plan rewitalizacji.\u0000Celem niniejszego artykułu jest ocena potencjalnej efektywności miejscowego planu rewitalizacji, przy czym uwaga autorów koncentruje się na zagadnieniach funkcjonalno-przestrzennych i architektonicznych. W artykule omówiono w szczególności możliwości, jakie daje ustawa w odniesieniu do kształtowania struktury funkcjonalno-przestrzennej miasta oraz formowania tkanki architektonicznej. Zwrócono uwagę zarówno na potencjały jak i ograniczenia wprowadzonych przez ustawę rozwiązań. Przedmiotem opracowania są ustalenia planistyczne i ich potencjalne efekty przestrzenne, zwłaszcza w odniesieniu do małych miast. Przedstawione w artykule wnioski wyprowadzono w oparciu o analizę obowiązujących aktów prawnych oraz na podstawie doświadczeń płynących z opracowania koncepcyjnego studium przypadku (case study) dla Wielunia. Analiza ma charakter krytyczny i odnosi się bezpośrednio do potencjalnej skuteczności planów rewitalizacji w kształtowaniu polityki przestrzennej, zwłaszcza odnowy i aktywizacji, historycznych obszarów centralnych małych miast.\u0000Należy przy tym podkreślić, że badanie możliwości zastosowania ustawy jest ważnym elementem poszukiwania odpowiedniej metodyki sporządzania miejscowych planów rewitalizacji. Znajomość zależności między instrumentami planistycznymi a praktycznymi efektami ich stosowania daje bowiem szanse na dogłębną weryfikację przygotowywanych planów, a co za tym idzie może przyczynić się do poprawy ich skuteczności w kształtowaniu polityki przestrzennej. Należy także podkreślić, że rozważania dotyczące miejscowych planów rewitalizacji są ważnym elementem dyskusji nad ewentualną ingerencją w istniejący porządek planistyczny.\u0000Przeprowadzone badania wskazują, że miejscowy plan rewitalizacji może być skutecznym narzędziem wspierającym procesy odnowy i aktywizacji historycznych obszarów centralnych małych miast. Wynika to z rozszerzenia kompetencji gminy, m.in. w zakresie kształtowania formy urbanistyczno-architektonicznej miasta. W tym kontekście należy uznać, że jest to dokument wspierający ochronę krajobrazu kulturowego i pozwalający na świadome i konsekwentne kształtowanie krajobrazu miasta. Może również przyczynić się do społecznej i gospodarczej rewitalizacji historycznych obszarów centralnych miast. Jego wdrożenie wymaga jednak znacznych kompetencji na poziomie projektowym i","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"133 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89732320","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-30DOI: 10.18778/1733-3180.32.04
Agnieszka Jania
Gospodarowanie miastem jest kształtowane poprzez aktywność zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego. Wspólna aktywność umożliwia osiąganie efektów niemożliwych do uzyskania wyłącznie przez działalność sektora publicznego. Z kolei działania sektora prywatnego mogą nie nastąpić lub być ograniczone bez wsparcia sektora publicznego. Z uwagi na podjętą problematykę badawczą głównym celem badania jest scharakteryzowanie projektów, w tym biznesowych oraz określenie wachlarza potencjalnych sposobów wspierania projektów biznesowych (odpowiadających ich specyfice) ze strony sektora publicznego. Na podstawie przeprowadzonych badań autor stwierdza głównie, że zdolność do pełnienia przez projekty biznesowe miastotwórczej roli wpływa na dysponowanie przez sektor publiczny narzędziami je wspierającymi. W zakresie tych rozwiązań wsparcia dostrzega się przy części uniwersalność (tj. szeroką adaptacyjność), a przy innych raczej indywidualność (tj. spełnienie konkretnych wymogów). Ponadto, wymienia się narzędzia o charakterze finansowym, jak i pozafinansowym. Co więcej, zagraniczne doświadczenia wskazują przykładowe kierunki ich rozwoju.
{"title":"Projekty biznesowe w mieście – specyfika i rozwój narzędzi wspierających","authors":"Agnieszka Jania","doi":"10.18778/1733-3180.32.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.04","url":null,"abstract":"Gospodarowanie miastem jest kształtowane poprzez aktywność zarówno sektora publicznego, jak i prywatnego. Wspólna aktywność umożliwia osiąganie efektów niemożliwych do uzyskania wyłącznie przez działalność sektora publicznego. Z kolei działania sektora prywatnego mogą nie nastąpić lub być ograniczone bez wsparcia sektora publicznego.\u0000Z uwagi na podjętą problematykę badawczą głównym celem badania jest scharakteryzowanie projektów, w tym biznesowych oraz określenie wachlarza potencjalnych sposobów wspierania projektów biznesowych (odpowiadających ich specyfice) ze strony sektora publicznego.\u0000Na podstawie przeprowadzonych badań autor stwierdza głównie, że zdolność do pełnienia przez projekty biznesowe miastotwórczej roli wpływa na dysponowanie przez sektor publiczny narzędziami je wspierającymi. W zakresie tych rozwiązań wsparcia dostrzega się przy części uniwersalność (tj. szeroką adaptacyjność), a przy innych raczej indywidualność (tj. spełnienie konkretnych wymogów). Ponadto, wymienia się narzędzia o charakterze finansowym, jak i pozafinansowym. Co więcej, zagraniczne doświadczenia wskazują przykładowe kierunki ich rozwoju.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"58 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91227416","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-30DOI: 10.18778/1733-3180.32.03
Dorota Kałuża-Kopias
W XXI wieku na sile zaczęły przybierać migracje wewnątrz obszarów metropolitalnych, głównie z miast centralnych do stref podmiejskich oraz wyludnianie się obszarów peryferyjnych. Po 2004 r. wyraźnie wzrosły rozmiary emigracji z Polski, jak również zwiększyła się liczba krajów, do których Polacy zaczęli wyjeżdżać, a w ostatnich kilku latach obserwujemy przewagę imigracji nad emigracją. Celem niniejszego opracowania jest analiza skali i zasięgu przestrzennego migracji ludności w województwie łódzkim w latach 2002–2019. Omówione zostały migracje wewnątrzkrajowe i zagraniczne ogółem oraz na poziomie powiatów, zdefiniowane jako zmiana stałego miejsca zamieszkania (czyli zameldowania i wymeldowania). Ujemny bilans przemieszczeń międzywojewódzkich dla regionu, świadczy o niskiej atrakcyjności osiedleńczej województwa łódzkiego. Region traci mieszkańców głównie na rzecz sąsiadujących z nim województw. W latach 2002–2019, powiaty sąsiadujące ze stolicą regionu, miały dodatni bilans migracyjny (brzeziński, łódzki wschodni, pabianicki i zgierski). W przypadku migracji zagranicznych, w ostatnich kilku latach, region odnotowywał przewagę imigracji nad emigracją, podobnie jak to miało miejsce w skali kraju.
{"title":"Ruch wędrówkowy ludności w województwie łódzkim po 2002 r.","authors":"Dorota Kałuża-Kopias","doi":"10.18778/1733-3180.32.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.03","url":null,"abstract":"W XXI wieku na sile zaczęły przybierać migracje wewnątrz obszarów metropolitalnych, głównie z miast centralnych do stref podmiejskich oraz wyludnianie się obszarów peryferyjnych. Po 2004 r. wyraźnie wzrosły rozmiary emigracji z Polski, jak również zwiększyła się liczba krajów, do których Polacy zaczęli wyjeżdżać, a w ostatnich kilku latach obserwujemy przewagę imigracji nad emigracją. Celem niniejszego opracowania jest analiza skali i zasięgu przestrzennego migracji ludności w województwie łódzkim w latach 2002–2019. Omówione zostały migracje wewnątrzkrajowe i zagraniczne ogółem oraz na poziomie powiatów, zdefiniowane jako zmiana stałego miejsca zamieszkania (czyli zameldowania i wymeldowania).\u0000Ujemny bilans przemieszczeń międzywojewódzkich dla regionu, świadczy o niskiej atrakcyjności osiedleńczej województwa łódzkiego. Region traci mieszkańców głównie na rzecz sąsiadujących z nim województw. W latach 2002–2019, powiaty sąsiadujące ze stolicą regionu, miały dodatni bilans migracyjny (brzeziński, łódzki wschodni, pabianicki i zgierski). W przypadku migracji zagranicznych, w ostatnich kilku latach, region odnotowywał przewagę imigracji nad emigracją, podobnie jak to miało miejsce w skali kraju.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"81889401","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-30DOI: 10.18778/1733-3180.32.06
A. Majdzińska
Miasta, zwłaszcza te pełniące funkcję stolicy województwa, stanowią istotny element każdego regionu, zarówno pod względem gospodarczym, społecznym, jak i demografia siła ich polaryzacyjnego oddziaływania często sięga poza administracyjne granice regionu. Celem opracowania jest ocena homogeniczności (lub dywergencji) województw z punktu widzenia struktury wieku populacji, a także ocena stopnia podobieństwa struktury wieku populacji zamieszkującej powiaty do tejże struktury mieszkańców stolic wojewódzkich. Analizy poprzedzone zostały charakterystyką województw Polski oraz ich stolic w latach 2002 i 2018 z punktu widzenia struktury wieku ludności, ze szczególnym uwzględnieniem procesu starzenia się populacji. Następnie dla danych z 2018 r., przy wykorzystaniu metody Warda, przeprowadzona została klasyfikacja powiatów leżących w granicach województw których stolicami są największe pod względem liczby mieszkańców miasta oraz województw Polski Wschodniej. Dokonano też oceny podobieństwa powiatów leżących na obszarze wymienionych województw do ich stolic pod względem struktury wieku ludności w 2018 r. Uzyskane rezultaty wykazały większą homogeniczność regionów Polski Wschodniej pod względem podobieństwa powiatów leżących w ich granicach do stolic poszczególnych województw z punktu widzenia struktury wieku ludności, niż regiony których stolicami są największe pod względem liczby ludności miasta.
{"title":"Ocena homogeniczności regionów w Polsce z punktu widzenia struktury wieku ludności","authors":"A. Majdzińska","doi":"10.18778/1733-3180.32.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.06","url":null,"abstract":"Miasta, zwłaszcza te pełniące funkcję stolicy województwa, stanowią istotny element każdego regionu, zarówno pod względem gospodarczym, społecznym, jak i demografia siła ich polaryzacyjnego oddziaływania często sięga poza administracyjne granice regionu. Celem opracowania jest ocena homogeniczności (lub dywergencji) województw z punktu widzenia struktury wieku populacji, a także ocena stopnia podobieństwa struktury wieku populacji zamieszkującej powiaty do tejże struktury mieszkańców stolic wojewódzkich. Analizy poprzedzone zostały charakterystyką województw Polski oraz ich stolic w latach 2002 i 2018 z punktu widzenia struktury wieku ludności, ze szczególnym uwzględnieniem procesu starzenia się populacji. Następnie dla danych z 2018 r., przy wykorzystaniu metody Warda, przeprowadzona została klasyfikacja powiatów leżących w granicach województw których stolicami są największe pod względem liczby mieszkańców miasta oraz województw Polski Wschodniej. Dokonano też oceny podobieństwa powiatów leżących na obszarze wymienionych województw do ich stolic pod względem struktury wieku ludności w 2018 r. Uzyskane rezultaty wykazały większą homogeniczność regionów Polski Wschodniej pod względem podobieństwa powiatów leżących w ich granicach do stolic poszczególnych województw z punktu widzenia struktury wieku ludności, niż regiony których stolicami są największe pod względem liczby ludności miasta.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"22 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79656745","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-27DOI: 10.20448/journal.502.2021.82.35.48
Innocent U Duru
This study investigated the impact of trade liberalization on economic growth for Mexico, Indonesia, Nigeria and Turkey from 1986 to 2020. The Autoregressive Distributed Lag Bounds approach to cointegration and Toda and Yamamoto causality test were utilized for this study. The long-run results revealed that there is no relationship between trade liberalization and real gross domestic product per capita except for Mexico and in this situation, the significance level was at 10%. The results of the causality test showed that no causality was detected between real gross domestic product per capita and trade liberalization for Mexico and Indonesia. A bidirectional causality between real gross domestic product per capita and trade liberalization was found for Nigeria whereas a unidirectional causality from trade liberalization to real gross domestic product per capita was revealed for Turkey. The no causality results for Mexico and Indonesia means that the policy objectives of trade liberalization and economic growth can be pursued independently in both economies. In addition, the bidirectional causality detected for Nigeria suggests that the policy objectives of trade liberalization and economic growth can be pursued together in Nigeria. Furthermore, the unidirectional causality from trade liberalization to real gross domestic product per capita found for Turkey implies that she employs trade liberalization policies effectively for objectives of economic growth, thus trade liberalization causes economic growth.
{"title":"Trade Liberalization and Economic Growth: The Scenario of the MINT Economies","authors":"Innocent U Duru","doi":"10.20448/journal.502.2021.82.35.48","DOIUrl":"https://doi.org/10.20448/journal.502.2021.82.35.48","url":null,"abstract":"This study investigated the impact of trade liberalization on economic growth for Mexico, Indonesia, Nigeria and Turkey from 1986 to 2020. The Autoregressive Distributed Lag Bounds approach to cointegration and Toda and Yamamoto causality test were utilized for this study. The long-run results revealed that there is no relationship between trade liberalization and real gross domestic product per capita except for Mexico and in this situation, the significance level was at 10%. The results of the causality test showed that no causality was detected between real gross domestic product per capita and trade liberalization for Mexico and Indonesia. A bidirectional causality between real gross domestic product per capita and trade liberalization was found for Nigeria whereas a unidirectional causality from trade liberalization to real gross domestic product per capita was revealed for Turkey. The no causality results for Mexico and Indonesia means that the policy objectives of trade liberalization and economic growth can be pursued independently in both economies. In addition, the bidirectional causality detected for Nigeria suggests that the policy objectives of trade liberalization and economic growth can be pursued together in Nigeria. Furthermore, the unidirectional causality from trade liberalization to real gross domestic product per capita found for Turkey implies that she employs trade liberalization policies effectively for objectives of economic growth, thus trade liberalization causes economic growth.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"37 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"72463240","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-12-08DOI: 10.20448/journal.502.2021.82.26.34
Nzeh Innocent Chile, B. Uzoechina, M. Eze, Chika P Imoag, O. Nwamaka
The contention that deteriorating terms of trade exists in countries that rely heavily on the exploitation and export of natural resources motivated us in this study. We therefore sought to investigate the impact of terms of trade on economic growth in natural resource-rich sub-Saharan African countries. We carried out the study using annual series that span a period of 1990-2019 under the framework of panel Random and Fixed effects. Our findings indicate that a long run relationship exists between GDP and the explanatory variables used in the study. Results also show that, while cross-section random effects indicates that terms of trade positively impacts on GDP, period fixed effects shows that terms of trade negatively impacts on GDP even though it is not significant. Results of our study also show that in all the models, labour force total and FDI have positive impact on GDP, while trade openness impacts on GDP negatively. We therefore recommend that the SSA natural resource-rich countries should diversify their economies away from the traditional natural resources base. Also human capital should be improved through sound education and training, while all the bottlenecks that constrain the inflow of foreign direct investment should be dismantled.
{"title":"Does Terms of Trade Matter for Economic Growth? A Focus on Natural Resource-Rich Sub-Saharan African Countries","authors":"Nzeh Innocent Chile, B. Uzoechina, M. Eze, Chika P Imoag, O. Nwamaka","doi":"10.20448/journal.502.2021.82.26.34","DOIUrl":"https://doi.org/10.20448/journal.502.2021.82.26.34","url":null,"abstract":"The contention that deteriorating terms of trade exists in countries that rely heavily on the exploitation and export of natural resources motivated us in this study. We therefore sought to investigate the impact of terms of trade on economic growth in natural resource-rich sub-Saharan African countries. We carried out the study using annual series that span a period of 1990-2019 under the framework of panel Random and Fixed effects. Our findings indicate that a long run relationship exists between GDP and the explanatory variables used in the study. Results also show that, while cross-section random effects indicates that terms of trade positively impacts on GDP, period fixed effects shows that terms of trade negatively impacts on GDP even though it is not significant. Results of our study also show that in all the models, labour force total and FDI have positive impact on GDP, while trade openness impacts on GDP negatively. We therefore recommend that the SSA natural resource-rich countries should diversify their economies away from the traditional natural resources base. Also human capital should be improved through sound education and training, while all the bottlenecks that constrain the inflow of foreign direct investment should be dismantled.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"34 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-12-08","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84685285","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-11-23DOI: 10.18778/1733-3180.32.01
Krzysztof Adam Kowalczyk
Oceny estetyczne krajobrazu są badaniami trudnymi, opartymi przeważnie na subiektywnych metodach i hybrydowych narzędziach badawczych. Potrzeba badań estetycznych krajobrazu wyrasta z dbałości i troski nie tylko o ład przestrzenny, ale także o jakość życia oraz środowiska zamieszkania, pracy i wypoczynku. Omawiany w artykule krajobraz rozpatrywany będzie w ujęciu estetycznym w kategoriach fizjonomicznych jako percypowany krajobraz wizualny. Pierwszym problem w ocenach estetycznych krajobrazu jest wybór właściwej jednostki przestrzennej mogącej oddać rzeczywiste cechy krajobrazu. W artykule postuluje się wykorzystanie jako podstawowych jednostek dla percepcji krajobrazu miejskiego wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych wyznaczonych według kryteriów widokowego i urbanistycznego. W kolejnej części przeprowadzona zostanie dwuetapowa analiza wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych pod względem wartości i atrakcyjności wizualnej. Pierwszym etapem jest identyfikacja i ocena miejskich krajobrazów estetycznych – temu służyć ma wskaźnikowa ocena wartości estetycznej krajobrazu miejskiego. Wśród zalecanych grup wskaźników znalazły się takie cechy krajobrazu jak: barwność i oświetlenie, czystość i porządek, dostępność wnętrza, funkcjonalność zasobów wnętrza, jakość i stan techniczny wnętrza, kompozycja i rozplanowanie, morfologia i budowa wnętrza, ozdobność i umeblowanie, proporcjonalność elementów wnętrza, przestrzenność (przestronność) wnętrza, reprezentatywność wnętrza, różnorodność zasobów wnętrza, tożsamość i symboliczność, widoczność oraz zwartość i spoistość ścian wnętrza. Drugim etapem jest wyszczególnienie negatywnych i pozytywnych wzorców krajobrazowo-estetycznych dla wypracowania wytycznych w celu ochrony lub poprawy krajobrazu o najwyższych i najniższych ocenach. W badaniach tych należy zastosować analizę widokowo-kompozycyjną (przy wykorzystaniu fotografii widoku lub panoramy) w oparciu o dostępne już metody i narzędzia badawcze pochodzące z literatury. Wynikiem badań jest opracowanie graficzne w postaci kartogramu pokazującego miejskie krajobrazy estetyczne oraz serii wytycznych odnośnie kształtowania i ochrony estetyki krajobrazu. Studium przypadku oparto na centrum miasta Wieliczki, gdyż posiada cechy typowe dla obszarów śródmiejskich miast małych i średnich w Polsce. W strukturze badanego centrum miasta w oparciu o kryteria widokowe i urbanistyczne wyznaczono 42 wnętrza krajobrazowo-urbanistyczne. W badaniach najwyższe oceny wartości estetycznej uzyskały wnętrza placowe, następnie parkowe, na końcu uliczne. Wśród wskaźników najlepiej ocenianych znalazły się te związane z „czystością i porządkiem”, „proporcjonalnością elementów wnętrza”, „przestrzennością wnętrza” i „dostępnością”, które bardzo często przypisywane są w badaniach geograficznych (i nie tylko) pojęciu „ładu przestrzennego”. Wnętrza z najwyższą oceną zlokalizowane są w centralnej i północnej części centrum Wieliczki obejmując swym zasięgiem historyczny zespół urbanistyczny i ciąg wnętrz
{"title":"Wskaźnikowa ocena wartości estetycznej krajobrazu miejskiego na przykładzie centrum Wieliczki","authors":"Krzysztof Adam Kowalczyk","doi":"10.18778/1733-3180.32.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.01","url":null,"abstract":"Oceny estetyczne krajobrazu są badaniami trudnymi, opartymi przeważnie na subiektywnych metodach i hybrydowych narzędziach badawczych. Potrzeba badań estetycznych krajobrazu wyrasta z dbałości i troski nie tylko o ład przestrzenny, ale także o jakość życia oraz środowiska zamieszkania, pracy i wypoczynku. Omawiany w artykule krajobraz rozpatrywany będzie w ujęciu estetycznym w kategoriach fizjonomicznych jako percypowany krajobraz wizualny.\u0000Pierwszym problem w ocenach estetycznych krajobrazu jest wybór właściwej jednostki przestrzennej mogącej oddać rzeczywiste cechy krajobrazu. W artykule postuluje się wykorzystanie jako podstawowych jednostek dla percepcji krajobrazu miejskiego wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych wyznaczonych według kryteriów widokowego i urbanistycznego. W kolejnej części przeprowadzona zostanie dwuetapowa analiza wnętrz krajobrazowo-urbanistycznych pod względem wartości i atrakcyjności wizualnej. Pierwszym etapem jest identyfikacja i ocena miejskich krajobrazów estetycznych – temu służyć ma wskaźnikowa ocena wartości estetycznej krajobrazu miejskiego. Wśród zalecanych grup wskaźników znalazły się takie cechy krajobrazu jak: barwność i oświetlenie, czystość i porządek, dostępność wnętrza, funkcjonalność zasobów wnętrza, jakość i stan techniczny wnętrza, kompozycja i rozplanowanie, morfologia i budowa wnętrza, ozdobność i umeblowanie, proporcjonalność elementów wnętrza, przestrzenność (przestronność) wnętrza, reprezentatywność wnętrza, różnorodność zasobów wnętrza, tożsamość i symboliczność, widoczność oraz zwartość i spoistość ścian wnętrza. Drugim etapem jest wyszczególnienie negatywnych i pozytywnych wzorców krajobrazowo-estetycznych dla wypracowania wytycznych w celu ochrony lub poprawy krajobrazu o najwyższych i najniższych ocenach. W badaniach tych należy zastosować analizę widokowo-kompozycyjną (przy wykorzystaniu fotografii widoku lub panoramy) w oparciu o dostępne już metody i narzędzia badawcze pochodzące z literatury. Wynikiem badań jest opracowanie graficzne w postaci kartogramu pokazującego miejskie krajobrazy estetyczne oraz serii wytycznych odnośnie kształtowania i ochrony estetyki krajobrazu.\u0000Studium przypadku oparto na centrum miasta Wieliczki, gdyż posiada cechy typowe dla obszarów śródmiejskich miast małych i średnich w Polsce. W strukturze badanego centrum miasta w oparciu o kryteria widokowe i urbanistyczne wyznaczono 42 wnętrza krajobrazowo-urbanistyczne. W badaniach najwyższe oceny wartości estetycznej uzyskały wnętrza placowe, następnie parkowe, na końcu uliczne. Wśród wskaźników najlepiej ocenianych znalazły się te związane z „czystością i porządkiem”, „proporcjonalnością elementów wnętrza”, „przestrzennością wnętrza” i „dostępnością”, które bardzo często przypisywane są w badaniach geograficznych (i nie tylko) pojęciu „ładu przestrzennego”. Wnętrza z najwyższą oceną zlokalizowane są w centralnej i północnej części centrum Wieliczki obejmując swym zasięgiem historyczny zespół urbanistyczny i ciąg wnętrz","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-11-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83221689","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-11-23DOI: 10.18778/1733-3180.32.02
L. Groeger, Kamil Lasek
Jakość przestrzeni mieszkaniowej nabiera współcześnie coraz większego znaczenia w powszechnym odczuciu społecznym. Towarzyszy temu intensywny rozwój badań nad jakością życia mieszkańców w zakresie zagospodarowania przestrzennego oraz społecznego postrzegania miejsca zamieszkania. Artykuł poświęcony został zastosowaniu metody audytu miejskiego do waloryzacji publicznej przestrzeni mieszkaniowej. Celem opracowania jest stworzenie wykazu modyfikacji ukierunkowujących oraz silniej dostosowujących wspomnianą metodę do badania struktur osiedlowych. Zasadnicza część zaproponowanych zmian opracowana została na podstawie badania waloryzacyjnego oraz ankietowego wykonanego na osiedlu Wyzwolenia w Piotrkowie Trybunalskim przy wykorzystaniu metody audytu miejskiego. Przeprowadzone analizy pozwoliły sformułować modyfikacje w obrębie skali ocen oraz katalogu cech poddawanych ocenie w ramach realizacji audytu. Uznano, iż charakter tych zmian odpowiada skali większości osiedli mieszkaniowych oraz pozwoli na precyzyjniejsze planowanie działań interwencyjnych w ramach polityki miejskiej. Przeprowadzone badania pozwoliły również wskazać na istotną rolę badania społecznego jako uzupełniania dla wyników audytu sporządzonego dla podsystemu urbanistycznego. Jest ono zarazem formą uwzględnienia partycypacji społecznej w kształtowaniu wytycznych do gospodarowania przestrzenią mieszkaniową. Należy też zaznaczyć, iż w opracowaniu skupiono się na badaniu publicznej przestrzeni mieszkaniowej, jednak w zależności od założonych celów waloryzacja może zostać uzupełniona o ocenę prywatnej przestrzeni mieszkaniowej jako równoważnej składowej ogólnej kategorii badanej przestrzeni.
{"title":"Waloryzacja przestrzeni mieszkaniowej zmodyfikowaną metodą audytu miejskiego","authors":"L. Groeger, Kamil Lasek","doi":"10.18778/1733-3180.32.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.18778/1733-3180.32.02","url":null,"abstract":"Jakość przestrzeni mieszkaniowej nabiera współcześnie coraz większego znaczenia w powszechnym odczuciu społecznym. Towarzyszy temu intensywny rozwój badań nad jakością życia mieszkańców w zakresie zagospodarowania przestrzennego oraz społecznego postrzegania miejsca zamieszkania. Artykuł poświęcony został zastosowaniu metody audytu miejskiego do waloryzacji publicznej przestrzeni mieszkaniowej. Celem opracowania jest stworzenie wykazu modyfikacji ukierunkowujących oraz silniej dostosowujących wspomnianą metodę do badania struktur osiedlowych. Zasadnicza część zaproponowanych zmian opracowana została na podstawie badania waloryzacyjnego oraz ankietowego wykonanego na osiedlu Wyzwolenia w Piotrkowie Trybunalskim przy wykorzystaniu metody audytu miejskiego. Przeprowadzone analizy pozwoliły sformułować modyfikacje w obrębie skali ocen oraz katalogu cech poddawanych ocenie w ramach realizacji audytu. Uznano, iż charakter tych zmian odpowiada skali większości osiedli mieszkaniowych oraz pozwoli na precyzyjniejsze planowanie działań interwencyjnych w ramach polityki miejskiej. Przeprowadzone badania pozwoliły również wskazać na istotną rolę badania społecznego jako uzupełniania dla wyników audytu sporządzonego dla podsystemu urbanistycznego. Jest ono zarazem formą uwzględnienia partycypacji społecznej w kształtowaniu wytycznych do gospodarowania przestrzenią mieszkaniową. Należy też zaznaczyć, iż w opracowaniu skupiono się na badaniu publicznej przestrzeni mieszkaniowej, jednak w zależności od założonych celów waloryzacja może zostać uzupełniona o ocenę prywatnej przestrzeni mieszkaniowej jako równoważnej składowej ogólnej kategorii badanej przestrzeni.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"1995 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-11-23","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82448788","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-11-15DOI: 10.20448/journal.502.2021.82.16.25
O. Mensah, Jianlin Chen, Fu Chuambo, Hu Qio
Sustainable development remains an important issue in the quest to achieve a safe and a better world. The expansion of the 8 millennium development goals into the 17 sustainable development goals is a testament of the conscious desire to improve the human environment to ensure better quality of life for its citizens. This study assembles a collection of four sophisticated econometric models to determine the impact of poverty and other variables on two indicators of environmental sustainability. Beside, economic development, the study confirmed the negative impact of poverty on both indicators of sustainable development. The results prove that poverty in sub-Saharan Africa is a threat to environmental quality and its consequential challenges. The call to promote environmentally responsible behaviours should not be focused on developed countries alone. Poverty is also associated with high levels of pollution and poor countries including countries in sub-Saharan Africa contributes must equally restrategise for effective environmental goals. The study further discloses that poverty is one of the strongest factors that affect environmental sustainability. This observation is not a contradiction to the well-established fact that prosperity or economic growth is a major precursor of unsustainable environment. On the contrary the evidence in this paper amplifies a consequence of a social crisis if they fester at both ends. In one breath, whereas economic growth or economic prosperity can compromise the quality of the environment. In conclusion, this result implies that African countries in their pursuit of economic growth, education and effective healthcare to ameliorate poverty must incorporate other aggressive strategies to hasten poverty reduction.
{"title":"Revisiting the Relationship between Poverty and Environmental Sustainability in Sub-Saharan African Countries using Dynamic Econometric Models","authors":"O. Mensah, Jianlin Chen, Fu Chuambo, Hu Qio","doi":"10.20448/journal.502.2021.82.16.25","DOIUrl":"https://doi.org/10.20448/journal.502.2021.82.16.25","url":null,"abstract":"Sustainable development remains an important issue in the quest to achieve a safe and a better world. The expansion of the 8 millennium development goals into the 17 sustainable development goals is a testament of the conscious desire to improve the human environment to ensure better quality of life for its citizens. This study assembles a collection of four sophisticated econometric models to determine the impact of poverty and other variables on two indicators of environmental sustainability. Beside, economic development, the study confirmed the negative impact of poverty on both indicators of sustainable development. The results prove that poverty in sub-Saharan Africa is a threat to environmental quality and its consequential challenges. The call to promote environmentally responsible behaviours should not be focused on developed countries alone. Poverty is also associated with high levels of pollution and poor countries including countries in sub-Saharan Africa contributes must equally restrategise for effective environmental goals. The study further discloses that poverty is one of the strongest factors that affect environmental sustainability. This observation is not a contradiction to the well-established fact that prosperity or economic growth is a major precursor of unsustainable environment. On the contrary the evidence in this paper amplifies a consequence of a social crisis if they fester at both ends. In one breath, whereas economic growth or economic prosperity can compromise the quality of the environment. In conclusion, this result implies that African countries in their pursuit of economic growth, education and effective healthcare to ameliorate poverty must incorporate other aggressive strategies to hasten poverty reduction.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"21 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-11-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90939685","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2021-09-10DOI: 10.20448/journal.502.2021.81.10.15
C. Okolo, Bartholomew O. Okolo, Nneka Nancy Anika
Nutrition is known to be the key driver in well-being and fitness generally, and as a driving force behind the growth of capital and child food, it is a source and a product of greater health problems, family income and living conditions. The first 1,000 days of maternal and child care concentrate on healthy physical exercise and cognitive improvement, with long-term health and economic consequences for people and economies. The research reviewed Nutrition for Preschool Children in Africa and Asia and illustrated the economic effect of malnutrition in infants. The review indicated that nutrition for pre-school children in Africa and Asia remains insufficient to ensure enhanced economic and human growth and that each nation needs to consider how money is to be invested through the assistance resources that help the least per cent of the population to fix this gap for children and make it the most efficient investment in society. Citizenship and collective efforts, particularly the voice of youth, are important forces of transformation, which must be encouraged to meet SDGs. Democracy campaigns can play a crucial role in the struggle for justice for children and the family.
{"title":"Nutrition for Pre-school Children in Africa and Asia: A Review Analysis on the Economic Impact of Children’s Malnutrition","authors":"C. Okolo, Bartholomew O. Okolo, Nneka Nancy Anika","doi":"10.20448/journal.502.2021.81.10.15","DOIUrl":"https://doi.org/10.20448/journal.502.2021.81.10.15","url":null,"abstract":"Nutrition is known to be the key driver in well-being and fitness generally, and as a driving force behind the growth of capital and child food, it is a source and a product of greater health problems, family income and living conditions. The first 1,000 days of maternal and child care concentrate on healthy physical exercise and cognitive improvement, with long-term health and economic consequences for people and economies. The research reviewed Nutrition for Preschool Children in Africa and Asia and illustrated the economic effect of malnutrition in infants. The review indicated that nutrition for pre-school children in Africa and Asia remains insufficient to ensure enhanced economic and human growth and that each nation needs to consider how money is to be invested through the assistance resources that help the least per cent of the population to fix this gap for children and make it the most efficient investment in society. Citizenship and collective efforts, particularly the voice of youth, are important forces of transformation, which must be encouraged to meet SDGs. Democracy campaigns can play a crucial role in the struggle for justice for children and the family.","PeriodicalId":34801,"journal":{"name":"Space Society Economy","volume":"2 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-09-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87559212","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：