Pub Date : 2022-12-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.4.14
Elżbieta Kolasińska
Negatywne skutki zdrowotne, ekonomiczne i społeczne to niejedyne konsekwencje pandemii. Wpłynęła ona również na bezpieczeństwo zatrudnienia. Najbardziej dotknęła pracowników zatrudnionych na umowach na czas określony i cywilnoprawnych. Stabilne i bezpieczne miejsce pracy to immanentna składowa dobrego samopoczucia pracowników. Miejsce pracy implikuje bowiem status pracownika. Celem artykułu jest przedstawienie braku poczucia stabilności miejsca pracy, bezpieczeństwa wynagrodzenia i pewności zatrudnienia w czasie pandemii COVID-19 na podstawie analizy dzienników pandemicznych. Sformułowano dwa pytania badawcze: Czy pan demia COVID-19 wpłynęła na stabilność miejsc pracy? Jak radzili sobie autorzy dzienników pandemicznych w świecie pracy w niepewnej sytuacji pandemicznej? Artykuł ma charakter analizy teoretyczno-empirycznej. Wykorzystano w nim metodę dokumentów osobistych (nazywaną metodą autobiograficzną lub biograficzną). Analizie zostały poddane wybrane dzienniki pandemiczne, które napłynęły na Konkurs Instytutu Literatury w Krakowie (2020). Pozwoliła ona zidentyfikować deficyty bezpieczeństwa związane z niepewnością pracy czy zagrożeniem bezrobociem. Ta niekorzystna sytuacja zawodowa powoduje u autorów dzienników lęk przed przyszłością, która jest niepewna. Wizja bezrobocia i ubóstwa napawa twórców strachem i zaburza ich bezpieczeństwo zawodowe i egzystencjalne. Z przeprowadzonego badania wynika istotny wniosek, że autorzy dzienników doświadczali niepewności zatrudnienia albo utraty płynności finansowej w odniesieniu do prowadzonej działalności. Twórcy stosowali różne taktyki, aby radzić sobie w tej trudnej sytuacji zawodowej.
{"title":"Niepewność miejsca pracy w czasie pandemii COVID-19 na podstawie dzienników pandemicznych","authors":"Elżbieta Kolasińska","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.4.14","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.4.14","url":null,"abstract":"Negatywne skutki zdrowotne, ekonomiczne i społeczne to niejedyne konsekwencje pandemii. Wpłynęła ona również na bezpieczeństwo zatrudnienia. Najbardziej dotknęła pracowników zatrudnionych na umowach na czas określony i cywilnoprawnych. Stabilne i bezpieczne miejsce pracy to immanentna składowa dobrego samopoczucia pracowników. Miejsce pracy implikuje bowiem status pracownika. Celem artykułu jest przedstawienie braku poczucia stabilności miejsca pracy, bezpieczeństwa wynagrodzenia i pewności zatrudnienia w czasie pandemii COVID-19 na podstawie analizy dzienników pandemicznych. Sformułowano dwa pytania badawcze: Czy pan demia COVID-19 wpłynęła na stabilność miejsc pracy? Jak radzili sobie autorzy dzienników pandemicznych w świecie pracy w niepewnej sytuacji pandemicznej? Artykuł ma charakter analizy teoretyczno-empirycznej. Wykorzystano w nim metodę dokumentów osobistych (nazywaną metodą autobiograficzną lub biograficzną). Analizie zostały poddane wybrane dzienniki pandemiczne, które napłynęły na Konkurs Instytutu Literatury w Krakowie (2020). Pozwoliła ona zidentyfikować deficyty bezpieczeństwa związane z niepewnością pracy czy zagrożeniem bezrobociem. Ta niekorzystna sytuacja zawodowa powoduje u autorów dzienników lęk przed przyszłością, która jest niepewna. Wizja bezrobocia i ubóstwa napawa twórców strachem i zaburza ich bezpieczeństwo zawodowe i egzystencjalne. Z przeprowadzonego badania wynika istotny wniosek, że autorzy dzienników doświadczali niepewności zatrudnienia albo utraty płynności finansowej w odniesieniu do prowadzonej działalności. Twórcy stosowali różne taktyki, aby radzić sobie w tej trudnej sytuacji zawodowej.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"11 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84691419","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-12-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.4.05
J. Rotko
W artykule podjęto ocenę technicznoprawnej poprawności legislacyjnej ustawy z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (t.jedn.: Dz. U. 2021, poz. 2233 ze zm.), wykorzystując metodę logiczno-językową. Za punkt odniesienia przyjęto zasady techniki prawodawczej ujęte w formie załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (t.jedn.: Dz. U. 2016, poz. 283). Analiza sposobów wysławiania norm odgrywa kluczową rolę zarówno na etapie przygotowywania i uchwalania nowego prawa, jak i w okresie jego obowiązywania, gdyż pozwala ujawnić różne mankamenty przyjętych regulacji. Fakt, że ustawa Prawo wodne z 2017 r. obowiązuje od pięciu lat, nie pozbawia zatem zasadności podejmowanie jej całościowej oceny z punktu widzenia zgodności z zasadami techniki legislacyjnej. Potrzebę taką uzasadnia zarówno obszerność tego aktu, jak i nasycenie go nowymi rozwiązaniami ustrojowymi i materialnoprawnymi. W szerszej perspektywie analiza taka dostarcza również materiał badawczy do formułowania założeń teoretycznoprawnych procesu prawotwórstwa oraz ich ewentualnej weryfikacji. Przeprowadzone badania dowodzą, że w ustawie Prawo wodne z 2017 r. występuje stosunkowo niewiele naruszeń standardów będących treścią zasad techniki legislacyjnej. W większości nie wywołują one poważniejszych problemów w stosowaniu przepisów, ale są i takie, często niedostrzegane przy pobieżnej lekturze ustawy, które zasługują na krytykę. Chodzi o naruszanie spójności systematyki, niekonsekwencje w grupie formułowanych zakazów, które dodatkowo cechuje nadmierny rygoryzm w stosunku do wymagań prawa europejskiego, rozpraszanie zagadnień między ustawę główną i ustawy nowelizujące oraz generalnie o zjawisko nadprodukcji bytów prawnych, wprowadzające niepotrzebny szum normatywny.
{"title":"Ustawa Prawo wodne z 2017 roku w świetle zasad techniki prawodawczej","authors":"J. Rotko","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.4.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.4.05","url":null,"abstract":"W artykule podjęto ocenę technicznoprawnej poprawności legislacyjnej ustawy z 20 lipca 2017 r. – Prawo wodne (t.jedn.: Dz. U. 2021, poz. 2233 ze zm.), wykorzystując metodę logiczno-językową. Za punkt odniesienia przyjęto zasady techniki prawodawczej ujęte w formie załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (t.jedn.: Dz. U. 2016, poz. 283). Analiza sposobów wysławiania norm odgrywa kluczową rolę zarówno na etapie przygotowywania i uchwalania nowego prawa, jak i w okresie jego obowiązywania, gdyż pozwala ujawnić różne mankamenty przyjętych regulacji. Fakt, że ustawa Prawo wodne z 2017 r. obowiązuje od pięciu lat, nie pozbawia zatem zasadności podejmowanie jej całościowej oceny z punktu widzenia zgodności z zasadami techniki legislacyjnej. Potrzebę taką uzasadnia zarówno obszerność tego aktu, jak i nasycenie go nowymi rozwiązaniami ustrojowymi i materialnoprawnymi. W szerszej perspektywie analiza taka dostarcza również materiał badawczy do formułowania założeń teoretycznoprawnych procesu prawotwórstwa oraz ich ewentualnej weryfikacji. Przeprowadzone badania dowodzą, że w ustawie Prawo wodne z 2017 r. występuje stosunkowo niewiele naruszeń standardów będących treścią zasad techniki legislacyjnej. W większości nie wywołują one poważniejszych problemów w stosowaniu przepisów, ale są i takie, często niedostrzegane przy pobieżnej lekturze ustawy, które zasługują na krytykę. Chodzi o naruszanie spójności systematyki, niekonsekwencje w grupie formułowanych zakazów, które dodatkowo cechuje nadmierny rygoryzm w stosunku do wymagań prawa europejskiego, rozpraszanie zagadnień między ustawę główną i ustawy nowelizujące oraz generalnie o zjawisko nadprodukcji bytów prawnych, wprowadzające niepotrzebny szum normatywny.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"23 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90701260","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.04
Grzegorz Kamieński, A. Borys
Pojęcia upadłości i niewypłacalności są różnie pojmowane, co spowodowało pojawienie się rozbieżności definicyjnych. Zauważalny wśród badaczy jest wyraźny podział przyjmowania desygnatów pojęcia upadłości i niewypłacalności ze względu na obszar badań, pojęcia te utożsamia się bowiem albo ze sferą prawną, albo ze sferą ekonomiczną, co oznacza, że w zależności od przyjęcia jednej z tych perspektyw różnie będziemy definiować upadłość i niewypłacalność. W artykule autorzy podjęli próbę zdefiniowania tych pojęć oraz określenia relacji, jakie między nimi zachodzą. Celem artykułu jest pokazanie, że prawnicze rozumienie pojęć upadłości i niewypłacalności jest wtórne wobec ich znaczenia w naukach ekonomicznych. Ze względu na przedmiot badańoraz charakter źródeł w niniejszym artykule wykorzystana została metoda jakościowa, oparta na badaniach interpretacyjnych. Badania interpretacyjne prowadzone były z wykorzystaniem strategii badań etnograficznych na podstawie aktów prawnych oraz dorobku doktryny i judykatury. Przeprowadzona badania pokazały, że wyniku rozwoju prawa upadłościowego doszło do podporządkowania prawnego rozumienia pojęć upadłości i niewypłacalności znaczeniu nadanym tym pojęciom w naukach ekonomicznych. Pozwala to na stosowanie narzędzi ekonomicznych oraz wykładni dynamicznej, tak aby rozstrzygnięcia sądów upadłościowych były jak najbardziej zgodne z dynamicznie zmieniającą się rzeczywistością społeczno-gospodarczą.
{"title":"Upadłość i niewypłacalność jako pojęcia ekonomiczne i prawne","authors":"Grzegorz Kamieński, A. Borys","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.04","url":null,"abstract":"Pojęcia upadłości i niewypłacalności są różnie pojmowane, co spowodowało pojawienie się rozbieżności definicyjnych. Zauważalny wśród badaczy jest wyraźny podział przyjmowania desygnatów pojęcia upadłości i niewypłacalności ze względu na obszar badań, pojęcia te utożsamia się bowiem albo ze sferą prawną, albo ze sferą ekonomiczną, co oznacza, że w zależności od przyjęcia jednej z tych perspektyw różnie będziemy definiować upadłość i niewypłacalność. W artykule autorzy podjęli próbę zdefiniowania tych pojęć oraz określenia relacji, jakie między nimi zachodzą. Celem artykułu jest pokazanie, że prawnicze rozumienie pojęć upadłości i niewypłacalności jest wtórne wobec ich znaczenia w naukach ekonomicznych. Ze względu na przedmiot badańoraz charakter źródeł w niniejszym artykule wykorzystana została metoda jakościowa, oparta na badaniach interpretacyjnych. Badania interpretacyjne prowadzone były z wykorzystaniem strategii badań etnograficznych na podstawie aktów prawnych oraz dorobku doktryny i judykatury. Przeprowadzona badania pokazały, że wyniku rozwoju prawa upadłościowego doszło do podporządkowania prawnego rozumienia pojęć upadłości i niewypłacalności znaczeniu nadanym tym pojęciom w naukach ekonomicznych. Pozwala to na stosowanie narzędzi ekonomicznych oraz wykładni dynamicznej, tak aby rozstrzygnięcia sądów upadłościowych były jak najbardziej zgodne z dynamicznie zmieniającą się rzeczywistością społeczno-gospodarczą.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"14 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84908866","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.07
M. Głuchowski
Stealthing, czyli potajemne zdjęcie prezerwatywy przez mężczyznę bez zgody partnerki, różni się od typowego przestępstwa zgwałcenia, gdyż pokrzywdzona wyraża zgodę na współżycie, tyle że z zabezpieczeniem. Mimo to współżycie bez prezerwatywy nie jest objęte zakresem zgody na obcowanie płciowe z jej użyciem, gdyż stanowi inny rodzaj czynności seksualnej. Przemawiają za tym fizyczna bariera przed intymnością, inny stan psychiczny w trakcie współżycia wynikający z większego ryzyka ciąży i zarażenia chorobą weneryczną, różnica doznań fizycznych i waga przywiązywana do użycia prezerwatywy przez wiele osób. Stealthing wypełnia znamiona zgwałcenia z użyciem podstępu (art. 197 § 1 k.k.), ale pod warunkiem, że sprawca działał z podjętym z góry zamiarem. W przypadku decyzji podjętej w trakcie współżycia zdjęcie przezerwatywy będzie jedynie naruszeniem nietykalności cielesnej (art. 217 § 1 k.k.).
{"title":"Stealthing – karalność zdjęcia prezerwatywy bez wiedzy partnerki","authors":"M. Głuchowski","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.07","url":null,"abstract":"Stealthing, czyli potajemne zdjęcie prezerwatywy przez mężczyznę bez zgody partnerki, różni się od typowego przestępstwa zgwałcenia, gdyż pokrzywdzona wyraża zgodę na współżycie, tyle że z zabezpieczeniem. Mimo to współżycie bez prezerwatywy nie jest objęte zakresem zgody na obcowanie płciowe z jej użyciem, gdyż stanowi inny rodzaj czynności seksualnej. Przemawiają za tym fizyczna bariera przed intymnością, inny stan psychiczny w trakcie współżycia wynikający z większego ryzyka ciąży i zarażenia chorobą weneryczną, różnica doznań fizycznych i waga przywiązywana do użycia prezerwatywy przez wiele osób. Stealthing wypełnia znamiona zgwałcenia z użyciem podstępu (art. 197 § 1 k.k.), ale pod warunkiem, że sprawca działał z podjętym z góry zamiarem. W przypadku decyzji podjętej w trakcie współżycia zdjęcie przezerwatywy będzie jedynie naruszeniem nietykalności cielesnej (art. 217 § 1 k.k.).","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"45 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88547367","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.14
Ryszard Necel
Artykuł porusza zagadnienie aktywności zawodowej pracowników socjalnych w trakcie pandemii COVID-19. Główne problemy badawcze dotyczyły: oceny stopnia realizacji pracy socjalnej; sposobu postrzegania podstawowych funkcji pracy socjalnej oraz identyfikacji zmian w funkcjonowaniu reprezentowanej organizacji. Celem badawczym było określenie różnic w profesjonalnym działaniu i w postawach pracowników socjalnych, biorąc pod uwagę typ gminy reprezentowanej przez respondenta, wielkość reprezentowanej instytucji, poziom doświadczenia zawodowego oraz rodzaj stanowiska. Badania przeprowadzono techniką wywiadów internetowych wspomaganych komputerowo (CAWI) wśród pracowników zatrudnionych na terenie województwa wielkopolskiego oraz aktywnych zawodowo w czasie pandemii COVID-19. Wyniki badań (N = 284) wskazują, że pracownicy socjalni w trakcie pandemii szczególnie koncentrowali się na wykonywaniu administracyjnych czynności oraz świadczeniu pomocy w formie działań osłonowych. Było to szczególnie widoczne w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich. W mniejszych ośrodkach rzadziej podejmowano również działania z zakresu integracji społecznej oraz rzecznictwa praw i interesów osób w trudnej sytuacji socjalnej. Analiza materiału empirycznego prowadzi do konkluzji o pracy socjalnej w dobie pandemii jako aktywności skoncentrowanej na zaspokojeniu podstawowych potrzeb opiekuńczych i zapewnieniu bezpieczeństwa finansowego osób w kryzysie socjalnym. Natomiast na marginesie profesjonalnych działań znajduje się zaangażowanie środowiskowe, w tym również aktywność obywatelska.
{"title":"Ośrodki pomocy społecznej w czasie pandemii COVID-19 w świetle doświadczeń pracowników socjalnych","authors":"Ryszard Necel","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.14","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.14","url":null,"abstract":"Artykuł porusza zagadnienie aktywności zawodowej pracowników socjalnych w trakcie pandemii COVID-19. Główne problemy badawcze dotyczyły: oceny stopnia realizacji pracy socjalnej; sposobu postrzegania podstawowych funkcji pracy socjalnej oraz identyfikacji zmian w funkcjonowaniu reprezentowanej organizacji. Celem badawczym było określenie różnic w profesjonalnym działaniu i w postawach pracowników socjalnych, biorąc pod uwagę typ gminy reprezentowanej przez respondenta, wielkość reprezentowanej instytucji, poziom doświadczenia zawodowego oraz rodzaj stanowiska. Badania przeprowadzono techniką wywiadów internetowych wspomaganych komputerowo (CAWI) wśród pracowników zatrudnionych na terenie województwa wielkopolskiego oraz aktywnych zawodowo w czasie pandemii COVID-19. Wyniki badań (N = 284) wskazują, że pracownicy socjalni w trakcie pandemii szczególnie koncentrowali się na wykonywaniu administracyjnych czynności oraz świadczeniu pomocy w formie działań osłonowych. Było to szczególnie widoczne w gminach wiejskich i miejsko-wiejskich. W mniejszych ośrodkach rzadziej podejmowano również działania z zakresu integracji społecznej oraz rzecznictwa praw i interesów osób w trudnej sytuacji socjalnej. Analiza materiału empirycznego prowadzi do konkluzji o pracy socjalnej w dobie pandemii jako aktywności skoncentrowanej na zaspokojeniu podstawowych potrzeb opiekuńczych i zapewnieniu bezpieczeństwa finansowego osób w kryzysie socjalnym. Natomiast na marginesie profesjonalnych działań znajduje się zaangażowanie środowiskowe, w tym również aktywność obywatelska.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"161 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"76757372","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.06
Agnieszka Anusz
Celem artykułu jest porównanie unijnego i chińskiego prawa antymonopolowego wraz z omówieniem najważniejszych różnic obu wskazanych systemów publicznego prawa ochrony konkurencji na przykładzie wyroku Najwyższego Sądu Ludowego w sprawie antymonopolowej Qihoo 360 v. Tencent QQ. Za podstawę analizy zostały przyjęte chińskie i unijne akty prawa powszechnie obowiązującego w dziedzinie prawa antymonopolowego oraz wyrok Najwyższego Sądu Ludowego w sprawie Qihoo 360 v. Tencent QQ. Analiza regulacji prowadzi do wniosku, że oba omawiane systemy prawne w dziedzinie prawa antymonopolowego nie różnią się między sobą w sposób istotny, niemniej czynnikiem determinującym to, jak prawo antymonopolowe jest wykonywane w obu tych porządkach prawnych, jest stopień przyznanej organom ochrony konkurencji dyskrecjonalności i sposób realizacji celów prawa antymonopolowego.
{"title":"Chińskie i unijne prawo antymonopolowe: studium prawnoporównawcze","authors":"Agnieszka Anusz","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.06","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest porównanie unijnego i chińskiego prawa antymonopolowego wraz z omówieniem najważniejszych różnic obu wskazanych systemów publicznego prawa ochrony konkurencji na przykładzie wyroku Najwyższego Sądu Ludowego w sprawie antymonopolowej Qihoo 360 v. Tencent QQ. Za podstawę analizy zostały przyjęte chińskie i unijne akty prawa powszechnie obowiązującego w dziedzinie prawa antymonopolowego oraz wyrok Najwyższego Sądu Ludowego w sprawie Qihoo 360 v. Tencent QQ. Analiza regulacji prowadzi do wniosku, że oba omawiane systemy prawne w dziedzinie prawa antymonopolowego nie różnią się między sobą w sposób istotny, niemniej czynnikiem determinującym to, jak prawo antymonopolowe jest wykonywane w obu tych porządkach prawnych, jest stopień przyznanej organom ochrony konkurencji dyskrecjonalności i sposób realizacji celów prawa antymonopolowego. ","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"84 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84287583","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.12
Janina Kotlińska, Helena Żukowska, Maria Zuba-Ciszewska, Anna Mizak, Anna Krawczyk-Sawicka
The study, devoted to the assessment of the financial condition of cities with poviat status (CWPS) in Poland, aims (i) to position cities with poviat status in the structure of local government and (ii) to examine and assess the average financial condition of city with poviat status in Poland in the spatial aspect, using standard measures (measures referring to the budget result, income potential and the amount of expenses) and those of the authors’ (reflecting the possibility of satisfying the needs of the local government community). The study uses the methods of descriptive statistics. Detailed analyses were carried out on the basis of the authors’ own calculations, using an MS Excel spreadsheet, and the calculated measures were presented for two deliberately selected years (2010 and 2019). The analyses present different pictures of the financial conditions: while the values produced by standard measures in 2019 compared to 2010 clearly indicate an improvement in the financial condition of analysed cities in Poland, the values derived from the authors’ measures do not confirm this. Changes in the values of both groups of indicators are spatially diverse. Both groups, however, indicate that there are voivodeships whose financial condition improved more in 2019 compared to 2010 (classical indicators) or deteriorated to a lesser extent (authors’ indicators) than other voivodeships. This applies to the provinces of Western and Central Poland. CWPS in these regions, due to their location and impact in the region, as well as their attractiveness as places of employment doing business: 1) have been better prepared to start new investments and incur further commitments; 2) attract high school and university graduates and investors; 3) have a large stock of real estate, including extensive infrastructure; and 4) are less dependent on transfers from the state budget.
{"title":"Cities with poviat status in Poland and their financial condition","authors":"Janina Kotlińska, Helena Żukowska, Maria Zuba-Ciszewska, Anna Mizak, Anna Krawczyk-Sawicka","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.12","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.12","url":null,"abstract":"The study, devoted to the assessment of the financial condition of cities with poviat status (CWPS) in Poland, aims (i) to position cities with poviat status in the structure of local government and (ii) to examine and assess the average financial condition of city with poviat status in Poland in the spatial aspect, using standard measures (measures referring to the budget result, income potential and the amount of expenses) and those of the authors’ (reflecting the possibility of satisfying the needs of the local government community). The study uses the methods of descriptive statistics. Detailed analyses were carried out on the basis of the authors’ own calculations, using an MS Excel spreadsheet, and the calculated measures were presented for two deliberately selected years (2010 and 2019). The analyses present different pictures of the financial conditions: while the values produced by standard measures in 2019 compared to 2010 clearly indicate an improvement in the financial condition of analysed cities in Poland, the values derived from the authors’ measures do not confirm this. Changes in the values of both groups of indicators are spatially diverse. Both groups, however, indicate that there are voivodeships whose financial condition improved more in 2019 compared to 2010 (classical indicators) or deteriorated to a lesser extent (authors’ indicators) than other voivodeships. This applies to the provinces of Western and Central Poland. CWPS in these regions, due to their location and impact in the region, as well as their attractiveness as places of employment doing business: 1) have been better prepared to start new investments and incur further commitments; 2) attract high school and university graduates and investors; 3) have a large stock of real estate, including extensive infrastructure; and 4) are less dependent on transfers from the state budget. ","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"101 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75980732","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.03
Dariusz P. Kała
W 2018 r. dokonana została w Polsce reforma szkolnictwa wyższego. Jednym z efektów tej reformy była modyfikacja wymagań związanych z nadawaniem stopnia doktora habilitowanego. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie warunki szczegółowe należy spełnić, aby uzyskać stopień doktora habilitowanego w obowiązującym stanie prawnym. Artykuł wypełnia lukę w literaturze naukowej, gdyż brak wyczerpującego opracowania monograficznego w tym temacie. W publikacji wyrażono autorskie poglądy będące wynikiem analizy stanu prawnego, poglądów wyrażanych w nauce prawa oraz w orzecznictwie sądowym. Uwzględniono również założenia reformy związane z habilitacją, a zawarte w uzasadnieniu do projektu ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, a także doprecyzowano wymagania wskazane przez Radę Doskonałości Naukowej jako gremium i organ administracji publicznej nadzorujący nadawanie habilitacji w Polsce. W analizie wykorzystano metodę dogmatycznoprawną, metodę hermeneutyczną oraz metodę argumentacyjną. W podsumowaniu wskazano warunki szczegółowe, które należy spełnić, aby uzyskać stopień doktora habilitowanego w obowiązującym stanie prawnym: posiadanie stopnia doktora nauk, posiadanie w dorobku osiągnięcia naukowego albo artystycznego, stanowiącego znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny, wykazywanie się istotną aktywnością naukową albo artystyczną realizowaną w więcej niż jednej uczelni, instytucji naukowej lub instytucji kultury, w szczególności zagranicznej. Oprócz przesłanek szczegółowych trzeba mieć na uwadze konieczność spełnienia przesłanek ogólnych, które wykraczają poza zakres niniejszego opracowania.
{"title":"Szczegółowe przesłanki nadania stopnia doktora habilitowanego","authors":"Dariusz P. Kała","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.03","url":null,"abstract":"W 2018 r. dokonana została w Polsce reforma szkolnictwa wyższego. Jednym z efektów tej reformy była modyfikacja wymagań związanych z nadawaniem stopnia doktora habilitowanego. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, jakie warunki szczegółowe należy spełnić, aby uzyskać stopień doktora habilitowanego w obowiązującym stanie prawnym. Artykuł wypełnia lukę w literaturze naukowej, gdyż brak wyczerpującego opracowania monograficznego w tym temacie. W publikacji wyrażono autorskie poglądy będące wynikiem analizy stanu prawnego, poglądów wyrażanych w nauce prawa oraz w orzecznictwie sądowym. Uwzględniono również założenia reformy związane z habilitacją, a zawarte w uzasadnieniu do projektu ustawy o szkolnictwie wyższym i nauce, a także doprecyzowano wymagania wskazane przez Radę Doskonałości Naukowej jako gremium i organ administracji publicznej nadzorujący nadawanie habilitacji w Polsce. W analizie wykorzystano metodę dogmatycznoprawną, metodę hermeneutyczną oraz metodę argumentacyjną. W podsumowaniu wskazano warunki szczegółowe, które należy spełnić, aby uzyskać stopień doktora habilitowanego w obowiązującym stanie prawnym: posiadanie stopnia doktora nauk, posiadanie w dorobku osiągnięcia naukowego albo artystycznego, stanowiącego znaczny wkład w rozwój określonej dyscypliny, wykazywanie się istotną aktywnością naukową albo artystyczną realizowaną w więcej niż jednej uczelni, instytucji naukowej lub instytucji kultury, w szczególności zagranicznej. Oprócz przesłanek szczegółowych trzeba mieć na uwadze konieczność spełnienia przesłanek ogólnych, które wykraczają poza zakres niniejszego opracowania.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"2014 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73813705","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.10
Artur A. Trzebiński
Przedmiotem rozważań podjętych w artykule jest rynek crowdfundingu udziałowego w Polsce, w szczególności sposoby i zakres komunikowania o przeprowadzanych emisjach. Celem artykułu jest wskazanie i ocena działań podjętych przez uczestników polskiego rynku crowdfundingu, które mają zmniejszać asymetrię informacji. Uwaga została skupiona przede wszystkim na rozwiązaniach zawartych w unijnym rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć, którego implementacja do krajowego porządku prawnego ma być przeprowadzona do listopada 2022 r. W badaniu sprawdzono, jakie efekty przynoszą działania podjęte przez ustawodawcę, platformy crowdfundingowe, Komisję Nadzoru Finansowego i Związek Przedsiębiorstw Finansowych w Polsce w zakresie zmniejszenia nierównowagi informacyjnej. W tym celu wykorzystano analizę aktów prawnych i analizę przyczynowo-skutkową. Wyniki badań wskazują, że podejmowane działania przez różne podmioty, które mają wpływ na krajowy rynek crowdfundingu udziałowego, powodują zmniejszanie asymetrii informacji. Jest to istotne ze względu na to, że wzrasta wartość i liczba przeprowadzanych emisji oraz rośnie liczba zaangażowanych w kampanie crowdfundingowe inwestorów.
{"title":"Jak zmniejszyć asymetrię informacji na rynku crowdfundingu udziałowego w Polsce?","authors":"Artur A. Trzebiński","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.10","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.10","url":null,"abstract":"Przedmiotem rozważań podjętych w artykule jest rynek crowdfundingu udziałowego w Polsce, w szczególności sposoby i zakres komunikowania o przeprowadzanych emisjach. Celem artykułu jest wskazanie i ocena działań podjętych przez uczestników polskiego rynku crowdfundingu, które mają zmniejszać asymetrię informacji. Uwaga została skupiona przede wszystkim na rozwiązaniach zawartych w unijnym rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/1503 w sprawie europejskich dostawców usług finansowania społecznościowego dla przedsięwzięć, którego implementacja do krajowego porządku prawnego ma być przeprowadzona do listopada 2022 r. W badaniu sprawdzono, jakie efekty przynoszą działania podjęte przez ustawodawcę, platformy crowdfundingowe, Komisję Nadzoru Finansowego i Związek Przedsiębiorstw Finansowych w Polsce w zakresie zmniejszenia nierównowagi informacyjnej. W tym celu wykorzystano analizę aktów prawnych i analizę przyczynowo-skutkową. Wyniki badań wskazują, że podejmowane działania przez różne podmioty, które mają wpływ na krajowy rynek crowdfundingu udziałowego, powodują zmniejszanie asymetrii informacji. Jest to istotne ze względu na to, że wzrasta wartość i liczba przeprowadzanych emisji oraz rośnie liczba zaangażowanych w kampanie crowdfundingowe inwestorów. ","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"24 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75535835","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-09-30DOI: 10.14746/rpeis.2022.84.3.08
Łukasz Markowski
W obliczu nowych wyzwań, przed którymi stoi polska gospodarka, debata na temat przyjęcia euro ponownie zyskuje na aktualności. Z uwagi na to, iż nominalne kryteria konwergencji obecnie ,„odbiegają” od rzeczywistości makroekonomicznej nawet w samej strefie euro, zasadne jest zwrócenie uwagi na warunki konwergencji realnej. Celem badania jest ocena konwergencji Polski i strefy euro z perspektywy kształtowania się udziału wymiany wewnątrzgałęziowej, a także stopnia zbieżności wahań koniunkturalnych tych gospodarek. W pracy wykorzystano ilościowe metody badawcze (analiza statystyczna). Z przeprowadzonych badań wynika, iż udział IIT Polski i strefy euro (mierzony wskaźnikiem Grubela-Lloyda) charakteryzował się trendem rosnącym, co świadczy o nasileniu integracji handlowej. Zahamowanie tego wzrostu nastąpiło jednak pod koniec 2016 r. Rosnącą i względnie wysoką zbieżność wahań koniunkturalnych badanych gospodarek (mierzoną współczynnikiem korelacji rekursywnej) zaobserwowano do końca 2013 r. W późniejszych latach odnotowano spadek, a następnie wahania stopnia tej zbieżności. W tym kontekście należy podkreślić, iż stopień synchronizacji wahań aktywności gospodarczej Polski i strefy euro przez dużą część okresu badawczego był warunkowany specyficznymi, asymetrycznymi wydarzeniami. Wobec uzyskanych wyników badań można stwierdzić, iż Polska charakteryzuje się „umiarkowanym” stopniem konwergencji realnej ze strefą euro, lecz niewskazana jest definitywna i ostateczna ocena badanych zjawisk i odpowiedź na pytanie, czy poziom ten jest wystarczający, aby przyjąć wspólną walutę. Wszelkie dylematy uzasadniają więc potrzebę kontynuacji i rozszerzenia badań w tym obszarze.
{"title":"Konwergencja realna Polski i strefy euro z perspektywy synchronizacji cykli koniunkturalnych i wymiany wewnątrzgałęziowej","authors":"Łukasz Markowski","doi":"10.14746/rpeis.2022.84.3.08","DOIUrl":"https://doi.org/10.14746/rpeis.2022.84.3.08","url":null,"abstract":"W obliczu nowych wyzwań, przed którymi stoi polska gospodarka, debata na temat przyjęcia euro ponownie zyskuje na aktualności. Z uwagi na to, iż nominalne kryteria konwergencji obecnie ,„odbiegają” od rzeczywistości makroekonomicznej nawet w samej strefie euro, zasadne jest zwrócenie uwagi na warunki konwergencji realnej. Celem badania jest ocena konwergencji Polski i strefy euro z perspektywy kształtowania się udziału wymiany wewnątrzgałęziowej, a także stopnia zbieżności wahań koniunkturalnych tych gospodarek. W pracy wykorzystano ilościowe metody badawcze (analiza statystyczna). Z przeprowadzonych badań wynika, iż udział IIT Polski i strefy euro (mierzony wskaźnikiem Grubela-Lloyda) charakteryzował się trendem rosnącym, co świadczy o nasileniu integracji handlowej. Zahamowanie tego wzrostu nastąpiło jednak pod koniec 2016 r. Rosnącą i względnie wysoką zbieżność wahań koniunkturalnych badanych gospodarek (mierzoną współczynnikiem korelacji rekursywnej) zaobserwowano do końca 2013 r. W późniejszych latach odnotowano spadek, a następnie wahania stopnia tej zbieżności. W tym kontekście należy podkreślić, iż stopień synchronizacji wahań aktywności gospodarczej Polski i strefy euro przez dużą część okresu badawczego był warunkowany specyficznymi, asymetrycznymi wydarzeniami. Wobec uzyskanych wyników badań można stwierdzić, iż Polska charakteryzuje się „umiarkowanym” stopniem konwergencji realnej ze strefą euro, lecz niewskazana jest definitywna i ostateczna ocena badanych zjawisk i odpowiedź na pytanie, czy poziom ten jest wystarczający, aby przyjąć wspólną walutę. Wszelkie dylematy uzasadniają więc potrzebę kontynuacji i rozszerzenia badań w tym obszarze.","PeriodicalId":34827,"journal":{"name":"Ruch Prawniczy Ekonomiczny i Socjologiczny","volume":"130 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89219254","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：