Celem tego artykułu jest analiza znaczeń pojęcia ekosocjalizmu we współczesnym dyskursie filozoficznym i politycznym. W pierwszym kroku przeprowadzam rozróżnienie pomiędzy ekosocjalizmem jako ruchem a ekosocjalizmem jako teorią. Globalny ruch ekosocjalistyczny jednoczą postulaty polityczne. W jego skład wchodzą jednak nurty o różnorodnych założeniach teoretycznych. Skupiam się na opozycji pomiędzy nurtami nawiązującymi do tradycji marksistowskiej a nurtami, które w ślad za Joanem Martinezem-Alierem można nazwać „neonarodnictwem ekologicznym”, czyli odwołującymi się do tradycyjnych etyk i wartości istniejących społeczności, tak jak w przypadku licznych ruchów rdzennych i ekofeministycznych. Nurty te różnią się poglądami na wiele kwestii, w tym na kwestię rozwoju. W drugim kroku, rozważając ekosocjalizm jako teorię, wyróżniam dwa stanowiska. Zgodnie z pierwszym z nich, reprezentowanym przez Joela Kovela i Michaela Löwy’ego, myśl Marksa należy uzupełnić o wymiar ekologiczny. Zgodnie z drugim stanowiskiem, którego przedstawicielem jest John Bellamy Foster, ekosocjalizm to idea Marksowska, przedstawiona w Kapitale. Wysuwając na pierwszy plan pojęcia metabolizmu i rysy metabolicznej, Foster odkrywa ekologiczny, we współczesnym sensie, wymiar myśli dojrzałego Marksa. Wykazuję, że należy odróżnić ekosocjalizm w znaczeniu politycznym od ekosocjalizmu w znaczeniu filozoficznym. Na poziomie filozoficznym natomiast, rozbieżność stanowisk ma swoją genezę w interpretacji ontologii Marksa: Kovel i Löwy są kontynuatorami tradycji marksizmu-humanizmu, a Foster zrywa z tą tradycją i odczytuje ontologię Marksa w perspektywie materializmu epikurejskiego.
本文旨在分析生态社会主义一词在当代哲学和政治话语中的含义。首先，我对作为运动的生态社会主义和作为理论的生态社会主义进行了区分。全球生态社会主义运动的政治诉求是统一的。然而，它也包括具有不同理论假设的潮流。我重点关注马克思主义传统与琼-马丁内斯-阿里埃（Joan Martinez-Alier）之后可称为 "生态新民族主义 "的潮流之间的对立。这些思潮对包括发展在内的许多问题的看法各不相同。第二步，将生态社会主义视为一种理论，我区分了两种立场。以 Joel Kovel 和 Michael Löwy 为代表的第一种立场认为，马克思的思想应得到生态维度的补充。以约翰-贝拉米-福斯特为代表的第二种立场认为，生态社会主义是马克思在《资本论》中提出的思想。通过强调新陈代谢和代谢特质的概念，福斯特发现了成熟马克思思想中当代意义上的生态维度。我表明，政治意义上的生态社会主义必须与哲学意义上的生态社会主义区分开来。另一方面，在哲学层面，立场的分歧源于对马克思本体论的解读：科维尔和洛维延续了马克思主义-人道主义的传统，而福斯特则打破了这一传统，从伊壁鸠鲁唯物主义的角度解读马克思的本体论。
{"title":"Ekosocjalizm: między ruchem społecznym a teorią marksowską","authors":"Katarzyna Bielińska","doi":"10.35757/civ.2022.30.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.03","url":null,"abstract":"Celem tego artykułu jest analiza znaczeń pojęcia ekosocjalizmu we współczesnym dyskursie filozoficznym i politycznym. \u0000W pierwszym kroku przeprowadzam rozróżnienie pomiędzy ekosocjalizmem jako ruchem a ekosocjalizmem jako teorią. Globalny ruch ekosocjalistyczny jednoczą postulaty polityczne. W jego skład wchodzą jednak nurty o różnorodnych założeniach teoretycznych. Skupiam się na opozycji pomiędzy nurtami nawiązującymi do tradycji marksistowskiej a nurtami, które w ślad za Joanem Martinezem-Alierem można nazwać „neonarodnictwem ekologicznym”, czyli odwołującymi się do tradycyjnych etyk i wartości istniejących społeczności, tak jak w przypadku licznych ruchów rdzennych i ekofeministycznych. Nurty te różnią się poglądami na wiele kwestii, w tym na kwestię rozwoju. \u0000W drugim kroku, rozważając ekosocjalizm jako teorię, wyróżniam dwa stanowiska. Zgodnie z pierwszym z nich, reprezentowanym przez Joela Kovela i Michaela Löwy’ego, myśl Marksa należy uzupełnić o wymiar ekologiczny. Zgodnie z drugim stanowiskiem, którego przedstawicielem jest John Bellamy Foster, ekosocjalizm to idea Marksowska, przedstawiona w Kapitale. Wysuwając na pierwszy plan pojęcia metabolizmu i rysy metabolicznej, Foster odkrywa ekologiczny, we współczesnym sensie, wymiar myśli dojrzałego Marksa. \u0000Wykazuję, że należy odróżnić ekosocjalizm w znaczeniu politycznym od ekosocjalizmu w znaczeniu filozoficznym. Na poziomie filozoficznym natomiast, rozbieżność stanowisk ma swoją genezę w interpretacji ontologii Marksa: Kovel i Löwy są kontynuatorami tradycji marksizmu-humanizmu, a Foster zrywa z tą tradycją i odczytuje ontologię Marksa w perspektywie materializmu epikurejskiego.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130384137","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tekst stanowi recenzję książki Joanny Erbel pt. Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze. W recenzji omówiona zostaje kluczowa dla książki koncepcja protopii, która oznacza proces stopniowego ulepszania rzeczywistości. Przywoływane przez Erbel przykłady skutecznych rozwiązań przeanalizowane są w kontekście kategorii lokalności i ucieleśnienia. Przedstawiona zostaje krytyka koncepcji innowacji opartej na rozwiązaniach instytucjonalnych, zaawansowanych technologicznie i wymagających dużych nakładów finansowych.
{"title":"Świat choć trochę lepszy dziś niż wczoraj","authors":"Maja Rup","doi":"10.35757/civ.2022.30.08","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.08","url":null,"abstract":"Tekst stanowi recenzję książki Joanny Erbel pt. Wychylone w przyszłość. Jak zmienić świat na lepsze. W recenzji omówiona zostaje kluczowa dla książki koncepcja protopii, która oznacza proces stopniowego ulepszania rzeczywistości. Przywoływane przez Erbel przykłady skutecznych rozwiązań przeanalizowane są w kontekście kategorii lokalności i ucieleśnienia. Przedstawiona zostaje krytyka koncepcji innowacji opartej na rozwiązaniach instytucjonalnych, zaawansowanych technologicznie i wymagających dużych nakładów finansowych.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"81 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132277335","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł podejmuje się pytania o trwałość granic ludzkiego ciała i jego związki z otaczającą rzeczywistością. W odniesieniu do pogłebiającego się w wyniku zmian klimatycznych i zwiększającej się toksyczności środowiska lęku przed tym, co wnika z zewnątrz do naszego ciała, przywołuję koncepcje takich myślicielek, jak Stacy Alaimo, Donna Haraway i Karen Barad, by zastanowić się, w jaki sposób przemyśleć nasze relacje ze środowiskiem. Problem ten poruszam poprzez lekturę dwóch powieści eko-grozy, „Wilder Girls” Rory Power (2019) oraz „Unicestwienia” Jeffa VanderMeera (2014). Najważniejsze tematy analizy to relacja między wnętrzem i zewnętrzem ciała, powiązania między ludźmi a środowiskiem, przemiany ciał wynikajace z zakażenia oraz znaczenie języka. Odwołując się do artykułu Bethany Doane „Sublime Annihilation and Planetary Ecohorror” (2020), zastanawiam się nad etycznym wymiarem podobnych opowieści i ich znaczeniem w obliczu katastrofy klimatycznej.
{"title":"Lęk przed infekcją","authors":"Zofia Jakubowicz-Prokop","doi":"10.35757/civ.2022.30.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.04","url":null,"abstract":"Artykuł podejmuje się pytania o trwałość granic ludzkiego ciała i jego związki z otaczającą rzeczywistością. W odniesieniu do pogłebiającego się w wyniku zmian klimatycznych i zwiększającej się toksyczności środowiska lęku przed tym, co wnika z zewnątrz do naszego ciała, przywołuję koncepcje takich myślicielek, jak Stacy Alaimo, Donna Haraway i Karen Barad, by zastanowić się, w jaki sposób przemyśleć nasze relacje ze środowiskiem. Problem ten poruszam poprzez lekturę dwóch powieści eko-grozy, „Wilder Girls” Rory Power (2019) oraz „Unicestwienia” Jeffa VanderMeera (2014). Najważniejsze tematy analizy to relacja między wnętrzem i zewnętrzem ciała, powiązania między ludźmi a środowiskiem, przemiany ciał wynikajace z zakażenia oraz znaczenie języka. Odwołując się do artykułu Bethany Doane „Sublime Annihilation and Planetary Ecohorror” (2020), zastanawiam się nad etycznym wymiarem podobnych opowieści i ich znaczeniem w obliczu katastrofy klimatycznej.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131081569","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tematem artykułu jest tom poetycki Tomasza Bąka XXI. Nagi wodnik w śródmieściu (2021). Autor interpretuje go jako zawoalowaną próbę wyjścia z realizmu kapitalistycznego, która odbywa się pod pretekstem opowieści o jednym aspekcie katastrofy klimatycznej: wzroście poziomu morza. Bąk wydaje się traktować ów „potop” jako swego rodzaju interwencję Realnego, które coraz silniej przebija spod szczelin kapitalistycznej zasady rzeczywistości. Strategia poetycka Bąka polega na odnajdywaniu tego rodzaju szczelin w samym środku realizmu kapitalistycznego i wykonywaniu pracy żałoby po świecie, który już się skończył.
{"title":"Uatlantydzenie opowieści jako strategia wyjścia z realizmu kapitalistycznego","authors":"P. Szaj","doi":"10.35757/civ.2022.30.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.05","url":null,"abstract":"Tematem artykułu jest tom poetycki Tomasza Bąka XXI. Nagi wodnik w śródmieściu (2021). Autor interpretuje go jako zawoalowaną próbę wyjścia z realizmu kapitalistycznego, która odbywa się pod pretekstem opowieści o jednym aspekcie katastrofy klimatycznej: wzroście poziomu morza. Bąk wydaje się traktować ów „potop” jako swego rodzaju interwencję Realnego, które coraz silniej przebija spod szczelin kapitalistycznej zasady rzeczywistości. Strategia poetycka Bąka polega na odnajdywaniu tego rodzaju szczelin w samym środku realizmu kapitalistycznego i wykonywaniu pracy żałoby po świecie, który już się skończył.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"20 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121988173","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Katastrofa klimatyczna, na którą składają się zarówno środowiskowa utrata stabilności, jak i pogłębiające się społeczne i ekonomiczne nierówności oraz kryzysy, jest coraz częściej przedmiotem niepokoju i dyskusji. Chcąc zaznaczyć antropogeniczne podłoże tej sytuacji oraz jej doniosłe znaczenie dla dziejów Ziemi, Eugene F. Stoermer, amerykański biolog, w latach osiemdziesiątych XX wieku zaproponował termin „antropocen”, który po dwóch dekadach spopularyzował wraz z holenderskim chemikiem atmosfery i meteorologiem Paulem J. Crutzenem1. Od tego czasu „antropocen” przeniknął z nauk przyrodniczych do debat prowadzonych w szeroko pojętej humanistyce i sztuce. Jedną z przyczyn tego transferu była z pewnością chęć opisania rzeczywistości, w której środowisko, warunki życia i relacje z tym, co więcej niż ludzkie wychodzą na pierwszy plan. Jak piszą Mercedes Bunz, Birgit M. Kaiser i Kathrin Th iele „[...] każde «dzisiaj» wymaga ponownej oceny [...] d z i s i a j zawsze jest na nowo [...] każda era musi znaleźć własne, konkretne odpowiedzi – musimy ostrzyć krytykę na potrzeby n a s z e g o dzisiaj. Możemy czerpać z tradycji, ale nie mamy wzorów do naśladowania” [wyróż. oryg.]2. W „n a s z y m dzisiaj” trudno pominąć rosnącą wagę destabilizacji klimatu. Filozofki i teoretycy krytycznie przyglądali się też samej nazwie, która wskazuje na uogólniony
气候灾难既包括环境稳定性的丧失，也包括日益恶化的社会和经济不平等和危机，它正日益成为人们关注和讨论的主题。为了标明这一状况的人为起源及其对地球历史的重大意义，美国生物学家尤金-F-斯托默（Eugene F. Stoermer）在 20 世纪 80 年代提出了 "人类世"（Anthropocene）一词，20 年后，他与荷兰大气化学家和气象学家保罗-J-克鲁岑（Paul J. Crutzen）1 共同推广了这一术语。从那时起，"人类世 "已经从自然科学领域渗透到更广泛的人文和艺术领域。这种转变的原因之一当然是人们希望描述一种现实，在这种现实中，环境、生活条件以及与 "非人类 "的关系变得更加突出。正如 Mercedes Bunz、Birgit M. Kaiser 和 Kathrin Th iele 所写的那样："[......]每一个'今天'都需要重新评估[......]底线永远是新的[......]每一个时代都必须找到自己的具体答案--我们必须针对今天的需要加强批判。我们可以借鉴传统，但我们没有可以遵循的模式"[斜体为笔者所加]2。 在 "今天"，我们很难忽视气候不稳定日益增长的重要性。哲学家和理论家们也对这一名称本身进行了批判性的审视，它指出了一种普遍的
{"title":"Słowo wstępne: Utopie antropocenu","authors":"Monika Rogowska-Stangret","doi":"10.35757/civ.2022.30.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.01","url":null,"abstract":"Katastrofa klimatyczna, na którą składają się zarówno środowiskowa utrata stabilności, jak i pogłębiające się społeczne i ekonomiczne nierówności oraz kryzysy, jest coraz częściej przedmiotem niepokoju i dyskusji. Chcąc zaznaczyć antropogeniczne podłoże tej sytuacji oraz jej doniosłe znaczenie dla dziejów Ziemi, Eugene F. Stoermer, amerykański biolog, w latach osiemdziesiątych XX wieku zaproponował termin „antropocen”, który po dwóch dekadach spopularyzował wraz z holenderskim chemikiem atmosfery i meteorologiem Paulem J. Crutzenem1. Od tego czasu „antropocen” przeniknął z nauk przyrodniczych do debat prowadzonych w szeroko pojętej humanistyce i sztuce. Jedną z przyczyn tego transferu była z pewnością chęć opisania rzeczywistości, w której środowisko, warunki życia i relacje z tym, co więcej niż ludzkie wychodzą na pierwszy plan. Jak piszą Mercedes Bunz, Birgit M. Kaiser i Kathrin Th iele „[...] każde «dzisiaj» wymaga ponownej oceny [...] d z i s i a j zawsze jest na nowo [...] każda era musi znaleźć własne, konkretne odpowiedzi – musimy ostrzyć krytykę na potrzeby n a s z e g o dzisiaj. Możemy czerpać z tradycji, ale nie mamy wzorów do naśladowania” [wyróż. oryg.]2. W „n a s z y m dzisiaj” trudno pominąć rosnącą wagę destabilizacji klimatu. Filozofki i teoretycy krytycznie przyglądali się też samej nazwie, która wskazuje na uogólniony","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"13 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133916779","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Tematem tekstu jest wizja społeczeństwa postkapitalistycznego brytyjskiego ekonomisty i badacza zrównoważonego rozwoju, Tima Jacksona. Jest to utopia unikatowa, możliwa do zrealizowania, budowana w oparciu o najnowsze ekonomiczne ustalenia empiryczne i raporty przyrodoznawców dotyczące powagi współczesnych zagrożeń środowiskowych. Artykuł systematycznie rekonstruuje jej najważniejsze założenia. Argumentacje Jacksona wymierzone są przeciwko „wzrościzmowi” (ang. growthism), to znaczy bezrefleksyjnej akceptacji samej logiki nie kończącego się wzrostu gospodarczego za wszelką cenę. Utopia budowana przez tego ekonomistę opiera się na filarach równowagi, dobrobytu (prosperity), psychologicznego przepływu (flow) i wytwarzania (work). Artykuł wykorzystuje idee zawarte w pracach Jacksona (Dobrobyt bez wzrostu. Ekonomia dla planety o ograniczonych zasobach z 2009 roku oraz Post Growth. Life after Capitalism z roku 2021), a także wybrane tezy i ustalenia nurtu ekonomii ekologicznej dewzrostu.
{"title":"Utopia życia po kapitalizmie","authors":"Ewa Bińczyk","doi":"10.35757/civ.2022.30.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.02","url":null,"abstract":"Tematem tekstu jest wizja społeczeństwa postkapitalistycznego brytyjskiego ekonomisty i badacza zrównoważonego rozwoju, Tima Jacksona. Jest to utopia unikatowa, możliwa do zrealizowania, budowana w oparciu o najnowsze ekonomiczne ustalenia empiryczne i raporty przyrodoznawców dotyczące powagi współczesnych zagrożeń środowiskowych. Artykuł systematycznie rekonstruuje jej najważniejsze założenia. \u0000Argumentacje Jacksona wymierzone są przeciwko „wzrościzmowi” (ang. growthism), to znaczy bezrefleksyjnej akceptacji samej logiki nie kończącego się wzrostu gospodarczego za wszelką cenę. Utopia budowana przez tego ekonomistę opiera się na filarach równowagi, dobrobytu (prosperity), psychologicznego przepływu (flow) i wytwarzania (work). Artykuł wykorzystuje idee zawarte w pracach Jacksona (Dobrobyt bez wzrostu. Ekonomia dla planety o ograniczonych zasobach z 2009 roku oraz Post Growth. Life after Capitalism z roku 2021), a także wybrane tezy i ustalenia nurtu ekonomii ekologicznej dewzrostu.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"34 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131413670","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Skażenie jako współpraca, przeł. A. Brylska, M. Rogowska-Stangret","authors":"Anna Tsing","doi":"10.35757/civ.2022.30.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.07","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"48 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123900301","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Wszystkie jutra: Trwająca miliard lat kronika niezliczonych gatunków i różnorakich losów człowieka (fragmenty), przeł. M. Rzepa","authors":"Cevdet Mehmet Kösemen","doi":"10.35757/civ.2022.30.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.06","url":null,"abstract":" ","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"70 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127273678","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Autor artykułu zastanawia się, czy istnieje jakaś narracja filozoficzna, która jest dopasowana do epoki antropocenu lub kapitalocenu. Stara się pokazać, że w kilku współczesnych nurtach filozoficznych widać zarysy takiej narracji, od teorii aktora-sieci po poststrukturalistyczny feminizm. Koncepcje postwzrostowe mogą być zaś mediatorem, który pomoże w spopularyzowaniu tych.
{"title":"Narracja filozoficzna a koncepcje postwzrostowe","authors":"T. Markiewka","doi":"10.35757/civ.2022.30.09","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2022.30.09","url":null,"abstract":"Autor artykułu zastanawia się, czy istnieje jakaś narracja filozoficzna, która jest dopasowana do epoki antropocenu lub kapitalocenu. Stara się pokazać, że w kilku współczesnych nurtach filozoficznych widać zarysy takiej narracji, od teorii aktora-sieci po poststrukturalistyczny feminizm. Koncepcje postwzrostowe mogą być zaś mediatorem, który pomoże w spopularyzowaniu tych.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-29","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116214951","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem artykułu jest skonstruowanie pewnego eksperymentu myślowego polegającego na zastosowaniu koncepcji neo-monadyzmu Gabriela Tarde’a do przemyślenia podstaw liberalnej oikodycei. Przez liberalną oikodyceę rozumiem koncepcję ładu społecznego opartą o idee racjonalnej, autonomicznej jednostki (homo oeconomicus) działającej w warunkach wymiany ekonomicznej (Vogl 2015). Zaproponowana przez Tardea rekapitulacja leibnizjańskiej koncepcji monadyzmu w świetle współczesnej mu wiedzy i zastosowanie jej do świata społecznego pozwala na stwierdzenie, że taki model podmiotowości jest niewystarczający do wytłumaczenia wielu - z pozoru nieracjonalnych - zjawisk jak ruchy populistyczne (masowe) czy spekulacje finansowe, charakterystycznych dla ekonomii politycznej XXI wieku.
{"title":"Neo-monadyzm Gabriela Tarde’a jako model ekonomii politycznej XXI wieku","authors":"Barbara Markowska-Marczak","doi":"10.35757/civ.2021.29.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.35757/civ.2021.29.04","url":null,"abstract":"Celem artykułu jest skonstruowanie pewnego eksperymentu myślowego polegającego na zastosowaniu koncepcji neo-monadyzmu Gabriela Tarde’a do przemyślenia podstaw liberalnej oikodycei. Przez liberalną oikodyceę rozumiem koncepcję ładu społecznego opartą o idee racjonalnej, autonomicznej jednostki (homo oeconomicus) działającej w warunkach wymiany ekonomicznej (Vogl 2015). Zaproponowana przez Tardea rekapitulacja leibnizjańskiej koncepcji monadyzmu w świetle współczesnej mu wiedzy i zastosowanie jej do świata społecznego pozwala na stwierdzenie, że taki model podmiotowości jest niewystarczający do wytłumaczenia wielu - z pozoru nieracjonalnych - zjawisk jak ruchy populistyczne (masowe) czy spekulacje finansowe, charakterystycznych dla ekonomii politycznej XXI wieku.","PeriodicalId":350409,"journal":{"name":"Civitas. Studia z Filozofii Polityki","volume":"20 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-05-18","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125294861","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：