In his 2018 book, Identity, the Demand for Dignity and the Politics of Resentment, Stanford University political scientist Francis Fukuyama addresses themes which might more properly be considered matters of political philosophy and the philosophy of law: How are we to navigate between traditional, ethnic, unitary conceptions of the nation on the one hand, and the threat of identitarian fragmentation on the other? Though Fukuyama affirms the importance of the concepts of human dignity and identity, more or less as these are commonly understood, he also criticizes the contemporary phenomenon of identity politics—which he views as a danger to liberal democracy. “The rise of identity politics in modern liberal democracies,” writes Fukuyama, “is one of the chief threats that they face;” and moreover, “unless we can work our way back to more universal understandings of human dignity, we will doom ourselves to continuing conflict.” This paper raises the question of whether the well reasoned case against identity politics as a threat to national unity and purpose leaves room for skepticism of fast-paced and more ambitious (“Wilsonian”) pursuit of internationalist goals of globalization. Greater emphasis on political consensus at home may helpfully strengthen the hand of American foreign policy in support of liberal democracy. But we now look back with well founded skepticism on neo-conservative interventionism, and there are just and needed limits on globalizing internationalism imposed by and implicit in the retreat from identity politics. Having lost the unity of purpose of Cold War liberalism, we are yet to find a “golden mean” avoiding ethnic nationalism and short of political fragmentation.
{"title":"Identity, Dignity and the Politics of Resentment","authors":"H. G. Callaway","doi":"10.12775/rf.2022.034","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.034","url":null,"abstract":"In his 2018 book, Identity, the Demand for Dignity and the Politics of Resentment, Stanford University political scientist Francis Fukuyama addresses themes which might more properly be considered matters of political philosophy and the philosophy of law: How are we to navigate between traditional, ethnic, unitary conceptions of the nation on the one hand, and the threat of identitarian fragmentation on the other? Though Fukuyama affirms the importance of the concepts of human dignity and identity, more or less as these are commonly understood, he also criticizes the contemporary phenomenon of identity politics—which he views as a danger to liberal democracy. “The rise of identity politics in modern liberal democracies,” writes Fukuyama, “is one of the chief threats that they face;” and moreover, “unless we can work our way back to more universal understandings of human dignity, we will doom ourselves to continuing conflict.” This paper raises the question of whether the well reasoned case against identity politics as a threat to national unity and purpose leaves room for skepticism of fast-paced and more ambitious (“Wilsonian”) pursuit of internationalist goals of globalization. Greater emphasis on political consensus at home may helpfully strengthen the hand of American foreign policy in support of liberal democracy. But we now look back with well founded skepticism on neo-conservative interventionism, and there are just and needed limits on globalizing internationalism imposed by and implicit in the retreat from identity politics. Having lost the unity of purpose of Cold War liberalism, we are yet to find a “golden mean” avoiding ethnic nationalism and short of political fragmentation. \u0000 \u0000","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42490302","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Philosophy as a discipline is facing new challenges that will determine its future. The challenges include the historic ones relating to economic conditions and administrative leadership that focuses on preparation for employment in a way that lessens the intellectual development of students. But the new challenges occur in a worldwide democratic recession and in political leadership that seems to be moving toward greater censorship and less academic freedom. In America, this is also occurring with a decline in student enrollment that negatively impacts the liberal arts and particularly philosophy. This article examines the way two forms of American naturalism may respond. John Dewey’s cultural naturalism and George Santayana’s thorough, non-reductive naturalism provide an array of alternatives. I explore alternatives open to philosophers that include abandoning philosophy by leaving the university or becoming an administrator as well as alternatives available if one remains in the university. Finally, I offer four criteria for judging the viability of choosing any of the alternatives.
{"title":"American Naturalism and the Future of Philosophy","authors":"Herman J. Saatkamp, Jr.","doi":"10.12775/rf.2022.028","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.028","url":null,"abstract":"Philosophy as a discipline is facing new challenges that will determine its future. The challenges include the historic ones relating to economic conditions and administrative leadership that focuses on preparation for employment in a way that lessens the intellectual development of students. But the new challenges occur in a worldwide democratic recession and in political leadership that seems to be moving toward greater censorship and less academic freedom. In America, this is also occurring with a decline in student enrollment that negatively impacts the liberal arts and particularly philosophy. This article examines the way two forms of American naturalism may respond. John Dewey’s cultural naturalism and George Santayana’s thorough, non-reductive naturalism provide an array of alternatives. I explore alternatives open to philosophers that include abandoning philosophy by leaving the university or becoming an administrator as well as alternatives available if one remains in the university. Finally, I offer four criteria for judging the viability of choosing any of the alternatives.","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48939226","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The present paper outlines John Lachs’s idea of stoic pragmatism and develops its important part that is the relation between the individual and the community. In his project, Lachs reduces the whole tradition of Stoic philosophy to its later, Roman version and tries to link it with the philosophical tradition of American pragmatism (especially William James, John Dewey, and George Santayana, who is close to pragmatism at some points) hoping that it is possible for these two to "enrich and complete each other" so that to provide "a better attitude to life than either of the two views alone." Stoic pragmatism pursues factual improvement in the quality of life for individuals living in given social circumstances, rather than a new theory about such improvement. Interestingly, stoic pragmatism overlaps at many points with the so-called modern stoicism, a movement that uses Stoic ethics in contemporary contexts.
{"title":"The Individual and the Community in Stoic Pragmatism","authors":"K. Skowroński","doi":"10.12775/rf.2022.030","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.030","url":null,"abstract":"The present paper outlines John Lachs’s idea of stoic pragmatism and develops its important part that is the relation between the individual and the community. In his project, Lachs reduces the whole tradition of Stoic philosophy to its later, Roman version and tries to link it with the philosophical tradition of American pragmatism (especially William James, John Dewey, and George Santayana, who is close to pragmatism at some points) hoping that it is possible for these two to \"enrich and complete each other\" so that to provide \"a better attitude to life than either of the two views alone.\" Stoic pragmatism pursues factual improvement in the quality of life for individuals living in given social circumstances, rather than a new theory about such improvement. Interestingly, stoic pragmatism overlaps at many points with the so-called modern stoicism, a movement that uses Stoic ethics in contemporary contexts. ","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43117343","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
In Anarchy, State and Utopia, Nozick presented his doctrine of right libertarianism, largely a contemporary restatement of Locke’s moral imperative that an individual’s rights to his life, liberty, and property are absolute and place limits on state action. Parallelly, Nozick espoused the free-market system as a framework that not only respects individual rights but ensures material benefits. While the free market results in radical inequalities in holdings and widespread dispossession, Nozick treats the process as morally just and any state redistribution through taxation as wrong. However, neither Nozick nor his many critics fully considered the role of money in capitalist free markets, an omission I begin to address. Nozick asserts that money emerges pre-politically through the uncoerced actions of individuals, and that it derives its value from the commodity that underpins it. This conception of money underpins Nozick’s claims that a minimal state can be just and that the free-market system is a moral, efficient, and neutral allocator of resources. However, Nozick’s approach omits addressing how money’s general acceptability and stability are achieved. Answers can be found in heterodox economic paradigms, which put the state at the center of money creation, rendering money (and the state) incompatible with natural rights. Furthermore, by insisting on money’s commodity nature, Nozick ignores the seventeenth century revolution in money, necessitated by the emergence of free-market capitalism and commodity money’s inability to underpin it. In other words, it is not commodity money but credit money that should be the proper object of Nozick’s analysis. I go on to analyze what credit money is, how it arose, and why some form of it is necessary in a free-market context. Ultimately, I argue that it is not compatible with natural rights and is itself redistributive. Key words: money, distributive justice, Nozick, Locke, free market capitalism, natural rights
{"title":"The underexamined role of money and how it undermines Nozick’s case for right libertarianism","authors":"Helen Grela","doi":"10.12775/rf.2022.033","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.033","url":null,"abstract":"In Anarchy, State and Utopia, Nozick presented his doctrine of right libertarianism, largely a contemporary restatement of Locke’s moral imperative that an individual’s rights to his life, liberty, and property are absolute and place limits on state action. Parallelly, Nozick espoused the free-market system as a framework that not only respects individual rights but ensures material benefits. While the free market results in radical inequalities in holdings and widespread dispossession, Nozick treats the process as morally just and any state redistribution through taxation as wrong. However, neither Nozick nor his many critics fully considered the role of money in capitalist free markets, an omission I begin to address. \u0000 \u0000Nozick asserts that money emerges pre-politically through the uncoerced actions of individuals, and that it derives its value from the commodity that underpins it. This conception of money underpins Nozick’s claims that a minimal state can be just and that the free-market system is a moral, efficient, and neutral allocator of resources. However, Nozick’s approach omits addressing how money’s general acceptability and stability are achieved. Answers can be found in heterodox economic paradigms, which put the state at the center of money creation, rendering money (and the state) incompatible with natural rights. Furthermore, by insisting on money’s commodity nature, Nozick ignores the seventeenth century revolution in money, necessitated by the emergence of free-market capitalism and commodity money’s inability to underpin it. In other words, it is not commodity money but credit money that should be the proper object of Nozick’s analysis. I go on to analyze what credit money is, how it arose, and why some form of it is necessary in a free-market context. Ultimately, I argue that it is not compatible with natural rights and is itself redistributive. \u0000Key words: money, distributive justice, Nozick, Locke, free market capitalism, natural rights","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41600696","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego.
{"title":"Niedotrzymana amerykańska obietnica – Richard Rorty o patriotyzmie i lewicy kulturowej","authors":"Kamil Aksiuto","doi":"10.12775/rf.2022.031","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.031","url":null,"abstract":"Amerykański filozof Richard Rorty wytrwale pracował na etykietkę intelektualnego enfant terrible. Jednym z przejawów jego oryginalności w akademickim milieu była zdecydowana obrona amerykańskiego patriotyzmu przedstawiona w Spełnianiu obietnicy naszego kraju i innych pismach. W niniejszym artykule staram się uwypuklić pewne cechy Rortiańskiego patriotyzmu oraz powiązać je z jego krytyką lewicy kulturowej. Jego zdaniem utraciła ona polityczne wpływy i uczyniła swoim fetyszem radykalne teoretyzowanie właśnie na skutek swojego antyamerykanizmu. Na koniec stawiam pytanie o to, czy wzrost znaczenia lewicy kulturowej w USA w ostatnich latach nie poddaje w wątpliwość diagnozy Rorty’ego.","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-17","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48970359","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł jest próbą empiriokrytycznej wykładni filozofii krytycznej Immanuela Kanta w ujęciu zaproponowanym przez Józefę z Krzyżanowskich Kodisową. Polska myślicielka czerpiąc z filozoficznego programu Kanta, próbując określić znaczenie Kanta dla filozofii współczesnej, wskazuje zarówno zalety jak i wady jego doktryny. Szczególną uwagę skupia na Kantowskiej epistemologii, zwłaszcza problemie apercepcji (empirycznej i tanscendentalnej), pojęciu samorzutności, poznawczym znaczeniu doświadczenia i empirycznej psychologii. Sięgając po empiriokrytyczny problemat energetyki i mechaniki, w artykule analizuję Kodisowej wykładnię filozofii jako nauki sprzyjającej rozeznaniu człowieka w otaczającym świecie.
本文试图从Józefa z Krzyżanowski Kodisowa提出的视角对伊曼纽尔·康德的批判哲学进行实证解读。这位波兰思想家从康德的哲学纲领出发，试图确定康德对当代哲学的意义，指出其学说的优缺点。康德的认识论受到了特别的关注，特别是知觉问题（经验的和经验的）、自我放弃的概念、经验的认知意义和经验心理学。针对能量学和力学的经验问题，本文分析了科迪斯对哲学的解释，认为哲学是一门有助于认识周围世界中的人的科学。
{"title":"Empiriokrytyczna wykładnia filozofii:","authors":"A. Musioł","doi":"10.12775/rf.2022.017","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.017","url":null,"abstract":"Artykuł jest próbą empiriokrytycznej wykładni filozofii krytycznej Immanuela Kanta w ujęciu zaproponowanym przez Józefę z Krzyżanowskich Kodisową. Polska myślicielka czerpiąc z filozoficznego programu Kanta, próbując określić znaczenie Kanta dla filozofii współczesnej, wskazuje zarówno zalety jak i wady jego doktryny. Szczególną uwagę skupia na Kantowskiej epistemologii, zwłaszcza problemie apercepcji (empirycznej i tanscendentalnej), pojęciu samorzutności, poznawczym znaczeniu doświadczenia i empirycznej psychologii. Sięgając po empiriokrytyczny problemat energetyki i mechaniki, w artykule analizuję Kodisowej wykładnię filozofii jako nauki sprzyjającej rozeznaniu człowieka w otaczającym świecie. ","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42011676","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Abstrakt Analizy w zakresie starogreckich znaczeń słowa pathos skłaniają do postawienia tezy, że należy mówić o czterech głównych kontekstach, które ukształtowały rozumienie tej kategorii: o kontekście retorycznym, etycznym, tragicznym i emotywnym (passio). Chociaż wszystkie cztery wspomniane obszary pozostawały względem siebie stosunkowo niezależne, modyfikując sens pojęcia pathos w czasem bardzo odległych rejestrach czasowych, to można wskazać pewien wspólny rdzeń, determinujący charakter omawianej kategorii: mianowicie jej inherentną zakłóceniowość, kryzysogenność i afektywność. Pozostaje on w ścisłej relacji z odniesieniem patosu do doświadczeń bolesnych, nagłych, zadziwiających, a także – tak, jak w ślad za Grekami czyni to Waldenfels – do stanów pasywnych, z których podmiot, pod wpływem patycznego ugodzenia, wybudza się jako żywo reagujący, cielesny „respondent”. Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie owych starożytnych źródeł patosu i wskazanie ich współczesnych reminiscencji, rozbrzmiewających w Waldenfelsowskiej fenomenologii responsywnej. Struktura tekstu jest następująca: w pierwszej części przyglądamy się historycznym zastosowaniom pojęcia pathos (głównie w ramach tradycji greckiej); w części drugiej analizujemy patos pod kątem zdziwienia, uchodzącego według Platona i Arystotelesa za akt inicjujący myślenie filozoficzne; w części trzeciej, poświęconej fenomenologii Waldenfelsa, prezentujemy afektywny i cielesny wymiar doświadczenia patycznego, zradykalizowanego zarówno względem kartezjańskiego dualizmu, jak i Husserlowskiej teorii autoafekcji; w części czwartej powracamy do wyróżnionych wcześniej historycznych kontekstów patosu, aby pokazać, w jaki sposób Waldenfels na gruncie fenomenologii responsywnej aktualizuje je w ramach swojej polemiki z „klasycznymi” ujęciami doświadczenia i emocji. Słowa kluczowe: Patos, fenomenologia responsywna, Bernhard Waldenfels, retoryka, tragedia, etyka, afekt
{"title":"Starożytne źródła patosu i jego współczesne reminiscencje w fenomenologii responsywnej Bernharda Waldenfelsa","authors":"A. Wolińska, M. Krasińska","doi":"10.12775/rf.2022.016","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.016","url":null,"abstract":"Abstrakt \u0000Analizy w zakresie starogreckich znaczeń słowa pathos skłaniają do postawienia tezy, że należy mówić o czterech głównych kontekstach, które ukształtowały rozumienie tej kategorii: o kontekście retorycznym, etycznym, tragicznym i emotywnym (passio). Chociaż wszystkie cztery wspomniane obszary pozostawały względem siebie stosunkowo niezależne, modyfikując sens pojęcia pathos w czasem bardzo odległych rejestrach czasowych, to można wskazać pewien wspólny rdzeń, determinujący charakter omawianej kategorii: mianowicie jej inherentną zakłóceniowość, kryzysogenność i afektywność. Pozostaje on w ścisłej relacji z odniesieniem patosu do doświadczeń bolesnych, nagłych, zadziwiających, a także – tak, jak w ślad za Grekami czyni to Waldenfels – do stanów pasywnych, z których podmiot, pod wpływem patycznego ugodzenia, wybudza się jako żywo reagujący, cielesny „respondent”. \u0000Celem niniejszego artykułu jest prześledzenie owych starożytnych źródeł patosu i wskazanie ich współczesnych reminiscencji, rozbrzmiewających w Waldenfelsowskiej fenomenologii responsywnej. Struktura tekstu jest następująca: w pierwszej części przyglądamy się historycznym zastosowaniom pojęcia pathos (głównie w ramach tradycji greckiej); w części drugiej analizujemy patos pod kątem zdziwienia, uchodzącego według Platona i Arystotelesa za akt inicjujący myślenie filozoficzne; w części trzeciej, poświęconej fenomenologii Waldenfelsa, prezentujemy afektywny i cielesny wymiar doświadczenia patycznego, zradykalizowanego zarówno względem kartezjańskiego dualizmu, jak i Husserlowskiej teorii autoafekcji; w części czwartej powracamy do wyróżnionych wcześniej historycznych kontekstów patosu, aby pokazać, w jaki sposób Waldenfels na gruncie fenomenologii responsywnej aktualizuje je w ramach swojej polemiki z „klasycznymi” ujęciami doświadczenia i emocji. \u0000Słowa kluczowe: \u0000Patos, fenomenologia responsywna, Bernhard Waldenfels, retoryka, tragedia, etyka, afekt \u0000 \u0000 ","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43623486","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Eksperymenty na zwierzętach mają długą tradycję, sięgającą antyku. W czasach nowożytnych wraz z ożywieniem badań anatomicznych w XVI wieku zaczęto je wykorzystywać do wyjaśniania funkcji organów ciała, określenia różnicy pomiędzy ciałem żywym a martwym i obrony koncepcji krążenia płucnego krwi. Dopiero jednak w kolejnym stuleciu podjęto zakrojone na szeroką skalę badania z zakresu fizjologii, w których wiwisekcje stały się kluczowym elementem. Odkrycia dokonane w latach 20. XVII wieku przez Williama Harveya, układu krwionośnego jako zamkniętego układu cyrkulacyjnego, jak również przez Gaspare Aselliego, naczyń limfatycznych, zostały dokonane dzięki przeprowadzeniu licznych doświadczeń na zwierzętach. Eksperymenty te, jak i ich wyniki stały się przedmiotem polemik i debat, które dotyczyły zarówno kwestii wiarygodności uzyskanych w ten sposób danych, jak i etycznej strony przeprowadzonych badań. Artykuł jest próbą opisu tych sporów.
{"title":"Krytyka i obrona wiwisekcji w siedemnastym wieku","authors":"Paweł Pasieka","doi":"10.12775/rf.2022.014","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.014","url":null,"abstract":"Eksperymenty na zwierzętach mają długą tradycję, sięgającą antyku. W czasach nowożytnych wraz z ożywieniem badań anatomicznych w XVI wieku zaczęto je wykorzystywać do wyjaśniania funkcji organów ciała, określenia różnicy pomiędzy ciałem żywym a martwym i obrony koncepcji krążenia płucnego krwi. Dopiero jednak w kolejnym stuleciu podjęto zakrojone na szeroką skalę badania z zakresu fizjologii, w których wiwisekcje stały się kluczowym elementem. Odkrycia dokonane w latach 20. XVII wieku przez Williama Harveya, układu krwionośnego jako zamkniętego układu cyrkulacyjnego, jak również przez Gaspare Aselliego, naczyń limfatycznych, zostały dokonane dzięki przeprowadzeniu licznych doświadczeń na zwierzętach. Eksperymenty te, jak i ich wyniki stały się przedmiotem polemik i debat, które dotyczyły zarówno kwestii wiarygodności uzyskanych w ten sposób danych, jak i etycznej strony przeprowadzonych badań. Artykuł jest próbą opisu tych sporów.","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45654477","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W eseju tym przyglądam się koncepcjom wojny i jej relacji do ludzkiej natury, kondycji, cywilizacji, tudzież immanentnej „struktury” władzy, autorstwa czterech dwudziestowiecznych filozofów – Arnolda Toynbee’go, René Girarda, Georgio Agambena i George’a Santayany. Zestawienie elementów tych teorii, a także krytyki kultury współczesnej, w którą wszyscy interlokutorzy się angażują, pozwala odkryć intrygujące punkty wspólne. Nawet jeśli niektóre analogie okazują się pozorne, to dyskusja rzuca nowe światło na zagadnienia takie jak związek między tożsamością a ofiarą, władzą a banitą, kłamstwem a systemem, czy też każdą stabilną organizacją społeczną.
{"title":"Wojna i jej antropologiczne i kulturowe przesłanki w porównawczym ujęciu Girarda, Agambena i Santayany.","authors":"Katarzyna Kremplewska","doi":"10.12775/rf.2022.012","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.012","url":null,"abstract":"W eseju tym przyglądam się koncepcjom wojny i jej relacji do ludzkiej natury, kondycji, cywilizacji, tudzież immanentnej „struktury” władzy, autorstwa czterech dwudziestowiecznych filozofów – Arnolda Toynbee’go, René Girarda, Georgio Agambena i George’a Santayany. Zestawienie elementów tych teorii, a także krytyki kultury współczesnej, w którą wszyscy interlokutorzy się angażują, pozwala odkryć intrygujące punkty wspólne. Nawet jeśli niektóre analogie okazują się pozorne, to dyskusja rzuca nowe światło na zagadnienia takie jak związek między tożsamością a ofiarą, władzą a banitą, kłamstwem a systemem, czy też każdą stabilną organizacją społeczną.","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49524275","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Jean-Yves Lacoste jest mało znanym w Polsce współczesnym francuskim myślicielem. Niniejszy artykuł przedstawia krótko jego naukową biografię i dorobek oraz prezentuje jego główny filozoficzny projekt fenomenologii człowieczeństwa człowieka (l’humanité de l’homme), którą on sam nazywa fenomenologią liturgii. W tekście przeanalizowane zostaną źródła myśli Lacoste’a. Artykuł podejmie kilka ważnych pytań, które wypływają z rozważań nad myślą Lacoste’a. Dlaczego zamiast stawiać pytanie o bycie, należy raczej zapytać o człowieka (questio de homine)? Dlaczego fenomenologia liturgii jest zarazem fenomenologią człowieczeństwa człowieka (l’humanité de l’homme)? Dlaczego leży ona w centrum dysputy o człowieku (disputatio de homine)? Jakie jest jej odniesienie do transcendentalnej analityki jestestwa zaproponowanej przez Heideggera? Wreszcie przeanalizowana zostanie krótko dyskusja, która narasta wokół Lacoste’a wraz ze wzrostem zainteresowania jego myślą.
{"title":"Fenomenologia człowieczeństwa człowieka w ujęciu Jean-Yves Lacoste’a","authors":"Przemysław Zgórecki","doi":"10.12775/rf.2022.018","DOIUrl":"https://doi.org/10.12775/rf.2022.018","url":null,"abstract":"Jean-Yves Lacoste jest mało znanym w Polsce współczesnym francuskim myślicielem. Niniejszy artykuł przedstawia krótko jego naukową biografię i dorobek oraz prezentuje jego główny filozoficzny projekt fenomenologii człowieczeństwa człowieka (l’humanité de l’homme), którą on sam nazywa fenomenologią liturgii. W tekście przeanalizowane zostaną źródła myśli Lacoste’a. Artykuł podejmie kilka ważnych pytań, które wypływają z rozważań nad myślą Lacoste’a. Dlaczego zamiast stawiać pytanie o bycie, należy raczej zapytać o człowieka (questio de homine)? Dlaczego fenomenologia liturgii jest zarazem fenomenologią człowieczeństwa człowieka (l’humanité de l’homme)? Dlaczego leży ona w centrum dysputy o człowieku (disputatio de homine)? Jakie jest jej odniesienie do transcendentalnej analityki jestestwa zaproponowanej przez Heideggera? Wreszcie przeanalizowana zostanie krótko dyskusja, która narasta wokół Lacoste’a wraz ze wzrostem zainteresowania jego myślą.","PeriodicalId":36471,"journal":{"name":"Ruch Filozoficzny","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45625567","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：