The article poses a question about the role of symbolic cognition in philosophical cognition. The starting point is the analysis of Diotima's famous speech quoted by Socrates in Plato's Symposium. The issue is presented in a panoramic approach from ancient to modern times.
{"title":"In the Land of Metaxú","authors":"Jan Krasicki","doi":"10.18276/aie.2023.62-09","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.62-09","url":null,"abstract":"The article poses a question about the role of symbolic cognition in philosophical cognition. The starting point is the analysis of Diotima's famous speech quoted by Socrates in Plato's Symposium. The issue is presented in a panoramic approach from ancient to modern times.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67985786","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł omawia Wittgensteina krytykę teorii mnogości. Przedstawiam jego zarzuty skierowane wobec teorii Dedekinda i Cantora związane przede wszystkim z definicją zbioru nieskończonego jako nieskończonej ekstensji oraz z dowodem przekątniowym Cantora. Omawiam także jedną z głównych tez Wittgensteina, że pojęcia teorii mnogości odnoszące się do nieskończoności i wyrażone symbolami אₒ i c, nie mają żadnych zastosowań poza matematyką w realnym świecie. Tworzą dyskurs, który wiedzie nas poza horyzont codzienności i wspólnoty, są jakby "jałowym biegiem" języka matematyki.
{"title":"Grammar of Infinity. Ludwig Wittgenstein's Critique of Set Theory","authors":"Piotr Dehnel","doi":"10.18276/aie.2023.63-03","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.63-03","url":null,"abstract":"Artykuł omawia Wittgensteina krytykę teorii mnogości. Przedstawiam jego zarzuty skierowane wobec teorii Dedekinda i Cantora związane przede wszystkim z definicją zbioru nieskończonego jako nieskończonej ekstensji oraz z dowodem przekątniowym Cantora. Omawiam także jedną z głównych tez Wittgensteina, że pojęcia teorii mnogości odnoszące się do nieskończoności i wyrażone symbolami אₒ i c, nie mają żadnych zastosowań poza matematyką w realnym świecie. Tworzą dyskurs, który wiedzie nas poza horyzont codzienności i wspólnoty, są jakby \"jałowym biegiem\" języka matematyki.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"72 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135840808","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The aim of this article is not only to present specific images of paradise and utopia, which appear in various forms in the domains of European imaginaries throughout history, but also to show the connections of these images with the domain of political discourses aiming at changing the status quo and constituting a perfect, harmonious, and non-antagonistic community. The creation of such a community—despite the universalist visions that the imaginarium of paradise and utopia implies—is often based on the mechanisms of inclusion and exclusion. Mechanisms of this type are characteristic above all of maximalist political visions and ideas that seek to solve all human problems definitively and completely. Such aspirations are linked with revolutionary attempts to realize utopia or to build the kingdom of God on earth.
{"title":"Images of Paradise, Images of Utopia: The Search for Community","authors":"Karol Morawski","doi":"10.18276/aie.2023.62-05","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.62-05","url":null,"abstract":"The aim of this article is not only to present specific images of paradise and utopia, which appear in various forms in the domains of European imaginaries throughout history, but also to show the connections of these images with the domain of political discourses aiming at changing the status quo and constituting a perfect, harmonious, and non-antagonistic community. The creation of such a community—despite the universalist visions that the imaginarium of paradise and utopia implies—is often based on the mechanisms of inclusion and exclusion. Mechanisms of this type are characteristic above all of maximalist political visions and ideas that seek to solve all human problems definitively and completely. Such aspirations are linked with revolutionary attempts to realize utopia or to build the kingdom of God on earth.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67985510","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule wykazano nieadekwatność pojmowania mikroobiektów w kategoriach ontologii substancjalnych bytów jednostkowych i nieredukowalną metaforyczność takich pojęć, jak „cząstka”, „fala” czy „przedmiot indywidualny”. Podjęto próbę skonstruowania pojęcia obiektu kwantowego jako amalgamatu pojęciowego, wykorzystując teorię integracji pojęciowej.
{"title":"The concept of quantum object from the perspective of the theory of conceptual integration and the problem of ontology of the microworld","authors":"Andrzej Łukasik","doi":"10.18276/aie.2023.64-02","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.64-02","url":null,"abstract":"W artykule wykazano nieadekwatność pojmowania mikroobiektów w kategoriach ontologii substancjalnych bytów jednostkowych i nieredukowalną metaforyczność takich pojęć, jak „cząstka”, „fala” czy „przedmiot indywidualny”. Podjęto próbę skonstruowania pojęcia obiektu kwantowego jako amalgamatu pojęciowego, wykorzystując teorię integracji pojęciowej.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135840151","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W ontologii społecznej prowadzi się dociekania nad tym, jak istnieją fakty społeczne i instytucjonalne, czym jest grupa społeczna, czy intencjonalność kolektywna. Fenomenologia jest jednym z XX-wiecznych nurtów filozoficznych, których wkład jej przedstawicieli nad wspomnianymi zagadnieniami należy uznać za znaczący (m.in. von Hildebrandta, Reinacha, Schelera, Stein). Celem niniejszego artykułu było rozważenie możliwego wkładu Ingardena w ontologię społeczną. Artykuł składa się z dwóch części: przeglądowej i interpretacyjnej. W pierwszej w ramach wstępu wskazałem, dlaczego fenomenologię błędnie uważa się za „aspołeczną”. W drugiej zrekonstruowałem poglądy metaontologiczne Ingardena z jego opus magnum – Sporu o istnienie świata. Zgodnie z deklaracją z tego dzieła przedmioty społeczno-prawne stanowią dziedzinę bytów o elementach heteronomicznych i czysto intencjonalnych. W artykule ukazałem, że Ingarden explicite nie formułuje teorii bytu społecznego, ale na kanwie jego ontologii szkic takiej można spróbować przedstawić. Uznałem, że w celu realizacji tego zamierzenia należy podjąć próbę nakreślenia różnicy między przedmiotami fikcji, a przedmiotami społeczno-prawnym w ramach jego ontologii.
在社会本体论中,探究的是社会和制度事实如何存在、什么是社会群体或集体意向性。现象学是二十世纪的哲学思潮之一,其代表人物在上述问题上的贡献应被视为重大(如 von Hildebrandt、Reinach、Scheler、Stein)。本文旨在探讨英伽登对社会本体论可能做出的贡献。文章由两部分组成:概述和解释。第一部分,通过引言,我指出了现象学被错误地视为 "非社会 "的原因。第二部分,我从英伽登的巨著《关于世界存在的争论》中重构了他的元本体论观点。根据这部著作中的宣言,社会法律客体构成了一个具有异质性和纯粹意向性要素的实体领域。在本文中,我表明英伽登没有明确提出社会存在的理论,但在其本体论的基础上,可以尝试勾勒出这样一种理论。为此,我认为有必要尝试在他的本体论中概述虚构对象与社会法律对象之间的区别。
{"title":"Social Ontology in the View of Roman Ingarden's Philosophy","authors":"Artur Kosecki","doi":"10.18276/aie.2023.64-05","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.64-05","url":null,"abstract":"W ontologii społecznej prowadzi się dociekania nad tym, jak istnieją fakty społeczne i instytucjonalne, czym jest grupa społeczna, czy intencjonalność kolektywna. Fenomenologia jest jednym z XX-wiecznych nurtów filozoficznych, których wkład jej przedstawicieli nad wspomnianymi zagadnieniami należy uznać za znaczący (m.in. von Hildebrandta, Reinacha, Schelera, Stein). Celem niniejszego artykułu było rozważenie możliwego wkładu Ingardena w ontologię społeczną. Artykuł składa się z dwóch części: przeglądowej i interpretacyjnej. W pierwszej w ramach wstępu wskazałem, dlaczego fenomenologię błędnie uważa się za „aspołeczną”. W drugiej zrekonstruowałem poglądy metaontologiczne Ingardena z jego opus magnum – Sporu o istnienie świata. Zgodnie z deklaracją z tego dzieła przedmioty społeczno-prawne stanowią dziedzinę bytów o elementach heteronomicznych i czysto intencjonalnych. W artykule ukazałem, że Ingarden explicite nie formułuje teorii bytu społecznego, ale na kanwie jego ontologii szkic takiej można spróbować przedstawić. Uznałem, że w celu realizacji tego zamierzenia należy podjąć próbę nakreślenia różnicy między przedmiotami fikcji, a przedmiotami społeczno-prawnym w ramach jego ontologii.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"44 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135840152","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Arystoteles otwiera pierwszy rozdział pierwszej księgi Etyki nikomachejskiej słowami: „Każda sztuka i każde badanie, ale podobnie każde zarówno działanie jak i przedsięwzięcie, wydają się zmierzać do jakiegoś dobra. Dlatego słusznie dobro zdefiniowali jako to, do czego wszystko zmierza”. Celem artykułu jest wskazanie na trudności kryjące się w przytoczonej wypowiedzi Arystotelesa oraz przedstawienie ich rozwiązania w oparciu o jej tłumaczenie oraz komentarz autorstwa Sebastiana Petrycego z Pilzna.
{"title":"On t’agathon that is the Good on the Basis Nicomachean Ethics I 1 1094a 1-3 as Interpreted by Sebastian Petrycy of Pilzno","authors":"Maciej Smolak","doi":"10.18276/aie.2023.64-04","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.64-04","url":null,"abstract":"Arystoteles otwiera pierwszy rozdział pierwszej księgi Etyki nikomachejskiej słowami: „Każda sztuka i każde badanie, ale podobnie każde zarówno działanie jak i przedsięwzięcie, wydają się zmierzać do jakiegoś dobra. Dlatego słusznie dobro zdefiniowali jako to, do czego wszystko zmierza”. Celem artykułu jest wskazanie na trudności kryjące się w przytoczonej wypowiedzi Arystotelesa oraz przedstawienie ich rozwiązania w oparciu o jej tłumaczenie oraz komentarz autorstwa Sebastiana Petrycego z Pilzna.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"35 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135841705","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł podejmuje problematykę intencjonalności sztuki w świetle przemian jakie dokonały się w kontr-intencjonalnej i nie-intencjonalnej fenomenologii. Zmiany w sposobie rozumienia intencjonalności wywierały istotny wpływ na refleksję estetyczną, dlatego punktem wyjścia w niniejszym artykule jest analiza intencjonalnej fenomenologii Edmunda Husserla, a następnie kontr-intencjonalnej fenomenologii Jeana-Luca Mariona i nie-intencjonalnej fenomenologii Michela Henry’ego. Kolejnym etapem jest analiza przyswojenia tych przemian w rozwoju fenomenologicznej refleksji nad sztuką, których paradoksalną konsekwencją jest przeciw-redukcja świata oraz egzystencjalne otwarcie na przeżywanie jego treści dzięki sztuce. Zmiany w sposobie rozumienia intencjonalności otwierają również nowe kierunki badawcze nad intencjonalnością samej sztuki, dlatego celem tego artykułu jest wskazanie na współczesne horyzonty badań estetyki fenomenologicznej oraz zasygnalizowanie głównych problemów metodologicznych, związanych z kontr-intencjonalną i nie-intencjonalną perspektywą badawczą.
{"title":"Experience of art in counter-intentional and non-intentional phenomenology","authors":"Andrzej Krawiec","doi":"10.18276/aie.2023.61-05","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.61-05","url":null,"abstract":"Artykuł podejmuje problematykę intencjonalności sztuki w świetle przemian jakie dokonały się w kontr-intencjonalnej i nie-intencjonalnej fenomenologii. Zmiany w sposobie rozumienia intencjonalności wywierały istotny wpływ na refleksję estetyczną, dlatego punktem wyjścia w niniejszym artykule jest analiza intencjonalnej fenomenologii Edmunda Husserla, a następnie kontr-intencjonalnej fenomenologii Jeana-Luca Mariona i nie-intencjonalnej fenomenologii Michela Henry’ego. Kolejnym etapem jest analiza przyswojenia tych przemian w rozwoju fenomenologicznej refleksji nad sztuką, których paradoksalną konsekwencją jest przeciw-redukcja świata oraz egzystencjalne otwarcie na przeżywanie jego treści dzięki sztuce. Zmiany w sposobie rozumienia intencjonalności otwierają również nowe kierunki badawcze nad intencjonalnością samej sztuki, dlatego celem tego artykułu jest wskazanie na współczesne horyzonty badań estetyki fenomenologicznej oraz zasygnalizowanie głównych problemów metodologicznych, związanych z kontr-intencjonalną i nie-intencjonalną perspektywą badawczą.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67984688","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Najogólniej emocje epistemiczne scharakteryzować można jako emocje, które dotyczą własnych stanów i procesów umysłowych podmiotu oraz związane są z poznaniem i generowaniem wiedzy. Mogą powstawać jako efekt niezgodności poznawczej, która może pojawić się w wyniku nieoczekiwanych informacji, sprzecznych z wcześniejszą wiedzą. Mają one istotny wpływ na eksplorację i generowanie wiedzy o sobie i o świecie oraz na zmiany konceptualne czy wydajność poznawczą. W badaniach eksperymentalnych dotyczących emocji epistemicznych brak jest perspektywy porównawczej. Na pierwszy rzut oka sytuacja ta może nie budzić kontrowersji, gdyż kategoria emocji epistemicznych została w taki sposób zdefiniowana, że wydaje się przysługiwać jedynie ludziom. Interesująca perspektywa pojawia się jednak, gdy podda się analizie badania porównawcze z zakresu etologii poznawczej, prymatologii czy psychologii porównawczej. Badacze wskazują na szereg zachowań zwierząt pozaludzkich świadczących za posiadaniem przez nie szerokiego wachlarzu emocji – w tym takich, które wyróżnia się w katalogu emocji epistemicznych, tj. zdziwienia, ciekawości czy niepewności. Przedstawiony artykuł stanowił będzie próbę odpowiedzi na postawione w tytule pytania oraz wprowadzenie do dociekań nad kategorią emocji epistemicznych uwzględniającą rezultaty badań z zakresu wspomnianych dziedzin.
{"title":"Epistemic emotions - what are they and are they exclusive to humans?","authors":"Anna Dutkowska","doi":"10.18276/aie.2023.64-01","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.64-01","url":null,"abstract":"Najogólniej emocje epistemiczne scharakteryzować można jako emocje, które dotyczą własnych stanów i procesów umysłowych podmiotu oraz związane są z poznaniem i generowaniem wiedzy. Mogą powstawać jako efekt niezgodności poznawczej, która może pojawić się w wyniku nieoczekiwanych informacji, sprzecznych z wcześniejszą wiedzą. Mają one istotny wpływ na eksplorację i generowanie wiedzy o sobie i o świecie oraz na zmiany konceptualne czy wydajność poznawczą. W badaniach eksperymentalnych dotyczących emocji epistemicznych brak jest perspektywy porównawczej. Na pierwszy rzut oka sytuacja ta może nie budzić kontrowersji, gdyż kategoria emocji epistemicznych została w taki sposób zdefiniowana, że wydaje się przysługiwać jedynie ludziom. Interesująca perspektywa pojawia się jednak, gdy podda się analizie badania porównawcze z zakresu etologii poznawczej, prymatologii czy psychologii porównawczej. Badacze wskazują na szereg zachowań zwierząt pozaludzkich świadczących za posiadaniem przez nie szerokiego wachlarzu emocji – w tym takich, które wyróżnia się w katalogu emocji epistemicznych, tj. zdziwienia, ciekawości czy niepewności. Przedstawiony artykuł stanowił będzie próbę odpowiedzi na postawione w tytule pytania oraz wprowadzenie do dociekań nad kategorią emocji epistemicznych uwzględniającą rezultaty badań z zakresu wspomnianych dziedzin.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"35 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135841734","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The main aim of the article is to show that axiological and anthropological dimensions of human rights in the globalized world do not fit together. Such tension – between universally understood human rights and territorially perceived citizens’ rights – is unavoidable. By making the term “human” strictly biological people are being perceived not as members of a particular community but as members of the species. In the political paradigm these collectivities are distinguished by political rules, in the biological paradigm they are perceived as natural. In this situation, from political perspective the life of the others (non-citizens) in effect ceases to be treated as a human life or as a life associated with any ethical requirements, because the normative dimension that metaphysics, religion or politics give to the notion of being human has been excluded. Hence, human rights cannot be enforced with the same effectiveness as the laws enforced in the area of state jurisdiction. They constitute an ethical norm by which the international community judges a given procedure, rather than an enforceable legal norm. In order to justify my reasoning, I will refer to the two philosophically important categories - space and border – that play an important role in understanding the processes of globalization that affect the legitimation and enforcement of human rights.
{"title":"Between Globalization of Human Rights and Territorial Protection of Civil One","authors":"R. Wonicki","doi":"10.18276/aie.2023.61-02","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.61-02","url":null,"abstract":"The main aim of the article is to show that axiological and anthropological dimensions of human rights in the globalized world do not fit together. Such tension – between universally understood human rights and territorially perceived citizens’ rights – is unavoidable. By making the term “human” strictly biological people are being perceived not as members of a particular community but as members of the species. In the political paradigm these collectivities are distinguished by political rules, in the biological paradigm they are perceived as natural. In this situation, from political perspective the life of the others (non-citizens) in effect ceases to be treated as a human life or as a life associated with any ethical requirements, because the normative dimension that metaphysics, religion or politics give to the notion of being human has been excluded. Hence, human rights cannot be enforced with the same effectiveness as the laws enforced in the area of state jurisdiction. They constitute an ethical norm by which the international community judges a given procedure, rather than an enforceable legal norm. In order to justify my reasoning, I will refer to the two philosophically important categories - space and border – that play an important role in understanding the processes of globalization that affect the legitimation and enforcement of human rights.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67983537","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Abstract: Does anything ever really “go away,” completely? This paper is a search for “real deletion,” and the metaphysics that must accompany real deletion. Why is that important? In artificial intelligence studies, researchers have offered a moving target for when artificial intelligence has been achieved. It began with the Turing test and has evolved through a thousand arguments (e.g., Dreyfuss’ What Computers Can’t Do, through Kurzweil’s “singularity” and into a hundred other criteria and thousands of discussions about what intelligence is and what it would mean to simulate or, as I favor, emulate it). This whole discussion is still just sorting through analogies to human intelligence, not approaching the thing itself, but good analogies must approach much more than analogous function: they must approach real indiscernibility. My arguments here will therefore be largely in the field of metaphysics and ontology, which is how I understand the word “real” in the phrase “real deletion.” I do not think that current researchers have rightly understood time and how it bears upon the criterion or. criteria of artificial intelligence. Hence, I offer “real deletion,” in the sense to be described, as the criterion. The AI argument has implications for all of metaphysics as it relates to the fundamental character of time.
{"title":"Real Deletion, Time, and Possibility","authors":"Randall Auxier","doi":"10.18276/aie.2023.62-01","DOIUrl":"https://doi.org/10.18276/aie.2023.62-01","url":null,"abstract":"Abstract: Does anything ever really “go away,” completely? This paper is a search for “real deletion,” and the metaphysics that must accompany real deletion. Why is that important? In artificial intelligence studies, researchers have offered a moving target for when artificial intelligence has been achieved. It began with the Turing test and has evolved through a thousand arguments (e.g., Dreyfuss’ What Computers Can’t Do, through Kurzweil’s “singularity” and into a hundred other criteria and thousands of discussions about what intelligence is and what it would mean to simulate or, as I favor, emulate it). This whole discussion is still just sorting through analogies to human intelligence, not approaching the thing itself, but good analogies must approach much more than analogous function: they must approach real indiscernibility. My arguments here will therefore be largely in the field of metaphysics and ontology, which is how I understand the word “real” in the phrase “real deletion.” I do not think that current researchers have rightly understood time and how it bears upon the criterion or. criteria of artificial intelligence. Hence, I offer “real deletion,” in the sense to be described, as the criterion. The AI argument has implications for all of metaphysics as it relates to the fundamental character of time.","PeriodicalId":37710,"journal":{"name":"Analiza i Egzystencja","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-01-01","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"67984525","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}