Wstęp. Uraz termiczny u dziecka jest sytuacją dla niego bardzo bolesną i stresującą, a nawet zagrażającą życiu. Wymaga to od zespołu terapeutycznego sprawnego oraz profesjonalnego podejmowania działań zaspakajających potrzeby pacjenta w oparciu o wiedzę i doświadczenie. Pielęgniarka w opiece na małym dzieckiem oparzonym wykonuje działania na wielu płaszczyznach mając na celu dobro pacjenta oraz jego jak najszybszy powrót do zdrowia, jednoczasowo okazując mu wsparcie oraz empatię. Cel. Celem pracy było przedstawienie zadań pielęgniarki wobec opieki nad dzieckiem po przebytym urazie termicznym z uwzględnieniem potrzeb biopsychospołecznych pacjenta i jego rodziców/opiekunów. Prezentacja przypadku. Dziecko w wieku 2 lat, trafiło na oddział chirurgii dziecięcej z powodu obrażeń powstałych na skutek przeżytego urazu termicznego. Przed rozpoczęciem wstępnej oceny rozległości oraz głębokości ran oparzeniowych podano dziecku leki przeciwbólowe i uspokajające, aby ograniczyć niepokój i ból dziecka. Zdiagnozowano oparzenia mozaikowe IIa/IIb umiejscowione po prawej stronie klatki piersiowej, prawego barku oraz prawego ramienia, a także oparzenia I/IIa stopnia twarzy w okolicy policzka, ust oraz prawej skroni. Powierzchnia oparzona w stosunku do całkowitej powierzchni została oceniona na koło 20%. Wnioski. W opiece nad dzieckiem oparzonym pielęgniarka ma do czynienia z wieloma poważnymi problemami pielęgnacyjnymi. Uraz termiczny powoduje nie tylko bardzo bolesne rany oparzeniowe, ale może również powodować ogólnoustrojową chorobę oparzeniową. Uraz i hospitalizacja są dla dziecka stresogenne i zaburzają jego komfort psychiczny. Działania pielęgniarki w opiece nad oparzonym dzieckiem są wielopłaszczyznowe, w celu zaspokojenia potrzeb z każdej sfery życia pacjenta.
{"title":"Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z oparzeniem II stopnia w trakcie hospitalizacji","authors":"Natalia Chabowska","doi":"10.21784/iwp.2022.023","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.023","url":null,"abstract":"Wstęp. Uraz termiczny u dziecka jest sytuacją dla niego bardzo bolesną i stresującą, a nawet zagrażającą życiu. Wymaga to od zespołu terapeutycznego sprawnego oraz profesjonalnego podejmowania działań zaspakajających potrzeby pacjenta w oparciu o wiedzę i doświadczenie. Pielęgniarka w opiece na małym dzieckiem oparzonym wykonuje działania na wielu płaszczyznach mając na celu dobro pacjenta oraz jego jak najszybszy powrót do zdrowia, jednoczasowo okazując mu wsparcie oraz empatię. \u0000Cel. Celem pracy było przedstawienie zadań pielęgniarki wobec opieki nad dzieckiem po przebytym urazie termicznym z uwzględnieniem potrzeb biopsychospołecznych pacjenta i jego rodziców/opiekunów. \u0000Prezentacja przypadku. Dziecko w wieku 2 lat, trafiło na oddział chirurgii dziecięcej z powodu obrażeń powstałych na skutek przeżytego urazu termicznego. Przed rozpoczęciem wstępnej oceny rozległości oraz głębokości ran oparzeniowych podano dziecku leki przeciwbólowe i uspokajające, aby ograniczyć niepokój i ból dziecka. Zdiagnozowano oparzenia mozaikowe IIa/IIb umiejscowione po prawej stronie klatki piersiowej, prawego barku oraz prawego ramienia, a także oparzenia I/IIa stopnia twarzy w okolicy policzka, ust oraz prawej skroni. Powierzchnia oparzona w stosunku do całkowitej powierzchni została oceniona na koło 20%. \u0000Wnioski. W opiece nad dzieckiem oparzonym pielęgniarka ma do czynienia z wieloma poważnymi problemami pielęgnacyjnymi. Uraz termiczny powoduje nie tylko bardzo bolesne rany oparzeniowe, ale może również powodować ogólnoustrojową chorobę oparzeniową. Uraz i hospitalizacja są dla dziecka stresogenne i zaburzają jego komfort psychiczny. Działania pielęgniarki w opiece nad oparzonym dzieckiem są wielopłaszczyznowe, w celu zaspokojenia potrzeb z każdej sfery życia pacjenta.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"74 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122722853","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. W ostatnich dekadach naszego wieku pojawiło się duże zainteresowanie tematem eutanazji zarówno na całym świecie jak i w Polsce. Obok tego problemu wyłonił się również problem uporczywej terapii, który występuje w Polsce zupełnie od niedawna. Dla znacznej części naszego społeczeństwa jest to pojęcie nieznane, z którym zetknęli się zupełnie przypadkiem, nie do końca zdając sobie sprawę z jego znaczenia. Uświadamianie więc społeczeństwu problemu uporczywej terapii i jej istoty jest zarazem ważne i niezwykle trudne. Należy jednak mieć świadomość, iż temat śmierci jest nieodłączną częścią naszego życia i nie należy go pomijać, a wręcz przeciwnie. Podejmowanie tego tematu ułatwia nam pogodzenie się z odchodzeniem bliskich i łagodzi nasze emocje, które budzą się w obliczu tragedii. Cel. Głównym celem pracy jest analiza postaw rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. Materiał i metody. Przedmiotem badań są postawy rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Wykazano zależności pomiędzy wiekiem osób badanych, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Można stwierdzić, iż temat uporczywej terapii jest dość nowym tematem i być może dlatego osoby starsze wcześniej się z nim nie zetknęły. Wykazano również zależności pomiędzy poziomem wykształcenia, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Największa liczba osób udzielających prawidłowej odpowiedzi znajduje się w grupie z wykształceniem wyższym. Wnioski. Analiza zebranych danych dała wyniki ukazujące postawy rodzin wobec uporczywej terapii. Wszystkie stawiane hipotezy w niniejszej pracy potwierdziły się i wynika z powyższego, iż przedstawione postawy rodzin pacjentów wobec uporczywej terapii wynikają z niewiedzy, braku świadomości i niedostatecznej komunikacji z personelem.
{"title":"Postawa rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii","authors":"Tatiana Głowacka, Natalia Grączewska","doi":"10.21784/iwp.2022.019","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.019","url":null,"abstract":"Wstęp. W ostatnich dekadach naszego wieku pojawiło się duże zainteresowanie tematem eutanazji zarówno na całym świecie jak i w Polsce. Obok tego problemu wyłonił się również problem uporczywej terapii, który występuje w Polsce zupełnie od niedawna. Dla znacznej części naszego społeczeństwa jest to pojęcie nieznane, z którym zetknęli się zupełnie przypadkiem, nie do końca zdając sobie sprawę z jego znaczenia. Uświadamianie więc społeczeństwu problemu uporczywej terapii i jej istoty jest zarazem ważne i niezwykle trudne. Należy jednak mieć świadomość, iż temat śmierci jest nieodłączną częścią naszego życia i nie należy go pomijać, a wręcz przeciwnie. Podejmowanie tego tematu ułatwia nam pogodzenie się z odchodzeniem bliskich i łagodzi nasze emocje, które budzą się w obliczu tragedii. \u0000Cel. Głównym celem pracy jest analiza postaw rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. \u0000Materiał i metody. Przedmiotem badań są postawy rodzin pacjentów cierpiących i bólowych wobec uporczywej terapii. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. \u0000Wyniki. Wykazano zależności pomiędzy wiekiem osób badanych, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Można stwierdzić, iż temat uporczywej terapii jest dość nowym tematem i być może dlatego osoby starsze wcześniej się z nim nie zetknęły. Wykazano również zależności pomiędzy poziomem wykształcenia, a znajomością pojęcia uporczywej terapii. Największa liczba osób udzielających prawidłowej odpowiedzi znajduje się w grupie z wykształceniem wyższym. \u0000Wnioski. Analiza zebranych danych dała wyniki ukazujące postawy rodzin wobec uporczywej terapii. Wszystkie stawiane hipotezy w niniejszej pracy potwierdziły się i wynika z powyższego, iż przedstawione postawy rodzin pacjentów wobec uporczywej terapii wynikają z niewiedzy, braku świadomości i niedostatecznej komunikacji z personelem.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"30 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132901018","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Poczucie własnej wartości u nastolatka jest zagadnieniem zasługującym na naszą uwagę. Dojrzewanie jest etapem pełnym zmian. Jest to czas ciągłego rozwoju, poszukiwania swojego miejsca w grupie rówieśniczej. Młodzież czuje ciągłą potrzebę eksperymentowania, dlatego jest narażona na uzależnienia od środków psychotropowych. Działania edukacyjne i profilaktyczne prowadzone przez opiekunów i pielęgniarki odgrywają znaczącą rolę w zapobieganiu powstawania uzależnień i stanów zagrożenia życia. Cel. Celem pracy było zbadanie wpływu potrzeby przynależności do grupy rówieśniczej na rozpoczęcie zażywania dopalaczy i palenia marihuany. Materiał i metody. Użytą metodą badawczą była metoda sondażu diagnostycznego, techniką badawczą było przeprowadzenie ankiety, a narzędziami badawczymi był Kwestionariusz KIDSCREEN, Test PUN, PUM oraz kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Badanie przeprowadzono wśród 104 osób od 16 do 19 roku życia. Wyniki. Według analizy wyników badań dopalacze stają się mniej popularne, a marihuana trafia do coraz liczniejszej grupy odbiorców na co wpływ ma potrzeba przynależności do grupy rówieśniczej. Aż 23% nastolatków uważa, że zapalenie marihuany poprawiło ich kontakt z koleżankami i kolegami, a większość z nich również pali. Wnioski. Relacja z rówieśnikami wpływa na decyzję o zapaleniu marihuany, nie ma wpływu na osoby zażywające dopalacze. Na osoby decydujące się na inicjację narkotykową nie wpływa również pewność siebie, relacja z rówieśnikami oraz rodzicami.
{"title":"Przynależność do grupy rówieśniczej a zażywanie substancji psychoaktywnych w aspekcie profilaktycznej roli pielęgniarki","authors":"M. Krawczyk","doi":"10.21784/iwp.2022.020","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.020","url":null,"abstract":"Wstęp. Poczucie własnej wartości u nastolatka jest zagadnieniem zasługującym na naszą uwagę. Dojrzewanie jest etapem pełnym zmian. Jest to czas ciągłego rozwoju, poszukiwania swojego miejsca w grupie rówieśniczej. Młodzież czuje ciągłą potrzebę eksperymentowania, dlatego jest narażona na uzależnienia od środków psychotropowych. Działania edukacyjne i profilaktyczne prowadzone przez opiekunów i pielęgniarki odgrywają znaczącą rolę w zapobieganiu powstawania uzależnień i stanów zagrożenia życia. \u0000Cel. Celem pracy było zbadanie wpływu potrzeby przynależności do grupy rówieśniczej na rozpoczęcie zażywania dopalaczy i palenia marihuany. \u0000Materiał i metody. Użytą metodą badawczą była metoda sondażu diagnostycznego, techniką badawczą było przeprowadzenie ankiety, a narzędziami badawczymi był Kwestionariusz KIDSCREEN, Test PUN, PUM oraz kwestionariusz ankiety własnego autorstwa. Badanie przeprowadzono wśród 104 osób od 16 do 19 roku życia. \u0000Wyniki. Według analizy wyników badań dopalacze stają się mniej popularne, a marihuana trafia do coraz liczniejszej grupy odbiorców na co wpływ ma potrzeba przynależności do grupy rówieśniczej. Aż 23% nastolatków uważa, że zapalenie marihuany poprawiło ich kontakt z koleżankami i kolegami, a większość z nich również pali. \u0000Wnioski. Relacja z rówieśnikami wpływa na decyzję o zapaleniu marihuany, nie ma wpływu na osoby zażywające dopalacze. Na osoby decydujące się na inicjację narkotykową nie wpływa również pewność siebie, relacja z rówieśnikami oraz rodzicami.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"21 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125069211","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Starzenie się człowieka jest procesem nieuniknionym. Mają na to wpływ czynniki wewnętrzne, jak i środowiskowe. Uważa się, że osoba w podeszłym wieku wymaga ciągłej opieki w każdym aspekcie życia, jest niesprawna i niedołężna. Cel. Ocena stanu odżywienia, wiedzy i świadomości zdrowego odżywiania wśród pacjentów w wieku powyżej 60 roku życia. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 100 pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był test MNA. Wyniki. Najwięcej badanych, to osoby u których odnotowano prawidłowy stan odżywienia, a najmniej niedożywionych. Wyższy wskaźnik osób z prawidłowym stanem odżywienia odnotowano w grupie kobiet. Jednak liczba kobiet nieznacznie była wyższa od mężczyzn. Najwyższą średnią punktowa badania przesiewowego odnotowano w grupie wiekowej 60-65 lat oraz najwyższy wskaźnik prawidłowego stanu odżywienia w tej grupie wiekowej. Biorąc pod uwagę poziom wykształcenia, najwięcej osób z prawidłowym stanem odżywienia odnotowano u osób z wykształceniem średnim. Wyższy wynik badania przesiewowego odnotowano w grupie mieszkańców miasta, osób zamężnych oraz określających swoje warunki ekonomiczne jako dobre. Badania na grupie pacjentów w podeszłym wieku wykazały, że osoby o prawidłowej masie ciała istotnie częściej były niedożywione niż osoby z nadwagą. Na podstawie powyższego można wywnioskować, że im wyższy wskaźnik BMI, tym mniejsze prawdopodobieństwo pojawienia się niedożywienia. Najwyższy wskaźnik prawidłowego stanu odżywienia odnotowano u osób z androidalnym typem sylwetki. Wnioski. Płeć, wiek, wykształcenie, stan cywilny, miejsce pochodzenia nie ma wpływu na stan odżywienie pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku. Warunki ekonomiczne, wyniki WHR, BMI maja wpływ na stan odżywienie pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku.
{"title":"Ocena stanu odżywienia pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku","authors":"Emilia Grzywińska","doi":"10.21784/iwp.2022.021","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.021","url":null,"abstract":"Wstęp. Starzenie się człowieka jest procesem nieuniknionym. Mają na to wpływ czynniki wewnętrzne, jak i środowiskowe. Uważa się, że osoba w podeszłym wieku wymaga ciągłej opieki w każdym aspekcie życia, jest niesprawna i niedołężna. \u0000Cel. Ocena stanu odżywienia, wiedzy i świadomości zdrowego odżywiania wśród pacjentów w wieku powyżej 60 roku życia. \u0000Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 100 pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, a narzędziem badawczym był test MNA. \u0000Wyniki. Najwięcej badanych, to osoby u których odnotowano prawidłowy stan odżywienia, a najmniej niedożywionych. Wyższy wskaźnik osób z prawidłowym stanem odżywienia odnotowano w grupie kobiet. Jednak liczba kobiet nieznacznie była wyższa od mężczyzn. Najwyższą średnią punktowa badania przesiewowego odnotowano w grupie wiekowej 60-65 lat oraz najwyższy wskaźnik prawidłowego stanu odżywienia w tej grupie wiekowej. Biorąc pod uwagę poziom wykształcenia, najwięcej osób z prawidłowym stanem odżywienia odnotowano u osób z wykształceniem średnim. Wyższy wynik badania przesiewowego odnotowano w grupie mieszkańców miasta, osób zamężnych oraz określających swoje warunki ekonomiczne jako dobre. Badania na grupie pacjentów w podeszłym wieku wykazały, że osoby o prawidłowej masie ciała istotnie częściej były niedożywione niż osoby z nadwagą. Na podstawie powyższego można wywnioskować, że im wyższy wskaźnik BMI, tym mniejsze prawdopodobieństwo pojawienia się niedożywienia. Najwyższy wskaźnik prawidłowego stanu odżywienia odnotowano u osób z androidalnym typem sylwetki. \u0000Wnioski. Płeć, wiek, wykształcenie, stan cywilny, miejsce pochodzenia nie ma wpływu na stan odżywienie pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku. Warunki ekonomiczne, wyniki WHR, BMI maja wpływ na stan odżywienie pacjentów hospitalizowanych w podeszłym wieku.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122056446","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Fenyloketonuria, choroba metaboliczna, późno zdiagnozowana i nieleczona w odpowiedni sposób prowadzi do ciężkiego kalectwa. Cel. Celem pracy było przedstawienie charakterystyki fenyloketonurii jako rzadkiej choroby metabolicznej. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. Przegląd. Istotą choroby jest brak lub znaczny deficyt aktywności enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej (w skrócie PAH), który wytwarzany jest wątrobie. Deficyt prowadzi do zaburzeń przemiany fenyloalaniny (Phe) w tyrozynę. Konsekwencją takiej reakcji jest pojawiająca się w surowicy dziecka nadmierna ilość aminokwasu, co w ostatecznie prowadzi do znacznych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego. Wnioski. W dzisiejszych czasach osoby chore na Fenyloketonurię mają ogromne szanse na prawidłowy rozwój intelektualny, a sama choroba nie ma wpływu na poziom wykształcenia czy karierę zawodową. Sukces badań przesiewowych jest niewątpliwie namacalny, gdyż poprzez szybką diagnozę daje szansę chorym pacjentom na normalne życie.
{"title":"Fenyloketonuria wybrany przykład rzadkiej choroby metabolicznej","authors":"Katarzyna Płoszaj","doi":"10.21784/iwp.2022.024","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.024","url":null,"abstract":"Wstęp. Fenyloketonuria, choroba metaboliczna, późno zdiagnozowana i nieleczona w odpowiedni sposób prowadzi do ciężkiego kalectwa. \u0000Cel. Celem pracy było przedstawienie charakterystyki fenyloketonurii jako rzadkiej choroby metabolicznej. \u0000Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. \u0000Przegląd. Istotą choroby jest brak lub znaczny deficyt aktywności enzymu hydroksylazy fenyloalaninowej (w skrócie PAH), który wytwarzany jest wątrobie. Deficyt prowadzi do zaburzeń przemiany fenyloalaniny (Phe) w tyrozynę. Konsekwencją takiej reakcji jest pojawiająca się w surowicy dziecka nadmierna ilość aminokwasu, co w ostatecznie prowadzi do znacznych uszkodzeń ośrodkowego układu nerwowego. \u0000Wnioski. W dzisiejszych czasach osoby chore na Fenyloketonurię mają ogromne szanse na prawidłowy rozwój intelektualny, a sama choroba nie ma wpływu na poziom wykształcenia czy karierę zawodową. Sukces badań przesiewowych jest niewątpliwie namacalny, gdyż poprzez szybką diagnozę daje szansę chorym pacjentom na normalne życie.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"4 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133819478","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Zakażenia szpitalne dotyczą wszystkich placówek ochrony zdrowia na całym świecie. Pomimo rozwoju medycyny, stanowią duże zagrożenie nie tylko dla pacjentów hospitalizowanych, lecz także dla pracowników ochrony zdrowia oraz osób odwiedzających placówkę. Zakażenia związane z opieką zdrowotną wpływają na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej, wydłużają czas pobytu pacjenta, zwiększają koszty leczenia oraz wpływają na wzrost śmiertelności pacjentów. Szerokie rozprzestrzenienie się zakażenia może doprowadzić do zamknięcia oddziału czy szpitala. Cel. Celem pracy jest ocena poziomu wiedzy pielęgniarek na temat rozprzestrzeniania zakażenia bakterią Clostridium difficile. Materiał i metody. Przedmiotem badań jest wiedza pielęgniarek na temat rozprzestrzeniania zakażenia bakterią Clostridium difficile. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego a narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. Poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób w wieku 41 –50 lat, najniższy w grupie osób w wieku do 30 lat. Wykazano zależność między stanem posiadanej wiedzy na temat rozprzestrzeniania się zakażenia bakterią Clostridium difficile a stażem pracy. Zaobserwowano, że poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób pracujących ponad 20 lat, najniższy w grupie osób pracujących do 5 lat. Wykazano zależność między stanem posiadanej wiedzy na temat rozprzestrzeniania się zakażenia bakterią Clostridium difficile a oceną własnego deficytu wiedzy. Zaobserwowano, że poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób oceniających deficyt swojej wiedzy w zakresie samego zakażenia bakterią Clostridium difficile, najniższy w grupie osób oceniających deficyt swojej wiedzy w zakresie higieny. Wnioski. Analiza wyników przeprowadzonych badań potwierdziła, że staż pracy oraz tytuł zawodowy pozytywnie kształtuje znajomość procedur wśród personelu. Ankietowane pielęgniarki są dobrze przygotowane do pracy z pacjentem zarażonym CD.
{"title":"Wiedza pielęgniarek na temat profilaktyki rozprzestrzeniania zakażenia bakterią Clostridium difficile","authors":"Natalia Grączewska","doi":"10.21784/iwp.2022.022","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.022","url":null,"abstract":"Wstęp. Zakażenia szpitalne dotyczą wszystkich placówek ochrony zdrowia na całym świecie. Pomimo rozwoju medycyny, stanowią duże zagrożenie nie tylko dla pacjentów hospitalizowanych, lecz także dla pracowników ochrony zdrowia oraz osób odwiedzających placówkę. Zakażenia związane z opieką zdrowotną wpływają na pogorszenie przebiegu choroby podstawowej, wydłużają czas pobytu pacjenta, zwiększają koszty leczenia oraz wpływają na wzrost śmiertelności pacjentów. Szerokie rozprzestrzenienie się zakażenia może doprowadzić do zamknięcia oddziału czy szpitala. \u0000Cel. Celem pracy jest ocena poziomu wiedzy pielęgniarek na temat rozprzestrzeniania zakażenia bakterią Clostridium difficile. \u0000Materiał i metody. Przedmiotem badań jest wiedza pielęgniarek na temat rozprzestrzeniania zakażenia bakterią Clostridium difficile. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego a narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety. \u0000Wyniki. Poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób w wieku 41 –50 lat, najniższy w grupie osób w wieku do 30 lat. Wykazano zależność między stanem posiadanej wiedzy na temat rozprzestrzeniania się zakażenia bakterią Clostridium difficile a stażem pracy. Zaobserwowano, że poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób pracujących ponad 20 lat, najniższy w grupie osób pracujących do 5 lat. Wykazano zależność między stanem posiadanej wiedzy na temat rozprzestrzeniania się zakażenia bakterią Clostridium difficile a oceną własnego deficytu wiedzy. Zaobserwowano, że poziom wiedzy najwyższy był w grupie osób oceniających deficyt swojej wiedzy w zakresie samego zakażenia bakterią Clostridium difficile, najniższy w grupie osób oceniających deficyt swojej wiedzy w zakresie higieny. \u0000Wnioski. Analiza wyników przeprowadzonych badań potwierdziła, że staż pracy oraz tytuł zawodowy pozytywnie kształtuje znajomość procedur wśród personelu. Ankietowane pielęgniarki są dobrze przygotowane do pracy z pacjentem zarażonym CD.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"103 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114895086","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Anna G. Piotrowska, Violetta Winnicka-Gręźlikowska
Wstęp. Pielęgniarka POZ sprawuje kompleksową opiekę pielęgniarską nad osobą, rodziną i społecznością w środowisku zamieszkania, niezależnie od płci i wieku. Jest ważnym elementem ogniwa terapeutycznego, zwłaszcza w pracy z rodzicami i ich dziećmi, szczególnie w odniesieniu do dzieci przewlekle chorych czy niepełnosprawnych. Cel. Analiza oceny działań zawodowych pielęgniarki POZ z uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami. Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu techniki ankietowania. Narzędziem badawczym służącym do przeprowadzenia badań była ankieta własna uzupełniona o fragmenty zmodyfikowane dla celów pielęgniarstwa pediatrycznego standaryzowanego narzędzia – „Standaryzowany kwestionariusz oceny poziomu zadowolenia rodziców/ opiekunów z opieki pielęgniarskiej” autorstwa Latoura i wsp. Skorzystano z kryterium V kwestionariusza i przypisanych mu dziewiętnastu kryteriów szczegółowych. Analizie badawczej poddano 105 rodziców dzieci. Wyniki. Według opinii respondentów okazało się, że odpowiedzi pacjentów na pytania dotyczące poziomu satysfakcji rodziców najwyżej ocenione zostało pytanie dotyczące sprawności wykonanych zabiegów przez pielęgniarkę POZ. Zagadnienie najniżej ocenione dotyczyło relacji interpersonalnej personelu medycznego wobec rodziców. Niskie oceny otrzymały również pytania, które poruszyły problematykę elastyczności godzin pracy przychodni, a także dostępności do informacji pisemnej o zasadach funkcjonowania placówki. Wnioski. Przeprowadzone badania pozwoliły określić skalę zaangażowania pielęgniarki w pomoc i eliminację obaw rodziców gwarantując przez to wysoką ocenę pracy pielęgniarki. Ankietowani rodzice w 62% zgadzają się z tym, że sprawność wykonywanych zabiegów, profesjonalizm i szacunek wobec ich dziecka gwarantują pozytywną ocenę pracy pielęgniarki POZ.
{"title":"Ocena działań zawodowych pielęgniarki POZ ze szczególnym uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami","authors":"Anna G. Piotrowska, Violetta Winnicka-Gręźlikowska","doi":"10.21784/iwp.2022.015","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.015","url":null,"abstract":"Wstęp. Pielęgniarka POZ sprawuje kompleksową opiekę pielęgniarską nad osobą, rodziną i społecznością w środowisku zamieszkania, niezależnie od płci i wieku. Jest ważnym elementem ogniwa terapeutycznego, zwłaszcza w pracy z rodzicami i ich dziećmi, szczególnie w odniesieniu do dzieci przewlekle chorych czy niepełnosprawnych. \u0000Cel. Analiza oceny działań zawodowych pielęgniarki POZ z uwzględnieniem pracy z dziećmi i ich rodzicami. \u0000Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu techniki ankietowania. Narzędziem badawczym służącym do przeprowadzenia badań była ankieta własna uzupełniona o fragmenty zmodyfikowane dla celów pielęgniarstwa pediatrycznego standaryzowanego narzędzia – „Standaryzowany kwestionariusz oceny poziomu zadowolenia rodziców/ opiekunów z opieki pielęgniarskiej” autorstwa Latoura i wsp. Skorzystano z kryterium V kwestionariusza i przypisanych mu dziewiętnastu kryteriów szczegółowych. Analizie badawczej poddano 105 rodziców dzieci. \u0000Wyniki. Według opinii respondentów okazało się, że odpowiedzi pacjentów na pytania dotyczące poziomu satysfakcji rodziców najwyżej ocenione zostało pytanie dotyczące sprawności wykonanych zabiegów przez pielęgniarkę POZ. Zagadnienie najniżej ocenione dotyczyło relacji interpersonalnej personelu medycznego wobec rodziców. Niskie oceny otrzymały również pytania, które poruszyły problematykę elastyczności godzin pracy przychodni, a także dostępności do informacji pisemnej o zasadach funkcjonowania placówki. \u0000Wnioski. Przeprowadzone badania pozwoliły określić skalę zaangażowania pielęgniarki w pomoc i eliminację obaw rodziców gwarantując przez to wysoką ocenę pracy pielęgniarki. Ankietowani rodzice w 62% zgadzają się z tym, że sprawność wykonywanych zabiegów, profesjonalizm i szacunek wobec ich dziecka gwarantują pozytywną ocenę pracy pielęgniarki POZ.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129153525","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe wśród młodych ludzi niosą za sobą negatywne skutki zdrowotne, których konsekwencje bywają niebezpieczne. Cel: Celem niniejszej pracy jest ocena nawyków żywieniowych wiedzy oraz świadomości zdrowego odżywiania wśród badanej młodzieży przez pryzmat ryzyka zaburzeń odżywiania. Materiał i metody. Za pomocą metody sondażu diagnostycznego i szacowania, przy użyciu ankiety własnego autorstwa badano nawyki żywieniowe młodzieży w kontekście zaburzeń odżywiania. Procedurę badawczą przygotowano w oparciu o oryginalną wersję kwestionariusza EAT-26 i ORTO-15. Badanie przeprowadzono wśród 70 osób w wieku od 15 do 19 lat. Wyniki. Wykazano, że złe nawyki żywieniowe w badanej grupie wpływają negatywnie na wybranych badanych. Dochodzi do zaburzeń odżywiania m.in. otyłości i nadwagi. Większość przebadanej młodzieży odżywia się zdrowo, nie wykazują oni problemów w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej. Mają oni prawidłową masę ciała odpowiednią do ich wieku. Wnioski. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe młodzieży są coraz częstszym problem w dzisiejszych czasach, z którym zmaga się duża grupa społeczeństwa. Nadmierne spożywanie posiłków, brak ich regularności, unikanie pierwszych śniadań, jedzenie posiłków typu fast-food lub z dużą zawartością cukru, prowokowanie wymiotów staje się główną przyczyną nieprawidłowej masy ciała. Prowadzi to do szeregu negatywnych konsekwencji, a mianowicie pogorszeniu ulega zdrowie fizyczne i psychiczne młodych ludzi, a także dochodzi do zaburzeń odżywiania. Większość młodzieży, która została poddana badaniu wykazała się wiedzą z zakresu zdrowego odżywiania i nie wykazała nieprawidłowych zaburzeń odżywiania. Jednakże wśród ankietowanych znalazła się grupa młodzieży, u której konieczne jest wprowadzenie edukacji zdrowotnej, aby mogli oni zacząć niwelować złe nawyki żywieniowe.
{"title":"Nawyki żywieniowe młodzieży w szkołach średnich a zaburzenia odżywiania","authors":"Dorota Kochman, Justyna Bartkowska","doi":"10.21784/iwp.2022.014","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.014","url":null,"abstract":"Wstęp. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe wśród młodych ludzi niosą za sobą negatywne skutki zdrowotne, których konsekwencje bywają niebezpieczne. \u0000Cel: Celem niniejszej pracy jest ocena nawyków żywieniowych wiedzy oraz świadomości zdrowego odżywiania wśród badanej młodzieży przez pryzmat ryzyka zaburzeń odżywiania. \u0000Materiał i metody. Za pomocą metody sondażu diagnostycznego i szacowania, przy użyciu ankiety własnego autorstwa badano nawyki żywieniowe młodzieży w kontekście zaburzeń odżywiania. Procedurę badawczą przygotowano w oparciu o oryginalną wersję kwestionariusza EAT-26 i ORTO-15. Badanie przeprowadzono wśród 70 osób w wieku od 15 do 19 lat. \u0000Wyniki. Wykazano, że złe nawyki żywieniowe w badanej grupie wpływają negatywnie na wybranych badanych. Dochodzi do zaburzeń odżywiania m.in. otyłości i nadwagi. Większość przebadanej młodzieży odżywia się zdrowo, nie wykazują oni problemów w sferze fizycznej, psychicznej i społecznej. Mają oni prawidłową masę ciała odpowiednią do ich wieku. \u0000Wnioski. Nieprawidłowe nawyki żywieniowe młodzieży są coraz częstszym problem w dzisiejszych czasach, z którym zmaga się duża grupa społeczeństwa. Nadmierne spożywanie posiłków, brak ich regularności, unikanie pierwszych śniadań, jedzenie posiłków typu fast-food lub z dużą zawartością cukru, prowokowanie wymiotów staje się główną przyczyną nieprawidłowej masy ciała. Prowadzi to do szeregu negatywnych konsekwencji, a mianowicie pogorszeniu ulega zdrowie fizyczne i psychiczne młodych ludzi, a także dochodzi do zaburzeń odżywiania. Większość młodzieży, która została poddana badaniu wykazała się wiedzą z zakresu zdrowego odżywiania i nie wykazała nieprawidłowych zaburzeń odżywiania. Jednakże wśród ankietowanych znalazła się grupa młodzieży, u której konieczne jest wprowadzenie edukacji zdrowotnej, aby mogli oni zacząć niwelować złe nawyki żywieniowe.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"8 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"117299472","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Jednym z powszechnie występujących nowotworów złośliwych jest rak jelita grubego, który w około 33% przypadków obejmuje swoim zakresem odbytnicę. Rak jelita grubego jest odpowiedzialny za 10% wszystkich chorób nowotworowych, a obserwowane tendencje wskazują na dynamikę wzrostu zachorowalności na ten rodzaj nowotworu. Najczęściej stosowaną metodą leczenia nowotworu odbytnicy we wczesnych stadiach zaawansowania jest operacja. Objawem zarówno choroby nowotworowej jak i konsekwencji leczenia operacyjnego, stanowiąc często nieodłączny element jest ból. Dlatego też dla oceny efektywności likwidacji pooperacyjnych dolegliwości bólowych niezbędne staje się rozpoznanie ich specyfiki oraz rodzaju aktywności podejmowanej przez personel medyczny i pacjentów. Cel. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia dolegliwości bólowych, u pacjentów w pierwszej dobie po przednich resekcjach odbytnicy z powodu nowotworu złośliwego. Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w Centrum Onkologii im. Prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy, na Oddziale Klinicznym Chirurgii Onkologicznej wśród 100 pacjentów, którzy zakwalifikowani zostali do zabiegu operacyjnego w obrębie odbytnicy. Badanie było anonimowe i dobrowolne. Do badań wykorzystano polską wersję zmodyfikowanej skali HADS-M. Do oceny natężenia bólu używano skali numerycznej - NRS. Jako narzędzie badawcze zastosowano kwestionariusz ankiety własnej, zawierający pytania z zakresu oceny dolegliwości. W ankiecie zawarto również informacje dotyczące charakterystyki socjodemograficznej respondentów. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej testem niezależności chi-kwadrat Pearsona, przyjęty poziom istotności statystycznej to p<0,05. Wyniki. Przed operacją najwięcej badanych w spoczynku odczuwało łagodny ból (47%), godzinę po operacji najwięcej odczuwało umiarkowany ból (47%), 4 godziny po operacji najwięcej odczuwało łagodny ból (43%) i również 24 godziny po operacji najwięcej odczuwało łagodny ból (49%), ale jednocześnie u 36% ból nie występował w ogóle. Test Chi-kwadrat wykazał istotne statystycznie zwiększenie bólu godzinę po operacji w porównaniu ze stanem przed operacją, oraz istotne statystycznie zmniejszenie bólu 4 godziny po operacji w porównaniu z okresem godzinę po operacji oraz istotne statystycznie zmniejszenie bólu 24 godziny po operacji w porównaniu ze stanem 4 godziny po operacji. Nieco ponad połowa respondentów (58%) deklaruje, że otrzymywane leki całkowicie zniosły ból. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że aż 4 na 5 badanych (79%) deklaruje, że dolegliwości bólowe występowały najczęściej w okolicy rany pooperacyjnej. Blisko połowa respondentów (49%) uważa, że ból po usunięciu drenu zmniejszył się. Większość respondentów (72%) zaobserwowała u siebie zwiększenie dolegliwości bólowych podczas uruchamiania po operacji. Najwięcej badanych osób charakteryzowało doświadczany przez siebie ból jako okresowy (27%) lub kłujący (26%). Wnioski. Pacjenci odczuwają istotnie m
{"title":"Ocena skuteczności leczenia dolegliwości bólowych u pacjentów w pierwszej dobie po przednich resekcjach odbytnicy z powodu nowotworu złośliwego","authors":"Grażyna Chojnacka-Kowalewska, Magdalena Sopolińska, Beata Chojnacka","doi":"10.21784/iwp.2022.013","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.013","url":null,"abstract":"Wstęp. Jednym z powszechnie występujących nowotworów złośliwych jest rak jelita grubego, który w około 33% przypadków obejmuje swoim zakresem odbytnicę. Rak jelita grubego jest odpowiedzialny za 10% wszystkich chorób nowotworowych, a obserwowane tendencje wskazują na dynamikę wzrostu zachorowalności na ten rodzaj nowotworu. Najczęściej stosowaną metodą leczenia nowotworu odbytnicy we wczesnych stadiach zaawansowania jest operacja. Objawem zarówno choroby nowotworowej jak i konsekwencji leczenia operacyjnego, stanowiąc często nieodłączny element jest ból. Dlatego też dla oceny efektywności likwidacji pooperacyjnych dolegliwości bólowych niezbędne staje się rozpoznanie ich specyfiki oraz rodzaju aktywności podejmowanej przez personel medyczny i pacjentów. \u0000Cel. Celem pracy była ocena skuteczności leczenia dolegliwości bólowych, u pacjentów w pierwszej dobie po przednich resekcjach odbytnicy z powodu nowotworu złośliwego. \u0000Materiał i metody. Badania zostały przeprowadzone w Centrum Onkologii im. Prof. Franciszka Łukaszczyka w Bydgoszczy, na Oddziale Klinicznym Chirurgii Onkologicznej wśród 100 pacjentów, którzy zakwalifikowani zostali do zabiegu operacyjnego w obrębie odbytnicy. Badanie było anonimowe i dobrowolne. Do badań wykorzystano polską wersję zmodyfikowanej skali HADS-M. Do oceny natężenia bólu używano skali numerycznej - NRS. Jako narzędzie badawcze zastosowano kwestionariusz ankiety własnej, zawierający pytania z zakresu oceny dolegliwości. W ankiecie zawarto również informacje dotyczące charakterystyki socjodemograficznej respondentów. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej testem niezależności chi-kwadrat Pearsona, przyjęty poziom istotności statystycznej to p<0,05. \u0000Wyniki. Przed operacją najwięcej badanych w spoczynku odczuwało łagodny ból (47%), godzinę po operacji najwięcej odczuwało umiarkowany ból (47%), 4 godziny po operacji najwięcej odczuwało łagodny ból (43%) i również 24 godziny po operacji najwięcej odczuwało łagodny ból (49%), ale jednocześnie u 36% ból nie występował w ogóle. Test Chi-kwadrat wykazał istotne statystycznie zwiększenie bólu godzinę po operacji w porównaniu ze stanem przed operacją, oraz istotne statystycznie zmniejszenie bólu 4 godziny po operacji w porównaniu z okresem godzinę po operacji oraz istotne statystycznie zmniejszenie bólu 24 godziny po operacji w porównaniu ze stanem 4 godziny po operacji. Nieco ponad połowa respondentów (58%) deklaruje, że otrzymywane leki całkowicie zniosły ból. Na podstawie przeprowadzonych badań stwierdzono, że aż 4 na 5 badanych (79%) deklaruje, że dolegliwości bólowe występowały najczęściej w okolicy rany pooperacyjnej. Blisko połowa respondentów (49%) uważa, że ból po usunięciu drenu zmniejszył się. Większość respondentów (72%) zaobserwowała u siebie zwiększenie dolegliwości bólowych podczas uruchamiania po operacji. Najwięcej badanych osób charakteryzowało doświadczany przez siebie ból jako okresowy (27%) lub kłujący (26%). \u0000Wnioski. Pacjenci odczuwają istotnie m","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"63 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122085490","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Astma oskrzelowa jest przewlekłą, najczęściej występującą choroba układu oddechowego u dzieci. Objawy chorobowe są problemem w codziennym funkcjonowaniu chorego, a proces leczenia jest niełatwy i wiąże się z systematycznym stosowaniem leków. Do zaostrzenia choroby dochodzi, gdy astma jest nieprawidłowo monitorowana. Zaostrzenie powoduje pogorszenie objawów i zagraża życiu chorego. Cel. Celem pracy jest określenie zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w planie opieki wdrażanej wobec pacjenta z astmą oskrzelową. Prezentacja przypadku. Pacjentem był 5 letni chłopiec, który leczony jest od 3 lat na astmę oskrzelową. Choroba zaostrzyła się, został przyjęty na oddział, aby rozpoznać przyczyny. Pacjent ma potwierdzoną alergię, przed hospitalizacją miał kontakt z alergenami. Z wywiadu i obserwacji wynika, że matka stosowała złe techniki inhalacji i nie posiada odpowiedniej wiedzy na temat choroby. Pacjent jest płaczliwy i niespokojny, jego nastrój spowodowany jest hospitalizacją. Chłopiec zorientowany co do miejsca, czasu i sytuacji w jakie się znajduje. Chłopiec ufny w stosunku do personelu. Wnioski. Zaostrzenie choroby u pacjenta było spowodowane nieprawidłową kontrolą astmy oskrzelowej i nieadekwatną wiedzą rodziców na temat choroby. Edukacja rodziców i pacjenta została przeprowadzona, zostały dostarczone materiały nt. choroby, dzięki temu wiedza rodziców została uzupełniona. Objawy zaostrzenia choroby takie jak duszność, kaszel po interwencjach pielęgniarskich ustąpiły. Lęk, niepokój i zaburzenia snu zostały zminimalizowane. Pacjent wymaga dalszej obserwacji i kontroli w poradni. Leki powinny być przyjmowane regularnie, zgodnie ze zleceniem lekarskim.
{"title":"Działania opiekuńcze i terapeutyczne wobec dziecka z astmą oskrzelową w okresie zaostrzenia choroby","authors":"Paulina Sak","doi":"10.21784/iwp.2022.017","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.017","url":null,"abstract":"Wstęp. Astma oskrzelowa jest przewlekłą, najczęściej występującą choroba układu oddechowego u dzieci. Objawy chorobowe są problemem w codziennym funkcjonowaniu chorego, a proces leczenia jest niełatwy i wiąże się z systematycznym stosowaniem leków. Do zaostrzenia choroby dochodzi, gdy astma jest nieprawidłowo monitorowana. Zaostrzenie powoduje pogorszenie objawów i zagraża życiu chorego. \u0000Cel. Celem pracy jest określenie zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w planie opieki wdrażanej wobec pacjenta z astmą oskrzelową. \u0000Prezentacja przypadku. Pacjentem był 5 letni chłopiec, który leczony jest od 3 lat na astmę oskrzelową. Choroba zaostrzyła się, został przyjęty na oddział, aby rozpoznać przyczyny. Pacjent ma potwierdzoną alergię, przed hospitalizacją miał kontakt z alergenami. Z wywiadu i obserwacji wynika, że matka stosowała złe techniki inhalacji i nie posiada odpowiedniej wiedzy na temat choroby. Pacjent jest płaczliwy i niespokojny, jego nastrój spowodowany jest hospitalizacją. Chłopiec zorientowany co do miejsca, czasu i sytuacji w jakie się znajduje. Chłopiec ufny w stosunku do personelu. \u0000Wnioski. Zaostrzenie choroby u pacjenta było spowodowane nieprawidłową kontrolą astmy oskrzelowej i nieadekwatną wiedzą rodziców na temat choroby. Edukacja rodziców i pacjenta została przeprowadzona, zostały dostarczone materiały nt. choroby, dzięki temu wiedza rodziców została uzupełniona. Objawy zaostrzenia choroby takie jak duszność, kaszel po interwencjach pielęgniarskich ustąpiły. Lęk, niepokój i zaburzenia snu zostały zminimalizowane. Pacjent wymaga dalszej obserwacji i kontroli w poradni. Leki powinny być przyjmowane regularnie, zgodnie ze zleceniem lekarskim.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"50 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130870596","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：