Wstęp. Wady postawy są obecnie problemem zdrowotnym i społecznym. Obserwujemy, coraz większą liczbę nieprawidłowości w rozwoju narządu ruchu i statyki ciała u dzieci i młodzieży. Wzrastający z roku na rok procent dzieci z wadami postawy, zmusza do szerszego zainteresowania się tą problematyką. Cel. Celem pracy było przedstawienie charakterystyki wad postawy u dzieci i działań pielęgniarki w zakresie ich prewencji. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. Przegląd. Profilaktyka i edukacja zdrowotna w zakresie wad postawy jest najważniejsza w walce z błędami w zachowaniu zdrowotnym i zakorzenionymi nawykami. Najbardziej podatną na edukację jest grupa dzieci i młodzieży. Okres wzrastania jako najbardziej plastyczny w rozwoju, jest bardzo podatny na naukę prawidłowych wzorców i korektę nieprawidłowości postawy. Rodzina, przedszkole, szkoła to środowiska, które wywierają duży wpływ na tworzenie i utrwalanie różnych zachowań. Wnioski. Postawy życiowe i zachowanie zdrowotne kształtujące się w tym okresie sprawiają, że promowanie zdrowia poprzez edukację zdrowotną kierowaną do dzieci i młodzieży jest bardzo istotnym elementem pracy pielęgniarki.
{"title":"Wady postawy u dzieci – profilaktyczna rola pielęgniarki","authors":"Anna Antczak-Komoterska, Aneta Lewińska","doi":"10.21784/iwp.2022.018","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.018","url":null,"abstract":"Wstęp. Wady postawy są obecnie problemem zdrowotnym i społecznym. Obserwujemy, coraz większą liczbę nieprawidłowości w rozwoju narządu ruchu i statyki ciała u dzieci i młodzieży. Wzrastający z roku na rok procent dzieci z wadami postawy, zmusza do szerszego zainteresowania się tą problematyką. \u0000Cel. Celem pracy było przedstawienie charakterystyki wad postawy u dzieci i działań pielęgniarki w zakresie ich prewencji. \u0000Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury. \u0000Przegląd. Profilaktyka i edukacja zdrowotna w zakresie wad postawy jest najważniejsza w walce z błędami w zachowaniu zdrowotnym i zakorzenionymi nawykami. Najbardziej podatną na edukację jest grupa dzieci i młodzieży. Okres wzrastania jako najbardziej plastyczny w rozwoju, jest bardzo podatny na naukę prawidłowych wzorców i korektę nieprawidłowości postawy. Rodzina, przedszkole, szkoła to środowiska, które wywierają duży wpływ na tworzenie i utrwalanie różnych zachowań. \u0000Wnioski. Postawy życiowe i zachowanie zdrowotne kształtujące się w tym okresie sprawiają, że promowanie zdrowia poprzez edukację zdrowotną kierowaną do dzieci i młodzieży jest bardzo istotnym elementem pracy pielęgniarki.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"46 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133396522","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Kodeks etyki pielęgniarskiej stanowi moralny drogowskaz postępowania zawodowego. Przedstawia on działania i postawy jakie powinny prezentować pielęgniarki wobec pacjenta, współpracowników oraz praktyki zawodowej. Normy zawarte w kodeksie etyki zawodowej służą pomocą w rozwiązywaniu dylematów moralnych pojawiających się w czasie wykonywania codziennej pracy zawodowej. Do dylematów etycznych należy m.in. zjawisko uporczywej terapii. Termin ten oznacza stosowanie procedur i zabiegów medycznych nieproporcjonalnych do zamierzonych celów terapii. Cel. Celem badań było poznanie opinii pielęgniarek na temat wpływu etyki na podejmowane decyzje w sytuacji stosowania uporczywej terapii. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pielęgniarek aktywnych zawodowo. Grupą respondentów byli studenci II stopnia na kierunku pielęgniarstwo. Wiek respondentów mieścił się w przedziale 25 do 56 lat. Metodą wykorzystaną w pracy był sondaż diagnostyczny. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, składający się z 22 pytań zamkniętych. Wyniki. Respondenci potwierdzili występowanie zjawiska uporczywej terapii stosowanej wobec pacjentów. Wdrożenie do praktyki zasad Kodeksu etyki pielęgniarskiej w omawianym aspekcie napotyka na szereg trudności. Znajomość kodeksu etyki zawodowej pielęgniarki oceniły na bardzo dobrym poziomie. Większość, czyli 90% respondentów spotkała się ze zjawiskiem uporczywej terapii. Grupa ¾ badanych wskazuje poprawnie definicję pojęcia uporczywa terapia. Wnioski. Najnowsze osiągnięcia medyczne pozwalają na długotrwałe, sztuczne podtrzymywanie życia tylko nie zawsze jest to zgodne z naukami etyki. Pielęgniarki w swojej pracy napotykają sytuacje gdzie następuje przekroczenie granicy terapii przynoszącej pozytywny efekt terapeutyczny, a działaniami zmierzającymi w kierunku uporczywej terapii. Do czynników wiodących do podejmowania decyzji o prowadzeniu terapii daremnej przez personel medyczny była presja ze strony rodziny pacjenta.
{"title":"Kodeks etyki a zjawisko uporczywej terapii w pracy pielęgniarki","authors":"Mariola Rybka, Renata Koszczka","doi":"10.21784/iwp.2022.016","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.016","url":null,"abstract":"Wstęp. Kodeks etyki pielęgniarskiej stanowi moralny drogowskaz postępowania zawodowego. Przedstawia on działania i postawy jakie powinny prezentować pielęgniarki wobec pacjenta, współpracowników oraz praktyki zawodowej. Normy zawarte w kodeksie etyki zawodowej służą pomocą w rozwiązywaniu dylematów moralnych pojawiających się w czasie wykonywania codziennej pracy zawodowej. Do dylematów etycznych należy m.in. zjawisko uporczywej terapii. Termin ten oznacza stosowanie procedur i zabiegów medycznych nieproporcjonalnych do zamierzonych celów terapii. \u0000Cel. Celem badań było poznanie opinii pielęgniarek na temat wpływu etyki na podejmowane decyzje w sytuacji stosowania uporczywej terapii. \u0000Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 100 pielęgniarek aktywnych zawodowo. Grupą respondentów byli studenci II stopnia na kierunku pielęgniarstwo. Wiek respondentów mieścił się w przedziale 25 do 56 lat. Metodą wykorzystaną w pracy był sondaż diagnostyczny. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, składający się z 22 pytań zamkniętych. \u0000Wyniki. Respondenci potwierdzili występowanie zjawiska uporczywej terapii stosowanej wobec pacjentów. Wdrożenie do praktyki zasad Kodeksu etyki pielęgniarskiej w omawianym aspekcie napotyka na szereg trudności. Znajomość kodeksu etyki zawodowej pielęgniarki oceniły na bardzo dobrym poziomie. Większość, czyli 90% respondentów spotkała się ze zjawiskiem uporczywej terapii. Grupa ¾ badanych wskazuje poprawnie definicję pojęcia uporczywa terapia. \u0000Wnioski. Najnowsze osiągnięcia medyczne pozwalają na długotrwałe, sztuczne podtrzymywanie życia tylko nie zawsze jest to zgodne z naukami etyki. Pielęgniarki w swojej pracy napotykają sytuacje gdzie następuje przekroczenie granicy terapii przynoszącej pozytywny efekt terapeutyczny, a działaniami zmierzającymi w kierunku uporczywej terapii. Do czynników wiodących do podejmowania decyzji o prowadzeniu terapii daremnej przez personel medyczny była presja ze strony rodziny pacjenta.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"264 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133565904","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Laktacja to naturalny fizjologiczny proces zachodzący w kobiecym organizmie. Dotyczy każdej kobiety w ciąży. Rozpoczyna się już w momencie pojawienia się dziecka w matczynym łonie i polega na produkcji mleka w piersiach, a następnie na jego wydzielaniu. Cel. Celem pracy było przedstawienie zasad, zalet karmienia piersią oraz promocji i edukacji matek w tym zakresie. Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury dotyczącej karmienia naturalnego. Przegląd. Mleko matki nie tylko odżywia, lecz także chroni dziecko. Zaspakaja wszystkie potrzeby żywieniowe dziecka. Karmienie piersią jest także intensywną i intymną relacją między matką a dzieckiem. Stwarza silną więź emocjonalną, która ma ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka. Wnioski. Laktacja jest naturalnym fizjologicznym zjawiskiem, które zachodzi w organizmie kobiety wraz z poczęciem dziecka. Mleko matki ma pełne właściwości odżywcze i całkowicie pokrywa potrzeby żywieniowe dziecka. Składniki mleka kobiecego chronią niemowlę przed zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi oraz zapobiegają alergiom pokarmowym. Każda kobieta spodziewająca się dziecka, powinna mieć świadomość, że na przebieg laktacji wpływa wiele czynników, dlatego też powinna przejść edukację w zakresie karmienia piersią.
{"title":"Laktacja - rola karmienia piersią i jej wpływ na rozwój dziecka","authors":"A. Jabłońska","doi":"10.21784/iwp.2022.012","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.012","url":null,"abstract":"Wstęp. Laktacja to naturalny fizjologiczny proces zachodzący w kobiecym organizmie. Dotyczy każdej kobiety w ciąży. Rozpoczyna się już w momencie pojawienia się dziecka w matczynym łonie i polega na produkcji mleka w piersiach, a następnie na jego wydzielaniu. \u0000Cel. Celem pracy było przedstawienie zasad, zalet karmienia piersią oraz promocji i edukacji matek w tym zakresie. \u0000Materiał i metody. Metoda zastosowana w pracy to analiza literatury dotyczącej karmienia naturalnego. \u0000Przegląd. Mleko matki nie tylko odżywia, lecz także chroni dziecko. Zaspakaja wszystkie potrzeby żywieniowe dziecka. Karmienie piersią jest także intensywną i intymną relacją między matką a dzieckiem. Stwarza silną więź emocjonalną, która ma ogromne znaczenie dla rozwoju dziecka. \u0000Wnioski. Laktacja jest naturalnym fizjologicznym zjawiskiem, które zachodzi w organizmie kobiety wraz z poczęciem dziecka. Mleko matki ma pełne właściwości odżywcze i całkowicie pokrywa potrzeby żywieniowe dziecka. Składniki mleka kobiecego chronią niemowlę przed zakażeniami bakteryjnymi i wirusowymi oraz zapobiegają alergiom pokarmowym. Każda kobieta spodziewająca się dziecka, powinna mieć świadomość, że na przebieg laktacji wpływa wiele czynników, dlatego też powinna przejść edukację w zakresie karmienia piersią.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"84 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121495793","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Laparoskopia jest jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia operacyjnego. Głównymi korzyściami płynącymi z leczenia metodą laparoskopową jest szybszy powrót do zdrowia, mniejsza ilość powikłań, blizny niewielkich rozmiarów oraz zminimalizowanie odczuwanych dolegliwości bólowych. Cel. Celem pracy jest analiza oceny jakości leczenia bólu pooperacyjnego po zabiegach operacyjnych przeprowadzonych metodą laparoskopową. Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu techniki ankietowania. Narzędziem badawczym służącym do przeprowadzenia badań była ankieta własna wraz z narzędziem standaryzowanym - Polska Wersja Skali Klinicznych Wskaźników Jakości Postępowania z Bólem Pooperacyjnym. Analizie badawczej poddano 100 pacjentów oddziału chirurgicznego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku leczonych metodą laparoskopową. Wyniki. Uzyskane wyniki są zbliżone do badań przeprowadzonych przez innych badaczy. Ogólna ocena jakości świadczonej opieki pielęgniarskiej w minimalizowaniu odczuwanych dolegliwości bólowych świadczy o konieczności poprawy opieki w sferze środowisko oraz komunikowanie. Wnioski. Personel pielęgniarski posiada wiedzę w zakresie uśmierzania bólu pooperacyjnego oraz szybko reaguje na zmieniający się stan chorego. Wyniki badań jednoznacznie wskazują, iż przekaz informacji na poziomie pielęgniarka – pacjent powinien ulec poprawie. Zapewnienie odpowiedniego otoczenia choremu do odpoczynku po operacji nie zawsze jest możliwe z przyczyn niezależnych od personelu pielęgniarskiego.
{"title":"Ocena jakości leczenia bólu pooperacyjnego u pacjentów oddziału chirurgicznego leczonych metodą laparoskopową","authors":"Karolina Krajewska","doi":"10.21784/iwp.2022.007","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.007","url":null,"abstract":"Wstęp. Laparoskopia jest jedną z najbardziej skutecznych metod leczenia operacyjnego. Głównymi korzyściami płynącymi z leczenia metodą laparoskopową jest szybszy powrót do zdrowia, mniejsza ilość powikłań, blizny niewielkich rozmiarów oraz zminimalizowanie odczuwanych dolegliwości bólowych. \u0000Cel. Celem pracy jest analiza oceny jakości leczenia bólu pooperacyjnego po zabiegach operacyjnych przeprowadzonych metodą laparoskopową. \u0000Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego przy użyciu techniki ankietowania. Narzędziem badawczym służącym do przeprowadzenia badań była ankieta własna wraz z narzędziem standaryzowanym - Polska Wersja Skali Klinicznych Wskaźników Jakości Postępowania z Bólem Pooperacyjnym. Analizie badawczej poddano 100 pacjentów oddziału chirurgicznego Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego we Włocławku leczonych metodą laparoskopową. \u0000Wyniki. Uzyskane wyniki są zbliżone do badań przeprowadzonych przez innych badaczy. Ogólna ocena jakości świadczonej opieki pielęgniarskiej w minimalizowaniu odczuwanych dolegliwości bólowych świadczy o konieczności poprawy opieki w sferze środowisko oraz komunikowanie. \u0000Wnioski. Personel pielęgniarski posiada wiedzę w zakresie uśmierzania bólu pooperacyjnego oraz szybko reaguje na zmieniający się stan chorego. Wyniki badań jednoznacznie wskazują, iż przekaz informacji na poziomie pielęgniarka – pacjent powinien ulec poprawie. Zapewnienie odpowiedniego otoczenia choremu do odpoczynku po operacji nie zawsze jest możliwe z przyczyn niezależnych od personelu pielęgniarskiego.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"137 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132228716","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Niniejsza praca stanowi próbę oceny jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie. Ta ze względu na dotkliwość oraz uporczywość choroby powoduje poważne obciążenia. W związku z tym jakość życia może być różna w zależności od zastosowanych metod leczenia, wieku, wsparcia najbliższych, ale również długości choroby. Cel. Celem niniejszej pracy jest ocena jakości życia pacjenta dializowanego. Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. W tym celu opracowano własny kwestionariusz ankiety oraz kwestionariusz SF 36. Dzięki temu do badania zaproszono 100 osób, które wskazały na własne doświadczenia z chorobą. Wyniki. W ramach przeprowadzonych badań dowiedziono, że osoby różnie reagują na chorobę. Jest to uzależnione od wieku, ale i też od chorób współistniejących. Poza tym nie można zapomnieć, iż np. praca zawodowa oraz ilość spraw, które trzeba dostosować do warunków życia powoduje, że chorzy różnie oceniają swoje życie. Najczęściej jest to ocena średnia lub dobra. Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań dowiedziono, że osobom młodym trudniej pogodzić się z chorobą. To samo odnosi się do stanów emocjonalnych. Jedne osoby wspierane przez najbliższych lepiej poradzą sobie z chorobą, a inne gorzej. Może to być uzależnione od obowiązków, ale również od ich planów na życie. Dodatkowo wiele osób chorych to osoby w podeszłym wieku, a zatem zmagają one z licznymi chorobami towarzyszącymi. Mimo jednak wielu nowoczesnych metod leczenia życie pacjentów jest do pewnego stopnia ograniczone.
导言。本文试图评估血液透析患者的生活质量。血液透析是一种严重的慢性疾病，由于其严重性和持续性，给患者带来了沉重的负担。因此，生活质量会因采用的治疗方法、年龄、亲人的支持以及病程的长短而有所不同。研究目的本研究旨在评估透析患者的生活质量。材料和方法。本研究采用诊断调查法。为此，我们制作了一份自填式调查问卷和 SF 36 问卷，并邀请 100 人参与研究，填写他们自己的患病经历。研究结果研究表明，人们对疾病的反应各不相同。这不仅取决于年龄，还取决于并发症。此外，不应该忘记的是，例如，职业工作和必须适应生活条件的事情数量会导致病人对自己的生活做出不同的评价。大多数情况下，评估结果为一般或良好。结论研究证明，年轻人更难接受自己的疾病。情绪状态也是如此。有些人在亲人的支持下会更好地应对疾病，而有些人则会更糟。这可能取决于责任，也取决于他们对生活的规划。此外，许多患者都是老年人，因此要与多种并发症作斗争。然而，尽管有许多现代治疗方法，患者的生命在一定程度上还是受到了限制。
{"title":"Ocena jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie","authors":"A. Witkowska","doi":"10.21784/iwp.2022.010","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.010","url":null,"abstract":"Wstęp. Niniejsza praca stanowi próbę oceny jakości życia pacjentów poddawanych hemodializie. Ta ze względu na dotkliwość oraz uporczywość choroby powoduje poważne obciążenia. W związku z tym jakość życia może być różna w zależności od zastosowanych metod leczenia, wieku, wsparcia najbliższych, ale również długości choroby. \u0000Cel. Celem niniejszej pracy jest ocena jakości życia pacjenta dializowanego. \u0000Materiał i metody. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego. W tym celu opracowano własny kwestionariusz ankiety oraz kwestionariusz SF 36. Dzięki temu do badania zaproszono 100 osób, które wskazały na własne doświadczenia z chorobą. \u0000Wyniki. W ramach przeprowadzonych badań dowiedziono, że osoby różnie reagują na chorobę. Jest to uzależnione od wieku, ale i też od chorób współistniejących. Poza tym nie można zapomnieć, iż np. praca zawodowa oraz ilość spraw, które trzeba dostosować do warunków życia powoduje, że chorzy różnie oceniają swoje życie. Najczęściej jest to ocena średnia lub dobra. \u0000Wnioski. Na podstawie przeprowadzonych badań dowiedziono, że osobom młodym trudniej pogodzić się z chorobą. To samo odnosi się do stanów emocjonalnych. Jedne osoby wspierane przez najbliższych lepiej poradzą sobie z chorobą, a inne gorzej. Może to być uzależnione od obowiązków, ale również od ich planów na życie. Dodatkowo wiele osób chorych to osoby w podeszłym wieku, a zatem zmagają one z licznymi chorobami towarzyszącymi. Mimo jednak wielu nowoczesnych metod leczenia życie pacjentów jest do pewnego stopnia ograniczone.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"43 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130236083","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Praca w Zespołach Ratownictwa Medycznego to stresująca i odpowiedzialna służba. Medycy na co dzień stykają się z trudnymi sytuacjami. Podejmują ważne decyzje, patrzą na ludzki ból i cierpienie. Są świadkami śmierci i nowego życia. Ratują, pomagają, leczą a przy tym wszystkim są tylko ludźmi kierującymi się emocjami, potrzebującymi wypoczynku, a niekiedy wsparcia. Cel. Celem badań była ocena prawidłowego postępowania członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych. Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 120 osób, członków Zespołów Ratownictwa Medycznego. Użyta metoda – sondaż diagnostyczny, narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Do obliczeń zależności pomiędzy kilkoma poziomami zmiennych zastosowano test Chi Kwadrat Pearsona. Przedstawiono w pracy analizy tablic krzyżowych, gdzie zachodziła różnica istotna statystycznie czyli relacja pomiędzy jedną zmienną a drugą. Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wzięły udział kobiety – 19 osób i mężczyźni 101 osób. Ankietowani wskazali, że sytuacje najbardziej traumatyczne, to nagłe zdarzenia z udziałem dzieci. Wyjazdy do zdarzeń z udziałem pacjenta z kategorii "ładuj i jedź", przez samych ratowników również są określane, jako sytuacje trudne. Najmniej natomiast problemów, dostrzegają w zdarzeniach z udziałem osób pobudzonych, leczonych psychiatrycznie. Wnioski. Uzyskane badania wykazały, że pracownicy medyczni bez względu na wykonywany zawód, w sposób szczególny są przygotowywani do pracy w służbach ratowniczych, jednakże w sytuacjach traumatycznych nie zawsze podejmują najbardziej skuteczne działania. Na prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w wybranych sytuacjach trudnych ma wpływ czas pracy i wypoczynek, nie ma natomiast wpływu wiedza i doświadczenie zawodowe oraz wiek, a także płeć. Decyzja o zawodzie, podjęta w późnym wieku oraz wiek rozpoczęcia pracy w Zespole Ratownictwa Medycznego, również nie wpływają na działania ratownicze podejmowane w sytuacjach traumatycznych.
{"title":"Prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych","authors":"Iwona Bachman, Beata Małecka","doi":"10.21784/iwp.2022.008","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.008","url":null,"abstract":"Wstęp. Praca w Zespołach Ratownictwa Medycznego to stresująca i odpowiedzialna służba. Medycy na co dzień stykają się z trudnymi sytuacjami. Podejmują ważne decyzje, patrzą na ludzki ból i cierpienie. Są świadkami śmierci i nowego życia. Ratują, pomagają, leczą a przy tym wszystkim są tylko ludźmi kierującymi się emocjami, potrzebującymi wypoczynku, a niekiedy wsparcia. \u0000Cel. Celem badań była ocena prawidłowego postępowania członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w sytuacjach trudnych. \u0000Materiał i metody. Grupę badawczą stanowiło 120 osób, członków Zespołów Ratownictwa Medycznego. Użyta metoda – sondaż diagnostyczny, narzędzie badawcze – autorski kwestionariusz ankiety. Do obliczeń zależności pomiędzy kilkoma poziomami zmiennych zastosowano test Chi Kwadrat Pearsona. Przedstawiono w pracy analizy tablic krzyżowych, gdzie zachodziła różnica istotna statystycznie czyli relacja pomiędzy jedną zmienną a drugą. \u0000Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wzięły udział kobiety – 19 osób i mężczyźni 101 osób. Ankietowani wskazali, że sytuacje najbardziej traumatyczne, to nagłe zdarzenia z udziałem dzieci. Wyjazdy do zdarzeń z udziałem pacjenta z kategorii \"ładuj i jedź\", przez samych ratowników również są określane, jako sytuacje trudne. Najmniej natomiast problemów, dostrzegają w zdarzeniach z udziałem osób pobudzonych, leczonych psychiatrycznie. \u0000Wnioski. Uzyskane badania wykazały, że pracownicy medyczni bez względu na wykonywany zawód, w sposób szczególny są przygotowywani do pracy w służbach ratowniczych, jednakże w sytuacjach traumatycznych nie zawsze podejmują najbardziej skuteczne działania. \u0000Na prawidłowe postępowanie członków Zespołów Ratownictwa Medycznego w wybranych sytuacjach trudnych ma wpływ czas pracy i wypoczynek, nie ma natomiast wpływu wiedza i doświadczenie zawodowe oraz wiek, a także płeć. Decyzja o zawodzie, podjęta w późnym wieku oraz wiek rozpoczęcia pracy w Zespole Ratownictwa Medycznego, również nie wpływają na działania ratownicze podejmowane w sytuacjach traumatycznych.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"11 24 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124240084","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Nagłe zatrzymanie krążenia to według definicji nieoczekiwane ustanie funkcji serca. Cechami charakterystycznymi są: brak reakcji na bodźce, brak wyczuwalnego tętna i bezdech bądź oddech agonalny. Niektóre źródła, za NZK, uznają również znaczne upośledzenie pracy serca. Kluczowe znaczenie w przypadku tego poważnego problemu medycznego ma natychmiastowa i odpowiednia pomoc. Cel. Głównym celem pracy jest analiza postaw personelu pielęgniarskiego wobec nieskutecznej reanimacji. Materiał i metody. Przedmiotem badań są postawy pielęgniarek wobec nieskutecznej reanimacji z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, autorskiego kwestionariusza ankiety, standaryzowanego kwestionariusza Mini COPE oraz metod statystycznych. Wyniki. Analiza zebranych danych dała wyniki ukazujące postawy wobec nieskutecznej reanimacji. Nie potwierdzono istotnej zależności pomiędzy wiekiem, stażem pracy, wykształceniem i płcią a postawą prezentowaną przez badanych. Nie potwierdzono również hipotezy o najczęstszym występowaniu postawy poszukiwania wsparcia w sytuacji stresowej jaką jest nieskuteczna reanimacja. W badaniu strategia aktywnego radzenia sobie i akceptacji była dominująca. Wnioski. Spośród wszystkich postaw reprezentowanych przez personel pielęgniarski wobec nieskutecznej reanimacji dominującą była postawa aktywnego radzenia sobie. Ponieważ badania dowodzą, że wiek, wykształcenie, czy staż pracy nie wpływają istotnie na sposób radzenia sobie ze stresem wynikłym z nieskutecznej reanimacji, powstaje realna potrzeba pogłębienia zagadnienia i stworzenia narzędzi do wsparcia emocjonalnego i instrumentalnego personelu stykającego się z problemem.
{"title":"Postawy pielęgniarek wobec nieskutecznej reanimacji z powodu nagłego zatrzymania krążenia","authors":"Daria Pokorniecka","doi":"10.21784/iwp.2022.009","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.009","url":null,"abstract":"Wstęp. Nagłe zatrzymanie krążenia to według definicji nieoczekiwane ustanie funkcji serca. Cechami charakterystycznymi są: brak reakcji na bodźce, brak wyczuwalnego tętna i bezdech bądź oddech agonalny. Niektóre źródła, za NZK, uznają również znaczne upośledzenie pracy serca. Kluczowe znaczenie w przypadku tego poważnego problemu medycznego ma natychmiastowa i odpowiednia pomoc. \u0000Cel. Głównym celem pracy jest analiza postaw personelu pielęgniarskiego wobec nieskutecznej reanimacji. \u0000Materiał i metody. Przedmiotem badań są postawy pielęgniarek wobec nieskutecznej reanimacji z powodu nagłego zatrzymania krążenia. Dla potrzeb pracy skorzystano z metody sondażu diagnostycznego, autorskiego kwestionariusza ankiety, standaryzowanego kwestionariusza Mini COPE oraz metod statystycznych. \u0000Wyniki. Analiza zebranych danych dała wyniki ukazujące postawy wobec nieskutecznej reanimacji. Nie potwierdzono istotnej zależności pomiędzy wiekiem, stażem pracy, wykształceniem i płcią a postawą prezentowaną przez badanych. Nie potwierdzono również hipotezy o najczęstszym występowaniu postawy poszukiwania wsparcia w sytuacji stresowej jaką jest nieskuteczna reanimacja. W badaniu strategia aktywnego radzenia sobie i akceptacji była dominująca. \u0000Wnioski. Spośród wszystkich postaw reprezentowanych przez personel pielęgniarski wobec nieskutecznej reanimacji dominującą była postawa aktywnego radzenia sobie. Ponieważ badania dowodzą, że wiek, wykształcenie, czy staż pracy nie wpływają istotnie na sposób radzenia sobie ze stresem wynikłym z nieskutecznej reanimacji, powstaje realna potrzeba pogłębienia zagadnienia i stworzenia narzędzi do wsparcia emocjonalnego i instrumentalnego personelu stykającego się z problemem.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128808270","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Rak płuc jest to nowotwór złośliwy o bardzo heterogennej biologii i złym rokowaniu. Nowotwór ten jest najczęstszą przyczyną zgonów. Rak ten ma objawy o charakterze nieswoistym, które pojawiają się późno. Nowotwór płuc dotyczy osób starszych. Głównymi czynnikami ryzyka powstawania raka płuc są: aktywne palenie tytoniu, bierne palenie tytoniu. Rak płuca przez bardzo długi czas nie daje objawów i dolegliwości. Głównymi problemami, z którymi musi uporać się pielęgniarka są: ból w klatce piersiowej, nasilająca się duszność spoczynkowa, kaszel, krwioplucie, gorączka. Podstawowymi badaniami służącymi do diagnostyki tego nowotworu są badania krwi oraz RTG klatki piersiowej. Najczęstsze metody leczenia to chemioterapia, radioterapia oraz leczenie chirurgiczne. Cel. Celem pracy jest określenie zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w planie opieki wdrażanej wobec pacjenta z rakiem płuc. Prezentacja przypadku. Pacjent lat 66 przyjęty do oddziału chorób płuc w trybie pilnym w celu pogłębienia diagnostyki zmiany guzowatej płuca lewego w wykonanym ambulatoryjnie RTG klatki piersiowej. Jest to druga doba pobytu chorego w oddziale. Jest nałogowym palaczem tytoniu. Dodatkowymi chorobami są refluks żołądkowo-przełykowy oraz przerost gruczołu krokowego i nadciśnienie tętnicze. Wnioski. Dominującymi problemami pielęgnacyjnymi pacjenta z rakiem płuc są: duszność spoczynkowa, męczący kaszel z odkrztuszaniem krwistej wydzieliny, ból w klatce piersiowej, wzmożona potliwość, zaparcia. Zadaniem pielęgniarki w opiece nad pacjentem z rakiem płuc jest udział w minimalizowaniu wszelkich dolegliwości wynikających z choroby, asystowanie przy zaspokajaniu potrzeb pacjenta, wsparcie psychiczne dla pacjenta oraz jego rodziny w przebiegu choroby o niepomyślnym rokowaniu.
{"title":"Opieka pielęgniarska nad pacjentem w przebiegu raka płuc","authors":"Emilia Szyjkowska","doi":"10.21784/iwp.2022.011","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.011","url":null,"abstract":"Wstęp. Rak płuc jest to nowotwór złośliwy o bardzo heterogennej biologii i złym rokowaniu. Nowotwór ten jest najczęstszą przyczyną zgonów. Rak ten ma objawy o charakterze nieswoistym, które pojawiają się późno. Nowotwór płuc dotyczy osób starszych. Głównymi czynnikami ryzyka powstawania raka płuc są: aktywne palenie tytoniu, bierne palenie tytoniu. Rak płuca przez bardzo długi czas nie daje objawów i dolegliwości. Głównymi problemami, z którymi musi uporać się pielęgniarka są: ból w klatce piersiowej, nasilająca się duszność spoczynkowa, kaszel, krwioplucie, gorączka. Podstawowymi badaniami służącymi do diagnostyki tego nowotworu są badania krwi oraz RTG klatki piersiowej. Najczęstsze metody leczenia to chemioterapia, radioterapia oraz leczenie chirurgiczne. \u0000Cel. Celem pracy jest określenie zadań sprawowanych przez pielęgniarkę w planie opieki wdrażanej wobec pacjenta z rakiem płuc. \u0000Prezentacja przypadku. Pacjent lat 66 przyjęty do oddziału chorób płuc w trybie pilnym w celu pogłębienia diagnostyki zmiany guzowatej płuca lewego w wykonanym ambulatoryjnie RTG klatki piersiowej. Jest to druga doba pobytu chorego w oddziale. Jest nałogowym palaczem tytoniu. Dodatkowymi chorobami są refluks żołądkowo-przełykowy oraz przerost gruczołu krokowego i nadciśnienie tętnicze. \u0000Wnioski. Dominującymi problemami pielęgnacyjnymi pacjenta z rakiem płuc są: duszność spoczynkowa, męczący kaszel z odkrztuszaniem krwistej wydzieliny, ból w klatce piersiowej, wzmożona potliwość, zaparcia. Zadaniem pielęgniarki w opiece nad pacjentem z rakiem płuc jest udział w minimalizowaniu wszelkich dolegliwości wynikających z choroby, asystowanie przy zaspokajaniu potrzeb pacjenta, wsparcie psychiczne dla pacjenta oraz jego rodziny w przebiegu choroby o niepomyślnym rokowaniu.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"21 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121742709","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Zakażenie układu moczowego to stan zapalny zlokalizowany w drogach moczowych bądź nerkach. Za powstanie tego schorzenia odpowiada czynnik infekcyjny, powodujący symptomy kliniczne. Wyróżnia się kilka rodzajów tego schorzenia, mianowicie- ostre odmiedniczkowego zapalenie nerek, urosepsę, zapalenie dolnych dróg moczowych, zapalenie górnych dróg moczowych, bezobjawowe zakażenie układu moczowego, bezobjawową bakteriurię.Cel. Celem badań jest stan rzeczy, procesu, który jest oczekiwany przez badacza, podejmującego działania mogące pomóc w osiągnieciu celu – rozwiązaniu problemu.Prezentacja przypadku. Pacjentka, lat 2, przyjęta w Oddział Dziecięcy Obserwacyjny z powodu wysokiej temperatury ciała – 39,4° C oraz nadmiernej senności. Dziewczynka z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wykryto cechy odwodnienia. Pacjentka skarży się na wzdęty, bolący brzuch. Dziewczynka rozdrażniona, apatyczna. W wywiadzie zaobserwowano niedostateczną wiedzę rodziców na temat choroby.Wnioski. Pielęgniarka sprawuje wiele czynność wobec pacjenta z zakażeniem układu moczowego. Działania te mają na celu polepszenie stanu zdrowia dziecka oraz szybsze uzyskanie zamierzonego wyniku leczenia. Edukacja pacjenta oraz jego opiekunów poprawi jakość opieki sprawowanej wobec dziecka.
{"title":"Profilaktyczna i opiekuńcza rola pielęgniarki wobec dziecka z zakażeniem układu moczowego","authors":"Wiktoria Sztandarowicz","doi":"10.21784/iwp.2022.005","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.005","url":null,"abstract":"Wstęp. Zakażenie układu moczowego to stan zapalny zlokalizowany w drogach moczowych bądź nerkach. Za powstanie tego schorzenia odpowiada czynnik infekcyjny, powodujący symptomy kliniczne. Wyróżnia się kilka rodzajów tego schorzenia, mianowicie- ostre odmiedniczkowego zapalenie nerek, urosepsę, zapalenie dolnych dróg moczowych, zapalenie górnych dróg moczowych, bezobjawowe zakażenie układu moczowego, bezobjawową bakteriurię.Cel. Celem badań jest stan rzeczy, procesu, który jest oczekiwany przez badacza, podejmującego działania mogące pomóc w osiągnieciu celu – rozwiązaniu problemu.Prezentacja przypadku. Pacjentka, lat 2, przyjęta w Oddział Dziecięcy Obserwacyjny z powodu wysokiej temperatury ciała – 39,4° C oraz nadmiernej senności. Dziewczynka z ostrym odmiedniczkowym zapaleniem nerek. Wykryto cechy odwodnienia. Pacjentka skarży się na wzdęty, bolący brzuch. Dziewczynka rozdrażniona, apatyczna. W wywiadzie zaobserwowano niedostateczną wiedzę rodziców na temat choroby.Wnioski. Pielęgniarka sprawuje wiele czynność wobec pacjenta z zakażeniem układu moczowego. Działania te mają na celu polepszenie stanu zdrowia dziecka oraz szybsze uzyskanie zamierzonego wyniku leczenia. Edukacja pacjenta oraz jego opiekunów poprawi jakość opieki sprawowanej wobec dziecka.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"60 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129695159","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Każdy rok powoduje, że liczba osób z zaburzeniami rytmu wzrasta, dotyczy to osób młodych, jak i starszych. Szansą na bezpieczne i komfortowe życie daje wszczepienie kardiostymulatora. Po zabiegu pacjenci w większości przypadków normalnie wracają do pełni życia. Odpowiednie przekazanie przez personel medyczny informacji o istocie wszczepienia, opieki w trakcie i po skutkuje komfortem życia pacjenta do końca.Cel. Celem pracy jest dokonanie oceny dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki pacjenta po wszczepieniu rozrusznika serca. W badaniu wzięło udział 100 osób w tym kobiet 35, a mężczyzn 65, którzy przebywali w szpitalu na oddziale kardiologicznym w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku.Materiał i metody. W niniejszej pracy wykorzystano sondaż diagnostyczny, zawierający skalę oceny i arkusz wywiadu. Ankietowani udzielili pisemnych odpowiedzi, na kwestionariusz konstrukcji własnej i ankiety standaryzowanej WHQOOL-BREF, która dostępna jest na stronie Światowej Organizacji Zdrowia.Wyniki badania prezentują funkcjonowanie dotychczasowe pacjentów, jak i po zabiegu. Pacjenci prezentują wysoki poziom wiedzy na temat samoopieki po wszczepieniu kardiostymulatora. Dodatkowo zanotowano zależność przygotowania do samoopieki ze względu na wiek, płeć, wykształcenie respondentów, jak i miejsce zamieszkania.Wnioski. Zabieg wszczepienia kardiostymulatora poprawia ogólny stan zdrowia pacjenta, określając go za dobry oraz poprawia funkcjonowanie i komfort życia. Pacjenci po wszczepieniu rozrusznika całkowicie akceptują dotychczasową sytuację. Poziom samoopieki po zabiegu w sferze fizycznej, jak i psychicznej jest na zadawalającym poziomie. Poziom wiedzy jest wysoki dzięki działaniom personelu medycznego. Istotne znaczenie dla zbiegu mają choroby współistniejące, miedzy innymi cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Największą grupę do wszczepienia kardiostymulatora stanowią mężczyźni w wieku pomiędzy 61-70 i 71-80 lat. Pacjenci po wszczepieniu większości przypadkach, nie odczuwają żadnych nie pożądanych powikłań, a jak występują jest to zmęczenie.
{"title":"Ocena dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki u pacjenta po zabiegu wszczepienia kardiostymulatora","authors":"M. Rogowska","doi":"10.21784/iwp.2022.003","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2022.003","url":null,"abstract":"Wstęp. Każdy rok powoduje, że liczba osób z zaburzeniami rytmu wzrasta, dotyczy to osób młodych, jak i starszych. Szansą na bezpieczne i komfortowe życie daje wszczepienie kardiostymulatora. Po zabiegu pacjenci w większości przypadków normalnie wracają do pełni życia. Odpowiednie przekazanie przez personel medyczny informacji o istocie wszczepienia, opieki w trakcie i po skutkuje komfortem życia pacjenta do końca.Cel. Celem pracy jest dokonanie oceny dotychczasowego funkcjonowania i poziomu samoopieki pacjenta po wszczepieniu rozrusznika serca. W badaniu wzięło udział 100 osób w tym kobiet 35, a mężczyzn 65, którzy przebywali w szpitalu na oddziale kardiologicznym w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Płocku.Materiał i metody. W niniejszej pracy wykorzystano sondaż diagnostyczny, zawierający skalę oceny i arkusz wywiadu. Ankietowani udzielili pisemnych odpowiedzi, na kwestionariusz konstrukcji własnej i ankiety standaryzowanej WHQOOL-BREF, która dostępna jest na stronie Światowej Organizacji Zdrowia.Wyniki badania prezentują funkcjonowanie dotychczasowe pacjentów, jak i po zabiegu. Pacjenci prezentują wysoki poziom wiedzy na temat samoopieki po wszczepieniu kardiostymulatora. Dodatkowo zanotowano zależność przygotowania do samoopieki ze względu na wiek, płeć, wykształcenie respondentów, jak i miejsce zamieszkania.Wnioski. Zabieg wszczepienia kardiostymulatora poprawia ogólny stan zdrowia pacjenta, określając go za dobry oraz poprawia funkcjonowanie i komfort życia. Pacjenci po wszczepieniu rozrusznika całkowicie akceptują dotychczasową sytuację. Poziom samoopieki po zabiegu w sferze fizycznej, jak i psychicznej jest na zadawalającym poziomie. Poziom wiedzy jest wysoki dzięki działaniom personelu medycznego. Istotne znaczenie dla zbiegu mają choroby współistniejące, miedzy innymi cukrzyca i nadciśnienie tętnicze. Największą grupę do wszczepienia kardiostymulatora stanowią mężczyźni w wieku pomiędzy 61-70 i 71-80 lat. Pacjenci po wszczepieniu większości przypadkach, nie odczuwają żadnych nie pożądanych powikłań, a jak występują jest to zmęczenie.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"17 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126859635","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：