Wstęp. Obecnie rak piersi plasuje się na pierwszym miejscu pod względem zachorowalności u kobiet w Polsce. W celu leczenia raka piersi stosuje się mastektomię. Przygotowanie pacjentki do samoopieki po mastektomii obejmuje nie tylko sferę fizyczną, ale także psychiczną. Cel. Celem pracy jest analiza wybranych metod samoopieki dla pacjentki po zabiegu mastektomii. Materiał i metody. W pracy dokonano analizy literatury poświęconej zagadnieniom opieki pielęgniarskiej nad pacjentką po zabiegu mastektomii oraz właściwym przygotowaniu jej do samoopieki. Przegląd. Rozwojowi nowotworu piersi sprzyja szereg różnych czynników. Istotnym aspektem leczenia jest określenie stadium zaawansowania i dobranie odpowiedniej terapii. Jedną z metod postępowania leczniczego jest mastektomia. Wówczas ważnym elementem procesu terapeutycznego jest wyjaśnienie pacjentce celu zabiegu i przygotowanie jej do dalszej samoopieki. Wnioski. Rak piersi istotnie modyfikuje jakość życia pacjentek.Po zabiegu mastektomii niezbędne jest zapewnienie prawidłowej opieki pielęgniarskiej pod względem psychicznym oraz fizycznym.Wpływa to na komfort pacjentki w trakcie pobytu, oraz po wyjściu ze szpitala.
{"title":"Przygotowanie pacjentki do samoopieki po zabiegu mastektomii","authors":"Martyna Górniewicz, P. Antczak","doi":"10.21784/iwp.2021.012","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.012","url":null,"abstract":"Wstęp. Obecnie rak piersi plasuje się na pierwszym miejscu pod względem zachorowalności u kobiet w Polsce. W celu leczenia raka piersi stosuje się mastektomię. Przygotowanie pacjentki do samoopieki po mastektomii obejmuje nie tylko sferę fizyczną, ale także psychiczną. \u0000Cel. Celem pracy jest analiza wybranych metod samoopieki dla pacjentki po zabiegu mastektomii. \u0000Materiał i metody. W pracy dokonano analizy literatury poświęconej zagadnieniom opieki pielęgniarskiej nad pacjentką po zabiegu mastektomii oraz właściwym przygotowaniu jej do samoopieki. \u0000Przegląd. Rozwojowi nowotworu piersi sprzyja szereg różnych czynników. Istotnym aspektem leczenia jest określenie stadium zaawansowania i dobranie odpowiedniej terapii. Jedną z metod postępowania leczniczego jest mastektomia. Wówczas ważnym elementem procesu terapeutycznego jest wyjaśnienie pacjentce celu zabiegu i przygotowanie jej do dalszej samoopieki. \u0000Wnioski. Rak piersi istotnie modyfikuje jakość życia pacjentek.Po zabiegu mastektomii niezbędne jest zapewnienie prawidłowej opieki pielęgniarskiej pod względem psychicznym oraz fizycznym.Wpływa to na komfort pacjentki w trakcie pobytu, oraz po wyjściu ze szpitala.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"25 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132632848","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Ból jest jednym z najczęstszych odczuć towarzyszących w życiu każdego człowieka. Właściwie prowadzona terapia przeciwbólowa jest podstawowym prawem pacjenta. Cel. Celem pracy była ocena stopnia i rodzaju odczuwanego bólu wśród osób dorosłych leczonych operacyjnie. Materiały i metody. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, dzięki któremu pozyskano materiał do badań. Badania przeprowadzono za pomocą kwestionariusza ankiety własnego autorstwa, skali VAS oraz skróconej wersji kwestionariusza McGill. Wyniki. Wśród badanej populacji 100% odczuwało ból występujący po zabiegu operacyjnym. Z danych procentowych wynika, że pacjenci aktualnie odczuwali najczęściej ból umiarkowany - 45,0% i łagodny - 37,0%. Po 8,0% pacjentów określiło ból jako silny lub nie występujący. Ból bardzo silny występował u 2,0% badanych. Aktualne dolegliwości bólowe wynosiły od 0 do 9 pkt wynosząc średnio M=4,28 pkt przy SD=0,216 pkt, a ból najczęściej określany był w skali od 0 do 10 na poziomie 5, na co wskazało 21,0% ankietowanych. Kobiety istotnie częściej też niż mężczyźni odczuwały ból w ciągu ostatniego tygodnia mierzonego skalą McGill (p=0,001). Płeć różnicowała również nasilenie aktualnych dolegliwości bólowych (p=0,012), które były istotnie wyższe u kobiet niż u mężczyzn. Płeć badanych różnicowała także występowanie i nasilenie bólu sensorycznego (p=0,010), afektywnego (p-0,004) i całościowego (p=0,005) w ciągu ostatniego tygodnia. Wykazano także, że doba po zabiegu różnicuje istotnie nasilenie aktualnego bólu w skali McGill (p=0,030) i VAS (p=0,017). Ból ten w obu skalach częściej towarzyszył osobom w II, I i III dobie po zabiegu niż pacjentom w czwartym i dalszym dniu po zabiegu.
{"title":"Ból jako jeden z głównych problemów osób leczonych operacyjnie","authors":"K. Budzyńska","doi":"10.21784/iwp.2021.009","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.009","url":null,"abstract":"Wstęp. Ból jest jednym z najczęstszych odczuć towarzyszących w życiu każdego człowieka. Właściwie prowadzona terapia przeciwbólowa jest podstawowym prawem pacjenta. \u0000Cel. Celem pracy była ocena stopnia i rodzaju odczuwanego bólu wśród osób dorosłych leczonych operacyjnie. \u0000Materiały i metody. W pracy zastosowano metodę sondażu diagnostycznego, dzięki któremu pozyskano materiał do badań. Badania przeprowadzono za pomocą kwestionariusza ankiety własnego autorstwa, skali VAS oraz skróconej wersji kwestionariusza McGill. \u0000Wyniki. Wśród badanej populacji 100% odczuwało ból występujący po zabiegu operacyjnym. Z danych procentowych wynika, że pacjenci aktualnie odczuwali najczęściej ból umiarkowany - 45,0% i łagodny - 37,0%. Po 8,0% pacjentów określiło ból jako silny lub nie występujący. Ból bardzo silny występował u 2,0% badanych. Aktualne dolegliwości bólowe wynosiły od 0 do 9 pkt wynosząc średnio M=4,28 pkt przy SD=0,216 pkt, a ból najczęściej określany był w skali od 0 do 10 na poziomie 5, na co wskazało 21,0% ankietowanych. \u0000Kobiety istotnie częściej też niż mężczyźni odczuwały ból w ciągu ostatniego tygodnia mierzonego skalą McGill (p=0,001). Płeć różnicowała również nasilenie aktualnych dolegliwości bólowych (p=0,012), które były istotnie wyższe u kobiet niż u mężczyzn. Płeć badanych różnicowała także występowanie i nasilenie bólu sensorycznego (p=0,010), afektywnego (p-0,004) i całościowego (p=0,005) w ciągu ostatniego tygodnia. \u0000Wykazano także, że doba po zabiegu różnicuje istotnie nasilenie aktualnego bólu w skali McGill (p=0,030) i VAS (p=0,017). Ból ten w obu skalach częściej towarzyszył osobom w II, I i III dobie po zabiegu niż pacjentom w czwartym i dalszym dniu po zabiegu.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"2016 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-06-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121406169","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Rak płuca stanowi w Polsce pierwszą przyczynę zgonów z powodu nowotworów. Najistotniejszymi czynnikami wpływającymi na ryzyko wystąpienia raka płuca są: palenie tytoniu (czynne i bierne), ekspozycja na pierwiastki rakotwórcze, czynniki genetyczne, choroby płuc (zwłóknienie płuc, przewlekła obturacyjna choroba płuc, krzemica) oraz nieodpowiednia dieta (mała ilość spożywanych warzyw i owoców). Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zadań pielęgniarki w opiece nad seniorem w terminalnej fazie raka gruczołowego płuc Prezentacja przypadku. Pacjentka lat 74 w 5-tej dobie hospitalizacji przyjęta w oddział z rozpoznaniem raka gruczołowego płuc, powodu znacznych dolegliwości bólowych, postępującej kacheksji, zaparć oraz problemów z oddychaniem. Wnioski. W terminalnej fazie raka gruczołowego płuc dominującymi problemami pielęgnacyjnymi seniora są: ból, duszność, zaparcia spowodowane leczeniem opioidami, niedożywienie wynikające z postępu choroby nowotworowej, zmiany w obrębie jamy ustnej. Rolą pielęgniarki w opiece nad seniorem w terminalnej fazie raka gruczołowego płuc jest przede wszystkim udział w łagodzeniu wszystkich dolegliwości wynikających z postępu choroby.
{"title":"Zadania pielęgniarki w opiece nad seniorem w terminalnej fazie raka gruczołowego płuc","authors":"Monika Sander-Grabowska","doi":"10.21784/iwp.2021.005","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.005","url":null,"abstract":"Wstęp. Rak płuca stanowi w Polsce pierwszą przyczynę zgonów z powodu nowotworów. Najistotniejszymi czynnikami wpływającymi na ryzyko wystąpienia raka płuca są: palenie tytoniu (czynne i bierne), ekspozycja na pierwiastki rakotwórcze, czynniki genetyczne, choroby płuc (zwłóknienie płuc, przewlekła obturacyjna choroba płuc, krzemica) oraz nieodpowiednia dieta (mała ilość spożywanych warzyw i owoców). \u0000Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zadań pielęgniarki w opiece nad seniorem w terminalnej fazie raka gruczołowego płuc \u0000Prezentacja przypadku. Pacjentka lat 74 w 5-tej dobie hospitalizacji przyjęta w oddział z rozpoznaniem raka gruczołowego płuc, powodu znacznych dolegliwości bólowych, postępującej kacheksji, zaparć oraz problemów z oddychaniem. \u0000Wnioski. W terminalnej fazie raka gruczołowego płuc dominującymi problemami pielęgnacyjnymi seniora są: ból, duszność, zaparcia spowodowane leczeniem opioidami, niedożywienie wynikające z postępu choroby nowotworowej, zmiany w obrębie jamy ustnej. Rolą pielęgniarki w opiece nad seniorem w terminalnej fazie raka gruczołowego płuc jest przede wszystkim udział w łagodzeniu wszystkich dolegliwości wynikających z postępu choroby.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"10 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"120909313","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Aleksandra Woderska-Jasińska, Małgorzata Hermanowicz, Z. Włodarczyk
Wstęp. Szacuje się, że przewlekła choroba nerek stanowi problem zdrowotny 500–600 milionów osób, z czego 4-5 milionów mieszkańców Polski, spośród których rocznie de novo 6500 wymaga leczenia nerkozastępczego. Transplantacja nerek jest uznaną metodą leczenia nerkozastępczego i najskuteczniejszą w porównaniu z alternatywnymi metodami leczenia przewlekłej choroby nerek - hemodializą i dializą otrzewnową. Cel. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat wybranych zagadnień dotyczących przeszczepiania nerek jako metody leczenia nerkozastępczego w przewlekłej chorobie nerek. Przegląd. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat wybranych zagadnień dotyczących transplantacji nerek w Polsce od dawców zmarłych i żywych, w tym przeszczepień od żywych dawców niespokrewnionych w ramach Programu Wymiany Par. Podsumowanie. Transplantacja nerek zapewnia chorym dłuższe przeżycie i lepszą jakość życia niż dializoterapia, dlatego jest metodą z wyboru w leczeniu schyłkowej niewydolności nerek.
{"title":"Transplantacja nerki jako metoda leczenia nerkozastępczego pacjenta z przewlekłą chorobą nerek","authors":"Aleksandra Woderska-Jasińska, Małgorzata Hermanowicz, Z. Włodarczyk","doi":"10.21784/iwp.2021.006","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.006","url":null,"abstract":"Wstęp. Szacuje się, że przewlekła choroba nerek stanowi problem zdrowotny 500–600 milionów osób, z czego 4-5 milionów mieszkańców Polski, spośród których rocznie de novo 6500 wymaga leczenia nerkozastępczego. Transplantacja nerek jest uznaną metodą leczenia nerkozastępczego i najskuteczniejszą w porównaniu z alternatywnymi metodami leczenia przewlekłej choroby nerek - hemodializą i dializą otrzewnową. \u0000Cel. Celem pracy jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat wybranych zagadnień dotyczących przeszczepiania nerek jako metody leczenia nerkozastępczego w przewlekłej chorobie nerek. \u0000Przegląd. W pracy przedstawiono aktualny stan wiedzy na temat wybranych zagadnień dotyczących transplantacji nerek w Polsce od dawców zmarłych i żywych, w tym przeszczepień od żywych dawców niespokrewnionych w ramach Programu Wymiany Par. \u0000Podsumowanie. Transplantacja nerek zapewnia chorym dłuższe przeżycie i lepszą jakość życia niż dializoterapia, dlatego jest metodą z wyboru w leczeniu schyłkowej niewydolności nerek.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129946607","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Leczenie niskorosłości spowodowanej somatropinową niedoczynnością przysadki jest procesem długotrwałym, obarczonym poważnymi obostrzeniami i wymaganiami. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji, przechowywanie leku i wizyty kontrolne są uciążliwe i wymagają zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Nie tylko poprawa wzrostu dziecka ale też wiele innych czynników może wpływać na satysfakcję rodziców z efektu leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest ocen wpływu czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. Wyniki i wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od osiągniętych rezultatów wzrostowych dziecka i nie wpływa na nią długotrwałość terapii. Satysfakcja rodziców z leczenia hormonem wzrostu nie zależy od wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania a także płci dziecka. Z badań wynika że satysfakcja zależy od wieku dziecka. Słowa klucze: niskorosłość, terapia hormonem wzrostu, satysfakcja rodziców, somatotropinowa niedoczynność przysadki, długotrwałość terapii, czynniki demograficzne.
{"title":"Wpływ czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki","authors":"Lech Grzelak, A. Wiśniewska, Robert Ślusarz","doi":"10.21784/iwp.2021.004","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.004","url":null,"abstract":"Wstęp. Leczenie niskorosłości spowodowanej somatropinową niedoczynnością przysadki jest procesem długotrwałym, obarczonym poważnymi obostrzeniami i wymaganiami. Podawanie hormonu wzrostu w postaci codziennych iniekcji, przechowywanie leku i wizyty kontrolne są uciążliwe i wymagają zaangażowania całej rodziny w proces leczenia. Nie tylko poprawa wzrostu dziecka ale też wiele innych czynników może wpływać na satysfakcję rodziców z efektu leczenia. \u0000Cel pracy. Celem pracy jest ocen wpływu czynników demograficznych oraz długość trwania terapii rekombinowanym hormonem wzrostu na satysfakcję rodziców z leczenia dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki \u0000Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 69 rodziców dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki leczonych hormonem wzrostu na oddziale Pediatrii, Endokrynologii, Diabetologii i Neurologii Dziecięcej w Szpitalu Dziecięcym w Toruniu. Do badań wykorzystano ankietę własną oraz standaryzowany kwestionariusz KIDSCREEN-52 wersja dla rodziców. \u0000Wyniki i wnioski. Satysfakcja z leczenia rekombinowanym hormonem wzrostu jest zależna od osiągniętych rezultatów wzrostowych dziecka i nie wpływa na nią długotrwałość terapii. Satysfakcja rodziców z leczenia hormonem wzrostu nie zależy od wykształcenia rodziców, miejsca zamieszkania a także płci dziecka. Z badań wynika że satysfakcja zależy od wieku dziecka. \u0000Słowa klucze: niskorosłość, terapia hormonem wzrostu, satysfakcja rodziców, somatotropinowa niedoczynność przysadki, długotrwałość terapii, czynniki demograficzne.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129087274","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Choroby tarczycy dotyczą około 20% Polaków, częściej schorzenie to występuje u kobiet niż mężczyzn. W skali roku w Polsce wykonuje się około 20 tysięcy zabiegów tego typu. Zabieg operacyjny jest sytuacją bardzo trudną dla każdego pacjenta. Wiąże się z tym odczuwanie lęku i niepokoju. Pielęgniarka to osoba, która ma bezpośredni i najczęstszy kontakt z pacjentem. Jest w stanie wykryć zaistniałe nieprawidłowości, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie odpowiednich działań. Cel. Celem badań była analiza różnicy poziomu wapnia przed i po zabiegu operacyjnym tarczycy. Materiał i metody. Do przeprowadzenia badań wykorzystano metodę analizy dokumentacji. Przeanalizowana dokumentacja medyczna dotyczyła 100 pacjentów po tyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej testem χ2 dla prób niezależnych. Materiał badawczy podzielono na 5 obszarów: występowanie spadku wapnia po zabiegu operacji tarczycy, objawy towarzyszące w przypadku spadku wapnia, występowanie objawów tężyczki po zabiegu operacyjny, leczenie preparatami wapnia po operacji usunięcia tarczycy oraz wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji. Wyniki. W obszarze występowania spadku wapnia po operacji tarczycy zaobserwowano znaczny spadek. W obszarze objawów jakie pojawiły się podczas spadku wapnia zauważono, że 86% operowanych nie odczuwało żadnych objawów towarzyszących spadkowi wapnia. W analizie obszaru występowania objawów tężyczki po zabiegu wśród 72% pacjentów nie wystąpiły powikłania pooperacyjne. W obszarze leczenie preparatami wapnia 25% osób wymagało suplementacji wapnia po zabiegu operacyjnym, natomiast 75% nie wymagało suplementacji wapnia. W obszarze wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji większość chorych, bo 74 % była hospitalizowana po zabiegu operacyjnym mniej niż 5 dni.
{"title":"Pielęgniarska ocena wpływu operacji tarczycy na poziom wapnia u pacjentów po wykonanym zabiegu","authors":"Beata Małecka, Wioletta Wojciechowska, Ewelina Zielińska","doi":"10.21784/iwp.2021.003","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.003","url":null,"abstract":"Wstęp. Choroby tarczycy dotyczą około 20% Polaków, częściej schorzenie to występuje u kobiet niż mężczyzn. W skali roku w Polsce wykonuje się około 20 tysięcy zabiegów tego typu. Zabieg operacyjny jest sytuacją bardzo trudną dla każdego pacjenta. Wiąże się z tym odczuwanie lęku i niepokoju. Pielęgniarka to osoba, która ma bezpośredni i najczęstszy kontakt z pacjentem. Jest w stanie wykryć zaistniałe nieprawidłowości, co pozwala na szybką reakcję i podjęcie odpowiednich działań. \u0000Cel. Celem badań była analiza różnicy poziomu wapnia przed i po zabiegu operacyjnym tarczycy. \u0000Materiał i metody. Do przeprowadzenia badań wykorzystano metodę analizy dokumentacji. Przeanalizowana dokumentacja medyczna dotyczyła 100 pacjentów po tyreoidektomii. Uzyskane wyniki badań poddano analizie statystycznej testem χ2 dla prób niezależnych. Materiał badawczy podzielono na 5 obszarów: występowanie spadku wapnia po zabiegu operacji tarczycy, objawy towarzyszące w przypadku spadku wapnia, występowanie objawów tężyczki po zabiegu operacyjny, leczenie preparatami wapnia po operacji usunięcia tarczycy oraz wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji. \u0000Wyniki. W obszarze występowania spadku wapnia po operacji tarczycy zaobserwowano znaczny spadek. W obszarze objawów jakie pojawiły się podczas spadku wapnia zauważono, że 86% operowanych nie odczuwało żadnych objawów towarzyszących spadkowi wapnia. W analizie obszaru występowania objawów tężyczki po zabiegu wśród 72% pacjentów nie wystąpiły powikłania pooperacyjne. W obszarze leczenie preparatami wapnia 25% osób wymagało suplementacji wapnia po zabiegu operacyjnym, natomiast 75% nie wymagało suplementacji wapnia. W obszarze wpływu poziomu wapnia na czas hospitalizacji większość chorych, bo 74 % była hospitalizowana po zabiegu operacyjnym mniej niż 5 dni.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116632757","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Zespoły bólowe kręgosłupa są schorzeniem, które dotyka osób w coraz młodszym wieku. Na występowanie tej dolegliwości ma wpływ wiele czynników, takich jak: wiek, płeć, predyspozycje genetyczne, styl życia oraz rodzaj i staż wykonywanej pracy. Personel pielęgniarski jest grupą szczególnie narażoną na dolegliwościami ze strony układu mięśniowo-szkieletowego ze względu na czynności wykonywane w pracy zawodowej. Jest to m.in. dźwiganie pacjentów, sprzętu medycznego, pokonywanie barier architektonicznych, przenoszenie, podnoszenie, praca w wymuszonej pozycji, długotrwałe stanie, chodzenie lub siedzenie. Cel pracy. Celem pracy było określenie wpływu pracy zawodowej na występowanie zespołów bólowych kręgosłupa w grupie pielęgniarek pracujących w oddziałach szpitalnych. Materiał i metody. W pracy została zastosowana metoda sondażu diagnostycznego. Techniką badawczą było ankietowanie. Narzędzia użyte w pracy to autorski kwestionariusz ankiety. Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wszyscy respondenci (100%) doświadczają zespołów bólowych kręgosłupa. Zdecydowana większość (84%) wskazuje, że jest to ból w okolicy lędźwiowej. Wnioski. Zespoły bólowe kręgosłupa w grupie badanych istotnie różnią się w zależności od takich zmiennych socjodemograficznych jak: wiek, staż pracy, wykształcenie, miejsce zamieszkania. Podejmowanie działań przez badanych w zakresie profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa istotnie różni się w zależności od zmiennych socjodemograficznych takich jak: wykształcenie oraz miejsce zamieszkania.
{"title":"Wpływ pracy zawodowej na występowanie zespołów bólowych kręgosłupa na przykładzie pielęgniarek pracujących w oddziałach szpitalnych","authors":"Justyna Terpiłowska","doi":"10.21784/iwp.2021.002","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.002","url":null,"abstract":"Wstęp. Zespoły bólowe kręgosłupa są schorzeniem, które dotyka osób w coraz młodszym wieku. Na występowanie tej dolegliwości ma wpływ wiele czynników, takich jak: wiek, płeć, predyspozycje genetyczne, styl życia oraz rodzaj i staż wykonywanej pracy. Personel pielęgniarski jest grupą szczególnie narażoną na dolegliwościami ze strony układu mięśniowo-szkieletowego ze względu na czynności wykonywane w pracy zawodowej. Jest to m.in. dźwiganie pacjentów, sprzętu medycznego, pokonywanie barier architektonicznych, przenoszenie, podnoszenie, praca w wymuszonej pozycji, długotrwałe stanie, chodzenie lub siedzenie. \u0000Cel pracy. Celem pracy było określenie wpływu pracy zawodowej na występowanie zespołów bólowych kręgosłupa w grupie pielęgniarek pracujących w oddziałach szpitalnych. \u0000Materiał i metody. W pracy została zastosowana metoda sondażu diagnostycznego. Techniką badawczą było ankietowanie. Narzędzia użyte w pracy to autorski kwestionariusz ankiety. \u0000Wyniki. W przeprowadzonym badaniu wszyscy respondenci (100%) doświadczają zespołów bólowych kręgosłupa. Zdecydowana większość (84%) wskazuje, że jest to ból w okolicy lędźwiowej. \u0000Wnioski. Zespoły bólowe kręgosłupa w grupie badanych istotnie różnią się w zależności od takich zmiennych socjodemograficznych jak: wiek, staż pracy, wykształcenie, miejsce zamieszkania. Podejmowanie działań przez badanych w zakresie profilaktyki zespołów bólowych kręgosłupa istotnie różni się w zależności od zmiennych socjodemograficznych takich jak: wykształcenie oraz miejsce zamieszkania.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"110 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124096092","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wstęp. Obciążenie stresem należy do poważnych zagrożeń zawodowych w pielęgniarstwie. Pandemia COVID-19 dodatkowo postawiła wiele nowych wyzwań przed personelem medycznym, co może powodować większe obciążenia psychiczne. Cel. Celem badań była ocena wpływu pandemii COVID-19, na stres personelu pielęgniarskiego, niepracującego w bezpośrednim kontakcie z zakażonymi. Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 65 osób z personelu pielęgniarskiego, pracującego w siedmiu oddziałach szpitalnych. Wiek badanych mieścił się w zakresie 20–65 lat. W badaniach wykorzystano ankietę opracowaną na użytek badania oraz jedno standardowe narzędzia pomiaru, tj. Skalę Odczuwanego Stresu (PSS-10). Wyniki. Wybuch pandemii spowodował zmianę w odczuwaniu stresu u 98,5% badanych. 89,2% osób zauważyło u siebie nasilone objawy stresu. Stres potęgowały przede wszystkim zmiany na poziomie organizacji pracy oraz lęk przed zakażeniem i przeniesieniem wirusa z pracy na rodzinę. U 6,2% badanych często pojawiały się myśli o rezygnacji lub zmianie pracy. Po roku pracy w pandemii, stres utrzymywał się na poziomie średnim i niskim. Wnioski. Poziom odczuwania stresu, mierzonego rok po wybuchu pandemii, nie wskazuje na obciążenie nadmiernym stresem, a na fazę adaptacji w sytuacji kryzysowej. Skutki pracy w długotrwałym stresie mogą być widoczne dopiero w przyszłości. Wskazane jest dalsze monitorowanie stresu i objęcie personelu pielęgniarskiego wsparciem psychologicznym.
{"title":"Wpływ pracy w czasie pandemii covid-19 na stres personelu pielęgniarskiego","authors":"Lech Grzelak, P. Szwarc","doi":"10.21784/iwp.2021.001","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2021.001","url":null,"abstract":"Wstęp. Obciążenie stresem należy do poważnych zagrożeń zawodowych w pielęgniarstwie. Pandemia COVID-19 dodatkowo postawiła wiele nowych wyzwań przed personelem medycznym, co może powodować większe obciążenia psychiczne. \u0000Cel. Celem badań była ocena wpływu pandemii COVID-19, na stres personelu pielęgniarskiego, niepracującego w bezpośrednim kontakcie z zakażonymi. \u0000Materiały i metody. Badaniem objęto grupę 65 osób z personelu pielęgniarskiego, pracującego w siedmiu oddziałach szpitalnych. Wiek badanych mieścił się w zakresie 20–65 lat. W badaniach wykorzystano ankietę opracowaną na użytek badania oraz jedno standardowe narzędzia pomiaru, tj. Skalę Odczuwanego Stresu (PSS-10). \u0000Wyniki. Wybuch pandemii spowodował zmianę w odczuwaniu stresu u 98,5% badanych. 89,2% osób zauważyło u siebie nasilone objawy stresu. Stres potęgowały przede wszystkim zmiany na poziomie organizacji pracy oraz lęk przed zakażeniem i przeniesieniem wirusa z pracy na rodzinę. U 6,2% badanych często pojawiały się myśli o rezygnacji lub zmianie pracy. Po roku pracy w pandemii, stres utrzymywał się na poziomie średnim i niskim. \u0000Wnioski. Poziom odczuwania stresu, mierzonego rok po wybuchu pandemii, nie wskazuje na obciążenie nadmiernym stresem, a na fazę adaptacji w sytuacji kryzysowej. Skutki pracy w długotrwałym stresie mogą być widoczne dopiero w przyszłości. Wskazane jest dalsze monitorowanie stresu i objęcie personelu pielęgniarskiego wsparciem psychologicznym.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"32 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-03-28","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"121077885","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Lech Grzelak, Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku, A. Wiśniewska, Robert Ślusarz, Szpital Dziecięcy w Toruniu
Introduction. Short stature is a term for a child's height below two standard deviations from the norms adopted for sex and age. In Poland, treatment with recombinant growth hormone of somatotropin hypopituitarism is reimbursed under the National Health Fund drug programs. Administration of growth hormone in the form of daily injections is cumbersome and requires the in-volvement of the whole family in the treatment process. The multidirectional action of GH improves the quality of life of small patients. Aim. The aim of the study is to analyze parents' satisfaction with growth hor-mone treatment in children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with so-matotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology and Pediatric Neurology at the Chil-dren"s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KID-SCREEN questionnaire for parents. Results. Parents of children with somatotropin hypopituitarism are satisfied with the treatment with recombinant growth hormone and evaluate the treat-ment positively. During growth hormone therapy, they highly estimate the quality of their children’s lives. There is a correlation between parents' as-sessment of growth hormone therapy and the change in their children's quality of life. Conclusions. Satisfaction with treatment recombinant growth hormone de-pends on the duration of treatment, achieved growth results and the child's age.
{"title":"Ocena satysfakcji rodziców z leczenia ludzkim rekombinowanym hormonem wzrostu dzieci z somatotropinową niedoczynnością przysadki","authors":"Lech Grzelak, Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku, A. Wiśniewska, Robert Ślusarz, Szpital Dziecięcy w Toruniu","doi":"10.21784/iwp.2020.021","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2020.021","url":null,"abstract":"Introduction. Short stature is a term for a child's height below two standard deviations from the norms adopted for sex and age. In Poland, treatment with recombinant growth hormone of somatotropin hypopituitarism is reimbursed under the National Health Fund drug programs. Administration of growth hormone in the form of daily injections is cumbersome and requires the in-volvement of the whole family in the treatment process. The multidirectional action of GH improves the quality of life of small patients. Aim. The aim of the study is to analyze parents' satisfaction with growth hor-mone treatment in children with somatotropin hypopituitarism. Materiał and methods. The study involved 69 parents of children with so-matotropin hypopituitarism treated with growth hormone at the Department of Pediatrics, Endocrinology, Diabetology and Pediatric Neurology at the Chil-dren\"s Hospital in Torun. The research used the own questionnaire and KID-SCREEN questionnaire for parents. Results. Parents of children with somatotropin hypopituitarism are satisfied with the treatment with recombinant growth hormone and evaluate the treat-ment positively. During growth hormone therapy, they highly estimate the quality of their children’s lives. There is a correlation between parents' as-sessment of growth hormone therapy and the change in their children's quality of life. Conclusions. Satisfaction with treatment recombinant growth hormone de-pends on the duration of treatment, achieved growth results and the child's age.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"183 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134152486","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mariola Rybka, Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku, Agnieszka Stróżyńska, Wimed Poradnia Lekarza Poz w Lipnie
Introduction. Colorectal cancer is one of the most common cancers of the gastrointestinal tract, regardless of gender. Most often it affects the rectal area. In Poland, the dynamics of morbidity is much greater than in Europe. There is an upward trend in the incidence and mortality of colorectal cancer among the population. Aim. The aim of the research was to find out the level of knowledge of the in-habitants of the Lipno commune about colorectal cancer and the range of health habits. Material and methods. The research was carried out on a group of 100 re-spondents from the commune and city of Lipno. The respondents were diverse in terms of age, sex, education and place of residence. A questionnaire of the own-made questionnaire and the IZZ questionnaire were used for the evalua-tion. Results. The group of respondents was 100 people, 53% of whom were wom-en, while men - 47%, the average age of the respondents was 44.6 years. The point mean of the level of knowledge of the respondents was - 5.82 points. The result shows a low level of knowledge. Conclusions. The conducted research showed a varied level of respondents' knowledge and different health behaviours. The group of respondents was characterized by a low level of knowledge about the prevention of colorectal cancer.
{"title":"Wiedza mieszkańców gminy Lipno na temat raka jelita grubego","authors":"Mariola Rybka, Państwowa Uczelnia Zawodowa we Włocławku, Agnieszka Stróżyńska, Wimed Poradnia Lekarza Poz w Lipnie","doi":"10.21784/iwp.2020.019","DOIUrl":"https://doi.org/10.21784/iwp.2020.019","url":null,"abstract":"Introduction. Colorectal cancer is one of the most common cancers of the gastrointestinal tract, regardless of gender. Most often it affects the rectal area. In Poland, the dynamics of morbidity is much greater than in Europe. There is an upward trend in the incidence and mortality of colorectal cancer among the population. Aim. The aim of the research was to find out the level of knowledge of the in-habitants of the Lipno commune about colorectal cancer and the range of health habits. Material and methods. The research was carried out on a group of 100 re-spondents from the commune and city of Lipno. The respondents were diverse in terms of age, sex, education and place of residence. A questionnaire of the own-made questionnaire and the IZZ questionnaire were used for the evalua-tion. Results. The group of respondents was 100 people, 53% of whom were wom-en, while men - 47%, the average age of the respondents was 44.6 years. The point mean of the level of knowledge of the respondents was - 5.82 points. The result shows a low level of knowledge. Conclusions. The conducted research showed a varied level of respondents' knowledge and different health behaviours. The group of respondents was characterized by a low level of knowledge about the prevention of colorectal cancer.","PeriodicalId":383609,"journal":{"name":"Innowacje w Pielęgniarstwie","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133479959","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：