Η παρετυμολογία είναι ένας αναλογικός μηχανισμός γλωσσικής αλλαγής που οδηγεί στην εσφαλμένη ετυμολογική σύνδεση μιας λεξικής μονάδας με άλλη με αποτέλεσμα φωνολογική, μορφολογική, σημασιολογική και ενίοτε ορθογραφική αλλαγή. Η παρετυμολογία περιλαμβάνει τρεις βασικές κατηγορίες: ρυθμιστική και παικτική ως συνειδητή παρετυμολογία και λαϊκή ως μη συνειδητή παρετυμολογία. Η λαϊκή παρετυμολογία είναι μια αυθόρμητη ψυχογλωσσολογική / γνωστική διαδικασία, η ρυθμιστική παρετυμολογία αποτελεί απόρροια των προσωπικών ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων περί «καθαρισμού» της ελληνικής γλώσσας από «ξένα» στοιχεία, ενώ η παικτική παρετυμολογία αποτελεί μια διαδικασία παραλλαγής των λέξεων σε μη κωδικοποιημένους τύπους με κωμικό ή ειρωνικό αποτέλεσμα. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει τη μεθοδολογία σύνταξης, τη χρησιμότητα και δειγματοληπτικά λήμματα ενός ειδικού ψηφιακού λεξικού ανοικτής πρόσβασης στην ιστοσελίδα του εργαστηρίου +ΜόρΦωΣη του Τ.Ε.Φ./Δ.Π.Θ. με τίτλο Ηλεκτρονικό Λεξικό Παρετυμολογίας (ΗΛΕΠΑ). Σημειώνουμε ότι το ΗΛΕΠΑ είναι το πρώτο αμιγές ειδικό ηλεκτρονικό λεξικό παρετυμολογίας στην ελληνική και διεθνώς με πλήρη τυπολογική ταξινόμηση, το οποίο θα εμπεριέχει πληθώρα παραδειγμάτων και πρωτογενές υλικό. Paretymology is an analogical mechanism of language change that leads to the incorrect etymological connection of one lexical unit with another. As a result of this mechanism, the word is subject to a process of phonological, morphological, orthographical and/or semantic change. This study presents the creation of a specialized, open-access and digital dictionary of the +MorPhoSe website, entitled Digital Dictionary of Paretymology (ΗΛΕΠΑ), which will list the paretymologies of Μodern Greek (Standard Greek and dialects) in three types: regulatory and ludic as conscious paretymology and folk etymology as non-conscious paretymology. Folk etymology is a spontaneous psycholinguistic / cognitive process, regulatory paretymology results from personal ideological and political opinions about the “clearing” of the Greek language from “foreign” elements, while ludic paretymology involves incorporated types with comic or ironic effect. ΗΛΕΠΑ is therefore going to be the first special digital dictionary of paretymology in Greek, which will contain a multitude of examples and will include primary material.
{"title":"Towards the creation of a Digital Paretymology Dictionary (ΗΛΕΠΑ) of the +MorPhoSe Laboratory","authors":"Ε. Καραδημούλα, Α. Κλωναράς, Κ. Λουμπόνια, Α. Φλιάτουρας","doi":"10.52607/26587157_2023_15_121","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_121","url":null,"abstract":"Η παρετυμολογία είναι ένας αναλογικός μηχανισμός γλωσσικής αλλαγής που οδηγεί στην εσφαλμένη ετυμολογική σύνδεση μιας λεξικής μονάδας με άλλη με αποτέλεσμα φωνολογική, μορφολογική, σημασιολογική και ενίοτε ορθογραφική αλλαγή. Η παρετυμολογία περιλαμβάνει τρεις βασικές κατηγορίες: ρυθμιστική και παικτική ως συνειδητή παρετυμολογία και λαϊκή ως μη συνειδητή παρετυμολογία. Η λαϊκή παρετυμολογία είναι μια αυθόρμητη ψυχογλωσσολογική / γνωστική διαδικασία, η ρυθμιστική παρετυμολογία αποτελεί απόρροια των προσωπικών ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων περί «καθαρισμού» της ελληνικής γλώσσας από «ξένα» στοιχεία, ενώ η παικτική παρετυμολογία αποτελεί μια διαδικασία παραλλαγής των λέξεων σε μη κωδικοποιημένους τύπους με κωμικό ή ειρωνικό αποτέλεσμα. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει τη μεθοδολογία σύνταξης, τη χρησιμότητα και δειγματοληπτικά λήμματα ενός ειδικού ψηφιακού λεξικού ανοικτής πρόσβασης στην ιστοσελίδα του εργαστηρίου +ΜόρΦωΣη του Τ.Ε.Φ./Δ.Π.Θ. με τίτλο Ηλεκτρονικό Λεξικό Παρετυμολογίας (ΗΛΕΠΑ). Σημειώνουμε ότι το ΗΛΕΠΑ είναι το πρώτο αμιγές ειδικό ηλεκτρονικό λεξικό παρετυμολογίας στην ελληνική και διεθνώς με πλήρη τυπολογική ταξινόμηση, το οποίο θα εμπεριέχει πληθώρα παραδειγμάτων και πρωτογενές υλικό. Paretymology is an analogical mechanism of language change that leads to the incorrect etymological connection of one lexical unit with another. As a result of this mechanism, the word is subject to a process of phonological, morphological, orthographical and/or semantic change. This study presents the creation of a specialized, open-access and digital dictionary of the +MorPhoSe website, entitled Digital Dictionary of Paretymology (ΗΛΕΠΑ), which will list the paretymologies of Μodern Greek (Standard Greek and dialects) in three types: regulatory and ludic as conscious paretymology and folk etymology as non-conscious paretymology. Folk etymology is a spontaneous psycholinguistic / cognitive process, regulatory paretymology results from personal ideological and political opinions about the “clearing” of the Greek language from “foreign” elements, while ludic paretymology involves incorporated types with comic or ironic effect. ΗΛΕΠΑ is therefore going to be the first special digital dictionary of paretymology in Greek, which will contain a multitude of examples and will include primary material.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"33 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356687","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_54
Ανδρέας Αμπατζόγλου
Θεματικός πυρήνας της μελέτης μας είναι η μεταφραστική απόδοση και ο κριτικός σχολιασμός του έργου του Vladimir Mayakovsky από τον Γιάννη Ρίτσο. Διαγράφουμε, επομένως, δύο άξονες εστίασης, ο πρώτος εκ των οποίων αφορά την μεταφραστική και ερμηνευτική προσέγγιση του Ρίτσου σε ορισμένα ποιήματα του Mayakovsky, ενώ ο δεύτερος, την συγκριτική θεώρηση παραδειγμάτων από το έργο των δύο ποιητών. Στόχος μας είναι η σκιαγράφηση των ουσιωδών χαρακτηριστικών της ποιητικής του Mayakovsky όπως τα διέκρινε ο Ρίτσος, αλλά και η διερεύνηση των υφολογικών και θεματολογικών επιδράσεων του Mayakovsky στο έργο του ομοτέχνου του. Προκειμένου αυτό να καταστεί σαφές, εισάγουμε αισθητικούς όρους του ρωσικού φουτουρισμού, όπως είναι η ραγδαία υφολογική μεταβολή και το ετερογενές ποιόν του ποιητικού λόγου, καθώς και η εναργής απόδοση επικαιρικών ζητημάτων μέσω της χωροποίησης του χρόνου. Our paper is focused on Yannis Ritsos’ translation and critical comments on the poetic work of Vladimir Mayakovsky. Two main frames of reference are drawn, the first of which is concerned with Mayakovsky’s poetics as translated and hermeneutically commented by Ritsos, whilst the second forms a comparative analysis of the two poets’ work. Our goal is to underline the essential characteristics of Mayakovsky’s poetry as perceived by Ritsos, as well as to examine the stylistic and thematic impact that Mayakovskian discourse had on his fellow poet. In order to further underline these points, we will bring up aesthetic terms of Russian Futurism, such as the abrupt stylistic changes of poetic discourse and its new heterogeneous forms, as well as the illustrative representation of current matters through the spectrum of time spatialization.
{"title":"Vladimir Mayakovsky’s Futurism through Ritsos’ Translative, Critical and Poetic View","authors":"Ανδρέας Αμπατζόγλου","doi":"10.52607/26587157_2023_15_54","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_54","url":null,"abstract":"Θεματικός πυρήνας της μελέτης μας είναι η μεταφραστική απόδοση και ο κριτικός σχολιασμός του έργου του Vladimir Mayakovsky από τον Γιάννη Ρίτσο. Διαγράφουμε, επομένως, δύο άξονες εστίασης, ο πρώτος εκ των οποίων αφορά την μεταφραστική και ερμηνευτική προσέγγιση του Ρίτσου σε ορισμένα ποιήματα του Mayakovsky, ενώ ο δεύτερος, την συγκριτική θεώρηση παραδειγμάτων από το έργο των δύο ποιητών. Στόχος μας είναι η σκιαγράφηση των ουσιωδών χαρακτηριστικών της ποιητικής του Mayakovsky όπως τα διέκρινε ο Ρίτσος, αλλά και η διερεύνηση των υφολογικών και θεματολογικών επιδράσεων του Mayakovsky στο έργο του ομοτέχνου του. Προκειμένου αυτό να καταστεί σαφές, εισάγουμε αισθητικούς όρους του ρωσικού φουτουρισμού, όπως είναι η ραγδαία υφολογική μεταβολή και το ετερογενές ποιόν του ποιητικού λόγου, καθώς και η εναργής απόδοση επικαιρικών ζητημάτων μέσω της χωροποίησης του χρόνου. Our paper is focused on Yannis Ritsos’ translation and critical comments on the poetic work of Vladimir Mayakovsky. Two main frames of reference are drawn, the first of which is concerned with Mayakovsky’s poetics as translated and hermeneutically commented by Ritsos, whilst the second forms a comparative analysis of the two poets’ work. Our goal is to underline the essential characteristics of Mayakovsky’s poetry as perceived by Ritsos, as well as to examine the stylistic and thematic impact that Mayakovskian discourse had on his fellow poet. In order to further underline these points, we will bring up aesthetic terms of Russian Futurism, such as the abrupt stylistic changes of poetic discourse and its new heterogeneous forms, as well as the illustrative representation of current matters through the spectrum of time spatialization.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"14 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356859","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_165
Π. Βαμβακά
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε να εντοπίσουμε και να αναλύσουμε τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις δύο αρχαίες τραγωδίες, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου καθώς και το πώς προβάλλονται οι αξίες της «Ελευθερίας» και της «Αγάπης» που είναι κοινός παρονομαστής της δράσης αυτών των δύο ηρώων. Αυτές οι δύο αξίες αποτέλεσαν βασικό κομμάτι του πυρήνα της Ελληνικής κουλτούρας ανά τους αιώνες και εφαλτήριο δύναμη για βασικά επιτεύγματα των Ελλήνων. In this article we will attempt to identify and analyze the common elements between the two ancient tragedies, “Antigone” by Sophocles and “Prometheus Bound” by Aeschylus as well as how the values of “Freedom” and “Love” are projected that is the common denominator of the action of these two heroes. These two principles are a key part of the core of Greek Culture throughout the centuries and a springboard of strength for key achievements of the Greeks.
{"title":"Freedom and Love as fundamental values of Hellenism from the “Antigone” of Sophocles and the “Prometheus Bound” of Aeschylus until today","authors":"Π. Βαμβακά","doi":"10.52607/26587157_2023_15_165","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_165","url":null,"abstract":"Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε να εντοπίσουμε και να αναλύσουμε τα κοινά στοιχεία ανάμεσα στις δύο αρχαίες τραγωδίες, την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και τον «Προμηθέα Δεσμώτη» του Αισχύλου καθώς και το πώς προβάλλονται οι αξίες της «Ελευθερίας» και της «Αγάπης» που είναι κοινός παρονομαστής της δράσης αυτών των δύο ηρώων. Αυτές οι δύο αξίες αποτέλεσαν βασικό κομμάτι του πυρήνα της Ελληνικής κουλτούρας ανά τους αιώνες και εφαλτήριο δύναμη για βασικά επιτεύγματα των Ελλήνων. In this article we will attempt to identify and analyze the common elements between the two ancient tragedies, “Antigone” by Sophocles and “Prometheus Bound” by Aeschylus as well as how the values of “Freedom” and “Love” are projected that is the common denominator of the action of these two heroes. These two principles are a key part of the core of Greek Culture throughout the centuries and a springboard of strength for key achievements of the Greeks.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"36 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356594","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_34
Д.П. Шиловский
Проблема авторства Гесиода может быть представлена как выделение «автора, обусловленного» (natura naturata) внешними тексту основаниями; на этих основаниях текст конструируется, правится и атрибутируется. Наряду с этим, появляющийся «автор обуславливающий» (natura naturans) обладает некоторыми признаками позднейшего самодовлеющего автора-демиурга, которые достались ему от причастности к божественному νόος — уму-замыслу-промыслу. The problem of Hesiod’s authorship can be presented as the allocation of the “author conditioned” (natura naturata) by external text grounds; on these grounds the text is constructed, corrected and attributed. Along with this, the emerging “conditioning author” (natura naturans) has some signs of a later self-sufficient author-demiurge. He got these signs as a result of his involvement in the divine vόος — mind-plan-providence.
{"title":"Zηνὸς νόος and “the birth of the author” in Hesiod’s poem “Works and Days”","authors":"Д.П. Шиловский","doi":"10.52607/26587157_2023_15_34","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_34","url":null,"abstract":"Проблема авторства Гесиода может быть представлена как выделение «автора, обусловленного» (natura naturata) внешними тексту основаниями; на этих основаниях текст конструируется, правится и атрибутируется. Наряду с этим, появляющийся «автор обуславливающий» (natura naturans) обладает некоторыми признаками позднейшего самодовлеющего автора-демиурга, которые достались ему от причастности к божественному νόος — уму-замыслу-промыслу. The problem of Hesiod’s authorship can be presented as the allocation of the “author conditioned” (natura naturata) by external text grounds; on these grounds the text is constructed, corrected and attributed. Along with this, the emerging “conditioning author” (natura naturans) has some signs of a later self-sufficient author-demiurge. He got these signs as a result of his involvement in the divine vόος — mind-plan-providence.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"13 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356711","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_109
Σ. Ιακωβίδου
Η αυτοβιογραφία του Ν. Λαπαθιώτη, αντί για ένα ολικό πορτρέτο του συγγραφέα, όπως μοιάζει να υπόσχεται ο τίτλος Η ζωή μου, προσφέρει μόνο μια επισκόπηση της χρυσής εποχής του βίου του, όταν το ζεύγος των γονιών ήταν ακόμη εν ζωή και η δική του ύπαρξη συνιστούσε μια διαρκή παράσταση σε φιλολογικούς και κοσμικούς κύκλους. Προσφέρει περισσότερο ένα πορτρέτο του δανδή σε νεαρή ηλικία. Το περιεχόμενό της ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο που θέτει το οικογενειακό περιοδικό όπου πρωτοδημοσιεύτηκε, μαρτυρώντας την αδυναμία του να κάνει λόγο τόσο για τα κατοπινά χρόνια, όσο και για την ιδιωτική του ζωή. My life, N. Lapathiotis’ autobiography, instead of providing a thorough analysis of his life and work as the title seems to imply, offers an overview of the golden era of his life, when his parents were still alive and his own existence was nothing but a continuous performance in literary and social cycles. It forms a portrait of the dandy as a young man. Being incapable to describe his later years as well as his private life, Lapathiotis succumbs to the limitations of the family magazine where his autobiography is published.
N. Lapathiotis 的自传并不像书名 "我的一生 "似乎承诺的那样是作者的完整肖像，而只是概述了他人生的黄金时代，那时他的父母还健在，他自己的存在也是文学界和世俗界的不断表演。这本书更多地描绘了这位花花公子年轻时的形象。其内容在很大程度上是由首次出版的家庭杂志所设定的背景所决定的，这也证明了他无法解释自己的晚年和私生活。 我的生活》，N. Lapathiotis 的自传，并没有像书名所暗示的那样对他的生活和工作进行透彻的分析，而是概述了他生命中的黄金时代，那时他的父母还健在，而他自己的存在只不过是在文学和社会循环中的不断表演。 它构成了花花公子年轻时的肖像。由于无法描述自己的晚年和私生活，拉帕提奥蒂斯屈从于出版其自传的家庭杂志的限制。
{"title":"My life: Napoleon Lapathiotis’ autobiography","authors":"Σ. Ιακωβίδου","doi":"10.52607/26587157_2023_15_109","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_109","url":null,"abstract":"Η αυτοβιογραφία του Ν. Λαπαθιώτη, αντί για ένα ολικό πορτρέτο του συγγραφέα, όπως μοιάζει να υπόσχεται ο τίτλος Η ζωή μου, προσφέρει μόνο μια επισκόπηση της χρυσής εποχής του βίου του, όταν το ζεύγος των γονιών ήταν ακόμη εν ζωή και η δική του ύπαρξη συνιστούσε μια διαρκή παράσταση σε φιλολογικούς και κοσμικούς κύκλους. Προσφέρει περισσότερο ένα πορτρέτο του δανδή σε νεαρή ηλικία. Το περιεχόμενό της ορίζεται σε μεγάλο βαθμό από το πλαίσιο που θέτει το οικογενειακό περιοδικό όπου πρωτοδημοσιεύτηκε, μαρτυρώντας την αδυναμία του να κάνει λόγο τόσο για τα κατοπινά χρόνια, όσο και για την ιδιωτική του ζωή. My life, N. Lapathiotis’ autobiography, instead of providing a thorough analysis of his life and work as the title seems to imply, offers an overview of the golden era of his life, when his parents were still alive and his own existence was nothing but a continuous performance in literary and social cycles. It forms a portrait of the dandy as a young man. Being incapable to describe his later years as well as his private life, Lapathiotis succumbs to the limitations of the family magazine where his autobiography is published.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"293 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356619","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_7
Е.С. Наумова
В первой части статьи представлен гомеровский Гелиос — образ, создававший, безусловно, основу представлений античных греков о Солнце. Во второй части статьи эту картину дополняют произведения V в. до н.э., когда, по утверждению французского исследователя Леона Лакруа, возрастает интерес к вазовым и скульптурным изображениям световых божеств. Наконец, третья часть статьи посвящена иконографии Гелиоса, демонстрируя связь сохранившихся произведений (в том числе, гомеровского гимна к Гелиосу) со сформировавшимися иконографическими типами изображения солнечного божества. The first part of the article presents the Homeric Helios — an image that certainly created the basis for the ideas of the ancient Greeks. In the second part, this picture is supplemented by works of the 5th century BC, when, according to Leon Lacroix, interest in vase and sculptural images of light deities increases in parallel. The third part is mainly devoted to the iconography of Helios, demonstrating the connection between the surviving works (including the Homeric hymn to Helios) and the formed iconographic types of Helios. The solar deity, which occupies a rather modest place in the ancient Greek pantheon, has several basic iconographic characteristics, the main of which is luminosity, which is reflected in different ways on different types of iconographic monuments. Comparison of iconographic monuments with literary ones shows a certain continuity in the transmission of mythological ideas about Helios, the absence of contradictions in interpretations. Thus, the main mythopoetic ideas about the Sun, which were formed back in the Homeric era and actively expanded in the 5th century BC, with the growth of natural science knowledge and philosophical ideas about this deity, continue to exist during the centuries of development of the ancient world.
В первой части статьи представлен гомеровский Гелиос - образ, создававший, безусловно, основу представлений античных греков о Солнце.Во второй части статьи эту картину дополняют произведения V в. дон эту представлений античных греков о Солнце.дон.э., когда, по утверждению французского исследователя Леона Лакруа, возрастает интерес к вазовым и скульптурным изображениям световых божеств.Наконец， третья часть статьи посвящена иконографии Гелиоса， демонстрируя связь сохранившихся произведений (в том числе、гомеровского гимна к Гелиосу) со сформировавшимися иконографическими типами изображения солнечного божества. 文章的第一部分介绍了荷马史诗中的赫利俄斯--这一形象无疑为古希腊人的思想奠定了基础。根据莱昂-拉克鲁瓦（Leon Lacroix）的说法，公元前 5 世纪，人们对光明神的花瓶和雕塑形象的兴趣与日俱增。第三部分主要介绍赫利俄斯的肖像画，展示现存作品（包括荷马史诗中的赫利俄斯赞美诗）与赫利俄斯已形成的肖像画类型之间的联系。太阳神在古希腊万神殿中的地位并不高，但它有几个基本的图标特征，其中最主要的是发光，这在不同类型的图标纪念碑上有不同的体现。将圣像纪念碑与文学纪念碑进行比较可以发现，关于赫利俄斯的神话传说具有一定的连续性，在解释上没有矛盾。因此，关于太阳的主要神话思想早在荷马时代就已形成，并在公元前 5 世纪随着自然科学知识的增长和关于太阳神的哲学思想的发展而积极扩展，在古代世界几个世纪的发展中继续存在。
{"title":"The mythopoetics of Helios in iconography: to the formulation of the problem","authors":"Е.С. Наумова","doi":"10.52607/26587157_2023_15_7","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_7","url":null,"abstract":"В первой части статьи представлен гомеровский Гелиос — образ, создававший, безусловно, основу представлений античных греков о Солнце. Во второй части статьи эту картину дополняют произведения V в. до н.э., когда, по утверждению французского исследователя Леона Лакруа, возрастает интерес к вазовым и скульптурным изображениям световых божеств. Наконец, третья часть статьи посвящена иконографии Гелиоса, демонстрируя связь сохранившихся произведений (в том числе, гомеровского гимна к Гелиосу) со сформировавшимися иконографическими типами изображения солнечного божества. The first part of the article presents the Homeric Helios — an image that certainly created the basis for the ideas of the ancient Greeks. In the second part, this picture is supplemented by works of the 5th century BC, when, according to Leon Lacroix, interest in vase and sculptural images of light deities increases in parallel. The third part is mainly devoted to the iconography of Helios, demonstrating the connection between the surviving works (including the Homeric hymn to Helios) and the formed iconographic types of Helios. The solar deity, which occupies a rather modest place in the ancient Greek pantheon, has several basic iconographic characteristics, the main of which is luminosity, which is reflected in different ways on different types of iconographic monuments. Comparison of iconographic monuments with literary ones shows a certain continuity in the transmission of mythological ideas about Helios, the absence of contradictions in interpretations. Thus, the main mythopoetic ideas about the Sun, which were formed back in the Homeric era and actively expanded in the 5th century BC, with the growth of natural science knowledge and philosophical ideas about this deity, continue to exist during the centuries of development of the ancient world.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"61 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356815","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_147
Έ.Χ. Πέτκου
Ο Κ. Π. Καβάφης γίνεται θησαυριστής στιγμών ενός χρόνου χαμένου, επιδιώκοντας στην ποίησή του τη σύζευξη των χρονικών διαστάσεων. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται πώς πραγματοποιείται η διαστολή της καβαφικής χρονικότητας τόσο στα ιστορικά ποιήματά του με την αξιοποίηση της «αντικειμενικής συστοιχίας» και με τη χρήση της ειρωνείας ή της αλληγορίας όσο και στα ερωτικά ποιήματα του με την ενεργοποίηση της ατομικής μνήμης. Μελετάται ακόμη η καβαφική διαλεκτική μεταξύ γήρατος και νεότητας και διερευνάται η ενσωμάτωση στην ποιητική του μελλοντικών ενατενίσεων και σκόπιμα επιλεγμένων ή επαναλαμβανόμενων χρονικών σημάνσεων και δομών, που εξυπηρετούν ευφυείς σκηνοθετικές επιλογές ή τη δραματικότητα της γραφής του. Προάγοντας την αντίληψη του χρόνου ως ατομικού βιώματος, ο υποκειμενικός χρόνος του Καβάφη εύλογα μπορεί να συσχετιστεί με την έννοια της χρονικότητας των Ε. Husserl, H. Bergson και M. Heidegger, του Αγίου Αυγουστίνου και του T. S. Eliot. Cavafy becomes treasurer of the moments of a lost time, seeking in his poetry the coupling of temporal dimensions. This study examines how Cavafy’s expansion of temporality is realized both in his historical poems through the use of the “objective array”, the use of irony or allegory, and in his love poems through the activation of individual memory. In addition, Cavafy’s dialectic between old age and youth is studied, and the incorporation in his poetics of future reflections and deliberately chosen or repeated temporal markings and structures, which serve ingenious staging choices or his dramatical writing, is explored. Cavafy’s poetry projects a conception of time as an individual experience and consequently his subjective time can be reasonably related to the notion of temporality of E. Husserl, H. Bergson and M. Heidegger, St. Augustine and T. S. Eliot.
{"title":"C. P. Cavafy’s subjective time","authors":"Έ.Χ. Πέτκου","doi":"10.52607/26587157_2023_15_147","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_147","url":null,"abstract":"Ο Κ. Π. Καβάφης γίνεται θησαυριστής στιγμών ενός χρόνου χαμένου, επιδιώκοντας στην ποίησή του τη σύζευξη των χρονικών διαστάσεων. Στην παρούσα μελέτη εξετάζεται πώς πραγματοποιείται η διαστολή της καβαφικής χρονικότητας τόσο στα ιστορικά ποιήματά του με την αξιοποίηση της «αντικειμενικής συστοιχίας» και με τη χρήση της ειρωνείας ή της αλληγορίας όσο και στα ερωτικά ποιήματα του με την ενεργοποίηση της ατομικής μνήμης. Μελετάται ακόμη η καβαφική διαλεκτική μεταξύ γήρατος και νεότητας και διερευνάται η ενσωμάτωση στην ποιητική του μελλοντικών ενατενίσεων και σκόπιμα επιλεγμένων ή επαναλαμβανόμενων χρονικών σημάνσεων και δομών, που εξυπηρετούν ευφυείς σκηνοθετικές επιλογές ή τη δραματικότητα της γραφής του. Προάγοντας την αντίληψη του χρόνου ως ατομικού βιώματος, ο υποκειμενικός χρόνος του Καβάφη εύλογα μπορεί να συσχετιστεί με την έννοια της χρονικότητας των Ε. Husserl, H. Bergson και M. Heidegger, του Αγίου Αυγουστίνου και του T. S. Eliot. Cavafy becomes treasurer of the moments of a lost time, seeking in his poetry the coupling of temporal dimensions. This study examines how Cavafy’s expansion of temporality is realized both in his historical poems through the use of the “objective array”, the use of irony or allegory, and in his love poems through the activation of individual memory. In addition, Cavafy’s dialectic between old age and youth is studied, and the incorporation in his poetics of future reflections and deliberately chosen or repeated temporal markings and structures, which serve ingenious staging choices or his dramatical writing, is explored. Cavafy’s poetry projects a conception of time as an individual experience and consequently his subjective time can be reasonably related to the notion of temporality of E. Husserl, H. Bergson and M. Heidegger, St. Augustine and T. S. Eliot.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"93 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356800","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_91
Β. Γιαννακού
Η παρούσα εργασία κινείται στο πεδίο της ανάλυσης των γυναικείων λογοτεχνικών χαρακτήρων του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, εντοπίζοντας δύο ηρωίδες που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη εκπεφρασμένου λόγου, παρά τον σημαντικό τους ρόλο ως κινητήριες δυνάμεις της πλοκής. Η εξέτασή τους επιχειρείται υπό το πρίσμα των Σπουδών Φύλου, προκειμένου να αποτυπωθεί η δυσκολία που παρουσιάζουν στη συγκρότησή τους ως ανεξάρτητα υποκείμενα και η καθήλωσή τους στη θέση του αντικειμένου απέναντι στο ανδρικό Εγώ. Απώτερος στόχος είναι να αποκαλυφθεί άλλη μία πτυχή του αντικατοπτρισμού της κοινωνικής πραγματικότητας των πατριαρχικών δομών στην παπαδιαμαντική μυθοπλασία. This paper stands in the field of the female characters’ analysis focusing on two heroines in Alexandros Papadiamantis’ work, and more specifically on the novels “Eros–Heros” and “Erotas sta Hionia”. The two female protagonists are both characterized by the lack of ‘expressed speech’, despite their important role as dominant forces of the plot. The paper approaches them under the light of Gender Studies, examines their inability to be independent human subjects and reveals the way which leaves them in the position of a social object under the dominance of the male ‘Ego’ imposed by the patriarchy. The method used is inspired by the mimetic theories that are used for the analysis of literary characters and the final goal is to connect the whole issue with the unique combination of Papadiamantis’ fiction and social view.
本文对亚历山德罗-帕帕季阿曼蒂斯作品中的女性文学角色进行了分析，确定了两位女主人公，尽管她们在情节发展中起着重要的推动作用，但却缺乏言语表达。我们试图从性别研究的角度对她们进行研究，以了解她们在作为独立主体时所遇到的困难，以及相对于男性自我而言，她们对客体地位的固守。最终目的是揭示父权制结构的社会现实在父权制小说中的另一方面反映。 本文从女性角色的角度进行分析，重点关注亚历山德罗-帕帕季阿曼蒂斯作品中的两位女主人公，尤其是小说《Eros-Heros》和《Erotas sta Hionia》。 两位女主人公的特点都是缺乏 "言语表达"，尽管她们在情节中扮演着重要的主导角色。本文以性别研究为视角，探讨了她们无法成为独立的人类主体的问题，并揭示了在父权制强加的男性 "自我 "支配下，她们处于社会客体地位的方式。所使用的方法受到了用于分析文学人物的拟态理论的启发，最终目标是将整个问题与帕帕季阿 曼蒂斯的小说和社会观点的独特结合联系起来。
{"title":"The heroines of silence: female characters without speech in Alexandros Papadiamantis’ work","authors":"Β. Γιαννακού","doi":"10.52607/26587157_2023_15_91","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_91","url":null,"abstract":"Η παρούσα εργασία κινείται στο πεδίο της ανάλυσης των γυναικείων λογοτεχνικών χαρακτήρων του έργου του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, εντοπίζοντας δύο ηρωίδες που χαρακτηρίζονται από την έλλειψη εκπεφρασμένου λόγου, παρά τον σημαντικό τους ρόλο ως κινητήριες δυνάμεις της πλοκής. Η εξέτασή τους επιχειρείται υπό το πρίσμα των Σπουδών Φύλου, προκειμένου να αποτυπωθεί η δυσκολία που παρουσιάζουν στη συγκρότησή τους ως ανεξάρτητα υποκείμενα και η καθήλωσή τους στη θέση του αντικειμένου απέναντι στο ανδρικό Εγώ. Απώτερος στόχος είναι να αποκαλυφθεί άλλη μία πτυχή του αντικατοπτρισμού της κοινωνικής πραγματικότητας των πατριαρχικών δομών στην παπαδιαμαντική μυθοπλασία. This paper stands in the field of the female characters’ analysis focusing on two heroines in Alexandros Papadiamantis’ work, and more specifically on the novels “Eros–Heros” and “Erotas sta Hionia”. The two female protagonists are both characterized by the lack of ‘expressed speech’, despite their important role as dominant forces of the plot. The paper approaches them under the light of Gender Studies, examines their inability to be independent human subjects and reveals the way which leaves them in the position of a social object under the dominance of the male ‘Ego’ imposed by the patriarchy. The method used is inspired by the mimetic theories that are used for the analysis of literary characters and the final goal is to connect the whole issue with the unique combination of Papadiamantis’ fiction and social view.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"19 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356896","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_73
Μ.Γ. Βαρβούνης
Παρουσιάζονται εδώ τελετουργίες που αφορούν το νερό των πηγών, των ποταμών και της θάλασσας στα έθιμα της ελληνικής λαϊκής θρησκευτικής παράδοσης. Το υλικό που θα παρουσιαστεί προέρχεται τόσο από υλικό λαογραφικών αρχείων, το οποίο έχει καταγραφεί από τον 19ο και τον 20ό αιώνα, όσο και από ορισμένα στοιχεία επιτόπιας έρευνας που έγινε στην περιοχή της Θράκης, στη Βόρεια Ελλάδα, κατά την περίοδο 2010–2016, με στόχο να υπάρξουν συγκρίσιμες πληροφορίες, ώστε να εξεταστεί η πορεία των τελετουργιών αυτών στον χρόνο. Πρόκειται για έθιμα σχετικά με τις εορτές του χρόνου, που σκοπεύουν στον τελετουργικό καθαγιασμό του νερού, και στην μετάδοση του αγιασμού στους ανθρώπους και τη φύση, μέσω της τελετουργικής χρήσης του νερού. This study presents certain rituals concerning the water of springs, rivers and the sea, in the customs of the Greek popular religious tradition, will be presented. The material that will be presented comes from folklore archives, which have been recorded from the 19th and 20th centuries, as well as from some elements of field research done in the region of Thrace, in Northern Greece, during the period 2010–2016, with aim to have comparable information, in order to examine the course of these rituals over time. These are customs related to the festivals of the year, which aim at the ritual sanctification of water, and the transmission of sanctification to people and nature through the ritual use of this ‘holy’ water.
{"title":"Customs and rituals about water in Greek traditional folk culture","authors":"Μ.Γ. Βαρβούνης","doi":"10.52607/26587157_2023_15_73","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_73","url":null,"abstract":"Παρουσιάζονται εδώ τελετουργίες που αφορούν το νερό των πηγών, των ποταμών και της θάλασσας στα έθιμα της ελληνικής λαϊκής θρησκευτικής παράδοσης. Το υλικό που θα παρουσιαστεί προέρχεται τόσο από υλικό λαογραφικών αρχείων, το οποίο έχει καταγραφεί από τον 19ο και τον 20ό αιώνα, όσο και από ορισμένα στοιχεία επιτόπιας έρευνας που έγινε στην περιοχή της Θράκης, στη Βόρεια Ελλάδα, κατά την περίοδο 2010–2016, με στόχο να υπάρξουν συγκρίσιμες πληροφορίες, ώστε να εξεταστεί η πορεία των τελετουργιών αυτών στον χρόνο. Πρόκειται για έθιμα σχετικά με τις εορτές του χρόνου, που σκοπεύουν στον τελετουργικό καθαγιασμό του νερού, και στην μετάδοση του αγιασμού στους ανθρώπους και τη φύση, μέσω της τελετουργικής χρήσης του νερού. This study presents certain rituals concerning the water of springs, rivers and the sea, in the customs of the Greek popular religious tradition, will be presented. The material that will be presented comes from folklore archives, which have been recorded from the 19th and 20th centuries, as well as from some elements of field research done in the region of Thrace, in Northern Greece, during the period 2010–2016, with aim to have comparable information, in order to examine the course of these rituals over time. These are customs related to the festivals of the year, which aim at the ritual sanctification of water, and the transmission of sanctification to people and nature through the ritual use of this ‘holy’ water.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"79 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356615","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-07-21DOI: 10.52607/26587157_2023_15_42
F. Christakoudy-Konstantinidou
The dictionary definition of cosmopolitanism is a worldview in which all people are part of a community based on shared moral values. The theoretical formulations of cosmopolitanism are related to ideas such as ‘moral universalism’, and among its semantic oppositions are concepts such as ‘ethnocentrism’. Among the merits of the 1920s generation’s poetic work is the establishment of a non-national framework for the Greek literary discourse, which becomes a bearer of high humanism, entering at the same time into an active dialogue with the achievements of European art. Ο λεξικός ορισμός του κοσμοπολιτισμού είναι μια κοσμοθεωρία, στην οποία όλοι οι άνθρωποι αποτελούν μέρος μιας κοινότητας που βασίζεται σε κοινές ηθικές αξίες. Οι θεωρητικές διατυπώσεις του κοσμοπολιτισμού σχετίζονται με ιδέες όπως ο «ηθικός οικουμενισμός» και μεταξύ των σημασιολογικών αντιθέσεων του βρίσκονται έννοιες όπως ο «εθνοκεντρισμός». Στα πλεονεκτήματα του ποιητικού έργου της γενιάς του 1920 συγκαταλέγεται η καθιέρωση ενός μη εθνικού πλαισίου για τον ελληνικό λογοτεχνικό λόγο, που γίνεται φορέας υψηλού ανθρωπισμού, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε ενεργό διάλογο με τα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής τέχνης.
{"title":"Το κοσμοπολίτικο πρόσωπο του ελληνικού μοντερνισμού","authors":"F. Christakoudy-Konstantinidou","doi":"10.52607/26587157_2023_15_42","DOIUrl":"https://doi.org/10.52607/26587157_2023_15_42","url":null,"abstract":"The dictionary definition of cosmopolitanism is a worldview in which all people are part of a community based on shared moral values. The theoretical formulations of cosmopolitanism are related to ideas such as ‘moral universalism’, and among its semantic oppositions are concepts such as ‘ethnocentrism’. Among the merits of the 1920s generation’s poetic work is the establishment of a non-national framework for the Greek literary discourse, which becomes a bearer of high humanism, entering at the same time into an active dialogue with the achievements of European art. Ο λεξικός ορισμός του κοσμοπολιτισμού είναι μια κοσμοθεωρία, στην οποία όλοι οι άνθρωποι αποτελούν μέρος μιας κοινότητας που βασίζεται σε κοινές ηθικές αξίες. Οι θεωρητικές διατυπώσεις του κοσμοπολιτισμού σχετίζονται με ιδέες όπως ο «ηθικός οικουμενισμός» και μεταξύ των σημασιολογικών αντιθέσεων του βρίσκονται έννοιες όπως ο «εθνοκεντρισμός». Στα πλεονεκτήματα του ποιητικού έργου της γενιάς του 1920 συγκαταλέγεται η καθιέρωση ενός μη εθνικού πλαισίου για τον ελληνικό λογοτεχνικό λόγο, που γίνεται φορέας υψηλού ανθρωπισμού, μπαίνοντας ταυτόχρονα σε ενεργό διάλογο με τα επιτεύγματα της ευρωπαϊκής τέχνης.","PeriodicalId":502961,"journal":{"name":"Kathedra","volume":"79 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"139356677","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：