The Internet as a Basis for Research on Ethnic Identity: Polish Blogs in LithuaniaThis article discusses an important type of public communication taking place in Lithuania – internet blogs written in Polish. The study presents how they function, outlines the reasons behind their creation, and analyses the topics which they concern. As this is a sphere of uncontrolled communication, the author makes an attempt to present various social attitudes and to analyse subjective opinions on cultural and identity issues. The linguistic ways of expressing them are also an equally important issue. In this study, we assume that the sphere of the internet, although so far little explored, can be a very good basis for research on the way ethnic identities are shaped. The analysis of the genres of texts posted on blogs or social networking sites indicates that they are characterised by rhetorical coherence, enter into various relationships with each other, creating a blogosphere, and have a dialogical nature. They are usually written in a general language with regional accretions. A frequent phenomenon is using these features as the hallmark of a group, a factor integrating the internet community. Due to the fact that the authors of these websites are usually young people, a common phenomenon is the colloquial linguistic marking of statements, striving to exaggerate certain events, using stylistically marked lexis. We are dealing here with the colloquial style preserved in the written version.Internet jako podstawa do badań nad tożsamością etniczną. Polskie blogi na LitwieCelem niniejszego artykułu jest próba zbadania jednego z typów komunikacji publicznej na Litwie, jakimi są blogi internetowe, a także określenia sposobu ich funkcjonowania, omówienie przyczyn ich powstania i analiza ich tematyki. Ponieważ jest to sfera komunikacji niekontrolowanej, jednocześnie została podjęta próba przedstawienia różnorodnych postaw społecznych, analiza subiektywnych zdań dotyczących tematów kulturowych i tożsamościowych. Zagadnieniem nie mniej ważnym są też językowe sposoby ich wyrażania. W opracowaniu przyjęto założenie, że mało dotychczas zbadana sfera Internetu może być bardzo dobrą podstawą do badań nad sposobem kształtowania się tożsamości etnicznych. Jak wynika z analizy gatunków tekstów, zamieszczanych na stronach blogów lub portali społecznościowych, charakteryzują się one spójnością retoryczną, wchodzą ze sobą w różne relacje, tworząc blogosferę, i są ustawione na dialogowość. Zazwyczaj pisane są językiem ogólnym, w którym występują naleciałości regionalne. Częstym zjawiskiem jest wykorzystywanie tych cech regionalnych jako znaku rozpoznawczego grupy, czynnika integrującego społeczność internetową. W wyniku tego, że autorami portali internetowych są zazwyczaj osoby młode, częstym zjawiskiem jest potoczne nacechowanie wypowiedzi, wyrażające się na różnych poziomach języka, a dążenie do przejaskrawienia niektórych wydarzeń szczególnie widoczne jest poprzez użycie leks
网路作为族群认同研究的基础:立陶宛的波兰部落格本文讨论立陶宛一种重要的公共沟通方式──波兰语网路部落格。该研究介绍了它们的功能，概述了它们创建背后的原因，并分析了它们所关注的主题。由于这是一个不受控制的交流领域，作者试图呈现各种社会态度，并分析对文化和身份问题的主观意见。语言表达方式也是一个同样重要的问题。在这项研究中，我们假设互联网领域，尽管迄今为止很少被探索，但可以成为研究种族身份形成方式的一个很好的基础。通过对博客或社交网站文本体裁的分析，发现博客或社交网站文本具有修辞连贯的特点，彼此之间存在着各种关系，形成了一个博客圈，并具有对话性质。它们通常是用一种通用语言写成的，带有区域性的特征。一个常见的现象是使用这些特征作为一个群体的标志，一个整合互联网社区的因素。由于这些网站的作者通常是年轻人，所以一个常见的现象是对语句进行口语化的语言标记，力求夸大某些事件，使用具有风格标记的词汇。我们在这里讨论的是书面版本中保留下来的口语化风格。互联网jako podstawa do badawa nad tożsamością etnicznze。Polskie blogi na LitwieCelem niniejszego artykułu jest próba zbadania jednego z typów komunikacji publicznej na Litwie, jakimi szyzyn blogi internetowe, także określenia sposobu ich funkjonowania, omówienie przyczyn ich powstania analyze ich tematyki。波尼瓦耶耶耶杰斯特·斯科米卡吉·尼肯特洛瓦尼，jednocześnie została podjęta próba przedstawienia różnorodnych postw społecznych, analyizsubbiektywnych zdakidotyczących tematów kulturowych i tożsamościowych。Zagadnieniem nie mniej ważnym szoteje językowe sposoby ich wyrażania。W opracowaniu przyjęto założenie， że mało dotychczas zbadana sfera Internetu może byki bardzo dobrodopodstawodo badazonandsposobem kształtowania sizi tożsamości etnicznych。Jak wynika z analysis gatunków tekstów, zamieszczanych na stroonach blogów lub portali społecznościowych, charakteryzujosioone spójnością respycznje, wchodzosobow różne relacje, tworząc blogosferze, i sdostawione na dialogowość。Zazwyczaj pisane szojęzykiem ogólnym, wktórym występują naleciałości区域。Częstym zjawiskiem jest wykorzystywanie tych ech regionalnych jako znaku rozpoznawczego group, czynnika integrującego społeczność internetowei。W wyniku迪高,że autorami portali internetowych年代ązazwyczaj osoby mł颂歌,częstym zjawiskiem jest potoczne nacechowanie wypowiedzi, wyrażające sięna rożnych poziomach języka, dążenie做przejaskrawienia niektorych wydarzeńszczegolnie widoczne jest poprzez użycie leksyki nacechowanej stylistycznie。许多人都做过类似的事情，比如在我们的世界里，有很多人做过类似的事情。
{"title":"Internet jako podstawa do badań nad tożsamością etniczną. Polskie blogi na Litwie","authors":"K. Rutkowska","doi":"10.11649/abs.2869","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2869","url":null,"abstract":"The Internet as a Basis for Research on Ethnic Identity: Polish Blogs in LithuaniaThis article discusses an important type of public communication taking place in Lithuania – internet blogs written in Polish. The study presents how they function, outlines the reasons behind their creation, and analyses the topics which they concern. As this is a sphere of uncontrolled communication, the author makes an attempt to present various social attitudes and to analyse subjective opinions on cultural and identity issues. The linguistic ways of expressing them are also an equally important issue. In this study, we assume that the sphere of the internet, although so far little explored, can be a very good basis for research on the way ethnic identities are shaped. The analysis of the genres of texts posted on blogs or social networking sites indicates that they are characterised by rhetorical coherence, enter into various relationships with each other, creating a blogosphere, and have a dialogical nature. They are usually written in a general language with regional accretions. A frequent phenomenon is using these features as the hallmark of a group, a factor integrating the internet community. Due to the fact that the authors of these websites are usually young people, a common phenomenon is the colloquial linguistic marking of statements, striving to exaggerate certain events, using stylistically marked lexis. We are dealing here with the colloquial style preserved in the written version.Internet jako podstawa do badań nad tożsamością etniczną. Polskie blogi na LitwieCelem niniejszego artykułu jest próba zbadania jednego z typów komunikacji publicznej na Litwie, jakimi są blogi internetowe, a także określenia sposobu ich funkcjonowania, omówienie przyczyn ich powstania i analiza ich tematyki. Ponieważ jest to sfera komunikacji niekontrolowanej, jednocześnie została podjęta próba przedstawienia różnorodnych postaw społecznych, analiza subiektywnych zdań dotyczących tematów kulturowych i tożsamościowych. Zagadnieniem nie mniej ważnym są też językowe sposoby ich wyrażania. W opracowaniu przyjęto założenie, że mało dotychczas zbadana sfera Internetu może być bardzo dobrą podstawą do badań nad sposobem kształtowania się tożsamości etnicznych. Jak wynika z analizy gatunków tekstów, zamieszczanych na stronach blogów lub portali społecznościowych, charakteryzują się one spójnością retoryczną, wchodzą ze sobą w różne relacje, tworząc blogosferę, i są ustawione na dialogowość. Zazwyczaj pisane są językiem ogólnym, w którym występują naleciałości regionalne. Częstym zjawiskiem jest wykorzystywanie tych cech regionalnych jako znaku rozpoznawczego grupy, czynnika integrującego społeczność internetową. W wyniku tego, że autorami portali internetowych są zazwyczaj osoby młode, częstym zjawiskiem jest potoczne nacechowanie wypowiedzi, wyrażające się na różnych poziomach języka, a dążenie do przejaskrawienia niektórych wydarzeń szczególnie widoczne jest poprzez użycie leks","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48919352","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Name of the City – Social Memory and Oblivion: Wrocław CaseIn this paper, the author raises the question about the role of the study of oiconyms in the memory studies approach. The problem presented is the relationship between the city’s past (and culturally alien) name and the contemporary construction of its past and modern identity. The main thread discussed is the construction of the presence/absence of the pre-war name Breslau in the contemporary discourses about the city’s past of Wrocław’s elites and inhabitants. To present the issue the author analysed samples of the discursive strategies derived from academic (historical and literary) discourses and from colloquial discourses of Wrocław inhabitants (thirty in-depth narrative interviews).Nazwa miasta – pamięć społeczna i zapomnienie. Przypadek WrocławiaW artykule autorka stawia pytanie o rolę studiów nad ojkonimami w badaniach nad pamięcią społeczną. Omawiane w artykule zagadnienie to relacja między minioną (i kulturowo obcą) nazwą miasta a współczesnym konstruowaniem jego przeszłości i współczesnej tożsamości. Głównym wątkiem analizy jest konstruowanie obecności/nieobecności przedwojennej nazwy Breslau we współczesnych dyskursach elit i mieszkańców Wrocławia. Dla zaprezentowania zagadnienia autorka analizuje przykłady strategii dyskursywnych pochodzących z dyskursu akademickiego (historycznego i literaturoznawczego) oraz potocznego dyskursu mieszkańców Wrocławia (trzydzieści pogłębionych wywiadów narracyjnych).
《城市的名字——社会记忆与遗忘:Wrocław》在本文中，作者提出了一个关于符号研究在记忆研究方法中的作用的问题。提出的问题是城市过去(和文化上陌生的)名称与其过去和现代身份的当代建构之间的关系。讨论的主线是在关于Wrocław的精英和居民的城市过去的当代话语中，战前名字布雷斯劳的存在/缺失的构建。为了提出这个问题，作者分析了来自学术(历史和文学)话语和Wrocław居民口语化话语的话语策略样本(30个深度叙事访谈)。Nazwa miasta - pamięć społeczna i zapomnienie。Przypadek WrocławiaW artykule autorka stawia pytanie o rolzi studiów and ojkonimami w badaniach and pamięcią społeczną。Omawiane w artykule zagadnienie to relacja między minionze (i kulturowo obcze) nazwowaniem miasta współczesnym konstruowaniem jego przeszłości i współczesnej tożsamości。Głównym wątkiem分析jest konstruowanie obecności/nieobecności przedwojennej nazwy Breslau we współczesnych dyskursach elit i mieszkańców Wrocławia。Dla zaprezentowania zagadnienia autotorka analyizuje przykłady strategii dyskursywnych pochodzących z dyskursu akademickiego (historycznego i literaturoznawczego) oraz potocznego dyskursu mieszkańców Wrocławia (trzydzieści pogłębionych wywiadów narracyjnych)。
{"title":"The Name of the City – Social Memory and Oblivion: Wrocław Case","authors":"Kamilla Biskupska","doi":"10.11649/abs.2639","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2639","url":null,"abstract":"The Name of the City – Social Memory and Oblivion: Wrocław CaseIn this paper, the author raises the question about the role of the study of oiconyms in the memory studies approach. The problem presented is the relationship between the city’s past (and culturally alien) name and the contemporary construction of its past and modern identity. The main thread discussed is the construction of the presence/absence of the pre-war name Breslau in the contemporary discourses about the city’s past of Wrocław’s elites and inhabitants. To present the issue the author analysed samples of the discursive strategies derived from academic (historical and literary) discourses and from colloquial discourses of Wrocław inhabitants (thirty in-depth narrative interviews).Nazwa miasta – pamięć społeczna i zapomnienie. Przypadek WrocławiaW artykule autorka stawia pytanie o rolę studiów nad ojkonimami w badaniach nad pamięcią społeczną. Omawiane w artykule zagadnienie to relacja między minioną (i kulturowo obcą) nazwą miasta a współczesnym konstruowaniem jego przeszłości i współczesnej tożsamości. Głównym wątkiem analizy jest konstruowanie obecności/nieobecności przedwojennej nazwy Breslau we współczesnych dyskursach elit i mieszkańców Wrocławia. Dla zaprezentowania zagadnienia autorka analizuje przykłady strategii dyskursywnych pochodzących z dyskursu akademickiego (historycznego i literaturoznawczego) oraz potocznego dyskursu mieszkańców Wrocławia (trzydzieści pogłębionych wywiadów narracyjnych).","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47268421","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Lithuanian Dialect Lexicography at the Turn of the Twenty-First Century (against the Background of Selected Polish Regional Dictionaries)The aim of this co-authored article is to provide an overview of contemporary Lithuanian dialect dictionaries in terms of their macro- and microstructure as compared to the concepts of description applied in selected recently published Polish regional dictionaries.The study considers the following issues in a comparative perspective:The range of entries (integral or differential, with selection made by lexicographers according to the adopted criteria).The arrangement of entries (alphabetical, alphabetical-cluster, thematic).The form of headwords (single- or multi-word).The way of defining the meaning (descriptive, synonymic, referential).The choice of textual illustrations and their notation.The use of grammatical information and the level of its complexity.The use of lexical maps and other visuals complementing the content of the definitions of headwords.As discussed, the comparison reveals significant similarities between the concepts of constructing Lithuanian and Polish dialect dictionaries. In both cases lexicographers compile integral dictionaries, which document the entire spoken language of the inhabitants of a given village or area, as well as differentia dictionaries, which focus on dialectal vocabulary. Although there is a preference for the alphabetical arrangement of entries, Polish dialect lexicographers have made some very successful attempts to compile thematic dictionaries (e.g. the ten-volume Dialect Dictionary of the Lublin Region (Słownik gwar Lubelszczyzny)). There are no dictionaries with this type of structure in Lithuanian lexicography.Lithuanian dialect lexicographic practice is strongly influenced by the pattern of description used in the Academic Dictionary of Lithuanian (Lietuvių kalbos žodynas). This tradition is also the source of the mixed alphabetical-cluster arrangement of entries and the single-word form of the headwords, which are followed by phrases. On the other hand, the ways of defining the meaning in the Polish and Lithuanian dictionaries under discussion are very similar. One novelty in Polish dialect lexicography as compared to the Lithuanian dictionaries is the practice of listing phraseologisms and verbal aspect pairs, or even triads, as separate entries.The use of grammatical terminology is not at the same level of complexity. The Lithuanian dictionaries include extensive grammatical information, unlike most of the Polish ones, where it is rather selective, apart from those compiled by Józef Kąś, which contain a full range of such data. The Latin grammatical terminology used in the Lithuanian dictionaries may be difficult to understand for non-linguists. The same applies to quotations illustrating the use of particular lexical items: they are provided in a full phonetic form, including the stress marking. In the case of Polish regional dictionaries, the tradition of s
二十一世纪之交的立陶宛方言词典编纂(以选定的波兰地区词典为背景)这篇合著文章的目的是提供当代立陶宛方言词典的宏观和微观结构方面的概述，与最近出版的选定的波兰地区词典中应用的描述概念相比。本研究从比较的角度考虑了以下问题:条目的范围(积分或微分，由词典编纂者根据采用的标准进行选择)。条目的排列(按字母顺序排列，按字母顺序排列，按主题排列)。标题词的形式(单字或多字)。定义意义的方式(描述性、同义性、参考性)。文本插图的选择及其符号。语法信息的使用及其复杂程度。使用词法图和其他视觉效果来补充标题词定义的内容。如前所述，这种比较揭示了立陶宛语和波兰语方言词典构建概念之间的显著相似性。在这两种情况下，词典编纂者编纂了完整的词典，记录了特定村庄或地区居民的全部口语，以及侧重于方言词汇的差异词典。尽管人们倾向于按字母顺序排列条目，但波兰方言词典编纂者已经在编写专题词典方面做了一些非常成功的尝试(例如，十卷本的卢布林地区方言词典(Słownik gwar Lubelszczyzny))。在立陶宛词典编纂中没有这种结构的词典。立陶宛方言词典编纂实践受到立陶宛学术词典(lietuvii kalbos žodynas)中使用的描述模式的强烈影响。这一传统也是条目的混合字母簇排列和标题词的单字形式的来源，标题词后面跟着短语。另一方面，我们所讨论的波兰语和立陶宛语词典中定义词义的方法非常相似。与立陶宛语词典相比，波兰方言词典编纂的一个新颖之处是将短语和言语方面对，甚至是三和弦列为单独条目的做法。语法术语的使用并不在同一复杂程度上。立陶宛语的词典包含大量的语法信息，不像大多数波兰语的词典，它是相当有选择性的，除了那些由Józef Kąś编译的词典，它包含了完整的语法数据。立陶宛词典中使用的拉丁语法术语对于非语言学家来说可能很难理解。这同样适用于说明特定词汇使用的引文:它们以完整的语音形式提供，包括重音标记。在波兰地区词典的情况下，这种符号的传统已被放弃，以支持半语音，简化拼写，以使它们更容易被非专业人士访问。波兰方言词典编纂的一个值得注意的新特征是视觉成分:在一些词典中，词头词的定义带有词汇地图(例如卢布林地区方言词典)和插图(例如由Józef Kąś编写的词典，具有民族志视觉价值)。Litewska leksykografia gwarowa z przełomu XX i XXI wieku (na tle wybranych polskich słowników regionalnych)Celem tego współautorskiego artykułu jest przegląd współczesnych litewskich słowników gwarowych z punktu widzenia ich makro- i微结构w komparacji z koncepchjami opisu zastosowanego w wybranych najnowszych polskich słownikach regionalnych。Przedmiotem porównania były następujące zagadnienia szczegółowe:Zasób haseow (pełny czy dyferencyjny, dokonywany przez leksykografów według ustalonych kryteriów)。Układ hasekov (alfabetyczny, alfabetyczno-gniazdowy, tematyczny)。波斯塔奇hasła (jedno- czy wielowyrazowa)。Sposób definiowania haseski (opissoy, synonimiczny, za pomocoski odsyłaczy)。Dobór ilustracji tekstowych i sposób ich zapisu。扎克雷斯·维科兹斯坦尼亚·丹尼奇·格玛蒂奇·哈泽夫。Wprowadzanie map leksykalnych materiałów ikonograficznych uzupełniających treść definicji leksemów hasłowych o asppekt wizalny。Ujęcie porównawcze ukazało istotne zbieżności między koncepchjami konstruowania litewskich i polskich słowników gwarowich。W praktyce leksykograficznej litewskiej polskiej mieszczosiozarówno słowniki pełne, dokumentujące całościowo mowozemieszkańców konkretnej wsi lub danego areału, jak i dyferencyjne, skupione na słownictwie gwarowym。Preferowany przez leksykografów jest alfabetyczny układ hasezez, ale na gruncie polskiej leksykografii gwarowej szozzo udane próby opracowania słownika tematycznego (10-tomowy Słownik gwar Lubelszczyzny)。Słowników z takim układem w leksykografii litewskiej brakuje。
{"title":"Litewska leksykografia gwarowa z przełomu XX i XXI wieku (na tle wybranych polskich słowników regionalnych)","authors":"Vilija Sakalauskienė, Zofia Sawaniewska-Mochowa","doi":"10.11649/abs.2823","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2823","url":null,"abstract":"Lithuanian Dialect Lexicography at the Turn of the Twenty-First Century (against the Background of Selected Polish Regional Dictionaries)The aim of this co-authored article is to provide an overview of contemporary Lithuanian dialect dictionaries in terms of their macro- and microstructure as compared to the concepts of description applied in selected recently published Polish regional dictionaries.The study considers the following issues in a comparative perspective:The range of entries (integral or differential, with selection made by lexicographers according to the adopted criteria).The arrangement of entries (alphabetical, alphabetical-cluster, thematic).The form of headwords (single- or multi-word).The way of defining the meaning (descriptive, synonymic, referential).The choice of textual illustrations and their notation.The use of grammatical information and the level of its complexity.The use of lexical maps and other visuals complementing the content of the definitions of headwords.As discussed, the comparison reveals significant similarities between the concepts of constructing Lithuanian and Polish dialect dictionaries. In both cases lexicographers compile integral dictionaries, which document the entire spoken language of the inhabitants of a given village or area, as well as differentia dictionaries, which focus on dialectal vocabulary. Although there is a preference for the alphabetical arrangement of entries, Polish dialect lexicographers have made some very successful attempts to compile thematic dictionaries (e.g. the ten-volume Dialect Dictionary of the Lublin Region (Słownik gwar Lubelszczyzny)). There are no dictionaries with this type of structure in Lithuanian lexicography.Lithuanian dialect lexicographic practice is strongly influenced by the pattern of description used in the Academic Dictionary of Lithuanian (Lietuvių kalbos žodynas). This tradition is also the source of the mixed alphabetical-cluster arrangement of entries and the single-word form of the headwords, which are followed by phrases. On the other hand, the ways of defining the meaning in the Polish and Lithuanian dictionaries under discussion are very similar. One novelty in Polish dialect lexicography as compared to the Lithuanian dictionaries is the practice of listing phraseologisms and verbal aspect pairs, or even triads, as separate entries.The use of grammatical terminology is not at the same level of complexity. The Lithuanian dictionaries include extensive grammatical information, unlike most of the Polish ones, where it is rather selective, apart from those compiled by Józef Kąś, which contain a full range of such data. The Latin grammatical terminology used in the Lithuanian dictionaries may be difficult to understand for non-linguists. The same applies to quotations illustrating the use of particular lexical items: they are provided in a full phonetic form, including the stress marking. In the case of Polish regional dictionaries, the tradition of s","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44236652","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
From Ideas to Personal HistoryReviewOlga Mastianica, Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [The Nobility in the Lithuanian National Project (Late 19th – Early 20th Centuries)], Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2016, 198 pp. Mečislovas Davainis-Silvestraitis, Dienoraštis: 1904–1912 [Diary, 1904–1912], Bibliotheca Archivi Lituanici 11, ed. Olga Mastianica-Stankevič, Jurgita Venckienė, Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2020, 287 pp.This review presents two books that are closely related. The study by Olga Mastianica entitled Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [Nobility in the Lithuanian National Project (Late 19th – Early 20th Centuries)] analyses the projects of including the nobility into the vision of modern Lithuania that were proposed from the publication of the first Lithuanian newspaper, Aušra [Dawn] (1883–1886), until the beginning of the First World War. The other book under discussion is the diary of Mečislovas Davainis-Silvestraitis, edited by Olga Mastianica-Stankevič and Jurgita Venckienė. Davainis-Silvestraitis (1849–1919), who was engaged in the Lithuanian national movement in the second half of the nineteenth century, wanted to display by his own example that it was possible to “re-Lithuanise” the Polish-speaking nobility. He was the editor of the magazine Litwa [Lithuania] (1908–1914), which was published in Polish and the main audience of which was the Polish-speaking nobility of Lithuania.Od idei do osobistej historiiRecenzjaOlga Mastianica, Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia), Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2016, 198 ss. Mečislovas Davainis-Silvestraitis, Dienoraštis: 1904–1912: Bibliotheca Archivi Lituanici 11, red. Olga Mastianica Stankevič, Jurgita Venckienė, Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2020, 287 ss.W niniejszej recenzji przedstawione zostały dwie ściśle ze sobą powiązane książki. W monografii Olgi Mastianicy zatytułowanej Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [Szlachta w litewskim projekcie narodowym (na przełomie XIX i XX wieku)] analizowane są rozmaite projekty włączenia szlachty w wizję nowoczesnego państwa litewskiego, powstałe w okresie litewskiego odrodzenia narodowego – od momentu ukazania się pierwszego nielegalnego litewskiego czasopisma „Aušra” [„Jutrzenka”] (1883–1886) aż do wybuchu I wojny światowej. Drugą omawianą publikacją jest opracowany przez Olgę Mastianicę-Stankevič i Jurgitę Venckienė Dziennik Mieczysława Dowojny-Sylwestrowicza (Mečislovas Davainis-Silvestraitis). Dowojna-Sylwestrowicz (1849–1919), który w działalność litewskiego ruchu narodowego zaangażował się jeszcze w drugiej połowie XIX wieku, na swoim przykładzie chciał udowodnić, że możliwe jest ponowne „zlitewszczenie” polskojęzycznej szlachty. Był redaktorem wydawanego po polsku czasopisma „Litwa” (1908–1914), którego głównym odbiorcą była właśnie polskojęzyczna litewska szlachta
{"title":"Od idei do osobistej historii","authors":"Ramunė Bleizgienė","doi":"10.11649/abs.2678","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2678","url":null,"abstract":"From Ideas to Personal HistoryReviewOlga Mastianica, Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [The Nobility in the Lithuanian National Project (Late 19th – Early 20th Centuries)], Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2016, 198 pp. Mečislovas Davainis-Silvestraitis, Dienoraštis: 1904–1912 [Diary, 1904–1912], Bibliotheca Archivi Lituanici 11, ed. Olga Mastianica-Stankevič, Jurgita Venckienė, Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2020, 287 pp.This review presents two books that are closely related. The study by Olga Mastianica entitled Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [Nobility in the Lithuanian National Project (Late 19th – Early 20th Centuries)] analyses the projects of including the nobility into the vision of modern Lithuania that were proposed from the publication of the first Lithuanian newspaper, Aušra [Dawn] (1883–1886), until the beginning of the First World War. The other book under discussion is the diary of Mečislovas Davainis-Silvestraitis, edited by Olga Mastianica-Stankevič and Jurgita Venckienė. Davainis-Silvestraitis (1849–1919), who was engaged in the Lithuanian national movement in the second half of the nineteenth century, wanted to display by his own example that it was possible to “re-Lithuanise” the Polish-speaking nobility. He was the editor of the magazine Litwa [Lithuania] (1908–1914), which was published in Polish and the main audience of which was the Polish-speaking nobility of Lithuania.Od idei do osobistej historiiRecenzjaOlga Mastianica, Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia), Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2016, 198 ss. Mečislovas Davainis-Silvestraitis, Dienoraštis: 1904–1912: Bibliotheca Archivi Lituanici 11, red. Olga Mastianica Stankevič, Jurgita Venckienė, Vilnius: Lietuvos istorijos institutas, 2020, 287 ss.W niniejszej recenzji przedstawione zostały dwie ściśle ze sobą powiązane książki. W monografii Olgi Mastianicy zatytułowanej Bajorija lietuvių tautiniame projekte (XIX a. pabaiga – XX a. pradžia) [Szlachta w litewskim projekcie narodowym (na przełomie XIX i XX wieku)] analizowane są rozmaite projekty włączenia szlachty w wizję nowoczesnego państwa litewskiego, powstałe w okresie litewskiego odrodzenia narodowego – od momentu ukazania się pierwszego nielegalnego litewskiego czasopisma „Aušra” [„Jutrzenka”] (1883–1886) aż do wybuchu I wojny światowej. Drugą omawianą publikacją jest opracowany przez Olgę Mastianicę-Stankevič i Jurgitę Venckienė Dziennik Mieczysława Dowojny-Sylwestrowicza (Mečislovas Davainis-Silvestraitis). Dowojna-Sylwestrowicz (1849–1919), który w działalność litewskiego ruchu narodowego zaangażował się jeszcze w drugiej połowie XIX wieku, na swoim przykładzie chciał udowodnić, że możliwe jest ponowne „zlitewszczenie” polskojęzycznej szlachty. Był redaktorem wydawanego po polsku czasopisma „Litwa” (1908–1914), którego głównym odbiorcą była właśnie polskojęzyczna litewska szlachta","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43236811","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Unique and Multiplied Lviv: On Urban Memory in the Tales of Ukrainian Writers (on the Example of the Cycle of Stories The Lviv Series)This article is devoted to the literary images of Lviv in the cycle of stories L’vivska seriia [The Lviv Series]. Created by contemporary Ukrainian women writers, the cycle can be considered a special archive of memory, illustrating the ways of experiencing the city and thinking about it. The study analyses the stories included in the series in two aspects: what Lviv as an entity is like in the memory of Ukrainian writers, and what selected fragments of the remembered Lviv reality they refer to in creating the literary image of the city. These two ways of remembering have been defined as the memory of the city and the memory of the place: the first term is about a systemic approach, presenting the city as a gestalt, and the second one is about specific fragments of urban reality.Lwów jedyny i zwielokrotniony. O pamięci miejskiej w opowieściach ukraińskich pisarek (na przykładzie cyklu opowiadań „Seria lwowska”)Artykuł jest poświęcony literackim obrazom Lwowa w stworzonym przez współczesne ukraińskie pisarki cyklu opowieści „Seria lwowska”, który może być uznany za szczególne archiwum pamięci, ilustrujące sposoby doświadczania miasta i myślenia o nim. Autorka niniejszego tekstu analizuje wchodzące w skład serii opowiadania pod dwoma aspektami: jaki jest Lwów jako całość w pamięci ukraińskich pisarek oraz do jakich wybranych fragmentów zapamiętanej rzeczywistości lwowskiej odwołują się one w kreowaniu literackiego obrazu miasta. Te dwa sposoby pamiętania określone zostały jako pamięć miasta i pamięć miejsca: w pierwszym przypadku mamy do czynienia z podejściem systemowym, ujmującym miasto jako gestalt, w drugim zaś – z konkretnymi wycinkami miejskiej rzeczywistości.
{"title":"Lwów jedyny i zwielokrotniony. O pamięci miejskiej w opowieściach ukraińskich pisarek (na przykładzie cyklu opowiadań „Seria lwowska”)","authors":"Anastazja Podluk","doi":"10.11649/abs.2654","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2654","url":null,"abstract":"The Unique and Multiplied Lviv: On Urban Memory in the Tales of Ukrainian Writers (on the Example of the Cycle of Stories The Lviv Series)This article is devoted to the literary images of Lviv in the cycle of stories L’vivska seriia [The Lviv Series]. Created by contemporary Ukrainian women writers, the cycle can be considered a special archive of memory, illustrating the ways of experiencing the city and thinking about it. The study analyses the stories included in the series in two aspects: what Lviv as an entity is like in the memory of Ukrainian writers, and what selected fragments of the remembered Lviv reality they refer to in creating the literary image of the city. These two ways of remembering have been defined as the memory of the city and the memory of the place: the first term is about a systemic approach, presenting the city as a gestalt, and the second one is about specific fragments of urban reality.Lwów jedyny i zwielokrotniony. O pamięci miejskiej w opowieściach ukraińskich pisarek (na przykładzie cyklu opowiadań „Seria lwowska”)Artykuł jest poświęcony literackim obrazom Lwowa w stworzonym przez współczesne ukraińskie pisarki cyklu opowieści „Seria lwowska”, który może być uznany za szczególne archiwum pamięci, ilustrujące sposoby doświadczania miasta i myślenia o nim. Autorka niniejszego tekstu analizuje wchodzące w skład serii opowiadania pod dwoma aspektami: jaki jest Lwów jako całość w pamięci ukraińskich pisarek oraz do jakich wybranych fragmentów zapamiętanej rzeczywistości lwowskiej odwołują się one w kreowaniu literackiego obrazu miasta. Te dwa sposoby pamiętania określone zostały jako pamięć miasta i pamięć miejsca: w pierwszym przypadku mamy do czynienia z podejściem systemowym, ujmującym miasto jako gestalt, w drugim zaś – z konkretnymi wycinkami miejskiej rzeczywistości.","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48659074","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Polish Language in the Linguistic Landscape of VilniusThe aim of this article is to analyse the use of Polish-language signs in public space in Vilnius and to identify the reasons for the presence or, conversely, absence of Polish in the linguistic landscape of Vilnius in 2022. The subject of the study is inscriptions in Polish found in public space in the Old Town in Vilnius. As a result of the exploration carried out from December 2021 to May 2022, 52 photos of inscriptions in Polish were taken. The signs were analysed using the method adopted in the study of the linguistic landscape. They were classified according to their linguistic specificity into (1) monolingual, (2) polyphonic and (3) mixed signs. Apart from this, they were also classified into public and private ones. The specificity of the functioning of the Polish language in Vilnius is that it functions in speech rather than writing. Poles from Vilnius are multilingual and use several languages alternately. The willingness to remain anonymous by assigning oneself to the majority of society speaking a more prestigious language means that informal inscriptions (e.g. graffiti) are not created in Polish. Information signs in languages other than Lithuanian are not seen by the respondents as necessary, and their installation is effectively hampered by the system of administrative penalties.Język polski w krajobrazie językowym WilnaCelem artykułu jest analiza użycia polskich znaków językowych w przestrzeni publicznej w Wilnie i znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie są przyczyny obecności lub nieobecności języka polskiego w krajobrazie językowym Wilna w roku 2022. Przedmiotem badań są napisy w języku polskim znalezione w przestrzeni publicznej na Starówce wileńskiej. W wyniku eksploracji prowadzonej od grudnia 2021 do maja 2022 roku zgromadzono 52 zdjęcia napisów, na których występuje język polski. Znaki zostały zanalizowane metodą przyjętą w badaniach krajobrazu językowego, podzielono je według specyfiki językowej na znaki: (1) jednojęzyczne, (2) polifoniczne oraz (3) mieszane. Ponadto podzielono znaki na publiczne i prywatne. Specyfiką funkcjonowania języka polskiego w Wilnie jest jego forma mówiona, mieszkańców cechuje wielojęzyczność oraz naprzemienne użycie kilku języków. Chęć pozostania anonimowym, przypisania siebie do większości społeczeństwa mówiącej bardziej prestiżowym językiem wpływa na to, że nie powstają napisy nieformalne (np. graffiti) w języku polskim. Tablice informacyjne w innych językach niż litewski nie są postrzegane przez respondentów jako konieczne, w dodatku ich instalowanie skutecznie jest hamowane przez system kar administracyjnych.
本文的目的是分析维尔纽斯公共空间中波兰语标志的使用情况，并找出2022年维尔纽斯语言景观中波兰语存在或相反缺席的原因。这项研究的主题是在维尔纽斯老城的公共场所发现的波兰文铭文。作为从2021年12月到2022年5月进行的探索的结果，用波兰语拍摄了52张照片。使用语言景观研究中采用的方法对这些符号进行分析。根据它们的语言特殊性，它们被分为(1)单语、(2)复音和(3)混合符号。除此之外，它们还分为公共和私人。在维尔纽斯，波兰语功能的特殊性在于它的功能是口语而不是书面语。来自维尔纽斯的波兰人是多语言的，他们交替使用几种语言。通过将自己定位于社会上使用更有声望的语言的大多数人而保持匿名的意愿意味着非正式的铭文(例如涂鸦)不是用波兰语创作的。答复者认为立陶宛语以外语言的信息标志没有必要，行政处罚制度实际上妨碍了这些标志的安装。Język polski w krajobrazie językowym WilnaCelem artykułu jest analyizizużycia polskich znaków językowych w przestrzeni publicznej w Wilnie i znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie szzyzyny obecności俱乐部nieobecności języka polskiego w krajobrazie językowym Wilna w roku 2022。Przedmiotem badazisznapisy w języku polskim znalezione w przestrzeni publicznejna Starówce wileńskiej。wwyniku eksploracji proadzonej od grudnia 2021 do maja 2022 roku zgromadzono 52 zdjęcia napisów, na których występuje język polski。Znaki zostały zanalizowane metodze przyjętą w badaniach krajobrazu językowego, podzielono je według specfiki językowej na Znaki:(1) jednojęzyczne， (2) polifoniczne oraz (3) mieszane。Ponadto podzielono znaki na publiczne i prywatne。specyfikje funkjonowania języka polskiego w Wilnie jest jego forma mówiona, mieszkańców cechuje wielojęzyczność oraz naprzemienne użycie kilku języków。Chęć斑马病，斑马病，斑马病większości społeczeństwa mówiącej斑马病prestiżowym językiem wpływa na to， że斑马病，斑马病。涂鸦)w języku polskim。表信息acyjne w innych językach nijelitewski nieeze postrzegane przez respondentów jako konieczne, wdodatku，其中安装了hamojinesketznie jmojinez系统和administracynych。
{"title":"Język polski w krajobrazie językowym Wilna","authors":"Kinga Geben","doi":"10.11649/abs.2867","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2867","url":null,"abstract":"The Polish Language in the Linguistic Landscape of VilniusThe aim of this article is to analyse the use of Polish-language signs in public space in Vilnius and to identify the reasons for the presence or, conversely, absence of Polish in the linguistic landscape of Vilnius in 2022. The subject of the study is inscriptions in Polish found in public space in the Old Town in Vilnius. As a result of the exploration carried out from December 2021 to May 2022, 52 photos of inscriptions in Polish were taken. The signs were analysed using the method adopted in the study of the linguistic landscape. They were classified according to their linguistic specificity into (1) monolingual, (2) polyphonic and (3) mixed signs. Apart from this, they were also classified into public and private ones. The specificity of the functioning of the Polish language in Vilnius is that it functions in speech rather than writing. Poles from Vilnius are multilingual and use several languages alternately. The willingness to remain anonymous by assigning oneself to the majority of society speaking a more prestigious language means that informal inscriptions (e.g. graffiti) are not created in Polish. Information signs in languages other than Lithuanian are not seen by the respondents as necessary, and their installation is effectively hampered by the system of administrative penalties.Język polski w krajobrazie językowym WilnaCelem artykułu jest analiza użycia polskich znaków językowych w przestrzeni publicznej w Wilnie i znalezienie odpowiedzi na pytanie, jakie są przyczyny obecności lub nieobecności języka polskiego w krajobrazie językowym Wilna w roku 2022. Przedmiotem badań są napisy w języku polskim znalezione w przestrzeni publicznej na Starówce wileńskiej. W wyniku eksploracji prowadzonej od grudnia 2021 do maja 2022 roku zgromadzono 52 zdjęcia napisów, na których występuje język polski. Znaki zostały zanalizowane metodą przyjętą w badaniach krajobrazu językowego, podzielono je według specyfiki językowej na znaki: (1) jednojęzyczne, (2) polifoniczne oraz (3) mieszane. Ponadto podzielono znaki na publiczne i prywatne. Specyfiką funkcjonowania języka polskiego w Wilnie jest jego forma mówiona, mieszkańców cechuje wielojęzyczność oraz naprzemienne użycie kilku języków. Chęć pozostania anonimowym, przypisania siebie do większości społeczeństwa mówiącej bardziej prestiżowym językiem wpływa na to, że nie powstają napisy nieformalne (np. graffiti) w języku polskim. Tablice informacyjne w innych językach niż litewski nie są postrzegane przez respondentów jako konieczne, w dodatku ich instalowanie skutecznie jest hamowane przez system kar administracyjnych.","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43189680","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Images of Sofia in Bulgarian Poetry in the Late Twentieth and Early Twenty-First CenturiesThis article is devoted to the image of Sofia in Bulgarian poetry in the late twentieth and early twenty-first centuries. The study analyses and interprets poems of four well-known Bulgarian poets: Zlatomir Zlatanov (b. 1953), Ani Ilkov (b. 1957), Edvin Sugarev (b. 1953) and Vladimir Sabourin (b. 1967). The starting point is a synthetic presentation of the genesis and evolution of the Sofia motif in Bulgarian literary works from between the mid-eighteenth century and the 1970s. The motif of the capital city initially functions in opposition to the rural theme. Urban space is a sphere of foreign Western European influences and threatens traditional patriarchal culture. The evolution of the city motif takes place in the context of the developing new literary trends and tendencies in the interwar period (including expressionism and avant-garde). Images of the capital city as a place where the bourgeoisie lives and where poverty and social injustice reign, come from literature entangled in ideological and political contexts (the leftist poetry of the 1920s). Contemporary poets draw on traditional themes of the alienation of the city and the problematic situation of its inhabitants. Still, their thoughts are framed by postmodern philosophical reflection and native cultural and historical contexts. The subjective experience of the city of Sofia creates its various dimensions – physical, cultural, symbolic, social, mythical. A common experience for the poets is the signs of the communist ideological legacy. The periphery of the city undergoes a process of degradation and disintegration. In an existentialist perspective, Sofia’s lyrical conceptualisation points to the constant presence of irresolvable contrasts, paradoxes, and a sense of the scandalous absurdity of existence.Obrazy Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wiekuNiniejszy artykuł został poświęcony obrazowi Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wieku. Analizie i interpretacji zostały poddane wiersze czterech znanych bułgarskich poetów – Złatomira Złatanowa (ur. 1953), Ani Iłkowa (ur. 1957), Edwina Sugarewa (ur. 1953) oraz Władimira Sabourina (ur. 1967). Za punkt wyjścia uznano syntetyczne przedstawienie genezy i ewolucji motywu Sofii w piśmiennictwie bułgarskim od połowy XVIII do końca lat 70. XX wieku. Motyw miasta stołecznego początkowo funkcjonuje w opozycji do tematyki wiejskiej. Przestrzeń miejska jest sferą oddziaływania obcych wpływów zachodnioeuropejskich i zagraża tradycyjnej kulturze patriarchalnej. Ewolucja motywu miasta następuje w ramach rozwijających się nowych nurtów i tendencji literackich w okresie międzywojennym (m.in. ekspresjonizmu, awangardy). Obrazy stołecznego miasta jako miejsca życia burżuazji, panoszącej się biedy i niesprawiedliwości społecznych pochodzą z literatury uwikłanej w konteksty ideologiczno-polityczne (nurt poezji lewicowej lat
索菲亚在二十世纪末和二十一世纪初保加利亚诗歌中的形象这篇文章致力于索菲亚在二十世纪末和二十一世纪初保加利亚诗歌中的形象。本文分析并解读了保加利亚四位著名诗人的诗歌:兹拉托米尔·兹拉塔诺夫(生于1953年)、阿尼·伊尔科夫(生于1957年)、埃尔文·苏加列夫(生于1953年)和弗拉基米尔·萨伯林(生于1967年)。本文的出发点是对从18世纪中期到20世纪70年代保加利亚文学作品中索菲亚主题的起源和演变进行综合介绍。首都的主题最初是与乡村主题相对立的。城市空间是外来西欧影响的领域，威胁着传统的父权文化。城市母题的演变发生在两次世界大战期间新文学思潮和趋势(包括表现主义和先锋派)的发展背景下。把首都描绘成资产阶级生活的地方，贫穷和社会不公统治的地方，来自于纠缠在意识形态和政治背景中的文学(20世纪20年代的左翼诗歌)。当代诗人借鉴了城市的异化和城市居民的问题处境等传统主题。尽管如此，他们的思想仍然受到后现代哲学反思和本土文化和历史背景的影响。索非亚城市的主观体验创造了它的各种维度——物理的、文化的、象征的、社会的、神话的。诗人的共同经历是共产主义意识形态遗产的标志。城市的外围经历了一个退化和解体的过程。从存在主义的角度来看，索菲亚的抒情概念化指出了无法解决的对比，悖论和存在的可耻荒谬感的持续存在。obrazi Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wiekuniniiejszy artykuowzostaski poświęcony obrazowi Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wieku。分析与解释zostały poddane wiersize czterech znanych bułgarskich poetów - Złatomira Złatanowa (ur。1953)， Ani Iłkowa (ur。1957年)，Edwina Sugarewa (ur。1953) oraz Władimira Sabourina (ur。1967)。Za punkt wyjścia uznano syntetyczne przedstawienie genezy i ewolucji motywu Sofii w piśmiennictwie bułgarskim od połowy XVIII do końca l70。XX wieku。Motyw miasta stołecznego początkowo funkcjonuje w opozycji do tematyki wiejskiej。przestrzeka miiejska jest sferje oddziaływania obcych wpływów zachodnioeuropejskich i zagraża tradycyjnej kulturze patriarchalnej。Ewolucja motywu miasta następuje w ramach rozwijających sionowych nurtów i tenencji literackich w okresie międzywojennym (m.n。ekspresjonizmu awangardy)。Obrazy stołecznego miasta jako miiejsca życia burżuazji, panoszącej sibiedy i niesprawiedliwości społecznych pochodzzz文学uwikłanej w konteksty ideology - politiczne (nurt poezji lewicowej后期)XX wieku)。Współcześni poeci czerpioz tradycyjnych wątków obcości miasta i trudnego położenia jego mieszkańców, jednak rozważania ujęte szow ramy postmodernistycznej refleksji filozofficznej i rodzimych kontekstów kulturowo-historycznych。subbiektywne doświadczenie Sofii tworzy różnorodne jej wymiary - fizyczny, kulturowy, symboliczny, społeczny, mityczny。Wspólnym doświadczeniem dla poetów szoznaki komunistycznej spuścizny ideologicznej。Peryferie miasta przechodzz工艺降解了rozpadu。W perspektywie egzystencjalistycznej liryczna conceptualizacja Sofii wskazuje na nieustannizobecność nierozstrzygalnych kontrastów, paradoksów i poczucia skandalicznego荒诞istnienia。
{"title":"Obrazy Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wieku","authors":"Dorota Gołek-Sepetliewa","doi":"10.11649/abs.2638","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2638","url":null,"abstract":"Images of Sofia in Bulgarian Poetry in the Late Twentieth and Early Twenty-First CenturiesThis article is devoted to the image of Sofia in Bulgarian poetry in the late twentieth and early twenty-first centuries. The study analyses and interprets poems of four well-known Bulgarian poets: Zlatomir Zlatanov (b. 1953), Ani Ilkov (b. 1957), Edvin Sugarev (b. 1953) and Vladimir Sabourin (b. 1967). The starting point is a synthetic presentation of the genesis and evolution of the Sofia motif in Bulgarian literary works from between the mid-eighteenth century and the 1970s. The motif of the capital city initially functions in opposition to the rural theme. Urban space is a sphere of foreign Western European influences and threatens traditional patriarchal culture. The evolution of the city motif takes place in the context of the developing new literary trends and tendencies in the interwar period (including expressionism and avant-garde). Images of the capital city as a place where the bourgeoisie lives and where poverty and social injustice reign, come from literature entangled in ideological and political contexts (the leftist poetry of the 1920s). Contemporary poets draw on traditional themes of the alienation of the city and the problematic situation of its inhabitants. Still, their thoughts are framed by postmodern philosophical reflection and native cultural and historical contexts. The subjective experience of the city of Sofia creates its various dimensions – physical, cultural, symbolic, social, mythical. A common experience for the poets is the signs of the communist ideological legacy. The periphery of the city undergoes a process of degradation and disintegration. In an existentialist perspective, Sofia’s lyrical conceptualisation points to the constant presence of irresolvable contrasts, paradoxes, and a sense of the scandalous absurdity of existence.Obrazy Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wiekuNiniejszy artykuł został poświęcony obrazowi Sofii w poezji bułgarskiej u schyłku XX i na początku XXI wieku. Analizie i interpretacji zostały poddane wiersze czterech znanych bułgarskich poetów – Złatomira Złatanowa (ur. 1953), Ani Iłkowa (ur. 1957), Edwina Sugarewa (ur. 1953) oraz Władimira Sabourina (ur. 1967). Za punkt wyjścia uznano syntetyczne przedstawienie genezy i ewolucji motywu Sofii w piśmiennictwie bułgarskim od połowy XVIII do końca lat 70. XX wieku. Motyw miasta stołecznego początkowo funkcjonuje w opozycji do tematyki wiejskiej. Przestrzeń miejska jest sferą oddziaływania obcych wpływów zachodnioeuropejskich i zagraża tradycyjnej kulturze patriarchalnej. Ewolucja motywu miasta następuje w ramach rozwijających się nowych nurtów i tendencji literackich w okresie międzywojennym (m.in. ekspresjonizmu, awangardy). Obrazy stołecznego miasta jako miejsca życia burżuazji, panoszącej się biedy i niesprawiedliwości społecznych pochodzą z literatury uwikłanej w konteksty ideologiczno-polityczne (nurt poezji lewicowej lat ","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"47759614","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Contemporary Research on the Polish-Belarusian-Lithuanian Borderland on the Example of Anna Żebrowska’s MonographReviewAnna Żebrowska, Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2019, 320 pp.This review article is a discussion of the study by Anna Żebrowska Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego [The Village of Kamarova (Minsk Region): The Language of the Belarusian-Polish-Lithuanian Borderland]. The study presents the contemporary sociolinguistic situation of this borderland and describes in detail the local Belarusian dialect as it is today. Współczesne badania pogranicza polsko-białorusko-litewskiego na przykładzie monografii Anny ŻebrowskiejRecenzjaAnna Żebrowska, Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2019, 320 ss.Artykuł recenzyjny stanowi omówienie książki Anny Żebrowskiej Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, w której autorka przedstawia aktualną sytuację socjolingwistyczną na tym pograniczu, a także szczegółowy opis lokalnej gwary białoruskiej w jej obecnym kształcie.
{"title":"Współczesne badania pogranicza polsko-białorusko-litewskiego na przykładzie monografii Anny Żebrowskiej","authors":"Ewa Golachowska","doi":"10.11649/abs.2870","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2870","url":null,"abstract":"Contemporary Research on the Polish-Belarusian-Lithuanian Borderland on the Example of Anna Żebrowska’s MonographReviewAnna Żebrowska, Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2019, 320 pp.This review article is a discussion of the study by Anna Żebrowska Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego [The Village of Kamarova (Minsk Region): The Language of the Belarusian-Polish-Lithuanian Borderland]. The study presents the contemporary sociolinguistic situation of this borderland and describes in detail the local Belarusian dialect as it is today. Współczesne badania pogranicza polsko-białorusko-litewskiego na przykładzie monografii Anny ŻebrowskiejRecenzjaAnna Żebrowska, Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, 2019, 320 ss.Artykuł recenzyjny stanowi omówienie książki Anny Żebrowskiej Komarowszczyzna. Język pogranicza białorusko-polsko-litewskiego, w której autorka przedstawia aktualną sytuację socjolingwistyczną na tym pograniczu, a także szczegółowy opis lokalnej gwary białoruskiej w jej obecnym kształcie.","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48818569","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Image of Lesia Ukrainka in the Modern Urban Cultural Space of Ukraine: On the Issue of Various Forms of Keeping the National Memory on the Way to European IntegrationThis article is devoted to determining the key trends in visual “modernization” of the image of the renowned Ukrainian writer and poetess Lesia Ukrainka in the urban cultural space of twenty-first-century Ukraine as a state that is going along its way to European integration. The study examines the peculiarities of transformation of her iconic figure under the conditions of changing value paradigms which reflect the significant processes of renovation in the society’s art and ideology. The analysis conducted indicates that it is the visual methods of “modernizing” her image that reflect the emergence of several social trends oriented at the average Ukrainian of the new generation – one who, in search of the form of self-identification, is willing to connect aesthetic and axiological categories of the past with the demands of the present, to connect national identity with European identity. The transformation of Lesia Ukrainka’s image in urban culture is realized, on the one hand, by means of symbolization and sacralization, and, on the other hand, by means of kitsch, play, breaking the axiological hierarchy (de-iconization), fetishization, simulacrization, and others.Obraz Łesi Ukrainki we współczesnej miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy. O problemie różnych form zachowania pamięci narodowej na drodze do integracji europejskiejArtykuł jest poświęcony określeniu kluczowych trendów wizualnej „modernizacji” portretu słynnej ukraińskiej pisarki i poetki Łesi Ukrainki w miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy XXI wieku jako państwa na drodze do integracji europejskiej. Opracowanie analizuje osobliwości przetwarzania jej ikonicznej postaci w warunkach zmieniających się paradygmatów wartości, które odzwierciedlają istotne procesy odnowy w sztuce i ideologii społeczeństwa. Przeprowadzona analiza wskazuje, że wizualne metody „modernizacji” jej sylwetki odzwierciedlają pojawienie się kilku trendów społecznych zorientowanych na przeciętnego Ukraińca nowego pokolenia – takiego, który w poszukiwaniu formy samoidentyfikacji jest skłonny łączyć estetyczne i aksjologiczne kategorie z przeszłości z wymogami teraźniejszości, łączyć tożsamość narodową z tożsamością europejską. Przetwarzanie wizerunku Łesi Ukrainki w kulturze miejskiej dokonuje się z jednej strony za pomocą symbolizacji i sakralizacji, z drugiej zaś za pomocą m.in. kiczu, gry, obalania hierarchii aksjologicznej (deikonizacji), fetyszyzacji czy też symulakryzacji.
{"title":"The Image of Lesia Ukrainka in the Modern Urban Cultural Space of Ukraine: On the Issue of Various Forms of Keeping the National Memory on the Way to European Integration","authors":"Y. Kravchenko, O. Nikolova","doi":"10.11649/abs.2628","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2628","url":null,"abstract":"The Image of Lesia Ukrainka in the Modern Urban Cultural Space of Ukraine: On the Issue of Various Forms of Keeping the National Memory on the Way to European IntegrationThis article is devoted to determining the key trends in visual “modernization” of the image of the renowned Ukrainian writer and poetess Lesia Ukrainka in the urban cultural space of twenty-first-century Ukraine as a state that is going along its way to European integration. The study examines the peculiarities of transformation of her iconic figure under the conditions of changing value paradigms which reflect the significant processes of renovation in the society’s art and ideology. The analysis conducted indicates that it is the visual methods of “modernizing” her image that reflect the emergence of several social trends oriented at the average Ukrainian of the new generation – one who, in search of the form of self-identification, is willing to connect aesthetic and axiological categories of the past with the demands of the present, to connect national identity with European identity. The transformation of Lesia Ukrainka’s image in urban culture is realized, on the one hand, by means of symbolization and sacralization, and, on the other hand, by means of kitsch, play, breaking the axiological hierarchy (de-iconization), fetishization, simulacrization, and others.Obraz Łesi Ukrainki we współczesnej miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy. O problemie różnych form zachowania pamięci narodowej na drodze do integracji europejskiejArtykuł jest poświęcony określeniu kluczowych trendów wizualnej „modernizacji” portretu słynnej ukraińskiej pisarki i poetki Łesi Ukrainki w miejskiej przestrzeni kulturowej Ukrainy XXI wieku jako państwa na drodze do integracji europejskiej. Opracowanie analizuje osobliwości przetwarzania jej ikonicznej postaci w warunkach zmieniających się paradygmatów wartości, które odzwierciedlają istotne procesy odnowy w sztuce i ideologii społeczeństwa. Przeprowadzona analiza wskazuje, że wizualne metody „modernizacji” jej sylwetki odzwierciedlają pojawienie się kilku trendów społecznych zorientowanych na przeciętnego Ukraińca nowego pokolenia – takiego, który w poszukiwaniu formy samoidentyfikacji jest skłonny łączyć estetyczne i aksjologiczne kategorie z przeszłości z wymogami teraźniejszości, łączyć tożsamość narodową z tożsamością europejską. Przetwarzanie wizerunku Łesi Ukrainki w kulturze miejskiej dokonuje się z jednej strony za pomocą symbolizacji i sakralizacji, z drugiej zaś za pomocą m.in. kiczu, gry, obalania hierarchii aksjologicznej (deikonizacji), fetyszyzacji czy też symulakryzacji.","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42763512","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mythonymy of Interwar KaunasThe present article describes and examines the lexical tissue of the city of Kaunas related to the pagan past of the Balts – Prussians and Lithuanians. The mythonyms appear basically in three periods of the city’s existence: in the interwar period, at the turn of the 1990s and after 2004, i.e. at critical and borderline moments, when emphasising individuality, exposing identity and referring to its sources was of utmost importance. The most interesting phenomena took place in the interwar period, when by placing in the city tissue numerous objects with names borrowed from Baltic mythology, collective memory was clearly shaped and mobilised in the space previously marked by “strangers” – Imperial Russia and the German Empire. In this way, this space was effectively tamed. The importance of this process is evidenced by dozens of names associated with the pagan Balts (Kaunas is a phenomenon in this respect on the map of Lithuania), which were given in the interwar period mostly to streets and buildings located, importantly, in the then very centre of the city. In the other two periods, mythonyms were not so popular anymore: the names of deities and other creatures historically worshiped by Lithuanians were usually given to streets far away from the city centre, often in newly created districts. Thanks to this, however, Kaunas has a clearly drawn identity that spreads from the centre towards the suburbs. A place that is thoroughly permeated with the “spirit of Lithuanianness” is the Unity Square (Lith. Vienybės aikštė), scrupulously cleansed of the traces of the aforementioned dependencies, whose important point is an inconspicuous dwarf who watches over the symbolic spring of the Lithuanian nation. It is this mythonymic element that is treated with special attention in this article, and on its example, a detailed cultural analysis of the city’s space is proposed. It should be emphasised that in Kaunas the mythonyms form a thought-out, multi-layered structure, as if a separate city that is inaccessible and foreign to the strangers. The study discusses individual collections and elements of this extensive web of meanings, deliberately created by town planners and urban designers, the basis of which is the historical experience of Kaunas and Lithuania.Mitonimia międzywojennego KownaCelem artykułu jest opis i analiza tkanki nazewniczej Kowna, związanej z pogańską przeszłością Bałtów – Prusów i Litwinów. Mitonimy pojawiają się zasadniczo w trzech okresach istnienia miasta: w międzywojniu, na przełomie lat 80. i 90. oraz po roku 2004, a więc w momentach przełomowych, granicznych, kiedy podkreślanie odrębności, eksponowanie tożsamości i sięganie do jej źródeł ma niepoślednie znaczenie. Najbardziej interesujące zjawiska zachodzą w okresie międzywojennym, kiedy to poprzez umieszczanie w tkance miasta licznych obiektów o nazwach zapożyczonych z mitologii bałtyckiej wyraźnie kształtowano i mobilizowano zbiorową pamięć w przestrzeni
{"title":"Mitonimia międzywojennego Kowna","authors":"Justyna Prusinowska","doi":"10.11649/abs.2442","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/abs.2442","url":null,"abstract":"Mythonymy of Interwar KaunasThe present article describes and examines the lexical tissue of the city of Kaunas related to the pagan past of the Balts – Prussians and Lithuanians. The mythonyms appear basically in three periods of the city’s existence: in the interwar period, at the turn of the 1990s and after 2004, i.e. at critical and borderline moments, when emphasising individuality, exposing identity and referring to its sources was of utmost importance. The most interesting phenomena took place in the interwar period, when by placing in the city tissue numerous objects with names borrowed from Baltic mythology, collective memory was clearly shaped and mobilised in the space previously marked by “strangers” – Imperial Russia and the German Empire. In this way, this space was effectively tamed. The importance of this process is evidenced by dozens of names associated with the pagan Balts (Kaunas is a phenomenon in this respect on the map of Lithuania), which were given in the interwar period mostly to streets and buildings located, importantly, in the then very centre of the city. In the other two periods, mythonyms were not so popular anymore: the names of deities and other creatures historically worshiped by Lithuanians were usually given to streets far away from the city centre, often in newly created districts. Thanks to this, however, Kaunas has a clearly drawn identity that spreads from the centre towards the suburbs. A place that is thoroughly permeated with the “spirit of Lithuanianness” is the Unity Square (Lith. Vienybės aikštė), scrupulously cleansed of the traces of the aforementioned dependencies, whose important point is an inconspicuous dwarf who watches over the symbolic spring of the Lithuanian nation. It is this mythonymic element that is treated with special attention in this article, and on its example, a detailed cultural analysis of the city’s space is proposed. It should be emphasised that in Kaunas the mythonyms form a thought-out, multi-layered structure, as if a separate city that is inaccessible and foreign to the strangers. The study discusses individual collections and elements of this extensive web of meanings, deliberately created by town planners and urban designers, the basis of which is the historical experience of Kaunas and Lithuania.Mitonimia międzywojennego KownaCelem artykułu jest opis i analiza tkanki nazewniczej Kowna, związanej z pogańską przeszłością Bałtów – Prusów i Litwinów. Mitonimy pojawiają się zasadniczo w trzech okresach istnienia miasta: w międzywojniu, na przełomie lat 80. i 90. oraz po roku 2004, a więc w momentach przełomowych, granicznych, kiedy podkreślanie odrębności, eksponowanie tożsamości i sięganie do jej źródeł ma niepoślednie znaczenie. Najbardziej interesujące zjawiska zachodzą w okresie międzywojennym, kiedy to poprzez umieszczanie w tkance miasta licznych obiektów o nazwach zapożyczonych z mitologii bałtyckiej wyraźnie kształtowano i mobilizowano zbiorową pamięć w przestrzeni ","PeriodicalId":53746,"journal":{"name":"Acta Baltico-Slavica","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49418109","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：