Artykuł prezentuje rozważania nad sytuacją urbanistyczną masywu zachodniego kościoła Mariackiego w Krakowie. Kościół stoi ukośnie względem Rynku, a jego północna wieża jest wysunięta przed linię pierzei, w taki sposób, że optycznie zamyka perspektywę ulicy Floriańskiej. Wieże powstały na przełomie XIII i XIV w., w okresie intensywnej rozbudowy i przekształceń miasta. Wydaje się, że takie usytuowanie kościoła parafialnego było zabiegiem obliczonym na jak najlepsze wyeksponowanie ważnej dla komuny miejskiej budowli.
{"title":"Północna wieża kościoła Mariackiego w Krakowie w perspektywie ulicy Floriańskiej. Przyczynek do badań nad planowaniem osi widokowych w średniowieczu","authors":"Piotr Pajor","doi":"10.36744/bhs.996","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.996","url":null,"abstract":"Artykuł prezentuje rozważania nad sytuacją urbanistyczną masywu zachodniego kościoła Mariackiego w Krakowie. Kościół stoi ukośnie względem Rynku, a jego północna wieża jest wysunięta przed linię pierzei, w taki sposób, że optycznie zamyka perspektywę ulicy Floriańskiej. Wieże powstały na przełomie XIII i XIV w., w okresie intensywnej rozbudowy i przekształceń miasta. Wydaje się, że takie usytuowanie kościoła parafialnego było zabiegiem obliczonym na jak najlepsze wyeksponowanie ważnej dla komuny miejskiej budowli.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46199803","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Niezachowane wnętrza pałacu Potockich w Radzyniu Podlaskim zaprojektowane przez Jakuba Fontanę, były jedną z ostatnich, oryginalnych manifestacji estetyki rokoka w Polsce. Cechowała je oszczędna ornamentacja, wyraźna artykulacja białych boazerii za pomocą złoconych listew, ram i lizen, oraz supraporty w fantazyjnych, lecz symetrycznych ramach. Niektóre sale otrzymały dekorację ścienną, wykonaną zapewne w całości – jak wynika ze źródeł archiwalnych – przez Jana Bogumiła Plerscha, głównego (choć nie jedynego) malarza zatrudnionego przy realizacji wystroju pałacowego. Jego dziełem były też najpewniej supraporty, które próbuję przypisać konkretnym wnętrzom i zdefiniować ich sens w strukturze całej dekoracji: widoki morskie, krajobrazy górskie, sceny pasterskie oraz kompozycje z owocami i kwiatami zaaranżowane na tle parkowych perspektyw. Te ostatnie najwięcej łączy z martwymi naturami francuskiego malarza Augustina Dubuissona, zdobiącymi Sanssouci i Pałac Królewski we Wrocławiu. Z kolei widoki morskie były najpewniej wzorowane na grafice holenderskiej i stanowiły refleks holandyzmu – mody płynącej z ówczesnej Francji. Tak więc afiliacje francuskie są istotnym rysem malarskiego wystroju pałacu w Radzyniu, choć trudno mówić w tym autorskim projekcie Fontany o bezpośrednich wzorach. Niektóre malowidła Plerscha mają metaforyczny charakter i znajdują swe wyraźne ideowe potwierdzenie w dekoracji elewacji pałacowych: idea siedziby rycerza zamanifestowana za pomocą panopliów w polichromii Sali Balowej oraz koncept pałacu jako świątyni piękna i sztuki, czytelny w supraportach zdobiących Bibliotekę, przedstawiających sztuki wyzwolone, a także Architekturę Cywilną i Wojskową. Program ten nawiązywał do toposu pax et bellum – heroiczne zasługi przodków zrównoważono podkreśleniem pokojowych inicjatyw ówczesnego właściciela rezydencji – Eustachego Potockiego.
Jakub Fontana设计的Radzyn Podlaski的Potocki宫殿的内部装饰是洛可可美学在波兰的最后一次原始表现之一。它们的特点是装饰稀疏，白色镶板与镀金板条、框架和七弦琴清晰衔接，框架奇特但对称。一些房间进行了墙壁装饰，根据档案来源，可能完全由Jan BogumiłPlersch完成，他是宫殿装饰的主要（尽管不是唯一）画家。他的作品可能也是超艺术作品，我试图将其分配给特定的室内装饰，并在整个装饰的结构中定义它们的意义：海景、山地景观、牧羊人的场景以及在公园视角的背景下布置水果和鲜花的构图。后者与法国画家奥古斯丁·杜布松的静物画最为相关，他装饰着三苏奇和弗罗茨瓦夫的王宫。另一方面，海景可能是以荷兰图形为模型的，反映了当时法国的荷兰时尚。因此，法国人的背景是拉津宫殿绘画装饰的一个重要特征，尽管在这个最初的丰塔纳项目中很难谈论直接的图案。Plersch的一些画作具有隐喻性，并在宫殿外墙的装饰中找到了明确的意识形态确认：骑士座位的概念通过多色舞厅的全景表现出来，宫殿是美丽和艺术的圣殿，在装饰图书馆的超门户中清晰可见，描绘了解放的艺术，民用和军用建筑。该项目提到了topos pax et bellum——祖先的英雄功绩通过强调当时的住宅所有者Eustachy Potocki的和平倡议得到了平衡。
{"title":"Malarski wystrój pałacu w Radzyniu Podlaskim i rola Jana Bogumiła Plerscha","authors":"Aleksandra Bernatowicz","doi":"10.36744/bhs.1000","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.1000","url":null,"abstract":"Niezachowane wnętrza pałacu Potockich w Radzyniu Podlaskim zaprojektowane przez Jakuba Fontanę, były jedną z ostatnich, oryginalnych manifestacji estetyki rokoka w Polsce. Cechowała je oszczędna ornamentacja, wyraźna artykulacja białych boazerii za pomocą złoconych listew, ram i lizen, oraz supraporty w fantazyjnych, lecz symetrycznych ramach. Niektóre sale otrzymały dekorację ścienną, wykonaną zapewne w całości – jak wynika ze źródeł archiwalnych – przez Jana Bogumiła Plerscha, głównego (choć nie jedynego) malarza zatrudnionego przy realizacji wystroju pałacowego. Jego dziełem były też najpewniej supraporty, które próbuję przypisać konkretnym wnętrzom i zdefiniować ich sens w strukturze całej dekoracji: widoki morskie, krajobrazy górskie, sceny pasterskie oraz kompozycje z owocami i kwiatami zaaranżowane na tle parkowych perspektyw. Te ostatnie najwięcej łączy z martwymi naturami francuskiego malarza Augustina Dubuissona, zdobiącymi Sanssouci i Pałac Królewski we Wrocławiu. Z kolei widoki morskie były najpewniej wzorowane na grafice holenderskiej i stanowiły refleks holandyzmu – mody płynącej z ówczesnej Francji. Tak więc afiliacje francuskie są istotnym rysem malarskiego wystroju pałacu w Radzyniu, choć trudno mówić w tym autorskim projekcie Fontany o bezpośrednich wzorach. Niektóre malowidła Plerscha mają metaforyczny charakter i znajdują swe wyraźne ideowe potwierdzenie w dekoracji elewacji pałacowych: idea siedziby rycerza zamanifestowana za pomocą panopliów w polichromii Sali Balowej oraz koncept pałacu jako świątyni piękna i sztuki, czytelny w supraportach zdobiących Bibliotekę, przedstawiających sztuki wyzwolone, a także Architekturę Cywilną i Wojskową. Program ten nawiązywał do toposu pax et bellum – heroiczne zasługi przodków zrównoważono podkreśleniem pokojowych inicjatyw ówczesnego właściciela rezydencji – Eustachego Potockiego.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46283171","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The artistic activity of Tadeusz Kuntze, nicknamed ‘Taddeo Polacco’ (Zielona Góra 1727 – Rome1793) has not as yet been properly evaluated, despite him having been one of the most prolific painters active in Rome from the mid-1760s to the 1780s. An attempt at placing Kuntze’s creative accomplishments in a broader context of artistic interconnections and influences has been made. Among the latter, it is Kuntze’s bonds with the Spanish colony in Rome that are of special importance, particularly the impact of his art on the formation of young Francisco Goya. A separate, however not less important issue is the influence of the Polish artist on the Madrazo family of painters whose members played a key role in 19th-century Spanish art.
Tadeusz Kuntze，绰号“Taddeo Polacco”(Zielona Góra 1727 - Rome1793)的艺术活动尚未得到适当的评估，尽管他是1760年代中期到1780年代活跃在罗马的最多产的画家之一。试图将昆策的创作成就置于更广泛的艺术联系和影响的背景下。在后者中，昆策与西班牙殖民地罗马的联系尤为重要，尤其是他的艺术对年轻的弗朗西斯科·戈雅(Francisco Goya)形成的影响。另一个同样重要的问题是，这位波兰艺术家对马德拉佐家族的影响，该家族的成员在19世纪的西班牙艺术中发挥了关键作用。
{"title":"Tadeusz Kuntze, detto “Taddeo Polacco”, tra Roma, i Colli Albani e il Lazio","authors":"F. Petrucci","doi":"10.36744/bhs.999","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.999","url":null,"abstract":"The artistic activity of Tadeusz Kuntze, nicknamed ‘Taddeo Polacco’ (Zielona Góra 1727 – Rome1793) has not as yet been properly evaluated, despite him having been one of the most prolific painters active in Rome from the mid-1760s to the 1780s. An attempt at placing Kuntze’s creative accomplishments in a broader context of artistic interconnections and influences has been made. Among the latter, it is Kuntze’s bonds with the Spanish colony in Rome that are of special importance, particularly the impact of his art on the formation of young Francisco Goya. A separate, however not less important issue is the influence of the Polish artist on the Madrazo family of painters whose members played a key role in 19th-century Spanish art.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45028381","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Recenzja książki Przemysława Wątroby, Rysunki architektoniczne i dekoracyjne. Tylman van Gameren, t. 1-2, Warszawa 2019.
Przemysława Heptroby的评论，建筑和装饰图纸。Tylman van Gameren，t.1-2，Warszawa 2019。
{"title":"Przemysław Wątroba, Rysunki architektoniczne i dekoracyjne. Tylman van Gameren, t. 1-2, Warszawa 2019 (Katalog Zbiorów - Gabinet Rycin Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie).","authors":"S. Mossakowski","doi":"10.36744/bhs.1001","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.1001","url":null,"abstract":"Recenzja książki Przemysława Wątroby, Rysunki architektoniczne i dekoracyjne. Tylman van Gameren, t. 1-2, Warszawa 2019.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42334893","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This essay reconsiders two of the most famous monuments in Poland, the Warsaw Castle and the Sigismund Column. It argues that both evoke imperial themes, with reference to a model provided by the Habsburgs for both the architecture and the sculpture, but present them in ways that specifically express the ambitions of the Vasa dynasty.
{"title":"The Imperial Theme in Art and Architecture of the Polish Vasas","authors":"T. Kaufmann","doi":"10.36744/bhs.998","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.998","url":null,"abstract":"This essay reconsiders two of the most famous monuments in Poland, the Warsaw Castle and the Sigismund Column. It argues that both evoke imperial themes, with reference to a model provided by the Habsburgs for both the architecture and the sculpture, but present them in ways that specifically express the ambitions of the Vasa dynasty.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43744279","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Recenzja wystawy "Cud światła. Witraże średniowieczne w Polsce" (Muzeum Narodowe w Krakowie, 14 lutego – 15 sierpnia 2020), której kuratorem była dr Dobrosława Horzela.
{"title":"Cud światła. Witraże średniowieczne w Polsce, Muzeum Narodowe w Krakowie, 14 lutego – 15 sierpnia 2020, kurator Dobrosława Horzela","authors":"Peter Kovač","doi":"10.36744/bhs.1002","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.1002","url":null,"abstract":"Recenzja wystawy \"Cud światła. Witraże średniowieczne w Polsce\" (Muzeum Narodowe w Krakowie, 14 lutego – 15 sierpnia 2020), której kuratorem była dr Dobrosława Horzela.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41327155","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem artykułu jest unikatowy egzemplarz postylli Arsatiusa Seehofera w polskim przekładzie Eustachego Trepki, wydrukowany przez Hansa Daubmanna w Królewcu (1556), a obecnie przechowywany w Herzog August Bibliothek w Wolfenbüttel. Nie jest jasne, w jakich okolicznościach wolumin tam trafił, ale należy do najcenniejszych poloników w pierwotnej kolekcji Augusta zu Braunschweig-Lüneburg. Jednocześnie, jako jedyny zidentyfikowany dotąd egzemplarz postylli Seehofera/Trepki z 1556 r., pozwala przeanalizować dekorację graficzną edycji. Seria rycin, w większości wzorowanych na kompozycjach Hansa Brosamera, ujawnia strategie Daubmanna w zakresie pozyskiwania i używania klocków drzeworytniczych, przywiezionych z Norymbergi w 1554 r. Z kolei szesnastowieczna oprawa, dzieło wielkopolskiego introligatora Melchiora Neringa, a także źródła pisane, dają wgląd w pewne aspekty dystrybucji postylli Seehofera/Trepki poza Prusami. Skłaniają też do zapytania o pierwszych właścicieli egzemplarza, którzy jednak pozostają nieznani.
这篇文章的主题是尤斯塔奇·特雷普卡（Eustache Trepka）对阿尔萨蒂乌斯·泽霍费尔（Arsatius Seehofer）的《波斯特拉》（postylla）的波兰语翻译，汉斯·道布曼（Hans Daubmann）在Króleviec印刷（1556年），目前存放在Wolfenbüttel的赫尔佐格八月图书馆（Herzog August Bibliothek）。目前尚不清楚这本书是在什么情况下被送到那里的，但它是布伦瑞克-吕讷堡奥古斯特·祖原始收藏中最有价值的波兰人之一。同时，作为西霍费尔/特雷普卡1556年r的postylla的唯一复制品，它可以分析该版本的图形装饰。这一系列版画大多以汉斯·布鲁萨默的作品为蓝本，揭示了多布曼获得和使用1554年从纽伦堡进口的木版画的策略，深入了解普鲁士以外Seehofer/Trepka postyls分布的某些方面。他们还鼓励人们对该副本的第一位所有者提出疑问，然而，他们仍然不为人知。
{"title":"Szesnastowieczny królewiecki druk w Herzog August Bibliothek w Wolfenbüttel: ilustracje, oprawa i właściciele","authors":"Grażyna Jurkowlaniec, M. Herman","doi":"10.36744/bhs.997","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.997","url":null,"abstract":"Przedmiotem artykułu jest unikatowy egzemplarz postylli Arsatiusa Seehofera w polskim przekładzie Eustachego Trepki, wydrukowany przez Hansa Daubmanna w Królewcu (1556), a obecnie przechowywany w Herzog August Bibliothek w Wolfenbüttel. Nie jest jasne, w jakich okolicznościach wolumin tam trafił, ale należy do najcenniejszych poloników w pierwotnej kolekcji Augusta zu Braunschweig-Lüneburg. Jednocześnie, jako jedyny zidentyfikowany dotąd egzemplarz postylli Seehofera/Trepki z 1556 r., pozwala przeanalizować dekorację graficzną edycji. Seria rycin, w większości wzorowanych na kompozycjach Hansa Brosamera, ujawnia strategie Daubmanna w zakresie pozyskiwania i używania klocków drzeworytniczych, przywiezionych z Norymbergi w 1554 r. Z kolei szesnastowieczna oprawa, dzieło wielkopolskiego introligatora Melchiora Neringa, a także źródła pisane, dają wgląd w pewne aspekty dystrybucji postylli Seehofera/Trepki poza Prusami. Skłaniają też do zapytania o pierwszych właścicieli egzemplarza, którzy jednak pozostają nieznani.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-08-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"44585685","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Agnieszka Wysocka, „Jan Kossowski (1898-1958). Spotkanie z architekturą”, Wyd. Uniwersytetu Kazimierza Wielkiego, Bydgoszcz 2020","authors":"Lechosław Lameński","doi":"10.36744/bhs.899","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.899","url":null,"abstract":"Recenzja ksiązki Agnieszki Wysockiej o architekcie Janie Kossowskim (1898-1958).","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49546211","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Sytuacja się zmieniła. O sztuce współczesnej w Europie Środkowo-Wschodniej inaczej","authors":"Marek Maksymczak","doi":"10.36744/bhs.900","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.900","url":null,"abstract":"Recenzja ksiązki Andrzeja Szczerskiego, Transformacja. Sztuka w Europie Środkowo-Wschodniej po 1989 roku. Kraków: Wydawnictwo UJ, 2018. ","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49056092","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem artykułu jest obraz Marcella Bacciarellego (1731–1818) ze zbiorów Okręgowego Muzeum Krajoznawczego w Winnicy (Вінницький обласний краєзнавчий музей). Omawiana kompozycja, nieodnotowana dotychczas w studiach poświęconych artyście, jest obecnie eksponowana jako Portret Karola Krystiana Wettyna. W artykule przedstawiono alternatywną identyfikację modela jako Jana Rzewuskiego (1732–1759) oraz datowanie pracy na lata 1758–1759. W dalszej części tekstu wskazano jej graficzny pierwowzór i osadzono kompozycję w oeuvre artysty. Wprowadzenie do studiów nad Bacciarellim obrazu z Winnicy stanowi punkt wyjścia do rewizji wyobrażeń o wczesnym etapie jego kariery. Na przełomie lat 50. i 60. XVIII w. Jan Rzewuski nie był bowiem jedynym klientem artysty reprezentującym ten ród. W Okręgowym Muzeum Krajoznawczym w Żytomierzu (Жито́мирський обласни́й краєзна́вчий музе́й) znajdują się dwa portrety przedstawiające jego dwie siostry – Annę i Antoninę. Obrazy te, niesłusznie atrybuowane Alexandrowi Roslinowi, są dziełami Bacciarellego. Ponieważ w zbliżonym czasie artysta portretował także ojca całej trójki, Michała Rzewuskiego, postawić można tezę, że na pierwszym etapie jego kariery rodzina Rzewuskich odgrywała rolę większą, niż dotychczas przypuszczano.
{"title":"Trzy nieznane obrazy Marcella Bacciarellego z kolekcji ukraińskich","authors":"Konrad Niemira, Michał Przygoda","doi":"10.36744/bhs.895","DOIUrl":"https://doi.org/10.36744/bhs.895","url":null,"abstract":"Przedmiotem artykułu jest obraz Marcella Bacciarellego (1731–1818) ze zbiorów Okręgowego Muzeum Krajoznawczego w Winnicy (Вінницький обласний краєзнавчий музей). Omawiana kompozycja, nieodnotowana dotychczas w studiach poświęconych artyście, jest obecnie eksponowana jako Portret Karola Krystiana Wettyna. W artykule przedstawiono alternatywną identyfikację modela jako Jana Rzewuskiego (1732–1759) oraz datowanie pracy na lata 1758–1759. W dalszej części tekstu wskazano jej graficzny pierwowzór i osadzono kompozycję w oeuvre artysty. Wprowadzenie do studiów nad Bacciarellim obrazu z Winnicy stanowi punkt wyjścia do rewizji wyobrażeń o wczesnym etapie jego kariery. Na przełomie lat 50. i 60. XVIII w. Jan Rzewuski nie był bowiem jedynym klientem artysty reprezentującym ten ród. W Okręgowym Muzeum Krajoznawczym w Żytomierzu (Жито́мирський обласни́й краєзна́вчий музе́й) znajdują się dwa portrety przedstawiające jego dwie siostry – Annę i Antoninę. Obrazy te, niesłusznie atrybuowane Alexandrowi Roslinowi, są dziełami Bacciarellego. Ponieważ w zbliżonym czasie artysta portretował także ojca całej trójki, Michała Rzewuskiego, postawić można tezę, że na pierwszym etapie jego kariery rodzina Rzewuskich odgrywała rolę większą, niż dotychczas przypuszczano.","PeriodicalId":88398,"journal":{"name":"Biuletyn historii sztuki","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-05-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46969804","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：