This paper discusses the development of group insurance under European Union law. The topic is important since neither European law nor rarely any national law of the EU member states defines a group insurance contract. This, in turn, may mean that it is case law that will have a significant impact on the development of this model of insurance coverage. The purpose of this paper, therefore, is to analyze recent ECJ rulings and the positions of doctrine or European bodies on the nature of group insurance and to draw conclusions on the prospects and path of its development in the future. The topic also seems relevant to the ongoing work on the revision of the Insurance Distribution Directive.
{"title":"Quo vadis Collective Insurance? Observations on ECJ Rulings Affecting Group Insurance","authors":"Katarzyna Malinowska","doi":"10.26881/gsp.2023.3.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.3.01","url":null,"abstract":"This paper discusses the development of group insurance under European Union law. The topic is important since neither European law nor rarely any national law of the EU member states defines a group insurance contract. This, in turn, may mean that it is case law that will have a significant impact on the development of this model of insurance coverage. The purpose of this paper, therefore, is to analyze recent ECJ rulings and the positions of doctrine or European bodies on the nature of group insurance and to draw conclusions on the prospects and path of its development in the future. The topic also seems relevant to the ongoing work on the revision of the Insurance Distribution Directive.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"311 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135485162","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Przedmiotem artykułu są przyjęte w poszczególnych systemach europejskich pozasądowe modele kompensacji szkody medycznej. Autorka rozpoczyna swoje rozważania od wskazania przyczyn wprowadzenia uproszczonych modeli w zakresie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną pacjentowi w związku z leczeniem. Wskazuje na ich cechy wspólne oraz podstawowe różnice. Następnie przedstawia, według przyjętego przez siebie podziału: skandynawski model ochrony ubezpieczeniowej pacjentów oparty na first-party insurance, francuski model ubezpieczeniowy wsparty subsydiarną odpowiedzialnością państwa na zasadzie solidarności narodowej oraz quasi-ubezpieczeniowe modele zakładające możliwość zaspokojenia roszczeń pacjentów z odrębnych funduszy. W tym ostatnim przypadku zostały omówione rozwiązania austriackie i angielskie. W ostatniej części opracowania autorka prezentuje polskie regulacje oraz podstawowe zasady prowadzenia postępowania przez Wojewódzkie Komisje ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych, wskazując na ich zasadnicze wady. Dowodzi, że sugerowana propozycja likwidacji obowiązującego modelu i wprowadzenie w to miejsce nowego, stanowiącego kompilację różnych rozwiązań stosowanych w Europie może nie doprowadzić do oczekiwanego efektu, czyli skutecznej indemnizacji szkody medycznej. Przeciwnie, może oznaczać zastąpienie wadliwego rozwiązania – nowym, równie wadliwym. W końcowych rozważaniach wskazano, jakie należałoby podjąć działania, aby uzyskać optymalny, a przede wszystkim skuteczny system kompensacji szkody medycznej.
{"title":"Pozasądowe modele kompensacji szkody medycznej w wybranych krajach Unii Europejskiej – poszukiwanie optymalnego rozwiązania","authors":"Małgorzata Serwach","doi":"10.26881/gsp.2023.3.08","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.3.08","url":null,"abstract":"Przedmiotem artykułu są przyjęte w poszczególnych systemach europejskich pozasądowe modele kompensacji szkody medycznej. Autorka rozpoczyna swoje rozważania od wskazania przyczyn wprowadzenia uproszczonych modeli w zakresie odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną pacjentowi w związku z leczeniem. Wskazuje na ich cechy wspólne oraz podstawowe różnice. Następnie przedstawia, według przyjętego przez siebie podziału: skandynawski model ochrony ubezpieczeniowej pacjentów oparty na first-party insurance, francuski model ubezpieczeniowy wsparty subsydiarną odpowiedzialnością państwa na zasadzie solidarności narodowej oraz quasi-ubezpieczeniowe modele zakładające możliwość zaspokojenia roszczeń pacjentów z odrębnych funduszy. W tym ostatnim przypadku zostały omówione rozwiązania austriackie i angielskie. W ostatniej części opracowania autorka prezentuje polskie regulacje oraz podstawowe zasady prowadzenia postępowania przez Wojewódzkie Komisje ds. Orzekania o Zdarzeniach Medycznych, wskazując na ich zasadnicze wady. Dowodzi, że sugerowana propozycja likwidacji obowiązującego modelu i wprowadzenie w to miejsce nowego, stanowiącego kompilację różnych rozwiązań stosowanych w Europie może nie doprowadzić do oczekiwanego efektu, czyli skutecznej indemnizacji szkody medycznej. Przeciwnie, może oznaczać zastąpienie wadliwego rozwiązania – nowym, równie wadliwym. W końcowych rozważaniach wskazano, jakie należałoby podjąć działania, aby uzyskać optymalny, a przede wszystkim skuteczny system kompensacji szkody medycznej.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"32 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135485763","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Glosa dotyczy kwestii ugody zawartej między ubezpieczycielem a poszkodowanym i jej wpływu na stosunek prawny między poszkodowanym a ubezpieczycielem. Autorka przeanalizowała różnice i podobieństwa między roszczeniami poszkodowanego wobec ubezpieczyciela i ubezpieczającego. Omówiono także dopuszczalność ugody wielostronnej między poszkodowanym, sprawcą a ubezpieczycielem. W tekście poruszony został również temat interpretacji treści ugody przez sądy poprzednich instancji i działalności interwenienta ubocznego w procesie sądowym.
{"title":"Skutki prawne ugody między ubezpieczycielem a poszkodowanym","authors":"Aleksandra Gnas","doi":"10.26881/gsp.2023.3.13","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.3.13","url":null,"abstract":"Glosa dotyczy kwestii ugody zawartej między ubezpieczycielem a poszkodowanym i jej wpływu na stosunek prawny między poszkodowanym a ubezpieczycielem. Autorka przeanalizowała różnice i podobieństwa między roszczeniami poszkodowanego wobec ubezpieczyciela i ubezpieczającego. Omówiono także dopuszczalność ugody wielostronnej między poszkodowanym, sprawcą a ubezpieczycielem. W tekście poruszony został również temat interpretacji treści ugody przez sądy poprzednich instancji i działalności interwenienta ubocznego w procesie sądowym.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"44 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135485161","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The article describes mediation as one alternative dispute resolution method (ADR) available on the Polish insurance market. The author positions mediation among other ADRs on the market and describes the major features and advantages of mediation over traditional court proceedings. According to the author, mediation is very rarely used on the Polish insurance market. The vast majority of insurance mediation is conducted by the Mediation Centre of the Arbitration Court at the Polish Financial Supervision Authority. The author discusses the reasons for this including the relative newness of mediation as an ADR in Poland and a general lack of knowledge of it, the lack of system of comprehensive regulations for the profession of mediator, insurers’ attitude of “deny to the end” with regard to settling claims, and the mentalities the customs of their lawyers.
{"title":"Mediation in the Polish Insurance Market","authors":"Bartosz Kucharski","doi":"10.26881/gsp.2023.3.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.3.02","url":null,"abstract":"The article describes mediation as one alternative dispute resolution method (ADR) available on the Polish insurance market. The author positions mediation among other ADRs on the market and describes the major features and advantages of mediation over traditional court proceedings. According to the author, mediation is very rarely used on the Polish insurance market. The vast majority of insurance mediation is conducted by the Mediation Centre of the Arbitration Court at the Polish Financial Supervision Authority. The author discusses the reasons for this including the relative newness of mediation as an ADR in Poland and a general lack of knowledge of it, the lack of system of comprehensive regulations for the profession of mediator, insurers’ attitude of “deny to the end” with regard to settling claims, and the mentalities the customs of their lawyers.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"111 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135485762","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wynikające z kryzysu konstytucyjnego zagrożenia realizacji suwerenności Narodu można rozpatrywać w kilku kontekstach. Po pierwsze, trzeba zwrócić uwagę na konieczność ochrony woli Narodu jako suwerena w sprawach dotyczących podstawowych kwestii ustrojowych, której wyrazem są przepisy obecnie obowiązującej Konstytucji, podkreślając zarazem, że decyzję o takim a nie innym kształcie polskiego ustroju Naród podjął w 1997 r. najpierw przez przedstawicieli, a następnie bezpośrednio zatwierdzając Konstytucję w referendum. Po drugie, zagrożenia dla suwerenności Narodu można postrzegać w kontekście demokracji przedstawicielskiej, w odniesieniu do procesu wyłaniania przedstawicieli, jak również sposobu i procedur wykonywania przez nich władzy w imieniu Narodu. Po trzecie, można zastanawiać się też nad zagrożeniem suwerenności Narodu w kontekście zasady demokracji bezpośredniej rozumianej jako prawo wyrażania przez suwerena swojej woli także w okresie pomiędzy wyborami, m.in. w drodze referendum, jak też realizację innych przysługujących mu praw i wolności politycznych. Praktyka ustrojowa potwierdza, że podstawową rolę w ochronie suwerenności Narodu w różnych jej aspektach odgrywają sądy.
{"title":"Ochrona suwerenności Narodu w czasie kryzysu konstytucyjnego","authors":"Anna Rytel-Warzocha","doi":"10.26881/gsp.2023.2.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.07","url":null,"abstract":"Wynikające z kryzysu konstytucyjnego zagrożenia realizacji suwerenności Narodu można rozpatrywać w kilku kontekstach. Po pierwsze, trzeba zwrócić uwagę na konieczność ochrony woli Narodu jako suwerena w sprawach dotyczących podstawowych kwestii ustrojowych, której wyrazem są przepisy obecnie obowiązującej Konstytucji, podkreślając zarazem, że decyzję o takim a nie innym kształcie polskiego ustroju Naród podjął w 1997 r. najpierw przez przedstawicieli, a następnie bezpośrednio zatwierdzając Konstytucję w referendum. Po drugie, zagrożenia dla suwerenności Narodu można postrzegać w kontekście demokracji przedstawicielskiej, w odniesieniu do procesu wyłaniania przedstawicieli, jak również sposobu i procedur wykonywania przez nich władzy w imieniu Narodu. Po trzecie, można zastanawiać się też nad zagrożeniem suwerenności Narodu w kontekście zasady demokracji bezpośredniej rozumianej jako prawo wyrażania przez suwerena swojej woli także w okresie pomiędzy wyborami, m.in. w drodze referendum, jak też realizację innych przysługujących mu praw i wolności politycznych. Praktyka ustrojowa potwierdza, że podstawową rolę w ochronie suwerenności Narodu w różnych jej aspektach odgrywają sądy.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"12 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87784287","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
W artykule autor rozważa problematykę zasady suwerenności oraz zasady przedstawicielstwa w kontekście niekonstytucyjnych przemian ustrojowych, jakie mają miejsce w Polsce od 2015 r. Wskazując na szereg systemowych i stałych nieprawidłowości związanych z naruszaniem przez parlament takich zasad, jak zasada nadrzędności konstytucji i zasada legalizmu, autor dochodzi do wniosku, że działalność większości parlamentarnej prowadzi również do zanegowania zasady suwerenności narodu (art. 4 ust. 1 Konstytucji) oraz zasady przedstawicielstwa (art. 4 ust. 2 Konstytucji). Władza ustawodawcza, realizująca wyłącznie wolę większości parlamentarnej, przestaje reprezentować całego suwerena.
{"title":"Suwerenność i przedstawicielstwo – doświadczenia polskie (2015–2022)","authors":"Krzysztof Grajewski","doi":"10.26881/gsp.2023.2.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.04","url":null,"abstract":"W artykule autor rozważa problematykę zasady suwerenności oraz zasady przedstawicielstwa w kontekście niekonstytucyjnych przemian ustrojowych, jakie mają miejsce w Polsce od 2015 r. Wskazując na szereg systemowych i stałych nieprawidłowości związanych z naruszaniem przez parlament takich zasad, jak zasada nadrzędności konstytucji i zasada legalizmu, autor dochodzi do wniosku, że działalność większości parlamentarnej prowadzi również do zanegowania zasady suwerenności narodu (art. 4 ust. 1 Konstytucji) oraz zasady przedstawicielstwa (art. 4 ust. 2 Konstytucji). Władza ustawodawcza, realizująca wyłącznie wolę większości parlamentarnej, przestaje reprezentować całego suwerena.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"50 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"82623728","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie dotyczące charakteru zasady suwerenności ludu (narodu) z perspektywy możliwości wykonywania władzy przez ten zbiorowy podmiot suwerenności. Wnioski z tej analizy są raczej pesymistyczne. Widoczne jest bowiem daleko idące ograniczenie roli wyborców w procesie zgłaszania kandydatów w wyborach. Dodatkowo system wyborczy prowadzi do istotnego zniekształcenia woli wyborów. Także w sferze demokracji partycypacyjnej rola suwerena jest limitowana, co widoczne jest chociażby w braku możliwości doprowadzenia do referendum oddolnego, a także niemożliwości uchwalania ustaw w głosowaniu ludowym. Brakuje również wskazania okresu związania władz państwowych wynikiem referendalnym. Istotne wady mają też unormowania innych mechanizmów partycypacyjnych, takich jak: inicjatywa ustawodawcza obywateli, konsultacje społeczne czy wysłuchanie publiczne.
{"title":"Suwerenność ludu (narodu) w Polsce – zasada ustrojowa czy mit założycielski?","authors":"Piotr Uziębło","doi":"10.26881/gsp.2023.2.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.03","url":null,"abstract":"Celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie dotyczące charakteru zasady suwerenności ludu (narodu) z perspektywy możliwości wykonywania władzy przez ten zbiorowy podmiot suwerenności. Wnioski z tej analizy są raczej pesymistyczne. Widoczne jest bowiem daleko idące ograniczenie roli wyborców w procesie zgłaszania kandydatów w wyborach. Dodatkowo system wyborczy prowadzi do istotnego zniekształcenia woli wyborów. Także w sferze demokracji partycypacyjnej rola suwerena jest limitowana, co widoczne jest chociażby w braku możliwości doprowadzenia do referendum oddolnego, a także niemożliwości uchwalania ustaw w głosowaniu ludowym. Brakuje również wskazania okresu związania władz państwowych wynikiem referendalnym. Istotne wady mają też unormowania innych mechanizmów partycypacyjnych, takich jak: inicjatywa ustawodawcza obywateli, konsultacje społeczne czy wysłuchanie publiczne.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"38 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134982216","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Konstytucja RP z 1997 r. przyznaje władzę w Rzeczypospolitej Polskiej Narodowi, który realizuje ją w sposób pośredni lub bezpośredni. Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie, jakimi konkretnymi instytucjami dysponuje suweren, sprawując władzę, i czy jest to władza realna, czy bardziej pewna (polityczna) deklaracja. Niewątpliwie najważniejszą instytucją sprawowania władzy przez Naród jest jego prawo dokonywania wyborów Sejmu, Senatu i Prezydenta. Przeprowadzona analiza pokazuje, że niektóre cenzusy wyborcze przewidziane w art. 62 Konstytucji nie odpowiadają współczesnym standardom w tym zakresie. Konstytucja pozostawia również zbyt dużą swobodę ustawodawcy w kształtowaniu systemu wyborczego. Mało efektywna w procesie sprawowania władzy przez suwerena jest też instytucja referendum. Obywatele są przede wszystkim pozbawieni możliwości inicjowania referendum obowiązkowego. Taki sam wniosek nasuwa się w przypadku obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej. Obywatele nie mają prawa inicjowania ustawy o zmianie Konstytucji, zaś ustawowa regulacja obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej pozostawia wiele do życzenia. Interesujący wydaje się natomiast udział obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. O ile nie budzi przy tym wątpliwości instytucja ławników, to poważne zastrzeżenia można mieć odnośnie do propozycji wprowadzenia sędziów pokoju czy społecznych sędziów handlowych. Wszystko to prowadzi do wniosku, że władza Narodu jako suwerena jest w dużej mierze polityczną deklaracją, zaś najważniejszą realizującą ją instytucją są wybory, stąd też tak duże ich znaczenie.
{"title":"Instytucje sprawowania władzy przez suwerena w świetle Konstytucji RP z 1997 r.","authors":"Krzysztof Skotnicki","doi":"10.26881/gsp.2023.2.02","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.02","url":null,"abstract":"Konstytucja RP z 1997 r. przyznaje władzę w Rzeczypospolitej Polskiej Narodowi, który realizuje ją w sposób pośredni lub bezpośredni. Celem opracowania jest odpowiedź na pytanie, jakimi konkretnymi instytucjami dysponuje suweren, sprawując władzę, i czy jest to władza realna, czy bardziej pewna (polityczna) deklaracja. Niewątpliwie najważniejszą instytucją sprawowania władzy przez Naród jest jego prawo dokonywania wyborów Sejmu, Senatu i Prezydenta. Przeprowadzona analiza pokazuje, że niektóre cenzusy wyborcze przewidziane w art. 62 Konstytucji nie odpowiadają współczesnym standardom w tym zakresie. Konstytucja pozostawia również zbyt dużą swobodę ustawodawcy w kształtowaniu systemu wyborczego. Mało efektywna w procesie sprawowania władzy przez suwerena jest też instytucja referendum. Obywatele są przede wszystkim pozbawieni możliwości inicjowania referendum obowiązkowego. Taki sam wniosek nasuwa się w przypadku obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej. Obywatele nie mają prawa inicjowania ustawy o zmianie Konstytucji, zaś ustawowa regulacja obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej pozostawia wiele do życzenia. Interesujący wydaje się natomiast udział obywateli w sprawowaniu wymiaru sprawiedliwości. O ile nie budzi przy tym wątpliwości instytucja ławników, to poważne zastrzeżenia można mieć odnośnie do propozycji wprowadzenia sędziów pokoju czy społecznych sędziów handlowych. Wszystko to prowadzi do wniosku, że władza Narodu jako suwerena jest w dużej mierze polityczną deklaracją, zaś najważniejszą realizującą ją instytucją są wybory, stąd też tak duże ich znaczenie.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134982218","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Zagadnienie prawne analizowane w glosie dotyczy granic zasady suwerenności narodu w prawie włoskim. Autorka podejmuje analizę tego zagadnienia na tle wyroku włoskiego Sądu Konstytucyjnego (nr 50 z 15 lutego 2022 r.), w którym Sąd orzekł o niedopuszczalności przeprowadzenia referendum abrogacyjnego, mającego na celu częściowe uchylenie normy prawnej zakazującej dokonywania zabójstwa za przyzwoleniem (za zgodą) nieuleczalnie chorych pacjentów. Wyrok ten został podjęty z poszanowaniem poglądów włoskiej doktryny, która wskazuje, że zasada suwerenności narodu ma swoje granice, wyraźnie określone w Konstytucji. Naród sprawuje bowiem władzę przede wszystkim przez demokratycznie wybranych przedstawicieli do parlamentu, a jednocześnie, nawet wtedy, gdy wykonuje ją w sposób bezpośredni, jego władza jest ograniczona zasadą nadrzędności Konstytucji. Naród może wykonywać jedynie funkcję korygującą, nie mogąc zastępować ustawodawcy w stanowieniu tych ustaw, które mają charakter „konstytucyjnie niezbędnych”. Sąd Konstytucyjny zastrzega zaś dla siebie prawo do zagwarantowania powyższej reguły.
{"title":"Ograniczenia zasady suwerenności narodu we włoskim porządku prawnym","authors":"Katarzyna Jachimowicz","doi":"10.26881/gsp.2023.2.13","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.13","url":null,"abstract":"Zagadnienie prawne analizowane w glosie dotyczy granic zasady suwerenności narodu w prawie włoskim. Autorka podejmuje analizę tego zagadnienia na tle wyroku włoskiego Sądu Konstytucyjnego (nr 50 z 15 lutego 2022 r.), w którym Sąd orzekł o niedopuszczalności przeprowadzenia referendum abrogacyjnego, mającego na celu częściowe uchylenie normy prawnej zakazującej dokonywania zabójstwa za przyzwoleniem (za zgodą) nieuleczalnie chorych pacjentów. Wyrok ten został podjęty z poszanowaniem poglądów włoskiej doktryny, która wskazuje, że zasada suwerenności narodu ma swoje granice, wyraźnie określone w Konstytucji. Naród sprawuje bowiem władzę przede wszystkim przez demokratycznie wybranych przedstawicieli do parlamentu, a jednocześnie, nawet wtedy, gdy wykonuje ją w sposób bezpośredni, jego władza jest ograniczona zasadą nadrzędności Konstytucji. Naród może wykonywać jedynie funkcję korygującą, nie mogąc zastępować ustawodawcy w stanowieniu tych ustaw, które mają charakter „konstytucyjnie niezbędnych”. Sąd Konstytucyjny zastrzega zaś dla siebie prawo do zagwarantowania powyższej reguły.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"14 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77718728","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Constitutional Act No. 395/2001 Coll., an amendment to the Constitution of the Czech Republic, led not only to constitutional confirmation of the relationship between Czech law and international law, but also to the possibility of the transposition of certain powers of constitutional bodies to an international organization or institution, which created a sufficient constitutional basis for European integration and the legal foundation on which it was possible to implement the accession of the Czech Republic to the European Union.
{"title":"The European Dimension of the Constitution of the Czech Republic","authors":"J. Jiŕasek","doi":"10.26881/gsp.2023.2.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.26881/gsp.2023.2.05","url":null,"abstract":"Constitutional Act No. 395/2001 Coll., an amendment to the Constitution of the Czech Republic, led not only to constitutional confirmation of the relationship between Czech law and international law, but also to the possibility of the transposition of certain powers of constitutional bodies to an international organization or institution, which created a sufficient constitutional basis for European integration and the legal foundation on which it was possible to implement the accession of the Czech Republic to the European Union.","PeriodicalId":12629,"journal":{"name":"Gdańskie Studia Prawnicze","volume":"15 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89287861","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：