Pub Date : 2022-06-15DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss2id291
Aybüke Akçali, Ismet Boz
Bu çalışmada Samsun İli Terme İlçesinde faaliyet gösteren ziraat odasının üyesi olan çiftçilere vermekte olduğu hizmetleri ve çiftçilerin bu hizmetlerden memnuniyet durumu incelenmiştir. Araştırmanın katılımcıları ilçede faaliyet gösteren çiftçilerden Cochran örnekleme formülü ile belirlenen 384 çiftçidir. Araştırma bulgularına göre çiftçilerin ortalama yaşı 57.39, mülk arazi büyüklüğü 41.21 dekar, aylık geliri 3250 TL ve tarımsal deneyimi 40,37 yıl olarak hesaplanmıştır. Çiftçilerin tarım danışmanlarından en çok yararlandıkları konular, iyi tarım uygulamaları, bitki hastalık ve zararlıları ile mücadele, gübreleme ve bitkisel ürünlerin yetiştiriciliği konularıdır. Çiftçiler ziraat odasında görev yapan tarım danışmanlarından oldukça memnundur. Tarım danışmanlarının mesleki konularda ve çiftçilerle iletişimde yeterli donanıma sahip oldukları düşünülmektedir. Çiftçilerin ziraat odasından teknik konularda kendilerine daha çok destek olması, tarımsal ürün ve girdi fiyatları konusunda bilgilendirme yapması, sık sık köylere ziyaret programları düzenlenmesi ve pazarlama ve satış konusunda destek sağlaması yönünde beklentileri vardır.
{"title":"Çiftçilerin Ziraat Odasının Verdiği Danışmanlık Hizmetlerinden Memnuniyet Düzeyi: Samsun İli Terme İlçesi Örneği","authors":"Aybüke Akçali, Ismet Boz","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss2id291","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss2id291","url":null,"abstract":"Bu çalışmada Samsun İli Terme İlçesinde faaliyet gösteren ziraat odasının üyesi olan çiftçilere vermekte olduğu hizmetleri ve çiftçilerin bu hizmetlerden memnuniyet durumu incelenmiştir. Araştırmanın katılımcıları ilçede faaliyet gösteren çiftçilerden Cochran örnekleme formülü ile belirlenen 384 çiftçidir. Araştırma bulgularına göre çiftçilerin ortalama yaşı 57.39, mülk arazi büyüklüğü 41.21 dekar, aylık geliri 3250 TL ve tarımsal deneyimi 40,37 yıl olarak hesaplanmıştır. Çiftçilerin tarım danışmanlarından en çok yararlandıkları konular, iyi tarım uygulamaları, bitki hastalık ve zararlıları ile mücadele, gübreleme ve bitkisel ürünlerin yetiştiriciliği konularıdır. Çiftçiler ziraat odasında görev yapan tarım danışmanlarından oldukça memnundur. Tarım danışmanlarının mesleki konularda ve çiftçilerle iletişimde yeterli donanıma sahip oldukları düşünülmektedir. Çiftçilerin ziraat odasından teknik konularda kendilerine daha çok destek olması, tarımsal ürün ve girdi fiyatları konusunda bilgilendirme yapması, sık sık köylere ziyaret programları düzenlenmesi ve pazarlama ve satış konusunda destek sağlaması yönünde beklentileri vardır.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"9 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78390551","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-06-15DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss2id305
Hüseyin Arslan, Zehra Eki̇n, Mekin Yolbaş
Bu araştırma, Siirt Üniversitesi Kezer yerleşkesi Ziraat Fakültesi deneme alanında 2015 yılı yerfıstığı üretim sezonunda farklı ekim zamanlarının NC-7 ve Halisbey yerfıstığı (Arachis hypogaea L.) çeşitlerinde verim ve verim unsurları üzerindeki etkisinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Deneme, tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak, ana parsellere ekim zamanları (15 Nisan,30 Nisan,15 Mayıs, 30 Mayıs, 15 Haziran ve 30 Haziran) alt parsellere ise çeşitler yer alacak şekilde kurulmuştur. Ekimler deneme mibzeri ile yapılmıştır. Araştırmada; bitki boyu, bitki yan dal sayısı, bitki meyve sayısı, meyve iç oranı, bitki başına kabuklu meyve verimi, bitki başına tohum verimi, 100 tohum ağırlığı, dekara kabuklu verim, dekara iç verim, ham yağ oranı ve ham yağ verimi gibi özellikler incelenmiştir. Araştırma sonucunda; denemede materyal olarak kullanılan Halisbey çeşidinin (ortalama verim 451.67 kg/da) NC-7 çeşidine (ortalama verim 367.86 kg/da) göre Siirt ilinin ekolojik koşullarına daha iyi adaptasyon sağladığı, en yüksek verimin 3. Ekim zamanında (15 Mayıs) 549.40 kg/da ile Halisbey çeşidinden, en düşük verimin ise 5. Ekim zamanında 293.45 kg/da ile NC-7 çeşidinden elde edilmiştir. En düşük bitki boyunun 25.27 cm ile NC-7 çeşidinden (5. Ekim zamanı) en yüksek bitki boyunun ise 35.27 cm ile 1. Ekim zamanındaki Halisbey çeşidinden alınmıştır. Çalışmada ekim zamanlarının ve çeşitlerin verim üzerindeki etkisi istatistiki olarak önemli bulunurken ekim zamanı x çeşit interaksiyonunun önemli olmadığı tespit edildi.
{"title":"Farklı Ekim Zamanlarının Siirt Koşullarında Yerfıstığı (Arachis hypogaea L.)’nın Verim ve Verim Unsurları Üzerine Etkisi","authors":"Hüseyin Arslan, Zehra Eki̇n, Mekin Yolbaş","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss2id305","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss2id305","url":null,"abstract":"Bu araştırma, Siirt Üniversitesi Kezer yerleşkesi Ziraat Fakültesi deneme alanında 2015 yılı yerfıstığı üretim sezonunda farklı ekim zamanlarının NC-7 ve Halisbey yerfıstığı (Arachis hypogaea L.) çeşitlerinde verim ve verim unsurları üzerindeki etkisinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Deneme, tesadüf bloklarında bölünmüş parseller deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak, ana parsellere ekim zamanları (15 Nisan,30 Nisan,15 Mayıs, 30 Mayıs, 15 Haziran ve 30 Haziran) alt parsellere ise çeşitler yer alacak şekilde kurulmuştur. Ekimler deneme mibzeri ile yapılmıştır. Araştırmada; bitki boyu, bitki yan dal sayısı, bitki meyve sayısı, meyve iç oranı, bitki başına kabuklu meyve verimi, bitki başına tohum verimi, 100 tohum ağırlığı, dekara kabuklu verim, dekara iç verim, ham yağ oranı ve ham yağ verimi gibi özellikler incelenmiştir. Araştırma sonucunda; denemede materyal olarak kullanılan Halisbey çeşidinin (ortalama verim 451.67 kg/da) NC-7 çeşidine (ortalama verim 367.86 kg/da) göre Siirt ilinin ekolojik koşullarına daha iyi adaptasyon sağladığı, en yüksek verimin 3. Ekim zamanında (15 Mayıs) 549.40 kg/da ile Halisbey çeşidinden, en düşük verimin ise 5. Ekim zamanında 293.45 kg/da ile NC-7 çeşidinden elde edilmiştir. En düşük bitki boyunun 25.27 cm ile NC-7 çeşidinden (5. Ekim zamanı) en yüksek bitki boyunun ise 35.27 cm ile 1. Ekim zamanındaki Halisbey çeşidinden alınmıştır. Çalışmada ekim zamanlarının ve çeşitlerin verim üzerindeki etkisi istatistiki olarak önemli bulunurken ekim zamanı x çeşit interaksiyonunun önemli olmadığı tespit edildi.\u0000 ","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"130 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-06-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"84733075","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp58-63
Nurettin Baran, Mehtap Andirman
Bu çalışma, Batman Üniversitesi Batı Raman Kampüs alanında 2018 üretim mevsiminde farklı yerfıstığı çeşitlerinin verim ve verim parametrelerini tespit etmek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, Arıoğlu 2003, Sultan, Halisbey, NC-7, Brantley, Wilson, Çom, NC-V 11, Osmaniye-2005 olmak üzere dokuz farklı yerfıstığı çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmada kullanılan çeşitlere ait; bitki boyu, dal sayısı, meyve sayısı, meyve ağırlığı, 100 tohum ağırlığı, dekara meyve verimi, kabuk/iç oranı gibi önemli özellikler incelenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre denemeye alınan yerfıstığı çeşitlerinin en fazla bitki boyu 39.8 cm ile Çom çeşidinden, en az ise 30.17 cm ile Osmaniye 2005 çeşidinden; bitkide dal sayısı en düşük 11.33 adet ile Osmaniye 2005 çeşidinden, en yüksek ise 14.97 adet ile Arıoğlu 2003 çeşidinden; bitki başına meyve sayısı en düşük 31.9 adet ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 43.87 adet ile NC-7 çeşidinden; meyve ağırlığı en düşük 57.73 g ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 94.2 g ile NC-7 çeşidinden, 100 meyve ağırlığı en düşük 181.83 g ile NC-V-11 çeşidinden, en yüksek ise 252.63 g ile Halisbey çeşidinden; 100 tohum ağırlığı en düşük 80.46 g ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 109.09 g ile Osmaniye 2005 çeşidinden; dekara meyve verimi en düşük 418.98 kg/da ile Çom çeşidinden, en fazla ise 666.82 kg/da ile NC-7 çeşidinden; kabuk/iç oranı en düşük % 53.35 ile Sultan çeşidinden, en yüksek ise % 67.93 ile NC-7 çeşidinden elde edilmiştir. 9 farklı yerfıstığı çeşitlerinde dekara meyve verimi açısından NC-7 ve Halisbey çeşidi, iç oranında ise NC-7 ve Osmaniye-2005 çeşidi yöre koşulları için uygun olduğu görülmüştür.
{"title":"Batman Şartlarında Bazı Yerfıstığı (Arachis hypogaea L.) Çeşitlerinin Verim ve Verim Özelliklerin Belirlenmesi","authors":"Nurettin Baran, Mehtap Andirman","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp58-63","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp58-63","url":null,"abstract":"Bu çalışma, Batman Üniversitesi Batı Raman Kampüs alanında 2018 üretim mevsiminde farklı yerfıstığı çeşitlerinin verim ve verim parametrelerini tespit etmek amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, Arıoğlu 2003, Sultan, Halisbey, NC-7, Brantley, Wilson, Çom, NC-V 11, Osmaniye-2005 olmak üzere dokuz farklı yerfıstığı çeşidi materyal olarak kullanılmıştır. Deneme tesadüf blokları deneme desenine göre üç tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Araştırmada kullanılan çeşitlere ait; bitki boyu, dal sayısı, meyve sayısı, meyve ağırlığı, 100 tohum ağırlığı, dekara meyve verimi, kabuk/iç oranı gibi önemli özellikler incelenmiştir. Çalışma sonuçlarına göre denemeye alınan yerfıstığı çeşitlerinin en fazla bitki boyu 39.8 cm ile Çom çeşidinden, en az ise 30.17 cm ile Osmaniye 2005 çeşidinden; bitkide dal sayısı en düşük 11.33 adet ile Osmaniye 2005 çeşidinden, en yüksek ise 14.97 adet ile Arıoğlu 2003 çeşidinden; bitki başına meyve sayısı en düşük 31.9 adet ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 43.87 adet ile NC-7 çeşidinden; meyve ağırlığı en düşük 57.73 g ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 94.2 g ile NC-7 çeşidinden, 100 meyve ağırlığı en düşük 181.83 g ile NC-V-11 çeşidinden, en yüksek ise 252.63 g ile Halisbey çeşidinden; 100 tohum ağırlığı en düşük 80.46 g ile Çom çeşidinden, en yüksek ise 109.09 g ile Osmaniye 2005 çeşidinden; dekara meyve verimi en düşük 418.98 kg/da ile Çom çeşidinden, en fazla ise 666.82 kg/da ile NC-7 çeşidinden; kabuk/iç oranı en düşük % 53.35 ile Sultan çeşidinden, en yüksek ise % 67.93 ile NC-7 çeşidinden elde edilmiştir. 9 farklı yerfıstığı çeşitlerinde dekara meyve verimi açısından NC-7 ve Halisbey çeşidi, iç oranında ise NC-7 ve Osmaniye-2005 çeşidi yöre koşulları için uygun olduğu görülmüştür.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"9 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"73721273","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp82-89
Gülhan Muhi̇t, Behçet Kir
Bu araştırma farklı dozlarda fosfor uygulamalarının İtalyan çimi tohum verimine etkilerini incelemek amacıyla, İzmir İli Bornova İlçesi ekolojik koşullarında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme tarlalarında Aralık 2020 - Mayıs 2021 ayları arasında yürütülmüştür. Araştırmadaki denemede, tesadüf blokları deneme desenine uygun olarak 3 tekerrürlü düzenlenmiş ve parsel boyutları 2m x 2m = 4m2 olacak şekilde yürütülmüştür. Bitki materyali olarak Grasslands Bıll cinsi İtalyan çimi kullanılmıştır. Fosfor olarak ise % 45 lik triple süper fosfat formunda ve 0 – 2.5 - 5 – 7.5 ve 10 kg/da dozlarında gübre uygulanmıştır. Araştırmada, bitki boyu, başak uzunluğu, başakta başakçık sayısı, tohum verimi ve bin dane ağırlığı incelenen parametrelerdir. Araştırmada elde edilen verinin analizi sonucunda, İtalyan çiminde bitki boyu, başak uzunluğu, başakta başakçık sayısı, tohum verimi ve bin dane ağırlığı olmak üzere tüm parametrelerin uygulanan fosfor dozlarından istatistiki olarak önemli düzeyde etkilendiği görülmüştür. İtalyan çiminde incelenen unsurların fosfor gübresi dozlarından etkilenmesi lineer olarak gerçekleşmiş olup, en az verimin 0 kg/da fosfor uygulamasında elde edilirken, en yüksek verimin ise 10 kg/da fosfor uygulamasından elde edildiği saptanmıştır.
{"title":"Farklı Dozlarda Fosfor Uygulamalarının İtalyan Çimi Tohum Verimine Etkisi","authors":"Gülhan Muhi̇t, Behçet Kir","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp82-89","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp82-89","url":null,"abstract":"Bu araştırma farklı dozlarda fosfor uygulamalarının İtalyan çimi tohum verimine etkilerini incelemek amacıyla, İzmir İli Bornova İlçesi ekolojik koşullarında, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü deneme tarlalarında Aralık 2020 - Mayıs 2021 ayları arasında yürütülmüştür. Araştırmadaki denemede, tesadüf blokları deneme desenine uygun olarak 3 tekerrürlü düzenlenmiş ve parsel boyutları 2m x 2m = 4m2 olacak şekilde yürütülmüştür. Bitki materyali olarak Grasslands Bıll cinsi İtalyan çimi kullanılmıştır. Fosfor olarak ise % 45 lik triple süper fosfat formunda ve 0 – 2.5 - 5 – 7.5 ve 10 kg/da dozlarında gübre uygulanmıştır. Araştırmada, bitki boyu, başak uzunluğu, başakta başakçık sayısı, tohum verimi ve bin dane ağırlığı incelenen parametrelerdir. Araştırmada elde edilen verinin analizi sonucunda, İtalyan çiminde bitki boyu, başak uzunluğu, başakta başakçık sayısı, tohum verimi ve bin dane ağırlığı olmak üzere tüm parametrelerin uygulanan fosfor dozlarından istatistiki olarak önemli düzeyde etkilendiği görülmüştür. İtalyan çiminde incelenen unsurların fosfor gübresi dozlarından etkilenmesi lineer olarak gerçekleşmiş olup, en az verimin 0 kg/da fosfor uygulamasında elde edilirken, en yüksek verimin ise 10 kg/da fosfor uygulamasından elde edildiği saptanmıştır.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"2 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"86247564","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp7-19
Şeyda ZORER ÇELEBİ, Zübeyir Ağirağaç
Vejetasyon süresi kısa olan ekolojilerde artan gıda ihtiyacını karşılayabilmek için yüksek verim potansiyeline sahip bitkileri ürün desenine almak ve sürdürülebilirliğini sağlamak zorunludur. Deniz yosunu tarımsal sürdürülebilirliği destekleyen organik gübrelerden biridir. Bu çalışmanın amacı kısa vejetasyona sahip Van ekolojisinde ikinci ürün mısır yetiştirme olanaklarına deniz yosununun etkisini belirlemektir. Deneme 2019-2020 yıllarında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarla Bitlileri Bölümü deneme alanında yürütülmüştür. Araştırmada Tuano, Klips ve Simpatico mısır çeşitleri kullanılmıştır. İkinci ürün koşullarında ekilen çeşitlere deniz yosunu uygulaması ve kontrol muamelesi yapılmıştır. Bulgular deniz yosunu uygulamasının kontrole göre bitkilerin morfolojik gelişimlerini arttırdığını göstermiştir. En yüksek bitki boyu yaş ot verimi ve sap çapı Tuano çeşidinde deniz yosunu uygulaması ile sırasıyla 281.7 cm, 6421.8 kg/da 28.2 mm olarak belirlenmiştir. En düşük değerler ise Simpatico çeşidinin kontrol uygulamasından alınmıştır. Deniz yosunu uygulaması bitkinin yaprak oranını arttırırken sap oranını azaltmıştır. En yüksek yaprak oranı Tuano çeşidinden deniz yosunu uygulaması ile %25.5 olarak alınırken en yüksek sap oranı Klips çeşidinden kontrol grubundan %48.6 olarak elde edilmiştir. Bütün çeşitlerde deniz yosunu uygulaması ile protein miktarı artış göstermiştir. Sonuç olarak, karasal iklimin hakim olduğu Van ekolojisinde Tuano çeşidi en yüksek hasıl verime sahip olmuştur. Araştırmada kullanılan tüm çeşitlerin deniz yosunu uygulaması ile verimleri artmıştır.
{"title":"Karasal İklimde Yetiştirilen İkinci Ürün Mısırın Silaj Verimi Üzerine Deniz Yosunu Uygulamasının Etkisi","authors":"Şeyda ZORER ÇELEBİ, Zübeyir Ağirağaç","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp7-19","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp7-19","url":null,"abstract":"Vejetasyon süresi kısa olan ekolojilerde artan gıda ihtiyacını karşılayabilmek için yüksek verim potansiyeline sahip bitkileri ürün desenine almak ve sürdürülebilirliğini sağlamak zorunludur. Deniz yosunu tarımsal sürdürülebilirliği destekleyen organik gübrelerden biridir. Bu çalışmanın amacı kısa vejetasyona sahip Van ekolojisinde ikinci ürün mısır yetiştirme olanaklarına deniz yosununun etkisini belirlemektir. Deneme 2019-2020 yıllarında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tarla Bitlileri Bölümü deneme alanında yürütülmüştür. Araştırmada Tuano, Klips ve Simpatico mısır çeşitleri kullanılmıştır. İkinci ürün koşullarında ekilen çeşitlere deniz yosunu uygulaması ve kontrol muamelesi yapılmıştır. Bulgular deniz yosunu uygulamasının kontrole göre bitkilerin morfolojik gelişimlerini arttırdığını göstermiştir. En yüksek bitki boyu yaş ot verimi ve sap çapı Tuano çeşidinde deniz yosunu uygulaması ile sırasıyla 281.7 cm, 6421.8 kg/da 28.2 mm olarak belirlenmiştir. En düşük değerler ise Simpatico çeşidinin kontrol uygulamasından alınmıştır. Deniz yosunu uygulaması bitkinin yaprak oranını arttırırken sap oranını azaltmıştır. En yüksek yaprak oranı Tuano çeşidinden deniz yosunu uygulaması ile %25.5 olarak alınırken en yüksek sap oranı Klips çeşidinden kontrol grubundan %48.6 olarak elde edilmiştir. Bütün çeşitlerde deniz yosunu uygulaması ile protein miktarı artış göstermiştir. Sonuç olarak, karasal iklimin hakim olduğu Van ekolojisinde Tuano çeşidi en yüksek hasıl verime sahip olmuştur. Araştırmada kullanılan tüm çeşitlerin deniz yosunu uygulaması ile verimleri artmıştır.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"29 5","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"91455154","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp136-143
Sevilay Gül
The aim of this study was to determine chemical composition, in vitro organic matter digestibility and energy contents of H. microcarpum silage. H. microcarpum was harvested at growing stage. Forage was chopped and divided into trial two groups for the control and 5% molasses. H. microcarpum ensiled in special 1.0 liter anaerobic jars. Chemical and in vitro cellulase method were conducted on the silage which was opened on the 60th day of storage. According to the analysis of the control, 5% mollases treatments, dry matter reached 18.97%, 23.41% and metabolisable energy reached 7.65, 9.81 MJ/kg KM; while organic matter digestibility was 55.50% and 72.35%, respectively. In conclusion, addition of molasses can increase dry matter content and organic matter digestibility of canola silage.
{"title":"Investigations into Feed Value of Hippomarathrum microcarpum (Bieb) Fedtsch silages","authors":"Sevilay Gül","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp136-143","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp136-143","url":null,"abstract":"The aim of this study was to determine chemical composition, in vitro organic matter digestibility and energy contents of H. microcarpum silage. H. microcarpum was harvested at growing stage. Forage was chopped and divided into trial two groups for the control and 5% molasses. H. microcarpum ensiled in special 1.0 liter anaerobic jars. Chemical and in vitro cellulase method were conducted on the silage which was opened on the 60th day of storage. According to the analysis of the control, 5% mollases treatments, dry matter reached 18.97%, 23.41% and metabolisable energy reached 7.65, 9.81 MJ/kg KM; while organic matter digestibility was 55.50% and 72.35%, respectively. In conclusion, addition of molasses can increase dry matter content and organic matter digestibility of canola silage.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"74 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"78010264","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp32-41
Hakan Çakici, Mahmut Tepecik, N. T. Barlas
Bu çalışma, Lilium (Lilium casablanca) süs bitkisinin potasyumlu ve kalsiyumlu gübrelerin kalite parametreleri ile potasyum, kalsiyum içerikleri üzerine olan etkilerini belirlemek için yapılmıştır. Tesadüf blokları deneme desenine göre 4 tekerrürlü olarak kurulmuş ve gübre uygulamaları K0 (kontrol) , K1 (32 g m2 K2O), K2 (32 g/m2 K2O) ve Ca0 (kontrol), Ca1 (16 g/m2 CaO) ve Ca2 (24 g/m2 CaO) olacak şekilde uygulanmıştır. En uzun bitkilerin 119.2 cm ile K2 Ca1 kombinasyonunda, en kısa bitkilerin 95.9 cm ile (K0 Ca0) kontrol uygulamasında belirlenmiştir. Çiçek sapı kalınlığı 2.41 mm ile K2 Ca2 uygulamasında en büyük, 1.99 mm ile en küçük değeri kontrol (K0 Ca0) uygulamasında belirlenmiştir. En fazla gonca sayısı (4.53) K2 Ca2 uygulamasında, en az ise K0 Ca0 uygulamasında (4.13) saptanmıştır. En düşük vazo ömrünün kalsiyum uygulanmayan (Ca0) bitkilerde saptanmıştır. Vazo ömrü (gün) Ca2>(16.4) Ca1>(16.2)>Ca0(14.8) şeklinde sıralanmıştır. En uzun vazo ömrü (gün) ise potasyum ve kalsiyumun birlikte (K+Ca) uygulamalarında K2+Ca2 (18.0)>K2+Ca2 (17.2)>K2+Ca2 (15.6)>belirlenmiştir. Potasyum miktarı yapraklarda %3.38-4.16, sapta % %3.88-4.75, goncada ise % 2.72-2.98 ve Ca yapraklarda %1.40-1.78, sapta %1.57-1.91, Goncada ise %1.26-1.34 arasında değiştiği belirlenmiştir. Uygulamalar içerisinde K2 Ca2 (48 g/m2 K2O ve 24 g/m2 CaO) uygulamasının en etkili gübre kombinasyonu olduğu saptanmıştır.
{"title":"Potasyumlu ve Kalsiyumlu Gübrelemenin Lilium (Lilium casablanca) Bitkisinin Kalite Parametreleri ile K ve Ca İçeriği Üzerine Etkisi","authors":"Hakan Çakici, Mahmut Tepecik, N. T. Barlas","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp32-41","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp32-41","url":null,"abstract":"Bu çalışma, Lilium (Lilium casablanca) süs bitkisinin potasyumlu ve kalsiyumlu gübrelerin kalite parametreleri ile potasyum, kalsiyum içerikleri üzerine olan etkilerini belirlemek için yapılmıştır. Tesadüf blokları deneme desenine göre 4 tekerrürlü olarak kurulmuş ve gübre uygulamaları K0 (kontrol) , K1 (32 g m2 K2O), K2 (32 g/m2 K2O) ve Ca0 (kontrol), Ca1 (16 g/m2 CaO) ve Ca2 (24 g/m2 CaO) olacak şekilde uygulanmıştır. En uzun bitkilerin 119.2 cm ile K2 Ca1 kombinasyonunda, en kısa bitkilerin 95.9 cm ile (K0 Ca0) kontrol uygulamasında belirlenmiştir. Çiçek sapı kalınlığı 2.41 mm ile K2 Ca2 uygulamasında en büyük, 1.99 mm ile en küçük değeri kontrol (K0 Ca0) uygulamasında belirlenmiştir. En fazla gonca sayısı (4.53) K2 Ca2 uygulamasında, en az ise K0 Ca0 uygulamasında (4.13) saptanmıştır. En düşük vazo ömrünün kalsiyum uygulanmayan (Ca0) bitkilerde saptanmıştır. Vazo ömrü (gün) Ca2>(16.4) Ca1>(16.2)>Ca0(14.8) şeklinde sıralanmıştır. En uzun vazo ömrü (gün) ise potasyum ve kalsiyumun birlikte (K+Ca) uygulamalarında K2+Ca2 (18.0)>K2+Ca2 (17.2)>K2+Ca2 (15.6)>belirlenmiştir. Potasyum miktarı yapraklarda %3.38-4.16, sapta % %3.88-4.75, goncada ise % 2.72-2.98 ve Ca yapraklarda %1.40-1.78, sapta %1.57-1.91, Goncada ise %1.26-1.34 arasında değiştiği belirlenmiştir. Uygulamalar içerisinde K2 Ca2 (48 g/m2 K2O ve 24 g/m2 CaO) uygulamasının en etkili gübre kombinasyonu olduğu saptanmıştır.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"48 5 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"87690404","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu araştırmanın amacı, bıldırcın rasyonlarına farklı oranlarda probiyotik ilavesinin besi performansı ve karkas parametreleri üzerine etkilerini tespit etmektir. Araştırmada bir günlük yaşta 800 adet karışık cinsiyette bıldırcın civcivi kullanılmıştır. Bıldırcın civcivleri her birinde 200 adet civciv bulunan 4 ana gruba, her ana grup her birinde 40 civciv bulunan 5 alt gruba rastgele ayrılmıştır. Kontrol grubu(Kont), temel rasyona %0,1 Antibiyotik 'neomicin Sülfat' ilave edilen pozitif Kontrol grubu (Ant) ve temel rasyona %0,5 Toz formda Bacillus Suptilis sporları ilave edilen Deneme (DT) grubu ile bazal rasyonla beslenip suyuna % 0,1 'Bacillus Suptilis' ilave edilen deneme gurubu (DS) olmak üzere 4 farklı gruptan oluşmaktadır. Araştırma 42 gün boyunca kafes ortamında yürütülmüştür. Araştırma sonunda en yüksek canlı ağırlık ve canlı ağırlık artışı DS, en düşük canlı ağırlık Kont grubunda tespit edildi. Deneme süresince kaydedilen CA lar incelendiğinde en yüksek değer DS gurubunda tespit edildi. Çalışmada YYO ve YT verileri incelendiğinde deneme ve kontrol gurupları arasında istatistiki açıdan önemli farklılıklar bulunmuştur. İleum dokusu üzerinde yapılan incelemelerde villus uzunluğu ve cript derinliği bakımından guruplar arası fark önemsiz bulunmuştur. Rasyona probiyotik ilavesinin iç organ ağırlıklarından karaciğer, taşlık ve diğer iç organ ağırlıkları bakımından gruplar arasında fark bulunurken kalp ağırlıkları bakımından istatistiki bir fark bulunamamıştır. Dişi erkek arasında karkas ve buna bağlı olarak hemen tüm parametrelerde fark bulunmuştur. Bu farklılığın cinsiyetten kaynaklandığı düşünülerek karşılaştırmalar aynı cinsiyet ve farklı guruplar arasında yapılmıştır. Sonuç itibarıyla; besi performansı ve ölçülen diğer parametreler üzerinde yaptığı olumlu etkiler dikkate alındığında bıldırcınlarda hem toz hem de sıvı formda probiyotik kullanımının performansa olumlu katkı sağlayacağı düşünülmektedir.
{"title":"Japon Bıldırcınlarında (Couturnix Couturnix Japonica) Farklı Formlarda Probiyotik (Bacillus Sp.) Kullanılmasının Besi Performansı, Kan ve Karkas Parametreleri Üzerine Etkisi","authors":"Cahit Özcan, Tuncay Tufan, Zelal Karakoç, Kıvanç Irak, Cavit Arslan, Oktay Kaplan","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp178-188","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp178-188","url":null,"abstract":"Bu araştırmanın amacı, bıldırcın rasyonlarına farklı oranlarda probiyotik ilavesinin besi performansı ve karkas parametreleri üzerine etkilerini tespit etmektir. Araştırmada bir günlük yaşta 800 adet karışık cinsiyette bıldırcın civcivi kullanılmıştır. Bıldırcın civcivleri her birinde 200 adet civciv bulunan 4 ana gruba, her ana grup her birinde 40 civciv bulunan 5 alt gruba rastgele ayrılmıştır. Kontrol grubu(Kont), temel rasyona %0,1 Antibiyotik 'neomicin Sülfat' ilave edilen pozitif Kontrol grubu (Ant) ve temel rasyona %0,5 Toz formda Bacillus Suptilis sporları ilave edilen Deneme (DT) grubu ile bazal rasyonla beslenip suyuna % 0,1 'Bacillus Suptilis' ilave edilen deneme gurubu (DS) olmak üzere 4 farklı gruptan oluşmaktadır. Araştırma 42 gün boyunca kafes ortamında yürütülmüştür. Araştırma sonunda en yüksek canlı ağırlık ve canlı ağırlık artışı DS, en düşük canlı ağırlık Kont grubunda tespit edildi. Deneme süresince kaydedilen CA lar incelendiğinde en yüksek değer DS gurubunda tespit edildi. Çalışmada YYO ve YT verileri incelendiğinde deneme ve kontrol gurupları arasında istatistiki açıdan önemli farklılıklar bulunmuştur. İleum dokusu üzerinde yapılan incelemelerde villus uzunluğu ve cript derinliği bakımından guruplar arası fark önemsiz bulunmuştur. Rasyona probiyotik ilavesinin iç organ ağırlıklarından karaciğer, taşlık ve diğer iç organ ağırlıkları bakımından gruplar arasında fark bulunurken kalp ağırlıkları bakımından istatistiki bir fark bulunamamıştır. Dişi erkek arasında karkas ve buna bağlı olarak hemen tüm parametrelerde fark bulunmuştur. Bu farklılığın cinsiyetten kaynaklandığı düşünülerek karşılaştırmalar aynı cinsiyet ve farklı guruplar arasında yapılmıştır. Sonuç itibarıyla; besi performansı ve ölçülen diğer parametreler üzerinde yaptığı olumlu etkiler dikkate alındığında bıldırcınlarda hem toz hem de sıvı formda probiyotik kullanımının performansa olumlu katkı sağlayacağı düşünülmektedir.\u0000 ","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"10 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"89638085","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp99-109
M. A. Özcan, Derya Yücel
Araştırma, Şırnak-İdil koşullarında yetiştirilebilecek nohut Cicer arietinum L.) genotiplerinin saptanması amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, 12 genotip ve 3 çeşit (Arda, Azkan, Hasanbey) olmak üzere toplam 15 nohut geotipi materyal olarak kullanılmıştır. Araştırma, 2020-2021 kışlık yetiştirme döneminde, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Genotiplere göre değişmekle birlikte araştırma sonucunda çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı 156.7-118.7 gün, bakla bağlamaya kadar geçen gün sayısı 169.0-157.3 gün, bitki boyu 29.9-54.7 cm, ilk bakla yüksekliği 14.5-30.0 cm, bitkideki dal sayısı 2.3-4.3 adet, bitkide bakla sayısı 44.2-15.0 adet, bitkide dolu bakla sayısı 42.6-13.0 adet, bitkide tane sayısı 13.3-44.9 adet, bitkide tane ağırlığı 8.7- 14.0 g, tane verimi 166.8 -100.7 kg/da, yüz tane ağırlığı 27.7-42.3 g ve hasat indeksi değeri % 33.9-42.1 arasında değişmiştir. Sonuç olarak Şırnak-İdil ekolojik koşullarında FLIP 03-108 C ve EN 1683 nohut genotiplerinin verim ve verimle ilgili özellikler bakımından denemede yer alan kontrol çeşitleri ve diğer genotipler bakımından daha üstün oldukları belirlenmiştir. Bu genotipler ile bölge koşullarında adaptasyon çalışmalarına devam edilmesinin yanısıra, söz konusu geotiplerin ıslah programlararına aktarılması sonucuna varılmıştır. Sonuç olarak Şırnak-İdil ekolojik koşullarında FLIP 03-108 C ve EN 1683 nohut genotiplerinin verim ve verimle ilgili özellikler bakımından denemede yer alan kontrol çeşitleri ve diğer genotipler bakımından daha üstün oldukları belirlenmiştir. Bu genotipler ile bölge koşullarında adaptasyon çalışmalarına devam edilmesinin yanısıra, söz konusu geotiplerin ıslah programlararına aktarılması sonucuna varılmıştır.
{"title":"Şirnak-İdil Koşullarında Yetiştirilebilecek Kışlık Nohut Genotiplerinin Saptanması","authors":"M. A. Özcan, Derya Yücel","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp99-109","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp99-109","url":null,"abstract":"Araştırma, Şırnak-İdil koşullarında yetiştirilebilecek nohut Cicer arietinum L.) genotiplerinin saptanması amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, 12 genotip ve 3 çeşit (Arda, Azkan, Hasanbey) olmak üzere toplam 15 nohut geotipi materyal olarak kullanılmıştır. Araştırma, 2020-2021 kışlık yetiştirme döneminde, tesadüf blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak yürütülmüştür. Genotiplere göre değişmekle birlikte araştırma sonucunda çiçeklenmeye kadar geçen gün sayısı 156.7-118.7 gün, bakla bağlamaya kadar geçen gün sayısı 169.0-157.3 gün, bitki boyu 29.9-54.7 cm, ilk bakla yüksekliği 14.5-30.0 cm, bitkideki dal sayısı 2.3-4.3 adet, bitkide bakla sayısı 44.2-15.0 adet, bitkide dolu bakla sayısı 42.6-13.0 adet, bitkide tane sayısı 13.3-44.9 adet, bitkide tane ağırlığı 8.7- 14.0 g, tane verimi 166.8 -100.7 kg/da, yüz tane ağırlığı 27.7-42.3 g ve hasat indeksi değeri % 33.9-42.1 arasında değişmiştir. Sonuç olarak Şırnak-İdil ekolojik koşullarında FLIP 03-108 C ve EN 1683 nohut genotiplerinin verim ve verimle ilgili özellikler bakımından denemede yer alan kontrol çeşitleri ve diğer genotipler bakımından daha üstün oldukları belirlenmiştir. Bu genotipler ile bölge koşullarında adaptasyon çalışmalarına devam edilmesinin yanısıra, söz konusu geotiplerin ıslah programlararına aktarılması sonucuna varılmıştır.\u0000 Sonuç olarak Şırnak-İdil ekolojik koşullarında FLIP 03-108 C ve EN 1683 nohut genotiplerinin verim ve verimle ilgili özellikler bakımından denemede yer alan kontrol çeşitleri ve diğer genotipler bakımından daha üstün oldukları belirlenmiştir. Bu genotipler ile bölge koşullarında adaptasyon çalışmalarına devam edilmesinin yanısıra, söz konusu geotiplerin ıslah programlararına aktarılması sonucuna varılmıştır.","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"24 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"79271009","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2022-03-25DOI: 10.46291/ispecjasvol6iss1pp144-153
Rengin YERLİKAYA ANLİ, V. Akşahi̇n, Şeyhmus Dündar, Nadia Ali Sir Elkhtim Ahmet
Human population is anticipated to increase to 9.8 billion by 2050 and this increase causes a more intensive agricultural production. The soils are polluted as the farming activities are intensified. Fertilizers and the pesticides that are used in agriculture and the imbalanced industrialization cause heavy metals to move into the soil thereby creating soil-environmental pollution. Cadmium (Cd), one of the heavy metals, is also present in the biosphere, enters the soil as a result of natural processes and anthropogenic activities, exerting toxic effects on agricultural products, food chain and living organisms. This highly toxic and dangerous metal has come to the fore with its important role in environmental pollution due to its various usage areas. In this study, the effects of three different Cd doses on the cationic macro and micronutrient content of maize plant was investigated. Cadmium application at 2.5 and 5.0 mg kg-1 decreased shoot dry matter by % 10.8 and % 20.0 respectively compared with control treatment. While the highest macro and micronutrient contents were obtained in the control treatment, the lowest values were obtained in the Cd5 treatment. Cadmium applications were not statistically significant in shoot K, Mg and Ca concentrations but significantly decreased K and Ca contents. Compared with the control treatment, Cd applications at 2.5 and 5.0 mg/kg were determined to decrease the K content by % 9.9 and % 18.4 and Ca content by 17.7% and 21.3% respectively. When the Cd concentration and content are determined, the highest values were found to be in the Cd5 treatment. Consequently, increased Cd accumulation in shoots was determined to be associated with decreases in K, Ca, Cu, Zn, Fe and Mn uptake of maize plant. Therefore, close monitoring of nutritional problems that can potentially occur in agricultural areas contaminated with Cd might be beneficial for the evaluation of different solution proposals
{"title":"Cadmium Pollution Impairs Maize Growth and Uptake of Cationic Essential Nutrients","authors":"Rengin YERLİKAYA ANLİ, V. Akşahi̇n, Şeyhmus Dündar, Nadia Ali Sir Elkhtim Ahmet","doi":"10.46291/ispecjasvol6iss1pp144-153","DOIUrl":"https://doi.org/10.46291/ispecjasvol6iss1pp144-153","url":null,"abstract":"Human population is anticipated to increase to 9.8 billion by 2050 and this increase causes a more intensive agricultural production. The soils are polluted as the farming activities are intensified. Fertilizers and the pesticides that are used in agriculture and the imbalanced industrialization cause heavy metals to move into the soil thereby creating soil-environmental pollution. Cadmium (Cd), one of the heavy metals, is also present in the biosphere, enters the soil as a result of natural processes and anthropogenic activities, exerting toxic effects on agricultural products, food chain and living organisms. This highly toxic and dangerous metal has come to the fore with its important role in environmental pollution due to its various usage areas. In this study, the effects of three different Cd doses on the cationic macro and micronutrient content of maize plant was investigated. Cadmium application at 2.5 and 5.0 mg kg-1 decreased shoot dry matter by % 10.8 and % 20.0 respectively compared with control treatment. While the highest macro and micronutrient contents were obtained in the control treatment, the lowest values were obtained in the Cd5 treatment. Cadmium applications were not statistically significant in shoot K, Mg and Ca concentrations but significantly decreased K and Ca contents. Compared with the control treatment, Cd applications at 2.5 and 5.0 mg/kg were determined to decrease the K content by % 9.9 and % 18.4 and Ca content by 17.7% and 21.3% respectively. When the Cd concentration and content are determined, the highest values were found to be in the Cd5 treatment. Consequently, increased Cd accumulation in shoots was determined to be associated with decreases in K, Ca, Cu, Zn, Fe and Mn uptake of maize plant. Therefore, close monitoring of nutritional problems that can potentially occur in agricultural areas contaminated with Cd might be beneficial for the evaluation of different solution proposals","PeriodicalId":14680,"journal":{"name":"ISPEC Journal of Agricultural Sciences","volume":"16 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-03-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88767687","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：