Pub Date : 2020-12-31DOI: 10.21697/spch.2020.56.4.10
D. Piętka
Przedmiotem artykułu jest paradoks Zenona z Elei Korzec prosa. Wszystkie zachowane argumenty Zenona znane są z przekazów filozofów późniejszych. Korzec prosa jest zdawkowo przedstawiony przez Arystotelesa w Fizyce oraz znajduje się w Komentarzu do „Fizyki” Arystotelesa autorstwa Simplikiosa. Obydwa fragmenty, które stanowią przedmiot rozważań, zawierają częściowo odmienną terminologię oraz występują w nich rozumowania, oparte na innych schematach wnioskowania. Celem analiz zawartych w tekście jest uzasadnienie, że fragment z Fizyki Arystotelesa może sytuować omawiany paradoks jako argument przeciw ruchowi, a nie jako argument przeciw wielości, jak przedstawia się go zazwyczaj w świetle przekazu Simplikiosa. W artykule zostały przedstawione obydwa fragmenty w języku greckim wraz z autorskimi tłumaczeniami oraz szczegółową analizą ich treści. -------------- Zgłoszono: 28/09/2020. Zrecenzowano: 30/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 18/11/2020
{"title":"Dwie możliwe interpretacje paradoksu Zenona z Elei \"Korzec prosa\"","authors":"D. Piętka","doi":"10.21697/spch.2020.56.4.10","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/spch.2020.56.4.10","url":null,"abstract":"Przedmiotem artykułu jest paradoks Zenona z Elei Korzec prosa. Wszystkie zachowane argumenty Zenona znane są z przekazów filozofów późniejszych. Korzec prosa jest zdawkowo przedstawiony przez Arystotelesa w Fizyce oraz znajduje się w Komentarzu do „Fizyki” Arystotelesa autorstwa Simplikiosa. Obydwa fragmenty, które stanowią przedmiot rozważań, zawierają częściowo odmienną terminologię oraz występują w nich rozumowania, oparte na innych schematach wnioskowania. Celem analiz zawartych w tekście jest uzasadnienie, że fragment z Fizyki Arystotelesa może sytuować omawiany paradoks jako argument przeciw ruchowi, a nie jako argument przeciw wielości, jak przedstawia się go zazwyczaj w świetle przekazu Simplikiosa. W artykule zostały przedstawione obydwa fragmenty w języku greckim wraz z autorskimi tłumaczeniami oraz szczegółową analizą ich treści. \u0000-------------- \u0000Zgłoszono: 28/09/2020. Zrecenzowano: 30/10/2020. Zaakceptowano do publikacji: 18/11/2020","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"102 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"88979211","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-09-30DOI: 10.21697/spch.2020.56.3.03
Juuso Loikkanen
Some features within the physical universe appear to be so well-ordered that they have been regarded as evidence of the existence of a supernatural being who has designed them. This history of the so-called design argument is millennia-long, and various formulations of the argument have been presented. In this paper, I explore one contemporary version of the design argument proposed by the Intelligent Design movement, and analyze its advantages and disadvantages in comparison to one of the most famous classical versions of the argument.
{"title":"The design argument salvaged? Assessing the contemporary argument from improbability","authors":"Juuso Loikkanen","doi":"10.21697/spch.2020.56.3.03","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/spch.2020.56.3.03","url":null,"abstract":"Some features within the physical universe appear to be so well-ordered that they have been regarded as evidence of the existence of a supernatural being who has designed them. This history of the so-called design argument is millennia-long, and various formulations of the argument have been presented. In this paper, I explore one contemporary version of the design argument proposed by the Intelligent Design movement, and analyze its advantages and disadvantages in comparison to one of the most famous classical versions of the argument.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"17 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80191386","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-09-30DOI: 10.21697/spch.2020.56.3.01
J. Buczkowska
Ważnym elementem współczesnej dyskusji pomiędzy realizmem i antyrealizmem naukowym jest próba nadania realistycznej interpretacji historycznemu faktowi zmiany teorii w nauce. Fakt ten według L. Laudana podważa nie tylko najważniejszy argument na rzecz realizmu naukowego, ale i najważniejsze tezy tego stanowiska. Argumentem kwestionowanym przez Laudana jest twierdzenie H. Putnama, że ogromny sukces nauki w przewidywaniu zjawisk i rozwijaniu nowych technologii świadczy przynajmniej o aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych. Laudan wykazuje jednak fakty z historii nauki, gdy odnoszące sukces teorie okazywały się z biegiem czasu fałszywe. Powiązany z tym argument przeciwko realizmowi, zwany pesymistyczną indukcją (PI), głosi, iż skoro przeszłe teorie, które odniosły sukces, okazywały się fałszywe z perspektywy nowszych, to także obecne odnoszące sukces teorie mogą okazać się w przyszłości fałszywe. Podważa to tezę odnośnie związku sukcesu teorii z jej aproksymacyjną prawdziwością. Ważnym wyzwaniem dla realizmu naukowego staje się zatem uzgodnienie jego tez z faktem zmiany teorii w nauce. Najbardziej znaczących rozwiązań tego problemu dostarcza realizm strukturalny zaproponowany przez J. Worralla i semirealizm A. Chakrawarttiego. Oba stanowiska przyjmują tę samą strategię obrony realizmu, zwaną divide et impera, uznającą, że nie całe teorie, lecz tylko ich fragmenty bezpośrednio związane z sukcesem spełniają tezy realizmu. Realizm naukowy w tych sformułowaniach zostaje w znacznym stopniu ograniczony i osłabiony. Celem artykułu jest przedstawienie tych rozwiązań i pokazanie z jednej strony realistycznych odpowiedzi na argument PI, jakich dostarczają te stanowiska, z drugiej ograniczeń, jakie z nich wynikają dla realizmu naukowego. Osłabiona wersja realizmu, jaką one proponują, również nie jest wolna od istotnych trudności, na jakie musi odpowiedzieć zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm. Identyfikacja tych trudności może stanowić wskazówkę dla dalszego rozwoju stanowiska realistycznego.
{"title":"Realizm naukowy wobec zmiany teorii w nauce","authors":"J. Buczkowska","doi":"10.21697/spch.2020.56.3.01","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/spch.2020.56.3.01","url":null,"abstract":"Ważnym elementem współczesnej dyskusji pomiędzy realizmem i antyrealizmem naukowym jest próba nadania realistycznej interpretacji historycznemu faktowi zmiany teorii w nauce. Fakt ten według L. Laudana podważa nie tylko najważniejszy argument na rzecz realizmu naukowego, ale i najważniejsze tezy tego stanowiska. Argumentem kwestionowanym przez Laudana jest twierdzenie H. Putnama, że ogromny sukces nauki w przewidywaniu zjawisk i rozwijaniu nowych technologii świadczy przynajmniej o aproksymacyjnej prawdziwości teorii naukowych. Laudan wykazuje jednak fakty z historii nauki, gdy odnoszące sukces teorie okazywały się z biegiem czasu fałszywe. Powiązany z tym argument przeciwko realizmowi, zwany pesymistyczną indukcją (PI), głosi, iż skoro przeszłe teorie, które odniosły sukces, okazywały się fałszywe z perspektywy nowszych, to także obecne odnoszące sukces teorie mogą okazać się w przyszłości fałszywe. Podważa to tezę odnośnie związku sukcesu teorii z jej aproksymacyjną prawdziwością. Ważnym wyzwaniem dla realizmu naukowego staje się zatem uzgodnienie jego tez z faktem zmiany teorii w nauce. Najbardziej znaczących rozwiązań tego problemu dostarcza realizm strukturalny zaproponowany przez J. Worralla i semirealizm A. Chakrawarttiego. Oba stanowiska przyjmują tę samą strategię obrony realizmu, zwaną divide et impera, uznającą, że nie całe teorie, lecz tylko ich fragmenty bezpośrednio związane z sukcesem spełniają tezy realizmu. Realizm naukowy w tych sformułowaniach zostaje w znacznym stopniu ograniczony i osłabiony. Celem artykułu jest przedstawienie tych rozwiązań i pokazanie z jednej strony realistycznych odpowiedzi na argument PI, jakich dostarczają te stanowiska, z drugiej ograniczeń, jakie z nich wynikają dla realizmu naukowego. Osłabiona wersja realizmu, jaką one proponują, również nie jest wolna od istotnych trudności, na jakie musi odpowiedzieć zarówno realizm strukturalny, jak i semirealizm. Identyfikacja tych trudności może stanowić wskazówkę dla dalszego rozwoju stanowiska realistycznego.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"60 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80265926","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-09-30DOI: 10.21697/spch.2020.56.3.07
Joanna Skurzak
The phrase “atheist spirituality” may seem rather paradoxical at first. In practice, both atheists and theists object to it. Atheists would prefer to be called naturalists – in order to emphasize their connection with a specific tradition and interpretation of the world, and avoid being equated only with the denial of theism. They will be willing to deny the existence of any spiritual element, and thus deny the meaningfulness of religious language. It is worth stressing that this does not apply to all atheists. A new form of spirituality suggested by Francophone philosophers concerns first of all the resignation from a faith about a transcendent God, which is substituted with an undefined sacrum (what is holy, is highest) in immanence. New forms of spirituality are becoming a popular alternative to religious spirituality today. However, traditional and new spiritualities should not be treated as separate sets, as they do not necessarily compete with each other. Systems of spiritual development related to specific denominations will always provide inspiration even for atheist spirituality. The latter can indicate that apart from religion, there is also a spirituality that can develop in a person. Nihilism is not the only alternative to religion, as sometimes the defenders of the old religious order try to show. Atheist spirituality can sometimes refer to realities that are rich and enhancing.
{"title":"French atheist spirituality","authors":"Joanna Skurzak","doi":"10.21697/spch.2020.56.3.07","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/spch.2020.56.3.07","url":null,"abstract":"The phrase “atheist spirituality” may seem rather paradoxical at first. In practice, both atheists and theists object to it. Atheists would prefer to be called naturalists – in order to emphasize their connection with a specific tradition and interpretation of the world, and avoid being equated only with the denial of theism. They will be willing to deny the existence of any spiritual element, and thus deny the meaningfulness of religious language. It is worth stressing that this does not apply to all atheists. A new form of spirituality suggested by Francophone philosophers concerns first of all the resignation from a faith about a transcendent God, which is substituted with an undefined sacrum (what is holy, is highest) in immanence. New forms of spirituality are becoming a popular alternative to religious spirituality today. However, traditional and new spiritualities should not be treated as separate sets, as they do not necessarily compete with each other. Systems of spiritual development related to specific denominations will always provide inspiration even for atheist spirituality. The latter can indicate that apart from religion, there is also a spirituality that can develop in a person. Nihilism is not the only alternative to religion, as sometimes the defenders of the old religious order try to show. Atheist spirituality can sometimes refer to realities that are rich and enhancing.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"41 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-09-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75878909","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2020-06-30DOI: 10.21697/spch.2020.56.3.06
Finley Issac Lawson
This article examines the relationship between science and theology within a critical realist framework. Focusing on the role of metaphysics as a unifying starting point, especially in consideration of theological issues that are concerned with corporeality and temporality (such as in the incarnation). Some metaphysical challenges that lead to the appearance of “paradox” in the incarnation are highlighted, and the implications of two forms of holistic scientific ontology on the appearance of a paradox in the incarnation are explored. It is concluded that ultimately both science and theology are concerned with the nature of reality, and the search for coherent models that can describe the unseen. Whilst one should maintain a criticality to any realist conception of theological and scientific theories, a shared metaphysics ensures theological doctrine can continue to be interpreted with relevance in a world in which scientific thought is increasingly stretching into the meta-scientific.
{"title":"Why metaphysics matters for the science-theology debate – an incarnational case study","authors":"Finley Issac Lawson","doi":"10.21697/spch.2020.56.3.06","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/spch.2020.56.3.06","url":null,"abstract":"This article examines the relationship between science and theology within a critical realist framework. Focusing on the role of metaphysics as a unifying starting point, especially in consideration of theological issues that are concerned with corporeality and temporality (such as in the incarnation). Some metaphysical challenges that lead to the appearance of “paradox” in the incarnation are highlighted, and the implications of two forms of holistic scientific ontology on the appearance of a paradox in the incarnation are explored. It is concluded that ultimately both science and theology are concerned with the nature of reality, and the search for coherent models that can describe the unseen. Whilst one should maintain a criticality to any realist conception of theological and scientific theories, a shared metaphysics ensures theological doctrine can continue to be interpreted with relevance in a world in which scientific thought is increasingly stretching into the meta-scientific.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"51 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-06-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80534935","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Sprawozdanie z konferencji naukowej nt. Oblicza nihilizmu we współczesnej filozofii i kulturze, Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa, 23 maja 2018 r.","authors":"A. Kobyliński","doi":"10.21697/2019.55.1.41","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/2019.55.1.41","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"12 1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83361570","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Sprawozdanie z XVIII sympozjum filozoficznego nt. Filozofia dla teologów, Instytut Teologiczny im. Św. Józefa Bilczewskiego, Lwów, 28 kwietnia 2018 r.","authors":"A. Kobyliński","doi":"10.21697/2019.55.1.42","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/2019.55.1.42","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"27 2 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90430513","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"(rec.) Małgorzata Hołda, Paul Ricoeur’s Concept of Subjectivity and the Postmodern Claim of the Death of the Subject, Ignatianum University Press, Cracow 2018","authors":"Adam Graves","doi":"10.21697/2019.55.1.31","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/2019.55.1.31","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"13 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85429923","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jaką wartość dla teologicznej argumentacji za istnieniem Boga ma zasada antropiczna. Mówi ona o subtelnym „dostrojeniu” praw przyrody i parametrów kosmologicznych, bez którego we wszechświecie nie mógłby pojawić się człowiek. Wszechświat wydaje się zatem istnieć dla określonego celu, jakim jest „wyprodukowanie” rozumnego obserwatora. Ze względu na swój teleologiczny charakter zasada antropiczna jest podatna na interpretację teologiczną, w której zakłada się, że to Bóg powołuje do istnienia wszechświat przygotowany dla człowieka. W tym ujęciu Stwórca jawi się jako projektant wszechświata, ale Jego projekt dotyczy tu tylko praw przyrody – z tej racji interpretacja ta różni się zasadniczo od tzw. teorii inteligentnego projektu. W artykule uzasadniono tezę, że zasada antropiczna jest ciekawym argumentem – ale nie naukowym dowodem – za racjonalnością religijnej wiary w Boga, który jest stwórcą wszechświata.
{"title":"Uwagi o teistycznej interpretacji zasady antropicznej","authors":"T. Pabjan","doi":"10.21697/2019.55.1.04","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/2019.55.1.04","url":null,"abstract":"Artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jaką wartość dla teologicznej argumentacji za istnieniem Boga ma zasada antropiczna. Mówi ona o subtelnym „dostrojeniu” praw przyrody i parametrów kosmologicznych, bez którego we wszechświecie nie mógłby pojawić się człowiek. Wszechświat wydaje się zatem istnieć dla określonego celu, jakim jest „wyprodukowanie” rozumnego obserwatora. Ze względu na swój teleologiczny charakter zasada antropiczna jest podatna na interpretację teologiczną, w której zakłada się, że to Bóg powołuje do istnienia wszechświat przygotowany dla człowieka. W tym ujęciu Stwórca jawi się jako projektant wszechświata, ale Jego projekt dotyczy tu tylko praw przyrody – z tej racji interpretacja ta różni się zasadniczo od tzw. teorii inteligentnego projektu. W artykule uzasadniono tezę, że zasada antropiczna jest ciekawym argumentem – ale nie naukowym dowodem – za racjonalnością religijnej wiary w Boga, który jest stwórcą wszechświata.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"44 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"90281814","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Problem relacji między religią i nauką, rozumiany jako relacja między doktryną chrześcijańską i naukami przyrodniczymi, jest dzisiaj powszechnie znany i dyskutowany. Artykuł podejmuje bardzo praktyczne zagadnienie, jakim jest formowanie oraz rewidowanie światopoglądu chrześcijańskiego w kontekście spotkania się w człowieku religijnym dwóch wielkich idei: stworzenia i ewolucji. Wychodząc od zaproponowanej definicji światopoglądu, w artykule zostanie ukazany fundamentalny rys światopoglądu chrześcijańskiego oraz jego istotne cechy. Dopiero w takim świetle próbuje się przedstawić propozycję interpretacji spotkania i wzajemnego oddziaływania idei stworzenia i ewolucji. Zaproponowana relacja dialogu jest drogą do zdobywania dojrzałej postawy względem rzeczywistości zarówno dla człowieka religijnego, jak i dla ludzi uprawiających nauki przyrodnicze. Jednocześnie jest to propozycja, która, prowadząc do wewnętrznej integracji człowieka, może stać się odpowiedzią na niektóre współczesne kryzysy kultury.
{"title":"Stworzenie i ewolucja – dwa „puzzle” chrześcijańskiego światopoglądu","authors":"Marcin Napadło","doi":"10.21697/2019.55.1.05","DOIUrl":"https://doi.org/10.21697/2019.55.1.05","url":null,"abstract":"Problem relacji między religią i nauką, rozumiany jako relacja między doktryną chrześcijańską i naukami przyrodniczymi, jest dzisiaj powszechnie znany i dyskutowany. Artykuł podejmuje bardzo praktyczne zagadnienie, jakim jest formowanie oraz rewidowanie światopoglądu chrześcijańskiego w kontekście spotkania się w człowieku religijnym dwóch wielkich idei: stworzenia i ewolucji. Wychodząc od zaproponowanej definicji światopoglądu, w artykule zostanie ukazany fundamentalny rys światopoglądu chrześcijańskiego oraz jego istotne cechy. Dopiero w takim świetle próbuje się przedstawić propozycję interpretacji spotkania i wzajemnego oddziaływania idei stworzenia i ewolucji. Zaproponowana relacja dialogu jest drogą do zdobywania dojrzałej postawy względem rzeczywistości zarówno dla człowieka religijnego, jak i dla ludzi uprawiających nauki przyrodnicze. Jednocześnie jest to propozycja, która, prowadząc do wewnętrznej integracji człowieka, może stać się odpowiedzią na niektóre współczesne kryzysy kultury.","PeriodicalId":21980,"journal":{"name":"Studia Philosophiae Christianae","volume":"39 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-11-09","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"85293405","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：