Anthony G. Vorster, Camille S. Stevens‐Rumann, N. Young, Brian D. Woodward, Christopher Tsz Hin Choi, M. Chambers, A. Cheng, Michael D. Caggiano, Courtney A. Schultz, Matthew P. Thompson, Michelle Greiner, G. Aplet, R. Addington, M. Battaglia, D. Bowker, Ethan Bucholz, B. Buma, P. Evangelista, D. Huffman, S. Mueller, C. Rhoades, W. H. Romme, A. S. Sánchez Meador, W. Tinkham, Matthew C. Tuten, A. West
The influence of forest treatments on wildfire effects is challenging to interpret. This is, in part, because the impact forest treatments have on wildfire can be slight and variable across many factors. Effectiveness of a treatment also depends on the metric considered. We present and define human–fire interaction, fire behavior, and ecological metrics of forest treatment effects on wildfire and discuss important considerations and recommendations for evaluating treatments. We demonstrate these concepts using a case study from the Cameron Peak Fire in Colorado, USA. Pre-fire forest treatments generally, but not always, experienced reduced burn severity, particularly when surface fuels were reduced. Treatments in the Cameron Peak Fire have also been documented as increasing tree survivorship, aiding suppression efforts, promoting firefighter safety, and influencing fire spread. However, the impacts of pre-fire management on primary landscape-scale objectives, like watershed protection, are unknown. Discussions about the influence of pre-fire treatments on fire effects must define the indicator(s) being assessed, as the same treatment may be considered successful under one measure but not others. Thus, it is critical to bring a common language and understanding to conversations about treatment effects and advance efforts to evaluate the range of treatment effects, thus supporting treatment planning.
{"title":"Metrics and Considerations for Evaluating How Forest Treatments Alter Wildfire Behavior and Effects","authors":"Anthony G. Vorster, Camille S. Stevens‐Rumann, N. Young, Brian D. Woodward, Christopher Tsz Hin Choi, M. Chambers, A. Cheng, Michael D. Caggiano, Courtney A. Schultz, Matthew P. Thompson, Michelle Greiner, G. Aplet, R. Addington, M. Battaglia, D. Bowker, Ethan Bucholz, B. Buma, P. Evangelista, D. Huffman, S. Mueller, C. Rhoades, W. H. Romme, A. S. Sánchez Meador, W. Tinkham, Matthew C. Tuten, A. West","doi":"10.1093/jofore/fvad036","DOIUrl":"https://doi.org/10.1093/jofore/fvad036","url":null,"abstract":"\u0000 The influence of forest treatments on wildfire effects is challenging to interpret. This is, in part, because the impact forest treatments have on wildfire can be slight and variable across many factors. Effectiveness of a treatment also depends on the metric considered. We present and define human–fire interaction, fire behavior, and ecological metrics of forest treatment effects on wildfire and discuss important considerations and recommendations for evaluating treatments. We demonstrate these concepts using a case study from the Cameron Peak Fire in Colorado, USA. Pre-fire forest treatments generally, but not always, experienced reduced burn severity, particularly when surface fuels were reduced. Treatments in the Cameron Peak Fire have also been documented as increasing tree survivorship, aiding suppression efforts, promoting firefighter safety, and influencing fire spread. However, the impacts of pre-fire management on primary landscape-scale objectives, like watershed protection, are unknown. Discussions about the influence of pre-fire treatments on fire effects must define the indicator(s) being assessed, as the same treatment may be considered successful under one measure but not others. Thus, it is critical to bring a common language and understanding to conversations about treatment effects and advance efforts to evaluate the range of treatment effects, thus supporting treatment planning.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"83387010","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Companies that produce and use wood for products and energy find it increasingly important to communicate the carbon balance and potential climate effects of these activities. Computing forest carbon stocks and stock changes, and emissions from operations, are often part of institutional reporting for environmental, social, and governance purposes. This article describes an example methodology to assess forest carbon changes associated with the harvesting of wood products and proposes metrics that could be used to allocate harvesting effects to individual organizations for their reporting purposes. We discuss boundaries (types of forests and carbon pools to include), spatially appropriate evaluations given uncertainty, temporal considerations, risk of reversals, and allocation of net sequestration to products sourced from the region. We also discuss the complex nature of the biogenic carbon cycle and warn about the appropriate interpretation of this methodology. Study Implications: Purchasers of wood products are increasingly interested in the carbon effects of the wood they purchase. For example, are the forests from which this wood was harvested continuing to sequester carbon or are they in decline? One means of communicating this information would be a carbon accounting factor that expresses the net forest carbon change per unit of wood consumed. We describe an approach to develop such a factor and report results for regions of the conterminous United States. However, any single metric is unlikely to fully capture the carbon dynamics of wood sourcing, as illustrated by the carbon stock declines in the Rocky Mountain regions that cannot be attributed to forest harvesting or the very high factors for the Great Plains due to low harvest levels. We discuss several other metrics that can shed additional light on land carbon resiliency and land-use efficiency and could be considered in conjunction with net carbon stock change.
{"title":"Calculating a Land Carbon Accounting Factor in the United States: an Example and Implications","authors":"S. Prisley, Edie Sonne Hall","doi":"10.1093/jofore/fvad037","DOIUrl":"https://doi.org/10.1093/jofore/fvad037","url":null,"abstract":"Companies that produce and use wood for products and energy find it increasingly important to communicate the carbon balance and potential climate effects of these activities. Computing forest carbon stocks and stock changes, and emissions from operations, are often part of institutional reporting for environmental, social, and governance purposes. This article describes an example methodology to assess forest carbon changes associated with the harvesting of wood products and proposes metrics that could be used to allocate harvesting effects to individual organizations for their reporting purposes. We discuss boundaries (types of forests and carbon pools to include), spatially appropriate evaluations given uncertainty, temporal considerations, risk of reversals, and allocation of net sequestration to products sourced from the region. We also discuss the complex nature of the biogenic carbon cycle and warn about the appropriate interpretation of this methodology. Study Implications: Purchasers of wood products are increasingly interested in the carbon effects of the wood they purchase. For example, are the forests from which this wood was harvested continuing to sequester carbon or are they in decline? One means of communicating this information would be a carbon accounting factor that expresses the net forest carbon change per unit of wood consumed. We describe an approach to develop such a factor and report results for regions of the conterminous United States. However, any single metric is unlikely to fully capture the carbon dynamics of wood sourcing, as illustrated by the carbon stock declines in the Rocky Mountain regions that cannot be attributed to forest harvesting or the very high factors for the Great Plains due to low harvest levels. We discuss several other metrics that can shed additional light on land carbon resiliency and land-use efficiency and could be considered in conjunction with net carbon stock change.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"7 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-14","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"75623187","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ülkemizin önemli tıbbi ve aromatik bitkilerinden olan defne (Laurus nobilis L.), yerel ve ulusal ekonomik değeri yüksek odun dışı orman ürünüdür. Defnenin ihracatta önemli paya sahip olması, kırsal fakirliğin azaltılması ve ekonomik gelişmenin arttırılmasında değerlendirilebilecek bir araç haline gelmesi sonucunu doğurmuştur. Bu çalışmada defne üretiminin yoğun olarak gerçekleştiği Bursa ilinde defne bitkisinin kırsal ekonomiye katkısının ve üretici profilinin araştırılması, defne üretim sürecindeki sorunların belirlenmesi ve orman köylülerinin beklentilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Defneden hanelerin sağladığı gelirleri etkileyen değişkenleri belirlemek amacıyla korelasyon analizi yapılmıştır. Hanelerin defne bitkisinden sağladıkları gelirleri, bu gelirleri etkileyen faktörler aracılığı ile kestirmek amacıyla regresyon analizlerinden stepwise yöntemi kullanılmıştır. Defneden sağlanan gelirlerin satıldığı aracıya göre ve köylünün üretiminde rol aldığı aşamaya göre anlamlı fark olup olmadığının ve satış fiyatının aracılara göre farklılaşıp farklılaşmadığının test edilmesi amacıyla tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. Rastgele seçilen 82 orman hanesine uygulanan yüz yüze anket çalışması sonucunda defne üretimiyle ilgilenen orman köylülerinin eğitim seviyesinin düşük, ortalama asgari ücret civarında hane geliri bulunduğu ve hane gelirlerinin yaklaşık %31’ini defneden sağladığı kazancın oluşturduğu görülmüştür. Defnenin 2021 yılında Bursa ilinde, defne ile ilgilenen hanelere yıllık ortalama 10680 Türk Lirası (TL) (1205 $) katkısının olduğu ve orman köylüsüne toplam 6,1 milyon TL (688488 $) ekonomik katkı sağladığı anlaşılmıştır.
{"title":"Investigation of potential contribution of laurel (Laurus nobilis L.) production to rural economy and profile, problems and expectations of laurel producer (Case of Bursa province)","authors":"Edanur AYHAN, Neşat ERKAN","doi":"10.18182/tjf.1302497","DOIUrl":"https://doi.org/10.18182/tjf.1302497","url":null,"abstract":"Ülkemizin önemli tıbbi ve aromatik bitkilerinden olan defne (Laurus nobilis L.), yerel ve ulusal ekonomik değeri yüksek odun dışı orman ürünüdür. Defnenin ihracatta önemli paya sahip olması, kırsal fakirliğin azaltılması ve ekonomik gelişmenin arttırılmasında değerlendirilebilecek bir araç haline gelmesi sonucunu doğurmuştur. Bu çalışmada defne üretiminin yoğun olarak gerçekleştiği Bursa ilinde defne bitkisinin kırsal ekonomiye katkısının ve üretici profilinin araştırılması, defne üretim sürecindeki sorunların belirlenmesi ve orman köylülerinin beklentilerinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Defneden hanelerin sağladığı gelirleri etkileyen değişkenleri belirlemek amacıyla korelasyon analizi yapılmıştır. Hanelerin defne bitkisinden sağladıkları gelirleri, bu gelirleri etkileyen faktörler aracılığı ile kestirmek amacıyla regresyon analizlerinden stepwise yöntemi kullanılmıştır. Defneden sağlanan gelirlerin satıldığı aracıya göre ve köylünün üretiminde rol aldığı aşamaya göre anlamlı fark olup olmadığının ve satış fiyatının aracılara göre farklılaşıp farklılaşmadığının test edilmesi amacıyla tek yönlü varyans analizi uygulanmıştır. Rastgele seçilen 82 orman hanesine uygulanan yüz yüze anket çalışması sonucunda defne üretimiyle ilgilenen orman köylülerinin eğitim seviyesinin düşük, ortalama asgari ücret civarında hane geliri bulunduğu ve hane gelirlerinin yaklaşık %31’ini defneden sağladığı kazancın oluşturduğu görülmüştür. Defnenin 2021 yılında Bursa ilinde, defne ile ilgilenen hanelere yıllık ortalama 10680 Türk Lirası (TL) (1205 $) katkısının olduğu ve orman köylüsüne toplam 6,1 milyon TL (688488 $) ekonomik katkı sağladığı anlaşılmıştır.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"291 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136383350","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wildfires have caused considerable economic, ecological, and social damage in recent years. For this reason, decision-makers in wildfire management (WFM) have face increasingly difficult challenges. While decision support systems help decision-makers, it is clear that some deficiencies still persist. In this context, it is thought that the active role of local people involved in wildfire management can eliminate these deficiencies because they have experience and direct knowledge about fighting wildfires in Wildland Urban Interface (WUI) areas. Hence, their expertise can be utilized in future wildfire containment efforts. In this study, the author presents some general information about WUI, public participation, and the decision-making process and its relation to wildfires. In addition, the author will also examine previous studies on the participation of local people in wildfire management and investigate the decision-making processes regarding this issue by using Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA) technique. The results of this study suggest that there should be a widespread adoption of the community-based integrated fire management (CBIFM) approach, instead of the top-down management approach commonly employed in wildfire management. The results strongly suggest that decision-makers should reach a consensus as to how the principle of participation in fire management should work by reviewing the socio-economic interests of the local community.
{"title":"Local community participation and volunteerism in wildfire area management: A systematic review","authors":"Sezin KETE","doi":"10.18182/tjf.1278432","DOIUrl":"https://doi.org/10.18182/tjf.1278432","url":null,"abstract":"Wildfires have caused considerable economic, ecological, and social damage in recent years. For this reason, decision-makers in wildfire management (WFM) have face increasingly difficult challenges. While decision support systems help decision-makers, it is clear that some deficiencies still persist. In this context, it is thought that the active role of local people involved in wildfire management can eliminate these deficiencies because they have experience and direct knowledge about fighting wildfires in Wildland Urban Interface (WUI) areas. Hence, their expertise can be utilized in future wildfire containment efforts. In this study, the author presents some general information about WUI, public participation, and the decision-making process and its relation to wildfires. In addition, the author will also examine previous studies on the participation of local people in wildfire management and investigate the decision-making processes regarding this issue by using Preferred Reporting Items for Systematic Reviews and Meta-Analysis (PRISMA) technique. The results of this study suggest that there should be a widespread adoption of the community-based integrated fire management (CBIFM) approach, instead of the top-down management approach commonly employed in wildfire management. The results strongly suggest that decision-makers should reach a consensus as to how the principle of participation in fire management should work by reviewing the socio-economic interests of the local community.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"7 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-08-03","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"136383351","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Bu çalışma, Ankara Orman Bölge Müdürlüğünde (OBM) açık artırmalı endüstriyel odun satışlarına katılan müşterilerin özelliklerini, tomruk satış ve satış partilerinden talep, beklenti ve memnuniyetlerini ve sorunlarını öğrenmeyi amaçlamıştır. Araştırma verileri, Mart 2017-Mayıs 2018 arasındaki 14 aylık süreçte gerçekleşen 54 açık artırmalı satışın dosyaları, iki ayrı anket çalışması ve depo gözlemlerinden toplanmıştır. Bu satışlara katılan 147 müşteri ile “satış anket” 37 firma ile ise geçerli “firma anket” çalışması yapılmış, depolardaki, 1840 satış partisinin kalitesine ilişkin gözlem gerçekleştirilmiştir. Ankara OBM tomruk satışlarının alıcılarının, genelde tomruk işleyen bölge orman endüstri kuruluşları olduğu fakat bu müşterilerin yakın diğer bölgelerden de alım yaptığı görülmüştür. Müşterilerin satış partileri ile ilgili başlıca sorun ve beklentileri arz açığı, standarda uyum, kalite ve ölçüm hataları konularına odaklanmaktadır. Müşteriler, satış partilerinin aynı kalite, çap ve boy sınıfından emval içermesini istemektedir. Ayrıca müşterilerin tutum ve beklentileri, işletmeler arasında ve benzer çalışmalarla bazı noktalarda örtüşürken, bazılarında ayrışmaktadır. Sonuç olarak, her bölge müdürlüğüne özel pazarlama programı hazırlanarak, kendi müşterilerini izlemeleri ve tatmin etmeleri önerilmektedir.
{"title":"Müşterilerin açık artırmalı tomruk satışlarından beklentileri: Ankara Orman Bölge Müdürlüğü örneği","authors":"Güven KAYA, Kenan OK, Celal KULAÇ","doi":"10.18182/tjf.1312231","DOIUrl":"https://doi.org/10.18182/tjf.1312231","url":null,"abstract":"Bu çalışma, Ankara Orman Bölge Müdürlüğünde (OBM) açık artırmalı endüstriyel odun satışlarına katılan müşterilerin özelliklerini, tomruk satış ve satış partilerinden talep, beklenti ve memnuniyetlerini ve sorunlarını öğrenmeyi amaçlamıştır. Araştırma verileri, Mart 2017-Mayıs 2018 arasındaki 14 aylık süreçte gerçekleşen 54 açık artırmalı satışın dosyaları, iki ayrı anket çalışması ve depo gözlemlerinden toplanmıştır. Bu satışlara katılan 147 müşteri ile “satış anket” 37 firma ile ise geçerli “firma anket” çalışması yapılmış, depolardaki, 1840 satış partisinin kalitesine ilişkin gözlem gerçekleştirilmiştir. Ankara OBM tomruk satışlarının alıcılarının, genelde tomruk işleyen bölge orman endüstri kuruluşları olduğu fakat bu müşterilerin yakın diğer bölgelerden de alım yaptığı görülmüştür. Müşterilerin satış partileri ile ilgili başlıca sorun ve beklentileri arz açığı, standarda uyum, kalite ve ölçüm hataları konularına odaklanmaktadır. Müşteriler, satış partilerinin aynı kalite, çap ve boy sınıfından emval içermesini istemektedir. Ayrıca müşterilerin tutum ve beklentileri, işletmeler arasında ve benzer çalışmalarla bazı noktalarda örtüşürken, bazılarında ayrışmaktadır. Sonuç olarak, her bölge müdürlüğüne özel pazarlama programı hazırlanarak, kendi müşterilerini izlemeleri ve tatmin etmeleri önerilmektedir.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"133 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135313876","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Su yeryüzünde yaşayan tüm canlıların gereksinim duyduğu en önemli doğal kaynaklardan biridir. Bu kadar büyük bir öneme sahip olan suyun kalitesi sanayileşme ve nüfus artışına paralel olarak bozulabilmektedir. İklim ve arazi kullanımı su kalitesini etkileyen iki önemli faktördür. Özellikle kurak ve yarı kurak iklim özelliklerine sahip bölgelerde arazi kullanımı ve su kalitesinin kontrolü, diğer bölgelere nazaran daha da büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada yarı kurak iklim özellikleri gösteren Eskişehir ilinde bir yağış havzası boyunca farklı arazi kullanımlarının (orman, mesire ve tarım) bazı su kalite parametreleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada Çöppınarı havzası akarsularında tarımsal amaçlı arazi kullanımının orman ve mesire amaçlı kullanıma oranla kalsiyum (Ca+2), magnezyum (Mg+2), sodyum (Na+), potasyum (K+), klorür (Cl-), sülfat (SO4-2), ve elektriksel iletkenlik (EC) değerlerini önemli oranda artırdığı belirlenmiştir. Bu nedenle tarımsal alanlarda gübre kullanımında daha dikkatli olunmalıdır. Bu tür arazilerin yoğun olduğu akarsularda belirli dönemlerde su kalitesi ölçümleri yapılarak gerekli tedbirler alınmalıdır.
{"title":"The effect of different land uses on some water quality parameters in the Çöppınarı stream watershed in Eskişehir province","authors":"Nihat ARSLAN, Mehmet ÖZCAN","doi":"10.18182/tjf.1274415","DOIUrl":"https://doi.org/10.18182/tjf.1274415","url":null,"abstract":"Su yeryüzünde yaşayan tüm canlıların gereksinim duyduğu en önemli doğal kaynaklardan biridir. Bu kadar büyük bir öneme sahip olan suyun kalitesi sanayileşme ve nüfus artışına paralel olarak bozulabilmektedir. İklim ve arazi kullanımı su kalitesini etkileyen iki önemli faktördür. Özellikle kurak ve yarı kurak iklim özelliklerine sahip bölgelerde arazi kullanımı ve su kalitesinin kontrolü, diğer bölgelere nazaran daha da büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada yarı kurak iklim özellikleri gösteren Eskişehir ilinde bir yağış havzası boyunca farklı arazi kullanımlarının (orman, mesire ve tarım) bazı su kalite parametreleri üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışmada Çöppınarı havzası akarsularında tarımsal amaçlı arazi kullanımının orman ve mesire amaçlı kullanıma oranla kalsiyum (Ca+2), magnezyum (Mg+2), sodyum (Na+), potasyum (K+), klorür (Cl-), sülfat (SO4-2), ve elektriksel iletkenlik (EC) değerlerini önemli oranda artırdığı belirlenmiştir. Bu nedenle tarımsal alanlarda gübre kullanımında daha dikkatli olunmalıdır. Bu tür arazilerin yoğun olduğu akarsularda belirli dönemlerde su kalitesi ölçümleri yapılarak gerekli tedbirler alınmalıdır.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135756592","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Özgür KİRACIOĞLU, Rıza KARATAŞ, Şükrü Teoman GÜNER
Bu çalışma Marmara Bölgesi’ndeki doğu kayını ormanlarında gelişim çağlarına göre dökülme miktarlarını ve bu yolla ölü örtüye giren karbon stoklarını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Denemeler, b (d1,3=8,0-19,9 cm), c (d1,3=20,0-35,9 cm) ve d (d1,3=36,0-51,9 cm) gelişim çağında bulunan, bakı, yükselti, eğim, yamaç konumu ve meşcere gelişimi bakımından farklılık gösteren toplam 18 alanda tesis edilmiştir. Her deneme alanına beş adet 50×50 cm ebadında kapan kurulmuş ve üç yıl boyunca aylık olarak dökülme materyalleri toplanmıştır. Araziden alınan dökülme materyalleri laboratuvarda bileşenlerine (yaprak, dal, kabuk, diğer) ayrılarak 65 °C’de sabit ağırlığa ulaşıncaya kadar kurutulmuş ve tartılmıştır. Daha sonra öğütülen örneklerde karbon analizi yapılmıştır. Kapanlardan elde edilen dökülme bileşenlerine ait kütleler hektara çevirme katsayısı kullanılarak bir hektar alandaki dökülme miktarları elde edilmiş daha sonra bu değerler analizler sonucu elde edilen karbon yoğunlukları ile çarpılarak bir hektar alanda dökülme sonucu ölü örtüye katılan karbon stokları hesaplanmıştır. Elde edilen veriler varyans, korelasyon ve aşamalı çoklu regresyon analizleri ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, gelişim çağının ilerlemesine bağlı olarak dökülme miktarı artmış ve toplam dökülme 3959 ile 5698 kg/ha/yıl arasında değişmiştir. Dökülmeye ait ağırlıklı karbon oranı %50,3 olarak belirlenmiştir. Toplam dökülme ile ölü örtüye giren C stoku gelişim çağlarına göre 1988-2857 kg/ha/yıl arasında değişmektedir. Kayın ormanlarındaki toplam dökülme meşcere özellikleri, iklim özellikleri ve fizyografik faktörler ile tahmin edilmiştir. Elde edilen modeller kullanılarak yöredeki ve benzer yetişme ortamlarındaki kayın meşcerelerinde yıllık dökülme miktarı tahmin edilebilir. Bu araştırma ile ortaya konulan bulgular arazi kullanımı, arazi kullanımı değişikliği ve ormancılık sektörünün uzun dönemli hedefleri arasında yer alan modelleme çalışmalarında kullanılabilir.
{"title":"Determination of the amount of litterfall according to the development stages and of the carbon stock input into the litter in the oriental beech forests in the Marmara Region","authors":"Özgür KİRACIOĞLU, Rıza KARATAŞ, Şükrü Teoman GÜNER","doi":"10.18182/tjf.1318425","DOIUrl":"https://doi.org/10.18182/tjf.1318425","url":null,"abstract":"Bu çalışma Marmara Bölgesi’ndeki doğu kayını ormanlarında gelişim çağlarına göre dökülme miktarlarını ve bu yolla ölü örtüye giren karbon stoklarını ortaya koymak amacıyla yapılmıştır. Denemeler, b (d1,3=8,0-19,9 cm), c (d1,3=20,0-35,9 cm) ve d (d1,3=36,0-51,9 cm) gelişim çağında bulunan, bakı, yükselti, eğim, yamaç konumu ve meşcere gelişimi bakımından farklılık gösteren toplam 18 alanda tesis edilmiştir. Her deneme alanına beş adet 50×50 cm ebadında kapan kurulmuş ve üç yıl boyunca aylık olarak dökülme materyalleri toplanmıştır. Araziden alınan dökülme materyalleri laboratuvarda bileşenlerine (yaprak, dal, kabuk, diğer) ayrılarak 65 °C’de sabit ağırlığa ulaşıncaya kadar kurutulmuş ve tartılmıştır. Daha sonra öğütülen örneklerde karbon analizi yapılmıştır. Kapanlardan elde edilen dökülme bileşenlerine ait kütleler hektara çevirme katsayısı kullanılarak bir hektar alandaki dökülme miktarları elde edilmiş daha sonra bu değerler analizler sonucu elde edilen karbon yoğunlukları ile çarpılarak bir hektar alanda dökülme sonucu ölü örtüye katılan karbon stokları hesaplanmıştır. Elde edilen veriler varyans, korelasyon ve aşamalı çoklu regresyon analizleri ile değerlendirilmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, gelişim çağının ilerlemesine bağlı olarak dökülme miktarı artmış ve toplam dökülme 3959 ile 5698 kg/ha/yıl arasında değişmiştir. Dökülmeye ait ağırlıklı karbon oranı %50,3 olarak belirlenmiştir. Toplam dökülme ile ölü örtüye giren C stoku gelişim çağlarına göre 1988-2857 kg/ha/yıl arasında değişmektedir. Kayın ormanlarındaki toplam dökülme meşcere özellikleri, iklim özellikleri ve fizyografik faktörler ile tahmin edilmiştir. Elde edilen modeller kullanılarak yöredeki ve benzer yetişme ortamlarındaki kayın meşcerelerinde yıllık dökülme miktarı tahmin edilebilir. Bu araştırma ile ortaya konulan bulgular arazi kullanımı, arazi kullanımı değişikliği ve ormancılık sektörünün uzun dönemli hedefleri arasında yer alan modelleme çalışmalarında kullanılabilir.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"27 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"135756585","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
David G. Ray, R. Seymour, S. Fraver, J. Berrill, L. Kenefic, N. Rogers, A. Weiskittel
Stand density management is central to achieving diverse silvicultural objectives. Decision-support tools in this domain range from expert opinion to sophisticated computer models that vary by forest type, region, and organization. The graphical frameworks represented by density management diagrams (DMDs) and stocking guides (SGs), collectively called size-density management charts (SDMCs), are well established and balance quantitative rigor with user accessibility. Regional differences in species composition and site quality are known to influence maximum size-density relationships, historically limiting the development of reliable charts. Advances in statistical modeling and data availability are overcoming this issue and should encourage more widespread use. We briefly review the history of SDMCs and propose the adoption of relative density based on stand density index as a logical metric for linking the DMD and SG formats. Examples of SDMC construction and use are illustrated for spruce-fir stands in Maine, USA.
{"title":"Relative Density as a Standardizing Metric for the Development of Size-Density Management Charts","authors":"David G. Ray, R. Seymour, S. Fraver, J. Berrill, L. Kenefic, N. Rogers, A. Weiskittel","doi":"10.1093/jofore/fvad029","DOIUrl":"https://doi.org/10.1093/jofore/fvad029","url":null,"abstract":"\u0000 Stand density management is central to achieving diverse silvicultural objectives. Decision-support tools in this domain range from expert opinion to sophisticated computer models that vary by forest type, region, and organization. The graphical frameworks represented by density management diagrams (DMDs) and stocking guides (SGs), collectively called size-density management charts (SDMCs), are well established and balance quantitative rigor with user accessibility. Regional differences in species composition and site quality are known to influence maximum size-density relationships, historically limiting the development of reliable charts. Advances in statistical modeling and data availability are overcoming this issue and should encourage more widespread use. We briefly review the history of SDMCs and propose the adoption of relative density based on stand density index as a logical metric for linking the DMD and SG formats. Examples of SDMC construction and use are illustrated for spruce-fir stands in Maine, USA.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"55 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-21","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"81491768","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
S. M. Greiner, Courtney A. Schultz, Nathaniel Anderson
Past reviews of the USDA Forest Service (USFS) Research and Development (R&D) branch have identified several persistent challenges, including unclear strategic direction and a need for greater communication with end users. We conducted research focused on the Rocky Mountain Research Station (RMRS) of R&D to understand current perceptions about the station’s efficacy and strategic direction as well as its engagement with partners both inside and outside of USFS. We conducted fifty-eight interviews with USFS and RMRS leaders, scientists, and partners. Interviewees said national research priorities are unclear, and there is tension between conducting basic and applied science. Nonscientist partners said they depend on RMRS for scientific expertise. Interviewees recommended clarifying research priorities, improving leadership and communication both inside and outside of the agency, investing more in science communication, and strengthening incentives to conduct applied research. These station-level results provide insight into improvements that could be made to enhance R&D’s ability to pursue its mission. Study Implications: The USDA Forest Service provides actionable science to foresters, land managers, and other stakeholders through its Research and Development (R&D) branch. Recent administrative studies of this branch have highlighted some mission-critical challenges that must be overcome for R&D to fulfill its mission. This study provides new information about the effectiveness, collaboration, and communication of the Rocky Mountain Research Station to provide a high-resolution assessment that can be used to inform the strategic improvement of R&D and improve science delivery to stakeholders.
{"title":"A Qualitative Assessment to Inform Strategic Improvement of Research and Development within the USDA Forest Service","authors":"S. M. Greiner, Courtney A. Schultz, Nathaniel Anderson","doi":"10.1093/jofore/fvad032","DOIUrl":"https://doi.org/10.1093/jofore/fvad032","url":null,"abstract":"\u0000 Past reviews of the USDA Forest Service (USFS) Research and Development (R&D) branch have identified several persistent challenges, including unclear strategic direction and a need for greater communication with end users. We conducted research focused on the Rocky Mountain Research Station (RMRS) of R&D to understand current perceptions about the station’s efficacy and strategic direction as well as its engagement with partners both inside and outside of USFS. We conducted fifty-eight interviews with USFS and RMRS leaders, scientists, and partners. Interviewees said national research priorities are unclear, and there is tension between conducting basic and applied science. Nonscientist partners said they depend on RMRS for scientific expertise. Interviewees recommended clarifying research priorities, improving leadership and communication both inside and outside of the agency, investing more in science communication, and strengthening incentives to conduct applied research. These station-level results provide insight into improvements that could be made to enhance R&D’s ability to pursue its mission.\u0000 Study Implications: The USDA Forest Service provides actionable science to foresters, land managers, and other stakeholders through its Research and Development (R&D) branch. Recent administrative studies of this branch have highlighted some mission-critical challenges that must be overcome for R&D to fulfill its mission. This study provides new information about the effectiveness, collaboration, and communication of the Rocky Mountain Research Station to provide a high-resolution assessment that can be used to inform the strategic improvement of R&D and improve science delivery to stakeholders.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"101 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"80754107","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The USDA Forest Service’s 2018 Shared Stewardship Strategy emphasizes the need to coordinate work with actors across boundaries to increase the pace and scale of land management, particularly as it relates to forest restoration and wildfire mitigation. We researched how the Strategy was being implemented at the project level by conducting forty-four interviews with individuals closely involved with four large-scale cross-boundary hazardous fuels reduction projects. Our objectives were to identify institutions that facilitated and challenged cross-boundary work under the Strategy and document how actors innovated to overcome challenges they encountered. We found that Shared Stewardship had the greatest opportunity to shift the larger forest management paradigm within states that created new institutions specifically to support the Strategy and its objectives. However, numerous institutional challenges such as yearly funding levels and complex bureaucratic requirements, frustrated efforts to increase the pace and scale of management actions under the Strategy. Study Implications: We conducted research on cross-boundary projects that met the intent of the USDA Forest Service’s Shared Stewardship Strategy. We found that the cross-boundary tenets of the Strategy were best supported when states worked together with the federal government to create new institutions that facilitate multijurisdictional work. Our interviewees said that various bureaucratic hurdles remain difficult to navigate, and that they believe annual funding appropriations are not currently enough to support significant increases in the pace and scale of management. Our interviewees said Shared Stewardship supported cross-boundary actions, but more remains to be done to best support multijurisdictional work.
{"title":"Institutions That Influence Cross-Boundary Forest Management: Four Cases of Shared Stewardship in Practice","authors":"Tyler Aldworth, Courtney A. Schultz","doi":"10.1093/jofore/fvad030","DOIUrl":"https://doi.org/10.1093/jofore/fvad030","url":null,"abstract":"\u0000 The USDA Forest Service’s 2018 Shared Stewardship Strategy emphasizes the need to coordinate work with actors across boundaries to increase the pace and scale of land management, particularly as it relates to forest restoration and wildfire mitigation. We researched how the Strategy was being implemented at the project level by conducting forty-four interviews with individuals closely involved with four large-scale cross-boundary hazardous fuels reduction projects. Our objectives were to identify institutions that facilitated and challenged cross-boundary work under the Strategy and document how actors innovated to overcome challenges they encountered. We found that Shared Stewardship had the greatest opportunity to shift the larger forest management paradigm within states that created new institutions specifically to support the Strategy and its objectives. However, numerous institutional challenges such as yearly funding levels and complex bureaucratic requirements, frustrated efforts to increase the pace and scale of management actions under the Strategy.\u0000 Study Implications: We conducted research on cross-boundary projects that met the intent of the USDA Forest Service’s Shared Stewardship Strategy. We found that the cross-boundary tenets of the Strategy were best supported when states worked together with the federal government to create new institutions that facilitate multijurisdictional work. Our interviewees said that various bureaucratic hurdles remain difficult to navigate, and that they believe annual funding appropriations are not currently enough to support significant increases in the pace and scale of management. Our interviewees said Shared Stewardship supported cross-boundary actions, but more remains to be done to best support multijurisdictional work.","PeriodicalId":23386,"journal":{"name":"Turkish Journal of Forestry","volume":"12 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-07-06","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"77745698","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：