Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-54
Լ. Ա. Ալոյան
Սույն հոդվածի նպատակն է պարզել, թե պատմական ինչ սկզբնաղբյուրներից է օգտվել Ծերենցն իր «Թորոս Լևոնի », «Երկունք Թ դարու » և «Թեոդորոս Ռշտունի » պատմավեպերը ստեղծելիս և պատմական որ ժամանակաշրջանների վրա է կենտրոնացրել իր ուշադրությունը: Անդրադարձ է կատարվել նաև վիպասանի գեղարվեստական մտածողության առանձնահատկություններին: Հոդվածի խնդիրը վերոնշյալ վեպերի պատմագիտական սկզբնաղբյուրների հայտնաբերելն ու նրաց գեղարվեստական իրացման զուգահեռներին անդրադառնալն է, որպեսզի կարողանանք տեսնել, թե դրանք ինչ չափով են ազդել պատմավիպասանի գեղարվեստական մտածողության ու ստեղծագորական նպատակաուղղվածության վրա: Ուսումնասիրությունը կատարվել է պատմահամեմատական ու պատմաքննական, ինչպես նաև աղբյուրագիտական քննության մեթոդների կիրառմամբ: This article aims to find out what historical sources Tserents used in his historical novels “Toros, Son of Levon,” “The Travails of the 9th Century,” and “Theodoros Rshtuni” and what historical periods he focused on when writing these novels. The article also touches upon the peculiarities of the novelist’s artistic thinking. The purpose of this article is to identify the historical sources of the abovementioned novels and to reflect on the parallels of their artistic realization, in order to show to what extent they have influenced the author’s artistic thinking and creative purpose. The study was conducted through historical-comparative, exploratory, and source research methods. Цель данной статьи обозначить те источники, которые были использываны Церенцом во время создания своих исторических романов - «Торос Левони», «Рождение IX века», «Теодорос Рштуни», и на какие исторические периоды акцентировал свое внимание автор. Был сделан ремарк и на художественное особенности мышления романиста. Задача статьи выявления исторических первоисточников этих романов и обозначение параллелий их художественной реализации, для того, чтоб можно было видеть степень их влияния на художественное мышление и творческие цели романиста. Исследование сделано методами историко-сравнительным и историческим, а так же методами источниковедческого анализа․
ույնհոդվածի նպատակն է պարզել, թեպատմակնն իչսկզբնաղյուբրներից էվ օգտել Ծերննցն նիր "Թորոս Լևոնի "、"ԵրկունքԹդարու " և "Թեոդորոս Ռշտունի " պատմավեպեըստեղծելիսևպատմականոր ժամնակաջաների վրաէկենտրոնացրեիլուշադություն：Անդրադարձ է կատարվելլ ննաև վիիպասանի գեղարվեստական մտածողության առանձնահատկությյուններին：ՀՀՀոդվածի խնդիրը վերոնշյալ վեպերի պատմագիտական սկզբնաղբյուրների հայտնաբերելն ու նրաց գեղարվեստական իրացման զուգալհեռներին անդրադառնալնալն է,որպեսզի կարողաննաննննք տեսնել， թե դրաննք ինչափով են ազդե պլատմավիպասննի գեղարվեստակնա մտածողության ու ստեղածգորականնպատակաաուղվածույթան վա：Ուսումմնասիրությունըկատատավելէպատմհամեմեմատականուպատմաքքնական, ինչպեսնաևաղյբուրագիտականքնույթանմեչպդնեիկիառմամմբ：本文旨在探究策兰兹在其历史小说《列冯之子托罗斯》、《九世纪的苦难》和《狄奥多罗斯-鲁什图尼》中使用了哪些历史资料，以及他在创作这些小说时重点关注了哪些历史时期。文章还谈到了小说家艺术思想的特殊性。本文的目的是确定上述小说的历史渊源，并思考其艺术实现的相似性，以说明它们在多大程度上影响了作者的艺术思维和创作目的。本文旨在确定塞雷内克在创作历史小说--《托罗斯-列沃尼》、《九世纪的诞生》、《狄奥多罗斯-拉斯图尼》--时所使用的资料来源，以及作者所强调的历史时期。文章还提到了小说家思想的艺术特点。文章的任务是确定这些小说的历史渊源，指出它们在艺术实现方面的相似之处，以便了解它们对小说家的艺术思维和创作目标的影响程度。研究采用了历史比较法、历史分析法和资料分析法․......。
{"title":"Ծերենցի պատմավեպերի աղբյուրագիտական քննություն","authors":"Լ. Ա. Ալոյան","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-54","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-54","url":null,"abstract":"Սույն հոդվածի նպատակն է պարզել, թե պատմական ինչ սկզբնաղբյուրներից է օգտվել Ծերենցն իր «Թորոս Լևոնի », «Երկունք Թ դարու » և «Թեոդորոս Ռշտունի » պատմավեպերը ստեղծելիս և պատմական որ ժամանակաշրջանների վրա է կենտրոնացրել իր ուշադրությունը: Անդրադարձ է կատարվել նաև վիպասանի գեղարվեստական մտածողության առանձնահատկություններին: Հոդվածի խնդիրը վերոնշյալ վեպերի պատմագիտական սկզբնաղբյուրների հայտնաբերելն ու նրաց գեղարվեստական իրացման զուգահեռներին անդրադառնալն է, որպեսզի կարողանանք տեսնել, թե դրանք ինչ չափով են ազդել պատմավիպասանի գեղարվեստական մտածողության ու ստեղծագորական նպատակաուղղվածության վրա: Ուսումնասիրությունը կատարվել է պատմահամեմատական ու պատմաքննական, ինչպես նաև աղբյուրագիտական քննության մեթոդների կիրառմամբ:\u0000This article aims to find out what historical sources Tserents used in his historical novels “Toros, Son of Levon,” “The Travails of the 9th Century,” and “Theodoros Rshtuni” and what historical periods he focused on when writing these novels. The article also touches upon the peculiarities of the novelist’s artistic thinking. The purpose of this article is to identify the historical sources of the abovementioned novels and to reflect on the parallels of their artistic realization, in order to show to what extent they have influenced the author’s artistic thinking and creative purpose. The study was conducted through historical-comparative, exploratory, and source research methods.\u0000Цель данной статьи обозначить те источники, которые были использываны Церенцом во время создания своих исторических романов - «Торос Левони», «Рождение IX века», «Теодорос Рштуни», и на какие исторические периоды акцентировал свое внимание автор. Был сделан ремарк и на художественное особенности мышления романиста. Задача статьи выявления исторических первоисточников этих романов и обозначение параллелий их художественной реализации, для того, чтоб можно было видеть степень их влияния на художественное мышление и творческие цели романиста. Исследование сделано методами историко-сравнительным и историческим, а так же методами источниковедческого анализа․","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133183205","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-286
Թեհմինա Մարության
Հոդվածը նվիրված է 1955-1983թթ.-ին Բեյրութում գործած հայկական «Սեւան » տպարանի և համանուն գրահրատարակչատան գործունեության լուսաբանմանը: Մեր նպատակն է ներկայացնել «Սեւան » տպարանի և գրահրատարակչատան հիմնադրման պատմությունը, Սփյուռքում ծավալած բազմարդյունք գործունեությունը, որը իրագործեց լիբանանահայ երախտաշատ մտավորական, գրող, խմբագիր, հրապարակախոս Սիմոն Սիմոնյանը: Հոդվածի խնդիրն է արժևորել «Սեւան »-ի կատարած կրթալուսավորական դերը սփյուռքահայ իրականության մեջ, Սիմոն Սիմոնյան գրահրատարակչի ունեցած ավանդը Սփյուռքում հայ գրքի ստեղծման, տարածման ու հանրայնացման գործում: “Sevan” printing house, Simon Simonyan, publishing house, Diaspora, book, textbook, publication, “Diaspora” weekly newspaper. The article covers the activities of the Armenian “Sevan” printing house and the publishing house of the same name, which operated in Beirut from 1955- 1983. Our goal is to present the history of the founding of the “Sevan” printing house and the book publishing house, the multi-fruitful activity in the Diaspora, which was carried out by the great Lebanese-Armenian intellectual, writer, editor and public speaker Simon Simonyan. The purpose of the article is to appreciate the educational and enlightening role played by “Sevan” in the Armenian Diaspora and the contribution of book publisher Simon Simonyan to the creation, distribution and popularization of Armenian books in the Diaspora. В статье освещается деятельность армянской типографии «Севан» и одноименного издательства, функционирующих в Бейруте в 1955-1983 гг. Наша цель – представить историю создания типографии «Севан» и книжного издательства, а также ту плодотворную деятельность в Диаспоре, которую осуществлял видный ливано-армянский интеллектуал, писатель, редактор и публицист Симон Симонян. Цель статьи – дать оценку образовательной и просветительской роли «Севана» в армянской общине и обозначить вклад книгоиздателя Симона Симоняна в формирование, распространение и пропаганду армянских книг в Диаспоре.
{"title":"Բեյրութի հայկական «Սեւան» տպարանը (1955-1983թթ.) և Սիմոն Սիմոնյանի գրահրատարակչական գործունեությունը","authors":"Թեհմինա Մարության","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-286","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-286","url":null,"abstract":"Հոդվածը նվիրված է 1955-1983թթ.-ին Բեյրութում գործած հայկական «Սեւան » տպարանի և համանուն գրահրատարակչատան գործունեության լուսաբանմանը: Մեր նպատակն է ներկայացնել «Սեւան » տպարանի և գրահրատարակչատան հիմնադրման պատմությունը, Սփյուռքում ծավալած բազմարդյունք գործունեությունը, որը իրագործեց լիբանանահայ երախտաշատ մտավորական, գրող, խմբագիր, հրապարակախոս Սիմոն Սիմոնյանը: Հոդվածի խնդիրն է արժևորել «Սեւան »-ի կատարած կրթալուսավորական դերը սփյուռքահայ իրականության մեջ, Սիմոն Սիմոնյան գրահրատարակչի ունեցած ավանդը Սփյուռքում հայ գրքի ստեղծման, տարածման ու հանրայնացման գործում:\u0000“Sevan” printing house, Simon Simonyan, publishing house, Diaspora, book, textbook, publication, “Diaspora” weekly newspaper. The article covers the activities of the Armenian “Sevan” printing house and the publishing house of the same name, which operated in Beirut from 1955- 1983. Our goal is to present the history of the founding of the “Sevan” printing house and the book publishing house, the multi-fruitful activity in the Diaspora, which was carried out by the great Lebanese-Armenian intellectual, writer, editor and public speaker Simon Simonyan. The purpose of the article is to appreciate the educational and enlightening role played by “Sevan” in the Armenian Diaspora and the contribution of book publisher Simon Simonyan to the creation, distribution and popularization of Armenian books in the Diaspora.\u0000В статье освещается деятельность армянской типографии «Севан» и одноименного издательства, функционирующих в Бейруте в 1955-1983 гг. Наша цель – представить историю создания типографии «Севан» и книжного издательства, а также ту плодотворную деятельность в Диаспоре, которую осуществлял видный ливано-армянский интеллектуал, писатель, редактор и публицист Симон Симонян. Цель статьи – дать оценку образовательной и просветительской роли «Севана» в армянской общине и обозначить вклад книгоиздателя Симона Симоняна в формирование, распространение и пропаганду армянских книг в Диаспоре.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116403634","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-219
A. Avanesyan
This study aims to examine the theoretical inquiries of the Drama of the Absurd, which directly intersects with the fundamental principles of Existentialism, within the framework of the Philosophy of the Absurd. The Literature of the Absurd is a unique response to the philosophy of Existentialism, finding its expression in the late 1940s when the French theatrical life witnessed the emergence of a groundbreaking movement known as the Theater of the Absurd, closely associated with the Drama of the Absurd. There was paramount concern for human existence, and the intellectual’s vital position, philosophical and aesthetic orientation on this issue was one: to show the mindlessness of human existence. The focus was an absurd person alienated from society, outside moral and legal standards. That pessimistic mood created a worldview where standards and values were reviewed and re-evaluated. However, the ideas and perspectives proposed by the Absurd did not align with the ideology of the Soviet Government, resulting in its classification as forbidden literature within the context of Soviet Armenian reality for an extended period. The study adopts an interdisciplinary approach, the material being analyzed in the context of mutual connections and relationships between Philosophy and Literary Studies. Այս վերլուծությունը նպատակ ունի աբսուրդի փիլիսոփայության համատեքստում քննել աբսուրդի դրամայի տեսական հարցադրումները, որոնք անմիջական աղերսներ ունեն էքզիստենցիալիզմի որոշ հիմնադրույթների հետ (գոյության անմտություն, անհատի դատապարտվածություն, մարդու անդեմացում): Աբսուրդի գրականությունը որպես փիլիսոփայական հասկացություն ուսումնասիրել ենք՝ հիմք ընդունելով էքզիստենցիալիզմի փիլիսոփայության մեջ աբսուրդ թատրոնի ստեղծման փաստը, որը ուղղակիորեն կապվում է աբսուրդի դրամային: Տրվել են նաև սպասման անհեթեթություն կամ դրամատուրգիական վակուում, աբսուրդի դրամա կամ անտիդրամա հասկացությունների սահմանումները: Համեմատական մեթոդի միջոցով անդրադարձ է կատարվել ինչպես հայ, այնպես էլ համաշխարհային (մասնավորապես, ֆրանսիական) դրամատուրգիային, որոնք ունեն աբսուրդի հատկանիշներ: Հոդվածում ընդգրկված հեղինակների ստեղծագործություններում աբսուրդը դիտարկվել է որպես փիլիսոփայական մեկնակետ: Ուսումնասիրությունը միջգիտակարգային է: Նյութը վերլուծվել է փիլիսոփայության, գրականագիտության և մարդաբանության միջև փոխադարձ կապերի ևառնչությունների համատեքստում: Հետազոտությունը չունի նախադեպ: Это исследование направлено на изучение теоретических изысканий Драмы Абсурда, которые непосредственно пересекаются с фундаментальными принципами экзистенциализма, в рамках Философии Абсурда. «Литература абсурда» — это уникальный ответ на философию экзистенциализма, нашедший свое выражение в конце 1940-х годов, когда во французской театральной жизни возникло новаторское движение, известное как «Театр абсурда», тесно связанное с «Драмой абсурда». . Первостепенной была забота о человеческом бытии, и жизненная позиция интеллигента, философско-эстетическая установка в этом вопросе была одна: показать бессмысленность человеческ
{"title":"The Perception Of The Philosophy Of The Absurd In Armenian And World Dramaturgy","authors":"A. Avanesyan","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-219","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-219","url":null,"abstract":"This study aims to examine the theoretical inquiries of the Drama of the Absurd, which directly intersects with the fundamental principles of Existentialism, within the framework of the Philosophy of the Absurd. The Literature of the Absurd is a unique response to the philosophy of Existentialism, finding its expression in the late 1940s when the French theatrical life witnessed the emergence of a groundbreaking movement known as the Theater of the Absurd, closely associated with the Drama of the Absurd. There was paramount concern for human existence, and the intellectual’s vital position, philosophical and aesthetic orientation on this issue was one: to show the mindlessness of human existence. The focus was an absurd person alienated from society, outside moral and legal standards. That pessimistic mood created a worldview where standards and values were reviewed and re-evaluated. However, the ideas and perspectives proposed by the Absurd did not align with the ideology of the Soviet Government, resulting in its classification as forbidden literature within the context of Soviet Armenian reality for an extended period. The study adopts an interdisciplinary approach, the material being analyzed in the context of mutual connections and relationships between Philosophy and Literary Studies.\u0000Այս վերլուծությունը նպատակ ունի աբսուրդի փիլիսոփայության համատեքստում քննել աբսուրդի դրամայի տեսական հարցադրումները, որոնք անմիջական աղերսներ ունեն էքզիստենցիալիզմի որոշ հիմնադրույթների հետ (գոյության անմտություն, անհատի դատապարտվածություն, մարդու անդեմացում): Աբսուրդի գրականությունը որպես փիլիսոփայական հասկացություն ուսումնասիրել ենք՝ հիմք ընդունելով էքզիստենցիալիզմի փիլիսոփայության մեջ աբսուրդ թատրոնի ստեղծման փաստը, որը ուղղակիորեն կապվում է աբսուրդի դրամային: Տրվել են նաև սպասման անհեթեթություն կամ դրամատուրգիական վակուում, աբսուրդի դրամա կամ անտիդրամա հասկացությունների սահմանումները: Համեմատական մեթոդի միջոցով անդրադարձ է կատարվել ինչպես հայ, այնպես էլ համաշխարհային (մասնավորապես, ֆրանսիական) դրամատուրգիային, որոնք ունեն աբսուրդի հատկանիշներ: Հոդվածում ընդգրկված հեղինակների ստեղծագործություններում աբսուրդը դիտարկվել է որպես փիլիսոփայական մեկնակետ: Ուսումնասիրությունը միջգիտակարգային է: Նյութը վերլուծվել է փիլիսոփայության, գրականագիտության և մարդաբանության միջև փոխադարձ կապերի ևառնչությունների համատեքստում: Հետազոտությունը չունի նախադեպ:\u0000Это исследование направлено на изучение теоретических изысканий Драмы Абсурда, которые непосредственно пересекаются с фундаментальными принципами экзистенциализма, в рамках Философии Абсурда. «Литература абсурда» — это уникальный ответ на философию экзистенциализма, нашедший свое выражение в конце 1940-х годов, когда во французской театральной жизни возникло новаторское движение, известное как «Театр абсурда», тесно связанное с «Драмой абсурда». . Первостепенной была забота о человеческом бытии, и жизненная позиция интеллигента, философско-эстетическая установка в этом вопросе была одна: показать бессмысленность человеческ","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"128270525","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-162
Պետրոս Դեմիրճյան
Դարավերջին բորբոքված «վաղվան գրականության» շուրջ բանավեճում ևս գլխավոր թիրախներից մեկը դարձյալ Եղիա Տեմիրճիպաշյանն էր: Պատասխանելով նորերի կողմից հանդես եկող հոդվածագիրների /Ա. Անտոնյան, Հովհ. Գազանճյան, Արտ. Հարությունյան ևայլք/ ՝ նոր ժամանակի մեջ իր գործունեությանը տրվող աննպաստ գնահատականնրին, «Գրամարտ» վերնագրված հոդվածում նա կոչ էր անում չխեղաթյուրել իրականությունը, քանի որ ճիշտ ու արդարացի «գնահատումը գործունեության եթե ոչ անհրաժեշտ, այլ գոնե մեծ պայման մըն է»: Егия Темирчипашян в очередной раз стал одной из главных мишеней дискуссий о «литературе завтрашнего дня», бушевавших в конце века. Отвечая авторам выступающих на стороне нового покаления /А. Антонян, Ов. Газанчян, Арт. Арутюнян и др./, в статье «Грамарт» /«Литературное сражение»/ призвал не искажать действительность, ибо правильная и справедливая оценка деятельности писателя является если не необходимым, то, по крайней мере, важным условием. Yeghia Temirchipashyan was once again one of the main targets in the debate about the “literature of tomorrow” that raged at the end of the century. Answering the new article writers /A. Antonyan, Hovh. Gazanchyan, Art. Harutyunyan and others/, in the article titled “Literature”, he urged not to distort reality, “because a correct and fair assessment of the writer’s activity is, if not necessary, then at least an important condition”.
{"title":"Եղիա Տեմիրճիպաշյանը ժամանակի գրական բանավեճերում","authors":"Պետրոս Դեմիրճյան","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-162","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-162","url":null,"abstract":"Դարավերջին բորբոքված «վաղվան գրականության» շուրջ բանավեճում ևս գլխավոր թիրախներից մեկը դարձյալ Եղիա Տեմիրճիպաշյանն էր: Պատասխանելով նորերի կողմից հանդես եկող հոդվածագիրների /Ա. Անտոնյան, Հովհ. Գազանճյան, Արտ. Հարությունյան ևայլք/ ՝ նոր ժամանակի մեջ իր գործունեությանը տրվող աննպաստ գնահատականնրին, «Գրամարտ» վերնագրված հոդվածում նա կոչ էր անում չխեղաթյուրել իրականությունը, քանի որ ճիշտ ու արդարացի «գնահատումը գործունեության եթե ոչ անհրաժեշտ, այլ գոնե մեծ պայման մըն է»:\u0000Егия Темирчипашян в очередной раз стал одной из главных мишеней дискуссий о «литературе завтрашнего дня», бушевавших в конце века. Отвечая авторам выступающих на стороне нового покаления /А. Антонян, Ов. Газанчян, Арт. Арутюнян и др./, в статье «Грамарт» /«Литературное сражение»/ призвал не искажать действительность, ибо правильная и справедливая оценка деятельности писателя является если не необходимым, то, по крайней мере, важным условием.\u0000Yeghia Temirchipashyan was once again one of the main targets in the debate about the “literature of tomorrow” that raged at the end of the century. Answering the new article writers /A. Antonyan, Hovh. Gazanchyan, Art. Harutyunyan and others/, in the article titled “Literature”, he urged not to distort reality, “because a correct and fair assessment of the writer’s activity is, if not necessary, then at least an important condition”.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134009014","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-15
Վանո Եղիազարյան, Թադևոս Թադևոսյան
Հոդվածի խնդրո առարկան քուչակյան անվանված հայրենների երգաշխարհում հանդես եկող վիշապամարտի առասպելույթի հետքերի բացահայտումն է: Հոդվածի նպատակն է առասպելական նախաշերտերի ու հայրենների տարբերակների գոյությամբ հիմնավորել դրանց գուսանաժողովրդական ծագումը: Հոդվածի արդիականությունը հայագիտության մեջ թյուրիմացաբար Քուչակին վերագրված հայրենների հեղինակային ծագման ճշգրտումն է: Հոդվածում կիրառել ենք հերմենևտիկայի մասնագիտական մեթոդը: Հոդվածի գիտական նորույթը խնդրո առարկա հայրեններում վիշապամարտի առասպելույթի հետքերի բացահայտումն է` դրանց փոփոխակների ու տարբերակների համեմատությամբ: The subject matter of the present article is the revelation of the traces of the mythologem of the battle of dragons appearing in the song world of the hayrens (natives) called ՛՛Kuchakian’՛. The purpose of this article is to substantiate the hayrens’ Gusan-folk origin with the existence of mythical layers and hayren versions. The relevance of the article is the clarification of the copyright origin of hayrens misattributed to Kuchak in Armenology. We’ve used the professional method of hermeneutics in our research. The scientific novelty of the article is the revelation of the traces of the mythologem of the battle of dragons in hayrens with the correspondence of their variants and versions. исследования – выявить следы мифологемы драконоборчества в песенном мире айренов (гномов), приписываемых Кучаку. Цель статьи – обосновать их народно-поэтическое (гусанское) происхождение на основе мифологических архетипов и многочисленных вариантов айренов. Актуальность статьи заключается в уточнении происхождения айренов, ошибочно приписываемых Кучаку. В статье нами был применен герменевтический метод. Научная новизна статьи заключается в выявлении следов мифологемы драконоборчества в указанных айренах с учетом сопоставления их вариантов и различных редакций.
{"title":"Վիշապամարտի առասպելույթի հետքեր հայկական միջնադարյան գուսանաժողովրդական հայրեններում","authors":"Վանո Եղիազարյան, Թադևոս Թադևոսյան","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-15","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-15","url":null,"abstract":"Հոդվածի խնդրո առարկան քուչակյան անվանված հայրենների երգաշխարհում հանդես եկող վիշապամարտի առասպելույթի հետքերի բացահայտումն է: Հոդվածի նպատակն է առասպելական նախաշերտերի ու հայրենների տարբերակների գոյությամբ հիմնավորել դրանց գուսանաժողովրդական ծագումը: Հոդվածի արդիականությունը հայագիտության մեջ թյուրիմացաբար Քուչակին վերագրված հայրենների հեղինակային ծագման ճշգրտումն է: Հոդվածում կիրառել ենք հերմենևտիկայի մասնագիտական մեթոդը: Հոդվածի գիտական նորույթը խնդրո առարկա հայրեններում վիշապամարտի առասպելույթի հետքերի բացահայտումն է` դրանց փոփոխակների ու տարբերակների համեմատությամբ:\u0000The subject matter of the present article is the revelation of the traces of the mythologem of the battle of dragons appearing in the song world of the hayrens (natives) called ՛՛Kuchakian’՛. The purpose of this article is to substantiate the hayrens’ Gusan-folk origin with the existence of mythical layers and hayren versions. The relevance of the article is the clarification of the copyright origin of hayrens misattributed to Kuchak in Armenology. We’ve used the professional method of hermeneutics in our research. The scientific novelty of the article is the revelation of the traces of the mythologem of the battle of dragons in hayrens with the correspondence of their variants and versions.\u0000исследования – выявить следы мифологемы драконоборчества в песенном мире айренов (гномов), приписываемых Кучаку. Цель статьи – обосновать их народно-поэтическое (гусанское) происхождение на основе мифологических архетипов и многочисленных вариантов айренов. Актуальность статьи заключается в уточнении происхождения айренов, ошибочно приписываемых Кучаку. В статье нами был применен герменевтический метод. Научная новизна статьи заключается в выявлении следов мифологемы драконоборчества в указанных айренах с учетом сопоставления их вариантов и различных редакций.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123626888","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-06-27DOI: 10.54503/1829-0116-2023.1-76
Աստղիկ Սողոյան, Մերի Խաչատրյան
Հոդվածը նվիրված է Ղազարոս Աղայնաի «Արություն և Մանվել » վեպում առկա երազների ևերազատեսության դրսևորումների քննությանը: Ուսումնասիրության հիմնական նպատակն է պարզել, թե երազը՝ որպես երևակայականի դրսևորում, ինչ հարաբերության մեջ է գտնվում իրական աշխարհի հետ և դառնալով գեղարվեստական արտահայտչամիջոց և դիպաշարի հետագա ընթացքը կանխագուշակելու միջոց՝ ինչպես է բացահայտում հերոսի բնավորությունը, նվիրական զգացմունքները, ներաշխարհը, հոգեբանությունը և նախապատրաստում ընթերցողին երկի սյուժետային հետագա զարգացումներին ։ Հոդվածում երկայացվում են վեպում առկա երազների ևերազատեսության մեկնաբանությունները, որոնք նշանակալից դեր են կատարում ստեղծագործության ներիմաստի, գլխավոր հերոսի անհատականության, ներաշխարհի, բացահայտման գործում: Որպես տեսական հենք կիրառել ենք Զ. Ֆրոյդի և Կ. Յունգի՝ երազների վերաբերյալ տեսությունները, ուսումնասիրության հիմնական մեթոդը միֆաքննադատությունն է: This article is dedicated to the study of the manifestations of dreams and dream visions in the novel by Ghazaros Aghayan “Arutyun and Manvel”. The main goal of the study is to find out how a dream, as a manifestation of the imaginary, is in relation to the real world and becomes a means of artistic expression and a means of predicting the further course of the plot, how it reveals the character of the hero, intimate experiences and the psychology of the inner world, how it prepares the reader for the further development of the plot. The article presents the existing interpretations of dreams and dream visions, which were carefully analyzed to understand the role they play in the inner meaning of a literary work, the personality and inner world of the protagonist. The works on dreams by Z. Freud and K. Jung were used as a theoretical basis, the main method of research is myth criticism․ Данная статья посвящена изучению проявлений снов и сновидений в романе Газароса Агаяна «Арутюн и Манвел». Основная цель исследования - выяснить, как сновидение, как проявление воображаемого, находится в отношении к реальному миру и становится средством художественной выразительности и средством предсказания дальнейшего хода сюжета, как оно раскрывает характер героя, интимные переживания, внутренний мир и психологию, подготавливает читателя к дальнейшему развитию сюжета. В статье представлены существующие разъяснение снов и сновидений, которые играют значительную роль в выявлении внутреннего смысла произведения, индивидуальности и внутреннего мира главного героя. В качестве теоретической основы были использованы работы о сновидениях З. Фрейда и К. Юнга, основной метод исследования – мифокритика.
{"title":"Երազները՝ իբրև կանխագուշակող խորհրդապատկերներ, Ղազարոս Աղայանի «Արություն և Մանվել» վեպում","authors":"Աստղիկ Սողոյան, Մերի Խաչատրյան","doi":"10.54503/1829-0116-2023.1-76","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2023.1-76","url":null,"abstract":"Հոդվածը նվիրված է Ղազարոս Աղայնաի «Արություն և Մանվել » վեպում առկա երազների ևերազատեսության դրսևորումների քննությանը: Ուսումնասիրության հիմնական նպատակն է պարզել, թե երազը՝ որպես երևակայականի դրսևորում, ինչ հարաբերության մեջ է գտնվում իրական աշխարհի հետ և դառնալով գեղարվեստական արտահայտչամիջոց և դիպաշարի հետագա ընթացքը կանխագուշակելու միջոց՝ ինչպես է բացահայտում հերոսի բնավորությունը, նվիրական զգացմունքները, ներաշխարհը, հոգեբանությունը և նախապատրաստում ընթերցողին երկի սյուժետային հետագա զարգացումներին ։ Հոդվածում երկայացվում են վեպում առկա երազների ևերազատեսության մեկնաբանությունները, որոնք նշանակալից դեր են կատարում ստեղծագործության ներիմաստի, գլխավոր հերոսի անհատականության, ներաշխարհի, բացահայտման գործում: Որպես տեսական հենք կիրառել ենք Զ. Ֆրոյդի և Կ. Յունգի՝ երազների վերաբերյալ տեսությունները, ուսումնասիրության հիմնական մեթոդը միֆաքննադատությունն է:\u0000This article is dedicated to the study of the manifestations of dreams and dream visions in the novel by Ghazaros Aghayan “Arutyun and Manvel”. The main goal of the study is to find out how a dream, as a manifestation of the imaginary, is in relation to the real world and becomes a means of artistic expression and a means of predicting the further course of the plot, how it reveals the character of the hero, intimate experiences and the psychology of the inner world, how it prepares the reader for the further development of the plot. The article presents the existing interpretations of dreams and dream visions, which were carefully analyzed to understand the role they play in the inner meaning of a literary work, the personality and inner world of the protagonist. The works on dreams by Z. Freud and K. Jung were used as a theoretical basis, the main method of research is myth criticism․\u0000Данная статья посвящена изучению проявлений снов и сновидений в романе Газароса Агаяна «Арутюн и Манвел». Основная цель исследования - выяснить, как сновидение, как проявление воображаемого, находится в отношении к реальному миру и становится средством художественной выразительности и средством предсказания дальнейшего хода сюжета, как оно раскрывает характер героя, интимные переживания, внутренний мир и психологию, подготавливает читателя к дальнейшему развитию сюжета. В статье представлены существующие разъяснение снов и сновидений, которые играют значительную роль в выявлении внутреннего смысла произведения, индивидуальности и внутреннего мира главного героя. В качестве теоретической основы были использованы работы о сновидениях З. Фрейда и К. Юнга, основной метод исследования – мифокритика.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-06-27","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114229342","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-02-26DOI: 10.54503/1829-0116-2022.2-274
Արմեն Մանուկյան
Հոդվածը նվիրված է նշանավոր գրականագետ, գրաքննադատ, մանկավարժ, հասարակական և պետական գործիչ Նիկոլ Աղբալյանի՝ գրական երկերի թարգմանությանն առնչվող խնդիրներին և կատարած թարգմանություններին: Իր գրական գործունեության հենց սկզբում երիտասարդ քննադատ Նիկոլ Աղբալյանը ցուցաբերել է գեղարվեստական ստեղծագործությունները քննելու-վերլուծելու արտակարգ տաղանդ ու վարպետություն, թարգմանական երկերի պարագայում՝ նաև դրանց թարգմանության որակը գնահատելու ունակություն՝ առաջ քաշելով մի շարք սկզբունքներ, որոնցով, նրա կարծիքով, պետք է առաջնորդվեին լավ թարգմանիչները: Քննադատը թարգմանիչներից պահանջել է հստակ պատկերացնել որևէ գրքի թարգմանության նպատակը, թարգմանել բարձրարժեք երկեր, հավատարիմ մնալ թարգմանվող երկի ոգուն և թարգմանել լավ հայերենով: Ինքը ևս, թարգմանիչ չլինելով, թարգմանել է մի շարք նյութեր, որոնք այս կամ այն առումով հետաքրքրել են իրեն և կարող էին օգտակար լինել հասարակության համար: The article is devoted to the theory of translation of literary works of the famous literary critic, teacher, public and statesman Nikol Aghbalyan and his translations. At the very beginning of his literary career, the young critic Nikol Aghbalyan showed extraordinary talent and mastery in examining and analyzing works of literature, and in the case of translated works, the ability to evaluate the quality of their translation, putting forward a number of principles that he believed should guide good translators. The critic demanded that the translators have a clear idea of the purpose of translating the book, translate high-quality works, stay true to the spirit of the translated work, and translate into good Armenian. Not being a translator, he translated a number of materials that interested him in one way or another and could be useful for the society. Статья посвящена теории перевода литературных произведений известного литературоведа, литературного критика, педагога, общественного и государственного деятеля Никола Агбаляна и его переводам. В самом начале своей литературной карьеры молодой критик Никол Агбалян проявил незаурядный талант и мастерство в изучении и анализе художественных произведений, в случае переведенных произведений он также проявил умение оценивать качество их перевода, выдвигая ряд принципов, которыми, по его мнению, должны были руководствоватся хорошие переводчики. Критик требовал от переводчиков, чтобы они имели четкое представление о цели перевода книги, переводили высокохудожественные произведения, оставались верными духу переведенного произведения и переводили на хорошем армянском языке. Не будучи переводчиком, он тоже перевел ряд материалов, которые так или иначе интересовали его и могли быть полезны обществу.
{"title":"Նիկոլ Աղբալյանը՝ թարգմանության Տեսաբան և թարգմանիչ","authors":"Արմեն Մանուկյան","doi":"10.54503/1829-0116-2022.2-274","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2022.2-274","url":null,"abstract":"Հոդվածը նվիրված է նշանավոր գրականագետ, գրաքննադատ, մանկավարժ, հասարակական և պետական գործիչ Նիկոլ Աղբալյանի՝ գրական երկերի թարգմանությանն առնչվող խնդիրներին և կատարած թարգմանություններին: Իր գրական գործունեության հենց սկզբում երիտասարդ քննադատ Նիկոլ Աղբալյանը ցուցաբերել է գեղարվեստական ստեղծագործությունները քննելու-վերլուծելու արտակարգ տաղանդ ու վարպետություն, թարգմանական երկերի պարագայում՝ նաև դրանց թարգմանության որակը գնահատելու ունակություն՝ առաջ քաշելով մի շարք սկզբունքներ, որոնցով, նրա կարծիքով, պետք է առաջնորդվեին լավ թարգմանիչները: Քննադատը թարգմանիչներից պահանջել է հստակ պատկերացնել որևէ գրքի թարգմանության նպատակը, թարգմանել բարձրարժեք երկեր, հավատարիմ մնալ թարգմանվող երկի ոգուն և թարգմանել լավ հայերենով: Ինքը ևս, թարգմանիչ չլինելով, թարգմանել է մի շարք նյութեր, որոնք այս կամ այն առումով հետաքրքրել են իրեն և կարող էին օգտակար լինել հասարակության համար:\u0000The article is devoted to the theory of translation of literary works of the famous literary critic, teacher, public and statesman Nikol Aghbalyan and his translations. At the very beginning of his literary career, the young critic Nikol Aghbalyan showed extraordinary talent and mastery in examining and analyzing works of literature, and in the case of translated works, the ability to evaluate the quality of their translation, putting forward a number of principles that he believed should guide good translators. The critic demanded that the translators have a clear idea of the purpose of translating the book, translate high-quality works, stay true to the spirit of the translated work, and translate into good Armenian. Not being a translator, he translated a number of materials that interested him in one way or another and could be useful for the society.\u0000Статья посвящена теории перевода литературных произведений известного литературоведа, литературного критика, педагога, общественного и государственного деятеля Никола Агбаляна и его переводам. В самом начале своей литературной карьеры молодой критик Никол Агбалян проявил незаурядный талант и мастерство в изучении и анализе художественных произведений, в случае переведенных произведений он также проявил умение оценивать качество их перевода, выдвигая ряд принципов, которыми, по его мнению, должны были руководствоватся хорошие переводчики. Критик требовал от переводчиков, чтобы они имели четкое представление о цели перевода книги, переводили высокохудожественные произведения, оставались верными духу переведенного произведения и переводили на хорошем армянском языке. Не будучи переводчиком, он тоже перевел ряд материалов, которые так или иначе интересовали его и могли быть полезны обществу.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115153344","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-02-26DOI: 10.54503/1829-0116-2022.2-292
Շուշանիկ Թամրազյան
Ֆրանսիական գրականության նուրբ գիտակ, Բալզակի ,Էժենի Գրանդեիե ներշնչված թարգմանիչ Ֆ. Դոստոևսկին մշտապես նույն զգայուն ուշադրությամբ է հետևել ֆրանսիական գրական դաշտը պայմանավորող իրադարձություններին: 1876 թվականին ,Հեզաբարոնե պատմվածքի հակիրճ նախաբանը դրա ամենաուշագրավ ապացույցներից է: Հղելով երիտասարդ Հյուգոյի առաջին վիպագրական փորձին՝ ,Մահապարտի վերջին օրըե երկին, գրեթե մեկ դար անց Դոստոևսկին պատասխանում է Ժյուլ Ժանենի և Շառլ Նոդյեի անհիմն քննադատություններին՝ Վիկտոր Հյուգոյի երկն անվանելով ,ամենաճշմարտացին ևիրականըե երբևէ նրա գրած վեպերիցե: Դոստոևսկու գրական նախընտրությունների վերաբերյալ ոչ պակաս հետաքրքիր մի վկայություն է ամփոփված ,Ապուշըե վեպում, որի տասնմեկերորդ գլխում հիշատակվում է Նաստասյա Ֆիլիպովնայի ընթերցած վերջին գրքերից մեկը: Ներթափանցելով հերոսուհու վարձակալած սենյակները՝ իշխան Միշկինը սեղանին բացահայտում է ,Տիկին Բովարիիե ֆրանսալեզու հրատարակությունը՝ բացված էջով: Վկայելով Դոստոևսկու գրական նախասիրությունների մասին՝ այս հիշատակումը միևնույն ժամանակ առնչությունների և տարբերությունների սքողված մի եզր է գծում երկու հերոսուհիների միջև: Սույն ուսումնասիրությունը փորձում է պարզել, թե ի՞նչ է փնտրում ռուս վիպասանը Էմմա Բովարիի ստվերում վեպի ամենավճռորոշ դրվագներից մեկում, և թե ինչպես «մատենագրական» այս մանրամասնությունը կարող է դառնալ կանացի կերպարի մեկնության բանալիներից մեկը: Անդրադառնալով երկու կանացի կերպարների ընդհանրություններին և տարբերություններին՝ ուսումնասիրությունն առաջարկում է ընթերցել վիպական այս ճակատագրերը՝ որպես հարկադիր ինքնօտարման մի պատմություն: Lecteur avisé de littérature française, traducteur inspiré d’ «Eugénie Grandet» de Balzac auquel il dédiera sa traduction à l’occasion de la visite pétersbourgeoise du romancier français, Dostoïevski sera toujours sensible aux événements qui définissent l’espace littéraire en France. En 1876, l’«Avant-propos » de « La Douce» en offre une preuve saisissante, en évoquant « Le dernier jour d’un condamné», première entreprise romanesque du jeune Hugo. Ainsi, à distance de presqu’un demi-siècle, Dostoïevski répond aux jugements arbitraires de Jules Janin et de Charles Nodier, qualifiant le roman de Hugo « de plus vrai et de plus réel de tout ce qu’il a jamais écrit». «L’Idiot » contient un autre témoignage implicite, mais non moins significatif de ses fréquentations littéraires. Ainsi, dans le onzième chapitre de « L’Idiot » (IV partie), avant l’épilogue, le récit précise l’une des dernières lectures de Nastassia Filipovna. Le prince Michkine, introduit dans les chambres louées par l’héroïne, découvre sur la table de nuit l’édition française de « Madame Bovary », à la page ouverte. Témoignage des goûts littéraires de Dostoïevski, cette évocation crée en même temps un lien implicite entre les deux héroïnes. En partant de ce détail « bibliographique », la présente étude cherche à montrer pourquoi Dostoïevski, à l’un des moments les plus décisifs du récit, a recours au célèbre roman de Flaubert, comment cette évocation pourrait devenir l’une des clefs d’interprétation du personnage féminin
Ֆրանսիականգրականությաննուրբգիտակ,Բալզակի,ԷժենիԳրանդեիեներշնչվածթարգմանիչՖ。Դոստոևսկինմշտապեսնույնզգայունուշադրությամբէհետևելֆրանսիականգրականդաշտըպայմանավորողիրադարձություններին:1876年թվականին,Հեզաբարոնեպատմվածքիհակիրճնախաբանըդրաամենաուշագրավապացույցներիցէ:ՀղելովերիտասարդՀյուգոյիառաջինվիպագրականփորձին՝,Մահապարտիվերջինօրըեերկին,գրեթեմեկդարանցԴոստոևսկինպատասխանումէԺյուլԺանենիևՇառլՆոդյեիանհիմնքննադատություններին՝ՎիկտորՀյուգոյիերկնանվանելով,ամենաճշմարտացինևիրականըեերբևէնրագրածվեպերիցե:Դոստոևսկուգրականնախընտրություններիվերաբերյալոչպակասհետաքրքիրմիվկայությունէամփոփված,Ապուշըեվեպում,որիտասնմեկերորդգլխումհիշատակվումէՆաստասյաՖիլիպովնայիընթերցածվերջինգրքերիցմեկը:Ներթափանցելովհերոսուհուվարձակալածսենյակները՝իշխանՄիշկինըսեղանինբացահայտումէ,ՏիկինԲովարիիեֆրանսալեզուհրատարակությունը՝բացվածէջով:ՎկայելովԴոստոևսկուգրականնախասիրություններիմասին՝այսհիշատակումըմիևնույնժամանակառնչություններիևտարբերություններիսքողվածմիեզրէգծումերկուհերոսուհիներիմիջև:Սույնուսումնասիրությունըփորձումէպարզեթ,լեի՞նչէփնտրումռուսվիպասանըԷմմաԲովարիիստվերումվեպիամենավճռորոշդրվագներիցմեկում,ևթեինչպես«մատենագրական»այսմանրամասնությունըկարողէդառնալկանացիկերպարիմեկնությանբանալիներիցմեկը:Անդրադառնալովերկուկանացիկերպարներիընդհանրություններինևտարբերություններին՝ուսումնասիրություննառաջարկումէընթերցելվիպականայսճակատագրերը՝որպեսհարկադիրինքնօտարմանմիպատմություն:Lecteur aviséde法国littératureçaise, traducteur的«inspiréEugénie Grandet»de巴尔扎克auquel dédiera知道traduction a l’occasion de la访问法国pétersbourgeoise du romancierçais, Dostoïevski晚上这里événements définissent出版waiting sensible littéraire espace en France。在1876年，“La Douce”的“前言”提供了一个“我今天的condamne”，首届“jeune Hugo罗曼史企业”。Ainsi,的de presqu’un demi-siècle, Dostoïevski répond aux jugements arbitraires de朱尔斯·查尔斯·Nodier, qualifiant Janin et de le roman de雨果«de plus vrai et de plus de tout ec打·贾梅écrit illusoire»。“l ' idiot”包含了另一个隐含的术语，但没有任何意义。在《l ' idiot》(第四部分)中，在《l ' pilogue》中，在《l ' recit》中，在《l ' dernieres lectures de Nastassia Filipovna》中。Michkine王子,introduit dans les louées d的l’héroï桌面,découvre sur de nuit法国的çaise de Bovary夫人«»,a la页上届。Témoignage des goûts littéraires de Dostoïevski,包含这种évocation crée en mê我-一个隐性留置权在les deux héroï国家统计局。partant de ec détail«bibliographique»,本étude cherche a montrer pourquoi Dostoï彼此evski, des moments les plus décisifs轰动du récit, recours au roman de福楼拜,评论包含这种évocation pourrait devenir埃杜des clefs d’interprétation du personnage féminin。在对两个数字的比较和不同的情况下，本文提出了两个命运的浪漫主义，就像一个国家的历史一样。Чуткийзнатокфранцузскойлитературы,вдохновенныйпереводчик«ЕвгенияГранде»,Достоевскийвсегдасособыминтересомитрепетноследилзановымиявлениямиитенденциямифранцузскойлитературы。1876Вгоду,вкраткомвступительномслове(«Отавтора»)своегофантастическогорассказа«Кроткая»русскийклассикудивляетнеожиданнотонкимвосприятиемпервогороманамолодогоВ。Гюго—«Последнийденьприговоренногоксмертнойказни»。Отвечаянастольповерхностныекритикисовременниковфранцузскогопоэта-Ш。НодьеиЖ。Жанен-ДостоевскийсчитаетроманГюго«самымреальнейшимисамымправдивейшимпроизведениемизвсехимнаписанных»。Роман«Идиот»предоставл
{"title":"«Տիկին Բովարիի» ստվերը «Ապուշը» վեպի տասնմեկերորդ գլխում","authors":"Շուշանիկ Թամրազյան","doi":"10.54503/1829-0116-2022.2-292","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2022.2-292","url":null,"abstract":"Ֆրանսիական գրականության նուրբ գիտակ, Բալզակի ,Էժենի Գրանդեիե ներշնչված թարգմանիչ Ֆ. Դոստոևսկին մշտապես նույն զգայուն ուշադրությամբ է հետևել ֆրանսիական գրական դաշտը պայմանավորող իրադարձություններին: 1876 թվականին ,Հեզաբարոնե պատմվածքի հակիրճ նախաբանը դրա ամենաուշագրավ ապացույցներից է: Հղելով երիտասարդ Հյուգոյի առաջին վիպագրական փորձին՝ ,Մահապարտի վերջին օրըե երկին, գրեթե մեկ դար անց Դոստոևսկին պատասխանում է Ժյուլ Ժանենի և Շառլ Նոդյեի անհիմն քննադատություններին՝ Վիկտոր Հյուգոյի երկն անվանելով ,ամենաճշմարտացին ևիրականըե երբևէ նրա գրած վեպերիցե: Դոստոևսկու գրական նախընտրությունների վերաբերյալ ոչ պակաս հետաքրքիր մի վկայություն է ամփոփված ,Ապուշըե վեպում, որի տասնմեկերորդ գլխում հիշատակվում է Նաստասյա Ֆիլիպովնայի ընթերցած վերջին գրքերից մեկը: Ներթափանցելով հերոսուհու վարձակալած սենյակները՝ իշխան Միշկինը սեղանին բացահայտում է ,Տիկին Բովարիիե ֆրանսալեզու հրատարակությունը՝ բացված էջով: Վկայելով Դոստոևսկու գրական նախասիրությունների մասին՝ այս հիշատակումը միևնույն ժամանակ առնչությունների և տարբերությունների սքողված մի եզր է գծում երկու հերոսուհիների միջև: Սույն ուսումնասիրությունը փորձում է պարզել, թե ի՞նչ է փնտրում ռուս վիպասանը Էմմա Բովարիի ստվերում վեպի ամենավճռորոշ դրվագներից մեկում, և թե ինչպես «մատենագրական» այս մանրամասնությունը կարող է դառնալ կանացի կերպարի մեկնության բանալիներից մեկը: Անդրադառնալով երկու կանացի կերպարների ընդհանրություններին և տարբերություններին՝ ուսումնասիրությունն առաջարկում է ընթերցել վիպական այս ճակատագրերը՝ որպես հարկադիր ինքնօտարման մի պատմություն:\u0000Lecteur avisé de littérature française, traducteur inspiré d’ «Eugénie Grandet» de Balzac auquel il dédiera sa traduction à l’occasion de la visite pétersbourgeoise du romancier français, Dostoïevski sera toujours sensible aux événements qui définissent l’espace littéraire en France. En 1876, l’«Avant-propos » de « La Douce» en offre une preuve saisissante, en évoquant « Le dernier jour d’un condamné», première entreprise romanesque du jeune Hugo. Ainsi, à distance de presqu’un demi-siècle, Dostoïevski répond aux jugements arbitraires de Jules Janin et de Charles Nodier, qualifiant le roman de Hugo « de plus vrai et de plus réel de tout ce qu’il a jamais écrit». «L’Idiot » contient un autre témoignage implicite, mais non moins significatif de ses fréquentations littéraires. Ainsi, dans le onzième chapitre de « L’Idiot » (IV partie), avant l’épilogue, le récit précise l’une des dernières lectures de Nastassia Filipovna. Le prince Michkine, introduit dans les chambres louées par l’héroïne, découvre sur la table de nuit l’édition française de « Madame Bovary », à la page ouverte. Témoignage des goûts littéraires de Dostoïevski, cette évocation crée en même temps un lien implicite entre les deux héroïnes. En partant de ce détail « bibliographique », la présente étude cherche à montrer pourquoi Dostoïevski, à l’un des moments les plus décisifs du récit, a recours au célèbre roman de Flaubert, comment cette évocation pourrait devenir l’une des clefs d’interprétation du personnage féminin","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125589699","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-02-26DOI: 10.54503/1829-0116-2022.2-123
Ռուզան Արիստակեսյան
Խորհրդային Հայաստանե թերթի 1928 թ. հունվարի 28-ի (թիվ 23) համարում տեղ է գտել Չարենցի մի նամակ, որը դուրս է մնացել ուսումնասիրողների տեսադաշտից։ Այն մի դրվագ է Չարենց-Վշտունի հակամարտության պատմությունից, որի արմատները խորանում են մինչև ,Երեքի դեկլարացիաե-ի շրջան՝ մինչև 1922-ի հունիս-հուլիս ամիսներ, երբ աղմկոտ շեփորահանդեսներից, գրական սուր բանավեճերից, դասախոսություններից, երեկույթներից, բյուլետենների հրապարակումից հետո ,Երեքե-ի գրական խմբակը պառակտվում է։ Պառակտման պատճառը անդամների (Չարենց, Աբով, Վշտունի) անձնական և գրական-ստեղծագործական տարաձայնություններն էին, ինչի մասին վկայում են նաև հուշագիրները (տե՛ս Աբով. ,Մի քանի համառոտ դրվագներ Չարենցի վերաբերյալ իմ հուշերիցե (,Հիշողություններ Եղիշե Չարենցի մասին…ե, Ե., 1961, էջ 127), Ալազան. ,Հուշերե, Ե., 1967, էջ 36, Նորենց. ,Հուշեր ևարձագանքներե, Ե., 1968, էջ 96)։ Չարենցը և Աբովը մեկնում են Մոսկվա՝ սովորելու, Վշտունին Երևանում հիմնադրում է պրոլետգրողների ,Մուրճե ամսագիրը, ապա նաև՝ Հայաստանի պրոլետարական գրողների միությունը և սկսում սուր, անզիջում պայքար Չարենցի դեմ։ A letter by Yeghishe Charents can be found in the newspaper “ Soviet Armenia” released on 28 January 1928 (issue 23), which has been left out of the sight of researchers. It is an episode from the conflict between Charents and Vshtuni, which roots deeply into the period of “The Declaration of Three”, until the months of June-July of 1922, when after the noisy presentations, heated literary debates, lectures, parties, newsletter publications, the literary group of “TheThree”disunited. The main reason for the disunion was the interpersonal and literary–creative disagreements among the members of the group (Charents, Abov and Vshtuni). Charents and Abov left for Moscow for studies, Vshtuni founded the proletarian writers’ journal ‘’Murch’’ (“Hammer”) in Yerevan, later the proletarian writers’ association, and started a sharp, uncompromising struggle against Charents. В газете «Советская Армения» в номере от 28-ого января 1928-ого года (номер 23) своё место нашло письмо Чаренца, которое осталось вне поля наблюдения исследователей. Это – отрывок из истории противостояния Чаренц-Вштуни, чьи корни углубляются до периода «Декларации трёх», до июня – июля 1922-ого года, когда, после шумных труботоржеств, литературных острых дискуссий, лекций, вечеринок, публикации бюллетеней, литературная группа «Трёх» распалась. Причиной распада стали личные и литературно-творческие разногласия членов (Чаренц, Абов, Вштуни). Чаренц и Абов отправляются в Москву для обучения, а Вштуни становится основателем журнала пролетарских писателей «Мурч» («Молот»), а также основателем союза пролетарских писателей и начинает бескомпромиссную борьбу против Чаренца.
Խոհրդայինڭայաստանե թերթի 1928 թ.հունվարի 28-ի (թիվ 23) համարում տեղ է գտել Չարենցի մի նամակ, որը դուրս է մնացել ուսումնասիրողնեղների տեսադաշտից։ Այն մի դրվագ է Չարենց-Վշտունի ակաարտությյան պամտութունից,որի արմատներըխորանում ե մինչև， Եեքի դեկլարացիե-ի շջնա՝ մինչև 1922-ի հունի-հուլիս ամիսներ, բ աղմկոտ շեփորահանդենսեց、գրական սուր բանավեճերից, դասախոսսություուններից, երեկույթներից, բյուլետենեների հրապարակակոումից հետո ,Երեքե-ի գրական խմբակ ըպառակատտտվում է։ Պառակտման պատճառը աանդամների (Չարենց,Աբով, Վշտունի) անձնական և գրական-ստեղծագործկան տարայնություներ էինն, ինչի մսաին վկայումեն նաև հուշագիրրեը (տե՛սԱբով.,Մի քանի համառոտ դրվագներ Չարենցի վերաբեյրալ իմ հուշրիցե (,իշոուղթյունե Եղիշե Չարնցի մասին..ե, Ե., 1961, էջ 127), Ազան。, 格但斯克ուշերե, Ե., 1967, էջ 36, Նորենց.ուշե րրաևձագանքներե, Ե、1968, էջ 96)։ Չարենցը և Աբովը մեկնում են Մոսկվա՝ սովորելու, Վշտունին Երևանում հիմնադրում է պրոլետգրողների ,Մուրճե ամսագիրը, ապա նաև՝ Հայաստանի պրոլետարական գրողների միությունը և սկսում սուր,անզիջում պայքար Չարենցի դեմ։在 1928 年 1 月 28 日发行的《苏维埃亚美尼亚》报纸（第 23 期）上可以找到叶吉舍-查伦茨（Yeghishe Charents）的一封信，这封信一直被研究人员忽略。这是切拉奇和弗什图尼之间冲突的一个插曲，冲突深深扎根于 "三人宣言 "时期，直到 1922 年 6 月至 7 月，在经历了喧闹的演讲、激烈的文学辩论、讲座、聚会、通讯出版物之后，"三人宣言 "文学小组解散了。解散的主要原因是小组成员（恰伦奇、阿博夫和弗什图尼）之间在人际关系和文学创作上的分歧。查伦茨和阿博夫前往莫斯科学习，弗什图尼在埃里温创办了无产阶级作家刊物《穆尔奇》（"铁锤"），后来又成立了无产阶级作家协会，并与查伦茨展开了尖锐、毫不妥协的斗争。 在 1928 年 1 月 28 日出版的《苏维埃亚美尼亚》报（第 23 期）上，有一封查伦茨的信，这封信一直不在研究人员的观察范围内。这封信摘录了查伦茨-瓦什图尼对抗的历史，其根源可追溯到 "三人宣言 "时期，即 1922 年 6 月至 7 月，当时 "三人 "文学小组在喧闹的烟囱聚会、文学讨论、演讲、聚会、出版公报之后解散了。解散的原因是成员（Czarenc、Abov、Vshtuni）在个人和文学创作上的分歧。Czarenc 和 Abov 去莫斯科学习，而 Vshtuni 则成为无产阶级作家杂志《Murch》（《锤子》）的创始人和无产阶级作家联盟的创始人，并开始与 Czarenc 进行不妥协的斗争。
{"title":"Մոռացված մի էջ Եղ. Չարենցի գրական ժառանգությունից","authors":"Ռուզան Արիստակեսյան","doi":"10.54503/1829-0116-2022.2-123","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2022.2-123","url":null,"abstract":"Խորհրդային Հայաստանե թերթի 1928 թ. հունվարի 28-ի (թիվ 23) համարում տեղ է գտել Չարենցի մի նամակ, որը դուրս է մնացել ուսումնասիրողների տեսադաշտից։ Այն մի դրվագ է Չարենց-Վշտունի հակամարտության պատմությունից, որի արմատները խորանում են մինչև ,Երեքի դեկլարացիաե-ի շրջան՝ մինչև 1922-ի հունիս-հուլիս ամիսներ, երբ աղմկոտ շեփորահանդեսներից, գրական սուր բանավեճերից, դասախոսություններից, երեկույթներից, բյուլետենների հրապարակումից հետո ,Երեքե-ի գրական խմբակը պառակտվում է։ Պառակտման պատճառը անդամների (Չարենց, Աբով, Վշտունի) անձնական և գրական-ստեղծագործական տարաձայնություններն էին, ինչի մասին վկայում են նաև հուշագիրները (տե՛ս Աբով. ,Մի քանի համառոտ դրվագներ Չարենցի վերաբերյալ իմ հուշերիցե (,Հիշողություններ Եղիշե Չարենցի մասին…ե, Ե., 1961, էջ 127), Ալազան. ,Հուշերե, Ե., 1967, էջ 36, Նորենց. ,Հուշեր ևարձագանքներե, Ե., 1968, էջ 96)։ Չարենցը և Աբովը մեկնում են Մոսկվա՝ սովորելու, Վշտունին Երևանում հիմնադրում է պրոլետգրողների ,Մուրճե ամսագիրը, ապա նաև՝ Հայաստանի պրոլետարական գրողների միությունը և սկսում սուր, անզիջում պայքար Չարենցի դեմ։\u0000A letter by Yeghishe Charents can be found in the newspaper “ Soviet Armenia” released on 28 January 1928 (issue 23), which has been left out of the sight of researchers. It is an episode from the conflict between Charents and Vshtuni, which roots deeply into the period of “The Declaration of Three”, until the months of June-July of 1922, when after the noisy presentations, heated literary debates, lectures, parties, newsletter publications, the literary group of “TheThree”disunited. The main reason for the disunion was the interpersonal and literary–creative disagreements among the members of the group (Charents, Abov and Vshtuni). Charents and Abov left for Moscow for studies, Vshtuni founded the proletarian writers’ journal ‘’Murch’’ (“Hammer”) in Yerevan, later the proletarian writers’ association, and started a sharp, uncompromising struggle against Charents.\u0000В газете «Советская Армения» в номере от 28-ого января 1928-ого года (номер 23) своё место нашло письмо Чаренца, которое осталось вне поля наблюдения исследователей. Это – отрывок из истории противостояния Чаренц-Вштуни, чьи корни углубляются до периода «Декларации трёх», до июня – июля 1922-ого года, когда, после шумных труботоржеств, литературных острых дискуссий, лекций, вечеринок, публикации бюллетеней, литературная группа «Трёх» распалась. Причиной распада стали личные и литературно-творческие разногласия членов (Чаренц, Абов, Вштуни). Чаренц и Абов отправляются в Москву для обучения, а Вштуни становится основателем журнала пролетарских писателей «Мурч» («Молот»), а также основателем союза пролетарских писателей и начинает бескомпромиссную борьбу против Чаренца.","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126551417","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Pub Date : 2023-02-26DOI: 10.54503/1829-0116-2022.2-180
Լիլիթ Սեյրանյան
Հոդվածում քննաբանվում է պոլսահայ բանաստեղծ Զահրատի (Զարեհ Յալտըզճյան, 1924-2007) պոեզիան՝ որպես բաբախող տիեզերքի մոդելին նմանադրվող երևույթ: Իր բանաստեղծություններում Զահրատն անդրադառնում է մեծ քաղաքի և փոքր մարդու՝ Կիկոյի թեմային: Զահրատի ընկալմամբ Կիկոն ապրում է մեզանից յուրաքանչյուրի ներսում։ Կիկոն վերժամանակային երևույթ է, որը միշտ եղել է և կլինի: Զահրատյան քրոնոտոպը ընդարձակվող-սեղմվող նկարագիր ունի, որն օրինաչափորեն հանդես է գալիս իբրև պատկերակերտման հիմնարար սկզբունք: Զահրատի գեղարվեստական մտածողությունը աշխատում է մեկնարկային կենտրոնի՝ կետ-առանցքի շուրջ հավաքվող ու պտտվող, շերտավորվող ու տարածվող, մեկնող ու այդ կետին վերադարձող շարժընթացով: Ըստ այդմ, ձևավորվում է նշանային համակարգ՝ հարացուցային միավորների շարքերի ճյուղավորումով: Մեկնարկային կետը ես-,հունտնե է, որը աճում-ծավալվում ու սեղմվում է փոքր-մեծ, ներս-դուրս, հաշվելի-անհաշվելի, վերջավոր-անվերջ, մաս-ամբողջ եզրերի սահմաններում: Այդպես Զահրատը նաև ընտրում է բանաստեղծական փոքր ձևերը, որոնք ներսում աճող-ընդարձակվող իմաստային դաշտ, տարածություն ունեն՝ ընթերցողի հոգում, ըստ յուրաքանչյուրի ընկալման սահմանների, շարունակվելու ունակ: Իր բանաստեղծական տարածության մեջ ,աճողե պատկերներն ու քերթվածները ևս հունդ-սերմեր ունեն՝ կրկնվող հնչյունակապակցությունների տեսքով: В статье рассматриваются особенности поэтического мышления видного представителя стамбульской армянской поэзии Захрата (Зарэ Ялтызчян, 1924-2007) как явление, сходное с моделью пульсирующей Вселенной. В своей поэзии Захрат затрагивает тему большого города и маленького человека ,,Кико,,. По мнению Захрата Кико живет внутри каждого из нас. Это вневременное явление, кօторое былօ и будет всегда. Захратский хронотоп имеет расширяющуюся и сжимающеуюся характеристику, которое закономерно выступает в качестве основополагающего принципа его образного мышления. Художественное мышление Захрата работает по восходящей и нисходящей динамике, собирающейся и вращающейся вокруг точки-оси, расслаивающейся и распространяющейся, отходящей и возвращающейся к этой стартовой точке. В соответствии с этим формируется знаковая система с разветвлением рядов парадигматических символов-единиц. Начальная точка вышеупомянутого процесса- я-семя,которая растет-расширяется и сжимается в пределах малого и большого, внутреннего и наружного, исчисляемого и неисчисляемого, конечного и бесконечного, части и целого. Захрат также выбирает небольшие поэтические формы, которые внутри имеют растущее-расширяющееся семантическое поле, пространство, способное продолжаться и развиваться в душе читателя, в соответствии с границами восприятия каждого из них. В его поэтическом пространстве также выявляются своеобразные семена в виде повторяющихся звукосочетаний. The article examines the peculiarities of poetic thinking of the prominent representative of Istanbul Armenian poetry Zahrat (Zareհ Yaltyzchyan, 1924-2007) as a phenomenon similar to the model of a pulsating universe. In his poetry, Zahrat touches on the theme of the big city and the little man ,,Kiko,,. According to Zahrat, Ki
ՀոդվածումքննաբանվումէպոլսահայբանաստեղծԶահրատ(ԶիարեհՅալտըզճյան,1924 - 2007)պոեզիան՝որպեսբաբախողտիեզերքիմոդելիննմանադրվողերևույթ:ԻրբանաստեղծություններումԶահրատնանդրադառնումէմեծքաղաքիևփոքրմարդու՝Կիկոյիթեմային:ԶահրատիընկալմամբԿիկոնապրումէմեզանիցյուրաքանչյուրիներսում։Կիկոնվերժամանակայիներևույթէ,որըմիշտեղելէևկլինի:Զահրատյանքրոնոտոպըընդարձակվող-սեղմվողնկարագիրունի,որնօրինաչափորենհանդեսէգալիսիբրևպատկերակերտմանհիմնարարսկզբունք:Զահրատիգեղարվեստականմտածողությունըաշխատումէմեկնարկայինկենտրոնի՝կետ-առանցքիշուրջհավաքվողուպտտվող,շերտավորվողուտարածվող,մեկնողուայդկետինվերադարձողշարժընթացով:Ըստայդմ,ձևավորվումէնշանայինհամակարգ՝հարացուցայինմիավորներիշարքերիճյուղավորումով:Մեկնարկայինկետըես、հունտնեէ,որըաճում-ծավալվումուսեղմվումէփոք-րմեն,ծերս-դուրհ,սաշվելի-անհաշվելի,վերջավոր-անվերմ,ջաս-ամբողջեզրերիսահմաններում:ԱյդպեսԶահրատընաևընտրումէբանաստեղծականփոքրձևերը,որոնքներսումաճող-ընդարձակվողիմաստայինդաշտ,տարածությունունեն՝ընթերցողիհոգում,ըստյուրաքանչյուրիընկալմանսահմանների,շարունակվելուունակ:Իրբանաստեղծականտարածությանմեջա,ճողեպատկերներնուքերթվածներըևսհունդ-սերմերունեն՝կրկնվողհնչյունակապակցություններիտեսքով:文章认为尤其是诗意思维伊斯坦布尔的杰出代表亚美尼亚诗歌захрат(Зарэялтызчя1924 - 2007)现象,类似于脉动的宇宙模型。在他的诗中，zahrat谈到了大城市和小人物kiko，据zahrat kiko说，kiko生活在我们每个人的内心。这些永恒的现象,雷神օօ和永远。zahrat时间轴具有可扩展和可压缩的特性，这是其思维方式的基本原则。扎赫拉塔的艺术思维是在一个向上和向下的动态上运行的，它聚集和旋转在一个轴点周围，放松和传播，后退和返回这个起点。根据这一点，形成了一个符号系统，分叉成一串形式化的单个符号。上述过程的起点——我——种子生长——在小而大、内部和外部、数数和非数值、有限和无限、部分和整体范围内膨胀和收缩。zahrat还选择了内在日益增长的诗歌形式——语义的扩展场，一个能够在读者心中继续和发展的空间，符合每个人的感知范围。在他的诗歌空间中，也有一种独特的种子以重复的声音组合的形式出现。文章examines The peculiarities of诗意的情不自禁of The主题突出representative of伊斯坦布尔亚美尼亚诗歌Zahrat(。հYaltyzchyan 1924 - 2007) as a《cases to The model of a pulsating universe。在his poetry, Zahrat touches在大城市和小人物，Kiko，与Zahrat合作，Kiko的生活在我们的内心深处。这是一个宁静的环境，为什么我们还活着，将来还会活着。《Zahrat编年史》讲述了一个故事，讲述了一个故事，讲述了一个故事。Zahrat的艺术作品是由艺术作品组成的，由艺术作品组成，由艺术作品组成，由艺术作品组成。在这个协奏曲中，sign系统是由paradigmatic symbols units系列组成的。开始的时候，我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着，当我坐着。Zahrat also选择了一种小的力量，这是一种原始的力量，这是一种空间，可以在红色的灵魂中找到，可以在红色的灵魂中找到。在his poetic空间中，peculiar seeds在恢复声音通信的形式中得到了反馈。
{"title":"Զահրատի բաբախող աշխարհը","authors":"Լիլիթ Սեյրանյան","doi":"10.54503/1829-0116-2022.2-180","DOIUrl":"https://doi.org/10.54503/1829-0116-2022.2-180","url":null,"abstract":"Հոդվածում քննաբանվում է պոլսահայ բանաստեղծ Զահրատի (Զարեհ Յալտըզճյան, 1924-2007) պոեզիան՝ որպես բաբախող տիեզերքի մոդելին նմանադրվող երևույթ: Իր բանաստեղծություններում Զահրատն անդրադառնում է մեծ քաղաքի և փոքր մարդու՝ Կիկոյի թեմային: Զահրատի ընկալմամբ Կիկոն ապրում է մեզանից յուրաքանչյուրի ներսում։ Կիկոն վերժամանակային երևույթ է, որը միշտ եղել է և կլինի: Զահրատյան քրոնոտոպը ընդարձակվող-սեղմվող նկարագիր ունի, որն օրինաչափորեն հանդես է գալիս իբրև պատկերակերտման հիմնարար սկզբունք: Զահրատի գեղարվեստական մտածողությունը աշխատում է մեկնարկային կենտրոնի՝ կետ-առանցքի շուրջ հավաքվող ու պտտվող, շերտավորվող ու տարածվող, մեկնող ու այդ կետին վերադարձող շարժընթացով: Ըստ այդմ, ձևավորվում է նշանային համակարգ՝ հարացուցային միավորների շարքերի ճյուղավորումով: Մեկնարկային կետը ես-,հունտնե է, որը աճում-ծավալվում ու սեղմվում է փոքր-մեծ, ներս-դուրս, հաշվելի-անհաշվելի, վերջավոր-անվերջ, մաս-ամբողջ եզրերի սահմաններում: Այդպես Զահրատը նաև ընտրում է բանաստեղծական փոքր ձևերը, որոնք ներսում աճող-ընդարձակվող իմաստային դաշտ, տարածություն ունեն՝ ընթերցողի հոգում, ըստ յուրաքանչյուրի ընկալման սահմանների, շարունակվելու ունակ: Իր բանաստեղծական տարածության մեջ ,աճողե պատկերներն ու քերթվածները ևս հունդ-սերմեր ունեն՝ կրկնվող հնչյունակապակցությունների տեսքով:\u0000В статье рассматриваются особенности поэтического мышления видного представителя стамбульской армянской поэзии Захрата (Зарэ Ялтызчян, 1924-2007) как явление, сходное с моделью пульсирующей Вселенной. В своей поэзии Захрат затрагивает тему большого города и маленького человека ,,Кико,,. По мнению Захрата Кико живет внутри каждого из нас. Это вневременное явление, кօторое былօ и будет всегда. Захратский хронотоп имеет расширяющуюся и сжимающеуюся характеристику, которое закономерно выступает в качестве основополагающего принципа его образного мышления. Художественное мышление Захрата работает по восходящей и нисходящей динамике, собирающейся и вращающейся вокруг точки-оси, расслаивающейся и распространяющейся, отходящей и возвращающейся к этой стартовой точке. В соответствии с этим формируется знаковая система с разветвлением рядов парадигматических символов-единиц. Начальная точка вышеупомянутого процесса- я-семя,которая растет-расширяется и сжимается в пределах малого и большого, внутреннего и наружного, исчисляемого и неисчисляемого, конечного и бесконечного, части и целого. Захрат также выбирает небольшие поэтические формы, которые внутри имеют растущее-расширяющееся семантическое поле, пространство, способное продолжаться и развиваться в душе читателя, в соответствии с границами восприятия каждого из них. В его поэтическом пространстве также выявляются своеобразные семена в виде повторяющихся звукосочетаний.\u0000The article examines the peculiarities of poetic thinking of the prominent representative of Istanbul Armenian poetry Zahrat (Zareհ Yaltyzchyan, 1924-2007) as a phenomenon similar to the model of a pulsating universe. In his poetry, Zahrat touches on the theme of the big city and the little man ,,Kiko,,. According to Zahrat, Ki","PeriodicalId":313969,"journal":{"name":"Գրականագիտական հանդես=Literary Journal","volume":null,"pages":null},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-26","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115124811","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：