नेपाली उखानको पर्यावरणीय अध्ययन शीर्षकको यस आलेखमा नेपाली उखानलाई पर्यावरणीय समालोचनाका कोणबाट विश्लेषण गरिएको छ । पर्यावरणीय समालोचना भन्नाले मानव र मानवेतर भौतिक तथा जैविक सम्बन्धको अध्ययन हो । प्राकृतिक वातावरणलाई विषय बनाएर साहित्य लेख्ने प्रचलन पुरानो भए पनि मान्छेकै कारण ह्रासोन्मुख बन्दै गएको पर्यावरण र साहित्यिक कर्मलाई एकीकृत गरेर समालोचना गर्ने काम भने नयाँ हो । वैज्ञानिक बुद्धिवादले विविधता, अनेकता र बहुलताको बेवास्ता गरी लालची प्रवृत्ति देखाउँदा जीवजन्तुका बासस्थान खल्बलिएको अवस्थामा मान्छेको प्रकृतिसँग प्रेमपरक सम्बन्ध स्थापना गर्ने हेतुले पर्यावरणीय समालोचना देखा परेको छ । पर्यावरणीय समालोचनाका विशेषता नेपाली उखानमा खोज्नुका साथै प्रकृति र मानवको अन्तक्र्रिया एवम् सम्बन्ध उखानमा कसरी व्यक्त भएको छ भनी अध्ययन गर्ने उद्देश्यले यो आलेख तयार पारिएको हो । नेपाली उखानमा प्रकृतिको संरक्षण, जैविक खानपिन, मानवको आचरण एवं भाषिक व्यवहार आदि पक्षलाई आधार बनाएर नेपाली उखानको विश्लेषण गरिएको छ । उखानहरूको सङ्कलन तथा विश्लेषणका लागि आवश्यक सैद्धान्तिक सामग्री पुस्तकालय र अनलाइन माध्यमको उपयोग गरी गरिएको छ । प्रस्तुत उखानहरूको विश्लेषण पर्यावरण समालोचनाका आधारमा गरिने भएकाले निगमनात्मक र सैद्धान्तिक कुरालाई उखानबाट पुष्टि गरिएकाले आगमनात्मक विधिको उपयोग गरिएको छ । नेपाली उखानमा प्राणी र वातावरणसँग मानिसको सम्बन्ध खोजी गर्नुका साथै बलियो सम्बन्ध रहेका पक्षहरू र सम्बन्ध कायम हुन नसकेका पक्षहरू केलाउँदै कतिपय उखानहरूमा पर्यावरण मैत्री भाषिक व्यवहार हुन नसकेको निष्कर्ष निकाल्नु यस आलेखको प्राप्ति हो ।
नेपाली उखानको पर्यावरणीय अध्ययन शीर्षकको यस आलेखमा नेपाली उखानलाई पर्यावरणीय समालोचनाकाककोणबाट विश्लेषणगरिएको छ । पर्यावरणीय समालोचना भन्नाल मानव र मानवेतर भौतिक तथा जैविक सम्बन्धको अध्ययन हो । प्राकृतिकवातावरणलाई विषय बनाएर साहित्य लेख्ने प्रचलन पुरानो भए पनि मान्छेकै कारण ह्रासोन्मुख बन्दै गएको पर्यावरण र साहित्यिक कर्मलाई एकीकृत गरेर समालोचना गर्ने काम भने नयाँ हो । वैज्ञानिक बुद्धिवादले विविधता,अनेकता र बहुलताको बेवास्ता गरी लालची प्रवृत्ति देखाउँदा जीवजन्तुका बासस्थान खल्बलिएको अवस्थामा मान्छेको प्रकृतिसँग प्रेमपरक सम्बन्ध स्थापना गर्ने हेतुले पर्यावरणीय समालोचना देखा परेको छ । पर्यावरणीयसमालोचनाका विशेषता नेपाली उखानमा खोज्नुकासाथै प्रकृति र मानवको अन्तक्र्रिया एवम् सम्बन्ध उखानमा सरीव्यक्त भएको छ भनी अध्ययन गर्ने उद्दे श्यले यो आलेख तयार पारिएको हो । नेपाली उखानमा प्रकृतिको सरंक्षण、जैविक खानपिन、मानवको आचरणं भाकिक व्यवहार आदि पक्षलाई आधार बनाएर नेपाली उखानको विश्ेलषण गरिएको छ । उखानरह↪Lo_Mn_942↩को सङ्कलन तथा विश्लेषणका लागि आवश्यकसैद्धान्तिकसामग्रीपुस्तकालय र अनलाइन माध्यमको पत9↩ गरी गरिएको छ प्रस्तुत उखानहरूको विश्लेषण पर्यावरण समालोचनाका आधारमा गरिने भएकाले निगमनात्मकर सैद्धान्तिक कुरालाईउखानबाट पुष्टि गरिएकाले आगमनात्मक विधिको उपयोग गरिएको छ । नेपाली उखानमा प्राणी र वातावरणसँग मानिसको सम्बन्ध खोज गर्नुकासाथै बलियो सम्बन्ध रहेकापक्षहरू र सम्बन्ध कायम हुन नसकेका पक्षरू केलाउँदै कतिपय उखानहरूमा पर्यावरण मैत्री भाषिक व्यवहार हुन नसकेो निष्कर्ष निकाल्नु यस आलेखको प्राप्ति हो ।
{"title":"नेपाली उखानको पर्यावरणीय अध्ययन {Environmental Studies in the Nepali Proverbs}","authors":"लक्ष्मीशरण Laxmisharan अधिकारी Adhikari","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52142","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52142","url":null,"abstract":"नेपाली उखानको पर्यावरणीय अध्ययन शीर्षकको यस आलेखमा नेपाली उखानलाई पर्यावरणीय समालोचनाका कोणबाट विश्लेषण गरिएको छ । पर्यावरणीय समालोचना भन्नाले मानव र मानवेतर भौतिक तथा जैविक सम्बन्धको अध्ययन हो । प्राकृतिक वातावरणलाई विषय बनाएर साहित्य लेख्ने प्रचलन पुरानो भए पनि मान्छेकै कारण ह्रासोन्मुख बन्दै गएको पर्यावरण र साहित्यिक कर्मलाई एकीकृत गरेर समालोचना गर्ने काम भने नयाँ हो । वैज्ञानिक बुद्धिवादले विविधता, अनेकता र बहुलताको बेवास्ता गरी लालची प्रवृत्ति देखाउँदा जीवजन्तुका बासस्थान खल्बलिएको अवस्थामा मान्छेको प्रकृतिसँग प्रेमपरक सम्बन्ध स्थापना गर्ने हेतुले पर्यावरणीय समालोचना देखा परेको छ । पर्यावरणीय समालोचनाका विशेषता नेपाली उखानमा खोज्नुका साथै प्रकृति र मानवको अन्तक्र्रिया एवम् सम्बन्ध उखानमा कसरी व्यक्त भएको छ भनी अध्ययन गर्ने उद्देश्यले यो आलेख तयार पारिएको हो । नेपाली उखानमा प्रकृतिको संरक्षण, जैविक खानपिन, मानवको आचरण एवं भाषिक व्यवहार आदि पक्षलाई आधार बनाएर नेपाली उखानको विश्लेषण गरिएको छ । उखानहरूको सङ्कलन तथा विश्लेषणका लागि आवश्यक सैद्धान्तिक सामग्री पुस्तकालय र अनलाइन माध्यमको उपयोग गरी गरिएको छ । प्रस्तुत उखानहरूको विश्लेषण पर्यावरण समालोचनाका आधारमा गरिने भएकाले निगमनात्मक र सैद्धान्तिक कुरालाई उखानबाट पुष्टि गरिएकाले आगमनात्मक विधिको उपयोग गरिएको छ । नेपाली उखानमा प्राणी र वातावरणसँग मानिसको सम्बन्ध खोजी गर्नुका साथै बलियो सम्बन्ध रहेका पक्षहरू र सम्बन्ध कायम हुन नसकेका पक्षहरू केलाउँदै कतिपय उखानहरूमा पर्यावरण मैत्री भाषिक व्यवहार हुन नसकेको निष्कर्ष निकाल्नु यस आलेखको प्राप्ति हो । \u0000 ","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"26 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126299350","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This paper interprets the parallels and disparities in Nātyaśāstra and Poetics. The former treatise of drama is set by Bharatmuni from the East; the latter by Aristotle from the West. Hence, these dramaturgies form the bases for the eastern and western plays, respectively. Despite the time and spatial differences between the two, they contain similarities as well as differences. They share the common dramatic elements like gestures, dance and music; rhythm, poet and mimesis; plot, sub-plot and supernatural elements; art and imitation; rasa (evocation of emotion) and catharsis. Likewise, they contain the elements of disparities like language-style differences, semiotic and semantics, abhinaya (acting) and art, the absence of tragedy in the former, Rasa to the former and plot and character to the latter. This researcher explores how these elements of parallels and disparities in the two theories of dramas fit to the eastern and western plays, despite their spatial and temporal gaps. This research is exploratory and explanatory.
{"title":"Parallels and Disparities in Nātyaśāstra and Poetics","authors":"Churamoni Kandel","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52088","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52088","url":null,"abstract":"This paper interprets the parallels and disparities in Nātyaśāstra and Poetics. The former treatise of drama is set by Bharatmuni from the East; the latter by Aristotle from the West. Hence, these dramaturgies form the bases for the eastern and western plays, respectively. Despite the time and spatial differences between the two, they contain similarities as well as differences. They share the common dramatic elements like gestures, dance and music; rhythm, poet and mimesis; plot, sub-plot and supernatural elements; art and imitation; rasa (evocation of emotion) and catharsis. Likewise, they contain the elements of disparities like language-style differences, semiotic and semantics, abhinaya (acting) and art, the absence of tragedy in the former, Rasa to the former and plot and character to the latter. This researcher explores how these elements of parallels and disparities in the two theories of dramas fit to the eastern and western plays, despite their spatial and temporal gaps. This research is exploratory and explanatory.","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"47 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"115387484","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
मोहनराज शर्माद्वारा लिखित सलिजो नारीसमलिङ्गीका समस्यामा आधारित उपन्यास हो । नारीसमलिङ्गी भन्नाले शारीरिक वा मानसिक रूपले महिलासँग नै आकर्षित हुने महिला भन्ने बुझिन्छ । समलिङ्गी महिलालाई साहित्यकासन्दर्भमा नारीसमलिङ्गी भनिन्छ । यस लेखमा उपन्यासमा चित्रित समलिङ्गी महिलाका समस्याका बारेमा अध्ययन गरिएको छ । समाजमा कतिपय व्यक्ति जन्मदाको पहिचान अर्थात् जैविक अवस्थिति एउटा हुँदाहुँदै पनि उसको मनोरचनामा भिन्नता देखिई स्त्री वा पुरुष समलिङ्गी हुने स्थितिमा नारीले समलिङ्गता स्वीकार गर्दा उनीहरूले भोग्नुपर्ने सामाजिक समस्या के हो भन्ने देखाउनु यस लेखको मूल प्राज्ञिक समस्या रहेको छ र यस समस्याको समाधान खोज्नु नै अध्ययनको उद्देश्य रहेको छ । प्रस्तुत उद्देश्य प्राप्तिका लागि प्राथमिक तथा द्वितीयक सामग्री प्रयोग गरी नारीसमलिङ्गी समालोचनाका मान्यतालाई आधार बनाएर विश्लेषणात्मक विधिका आधारमा अध्ययन गरिएको छ । अध्ययनका क्रममा हाम्रो समाजमा समलिङ्गता भएका महिलालाई हेर्ने दृष्टिकोण र उनीहरूप्रति गर्ने व्यवहार असमान मात्र नभई अमानवीय समेत रहेको निष्कर्ष निकालिएको छ । अन्त्यमा प्रस्तुुत उपन्यास नारीसमलिङ्गी चेतनाका दृष्टिले सफल रहेको बताइएको छ ।
मोहनराज शर्माद्वारा लिखित सलिजो नारीसमलिङ्गीका समस्यामा आधारित उपन्यास हो नारीसमलिङ्ग भन्नाले शारीकि वा मानसिकरूपले महिलासँगनै आकर्षित हुने म हिला भन्ने बुझिन्छ । समलिङ्गी म हिलालाई साहित्यकासन्दर्भमानारीसमलिङ्ग भनिन्छ । यस लेखमा उपन्यासमा चित्रित समलिङ्गीीमहिलाका समस्याका बारेमा अध्ययन गरिएको छ समाजमा कतिपय व्यक्ति जन्मदाको पहिचान अर्थात् जैविक अवस्थिति एउटा हुँदाहुँदै पनि उसकोमनोरचनामा भिन्नता देखिई स्त्री वा पुरुष समलिङ्गी हुने स्थितिमा नारीले समलिङ्गता स्वीकार गर्दा उनीहरूले भोग्नुर्ने सामाजिकसमस्याके हो भन्ने देखाउनु यस लेखको मूल प्राज्ञिक समस्या रेहको छ रस य समस्याको समाधान खोज्नु नै अध्ययनको उद्देश्य हेको छ । प्रस्तुत उद्देश्यप्राप्तिका लागि प्राथमिक तथा द्वितीयक सामग्री प्रयोग गरी नारीसमलिङ्गी समालोचनाका मान्यतालाई आधार बनाएर विश्लेषणात्मक विधिकाआधारमा अध्ययन गरिएको छ । अध्ययनका क्रममा हाम्रो समाजमासमलिङ्गता भएका महिलााई हेर्ने दृष्टिकोण र उनीहरूप्रतिर ग्ने व्यवार असमानमात्र नभई अमानवीय समेत र हेको निष्कर्ष निकालिएको छ । अन्त्यमा प्रस्तुुत उपन्यास नारीसमलिङ्गी चेतनाका दृष्टिले सफल हेको बताइएको छ ।
{"title":"सलिजो उपन्यासमा नारीसमलिङ्गता {Lesbians in Salijo}","authors":"एकनारायण Ek Narayan पौड्याल Paudyal","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52114","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52114","url":null,"abstract":"मोहनराज शर्माद्वारा लिखित सलिजो नारीसमलिङ्गीका समस्यामा आधारित उपन्यास हो । नारीसमलिङ्गी भन्नाले शारीरिक वा मानसिक रूपले महिलासँग नै आकर्षित हुने महिला भन्ने बुझिन्छ । समलिङ्गी महिलालाई साहित्यकासन्दर्भमा नारीसमलिङ्गी भनिन्छ । यस लेखमा उपन्यासमा चित्रित समलिङ्गी महिलाका समस्याका बारेमा अध्ययन गरिएको छ । समाजमा कतिपय व्यक्ति जन्मदाको पहिचान अर्थात् जैविक अवस्थिति एउटा हुँदाहुँदै पनि उसको मनोरचनामा भिन्नता देखिई स्त्री वा पुरुष समलिङ्गी हुने स्थितिमा नारीले समलिङ्गता स्वीकार गर्दा उनीहरूले भोग्नुपर्ने सामाजिक समस्या के हो भन्ने देखाउनु यस लेखको मूल प्राज्ञिक समस्या रहेको छ र यस समस्याको समाधान खोज्नु नै अध्ययनको उद्देश्य रहेको छ । प्रस्तुत उद्देश्य प्राप्तिका लागि प्राथमिक तथा द्वितीयक सामग्री प्रयोग गरी नारीसमलिङ्गी समालोचनाका मान्यतालाई आधार बनाएर विश्लेषणात्मक विधिका आधारमा अध्ययन गरिएको छ । अध्ययनका क्रममा हाम्रो समाजमा समलिङ्गता भएका महिलालाई हेर्ने दृष्टिकोण र उनीहरूप्रति गर्ने व्यवहार असमान मात्र नभई अमानवीय समेत रहेको निष्कर्ष निकालिएको छ । अन्त्यमा प्रस्तुुत उपन्यास नारीसमलिङ्गी चेतनाका दृष्टिले सफल रहेको बताइएको छ ।","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"5 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129762287","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Teaching poetry is a major part of teaching literature. It can be done adopting a variety of approaches. The most effective approach is the one which helps students anticipate the content and structure of the poem. Poetry as a therapy approach focuses on the psychological aspect of the students. The foundation of this approach is rooted in the psychological theories of Freud and Jung. As a psychological approach to teaching poetry, the therapeutic approach focuses on the psychological development of the student, beginning from finding out the supportive elements in the poem as the mode of empathy and experimenting, action and application, and creative mode of reading poetry in the classroom. This study explicates some of the typical modes and methods of teaching poetry psychologically and how these stages are interlinked for the overall development of students’ creativity in learning poetry and creating poetry of their own to reveal their pains, feelings, experiences, and anxieties and transform their negative feelings into creative production. Being an analytical research work, this paper observes theoretical foundation of psychological approach of teaching poetry and establishes basic conceptual framework on how it can be applicable in poetry classroom.
{"title":"Poetry Teaching as a Therapy: A Psychological Approach","authors":"Keshav Raj Chalise","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52093","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52093","url":null,"abstract":"Teaching poetry is a major part of teaching literature. It can be done adopting a variety of approaches. The most effective approach is the one which helps students anticipate the content and structure of the poem. Poetry as a therapy approach focuses on the psychological aspect of the students. The foundation of this approach is rooted in the psychological theories of Freud and Jung. As a psychological approach to teaching poetry, the therapeutic approach focuses on the psychological development of the student, beginning from finding out the supportive elements in the poem as the mode of empathy and experimenting, action and application, and creative mode of reading poetry in the classroom. This study explicates some of the typical modes and methods of teaching poetry psychologically and how these stages are interlinked for the overall development of students’ creativity in learning poetry and creating poetry of their own to reveal their pains, feelings, experiences, and anxieties and transform their negative feelings into creative production. Being an analytical research work, this paper observes theoretical foundation of psychological approach of teaching poetry and establishes basic conceptual framework on how it can be applicable in poetry classroom.","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129046953","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Literature gets created mainly due to the creator’s desire of evoking his/ her own aesthetic emotions (rasas) and wish to share with and impart similar experience upon readers. This paper has applied and analyzed randomly the selected three poems prescribed in Shastri first year compulsory English course of Sanskrit University, from the perspective of the Eastern aesthetic rasa theory of Bharat. Critical analysis of poems within the theoretical frameworks of rasa theory is the basic approach of the research. The finding shows that Karuna (sadness), Sringar(love), Raudra/Krodha (anger), Bhaya (fear), Vismaya (disgust), Advhuta (amazement) are realized in the poems. Though none of the selected poems evokes Hasya rasa, yet every poem does have one or more rasas: none is devoid of the rasa. The research indicates that teaching fundamental features of all rasas to university students is essential and it would enable students to understand and analyze a literary text well. This paper will make its readers feel this need when they go through the analysis.
{"title":"Rasa Analysis of Poems in Shastri First Year","authors":"Yog Raj Paudel","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52094","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52094","url":null,"abstract":"Literature gets created mainly due to the creator’s desire of evoking his/ her own aesthetic emotions (rasas) and wish to share with and impart similar experience upon readers. This paper has applied and analyzed randomly the selected three poems prescribed in Shastri first year compulsory English course of Sanskrit University, from the perspective of the Eastern aesthetic rasa theory of Bharat. Critical analysis of poems within the theoretical frameworks of rasa theory is the basic approach of the research. The finding shows that Karuna (sadness), Sringar(love), Raudra/Krodha (anger), Bhaya (fear), Vismaya (disgust), Advhuta (amazement) are realized in the poems. Though none of the selected poems evokes Hasya rasa, yet every poem does have one or more rasas: none is devoid of the rasa. The research indicates that teaching fundamental features of all rasas to university students is essential and it would enable students to understand and analyze a literary text well. This paper will make its readers feel this need when they go through the analysis.","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131970094","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
प्रस्तुत अनुसन्धानात्मक लेखमा लेखनाथ पौड्यालको ‘धन–महिमा’ कवितामा प्रस्तुत वैदिक दर्शनका मूलभूत मान्यताहरूको विश्लेषण गरिएको छ । धनलाई सर्वस्व ठानेर यसकोे पछि लागी धन थुपारेर मानिसलाई पारमार्थिकसरख नमिल्ने, जगत्को हितमा उपयोग गर्नुपर्ने धनप्रति मानिस आसक्त भई लागेर मोक्ष मार्गमा पुग्न नसकिने, प्रवृत्त मार्गमा लागेर बन्धन तथा दुःखमा मात्र पाइने, पारमार्थिक सुख नमिल्ने कर्म शुभकर्म नहुने, जति धन भए पनि सन्तुष्टि नहुने र अज्ञानताका कारण मानिस निवृत्तिमार्गमा नभई प्रवृत्तिमार्गमा लागेका जस्ता विषयहरू वैदिक दर्शनका मान्यतामा आधारित देखिन्छन् । कवितामा धनको महिमा गायन गरिए पनि अन्तर्यमा धैर्य गर्नुपर्ने, पारमार्थिक सत्य र सुखको खोजीमा लाग्नुपर्नेजस्ता वैदिक षड्दर्शनका विचारहरू कवितामा व्यक्त भएका छन् । सामग्री सङ्कलनमा पुस्तकालय विधिको प्रयोग गरिएको यस लेखमा प्राथमिक स्रोत सामग्रीको रूपमा ‘लालित्य भाग १’ कविता सङ्ग्रहमा सङ्गृहीत ‘धन–महिमा’ कविता र द्वितीय स्रोतका रूपमा वैदिक दर्शनसँग सम्बन्धित ग्रन्थहरू, समालोचनात्मक कृतिहरू, लेखहरू तथा अनुसन्धनात्मक लेखहरूलाई लिइएको छ । यहाँ वैदिक षड्दर्शनहरू (साङ्ख्य, योग, न्याय, वैशेषिक, मीमांसा र वेदान्त दर्शन)का लोभ, मोह, दुःख, मोक्ष, निवृत्तिमार्ग, अविद्या, माया, बन्धनका सम्बन्धमा रहेका मान्यताहरूलाई आधार मानेर कविताशंहरूलाई दृष्टान्त दिएर पाठपरक विधिमार्फत विश्लेषण गरिएको छ ।
{"title":"‘धन–महिमा’ कवितामा प्रस्तुत वैदिक दर्शन {Vedic Philosophies in ‘Dhan-Mahima’}","authors":"बोधराज Bodha Raj ढकाल Dhakal","doi":"10.3126/kdk.v3i1.52117","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v3i1.52117","url":null,"abstract":"प्रस्तुत अनुसन्धानात्मक लेखमा लेखनाथ पौड्यालको ‘धन–महिमा’ कवितामा प्रस्तुत वैदिक दर्शनका मूलभूत मान्यताहरूको विश्लेषण गरिएको छ । धनलाई सर्वस्व ठानेर यसकोे पछि लागी धन थुपारेर मानिसलाई पारमार्थिकसरख नमिल्ने, जगत्को हितमा उपयोग गर्नुपर्ने धनप्रति मानिस आसक्त भई लागेर मोक्ष मार्गमा पुग्न नसकिने, प्रवृत्त मार्गमा लागेर बन्धन तथा दुःखमा मात्र पाइने, पारमार्थिक सुख नमिल्ने कर्म शुभकर्म नहुने, जति धन भए पनि सन्तुष्टि नहुने र अज्ञानताका कारण मानिस निवृत्तिमार्गमा नभई प्रवृत्तिमार्गमा लागेका जस्ता विषयहरू वैदिक दर्शनका मान्यतामा आधारित देखिन्छन् । कवितामा धनको महिमा गायन गरिए पनि अन्तर्यमा धैर्य गर्नुपर्ने, पारमार्थिक सत्य र सुखको खोजीमा लाग्नुपर्नेजस्ता वैदिक षड्दर्शनका विचारहरू कवितामा व्यक्त भएका छन् । सामग्री सङ्कलनमा पुस्तकालय विधिको प्रयोग गरिएको यस लेखमा प्राथमिक स्रोत सामग्रीको रूपमा ‘लालित्य भाग १’ कविता सङ्ग्रहमा सङ्गृहीत ‘धन–महिमा’ कविता र द्वितीय स्रोतका रूपमा वैदिक दर्शनसँग सम्बन्धित ग्रन्थहरू, समालोचनात्मक कृतिहरू, लेखहरू तथा अनुसन्धनात्मक लेखहरूलाई लिइएको छ । यहाँ वैदिक षड्दर्शनहरू (साङ्ख्य, योग, न्याय, वैशेषिक, मीमांसा र वेदान्त दर्शन)का लोभ, मोह, दुःख, मोक्ष, निवृत्तिमार्ग, अविद्या, माया, बन्धनका सम्बन्धमा रहेका मान्यताहरूलाई आधार मानेर कविताशंहरूलाई दृष्टान्त दिएर पाठपरक विधिमार्फत विश्लेषण गरिएको छ ।","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"38 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2023-02-05","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116477266","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
This paper analyzes the tools of discourse in Vaclav Havel’s play: Temptation. Based on exploration of modal verbs and metaphors, I argue that metaphors and modal verbs assume their roles to represent the definite ideological stances. Not surprisingly, the metaphor draws parallel between concepts and displays the user's horizons, the modal verbs, specifically the use of deontic modality (obligation and necessity) shape the specific positions of the speakers. Centrally, these tools serve the purposes of exposing the inequality and spell out the domination. The glosses of examples from Temptation, particularly, the choices of modal auxiliaries subsume the attitude/meaning and/or confidence in the proposition the discourse participant. Similarly, the metaphors chosen by the discourse participants signal their location of the viewpoint. The method used for the study is the collection of the metaphors and modal resources, categorization of them for finding the analyzable patterns in them. The methodological thread is, obviously, Critical Discourse Analysis (CDA) that exposes the inequality and promotes resistance with the mandatory modesty. Through the study, the suggestive conclusion has been drawn that the play deploys the modal verbs- ought to and must, and also the metaphors- comedy, virus, brochures, hand, solitary soldier, two birds with a stone, unfortunate seed and Bluebird for the enactment of domination and resistance to it
{"title":"Vaclav Havel’s Temptation: Modal Resources and Metaphors","authors":"Shiva Raj Panta","doi":"10.3126/kdk.v2i1.42881","DOIUrl":"https://doi.org/10.3126/kdk.v2i1.42881","url":null,"abstract":"This paper analyzes the tools of discourse in Vaclav Havel’s play: Temptation. Based on exploration of modal verbs and metaphors, I argue that metaphors and modal verbs assume their roles to represent the definite ideological stances. Not surprisingly, the metaphor draws parallel between concepts and displays the user's horizons, the modal verbs, specifically the use of deontic modality (obligation and necessity) shape the specific positions of the speakers. Centrally, these tools serve the purposes of exposing the inequality and spell out the domination. The glosses of examples from Temptation, particularly, the choices of modal auxiliaries subsume the attitude/meaning and/or confidence in the proposition the discourse participant. Similarly, the metaphors chosen by the discourse participants signal their location of the viewpoint. The method used for the study is the collection of the metaphors and modal resources, categorization of them for finding the analyzable patterns in them. The methodological thread is, obviously, Critical Discourse Analysis (CDA) that exposes the inequality and promotes resistance with the mandatory modesty. Through the study, the suggestive conclusion has been drawn that the play deploys the modal verbs- ought to and must, and also the metaphors- comedy, virus, brochures, hand, solitary soldier, two birds with a stone, unfortunate seed and Bluebird for the enactment of domination and resistance to it","PeriodicalId":332111,"journal":{"name":"Kaumodaki: Journal of Multidisciplinary Studies","volume":"187 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-02-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"123396610","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：