Buddhism and Urbanism in Post-Soviet BuryatiaWith the collapse of the Soviet Union the traditionally Buddhist regions of Russia, including the Republic of Buryatia, experienced the revival of religion. Along with the traditional Gelug school of Mahayana Buddhism existing on the territories around Lake Baikal for more than three hundred years, the globalized model of Buddhism started to spread quickly in Buryatia in the 1990s. Tibetan Buddhist teachers started to establish new Buddhist organizations in Buryatia and thus to transform the urban landscape of Ulan-Ude, the capital of the republic. The article traces how global and local Buddhist organizations become represented in the urban landscape of Ulan-Ude and considers the anti-urban position of Khambo Lama Damba Ayusheev. Зүблэлтэ үеын удаадахи Буряадай Буддизм ба хотожолтоЗүблэлтэ гүрэнэй задаран унаhаар Росси уласай уламжлалта буддын шажанта орон нютагууд, энээнэй дотор Буряад Улас, шажинаа дахин hэргээжэ эхилhэн түүхэтэй. Гурбан зуу гаран жэлэй туршада Байгал нуур оршомой нютаг дэбисхэр дээрэ оршон тогтожо байhан Махаяна буддизмын уламжлалта Гэлэгба hургуулиин гадна, 1990-ээд онhоо Буряад нютагуудта бурхан шажанай даяаршаhан загбар хурдан таража эхилбэ. Түбэдэй бурхан шажанай багшанар Буряад нютагуудта буддын шажанай шэнэ эмхинүүдые байгуулган, Буряад уласай Улаан-Үдэ нийслэлэй хото h уурин дүрсые хубилгажа эхилбэ. Энэ үгүүлэл дэлхэйн болон орон нютагай буддын шажанай эмхинүүдэй Улаан-Үдэ хотодо хэрхэн түлөөлэгдэжэ байhание харуулhан ба Хамбо лама Дамба Аюшеевын хотожохо ябадалые бууруушаhан hанамжыень абажа үзэнэ.Buddyzm a urbanistyka w poradzieckiej BuriacjiWraz z upadkiem Związku Radzieckiego w tradycyjnie buddyjskich regionach Rosji, w tym w Republice Buriacji, zaczyna się proces odrodzenia religijnego. Wraz z tradycyjną szkołą gelug buddyzmu mahajany, funkcjonującej na terytoriach wokół jeziora Bajkał od ponad trzystu lat, w Buriacji rozprzestrzenia się nowy zglobalizowany model buddyzmu. Tybetańscy nauczyciele buddyjscy w okresie poradzieckim zaczęli zakładać nowe organizacje buddyjskie i przekształcać w ten sposób miejski krajobraz stolicy republiki, Ułan-Ude. Autorzy artykułu stawiają pytanie, w jaki sposób globalne i lokalne organizacje buddyjskie są reprezentowane w miejskim krajobrazie Ułan-Ude, oraz rozważają antyurbanistyczne stanowisko Khambo Lamy Damby Ayusheeva.
{"title":"Buddhism and Urbanism in Post-Soviet Buryatia","authors":"B. Dondukov, O. Dorzhigushaeva, G. Dondukova","doi":"10.11649/ch.2411","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2411","url":null,"abstract":"Buddhism and Urbanism in Post-Soviet BuryatiaWith the collapse of the Soviet Union the traditionally Buddhist regions of Russia, including the Republic of Buryatia, experienced the revival of religion. Along with the traditional Gelug school of Mahayana Buddhism existing on the territories around Lake Baikal for more than three hundred years, the globalized model of Buddhism started to spread quickly in Buryatia in the 1990s. Tibetan Buddhist teachers started to establish new Buddhist organizations in Buryatia and thus to transform the urban landscape of Ulan-Ude, the capital of the republic. The article traces how global and local Buddhist organizations become represented in the urban landscape of Ulan-Ude and considers the anti-urban position of Khambo Lama Damba Ayusheev. Зүблэлтэ үеын удаадахи Буряадай Буддизм ба хотожолтоЗүблэлтэ гүрэнэй задаран унаhаар Росси уласай уламжлалта буддын шажанта орон нютагууд, энээнэй дотор Буряад Улас, шажинаа дахин hэргээжэ эхилhэн түүхэтэй. Гурбан зуу гаран жэлэй туршада Байгал нуур оршомой нютаг дэбисхэр дээрэ оршон тогтожо байhан Махаяна буддизмын уламжлалта Гэлэгба hургуулиин гадна, 1990-ээд онhоо Буряад нютагуудта бурхан шажанай даяаршаhан загбар хурдан таража эхилбэ. Түбэдэй бурхан шажанай багшанар Буряад нютагуудта буддын шажанай шэнэ эмхинүүдые байгуулган, Буряад уласай Улаан-Үдэ нийслэлэй хото h уурин дүрсые хубилгажа эхилбэ. Энэ үгүүлэл дэлхэйн болон орон нютагай буддын шажанай эмхинүүдэй Улаан-Үдэ хотодо хэрхэн түлөөлэгдэжэ байhание харуулhан ба Хамбо лама Дамба Аюшеевын хотожохо ябадалые бууруушаhан hанамжыень абажа үзэнэ.Buddyzm a urbanistyka w poradzieckiej BuriacjiWraz z upadkiem Związku Radzieckiego w tradycyjnie buddyjskich regionach Rosji, w tym w Republice Buriacji, zaczyna się proces odrodzenia religijnego. Wraz z tradycyjną szkołą gelug buddyzmu mahajany, funkcjonującej na terytoriach wokół jeziora Bajkał od ponad trzystu lat, w Buriacji rozprzestrzenia się nowy zglobalizowany model buddyzmu. Tybetańscy nauczyciele buddyjscy w okresie poradzieckim zaczęli zakładać nowe organizacje buddyjskie i przekształcać w ten sposób miejski krajobraz stolicy republiki, Ułan-Ude. Autorzy artykułu stawiają pytanie, w jaki sposób globalne i lokalne organizacje buddyjskie są reprezentowane w miejskim krajobrazie Ułan-Ude, oraz rozważają antyurbanistyczne stanowisko Khambo Lamy Damby Ayusheeva. ","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"46151031","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Accuracy and Reception: On Theological and Aesthetic Novelty in Two Novels by Teodora DimovaThis article raises the question of functioning of the Biblical narrative in modern literature in the context of the local/individual experience of faith and the epistemological and existential question of truth. The focus is on two novels by the Bulgarian writer Teodora Dimova (born in 1960): Марма Мариам [Marma, Mariam, 2010] and Първият рожден ден [The First Birthday, 2016]. This case is particularly interesting because the Biblical story about Jesus has not been used here in order to create a parody or blasphemy, which could be expected as far as the postmodern de-contextualisation and re-evaluation of tradition are concerned, but to offer both an aesthetically original and theologically orthodox vision of the Christian God. So how to paraphrase the Biblical story and remain orthodox? How to actualize the existential potential of the Bible and achieve novelty? The analysis is conducted in the perspective of Paul Ricoeur’s existential hermeneutics and phenomenology of memory, especially his concepts of testimony and mimesis, with regard to the question of the reception of Biblical paraphrases in (Bulgarian) modern culture.Zgodność i recepcja. O teologicznej i estetycznej nowości w dwóch powieściach Teodory DimowejW artykule została poruszona kwestia funkcjonowania narracji biblijnej w literaturze nowoczesnej w kontekście lokalnego i indywidualnego doświadczenia wiary oraz epistemologicznego i egzystencjalnego pytania o prawdę. Autorka koncentruje się na dwóch powieściach bułgarskiej pisarki Teodory Dimowej (ur. 1960): Марма Мариам [Marma, Mariam, 2010] i Първият рожден ден [Pierwsze urodziny, 2016]. Przypadek ten jest szczególnie interesujący, ponieważ biblijna opowieść o Jezusie nie została tu wykorzystana w celu stworzenia parodii lub bluźnierstwa, czego można by oczekiwać w kontekście ponowoczesnych dekontekstualizacji i przewartościowań, ale aby zaproponować wizję chrześcijańskiego Boga, która jest zarówno estetycznie oryginalna, jak i teologicznie prawowierna. Jak więc sparafrazować historię biblijną i pozostać ortodoksyjnym? Jak urzeczywistnić egzystencjalny potencjał Biblii i stworzyć oryginalne dzieło? W analizie autorka odwołuje się do hermeneutyki egzystencjalnej i fenomenologii pamięci Paula Ricoeura, zwłaszcza jego koncepcjiświadectwa oraz mimesis, w odniesieniu do kwestii recepcji parafraz biblijnych w (bułgarskiej) kulturze nowoczesnej.
{"title":"Accuracy and Reception: On Theological and Aesthetic Novelty in Two Novels by Teodora Dimova","authors":"Ewelina Drzewiecka","doi":"10.11649/ch.2605","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2605","url":null,"abstract":"Accuracy and Reception: On Theological and Aesthetic Novelty in Two Novels by Teodora DimovaThis article raises the question of functioning of the Biblical narrative in modern literature in the context of the local/individual experience of faith and the epistemological and existential question of truth. The focus is on two novels by the Bulgarian writer Teodora Dimova (born in 1960): Марма Мариам [Marma, Mariam, 2010] and Първият рожден ден [The First Birthday, 2016]. This case is particularly interesting because the Biblical story about Jesus has not been used here in order to create a parody or blasphemy, which could be expected as far as the postmodern de-contextualisation and re-evaluation of tradition are concerned, but to offer both an aesthetically original and theologically orthodox vision of the Christian God. So how to paraphrase the Biblical story and remain orthodox? How to actualize the existential potential of the Bible and achieve novelty? The analysis is conducted in the perspective of Paul Ricoeur’s existential hermeneutics and phenomenology of memory, especially his concepts of testimony and mimesis, with regard to the question of the reception of Biblical paraphrases in (Bulgarian) modern culture.Zgodność i recepcja. O teologicznej i estetycznej nowości w dwóch powieściach Teodory DimowejW artykule została poruszona kwestia funkcjonowania narracji biblijnej w literaturze nowoczesnej w kontekście lokalnego i indywidualnego doświadczenia wiary oraz epistemologicznego i egzystencjalnego pytania o prawdę. Autorka koncentruje się na dwóch powieściach bułgarskiej pisarki Teodory Dimowej (ur. 1960): Марма Мариам [Marma, Mariam, 2010] i Първият рожден ден [Pierwsze urodziny, 2016]. Przypadek ten jest szczególnie interesujący, ponieważ biblijna opowieść o Jezusie nie została tu wykorzystana w celu stworzenia parodii lub bluźnierstwa, czego można by oczekiwać w kontekście ponowoczesnych dekontekstualizacji i przewartościowań, ale aby zaproponować wizję chrześcijańskiego Boga, która jest zarówno estetycznie oryginalna, jak i teologicznie prawowierna. Jak więc sparafrazować historię biblijną i pozostać ortodoksyjnym? Jak urzeczywistnić egzystencjalny potencjał Biblii i stworzyć oryginalne dzieło? W analizie autorka odwołuje się do hermeneutyki egzystencjalnej i fenomenologii pamięci Paula Ricoeura, zwłaszcza jego koncepcjiświadectwa oraz mimesis, w odniesieniu do kwestii recepcji parafraz biblijnych w (bułgarskiej) kulturze nowoczesnej. ","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45501071","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieThis presentation reviews a recent book by the French historian and political scientist Nadège Ragaru, analyzing how Bulgarian society has been dealing with the fate of the Bulgarian Jews during World War II. Pressurized by its Nazi German ally to send 20,000 Bulgarian Jews to extermination camps then located in the General Government, a part of the former Republic of Poland, the Bulgarian wartime government participated in the deportation of 11,343 Jews from the territories under Bulgarian administration in Greek Thrace and Yugoslav Macedonia, while withholding, after protests by some politicians and intellectuals, the Church and a part of the Bulgarian population, from completing the number of 20,000 by sending another 8,000 Jews from Bulgaria proper. In three consecutive chapters, Ragaru discusses how the People’s Courts dealt with the persecutors of the Jews, analyzes the ideological sensibilities raised by a film (a Bulgarian-DDR coproduction) about the deportation, and examines the use of three original short documentary shootings of the events. In the two final chapters, Ragaru deals with the relative pluralism of opinions that has been the case since the fall of the communist regime and the internationalization of the topic, especially as the tense relations with North Macedonia are concerned. Ragaru’s general conclusion is that in spite of the increased preparedness to admit Bulgaria’s involvement, the salvation continues to be overstated, while the complicity is smuggled away.Boek recensie: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieDit recente boek van de Franse historica en politieke wetenschapster Nadège Ragaru analiseert de manier waarop de Bulgaarse samenleving is omgegaan met het lot van de Bulgaarse Joden gedurende de Tweede Wereldoorlog. Onder druk van haar Nazi-Duitse bondgenoot om 20.000 Bulgaarse Joden naar uitroeiingskampen toen gesitueerd in het Generaal-Gouvernement, een deel van de voormalige Republiek Polen te sturen nam de Bulgaarse regering deel aan de deportatie van 11.343 Joden uit de territoria in Grieks Thracië en Joegoslavisch Macedonië onder Bulgaars bestuur, maar zag, na protesten van enkele politici en intellectuelen, de kerk en een deel van de Bulgaarse bevolking, af van de uitlevering van het resterende aantal van 8.000 Joden uit Bulgarije zelf. In drie opeenvolgende hoofdstukken, Ragaru beschrijft hoe de Volksrechtbanken omgingen met de vervolgers van de Joden, welke ideologische gevoeligheden werden opgeroepen door een film (een Bulgaars-Oost-Duitse coproductie) over de deportatie, en het gebruik dat gemaakt werd van drie originele korte documentaire filmfragmenten over de gebeurtenissen. In de laatste twee hoofdstukken behandelt Ragaru de relatieve verscheidenheid aan opinie na de val van het communistische regime en de international
书评：Nadège Ragaru，“Et les Juifs bulgares furent sauveés”：保加利亚大屠杀幸存者联合国历史本次演讲回顾了法国历史学家和政治学家Nadége Ragarou最近的一本书，分析了保加利亚社会在第二次世界大战期间如何处理保加利亚犹太人的命运。在纳粹德国盟友的压力下，保加利亚战时政府将20000名保加利亚犹太人送往当时位于前波兰共和国总政府的灭绝营，参与将11343名犹太人驱逐出保加利亚管理的希腊色雷斯和南斯拉夫的马其顿领土，在一些政客和知识分子、教会和部分保加利亚人的抗议之后，通过从保加利亚再遣返8000名犹太人，完成了20000人的任务。在连续三章中，拉加鲁讨论了人民法院如何处理迫害犹太人的人，分析了一部关于驱逐出境的电影（保加利亚复员方案联合制作）所引发的意识形态敏感性，并考察了三部关于这一事件的原创短片的使用情况。在最后两章中，拉加鲁论述了自共产主义政权垮台以来意见的相对多元化以及该主题的国际化，特别是在与北马其顿的紧张关系方面。拉加鲁的总体结论是，尽管保加利亚已经做好了更多的准备，承认保加利亚的参与，但拯救仍然被夸大了，而复杂的情况却被掩盖了。书评：Nadège Ragaru，“Et les Juifs bulgares furent sauveés”：《绍亚和保加利亚救世主的历史》法国历史学家和政治学家纳德·拉加鲁的新书分析了保加利亚社会在第二次世界大战期间处理保加利亚犹太人命运的方式。在纳粹德国盟友要求将20000名保加利亚犹太人送往当时位于前波兰共和国总政府的灭绝营的压力下，保加利亚政府参与了从保加利亚统治下的希腊色雷斯和南斯拉夫的马其顿领土驱逐11343名犹太人的行动，在一些政客和知识分子、教会和部分保加利亚人的抗议之后，他们避免从保加利亚引渡剩余的8000名犹太人。在连续三章中，拉加鲁描述了人民法院如何处理迫害犹太人的人，一部关于驱逐出境的电影（保加利亚-东德合拍）唤起了什么样的意识形态敏感性，以及使用了三部关于这些事件的原创短片片段。在最后两章中，拉加鲁论述了共产主义政权垮台后意见的相对多样性和主题的国际化，特别是与北马其顿共和国的关系。其总体结论是，尽管保加利亚越来越愿意承认其参与，但救援行动仍然曝光过度，而同谋行为被掩盖了。Nadège Ragaru评论，“Et les Juifs bulgares furent sauveés”：保加利亚大屠杀幸存者联合国历史法国历史学家和政治学家Nadèe Ragaru在其最新著作中分析了保加利亚社会在二战期间如何对待保加利亚犹太人。保加利亚政府在其盟友纳粹德国的压力下，将2万名保加利亚犹太人送往前波兰共和国总省的灭绝营，并将11343名犹太人从当时隶属于保加利亚政府的希腊色雷斯和南斯拉夫的马其顿领土驱逐出境。然而，在一些政客、知识分子和教会以及部分保加利亚人的抗议之后，保加利亚当局最终退出了将剩余8000名犹太人驱逐出境的程序。在随后的三章中，拉加鲁描述了人民法庭如何对待迫害犹太人的人，保加利亚Nerd联合制作的驱逐出境电影显示了保加利亚社会对意识形态的易感性，并解释了描述这些事件的三个纪录片的原始短片的用途。在最后两章中，拉加鲁介绍了共产主义政权垮台后意见的多样性和该主题的国际化，特别是与北马其顿共和国的关系问题。作者得出的总体结论是，尽管保加利亚明显倾向于承认其参与了[大屠杀]，但[保加利亚社会]拯救犹太人的问题仍然更加暴露，同谋行为仍然被掩盖。
{"title":"Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en Bulgarie","authors":"R. Detrez","doi":"10.11649/ch.2608","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2608","url":null,"abstract":"Book Review: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieThis presentation reviews a recent book by the French historian and political scientist Nadège Ragaru, analyzing how Bulgarian society has been dealing with the fate of the Bulgarian Jews during World War II. Pressurized by its Nazi German ally to send 20,000 Bulgarian Jews to extermination camps then located in the General Government, a part of the former Republic of Poland, the Bulgarian wartime government participated in the deportation of 11,343 Jews from the territories under Bulgarian administration in Greek Thrace and Yugoslav Macedonia, while withholding, after protests by some politicians and intellectuals, the Church and a part of the Bulgarian population, from completing the number of 20,000 by sending another 8,000 Jews from Bulgaria proper. In three consecutive chapters, Ragaru discusses how the People’s Courts dealt with the persecutors of the Jews, analyzes the ideological sensibilities raised by a film (a Bulgarian-DDR coproduction) about the deportation, and examines the use of three original short documentary shootings of the events. In the two final chapters, Ragaru deals with the relative pluralism of opinions that has been the case since the fall of the communist regime and the internationalization of the topic, especially as the tense relations with North Macedonia are concerned. Ragaru’s general conclusion is that in spite of the increased preparedness to admit Bulgaria’s involvement, the salvation continues to be overstated, while the complicity is smuggled away.Boek recensie: Nadège Ragaru, “Et les Juifs bulgares furent sauvés”: Une histoire des saviors sur la Shoah en BulgarieDit recente boek van de Franse historica en politieke wetenschapster Nadège Ragaru analiseert de manier waarop de Bulgaarse samenleving is omgegaan met het lot van de Bulgaarse Joden gedurende de Tweede Wereldoorlog. Onder druk van haar Nazi-Duitse bondgenoot om 20.000 Bulgaarse Joden naar uitroeiingskampen toen gesitueerd in het Generaal-Gouvernement, een deel van de voormalige Republiek Polen te sturen nam de Bulgaarse regering deel aan de deportatie van 11.343 Joden uit de territoria in Grieks Thracië en Joegoslavisch Macedonië onder Bulgaars bestuur, maar zag, na protesten van enkele politici en intellectuelen, de kerk en een deel van de Bulgaarse bevolking, af van de uitlevering van het resterende aantal van 8.000 Joden uit Bulgarije zelf. In drie opeenvolgende hoofdstukken, Ragaru beschrijft hoe de Volksrechtbanken omgingen met de vervolgers van de Joden, welke ideologische gevoeligheden werden opgeroepen door een film (een Bulgaars-Oost-Duitse coproductie) over de deportatie, en het gebruik dat gemaakt werd van drie originele korte documentaire filmfragmenten over de gebeurtenissen. In de laatste twee hoofdstukken behandelt Ragaru de relatieve verscheidenheid aan opinie na de val van het communistische regime en de international","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49318887","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Multiple Voices of the Past: (Hi)stories and Memories from the Ethnically Mixed Neighbourhoods in PristinaUsing the Bakhtinian term heteroglossia developed by Andrea L. Smith, this article analyses the multiple and sometimes internally contradictory narratives, memories and stereotypes articulated in everyday talk about the common past in Pristina that could be heard nowadays in post-war Kosovo (mostly among Kosovo Albanians) and among the people who used to live in Kosovo prior to 1999 (mostly Kosovo Serbs) and then left the country for Serbia (Belgrade, Niš, etc.) or went abroad. The study explores the existing memories, images and stereotypes shared among the current and former citizens of Pristina (Kosovo) – both Albanians and Serbs – about each other and their city. It relies on the basic tools of cultural memory studies and applies them to the analysis of existing local narratives in the present-day Albanian and Serbian communities that used to be parts of one and the same city of Pristina. The article offers a discussion of the opposition between urban and rural models of mindset in changing Pristina and its importance in understanding some of the factors of ethnic conflict in Kosovo. The basic social unit selected for analysis is ethnically mixed neighbourhood and its memory due to the fact that this social and spatial entity functioned as the primary condition and source of interaction, mutual familiarity and cooperation both during peace and war. The empirical data for the study were collected in 2010–2020 during short visits to Pristina (Kosovo) and Niš (Serbia).Множественные голоса прошлого: история и память в этнически смешанных районах ПриштиныАннотация: Используя термин гетероглоссия, предложенный М. Бахтиным и разработанный А. Смитом, в данной статье я про- анализирую многочисленные и иногда внутренне противоречивые нарративы, воспоминания и стереотипы, сформулированные в повседневных разговорах об общем прошлом в Приштине, которые сегодня можно услышать в послевоенном Косово (в среде косовских албанцев) и среди людей, живших в Косово до 1999 г. (в основном косовские сербы), а затем уехавших из страны в Сербию (Белград, Ниш и т. д.) или за границу. Моя статья направлена на изучение существующих воспоминаний, образов и стереотипов, разделяемых нынешними и бывшими гражданами Приштины – как албанцами, так и сербами – по отношению друг к другу и своему городу. В работе используются основные инструменты исследования культурной памяти, в их применении к анализу существующих местных нарративов в современных албанских и сербских общинах, которые когда-то были частью одного и того же города Приштина. В своей статье я буду обсуждать противостояние между городской и сельской моделями мышления в изменении Приштины и его важность для понимания некоторых предпосылок этнического конфликта в Косово. В качестве базовой социальной единицы для своего анализа я выбрал этнически смешанный район и его память в связи с тем, что эта социальная и простран
Multiple Voices of the Past: (Hi)stories and Memories from the Ethnically Mixed Neighbourhoods in PristinaUsing the Bakhtinian term heteroglossia developed by Andrea L. Smith, this article analyses the multiple and sometimes internally contradictory narratives, memories and stereotypes articulated in everyday talk about the common past in Pristina that could be heard nowadays in post-war Kosovo (mostly among Kosovo Albanians) and among the people who used to live in Kosovo prior to 1999 (mostly Kosovo Serbs) and then left the country for Serbia (Belgrade, Niš, etc.) or went abroad. The study explores the existing memories, images and stereotypes shared among the current and former citizens of Pristina (Kosovo) – both Albanians and Serbs – about each other and their city. It relies on the basic tools of cultural memory studies and applies them to the analysis of existing local narratives in the present-day Albanian and Serbian communities that used to be parts of one and the same city of Pristina. The article offers a discussion of the opposition between urban and rural models of mindset in changing Pristina and its importance in understanding some of the factors of ethnic conflict in Kosovo. The basic social unit selected for analysis is ethnically mixed neighbourhood and its memory due to the fact that this social and spatial entity functioned as the primary condition and source of interaction, mutual familiarity and cooperation both during peace and war. 2010-2020年，在对普里什蒂纳（科索沃）和尼什（塞尔维亚）进行短暂访问期间，收集了研究的帝国数据。巴赫丁和开发的A。史密斯，在这篇文章中，我分析了战后科索沃（科索沃阿族）和1999年以前居住在科索沃的人们在普里什蒂纳的日常对话中所表达的许多有时是内部矛盾的叙事、记忆和成见。（主要是科索沃塞族人），然后离开该国前往塞尔维亚（贝尔格莱德、尼什等）或国外。我的文章旨在研究普里什蒂纳现任和前任公民——阿尔巴尼亚人和塞族人——对彼此和他们的城市的现有记忆、形象和成见。这项工作使用了研究文化记忆的主要工具，并将其应用于分析曾经属于普里什蒂纳同一城市的阿尔巴尼亚和塞尔维亚社区的现有地方叙事。在我的文章中，我将讨论改变普里什蒂纳的城市和农村思维模式之间的对抗，以及它对理解科索沃种族冲突的某些前提的重要性。我选择一个族裔混杂的地区及其记忆作为我分析的基本社会单位，因为这个社会和空间实体在和平时期和战争时期都是相互作用、相互了解与合作的基本条件和源泉。经验数据是在2010-2020年我对普里什蒂纳和尼什的短暂访问中收集的。Różnorodne głosy przeszłości:Historia i pamięćw zróżnicowanych etnicznie dzielnicach prisztinyodwołujęc siędo terminu polifoniczności，zaproponowanego przez michaiła bachtina i opracowanego przez Anthony'ego Smith，w niejąszym artykule przeanalizujęliczne i czasem wewnętry sprini Rzeczne narraącje，wspomnienia i stereotypy，sformułowane w codziennych rozmowach o wspólnej przeszłości w prisztinie， które dziś można usłyszeć w powojennym Kosowie (w środowisku kosowskich Albańczyków) oraz pośród ludzi mieszkających w Kosowie do 1999 roku (przede wszystkim wśród kosowskich Serbów), którzy wyjechali do Serbii (Belgrad, Nisz itd.) lub za granicę. Mój artykuł ma na celu zbadanie wspomnień, obrazów i stereotypów, podzielanych przez obecnych i byłych obywateli Prisztiny, zarówno Albańczyków jak i Serbów, w stosunku do siebie nawzajem oraz do samego miasta. W pracy nad analizą lokalnych narracji we współczesnych wspólnotach albańskich i serbskich, które kiedyś były częścią tego samego miasta – Prisztiny, wykorzystuję podstawowe instrumenty badawcze dla d
{"title":"Multiple Voices of the Past: (Hi)stories and Memories from the Ethnically Mixed Neighbourhoods in Pristina","authors":"D. Ermolin","doi":"10.11649/ch.2538","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2538","url":null,"abstract":"Multiple Voices of the Past: (Hi)stories and Memories from the Ethnically Mixed Neighbourhoods in PristinaUsing the Bakhtinian term heteroglossia developed by Andrea L. Smith, this article analyses the multiple and sometimes internally contradictory narratives, memories and stereotypes articulated in everyday talk about the common past in Pristina that could be heard nowadays in post-war Kosovo (mostly among Kosovo Albanians) and among the people who used to live in Kosovo prior to 1999 (mostly Kosovo Serbs) and then left the country for Serbia (Belgrade, Niš, etc.) or went abroad. The study explores the existing memories, images and stereotypes shared among the current and former citizens of Pristina (Kosovo) – both Albanians and Serbs – about each other and their city. It relies on the basic tools of cultural memory studies and applies them to the analysis of existing local narratives in the present-day Albanian and Serbian communities that used to be parts of one and the same city of Pristina. The article offers a discussion of the opposition between urban and rural models of mindset in changing Pristina and its importance in understanding some of the factors of ethnic conflict in Kosovo. The basic social unit selected for analysis is ethnically mixed neighbourhood and its memory due to the fact that this social and spatial entity functioned as the primary condition and source of interaction, mutual familiarity and cooperation both during peace and war. The empirical data for the study were collected in 2010–2020 during short visits to Pristina (Kosovo) and Niš (Serbia).Множественные голоса прошлого: история и память в этнически смешанных районах ПриштиныАннотация: Используя термин гетероглоссия, предложенный М. Бахтиным и разработанный А. Смитом, в данной статье я про- анализирую многочисленные и иногда внутренне противоречивые нарративы, воспоминания и стереотипы, сформулированные в повседневных разговорах об общем прошлом в Приштине, которые сегодня можно услышать в послевоенном Косово (в среде косовских албанцев) и среди людей, живших в Косово до 1999 г. (в основном косовские сербы), а затем уехавших из страны в Сербию (Белград, Ниш и т. д.) или за границу. Моя статья направлена на изучение существующих воспоминаний, образов и стереотипов, разделяемых нынешними и бывшими гражданами Приштины – как албанцами, так и сербами – по отношению друг к другу и своему городу. В работе используются основные инструменты исследования культурной памяти, в их применении к анализу существующих местных нарративов в современных албанских и сербских общинах, которые когда-то были частью одного и того же города Приштина. В своей статье я буду обсуждать противостояние между городской и сельской моделями мышления в изменении Приштины и его важность для понимания некоторых предпосылок этнического конфликта в Косово. В качестве базовой социальной единицы для своего анализа я выбрал этнически смешанный район и его память в связи с тем, что эта социальная и простран","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"49631170","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Book Review: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěThe paper is a presentation of the latest book by Milan Scholz. The author focuses on the relationship between the thought of Masaryk and that of Dmowski in the context of their activity and respective Czech and Polish debates on national identity. Recenze knihy: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěPříspěvek je prezentací nejnovější knihy Milana Scholze. Autor se zaměřuje na vztah mezi myšlením Masaryka a Dmowského v kontextu jejich činnosti, respektive českých a polských debat o národní identitě. Recenzja książki: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěArtykuł jest prezentacją najnowszej książki Milana Scholza. Autor skupia się na relacji między myślą Tomaša G. Masaryka i Romana Dmowskiego w kontekście ich działalności, przede wszystkim polskiej i czeskiej debaty o tożsamości narodowej.
{"title":"Book Review: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivě","authors":"Tomáš Masař","doi":"10.11649/ch.2664","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2664","url":null,"abstract":"Book Review: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěThe paper is a presentation of the latest book by Milan Scholz. The author focuses on the relationship between the thought of Masaryk and that of Dmowski in the context of their activity and respective Czech and Polish debates on national identity. Recenze knihy: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěPříspěvek je prezentací nejnovější knihy Milana Scholze. Autor se zaměřuje na vztah mezi myšlením Masaryka a Dmowského v kontextu jejich činnosti, respektive českých a polských debat o národní identitě. Recenzja książki: Milan Scholz, České a polské hledání identity. Myšlení Tomáše Garrigua Masaryka a Romana Dmowského v komparativní perspektivěArtykuł jest prezentacją najnowszej książki Milana Scholza. Autor skupia się na relacji między myślą Tomaša G. Masaryka i Romana Dmowskiego w kontekście ich działalności, przede wszystkim polskiej i czeskiej debaty o tożsamości narodowej.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":"1 1","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"42005706","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Slavic Homer: From Grigorios Stavridis to Grigor PrličevIn 1860 Stavridis/Prličev’s poem Armatol unexpectedly won him the University of Athens poetry competition, which met with opposition from part of the Greek community and a smear campaign in the press. Despite his declarations of having a “Hellenic heart”, the author from Ohrid was not well received by Athenian society. He took part in the competition once more two years later, this time trying to match Homer himself and presenting an extensive though unfinished epic poem with Gjergj Kastrioti Skanderbeg as the protagonist. The paper, which serves as an introduction to the Polish translation of Skanderbeg, contains extensive excerpts from the reports of both competition committees, chaired by Alexandros Rangavis, especially the second one, when the judges justified why they could not award Stavridis the prize despite being impressed with his poem. His disappointment at his cool reception and his failure in the competition most likely contributed to a radical change in the attitude of the Slavic Homer, who not only stopped “serving Greece” but began vigorously eliminating any Greek influences in his native Ohrid. Słowiański Homer: od Grigoriosa Stawridisa do Grigora PrličevaW 1860 r. Stawridis-Prličev niespodziewanie wygrał konkurs poetycki Uniwersytetu Ateńskiego poematem Armatol, co spotkało się ze sprzeciwem części środowiska greckiego i nagonką w prasie. Mimo swoich deklaracji o „helleńskości serca” autor z Ochrydy nie został dobrze przyjęty na stołecznych salonach. Dwa lata później wziął ponownie udział w konkursie, na którym przedstawił, tym razem mierząc się z samym Homerem, obszerny, lecz nieskończony epicki utwór, którego bohaterem uczynił Jerzego Kastriotę Skanderbega. Artykuł, pełniący rolę wstępu do polskiego przekładu Skanderbega, zawiera obszerne fragmenty ze sprawozdań obu komisji konkursowych pod przewodnictwem Aleksandrosa Rangawisa, zwłaszcza drugiego, w którym jurorzy uzasadniali, dlaczego mimo wrażenia, jakie na nich zrobił utwór Stawridisa, nie mogli przyznać mu nagrody. Rozczarowanie chłodnym przyjęciem i niepowodzenie w konkursie przyczyniło się zapewne do radykalnej zmiany postawy słowiańskiego Homera, który nie tylko przestał „służyć Grecji”, lecz energicznie począł zwalczać wszelkie wpływy greckie w rodzinnej Ochrydzie.
斯拉夫荷马:从Grigorios Stavridis到Grigor prli ev1860年，Stavridis/ prli evs的诗歌《阿玛托尔》出人意料地赢得了雅典大学诗歌比赛，这遭到了部分希腊社区的反对和媒体的诽谤。尽管这位来自奥赫里德的作者宣称拥有一颗“希腊之心”，但他并没有受到雅典社会的欢迎。两年后，他再次参加了比赛，这一次他试图与荷马本人匹敌，并以Gjergj Kastrioti Skanderbeg为主角，呈现了一首内容广泛但尚未完成的史诗。这篇论文是对《斯坎德培》波兰语译本的介绍，其中包含了由亚历山德罗斯·兰加维斯(Alexandros Rangavis)担任主席的两个竞赛委员会报告的大量摘录，尤其是第二个竞赛委员会，当时评委们解释了为什么他们不能授予斯塔夫里迪斯奖，尽管他的诗给他们留下了深刻的印象。他对冷场的失望和在比赛中的失败很可能促成了斯拉夫荷马态度的根本改变，他不仅停止了“为希腊服务”，而且开始大力消除他的家乡奥赫里德的任何希腊影响。Słowiański荷马:od Grigoriosa Stawridisa do Grigora prli evaw 1860 r. Stawridisa - prli neespodziewanie wygraowkonkurs poetycki uniwersystemtu Ateńskiego poeematem Armatol, co spotkało sioze sprzeciwem części środowiska greciego i nagonkow prasie。Mimo宣布“helleńskości serca”的作者是Ochrydy nezostadobrze przyjęty na stołecznych salonach。Dwa lata później wziął ponownie udziazow konkursie, na którym przedstawioski, tym razem mierząc sizez samym Homerem, obszerny, lecz nieskończony epicki utwór, którego bohaterem uczynioski Jerzego kastriotje Skanderbega。阿蒂库沃夫，pełniący rolje wstępu do polskiego przekładu Skanderbega, zawiera obszerne fragize sprawozdasdaei obu komisji konkursowych pod przewodnictwem Aleksandrosa Rangawisa, zwłaszcza drugiego, w którym jurorzy uzasadniali, dlaczego mimo wrażenia, jakie na niich zrobioski utwór Stawridisa, nie mogli przyznazei mu nagrody。Rozczarowanie chłodnym przyjęciem i niepowodzenie w konkursie przyczyniło sizi zapewne do radykalnej zmiany postawy słowiańskiego Homera, który nietylko przestajy " służyć gregji "， lecz energicznie począł zwalczazi wszelkie wpływy grekie w rodzinnej Ochrydzie。
{"title":"The Slavic Homer: From Grigorios Stavridis to Grigor Prličev","authors":"M. Borowska","doi":"10.11649/ch.2665","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/ch.2665","url":null,"abstract":"The Slavic Homer: From Grigorios Stavridis to Grigor PrličevIn 1860 Stavridis/Prličev’s poem Armatol unexpectedly won him the University of Athens poetry competition, which met with opposition from part of the Greek community and a smear campaign in the press. Despite his declarations of having a “Hellenic heart”, the author from Ohrid was not well received by Athenian society. He took part in the competition once more two years later, this time trying to match Homer himself and presenting an extensive though unfinished epic poem with Gjergj Kastrioti Skanderbeg as the protagonist. The paper, which serves as an introduction to the Polish translation of Skanderbeg, contains extensive excerpts from the reports of both competition committees, chaired by Alexandros Rangavis, especially the second one, when the judges justified why they could not award Stavridis the prize despite being impressed with his poem. His disappointment at his cool reception and his failure in the competition most likely contributed to a radical change in the attitude of the Slavic Homer, who not only stopped “serving Greece” but began vigorously eliminating any Greek influences in his native Ohrid. Słowiański Homer: od Grigoriosa Stawridisa do Grigora PrličevaW 1860 r. Stawridis-Prličev niespodziewanie wygrał konkurs poetycki Uniwersytetu Ateńskiego poematem Armatol, co spotkało się ze sprzeciwem części środowiska greckiego i nagonką w prasie. Mimo swoich deklaracji o „helleńskości serca” autor z Ochrydy nie został dobrze przyjęty na stołecznych salonach. Dwa lata później wziął ponownie udział w konkursie, na którym przedstawił, tym razem mierząc się z samym Homerem, obszerny, lecz nieskończony epicki utwór, którego bohaterem uczynił Jerzego Kastriotę Skanderbega. Artykuł, pełniący rolę wstępu do polskiego przekładu Skanderbega, zawiera obszerne fragmenty ze sprawozdań obu komisji konkursowych pod przewodnictwem Aleksandrosa Rangawisa, zwłaszcza drugiego, w którym jurorzy uzasadniali, dlaczego mimo wrażenia, jakie na nich zrobił utwór Stawridisa, nie mogli przyznać mu nagrody. Rozczarowanie chłodnym przyjęciem i niepowodzenie w konkursie przyczyniło się zapewne do radykalnej zmiany postawy słowiańskiego Homera, który nie tylko przestał „służyć Grecji”, lecz energicznie począł zwalczać wszelkie wpływy greckie w rodzinnej Ochrydzie.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2021-12-20","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45358530","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Holocaust in Southern Ukraine: The Response of Survived Jews of Kalinindorf District after the German OccupationBased on archival documents and published and unpublished materials of oral history, the paper offers an overview of the Holocaust in the Kalinindorf district (territories of modern-day Kherson and Mykolaiv Oblast, Ukraine) and the reaction of survived Jews after their return from evacuation and the front. Through particular cases, the paper shows the variants of behaviour and adaptation of Jews to post-war living conditions. The mid-1940s serves as the historical background; it was a period when antisemitic attitudes strengthened in society and in the party leadership. The article indicates how the Jews returned to the pre-war lifestyle in rural areas, but also their rejection of new conditions and changes in the place where they lived. It also investigates the formation of the Jewish community’s tradition of commemorative practices in places of mass executions of Jews. Holokaust na Ukrainie Południowej. Reakcje ocalałych Żydów dystryktu Kalinindorf po niemieckiej okupacjiArtykuł bazuje na dokumentacji archiwalnej, opublikowanych i nieopublikowanych relacjiach historii mówionej, i stanowi zarys problemu Holokaustu w dystrykcie Kalinindorf (terytorium dzisiejszych obwodów chersońskiego i mikołajowskiego); ukazuje również reakcje ocalałych Żydów po powrocie z frontu i ewakuacji. Na przykładzie poszczególnych przypadków artykuł prezentuje różne zachowania i typy adaptacji Żydów do życia w powojennych warunkach. Tło historyczne stanowi połowa lat 40. XX wieku, jako okres wzmocnienia nastrojów antysemickich w społeczeństwie i wśród przywódców partyjnych. Artykuł opisuje zarówno powrót Żydów do przedwojennego sposobu życia na terenach wiejskich, jak i ich niechęć do nowych warunków i nowego miejsca osiedlenia. Prezentuje również badania nad kształtowaniem się wśród społeczności żydowskich tradycji praktyk upamiętniających w miejscach masowej eksterminacji.
《乌克兰南部大屠杀:德国占领后加里宁多夫地区幸存犹太人的反应》基于档案文件、已发表和未发表的口述历史材料，本文概述了加里宁多夫地区(今乌克兰赫尔松州和尼古拉耶夫州的领土)的大屠杀，以及幸存犹太人从撤离和前线返回后的反应。通过具体的案例，本文展示了犹太人对战后生活条件的行为和适应的变化。以20世纪40年代中期为历史背景;这是一个反犹态度在社会和党的领导层中加强的时期。这篇文章显示了犹太人如何回到战前农村地区的生活方式，但也表明了他们对他们居住的地方的新条件和变化的拒绝。它还调查了犹太社区在大规模处决犹太人的地方进行纪念活动的传统的形成。乌克兰大屠杀Południowej。Reakcje ocalałych Żydów dystryktu kalinindof.com niemieckiej okupacjiartykuwazuje na dokumentacji archiwalnej, opublikowanych nieopublikowanych relacjiach history mówionej, i stanowi zarys problemu Holokaustu wdystrykcie kalindof.com (terytorium dzisiejszych obwodów chersońskiego i mikołajowskiego);Ukazuje również reakcje ocalałych Żydów Po powrocie z frontu I ewakuacji。Na przykładzie poszczególnych przypadków artykuowprezentuje różne zachowania i type adaptacji Żydów do życia w powojennych warunkach。Tło historyczne stanowi połowa后期40。XX wieku, jako okres wzmonienia nastrojów antysemickich w społeczeństwie i wśród przywódców partyjnych。artykuowopisuje zarówno powrót Żydów do przedwojennego sposobu życia na terenach wiejskich, jak i ich niechęć do nowych warunków i nowego mijsca osiedlenia。Prezentuje również badania和kształtowaniem siowśród społeczności żydowskich tradycji praktyk upamiętniających w miiejscach masowej eksterminacji。
{"title":"The Holocaust in Southern Ukraine: The Response of Survived Jews of Kalinindorf District after the German Occupation","authors":"Yurii Kaparulin","doi":"10.11649/CH.2020.011","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/CH.2020.011","url":null,"abstract":"The Holocaust in Southern Ukraine: The Response of Survived Jews of Kalinindorf District after the German OccupationBased on archival documents and published and unpublished materials of oral history, the paper offers an overview of the Holocaust in the Kalinindorf district (territories of modern-day Kherson and Mykolaiv Oblast, Ukraine) and the reaction of survived Jews after their return from evacuation and the front. Through particular cases, the paper shows the variants of behaviour and adaptation of Jews to post-war living conditions. The mid-1940s serves as the historical background; it was a period when antisemitic attitudes strengthened in society and in the party leadership. The article indicates how the Jews returned to the pre-war lifestyle in rural areas, but also their rejection of new conditions and changes in the place where they lived. It also investigates the formation of the Jewish community’s tradition of commemorative practices in places of mass executions of Jews. Holokaust na Ukrainie Południowej. Reakcje ocalałych Żydów dystryktu Kalinindorf po niemieckiej okupacjiArtykuł bazuje na dokumentacji archiwalnej, opublikowanych i nieopublikowanych relacjiach historii mówionej, i stanowi zarys problemu Holokaustu w dystrykcie Kalinindorf (terytorium dzisiejszych obwodów chersońskiego i mikołajowskiego); ukazuje również reakcje ocalałych Żydów po powrocie z frontu i ewakuacji. Na przykładzie poszczególnych przypadków artykuł prezentuje różne zachowania i typy adaptacji Żydów do życia w powojennych warunkach. Tło historyczne stanowi połowa lat 40. XX wieku, jako okres wzmocnienia nastrojów antysemickich w społeczeństwie i wśród przywódców partyjnych. Artykuł opisuje zarówno powrót Żydów do przedwojennego sposobu życia na terenach wiejskich, jak i ich niechęć do nowych warunków i nowego miejsca osiedlenia. Prezentuje również badania nad kształtowaniem się wśród społeczności żydowskich tradycji praktyk upamiętniających w miejscach masowej eksterminacji.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"48238902","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Jewish Community and Antisemitism in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia 1918-1941The Jews in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia made up about 0.5 percent of the total population. The new national framework provided the ability to accept the new state and national idea, but also gave impetus to strengthening their own identity embodied in Jewish nationalism, Zionism. Jews adapted to the new political circumstances relatively quickly and without major turmoil, at least as a whole. A liberal political foundation enabled the Jews to identify relatively easily with the new state. However, over a shorter or longer period, there were earlier national identifications as well. The spread and acceptance of antisemitism in Yugoslavia was affected by different traditions of the attitude towards the Jews in the political culture, political relations in the country and international circumstances. These factors were cumulative, although international circumstances certainly had a crucial impact, especially the coming to power of National Socialists in Germany. The manifestation of antisemitism in Yugoslavia can be divided into three main periods: 1918-1933, from the establishment of the Yugoslav state to the intensification of antisemitic propaganda, 1934-1938, from the intensification of antisemitic propaganda to the start of Jews’ conditioned loyalty, and 1939-1941, from the start of Jews’ conditioned loyalty to the Axis powers’ invasion of Yugoslavia in April 1941. Hostility towards Jews was manifested much more strongly in the Habsburg Monarchy than in the Kingdom of Serbia. Therefore, the new state in the former monarchy territories inherited latent and sometimes open antisemitism. The spread of antisemitic propaganda and legislation in Yugoslavia should be associated with the state leaders’ attempts to find a modus vivendi with the totalitarian revisionist neighbors, primarily Germany. As a result, in early October 1940 the government adopted two anti-Jewish decrees. The destruction of the Yugoslav state in April 1941 heralded the beginning of the Holocaust there. Społeczność żydowska i antysemityzm w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców/Jugosławii 1918-1941Żydzi w Królestwie Jugosławii stanowili około pół procenta całej populacji. Nowe ramy narodowe dały im możliwość zaakceptowania nowego państwa i idei narodowej, ale jednocześnie wytworzyły impuls do umocnienia własnej tożsamości ucieleśnionej w żydowskim nacjonalizmie, syjonizmie. Żydzi, jeśli się patrzy całościowo, stosunkowo szybko i bez większych wstrząsów przystosowali się do nowych okoliczności politycznych. Liberalne podstawy polityczne sprawiły, że utożsamienie Żydów z nowym państwem było stosunkowo łatwe. Jednak przez krótszy lub dłuższy okres istniały wcześniejsze identyfikacje narodowe. Na rozprzestrzenianie się i akceptację antysemityzmu w Jugosławii miały wpływ kultura polityczna, stosunki polityczne w kraju oraz uwarunkowania międzynarodowe. Cz
塞尔维亚、克罗地亚和斯洛文尼亚王国/南斯拉夫境内的犹太社区和反犹主义1918-1941塞尔维亚、克罗地亚和斯洛文尼亚王国/南斯拉夫境内的犹太人约占总人口的0.5%。新的国家框架提供了接受新的国家和民族理念的能力，但也推动了他们加强自己的身份，体现在犹太民族主义，犹太复国主义。犹太人相对较快地适应了新的政治环境，至少整体上没有出现大的动荡。自由主义的政治基础使犹太人相对容易地认同这个新国家。然而，在较短或较长的时期内，也有较早的国家鉴定。反犹主义在南斯拉夫的传播和接受受到政治文化、国内政治关系和国际环境中对待犹太人的不同态度传统的影响。这些因素是累积的，尽管国际环境当然有至关重要的影响，尤其是德国国家社会主义党的上台。对犹太人的敌意在哈布斯堡王朝比在塞尔维亚王国表现得更为强烈。因此，在前君主制领土上的新国家继承了潜在的，有时是公开的反犹主义。反犹主义宣传和立法在南斯拉夫的传播应该与国家领导人试图与极权主义修正主义邻国(主要是德国)找到一种权宜之计联系在一起。因此，1940年10月初，政府通过了两项反犹法令。1941年4月南斯拉夫国家的毁灭预示着那里大屠杀的开始。Społeczność żydowska i antysemityzm w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców/Jugosławii 1918-1941Żydzi w Królestwie Jugosławii stanowili około pół procenta całej populacji。now my narodowe dały im możliwość zaakceptowania nowego państwa i idei narodowe, ale jednocześnie wytworzyły冲动做umonnienia własnej tożsamości ucieleśnionej w żydowskim nacjonalizmie, syjonizmie。Żydzi, jeśli sizypatrzy całościowo, stosunkowo szybko I bez większych wstrząsów przystosowali sizydo nowych okoliczności politycznych。自由podstawy polityczne sprawiły， że utożsamienie Żydów z nowym państwem było stosunkowo łatwe。Jednak przez krótszy俱乐部dłuższy okres istniały wcześniejsze identyfikacje narodowe。Na rozprzestrzenianie sioizi akceptacjizi antysemityzmu w Jugosławii miały wpływ文化政治，stosunki政治政治w kraju oraz uwarunkowania międzynarodowe。Czynniki the działały łącznie, ale z pewnością kluczowe były okoliczności międzynarodowe。Chodzi tu przede wszystkim dojście do władzy narodowych socjalistów w Niemczech。manifestacjjizemityzmu w Jugosławii można podzieliki na trzy okresy: 1918-1933, od postania państwa jugosłowiańskiego do wzmonienia宣传抗病性;1933-1938年，纳粹宣传部部长początków warunkowania lojalności Żydów;oraz 1939-1941, od momentu warunkowania lojalności Żydów do ataku państw Osi na Jugosławię w kwietniu 1941 r. Wrogość wobec Żydów była znacznie silniejsza w Monarchii Habsburskiej nijz w Królestwie塞尔维亚。platego现在是państwo odziedziczyło przejawy ukrytego，一种很容易被发现的动物抗体，它是一种很容易被发现的动物抗体。rozzestrzenianie Niemcami宣传antisemickiej w Jugosławii i ustawodawsttwo należy wiązać z próbą ustanowienia przez kierownictwo państwa权当权当的方式是极权主义rewizjonistycznymi sąsiadami, przede wszystkim z narodowosocijalistycznymi Niemcami。W rezultacie na początku października 1940 r. rząd przyjął dwa antyżydowskie dety。Zniszczenie państwa jugosłowiańskiego w kwietniu 1941 roku oznaczało jednocześnie początek w nim Holokaustu。
{"title":"The Jewish Community and Antisemitism in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia 1918-1941","authors":"Milan Koljanin","doi":"10.11649/CH.2020.010","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/CH.2020.010","url":null,"abstract":"The Jewish Community and Antisemitism in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia 1918-1941The Jews in the Kingdom of Serbs, Croats and Slovenes/Yugoslavia made up about 0.5 percent of the total population. The new national framework provided the ability to accept the new state and national idea, but also gave impetus to strengthening their own identity embodied in Jewish nationalism, Zionism. Jews adapted to the new political circumstances relatively quickly and without major turmoil, at least as a whole. A liberal political foundation enabled the Jews to identify relatively easily with the new state. However, over a shorter or longer period, there were earlier national identifications as well. The spread and acceptance of antisemitism in Yugoslavia was affected by different traditions of the attitude towards the Jews in the political culture, political relations in the country and international circumstances. These factors were cumulative, although international circumstances certainly had a crucial impact, especially the coming to power of National Socialists in Germany. The manifestation of antisemitism in Yugoslavia can be divided into three main periods: 1918-1933, from the establishment of the Yugoslav state to the intensification of antisemitic propaganda, 1934-1938, from the intensification of antisemitic propaganda to the start of Jews’ conditioned loyalty, and 1939-1941, from the start of Jews’ conditioned loyalty to the Axis powers’ invasion of Yugoslavia in April 1941. Hostility towards Jews was manifested much more strongly in the Habsburg Monarchy than in the Kingdom of Serbia. Therefore, the new state in the former monarchy territories inherited latent and sometimes open antisemitism. The spread of antisemitic propaganda and legislation in Yugoslavia should be associated with the state leaders’ attempts to find a modus vivendi with the totalitarian revisionist neighbors, primarily Germany. As a result, in early October 1940 the government adopted two anti-Jewish decrees. The destruction of the Yugoslav state in April 1941 heralded the beginning of the Holocaust there. Społeczność żydowska i antysemityzm w Królestwie Serbów, Chorwatów i Słoweńców/Jugosławii 1918-1941Żydzi w Królestwie Jugosławii stanowili około pół procenta całej populacji. Nowe ramy narodowe dały im możliwość zaakceptowania nowego państwa i idei narodowej, ale jednocześnie wytworzyły impuls do umocnienia własnej tożsamości ucieleśnionej w żydowskim nacjonalizmie, syjonizmie. Żydzi, jeśli się patrzy całościowo, stosunkowo szybko i bez większych wstrząsów przystosowali się do nowych okoliczności politycznych. Liberalne podstawy polityczne sprawiły, że utożsamienie Żydów z nowym państwem było stosunkowo łatwe. Jednak przez krótszy lub dłuższy okres istniały wcześniejsze identyfikacje narodowe. Na rozprzestrzenianie się i akceptację antysemityzmu w Jugosławii miały wpływ kultura polityczna, stosunki polityczne w kraju oraz uwarunkowania międzynarodowe. Cz","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"43159624","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Encounters with AntisemitismThe Holocaust destroyed Jewish communities across Europe and in Poland. Subsequently, in the Soviet bloc, most Jewish survivors were expelled from or coerced into leaving their countries, while the memory of the millennium-long presence of Jews in Poland was thoroughly suppressed. Through the lens of a scholar’s personal biography, this article reflects on how snippets of the Jewish past tend to linger on in the form of absent presences, despite the national and systemic norm of erasing any remembrance of Poles of the Jewish religion. This norm used to be the dominant type of antisemitism in communist Poland after 1968, and has largely continued unabated after the fall of communism. Spotkania z antysemityzmemZagłada zniszczyła społeczności żydowskie w Europie i w Polsce. Następnie w bloku sowieckim większość Żydów, która przeżyła, wygnano lub zmuszono do wyjazdu, a pamięć o tysiącletniej obecności Żydów w Polsce została całkowicie stłumiona. Artykuł ten, z perspektywy osobistej biografii badacza, stanowi zadumę nad tym, jak fragmenty żydowskiej przeszłości mają tendencję do trwania w formie nieobecnej obecności, pomimo systemowo-narodowej normy wymazywania jakiejkolwiek pamięci o Polakach religii żydowskiej. Norma ta była dominującym rodzajem antysemityzmu w komunistycznej Polsce po roku 1968. Po upadku komunizmu raczej nic się nie zmieniło w tym względzie.
{"title":"Encounters with Antisemitism","authors":"T. Kamusella","doi":"10.11649/CH.2020.018","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/CH.2020.018","url":null,"abstract":"Encounters with AntisemitismThe Holocaust destroyed Jewish communities across Europe and in Poland. Subsequently, in the Soviet bloc, most Jewish survivors were expelled from or coerced into leaving their countries, while the memory of the millennium-long presence of Jews in Poland was thoroughly suppressed. Through the lens of a scholar’s personal biography, this article reflects on how snippets of the Jewish past tend to linger on in the form of absent presences, despite the national and systemic norm of erasing any remembrance of Poles of the Jewish religion. This norm used to be the dominant type of antisemitism in communist Poland after 1968, and has largely continued unabated after the fall of communism. Spotkania z antysemityzmemZagłada zniszczyła społeczności żydowskie w Europie i w Polsce. Następnie w bloku sowieckim większość Żydów, która przeżyła, wygnano lub zmuszono do wyjazdu, a pamięć o tysiącletniej obecności Żydów w Polsce została całkowicie stłumiona. Artykuł ten, z perspektywy osobistej biografii badacza, stanowi zadumę nad tym, jak fragmenty żydowskiej przeszłości mają tendencję do trwania w formie nieobecnej obecności, pomimo systemowo-narodowej normy wymazywania jakiejkolwiek pamięci o Polakach religii żydowskiej. Norma ta była dominującym rodzajem antysemityzmu w komunistycznej Polsce po roku 1968. Po upadku komunizmu raczej nic się nie zmieniło w tym względzie.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":" ","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"45786724","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The Longing to Belong: Santo Semo the Language ConvertThe paper focuses on Santo Semo’s journey of linguistic migration, from his native language (Judezmo) to his adopted language (French), and his desire for another linguistic identity. He focused his energies on saving the world, bringing peace to the planet, and he was convinced of his mission until the dark end of his life, and subordinated everything to it. Dążenie do przynależności. Santo Semo – językowy konwertytaArtykuł opisuje językową migrację Santy Semo – od jego języka ojczystego (judezmo) do adoptowanego języka francuskiego, oraz jego dążenie ku nowej językowej tożsamości. Całe życie poświęcił misji, w którą wierzył; poświęcił wiele energii na ratowanie świata, walki o pokój dla świata i planety.
{"title":"The Longing to Belong: Santo Semo the Language Convert","authors":"M. Studemund-Halévy","doi":"10.11649/CH.2020.012","DOIUrl":"https://doi.org/10.11649/CH.2020.012","url":null,"abstract":"The Longing to Belong: Santo Semo the Language ConvertThe paper focuses on Santo Semo’s journey of linguistic migration, from his native language (Judezmo) to his adopted language (French), and his desire for another linguistic identity. He focused his energies on saving the world, bringing peace to the planet, and he was convinced of his mission until the dark end of his life, and subordinated everything to it. Dążenie do przynależności. Santo Semo – językowy konwertytaArtykuł opisuje językową migrację Santy Semo – od jego języka ojczystego (judezmo) do adoptowanego języka francuskiego, oraz jego dążenie ku nowej językowej tożsamości. Całe życie poświęcił misji, w którą wierzył; poświęcił wiele energii na ratowanie świata, walki o pokój dla świata i planety.","PeriodicalId":53744,"journal":{"name":"Colloquia Humanistica","volume":"94 4","pages":""},"PeriodicalIF":0.3,"publicationDate":"2020-12-31","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"41282194","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：