Enver Avci, Isa Ardahanli, Erkin Oztas, Selçuk Dişibeyaz
{"title":"COVID-19'da gastrointestinal semptomlar ile hastalığın seyri ve prognozu arasında bir ilişki var mı? Tek merkezli pilot çalışma","authors":"Enver Avci, Isa Ardahanli, Erkin Oztas, Selçuk Dişibeyaz","doi":"10.17941/agd.847338","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.847338","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"48 2 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130258931","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giris ve Amac: Kronik hepatit C enfeksiyonu karaciger sirozu ve hepatoseluler karsinomun nedenleri arasindadir. Bu calismada primer olarak kronik hepatit C’li heterojen bir hasta grubunda guncel olarak kullanilan ikinci kusak direk etkili oral antivirallerin tedavi etkinligi ve yan etki profillerinin arastirilmasi amaclanmistir. Gerec ve Yontem: Retrospektif olan bu calismaya ikinci kusak direk etkili oral antiviral tedavi alan 72 hasta dahil edilmistir. Hastalara ait klinik ve laboratuvar verileri poliklinik takip dosyalarindan elde edilmistir. Bulgular: Hastalarin yas ortalamasi 58±14 olup, 39’u (%54) kadin idi. Baskin genotip 1b idi (%74.6). Non-sirotik, kompanse siroz ve dekompanse siroz hastalarin sayilari sirasiyla; 56 (%77.8), 14 (%19.4) ve 2 (%2.8) idi. On sekiz hasta (%25) tedavi deneyimli idi. Paritaprevir/ritonavir/ombitasvir + dasabuvir, ledipasvir/sofosbuvir, ledipasvir/sofosbuvir + ribavirin, sofosbuvir + ribavirin, glekaprevir + pibrentasvir ve paritaprevir/ritonavir/ombitasvir + ribavirin alan hasta sayilari sirasiyla; 38 (%52.8), 13 (%18.1), 7 (%9.7), 7 (%9.7), 6 (%8.3) ve 1 (%1.4) idi. Toplam 71 hasta tedaviyi tamamladi ve bunlarin 69’unda (%97.2) kalici viral yanit elde edildi. Ayrica baslangic aspartat aminotransferaz, alanin amimotransferaz, gama glutamil transferaz ve alfa fetoprotein duzeylerinde tedavi ile birlikte anlamli bir dusus izlendi (p <0.05). Bilirubin duzeyleri ise tedavi esnasinda anlamli bir sekilde yukselmekle beraber (p <0.05), tedavinin sona ermesiyle birlikte dusus gostermekteydi. Yan etki profilleri acisindan, kullanilan tum rejimlerde gozlenen yan etkiler hafif siddette olup, tedaviyi kesecek vasifta degildi. Sonuc: Ulkemizde kronik hepatit C infeksiyonunda guncel olarak kullanilan ikinci kusak direk etkili oral antiviraller yuksek etkinlik ve dusuk yan etki profiline sahiptirler.
{"title":"Kronik hepatit C tedavisinde ikinci kuşak direk etkili oral antivirallerin gerçek yaşam verileri: Tek merkez ve heterojen hasta grubu","authors":"M. Akar, Tevfik Solakoğlu","doi":"10.17941/agd.843318","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.843318","url":null,"abstract":"Giris ve Amac: Kronik hepatit C enfeksiyonu karaciger sirozu ve hepatoseluler karsinomun nedenleri arasindadir. Bu calismada primer olarak kronik hepatit C’li heterojen bir hasta grubunda guncel olarak kullanilan ikinci kusak direk etkili oral antivirallerin tedavi etkinligi ve yan etki profillerinin arastirilmasi amaclanmistir. Gerec ve Yontem: Retrospektif olan bu calismaya ikinci kusak direk etkili oral antiviral tedavi alan 72 hasta dahil edilmistir. Hastalara ait klinik ve laboratuvar verileri poliklinik takip dosyalarindan elde edilmistir. Bulgular: Hastalarin yas ortalamasi 58±14 olup, 39’u (%54) kadin idi. Baskin genotip 1b idi (%74.6). Non-sirotik, kompanse siroz ve dekompanse siroz hastalarin sayilari sirasiyla; 56 (%77.8), 14 (%19.4) ve 2 (%2.8) idi. On sekiz hasta (%25) tedavi deneyimli idi. Paritaprevir/ritonavir/ombitasvir + dasabuvir, ledipasvir/sofosbuvir, ledipasvir/sofosbuvir + ribavirin, sofosbuvir + ribavirin, glekaprevir + pibrentasvir ve paritaprevir/ritonavir/ombitasvir + ribavirin alan hasta sayilari sirasiyla; 38 (%52.8), 13 (%18.1), 7 (%9.7), 7 (%9.7), 6 (%8.3) ve 1 (%1.4) idi. Toplam 71 hasta tedaviyi tamamladi ve bunlarin 69’unda (%97.2) kalici viral yanit elde edildi. Ayrica baslangic aspartat aminotransferaz, alanin amimotransferaz, gama glutamil transferaz ve alfa fetoprotein duzeylerinde tedavi ile birlikte anlamli bir dusus izlendi (p <0.05). Bilirubin duzeyleri ise tedavi esnasinda anlamli bir sekilde yukselmekle beraber (p <0.05), tedavinin sona ermesiyle birlikte dusus gostermekteydi. Yan etki profilleri acisindan, kullanilan tum rejimlerde gozlenen yan etkiler hafif siddette olup, tedaviyi kesecek vasifta degildi. Sonuc: Ulkemizde kronik hepatit C infeksiyonunda guncel olarak kullanilan ikinci kusak direk etkili oral antiviraller yuksek etkinlik ve dusuk yan etki profiline sahiptirler.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"28 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125721716","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Feyzi Bostan, H. Kaya, Ersin Kapağan, Rıdvan Yavuz, A. Çekin
Magnetic resonance enterography, which is a non-invasive method, should therefore be considered in gastrointestinal system bleedings when the source of bleeding cannot be detected by endoscopic methods.
{"title":"Akut gastrointestinal sistem kanması: Endoskopi sonrası sırada ne var? Olgu sunumu","authors":"Feyzi Bostan, H. Kaya, Ersin Kapağan, Rıdvan Yavuz, A. Çekin","doi":"10.17941/agd.845274","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.845274","url":null,"abstract":"Magnetic resonance enterography, which is a non-invasive method, should therefore be considered in gastrointestinal system bleedings when the source of bleeding cannot be detected by endoscopic methods.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"11 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-12-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124646529","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Sami Fidan, Nurullah Üzüm, Muammer Cansiz, M. Erkut, A. Coşar
2018 and who underwent endoscopy, regardless of the etiology. Patients were categorized according into the following three groups: hemodialysis, continuous ambulatory peritoneal dialysis, and nondialysis. Results: We studied the data of 493 patients (mean age, 57.02 ± 16.3 years, 64.1% men), of which 270 were categorized in the hemodialysis, 34 in contin - uous ambulatory peritoneal dialysis, and 189 in the nondialysis groups. Abnormal endoscopic findings were detected in 83% of the patients, and the rates of these findings were similar for the three groups, i.e., the hemodialysis groups showed a rate of 83.7%, continuous ambula - tory peritoneal dialysis showed 73.5%, and nondialysis group showed 83.6% (P = 0.317). The most common endoscopic finding in all patients was gastritis (67.7%). Total 320 patients underwent histological evalua tion. Helicobacter pylori infection, intestinal metaplasia, and gastric can cer rates for the hemodialysis, continuous ambulatory peritoneal dialy - sis, and nondialysis groups were 24%, 26.6%, and 0.9%, respectively. Conclusion: Most patients with chronic kidney disease have disorders of the upper gastrointestinal tract. Since premalignant gastric lesions are common in these patients, endoscopic evaluation is an acceptable procedure, particularly in those awaiting kidney transplantation.
{"title":"Kronik böbrek yetmezliği tanılı hastalarda üst gastrointestinal sisteme ait endoskopik ve histolojik bulguların değerlendirilmesi","authors":"Sami Fidan, Nurullah Üzüm, Muammer Cansiz, M. Erkut, A. Coşar","doi":"10.17941/agd.798097","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.798097","url":null,"abstract":"2018 and who underwent endoscopy, regardless of the etiology. Patients were categorized according into the following three groups: hemodialysis, continuous ambulatory peritoneal dialysis, and nondialysis. Results: We studied the data of 493 patients (mean age, 57.02 ± 16.3 years, 64.1% men), of which 270 were categorized in the hemodialysis, 34 in contin - uous ambulatory peritoneal dialysis, and 189 in the nondialysis groups. Abnormal endoscopic findings were detected in 83% of the patients, and the rates of these findings were similar for the three groups, i.e., the hemodialysis groups showed a rate of 83.7%, continuous ambula - tory peritoneal dialysis showed 73.5%, and nondialysis group showed 83.6% (P = 0.317). The most common endoscopic finding in all patients was gastritis (67.7%). Total 320 patients underwent histological evalua tion. Helicobacter pylori infection, intestinal metaplasia, and gastric can cer rates for the hemodialysis, continuous ambulatory peritoneal dialy - sis, and nondialysis groups were 24%, 26.6%, and 0.9%, respectively. Conclusion: Most patients with chronic kidney disease have disorders of the upper gastrointestinal tract. Since premalignant gastric lesions are common in these patients, endoscopic evaluation is an acceptable procedure, particularly in those awaiting kidney transplantation.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130664516","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Background and Aims: Periampullary diverticulas are frequent anom - alies found during endoscopic retrograde cholangiopancreatography, especially in elderly patients. Previous study results on the effect of periampullary diverticula on technical success and complications in endoscopic retrograde cholangiopancreatography are controversial. In this study, we aimed to compare the cannulation success rate and early complications between patients with and without periampullary diverticula during endoscopic retrograde cholangiopancreatography, and to evaluate the factors affecting them. Material and Methods: Patients who underwent endoscopic retrograde cholangiopancreatog raphy between 2018 and 2020 were retrospectively included in the study. The patients were divided into two groups: patients with peri ampullary diverticula (n = 137) and patients without periampullary di verticula (n = 574). Patients’ medical records were analyzed, and the groups were compared in terms of dermographic and clinical features, cannulation success, need for precut sphincterotomy, balloon-papilla dilatation, biliary stent placement, the number of endoscopic proce - dures, complications, and mortality. Results: A total of 973 endoscopic retrograde cholangiopancreatography procedures were performed on 811 patients (465 [57.3%] women). The mean patient age was 61.2 ± 17.7 years. The cannulation success rate was 97% in the non- peri ampullary diverticula group and 97.1% (p = 0.96) in the periampullary diverticula group. The groups were similar in terms of the number of endoscopic retrograde cholangiopancreatography sessions, the success rate of the procedure, the presence of choledocolitiazis, the need for balloon-papilla dilatation, and biliary stent placement rates (p > 0.05). The need for precut sphincterotomy was higher in the non- periamp - ullary diverticula group (25% vs. 14.6%, respectively; p = 0.01). There was no difference between the groups in terms of early complica - tions related to endoscopic retrograde cholangiopancreatography (21 [3.1%] in the non- periampullary diverticula group, and 5 [3.6%] in the periampullary diverticula group; p = 0.75). Conclusion: Periampullary diverticula detection during endoscopic retrograde cholangiopancrea tography should not be considered an obstacle for cannulation success, and it can help facilitate the cannulation by reducing the need for pre cut sphincterotomy. The results of our study show that the presence of periampullary diverticula also does not increase the risk of procedure-re lated complications.
{"title":"Periampüller divertikül endoskopik retrograd kolanjiyopankreatografide kanülasyon başarısı ve komplikasyon sıklığını etkiler mi?","authors":"Bilal Toka, Salih Tokmak","doi":"10.17941/agd.771435","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.771435","url":null,"abstract":"Background and Aims: Periampullary diverticulas are frequent anom - alies found during endoscopic retrograde cholangiopancreatography, especially in elderly patients. Previous study results on the effect of periampullary diverticula on technical success and complications in endoscopic retrograde cholangiopancreatography are controversial. In this study, we aimed to compare the cannulation success rate and early complications between patients with and without periampullary diverticula during endoscopic retrograde cholangiopancreatography, and to evaluate the factors affecting them. Material and Methods: Patients who underwent endoscopic retrograde cholangiopancreatog raphy between 2018 and 2020 were retrospectively included in the study. The patients were divided into two groups: patients with peri ampullary diverticula (n = 137) and patients without periampullary di verticula (n = 574). Patients’ medical records were analyzed, and the groups were compared in terms of dermographic and clinical features, cannulation success, need for precut sphincterotomy, balloon-papilla dilatation, biliary stent placement, the number of endoscopic proce - dures, complications, and mortality. Results: A total of 973 endoscopic retrograde cholangiopancreatography procedures were performed on 811 patients (465 [57.3%] women). The mean patient age was 61.2 ± 17.7 years. The cannulation success rate was 97% in the non- peri ampullary diverticula group and 97.1% (p = 0.96) in the periampullary diverticula group. The groups were similar in terms of the number of endoscopic retrograde cholangiopancreatography sessions, the success rate of the procedure, the presence of choledocolitiazis, the need for balloon-papilla dilatation, and biliary stent placement rates (p > 0.05). The need for precut sphincterotomy was higher in the non- periamp - ullary diverticula group (25% vs. 14.6%, respectively; p = 0.01). There was no difference between the groups in terms of early complica - tions related to endoscopic retrograde cholangiopancreatography (21 [3.1%] in the non- periampullary diverticula group, and 5 [3.6%] in the periampullary diverticula group; p = 0.75). Conclusion: Periampullary diverticula detection during endoscopic retrograde cholangiopancrea tography should not be considered an obstacle for cannulation success, and it can help facilitate the cannulation by reducing the need for pre cut sphincterotomy. The results of our study show that the presence of periampullary diverticula also does not increase the risk of procedure-re lated complications.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"8 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-08-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132288085","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giris ve Amac: Helicobacter pylori yaklasik 3.5 mikron uzunlugunda ve 0.5 mikron genisliginde, spiral sekilli, mikroaerofilik, gram negatif bir bakteridir. Dunya populasyonunun yaklasik yarisi Helicobacter pylori ile enfektedir. Helicobacter pylori, gastrit, gastrik ve duodenal ulser, gastrik adenokarsinoma ve mukoza ile iliskili lenfoid doku lenfomasinda birincil patojen olarak bildirilmektedir. Bu bakteri gelismekte olan ulkelerde onemli bir halk sagligi sorunudur. Helicobacter pylori tanisinda endoskopi gerektiren invaziv ve gerektirmeyen noninvaziv tani testleri mevcuttur. Bunlar; hizli ureaz testi, histopatolojik inceleme ve kultur invaziv yontemlerdir. Bu calismada amacimiz Helicobacter pylori enfeksiyonu icin daha once tedavi almamis hasta grubunda hizli ureaz testi, histopatolojik degerlendirme ve kultur sonuclarinin karsilastirilmasi ve bu yontemlerin kultur altin standart yontem olarak degerlendirildiginde sensitivite ve spesifitelerini belirlemektir. Gerec ve Yontem: Hastanemiz gastroenteroloji kliniginde dispepsi on tanisi ile endoskopi yapilan 18-65 yas arasi 55’i (%55.6) kadin, 44’u (%44.4) erkek toplam 99 hasta calismaya alinmistir. Endoskopide antrumdan kultur, dokuda ureaz ve histopatolojik inceleme icin toplam dort biyopsi ornegi alinmistir. Bu orneklerin iki tanesi kultur icin kullanilmistir. Enfeksiyon tanisinda altin standart olarak; tek basina kulturun pozitif olmasi ya da kulturun negatif oldugu durumlarda kullanilan iki testin (histopatolojik inceleme ve hizli ureaz testi) pozitif olmasi kabul edilmistir. Bulgular: Calismada 18-65 yas arasi (yas ortalamasi 44.42±12.53), 55’i (%55.6) kadin, 44’u (%44.4) erkek toplam 99 hasta degerlendirilmistir. Endoskopik olarak 91 (%92) hastada gastrit, 8 (%8) hastada gastrik ulser tespit edildi. 38 (%38.3) hastada kulturde ureme, 75 (%75.7) hastada hizli ureaz testi pozitifligi ve 71 (%71.7) hastada histopatolojik inceleme pozitifligi bulunmustur. Buna gore 99 hastanin 63 (%63.6) tanesinde altin standart kriterlerine gore Helicobacter pylori pozitif bulunmustur. Hastalarin kultur, hizli ureaz testi ve histopatolojik inceleme yontemlerinin duyarlilik ve ozgullukleri sirasiyla %60.3 ve %100, %100 ve %66.6, %98.4 ve %75.0 olarak saptanmistir. Sonuc: Helicobacter pylori enfeksiyonu tanisinda kullanilan farkli ozgulluk ve duyarliliga sahip bircok yontem mevcuttur. Ancak bu yontemler arasindan yapilacak olan secim, amaca ve klinik sartlarina gore degisiklik gostermektedir. Calismamizin bulgulari, endoskopik yontemlerin uygulanabildigi durumlarda, erken tani ve tedavi karari icin hizli ureaz testi kullanilarak hastaligin tedavisinin planlanabilecegini destekler niteliktedir.
{"title":"Helicobacter pylori enfeksiyonu tanısında kullanılan invaziv yöntemlerin duyarlılık ve özgüllüklerinin değerlendirilmesi","authors":"Ö. Utku, Bilal Ergül, Birgül Kaçmaz, Dilek Oğuz","doi":"10.17941/agd.705695","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.705695","url":null,"abstract":"Giris ve Amac: Helicobacter pylori yaklasik 3.5 mikron uzunlugunda ve 0.5 mikron genisliginde, spiral sekilli, mikroaerofilik, gram negatif bir bakteridir. Dunya populasyonunun yaklasik yarisi Helicobacter pylori ile enfektedir. Helicobacter pylori, gastrit, gastrik ve duodenal ulser, gastrik adenokarsinoma ve mukoza ile iliskili lenfoid doku lenfomasinda birincil patojen olarak bildirilmektedir. Bu bakteri gelismekte olan ulkelerde onemli bir halk sagligi sorunudur. Helicobacter pylori tanisinda endoskopi gerektiren invaziv ve gerektirmeyen noninvaziv tani testleri mevcuttur. Bunlar; hizli ureaz testi, histopatolojik inceleme ve kultur invaziv yontemlerdir. Bu calismada amacimiz Helicobacter pylori enfeksiyonu icin daha once tedavi almamis hasta grubunda hizli ureaz testi, histopatolojik degerlendirme ve kultur sonuclarinin karsilastirilmasi ve bu yontemlerin kultur altin standart yontem olarak degerlendirildiginde sensitivite ve spesifitelerini belirlemektir. Gerec ve Yontem: Hastanemiz gastroenteroloji kliniginde dispepsi on tanisi ile endoskopi yapilan 18-65 yas arasi 55’i (%55.6) kadin, 44’u (%44.4) erkek toplam 99 hasta calismaya alinmistir. Endoskopide antrumdan kultur, dokuda ureaz ve histopatolojik inceleme icin toplam dort biyopsi ornegi alinmistir. Bu orneklerin iki tanesi kultur icin kullanilmistir. Enfeksiyon tanisinda altin standart olarak; tek basina kulturun pozitif olmasi ya da kulturun negatif oldugu durumlarda kullanilan iki testin (histopatolojik inceleme ve hizli ureaz testi) pozitif olmasi kabul edilmistir. Bulgular: Calismada 18-65 yas arasi (yas ortalamasi 44.42±12.53), 55’i (%55.6) kadin, 44’u (%44.4) erkek toplam 99 hasta degerlendirilmistir. Endoskopik olarak 91 (%92) hastada gastrit, 8 (%8) hastada gastrik ulser tespit edildi. 38 (%38.3) hastada kulturde ureme, 75 (%75.7) hastada hizli ureaz testi pozitifligi ve 71 (%71.7) hastada histopatolojik inceleme pozitifligi bulunmustur. Buna gore 99 hastanin 63 (%63.6) tanesinde altin standart kriterlerine gore Helicobacter pylori pozitif bulunmustur. Hastalarin kultur, hizli ureaz testi ve histopatolojik inceleme yontemlerinin duyarlilik ve ozgullukleri sirasiyla %60.3 ve %100, %100 ve %66.6, %98.4 ve %75.0 olarak saptanmistir. Sonuc: Helicobacter pylori enfeksiyonu tanisinda kullanilan farkli ozgulluk ve duyarliliga sahip bircok yontem mevcuttur. Ancak bu yontemler arasindan yapilacak olan secim, amaca ve klinik sartlarina gore degisiklik gostermektedir. Calismamizin bulgulari, endoskopik yontemlerin uygulanabildigi durumlarda, erken tani ve tedavi karari icin hizli ureaz testi kullanilarak hastaligin tedavisinin planlanabilecegini destekler niteliktedir.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-04-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130480072","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Mustafa Tahtaci, Murat Başaran, Hüseyin Köseoğlu, Fatma Yildirim, Pervane Ahmedova, Fatma Ebru Akin, Murat Alişik, Aylin Demirezer, Fatih Kivrakoğlu, Özcan Erel, O. Ersoy
Giris ve Amac: Serum iskemi modifiye albumin, iskemi ve oksidatif stresi gostermede kullanilan faydali bir belirtectir. Bu calismada serum iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin tabanli modellerin karaciger fibrozisini ongormede rolunun degerlendirilmesi amaclandi. Gerec ve Yontem: Calismaya 2013-2016 tarihleri arasinda kronik karaciger hastaligi on tanisiyla karaciger biyopsisi yapilan hastalar dahil edildi. Hastalarin biyopsileri tek bir patolog tarafindan degerlendirildi. Fibrozis derecelerine gore hastalar siniflandirildi. Tum olgularin hemogram parametreleri, kreatinin, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, total bilirubin, direk bilirubin, albumin, iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani duzeyleri degerlendirildi. Bulgular: Calismaya karaciger biyopsisi yapilan toplam 34 olgu alindi. Fibrozis deresine gore 15 olgu hafif, 15 olgu orta ve 4 olgu ileri fibrozis grubundaydi. Gruplar arasinda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani duzeyleri anlamli farkli saptandi (sirasiyla; p = 0.031, p = 0.044). Gruplar arasi degerlendirmede ileri fibrozis grubunda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani; orta ve hafif fibrozis grubuna gore anlamli farkli saptandi (sirasiyla; p = 0.009 ve p = 0.026, p = 0.014 ve p = 0.029). Hafif ve orta fibrozis gruplari arasinda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani acisindan anlamli farklilik saptanmadi (sirasiyla, p = 0.545 ve p = 0.673). Sonuc: Karaciger hastaliklarinda ileri evre fibrozisi gostermede iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani etkin bir serum belirteci olarak kullanilabilir.
{"title":"Karaciğer fibrozisli olgularda serum iskemi modifiye albüminin değerlendirilmesi","authors":"Mustafa Tahtaci, Murat Başaran, Hüseyin Köseoğlu, Fatma Yildirim, Pervane Ahmedova, Fatma Ebru Akin, Murat Alişik, Aylin Demirezer, Fatih Kivrakoğlu, Özcan Erel, O. Ersoy","doi":"10.17941/agd.723299","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.723299","url":null,"abstract":"Giris ve Amac: Serum iskemi modifiye albumin, iskemi ve oksidatif stresi gostermede kullanilan faydali bir belirtectir. Bu calismada serum iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin tabanli modellerin karaciger fibrozisini ongormede rolunun degerlendirilmesi amaclandi. Gerec ve Yontem: Calismaya 2013-2016 tarihleri arasinda kronik karaciger hastaligi on tanisiyla karaciger biyopsisi yapilan hastalar dahil edildi. Hastalarin biyopsileri tek bir patolog tarafindan degerlendirildi. Fibrozis derecelerine gore hastalar siniflandirildi. Tum olgularin hemogram parametreleri, kreatinin, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz, total bilirubin, direk bilirubin, albumin, iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani duzeyleri degerlendirildi. Bulgular: Calismaya karaciger biyopsisi yapilan toplam 34 olgu alindi. Fibrozis deresine gore 15 olgu hafif, 15 olgu orta ve 4 olgu ileri fibrozis grubundaydi. Gruplar arasinda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani duzeyleri anlamli farkli saptandi (sirasiyla; p = 0.031, p = 0.044). Gruplar arasi degerlendirmede ileri fibrozis grubunda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani; orta ve hafif fibrozis grubuna gore anlamli farkli saptandi (sirasiyla; p = 0.009 ve p = 0.026, p = 0.014 ve p = 0.029). Hafif ve orta fibrozis gruplari arasinda ortalama iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani acisindan anlamli farklilik saptanmadi (sirasiyla, p = 0.545 ve p = 0.673). Sonuc: Karaciger hastaliklarinda ileri evre fibrozisi gostermede iskemi modifiye albumin ve iskemi modifiye albumin orani etkin bir serum belirteci olarak kullanilabilir.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"16 11","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2020-04-25","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"114125500","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
M. Özdemir, Halil Özer, Yigit Duzkoylu, R. S. Ökten, F. Özdemir
Giris ve Amac: Bu calismanin amaci canlidan karaciger transplantasyonunda greftin degerlendirilmesinde bilgisayarli tomografi ile olculen tahmini greft volumunden korreksiyon faktoru kullanilarak hesaplanan tahmini greft agirligi ile gercek greft agirliginin karsilastirilmasi ve bu korreksiyon faktorunun efektivitesinin arastirilmasidir. Gerec ve Yontem: Ocak 2009-Temmuz 2015 tarihleri arasinda 42 canli karaciger donorunun (20 kadin, 22 erkek; ortalama yas, 42.23 yil±17.25 (18-52) dinamik kontrastli hepatik bilgisayarli tomografi kesitlerinden elde edilen veriler retrospektif olarak tarandi. Donorler, karaciger nakli icin karaciger sag lob rezeksiyonu yapilan saglikli eriskinlerdi. B ilgisayarli tomografi ile olculen tahmini greft volumu (cc) Lemke ve arkadaslarinin formulu ( tahmini greft agirligi (g): 0.678 x tahmini greft volumu (cc) +143.704 g) kullanilarak tahmin edildi. Tahmini greft agirligi ile gercek greft agirligi arasindaki iliskiyi saptamak icin Pearson korelasyon testi kullanildi. Bulgular: Ameliyat oncesi ortalama karaciger hacmi 918.265 (580-1230) cc idi. Ameliyat oncesi tahmini greft agirligi ve gercek greft agirligi ortalama agirliklari sirasiyla 818.119 (550-1171) gr, 790.359 (505-1150) gr olculdu. Gercek greft agirligi ile preoperatif tahmini greft volumu arasinda istatistiksel bir iliski yoktu. Ancak gercek greft agirligi ile preoperatif tahmini greft agirligi arasinda guclu bir istatistiksel iliski tespit edildi. Pearson korelasyon analizi sonuclari guclu bir korelasyon gosterdi (r = 0.98, p <0.001) ve regresyon modelinin sonucu bu bulguyu destekledi (p <0.0001). Sonuc: Sonuc olarak canlidan karaciger naklinde greftin degerlendirilmesinde b ilgisayarli t omografi ile olculen volumun gercek agirliktan farkli oldugu, Lemke ve ark.’nin gelistirdigi formulun aktuel agirligi tahminde yeterli ve etkili oldugu tespit edildi.
{"title":"Canlı vericili karaciğer transplantasyonu öncesi intraoperatif olarak ölçülen greft ağırlığının tahmininde bilgisayarlı tomografinin rolü","authors":"M. Özdemir, Halil Özer, Yigit Duzkoylu, R. S. Ökten, F. Özdemir","doi":"10.17941/agd.620844","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.620844","url":null,"abstract":"Giris ve Amac: Bu calismanin amaci canlidan karaciger transplantasyonunda greftin degerlendirilmesinde bilgisayarli tomografi ile olculen tahmini greft volumunden korreksiyon faktoru kullanilarak hesaplanan tahmini greft agirligi ile gercek greft agirliginin karsilastirilmasi ve bu korreksiyon faktorunun efektivitesinin arastirilmasidir. Gerec ve Yontem: Ocak 2009-Temmuz 2015 tarihleri arasinda 42 canli karaciger donorunun (20 kadin, 22 erkek; ortalama yas, 42.23 yil±17.25 (18-52) dinamik kontrastli hepatik bilgisayarli tomografi kesitlerinden elde edilen veriler retrospektif olarak tarandi. Donorler, karaciger nakli icin karaciger sag lob rezeksiyonu yapilan saglikli eriskinlerdi. B ilgisayarli tomografi ile olculen tahmini greft volumu (cc) Lemke ve arkadaslarinin formulu ( tahmini greft agirligi (g): 0.678 x tahmini greft volumu (cc) +143.704 g) kullanilarak tahmin edildi. Tahmini greft agirligi ile gercek greft agirligi arasindaki iliskiyi saptamak icin Pearson korelasyon testi kullanildi. Bulgular: Ameliyat oncesi ortalama karaciger hacmi 918.265 (580-1230) cc idi. Ameliyat oncesi tahmini greft agirligi ve gercek greft agirligi ortalama agirliklari sirasiyla 818.119 (550-1171) gr, 790.359 (505-1150) gr olculdu. Gercek greft agirligi ile preoperatif tahmini greft volumu arasinda istatistiksel bir iliski yoktu. Ancak gercek greft agirligi ile preoperatif tahmini greft agirligi arasinda guclu bir istatistiksel iliski tespit edildi. Pearson korelasyon analizi sonuclari guclu bir korelasyon gosterdi (r = 0.98, p <0.001) ve regresyon modelinin sonucu bu bulguyu destekledi (p <0.0001). Sonuc: Sonuc olarak canlidan karaciger naklinde greftin degerlendirilmesinde b ilgisayarli t omografi ile olculen volumun gercek agirliktan farkli oldugu, Lemke ve ark.’nin gelistirdigi formulun aktuel agirligi tahminde yeterli ve etkili oldugu tespit edildi.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116975010","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Giris ve Amac: Bu calismada ucuncu basamak hastanemizde son bir yildir inflamatuvar barsak hastaliklari tanisi ile takip ve tedavi edilen hastalarin klinik ve demografik ozelliklerinin incelenmesi ve nufusa gore yillik insidans ve prevalansinin belirlenmesi amaclandi. Gerec ve Yontem: Bu retrospektif calismada, Temmuz 2017 ile Temmuz 2018 arasinda Alanya Alaaddin Keykubat Universitesi Alanya Egitim ve Arastirma Hastanesi’ne basvuran inflamatuvar barsak hastaligi tanili hastalarin klinik ve demografik bilgileri kayit edildi. Bulgular: Calismaya 111 hasta (53’u ulseratif kolit, 48’i Crohn hastaligi, 10’u indetermine kolit) dahil edildi. Ulseratif kolit, Crohn hastaligi ve indetermine kolit hastalarinda ortalama yas ve cinsiyet dagilimlari anlamli farklilik gostermedi. Ulseratif kolit hastaligi %50.9 ile erkek cinsiyette daha sik gorulurken, Crohn hastaligi %52.1 ile kadin cinsiyette ve indetermine kolit ise %70 ile erkek cinsiyette daha sik gorulmekte idi. Sonuc: Yaslara gore dagilimlara bakildiginda, bolgemizde ulseratif kolit 40-49 yas araliginda %60 ile en sik gorulurken, Crohn hastaliginin ise 19-29 yas araliginda %53.8 ve ≥ 60 yasta %57.1 olmak uzere bimodal pik yaptigini izledik. Ulseratif kolit icin insidans her 100 000’de 3.67 iken, Crohn hastaligi icin her 100 000’de 7.34 olup, indetermine kolit icin ise her 100 000’de 1.33 olarak tespit edilmistir.
{"title":"Bölgemizdeki inflamatuar barsak hastalıkları tanılı olguların insidansı, demografik ve klinik özellikleri","authors":"Özlem Çakir","doi":"10.17941/agd.521248","DOIUrl":"https://doi.org/10.17941/agd.521248","url":null,"abstract":"Giris ve Amac: Bu calismada ucuncu basamak hastanemizde son bir yildir inflamatuvar barsak hastaliklari tanisi ile takip ve tedavi edilen hastalarin klinik ve demografik ozelliklerinin incelenmesi ve nufusa gore yillik insidans ve prevalansinin belirlenmesi amaclandi. Gerec ve Yontem: Bu retrospektif calismada, Temmuz 2017 ile Temmuz 2018 arasinda Alanya Alaaddin Keykubat Universitesi Alanya Egitim ve Arastirma Hastanesi’ne basvuran inflamatuvar barsak hastaligi tanili hastalarin klinik ve demografik bilgileri kayit edildi. Bulgular: Calismaya 111 hasta (53’u ulseratif kolit, 48’i Crohn hastaligi, 10’u indetermine kolit) dahil edildi. Ulseratif kolit, Crohn hastaligi ve indetermine kolit hastalarinda ortalama yas ve cinsiyet dagilimlari anlamli farklilik gostermedi. Ulseratif kolit hastaligi %50.9 ile erkek cinsiyette daha sik gorulurken, Crohn hastaligi %52.1 ile kadin cinsiyette ve indetermine kolit ise %70 ile erkek cinsiyette daha sik gorulmekte idi. Sonuc: Yaslara gore dagilimlara bakildiginda, bolgemizde ulseratif kolit 40-49 yas araliginda %60 ile en sik gorulurken, Crohn hastaliginin ise 19-29 yas araliginda %53.8 ve ≥ 60 yasta %57.1 olmak uzere bimodal pik yaptigini izledik. Ulseratif kolit icin insidans her 100 000’de 3.67 iken, Crohn hastaligi icin her 100 000’de 7.34 olup, indetermine kolit icin ise her 100 000’de 1.33 olarak tespit edilmistir.","PeriodicalId":118745,"journal":{"name":"Akademik Gastroenteroloji Dergisi","volume":"31 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2019-09-15","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"134044338","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：