{"title":"Jan Surman, Universities in Imperial Austria, 1848-1918. A social, history of multilingual space, West Lafayette 2018, Pudrue University, 448 ss.","authors":"T. Lis","doi":"10.56583/frp.2259","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.2259","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"32 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132620339","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
of Kazakhstan, previously unexplored topics of history became available for research, one of which is the subject of the presence of World War I prisoners of war in the Pavlodar region.
{"title":"Архивные документы o военнопленных Первой мировой войны в Пaвлодарском уезде (Казахстан)","authors":"Надежда Кубик","doi":"10.56583/frp.2251","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.2251","url":null,"abstract":"of Kazakhstan, previously unexplored topics of history became available for research, one of which is the subject of the presence of World War I prisoners of war in the Pavlodar region.","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"129531990","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Komunistyczny zamach stanu w Czechosłowacji doprowadził do gwałtownego pogorszenia się wolności religijnej. Wkrótce po przejęciu władzy w pełni ujawniła się walka ideologiczna między komunizmem a chrześcijaństwem. Na początku 1950 r. nasiliły się działania antykościelne, m.in. zrealizowano Akcję „P” – przymusowe konwersje grekokatolików na prawosławie. Konkluzje tzw. soboru preszowskiego z 28 kwietnia 1950 r. oznaczały likwidację cerkwi greckokatolickiej w Czechosłowacji oraz przejęcie jej majątku i wiernych pod zarząd cerkwi prawosławnej w Czechosłowacji. Biskupi Pavel Gojdič i Vasil Hopko odrzucili przymusowe przejście na ortodoksję i zostali uwięzieni. Ich przykład stał się wzorem dla księży i wiernych, narażonych na presję ze strony zwolenników komunistów. Niewielka część podporządkowała się, ale większość stawiała opór dzięki nielegalnej działalności księży Ivana Ljavinca, Jána Hirki, Mirona Petrašoviča i innych. Ich działania poparli wierzący, których reżim komunistyczny zidentyfikował jako prawosławnych bez deklarowania przynależności do Kościoła prawosławnego. Część z nich zaakceptowała nowe warunki, ale większość stawiała opór. Wyrażali to w obronie i poparciu prześladowanego duchowieństwa, w odmowie wydania świątyń grekokatolickich prawosławnym, wreszcie w pisaniu petycji lub odezw o przywrócenie cerkwi greckokatolickiej. Aby nie brać udziału w życiu religijnym w Kościele prawosławnym, udawali się do świątyń Kościoła rzymskokatolickiego lub jednoczyli się bez obecności księdza i sami odprawiali ceremonie religijne. Reżim komunistyczny próbował również zlikwidować opór, przenosząc ponad 100 duchownych z rodzinami poza Słowację, na miejsca po wysiedlonych Niemcach w Czechach i na Morawach. Wśród wierzących dokonywano aresztowań i więziono. Mimo to księża i wierni utrzymywali ze sobą kontakt, wspierali się i starali się zgodnie z wyznawanymi przekonaniami religijnymi. Współpraca księży i wiernych w latach 1950-1968 doprowadziła do odbudowy Kościoła greckokatolickiego w Czechosłowacji, pomimo drakońskich środków reżimu totalitarnego. Dzięki nieustępliwej postawie grekokatolickich biskupów, współpracy księży i wiernych 206 z 241 włączonych wcześniej do Kościoła prawosławnego byłych parafii greckokatolickich ponownie wróciło do wcześniejszego wyznania.
{"title":"Reakcja biskupów, księży i wiernych Kościoła greckokatolickiego w Czechosłowacji na wymuszanie przechodzenia na prawosławie po tzw. soborze preszowskim","authors":"Peter Borza","doi":"10.56583/frp.2249","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.2249","url":null,"abstract":"Komunistyczny zamach stanu w Czechosłowacji doprowadził do gwałtownego pogorszenia się wolności religijnej. Wkrótce po przejęciu władzy w pełni ujawniła się walka ideologiczna między komunizmem a chrześcijaństwem. Na początku 1950 r. nasiliły się działania antykościelne, m.in. zrealizowano Akcję „P” – przymusowe konwersje grekokatolików na prawosławie. Konkluzje tzw. soboru preszowskiego z 28 kwietnia 1950 r. oznaczały likwidację cerkwi greckokatolickiej w Czechosłowacji oraz przejęcie jej majątku i wiernych pod zarząd cerkwi prawosławnej w Czechosłowacji. Biskupi Pavel Gojdič i Vasil Hopko odrzucili przymusowe przejście na ortodoksję i zostali uwięzieni. Ich przykład stał się wzorem dla księży i wiernych, narażonych na presję ze strony zwolenników komunistów. Niewielka część podporządkowała się, ale większość stawiała opór dzięki nielegalnej działalności księży Ivana Ljavinca, Jána Hirki, Mirona Petrašoviča i innych. Ich działania poparli wierzący, których reżim komunistyczny zidentyfikował jako prawosławnych bez deklarowania przynależności do Kościoła prawosławnego. Część z nich zaakceptowała nowe warunki, ale większość stawiała opór. Wyrażali to w obronie i poparciu prześladowanego duchowieństwa, w odmowie wydania świątyń grekokatolickich prawosławnym, wreszcie w pisaniu petycji lub odezw o przywrócenie cerkwi greckokatolickiej. Aby nie brać udziału w życiu religijnym w Kościele prawosławnym, udawali się do świątyń Kościoła rzymskokatolickiego lub jednoczyli się bez obecności księdza i sami odprawiali ceremonie religijne. Reżim komunistyczny próbował również zlikwidować opór, przenosząc ponad 100 duchownych z rodzinami poza Słowację, na miejsca po wysiedlonych Niemcach w Czechach i na Morawach. Wśród wierzących dokonywano aresztowań i więziono. Mimo to księża i wierni utrzymywali ze sobą kontakt, wspierali się i starali się zgodnie z wyznawanymi przekonaniami religijnymi. Współpraca księży i wiernych w latach 1950-1968 doprowadziła do odbudowy Kościoła greckokatolickiego w Czechosłowacji, pomimo drakońskich środków reżimu totalitarnego. Dzięki nieustępliwej postawie grekokatolickich biskupów, współpracy księży i wiernych 206 z 241 włączonych wcześniej do Kościoła prawosławnego byłych parafii greckokatolickich ponownie wróciło do wcześniejszego wyznania.","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125407504","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Ustanowienie w Traktacie o Unii Europejskiej wspólnego obywatelstwa dla obywateli państw członkowskich tej organizacji, było kluczowym elementem przejścia do kolejnego etapu procesu integracji. Obywatelstwo UE było obywatelstwem drugim, po obywatelstwie krajowym i miało charakter „dodatkowy”. Stosowne zapisy w tej sprawie przeniesiono do Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, a następnie do obowiązującego Traktatu z Lizbony. Przedstawiona jurydyczna konstrukcja, wzmocniona uzyskaniem osobowości prawnej przez UE, nie istniała dotychczas w historii stosunków międzynarodowych. Zgodnie z traktatami nadawanie obywatelstwa w poszczególnych państwach, należy do wyłącznej kompetencji ich władz krajowych. Okazało się, że wiele z nich uruchomiło programy „złotych paszportów” i „złotych wiz”, mające na celu sprzedaż obywatelstwa własnego kraju, a co za tym idzie sprzedaż obywatelstwa UE. To przyczyniało się do wzrostu korupcji, prania brudnych pieniędzy, itp., na obszarze UE. Nagłaśniane w mediach przykłady przyczyniły się do organizacji debat w PE oraz pobudziły KE do działania. Według ustaleń KE , w procederze tym brało udział, aż 21 krajów członkowskich Unii. KE jako strażniczka traktatów, zaczęła je dyscyplinować. W oparciu o art. TL, dotyczący zasady lojalnej współpracy UE z państwami członkowskimi, wszczęła prawne procedury, o ich naruszenie, wobec Malty i Cypru, a ostrzegając Bułgarię. Zapowiedziano też podjęcie dalszych działań.
{"title":"Obywatelstwo Unii Europejskiej. Uwarunkowania historyczne – prawne nadużycia i przestępstwa","authors":"M. Piotrowski","doi":"10.56583/frp.2256","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.2256","url":null,"abstract":"Ustanowienie w Traktacie o Unii Europejskiej wspólnego obywatelstwa dla obywateli państw członkowskich tej organizacji, było kluczowym elementem przejścia do kolejnego etapu procesu integracji. Obywatelstwo UE było obywatelstwem drugim, po obywatelstwie krajowym i miało charakter „dodatkowy”. Stosowne zapisy w tej sprawie przeniesiono do Traktatu ustanawiającego Konstytucję dla Europy, a następnie do obowiązującego Traktatu z Lizbony. Przedstawiona jurydyczna konstrukcja, wzmocniona uzyskaniem osobowości prawnej przez UE, nie istniała dotychczas w historii stosunków międzynarodowych. Zgodnie z traktatami nadawanie obywatelstwa w poszczególnych państwach, należy do wyłącznej kompetencji ich władz krajowych. Okazało się, że wiele z nich uruchomiło programy „złotych paszportów” i „złotych wiz”, mające na celu sprzedaż obywatelstwa własnego kraju, a co za tym idzie sprzedaż obywatelstwa UE. To przyczyniało się do wzrostu korupcji, prania brudnych pieniędzy, itp., na obszarze UE. Nagłaśniane w mediach przykłady przyczyniły się do organizacji debat w PE oraz pobudziły KE do działania. Według ustaleń KE , w procederze tym brało udział, aż 21 krajów członkowskich Unii. KE jako strażniczka traktatów, zaczęła je dyscyplinować. W oparciu o art. TL, dotyczący zasady lojalnej współpracy UE z państwami członkowskimi, wszczęła prawne procedury, o ich naruszenie, wobec Malty i Cypru, a ostrzegając Bułgarię. Zapowiedziano też podjęcie dalszych działań.","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126327980","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"SLUČAJ KRIŽEVAČKOG ŽUPNIKA STJEPANA KRANJČIĆA „VOJNIKA STEPINČEVE VOJSKE“","authors":"Željko Karaula","doi":"10.56583/frp.2255","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.2255","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"9 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-30","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122684356","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Docieranie do świadków historii, których relacje stają się cennym przekazem faktograficznym, jest dla historyków badających najnowszą historię Polski tak samo ważne jak analizowanie źródeł pisanych. W tej chwili żyją ostatni naoczni świadkowie deportacji ludności polskiej w głąb ZSRR. W momencie wywózki byli dziećmi, ale ciężkie przeżycia lat wojny pozostały w nich na całe życie. Ich przekazy są aktem oskarżenia zbrodniczego reżimu, jakim był komunizm. Wydarzenia zaprezentowane w tych wspomnieniach są cenną relacją z syberyjskiej zsyłki widzianej oczami dziecka i powrotu do powojennego życia na Pomorzu Gdańskim i Warmii. Po agresji Związku Sowieckiego 17 września 1939 roku1 na wschodnie granice Polski nastąpiły cztery masowe deportacje obywateli polskich w głąb ZSRR połączone z przymusem osiedlenia. Przemieszczenia ludności polskiej z terenów zajętych przez ZSRR we wrześniu 1939 roku i włączenie ich do Związku Radzieckiego były poprzedzone dwoma porozumieniami zawartymi pomiędzy III Rzeszą a ZSRR: paktem Ribbentrop‒Mołotow z 23 sierpnia 1939 roku i traktatem o granicy i przyjaźni z 28 września 1939 roku2. Akcje deportacyjne obywateli polskich przeprowadzono na podstawie formalnego rozkazu NKWD ZSRR Nr 001223 z 11 października 1939 roku3. Deportacje ludności polskiej z terenów polskich
{"title":"Z Syberii na Pomorze Gdańskie i Warmię. Wspomnienia Krystyny Pogody z d. Maćkowiak, siostry bł. ks. Władysława Maćkowiaka","authors":"Danuta Bogdan","doi":"10.56583/frp.1914","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.1914","url":null,"abstract":"Docieranie do świadków historii, których relacje stają się cennym przekazem faktograficznym, jest dla historyków badających najnowszą historię Polski tak samo ważne jak analizowanie źródeł pisanych. W tej chwili żyją ostatni naoczni świadkowie deportacji ludności polskiej w głąb ZSRR. W momencie wywózki byli dziećmi, ale ciężkie przeżycia lat wojny pozostały w nich na całe życie. Ich przekazy są aktem oskarżenia zbrodniczego reżimu, jakim był komunizm. Wydarzenia zaprezentowane w tych wspomnieniach są cenną relacją z syberyjskiej zsyłki widzianej oczami dziecka i powrotu do powojennego życia na Pomorzu Gdańskim i Warmii. Po agresji Związku Sowieckiego 17 września 1939 roku1 na wschodnie granice Polski nastąpiły cztery masowe deportacje obywateli polskich w głąb ZSRR połączone z przymusem osiedlenia. Przemieszczenia ludności polskiej z terenów zajętych przez ZSRR we wrześniu 1939 roku i włączenie ich do Związku Radzieckiego były poprzedzone dwoma porozumieniami zawartymi pomiędzy III Rzeszą a ZSRR: paktem Ribbentrop‒Mołotow z 23 sierpnia 1939 roku i traktatem o granicy i przyjaźni z 28 września 1939 roku2. Akcje deportacyjne obywateli polskich przeprowadzono na podstawie formalnego rozkazu NKWD ZSRR Nr 001223 z 11 października 1939 roku3. Deportacje ludności polskiej z terenów polskich","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"26 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"116757350","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Wydaje się, że już na wstępie należałoby wyrazić pewne wątpliwości. Dlaczego oto wyróżniona zostaje kultura nowoczesna? Czy kultura par excellence, a więc kultura symboliczna, myślowa, określona przez swój komunikacyjny charakter, nie posiada wymiaru interpretacyjnego, nie jest nastawiona na interpretację? Można też dyskutować, czy interpretacyjnego aspektu nie posiada również kultura techniczno-użytkowa, w odniesieniu do której powiada się, że stanowi ona zespół czynności, wykonywanych według określonych reguł, czynności nienastawionych jednak na interpretację. Zasadność tej wątpliwości można przecież ugruntować w refleksji Martina Heideggera, który szeroko uzasadnia to, że zasadniczy charakter i wyróżniona postać bycia-w-świecie człowieka polega na rozumieniu1 (do kwestii tej jeszcze powrócę). Można by wobec tego zapytać jeszcze inaczej: czy sformułowanie „kultura interpretacji” nie jest niczym innym, jak tylko tautologią, skoro kultura w szerokim sensie okazuje się domeną interpretacji? To jednak, co chcę powiedzieć, dotyczy wyłącznie tego, że zdaliśmy sobie sprawę, iż nastanie formacji nowoczesnej kultury, kulminującej w wieku dwudziestym i obecnie (zwłaszcza w obrębie tego, co nazywamy kulturą późnej nowoczesności), zmieniło w istotny sposób nasz pogląd na kształt i istotę interpretacji, która stała się (inaczej niż było to w kulturze przednowoczesnej) wyróżnioną praktyką społeczną. Odmieniła ona sposób naszego doświadczania i pojmowania świata. Stało się tak dlatego, że charakter kultury późnej nowoczesności wyznaczyło usytuowanie człowieka w świecie demokracji, naznaczonej rozmaitymi plurali-
{"title":"Kultura nowoczesna – kultura interpretacji","authors":"M. Januszkiewicz","doi":"10.56583/frp.1919","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.1919","url":null,"abstract":"Wydaje się, że już na wstępie należałoby wyrazić pewne wątpliwości. Dlaczego oto wyróżniona zostaje kultura nowoczesna? Czy kultura par excellence, a więc kultura symboliczna, myślowa, określona przez swój komunikacyjny charakter, nie posiada wymiaru interpretacyjnego, nie jest nastawiona na interpretację? Można też dyskutować, czy interpretacyjnego aspektu nie posiada również kultura techniczno-użytkowa, w odniesieniu do której powiada się, że stanowi ona zespół czynności, wykonywanych według określonych reguł, czynności nienastawionych jednak na interpretację. Zasadność tej wątpliwości można przecież ugruntować w refleksji Martina Heideggera, który szeroko uzasadnia to, że zasadniczy charakter i wyróżniona postać bycia-w-świecie człowieka polega na rozumieniu1 (do kwestii tej jeszcze powrócę). Można by wobec tego zapytać jeszcze inaczej: czy sformułowanie „kultura interpretacji” nie jest niczym innym, jak tylko tautologią, skoro kultura w szerokim sensie okazuje się domeną interpretacji? To jednak, co chcę powiedzieć, dotyczy wyłącznie tego, że zdaliśmy sobie sprawę, iż nastanie formacji nowoczesnej kultury, kulminującej w wieku dwudziestym i obecnie (zwłaszcza w obrębie tego, co nazywamy kulturą późnej nowoczesności), zmieniło w istotny sposób nasz pogląd na kształt i istotę interpretacji, która stała się (inaczej niż było to w kulturze przednowoczesnej) wyróżnioną praktyką społeczną. Odmieniła ona sposób naszego doświadczania i pojmowania świata. Stało się tak dlatego, że charakter kultury późnej nowoczesności wyznaczyło usytuowanie człowieka w świecie demokracji, naznaczonej rozmaitymi plurali-","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130757656","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"The establishment and broadcasts of the Czech section of Vatican Radio 1947–1989","authors":"Stanislava Vodičková","doi":"10.56583/frp.1920","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.1920","url":null,"abstract":"","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"106 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"127089368","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
{"title":"Udział polskiego duchowieństwa katolickiego na Pomorzu w procesie narodowotwórczym XIX–XXI w.","authors":"R. Michalski","doi":"10.56583/frp.1893","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.1893","url":null,"abstract":"from totalitarian and liberal indoctrina-tion.","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"30 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126024808","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
The article outlines historical conditions of the baptism carried by Mieszko I in 966 and presents the most important contemporary theories referring to the time and place of that act. It follows with a characteristics of the three crucial aspects of that event: religious (chance for salvation for Mieszko, his subjects and their descendants), civilizational (entering the sphere of Christian culture, encouraging a development of science and technology), and state-building (joining the European community referred to as Christianitas , improving state management and creating opportunities for diplomatic activity). Finally, it emphasised the utmost importance of Christianity and the Church for maintaining the national identity of the Poles, especially in the period of national enslavement.
{"title":"Chrzest Polski – najważniejsze wydarzenie w dziejach naszego kraju","authors":"W. Polak","doi":"10.56583/frp.1885","DOIUrl":"https://doi.org/10.56583/frp.1885","url":null,"abstract":"The article outlines historical conditions of the baptism carried by Mieszko I in 966 and presents the most important contemporary theories referring to the time and place of that act. It follows with a characteristics of the three crucial aspects of that event: religious (chance for salvation for Mieszko, his subjects and their descendants), civilizational (entering the sphere of Christian culture, encouraging a development of science and technology), and state-building (joining the European community referred to as Christianitas , improving state management and creating opportunities for diplomatic activity). Finally, it emphasised the utmost importance of Christianity and the Church for maintaining the national identity of the Poles, especially in the period of national enslavement.","PeriodicalId":137268,"journal":{"name":"Fides, Ratio et Patria. Studia Toruńskie","volume":"12 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2022-12-16","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"125728705","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：