Mikrobiyoloji bulteni最新文献

Akut gastroenterit dünya genelinde en yaygın enfeksiyon hastalıklarından biridir. Bu hastalıklar gelişmekte olan ülkelerde çocuk ölümlerine ve ciddi ekonomik kayıplara neden olmuştur. Hastalık genellikle yaygın diyare şeklinde kendini gösterse de bazı olgularda şiddetli enfeksiyon belirtilerine, hatta ölümlere neden olmuştur. Bu çalışmada, gastroenterit şikayetiyle hastaneye başvurmuş hastalardan alınan gaita örneklerinden izole edilen Campylobacter türlerinin tanımlanması, virülans genlerinin polimeraz zincir reaksiyonu [polymerase chain reaction (PCR)] ile araştırılması amaçlanmıştır. Campylobacter sıklığının tespiti için gastroenterit şüphesi olan 850 hasta örneği çalışmaya dahil edilmiştir. Campylobacter izolasyonu için dışkı örnekleri modifiye charcoal sefoperazon deoksikolat agar besiyerine ekilip 42 °C'de 48-72 saat mikroaerofilik şartlarda inkübasyona bırakılmıştır. Campylobacter şüpheli kolonilere katalaz, oksidaz ve Gram boyama yapılmıştır. Dışkıların makroskobik incelemesinde dışkının kıvamı, mukus durumu ve lökosit varlığı araştırılmıştır. DNA izolasyonu taze üreyen kolonilerden ticari QIAampDNA mini kit (Qiagen, Almanya) protokolüne göre yapılmıştır. Bakterilerin tanımlanması ve virülans genlerinin varlığı PCR ile araştırılmıştır. Campylobacter cinsi izolatların moleküler olarak tanımlanmasında 16S rRNA genine spesifik 816 baz çifti (bp) uzunluğundaki C412F ve C1228R primer çifti kullanılmıştır. Campylobacter jejuni'nin hippurase genine spesifik olan 735 bp uzunluğundaki HipO1 ve HipO2 primer çifti kullanılmıştır. Campylobacter coli'nin ise asperkinase genine özel 500 bp uzunluğundaki CC1 ve CC2 primerleri kullanılmıştır. Çalışmada incelenen 850 örneğin 122'sinde Campylobacter spp. üremesi tespit edilmiştir. Pozitif örneklerin 107 (%87.7)'si poliklinik hastalarından, 15 (%12.3)'i ise serviste yatan hastalardan izole edilmiştir. Hastaların yaş grubuna göre dağılımı incelendiğinde en yüksek oranda pozitiflik %39.4 (48) ile 0-5 yaş arasındaki çocuklarda saptanmıştır. PCR ile bu izolatların 106'sı C.jejuni, 11'i C.coli ve beşi Campylobacter spp. olarak tanımlanmıştır. Campylobacter izolatlarının 102 (%83.6)'sinde ciaB geni, 93 (%76.2)'ünde dnaJ geni, 106 (%86.8)'sında cdtC geni ve 115 (94.2%)'inde cdtA geni tespit edilmiştir. cdtB, pldA ve cadF genleri sırasıyla 110 (%90.1), 85 (%69.6) ve 110 (%90.1) izolatta pozitif olarak tespit edilmiştir. Virülans genlerinin türlere göre dağılımına bakıldığında; cadF geninin C.coli izolatlarının hepsinde bulunduğu, cdtA ve ciaB genlerinin diğer Campylobacter spp. izolatlarının tamamında saptandığı tespit edilmiştir. C.jejuni izolatlarının 68'inde, C.coli izolatlarının üçünde, Campylobacter spp. izolatlarının birinde tüm genler pozitif saptanmıştır. Çalışmadaki veriler Campylobacter'in akut gastroenterit hastalıklarında yüksek oranda saptandığını göstermiştir. Bu çalışmanın, klinisyenlerin Campylobacter enfeksiyonlarına olan yaklaşımında yardımcı olacağı düşünülmektedir.

Kanıtlar, klorheksidin glukonat (CHG) solüsyonuyla gerçekleştirilen banyonun, sağlık hizmeti ilişkili enfeksiyonlar (SHİE)'a neden olan mikroorganizmaların kolonizasyonunu azalttığını göstermektedir. Bu çalışmada yoğun bakım ünitesi (YBÜ)'nde yatan kanser hastalarında CHG banyosunun MRSA ve VRE kolonizasyonu üzerindeki etkilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu çapraz tasarımlı çalışmada, kanser hastalarında standart su + sabun banyosuyla %2'lik CHG banyosu karşılaştırılmıştır. Eylül 2018 ile Temmuz 2019 tarihleri arasında 78 hasta iki kola ayrılmıştır. Birinci koldaki hastalar ilk üç gün su + sabunla, ardından üç gün boyunca %2'lik CHG ile yıkanmıştır. Müdahaleler ikinci koldaki hastalara ters sırayla uygulanmıştır. Kontrol ve müdahale dönemi banyo uygulamaları arasında bir arınma günü bırakılmıştır. Banyo öncesi ve sonrasında nazal, kasık ve rektal bölgelerden sürüntü örnekleri alınmıştır. Koyun kanlı besiyerine ekilen örnekler 16-18 saatlik inkübasyon sonrasında incelenmiştir. Gram-pozitif boyanan, katalaz ve koagülaz testleri pozitif olan izolatlar Staphylococcus aureus olarak tanımlanmıştır. Metisiline direnç durumu, Mueller-Hinton agar besiyerinde sefoksitin diskleri kullanılarak disk difüzyon testiyle saptanmıştır. Metisilin direnci BD MAX MRSA XT testi (BD Diagnostics, BD-MAX system, Kanada) ile gerçek zamanlı PCR kullanılarak mecA varlığının belirlenmesi sonucunda doğrulanmıştır. ChromID® VRE seçici besiyerine ekilen örnekler 24 saatlik inkübasyon sonrasında incelenmiştir. Şüpheli görülen koloniler API-ID Strep ile Enterococcus faecium olarak tanımlandıktan sonra direnç durumu VIASURE testi (BD Diagnostics, BD-MAX system, Amsterdam) ile gerçek zamanlı PCR kullanılarak vanA ve vanB varlığının belirlenmesi ile doğrulanmıştır. Altı hastada MRSA kolonizasyonu, dokuz hastada ise VRE kolonizasyonu tespit edilmiştir. CHG banyosu başladıktan sonra birinci kolda nazal MRSA kolonizasyonu azalmıştır. Kollar karşılaştırıldığında, nazal örneklerde MRSA kolonizasyonu ve rektal örneklerde VRE kolonizasyonu birinci kolda ikinci kola göre daha yüksek bulunmuştur. YBÜ'de banyo uygulamaları, hasta güvenliği sorunlarından biri olan SHİE'nin önlenmesi açısından önemlidir. Bu çalışmanın sonuçları, YBÜ'deki kanser hastalarında %2'lik CHG ile günlük banyo yapmanın nazal MRSA ve rektal VRE kolonizasyonunu azalttığını göstermektedir.

İnsanlığın karşı karşıya kaldığı en önemli halk sağlığı sorunlarından biri olan ilaç direnci, antilayşmanyal ajan geliştirmede yeni stratejileri ve yaklaşımları zorunlu kılmaktadır. Dışa atım pompa inhibitörleri (DAPİ) ve diğer aday ajanlar ile ilgili gelişmeler umut verici olmakla birlikte, mevcut antilayşmanyallerin kullanım sürelerini ve etkinliklerini artırabilme arayışları da devam etmektedir. Bu çalışmada rezerpin (REZ), berberin (BER) ve verapamil (VER) olmak üzere üç adet DAPİ'nin antilayşmanyallere etkisinin araştırılması amaçlanmıştır. DAPİ'ler, pentostam (PEN) ve miltefosin (MİL)'in, Leishmania tropica ve Leishmania infantum suşlarına karşı, antilayşmanyal etkinliği sıvı mikrodilüsyon yöntemiyle belirlenmiştir. Minimum parazitisit konsantrasyon (MPK) değerleri invert mikroskopla, IC50 değerleri ise MTT canlılık tayin yöntemiyle saptanmıştır. Antilayşmanyal etkinlikleri belirlenen DAPİ'lerin MİL ve PEN üzerine etkileri dama tahtası (checkerboard) yöntemiyle araştırılmıştır. Antilayşmanyal ilaçlardan MİL ve PEN'in L.tropica ve L.infantum için MPK değerleri sırasıyla 24 ve 48. saatlerde 64 ve 196 μg/mL olarak saptanmıştır. DAPİ'lerden REZ ve BER için MPK değerleri, aynı inkübasyon süreleri için sırasıyla 314 ve 64 μg/mL, VER için 24. saatte 80 μg/ mL, 48. saatte ise 40 μg/mL olarak belirlenmiştir. Antilayşmanyallerden MİL'in IC50 değerleri L.tropica ve L.infantum için 24 ve 48. saatlerde sırasıyla, 4.91/3.47 ve 4.05/2.91 μg/mL, PEN'in ise aynı inkübasyon sürelerinde sırasıyla, 34.58/59.86 ve 18.48/40.63 μg/mL olarak hesaplanmıştır. DAPİ'lerden REZ, BER ve VER'in IC50 değerleri L.tropica için 24/48. saatlerde sırasıyla, 74.05/50.61, 7.27/6.1 ve 12.52/4.53 μg/ mL, L.infantum için ise 64.52/51.72, 8.21/8.01 ve 11.59/7.69 μg/mL olarak hesaplanmıştır. MİL'in; REZ, BER ve VER ile kombinasyonunda, 24 ve 48 saatlik inkübasyon koşullarında sinerjik etkileşim görülmüştür. PEN'in, REZ ile kombinasyonunda 24. saatte kısmi sinerji, 48. saatte ise sinerji görülürken, BER ve VER ile kombinasyonunda her iki inkübasyon koşulunda da sinerjik etkileşimler saptanmıştır. Sinerji sonuçları hem L.tropica hem de L.infantum suşlarında aynı bulunmuştur. Son yıllarda yeni antimikrobiyallerin keşfine yönelik araştırmaların hızının önemli ölçüde azalmasıyla direnç mekanizmalarına etki edebilecek yeni moleküllerin araştırılması zorunlu hale gelmiştir. DAPİ'lerin, ilaç direnciyle mücadelede antilayşmanyal ajanların klinik performansını artırabilecek ve yan etki düzeyini azaltabilecek umut verici bir yaklaşım olabileceği düşünülmektedir.

Layşmanyaz, yaklaşık 90'dan fazla ülke ve bölgeden bildirilen, ciddi ve endemik bir bulaşıcı hastalıktır. Kutanöz layşmanyaz (KL) ise vücudun açıkta kalan bölgelerinde oluşan, başlıca semptomları arasında vektör Phlebotomus ısırığından altı ay sonra kronikleşebilen veya kendiliğinden iyileşebilen ciltte tek, birden fazla ülserli veya nodüler lezyonlar bulunan, ölümcül olmayan ancak kalıcı izler bırakabilen bir hastalıktır. Klasik tedavi yöntemleri, uygulamada zorluk, direnç gelişimi ve yan etki gibi bir dizi soruna neden olmaktadır. Fotodinamik tedavi (FDT), KL tedavisi için etkili, uygulaması kolay ve invaziv olmayan büyük bir potansiyel göstermektedir. Antilayşmanyal tedavi için yeni modalitelerden olan FDT, ışık ve fotosensitizerin eş zamanlı kombinasyonuyla antilayşmanyal etkileri artırmayı hedeflemektedir. Bu çalışmada, FDT'nin antilayşmanyal etkisinin incelenmesi hedefine yönelik olarak temoporfin aracılı fotodinamik inaktivasyonun Leishmania tropica promastigotları üzerindeki antilayşmanyal etkisinin ve olası mekanizmalarının in vitro olarak gösterilmesi amaçlanmıştır. Parazitler 0.5, 1, 2, 4, 8 ve 16 μM temoporfin ile 50 dakika süreyle inkübe edilmiş ve 50 dakikalık 1.71 J/cm²'lik bir akıyla kırmızı ışığa maruz bırakılmıştır. Hücre canlılığının değerlendirilmesi için MTT testi kullanılmış ve morfolojik değişiklikler Giemsa boyama yöntemiyle analiz edilmiştir. L.tropica promastigotlarında aşırı ifade edilen reseptörlere en yüksek bağlanma afinitesini bulmak için ise moleküler yerleştirme yöntemi kullanılmıştır. Temoporfin ve kırmızı ışık kombinasyonu ile L.tropica promastigot canlılığının sadece temoporfin grubuna göre anlamlı derecede azaldığı bulunmuştur. Temoporfin ve kırmızı ışık kombinasyonu sonucunda gözlenen IC50 değeri L.tropica için 1.924 μM olarak tespit edilmiştir. 1.924 μM konsantrasyonda sadece temoporfin ve sadece kırmızı ışık uygulamasının L.tropica promastigotları üzerinde anlamlı bir etkisinin olmadığı gözlemlenmiştir. Ayrıca temoporfin aracılı kırmızı ışık grubunda fusiform şeklin değişmesi, kamçı ve çekirdek kaybı gibi tipik morfolojik özelliklerin kaybolduğu da tespit edilmiştir. Moleküler yerleştirme yöntemine göre ise amfoterisin B ve temoporfin 5WB5 proteininin üç boyutlu modeline sırasıyla -7.4 kcal/mol ve -6.9 kcal/mol bağlanma afinitesi göstermiştir. Temoporfin ile kırmızı ışık kombinasyonu, L.tropica promastigotlarını invaziv olmayan bir tedavi olarak inaktive etme potansiyeline sahiptir. Tedavide kullanılan FDT bileşenleri olan kırmızı ışık ve temoporfinin herhangi bir sitotoksik etkisinin bulunmaması, amastigot veya hayvan modelleri üzerine yapılacak daha ileri çalışmalar için önemli bir fırsat sunmakta ve potansiyel klinik uygulamalara zemin hazırlamaktadır.

Group B Streptococcus (GBS) or Streptococcus agalactiae is a pathogen that causes infections during pregnancy. The aim of this study was to investigate the antibiotic sensitivity profiles, capsule genotypes and biofilm forming capabilities of GBS isolates obtained from pregnant women . The study included 252 pregnant women who applied to Adana Gynecology and Children's Hospital between 2018 and 2023. The disk diffusion method was used to test antibiotic susceptibility. The multiplex polymerase chain reaction method was used to examine capsule genotypes (Ia-IX) and the genes responsible for resistance to erythromycin (ermB, ermTR, and mefA), clindamycin (linB) and tetracycline (tetM and tetO). The polystyrene microplate method was used to determine the presence of biofilm production. As a result of the study; It was observed that GBS isolates consisted of 44.8% III, 29% Ib, 20.6% Ia, 2.4% V, 1.6% IV, 1.2% II and 0.4% VI genotypes, respectively. All of the isolates were found be susceptible to cefotaxime, ampicillin, vancomycin, penicillin, and linezolid; however, 42.5% of the isolates were resistant to tetracycline, 33.3% to erythromycin and 24.2% to clindamycin. Erythromycin and tetracycline resistance genes were mostly detected in the capsule III genotype. It was observed that 6.3% of GBS isolates produced strong biofilm, 56% produced moderate biofilm and 37.7% produced weak biofilm. In the study, the distribution of capsule genotypes and changes in antibiotic susceptibility profiles of GBS isolates over the years were revealed. The results of this study contributed to the epidemiological studies on GBS infections by providing data.