Пандемија вируса COVID-19, познатији као Корона вирус, натјерала је људе свих узраста да се више окрену дигиталном свијету. Такође, велики број људи све више уписује разне курсеве и на тај начин се усавршава, учи посао и касније са тим дипломама тражи запослење. Поред формалног образовања, све више послодаваца на разговорима за посао тражи доказе о завршеним додатним едукацијама или обукама и исте вреднује додатним бодовима. Такође, млади људи све мање пажње и концентрације усмјеравају на формално образовање. Интернет, нове технологије, друштвене мреже, све је ово довело до доступности и брзог протока информација. Неформално образовање има за циљ да на један опуштен начин, са мањом групом људи гдје су сви једнаки учесници, пружи едукацију из одређених области, која је више прилагођена времену у којем живимо. Млади људи се све више окрећу неформалном образовању, које им поред учења кроз кориштење нових технологија, даје прилику и путовања, дружења, упозунавања и откривања нових људии култура. Неформално образовање постаје више прихваћено и у школама, које подстичу младе људе на учешће у разним семинарима и едукацијама. У овом раду покушаћемо да покажемо обиљежја нових генерација младх и значај неформалног образовања данас, кроз примјере добре праксе, који су показали да млади људи након што заврше различите семинаре и курсеве, лакше добијају запослење и буду препознатљивији на тржишту рада.
{"title":"ОБИЉЕЖЈА НОВЕ ГЕНЕРАЦИЈЕ МЛАДИХ И ВАЖНОСТ НЕФОРМАЛНОГ ОБРАЗОВАЊА","authors":"Ранка Казимировић","doi":"10.7251/zcmz0121320k","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121320k","url":null,"abstract":"Пандемија вируса COVID-19, познатији као Корона вирус, натјерала је људе свих узраста да се више окрену дигиталном свијету. Такође, велики број људи све више уписује разне курсеве и на тај начин се усавршава, учи посао и касније са тим дипломама тражи запослење. Поред формалног образовања, све више послодаваца на разговорима за посао тражи доказе о завршеним додатним едукацијама или обукама и исте вреднује додатним бодовима. Такође, млади људи све мање пажње и концентрације усмјеравају на формално образовање. Интернет, нове технологије, друштвене мреже, све је ово довело до доступности и брзог протока информација. Неформално образовање има за циљ да на један опуштен начин, са мањом групом људи гдје су сви једнаки учесници, пружи едукацију из одређених области, која је више прилагођена времену у којем живимо. Млади људи се све више окрећу неформалном образовању, које им поред учења кроз кориштење нових технологија, даје прилику и путовања, дружења, упозунавања и откривања нових људии култура. Неформално образовање постаје више прихваћено и у школама, које подстичу младе људе на учешће у разним семинарима и едукацијама. У овом раду покушаћемо да покажемо обиљежја нових генерација младх и значај неформалног образовања данас, кроз примјере добре праксе, који су показали да млади људи након што заврше различите семинаре и курсеве, лакше добијају запослење и буду препознатљивији на тржишту рада.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"54 15","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"113981572","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Inkluzija kao pristup koji se temelji na principima poštivanja ljudskih prava pojedinca odnosi se na proces povećanja učestvovanja ljudi i djece sa posebnim potrebama u lokalnim zajednicama, školama i drugim javnim ustanovama. Takođe, inkluzivno obrazovanje je samo jedan aspekt inkluzije. Inkluzivna praksa obrazovanja djece sa posebnim potrebama se posljednih godina značajno proširila, međutim još uvijek postoje značajna ograničenja u provođenju takvog obrazovanja. Inkluzija u obrazovanju je sastavni dio jedinstvenog društvenog pokreta, koji je u drugoj polovini dvadesetog vijeka nastao u zemljama zapadne demokratije. Predškolska ustanova treba da pruži mogućnost za razvojne kompetencije, kako djece tipičnog razvoja, tako i djece kojima je neophodna dodatna pomoć i podrška u razvoju. Boljem razumijevanju problematike i stručnom radu vaspitača doprinose njegovi pozitivni stavovi prema inkluzivnom radu, motivacija za rad, osobine njegove ličnosti, kao i njegova potreba za permanentnim razvojem i usavršavanjem različitih vidova kompetentnosti, socijalno – emocionalne, kognitivne i dr. Kvalitet ranog odgoja i socijalizacija djece je važno pedagoško i sociološko pitanje, posebno kada su u odgojne grupe uključena djeca s teškoćama u razvoju. Za unapređenje inkluzivne prakse u predškolskim ustanovama neophodni su materijalni resursi i stručna osposobljenost vaspitača kroz usavršavanje i saradnju sa stručnim saradnicima. Tim prvim korakom u inkluzivnom odgoju i obrazovanju vaspitačima se osiguravaju sredstava, znanja i vještine za kvalitetan rad s djecom sa posebnim potrebama.
{"title":"INKLUZIVNO OBRAZOVANJE I SOCIJALIZACIJA DJECE","authors":"Milijana Prorok","doi":"10.7251/zcmz0121196p","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121196p","url":null,"abstract":"Inkluzija kao pristup koji se temelji na principima poštivanja ljudskih prava pojedinca odnosi se na proces povećanja učestvovanja ljudi i djece sa posebnim potrebama u lokalnim zajednicama, školama i drugim javnim ustanovama. Takođe, inkluzivno obrazovanje je samo jedan aspekt inkluzije. Inkluzivna praksa obrazovanja djece sa posebnim potrebama se posljednih godina značajno proširila, međutim još uvijek postoje značajna ograničenja u provođenju takvog obrazovanja. Inkluzija u obrazovanju je sastavni dio jedinstvenog društvenog pokreta, koji je u drugoj polovini dvadesetog vijeka nastao u zemljama zapadne demokratije. Predškolska ustanova treba da pruži mogućnost za razvojne kompetencije, kako djece tipičnog razvoja, tako i djece kojima je neophodna dodatna pomoć i podrška u razvoju. Boljem razumijevanju problematike i stručnom radu vaspitača doprinose njegovi pozitivni stavovi prema inkluzivnom radu, motivacija za rad, osobine njegove ličnosti, kao i njegova potreba za permanentnim razvojem i usavršavanjem različitih vidova kompetentnosti, socijalno – emocionalne, kognitivne i dr. Kvalitet ranog odgoja i socijalizacija djece je važno pedagoško i sociološko pitanje, posebno kada su u odgojne grupe uključena djeca s teškoćama u razvoju. Za unapređenje inkluzivne prakse u predškolskim ustanovama neophodni su materijalni resursi i stručna osposobljenost vaspitača kroz usavršavanje i saradnju sa stručnim saradnicima. Tim prvim korakom u inkluzivnom odgoju i obrazovanju vaspitačima se osiguravaju sredstava, znanja i vještine za kvalitetan rad s djecom sa posebnim potrebama.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"15 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124347467","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Trgovina ne pogađa samo pojedinca koji je objekat vršenja krivičnog djela, nego ima i negativne učinke na socijalne i ekonomske aspekte savremenog društva, u čemu su saglasni i brojni autori koji opisuju ovu pojavu. Ona danas podrazumijeva nekoliko kažnjivih radnji izvršenja, od kojih su najvažnije: regrutiranje, transport, transfer, sakrivanje ili prihvatanje osoba, koristeći silu, otmicu, prevaru i lukavstvo, prinudu, zloupotrebu sile, dajući ili primajući novac ili neku drugu korist da bi uspjeli upravljati drugom osobom u cilju eksploatacije. U proteklom periodu većina aktivnosti usmjerenih na istraživanje krivičnih djela trgovine ljudima bila je usmjerena na slučajeve seksualne eksploatacije. Trenutno je neophodno pojačati aktivnosti na istraživanju i procesiranju krivičnih djela trgovine ljudima u svrhu prisilnog rada, organiziranog prisilnog prosjačenja, ugovorenih brakova kao i krivičnih djela koja mogu pogodovati trgovini ljudima. U novijem regionalnom pristupu, Konvencijom Vijeća Evrope o akciji protiv trgovine ljudima (Konvencija Vijeća Evrope) proširuje se zaštita iz Protokola iz Palerma, tako da obuhvata unutarnju trgovinu ljudima. Međunarodnim standardima jasno se propisuje da je trgovina ljudima kršenje međunarodnih normi, te obavezuju države članice da poduzimaju učinkovite mjere krivičnog gonjenja počinilaca, mjere zaštite žrtve i preventivne mjere. Najčešće okolnosti u kojim se djeca regrutiraju radi trgovine ljudima mogu biti sljedeći: socijalno i ekonomski ugrožena porodica; porodice je iz ruralne sredine koja se oslanja na finansijsku pomoć djece koja stasaju za rad; u pitanju su djeca bez roditeljskog staranja, djeca razvedenih roditelja ili djeca koja su usljed ratnih događanja ostala bez jednog ili oba roditelja; djeca su smještena u institucijama; dolaze iz porodice gdje su roditelji na radu u inostranstvu; dolaze iz porodice sa djecom ometenom u psihičkom i fizičkom razvoju; dolaze iz porodice gdje su roditelji zavisnici; dolaze iz porodice bez prijavljenog boravišta (prebivališta). U slučaju otkrivanja ovih slučajeva, od ključnog je značaja žrtvi osigurati smještaj, sigurnost i podršku, raditi sa žrtvom u smislu odgovarajućih terapija i priprema za nastavak postupka i reintegraciji u normalne društvene tokove.
{"title":"DJECA POTENCIJALNE ŽRTVE TRGOVINE LJUDIMA - PREPOZNAVANJE I IDENTIFIKACIJA","authors":"Samira Hunček","doi":"10.7251/zcmz0121590h","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121590h","url":null,"abstract":"Trgovina ne pogađa samo pojedinca koji je objekat vršenja krivičnog djela, nego ima i negativne učinke na socijalne i ekonomske aspekte savremenog društva, u čemu su saglasni i brojni autori koji opisuju ovu pojavu. Ona danas podrazumijeva nekoliko kažnjivih radnji izvršenja, od kojih su najvažnije: regrutiranje, transport, transfer, sakrivanje ili prihvatanje osoba, koristeći silu, otmicu, prevaru i lukavstvo, prinudu, zloupotrebu sile, dajući ili primajući novac ili neku drugu korist da bi uspjeli upravljati drugom osobom u cilju eksploatacije. U proteklom periodu većina aktivnosti usmjerenih na istraživanje krivičnih djela trgovine ljudima bila je usmjerena na slučajeve seksualne eksploatacije. Trenutno je neophodno pojačati aktivnosti na istraživanju i procesiranju krivičnih djela trgovine ljudima u svrhu prisilnog rada, organiziranog prisilnog prosjačenja, ugovorenih brakova kao i krivičnih djela koja mogu pogodovati trgovini ljudima. U novijem regionalnom pristupu, Konvencijom Vijeća Evrope o akciji protiv trgovine ljudima (Konvencija Vijeća Evrope) proširuje se zaštita iz Protokola iz Palerma, tako da obuhvata unutarnju trgovinu ljudima. Međunarodnim standardima jasno se propisuje da je trgovina ljudima kršenje međunarodnih normi, te obavezuju države članice da poduzimaju učinkovite mjere krivičnog gonjenja počinilaca, mjere zaštite žrtve i preventivne mjere. Najčešće okolnosti u kojim se djeca regrutiraju radi trgovine ljudima mogu biti sljedeći: socijalno i ekonomski ugrožena porodica; porodice je iz ruralne sredine koja se oslanja na finansijsku pomoć djece koja stasaju za rad; u pitanju su djeca bez roditeljskog staranja, djeca razvedenih roditelja ili djeca koja su usljed ratnih događanja ostala bez jednog ili oba roditelja; djeca su smještena u institucijama; dolaze iz porodice gdje su roditelji na radu u inostranstvu; dolaze iz porodice sa djecom ometenom u psihičkom i fizičkom razvoju; dolaze iz porodice gdje su roditelji zavisnici; dolaze iz porodice bez prijavljenog boravišta (prebivališta). U slučaju otkrivanja ovih slučajeva, od ključnog je značaja žrtvi osigurati smještaj, sigurnost i podršku, raditi sa žrtvom u smislu odgovarajućih terapija i priprema za nastavak postupka i reintegraciji u normalne društvene tokove.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"6 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"124822997","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Različiti oblici i vidovi ispoljavanja nasilja u porodici predstavljaju staru, arhaičnu društvenu pojavu u okviru kriminaliteta nasilja. Ova nedopuštena, proskribovana, zabranjena i kažnjiva ponašanja su bila prisutna u svim društvima na svijetu. Međutim, takva ponašanja sa elementima nasilja, koja su se dešavala u uskom krugu supružnika ili članova iste porodice (krvnih srodnika u pravoj ili pobočnoj liniji), su ostajala dugo daleko van sfere posmatranja zakonodavca. Zato su inkriminacije nasilja u porodici kao samostalna krivična djela sa zaprijećenim krivičnim sankcijama, znatno kasnije, tek krajem 20. vijeka inkorporisana u nacionalna krivična zakonodavstva pojedinih država. U cilju potpunijeg i svestranijeg sagledavanja problematike krivičnih djela nasilja u porodici u Bosni i Hercegovini, nije dovoljno da se posvetimo samo teorijskoj i praktičnoj analizi oblika ispoljavanja, karakteristika i obilježja ovih krivičnih djela u osnovnom, kvalifikovanim ili privilegovanim oblicima, prema odredbama domaćeg pozitivnog zakonodavstva, već je potrebno da određenu pažnju posvetimo i uporednopravnoj (komparativnoj) analizi ovih krivičnih djela u krivičnopravnim sistemima država u okruženju Bosne i Hercegovine. To je logično i opravdano jer se radi o pravnim sistemima (porodičnim, krivičnim, prekršajnim) država koje su do kraja dvadesetog vijeka bile u sastavu iste države – SFRJ koja je baštinila identičnu pravnu tradiciju i regulative u mnogim oblastima društvenog i pravnog života. U tom kontekstu, u radu se analiziraju krivična zakonodavstva Crne Gore, Hrvatske, Sjeverne Makedonije, Slovenije i Srbije.
{"title":"NASILJE U PORODICI U KRIVIČNOM PRAVU DRŽAVA U OKRUŽENJU BOSNE I HERCEGOVINE","authors":"Marina M. Simović, Vladimir M. Simović","doi":"10.7251/zcmz0121519s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121519s","url":null,"abstract":"Različiti oblici i vidovi ispoljavanja nasilja u porodici predstavljaju staru, arhaičnu društvenu pojavu u okviru kriminaliteta nasilja. Ova nedopuštena, proskribovana, zabranjena i kažnjiva ponašanja su bila prisutna u svim društvima na svijetu. Međutim, takva ponašanja sa elementima nasilja, koja su se dešavala u uskom krugu supružnika ili članova iste porodice (krvnih srodnika u pravoj ili pobočnoj liniji), su ostajala dugo daleko van sfere posmatranja zakonodavca. Zato su inkriminacije nasilja u porodici kao samostalna krivična djela sa zaprijećenim krivičnim sankcijama, znatno kasnije, tek krajem 20. vijeka inkorporisana u nacionalna krivična zakonodavstva pojedinih država. U cilju potpunijeg i svestranijeg sagledavanja problematike krivičnih djela nasilja u porodici u Bosni i Hercegovini, nije dovoljno da se posvetimo samo teorijskoj i praktičnoj analizi oblika ispoljavanja, karakteristika i obilježja ovih krivičnih djela u osnovnom, kvalifikovanim ili privilegovanim oblicima, prema odredbama domaćeg pozitivnog zakonodavstva, već je potrebno da određenu pažnju posvetimo i uporednopravnoj (komparativnoj) analizi ovih krivičnih djela u krivičnopravnim sistemima država u okruženju Bosne i Hercegovine. To je logično i opravdano jer se radi o pravnim sistemima (porodičnim, krivičnim, prekršajnim) država koje su do kraja dvadesetog vijeka bile u sastavu iste države – SFRJ koja je baštinila identičnu pravnu tradiciju i regulative u mnogim oblastima društvenog i pravnog života. U tom kontekstu, u radu se analiziraju krivična zakonodavstva Crne Gore, Hrvatske, Sjeverne Makedonije, Slovenije i Srbije.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130037128","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Savjetovanje u školi je jedan od važnih procesa koji se odvijaju u vaspitno-obrazovnim ustanovama. Ovaj rad je rezultat istraživanja provedenog na uzorku 203 stručnih saradnika u osnovnim i srednjim školama, na teritoriji Republike Srpske u periodu aprila do juna 2021 godine. Ukazuje na važnost savjetovanja djece i mladih u školi kao procesa pružanja pomoći od strane stručnih saradnika (pedagoga, psihologa, socijalnih radnika, defektologa). Provedena je studija kvalitativno-kvantitativnog tipa, te je za potrebe studije kreiran upitnik s ciljem da se ispitaju mišljenja stručnih saradnika o izazovima i problemima sa kojima se susreću u savjetodavnom radu sa djecom i mladima, kao i njihova samoprocjena iskustva, vještina i kompetencija u području savjetovanja. Utvrđeno je da ispitanici prepoznaju važnost savjetovanja kao područja rada stručnih saradnika. Dobili smo rezultate koji ukazuju na dvije grupe problema vezanih za: kontekst (predmet savjetovanja, vrijeme, komunikaciju) i identitet (iskustvo i kompetencije). Rezultati istraživanja impliciraju na značaj savjetodavne uloge u pomoći i podršci djeci i mladima u rješavanju njihovih problema (neslaganje s nastavnicima, odnosi sa vršnjacima, problemi u porodici), kao i na značaj unapređenja kompetencija za savjetodavni rad.
{"title":"IZAZOVI I PROBLEMI SAVJETOVANJA DJECE I MLADIH U ŠKOLI","authors":"Sanja Radetić Lovrić, Tatjana Marić","doi":"10.7251/zcmz0121082m","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121082m","url":null,"abstract":"Savjetovanje u školi je jedan od važnih procesa koji se odvijaju u vaspitno-obrazovnim ustanovama. Ovaj rad je rezultat istraživanja provedenog na uzorku 203 stručnih saradnika u osnovnim i srednjim školama, na teritoriji Republike Srpske u periodu aprila do juna 2021 godine. Ukazuje na važnost savjetovanja djece i mladih u školi kao procesa pružanja pomoći od strane stručnih saradnika (pedagoga, psihologa, socijalnih radnika, defektologa). Provedena je studija kvalitativno-kvantitativnog tipa, te je za potrebe studije kreiran upitnik s ciljem da se ispitaju mišljenja stručnih saradnika o izazovima i problemima sa kojima se susreću u savjetodavnom radu sa djecom i mladima, kao i njihova samoprocjena iskustva, vještina i kompetencija u području savjetovanja. Utvrđeno je da ispitanici prepoznaju važnost savjetovanja kao područja rada stručnih saradnika. Dobili smo rezultate koji ukazuju na dvije grupe problema vezanih za: kontekst (predmet savjetovanja, vrijeme, komunikaciju) i identitet (iskustvo i kompetencije). Rezultati istraživanja impliciraju na značaj savjetodavne uloge u pomoći i podršci djeci i mladima u rješavanju njihovih problema (neslaganje s nastavnicima, odnosi sa vršnjacima, problemi u porodici), kao i na značaj unapređenja kompetencija za savjetodavni rad.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"4 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"126482325","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Kriminal maloletnika nesumnjivo i opravdano privlači veliku pažnju naučne i stručne javnosti, kako zbog nekih svojih osnovnih karakteristika, tako i zbog posledica koje može imati. Pored činjenice da je u pitanju populacija koju karakteriše nedovoljna psiho-fizička i socijalna zrelost, poseban značaj proučavanja maloletničke delinkvencije, proizlazi iz činjenice da je reč o najmlađim i najranjivijim članovima društva i da od načina na koji društvo reaguje na njihovo ponašanje u velikoj meri zavisi njihov dalji razvoj, kao i razvoj i budućnost celokupnog društva. Kako prevencija kriminala uopšte, a posebno prevencija kriminala maloletnika čini najvažniji segmet u suprotstavljanju kriminalu u jednom društvu, stvaranje realne slike o njegovim razmerama i osnovnim karakteristikama, isto kao i etiološkim faktorima čini polaznu osnovu za planiranje i organizovanje preventivnih intervencija i postupaka. Važna pretpostavka za adekvatno osmišljene preventivne aktivnosti svakako je utvrđivanje fenomenoloških karakteristika ovog ponašanja, a kako neki autori sasvim opravdano smatraju, uspeh preduzetih preventivnih aktivnosti u velikoj meri zavisi od kvaliteta i analize prikupljenih podataka o tom kriminalu. Nezaobilazan izvor ovih podataka su statističke evidencije koje vode različiti subjekti: od pravosudnih organa - policije, tužilaštva, sudova, preko evidencija službi socijalne zaštite, vaspitnoobrazovnih ustanova, pa sve do naučno-istraživačkih i visokoškolskih ustanova koje se bave proučavanjem ovog fenomena. U ovom radu su analizirani podaci o kriminalu maloletnika na teritoriji Republike Srbije dobijeni na osnovu evidencija Republičkog zavoda za statistiku. Analiza se odnosi na period od 10 god. i obuhvata podatke od 2010 do 2019. god. Cilj rada bio je da se analizom distribucije oblika ponašanja koja čine definiciju kriminala maloletnika dobije pouzdana slika o njegovim najvažnijim fenomenološkim karakteristikama, njegovoj učestalosti, strukturi po polu, vrsti krivičnog dela i dr. kao i njihovim promenama u toku posmatranog perioda.
{"title":"FENOMENOLOŠKE KARAKTERISTIKE KRIMINALA MALOLETNIKA U REPUBLICI SRBIJI – PRETPOSTAVKA ZA USPEŠNU PREVENCIJU","authors":"Ivana Radovanović, Danijela Spasić","doi":"10.7251/zcmz0121423r","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121423r","url":null,"abstract":"Kriminal maloletnika nesumnjivo i opravdano privlači veliku pažnju naučne i stručne javnosti, kako zbog nekih svojih osnovnih karakteristika, tako i zbog posledica koje može imati. Pored činjenice da je u pitanju populacija koju karakteriše nedovoljna psiho-fizička i socijalna zrelost, poseban značaj proučavanja maloletničke delinkvencije, proizlazi iz činjenice da je reč o najmlađim i najranjivijim članovima društva i da od načina na koji društvo reaguje na njihovo ponašanje u velikoj meri zavisi njihov dalji razvoj, kao i razvoj i budućnost celokupnog društva. Kako prevencija kriminala uopšte, a posebno prevencija kriminala maloletnika čini najvažniji segmet u suprotstavljanju kriminalu u jednom društvu, stvaranje realne slike o njegovim razmerama i osnovnim karakteristikama, isto kao i etiološkim faktorima čini polaznu osnovu za planiranje i organizovanje preventivnih intervencija i postupaka. Važna pretpostavka za adekvatno osmišljene preventivne aktivnosti svakako je utvrđivanje fenomenoloških karakteristika ovog ponašanja, a kako neki autori sasvim opravdano smatraju, uspeh preduzetih preventivnih aktivnosti u velikoj meri zavisi od kvaliteta i analize prikupljenih podataka o tom kriminalu. Nezaobilazan izvor ovih podataka su statističke evidencije koje vode različiti subjekti: od pravosudnih organa - policije, tužilaštva, sudova, preko evidencija službi socijalne zaštite, vaspitnoobrazovnih ustanova, pa sve do naučno-istraživačkih i visokoškolskih ustanova koje se bave proučavanjem ovog fenomena. U ovom radu su analizirani podaci o kriminalu maloletnika na teritoriji Republike Srbije dobijeni na osnovu evidencija Republičkog zavoda za statistiku. Analiza se odnosi na period od 10 god. i obuhvata podatke od 2010 do 2019. god. Cilj rada bio je da se analizom distribucije oblika ponašanja koja čine definiciju kriminala maloletnika dobije pouzdana slika o njegovim najvažnijim fenomenološkim karakteristikama, njegovoj učestalosti, strukturi po polu, vrsti krivičnog dela i dr. kao i njihovim promenama u toku posmatranog perioda.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"23 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"132245302","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Društvo u kojem živimo je utvrdilo i definisalo brojne društvene vrijednosti i norme i oblike ponašanja prema kojim bi svaki pojedinac trebao da prilagodi svoje ponašanje. Disocijalno ponašanje ili poremećaje ponašanja mladih možemo posmatrati kao nepoštovanje ustaljenih društvenih normi i oblika ponašanja koji su prihvatljivi u određenom društvu. Najčešće se disocijalno ili poremećeno ponašanje povezuje sa mladima u društvu. Veoma je važno otkriti na vrijeme i pravilno postupati sa mladima disocijalnog ponašanja, jer u suprotnom može doći do pojave ozbiljnijih kršenja društvenih i zakonskih normi u odrasloj dobi. Značajnu ulogu u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja ima socijalni rad i socijalni radnici kao predstavnici organa starateljstva. Uloga organa starateljstva u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja kreće se od otkrivanja i praćenja te prevencije ovih oblika ponašanja, do uloga koje ima u krivično-pravnom postupku, izvršenju vaspitnih mjera te zaštite maloljetnika nakon otpust iz ustanova za resocijalizaciju. Cilj ovog rada je ukazati na ulogu i značaj socijalnog rada i organa starateljstva u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja i objezbjeđivanju uslova za pravilan razvoj i sticanje odgovornosti koje maloljetnici treba da imaju za vlastito ponašanje.
我们所生活的社会已经建立并确定了一些社会价值观、规范和饮食形式，每个用餐者都应根据这些价值观和规范来调整自己的饮食。年轻人的离经叛道的自傲或自傲行为可以被看作是对既定社会规范和自傲形式的不尊重，而这些规范和形式在特定社会中是有吸引力的。在社会中，年轻人的自夸行为最为离谱或无序。重要的是要了解其原因，并正确对待年轻人的离经叛道的骄傲，因为它可能导致成年后出现严重违反社会和法律规范的行为。Značajnu ulogu u zaštiti mlade disocijalnoalnoją ponosa ima socijalni rad i socijalni radnici kao predstavnici organov parentateljstva.亲权机构在保护有分离型违法行为的青少年方面的作用包括发现和预防这些形式的违法行为、在刑事司法程序中发挥作用、执行附庸措施以及在未成年人从社会改造机构释放后对其进行保护。本报告的目的是指出社会和家长机构的作用和特点，以及在刑事司法程序中的作用、附庸措施的执行和未成年人从社会康复机构释放后的保护。
{"title":"ULOGA ORGANA STARATELJSTVA I SOCIJALNOG RADA U ZAŠTITI MLADIH SA DISOCIJALNIM PONAŠANJEM","authors":"Ružica Stojanović","doi":"10.7251/zcmz0121548s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121548s","url":null,"abstract":"Društvo u kojem živimo je utvrdilo i definisalo brojne društvene vrijednosti i norme i oblike ponašanja prema kojim bi svaki pojedinac trebao da prilagodi svoje ponašanje. Disocijalno ponašanje ili poremećaje ponašanja mladih možemo posmatrati kao nepoštovanje ustaljenih društvenih normi i oblika ponašanja koji su prihvatljivi u određenom društvu. Najčešće se disocijalno ili poremećeno ponašanje povezuje sa mladima u društvu. Veoma je važno otkriti na vrijeme i pravilno postupati sa mladima disocijalnog ponašanja, jer u suprotnom može doći do pojave ozbiljnijih kršenja društvenih i zakonskih normi u odrasloj dobi. Značajnu ulogu u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja ima socijalni rad i socijalni radnici kao predstavnici organa starateljstva. Uloga organa starateljstva u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja kreće se od otkrivanja i praćenja te prevencije ovih oblika ponašanja, do uloga koje ima u krivično-pravnom postupku, izvršenju vaspitnih mjera te zaštite maloljetnika nakon otpust iz ustanova za resocijalizaciju. Cilj ovog rada je ukazati na ulogu i značaj socijalnog rada i organa starateljstva u zaštiti mladih disocijalnog ponašanja i objezbjeđivanju uslova za pravilan razvoj i sticanje odgovornosti koje maloljetnici treba da imaju za vlastito ponašanje.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"48 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"131285589","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Nasilje i izloženost nasilju u užem obiteljskom kontekstu jedan su od najtežih oblika viktimizacije, uključujući fizičko, psihološko ili emocionalno zlostavljanje, seksualno zlostavljanje, zanemarivanje i izloženost nasilju intimnih partnera. Kontekst pandemije virusa COVID-19 generira dodatne rizike i probleme povezane sa zlostavljanjem djece i pogoršava faktore rizika koji su otprije postojali. Naime, društveno udaljavanje, socijalna izolacija, zatvaranje škola i poslovanja mogu smanjiti prijenos zarazne bolesti, ali također mogu povećati rizike od nasilja nad djecom i mladima širom svijeta. Zapravo socijalno i fizičko okruženje povezano s pandemijom stvaraju zatvoren ili ograničeni okvir u kojem su dječji socioekološki sustavi poremećeni, a posljedično se vjerojatno povećava i učestalost zlostavljanja djece. Moguće je dugoročno povećanje siromaštva djece i obiteljske egsistencijalne neizvjesnosti zbog ekonomskih posljedica krize. Istraživanje tijekom COVID-19 pandemije počinje pokazivati negativne ishode nametnutih ograničenja kao i učinke socijalnih stresora na članove obitelji. U ovom će se radu analizirati faktori rizika nasilja nad djecom i adolescentima iz perspektive kriminoloških,psiholoških i socioloških teorija.
{"title":"NASILJE NAD DJECOM TIJEKOM PANDEMIJE COVID-A 19","authors":"Ksenija Butorac","doi":"10.7251/zcmz0121346b","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121346b","url":null,"abstract":"Nasilje i izloženost nasilju u užem obiteljskom kontekstu jedan su od najtežih oblika viktimizacije, uključujući fizičko, psihološko ili emocionalno zlostavljanje, seksualno zlostavljanje, zanemarivanje i izloženost nasilju intimnih partnera. Kontekst pandemije virusa COVID-19 generira dodatne rizike i probleme povezane sa zlostavljanjem djece i pogoršava faktore rizika koji su otprije postojali. Naime, društveno udaljavanje, socijalna izolacija, zatvaranje škola i poslovanja mogu smanjiti prijenos zarazne bolesti, ali također mogu povećati rizike od nasilja nad djecom i mladima širom svijeta. Zapravo socijalno i fizičko okruženje povezano s pandemijom stvaraju zatvoren ili ograničeni okvir u kojem su dječji socioekološki sustavi poremećeni, a posljedično se vjerojatno povećava i učestalost zlostavljanja djece. Moguće je dugoročno povećanje siromaštva djece i obiteljske egsistencijalne neizvjesnosti zbog ekonomskih posljedica krize. Istraživanje tijekom COVID-19 pandemije počinje pokazivati negativne ishode nametnutih ograničenja kao i učinke socijalnih stresora na članove obitelji. U ovom će se radu analizirati faktori rizika nasilja nad djecom i adolescentima iz perspektive kriminoloških,psiholoških i socioloških teorija.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"133228359","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Малолетничка делинквенција верни је пратилац сваког друштва од његових најранијих корака. Она се јавља у готово свим друштвеним системима и ретке су средине у којима она не представља један од водећих и горућих проблема. Криминалитет у вези са малолетницима досегао је огромне размере, како по својој структури тако и по друштвеној одговорности, па се често запитамо да ли ће његов тренд константног раста доћи у ниво са криминалитетом пунолетних лица. Кривично-правно реаговање на овај вид криминалитета обухвата специфичне мере, јер ипак реч је о једној специфичној категорији друштва. Диверзионе или алтернативне мере представљају један релативно нови облик реаговања на криминалитет малолетника. Циљ ових мера јесте да се избегну негативне последице вођења кривичног поступка, са једне стране, али и да се растерете судови, и генерално правни систем са друге стране. Наиме, мере генерално омогућавају да се избегну нежељени ефекти стигматизације и ремећења животиних активности и навика малолетника. Циљ рада је да се прикаже улога и значај алтернатнивних мера на малолетне учиниоце кривичних дела. Наиме, кроз овај рад настојаће се да се што детаљније објасни улога алтернативних мера на ресоцијализацију и понашање малолетних учинилаца кривичних дела, те генерално њихов утицај на смањење стопе малолетничког преступништва.
少年犯是来自њegovyh najranijh korak的swakog友谊的pratilac。它不代表水和山的问题。青少年犯罪领域的犯罪行为，无论从其结构还是从他人的同意来看，都仍然是巨大的，人们经常质疑，青少年犯罪领域的犯罪行为水平不断增长的趋势是否能够持续。对这类犯罪的刑事定罪是以具体措施为基础的，但也涉及到一个特定的友谊类别。转送或替代措施是对青少年刑事定罪的一种新形式。这种措施的目的是避免犯罪行为在同一国家造成负面影响，或防止其他国家的法院和一般法律制度。重要的是要避免动物活动和青少年行为的污名化和补救。我很高兴能为少年教师下令并指明替代措施。Naime, kroz ovaj rad nastajaћe se se that the details of the objasnije objasni ologa alternativnyh measures for the resocialisation and rehabilitation of juvenile delinquents, those general њihov utitsaaj na smoњeњeњe foot of juvenile delinquency.
{"title":"УЛОГА АЛТЕРНАТИВНИХ МЕРА У СУЗБИЈАЊУ МАЛОЛЕТНИЧКОГ ПРЕСТУПНИШТВА","authors":"Милица Ракоњац, Хатиџа Бериша","doi":"10.7251/zcmz0121434r","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121434r","url":null,"abstract":"Малолетничка делинквенција верни је пратилац сваког друштва од његових најранијих корака. Она се јавља у готово свим друштвеним системима и ретке су средине у којима она не представља један од водећих и горућих проблема. Криминалитет у вези са малолетницима досегао је огромне размере, како по својој структури тако и по друштвеној одговорности, па се често запитамо да ли ће његов тренд константног раста доћи у ниво са криминалитетом пунолетних лица. Кривично-правно реаговање на овај вид криминалитета обухвата специфичне мере, јер ипак реч је о једној специфичној категорији друштва. Диверзионе или алтернативне мере представљају један релативно нови облик реаговања на криминалитет малолетника. Циљ ових мера јесте да се избегну негативне последице вођења кривичног поступка, са једне стране, али и да се растерете судови, и генерално правни систем са друге стране. Наиме, мере генерално омогућавају да се избегну нежељени ефекти стигматизације и ремећења животиних активности и навика малолетника. Циљ рада је да се прикаже улога и значај алтернатнивних мера на малолетне учиниоце кривичних дела. Наиме, кроз овај рад настојаће се да се што детаљније објасни улога алтернативних мера на ресоцијализацију и понашање малолетних учинилаца кривичних дела, те генерално њихов утицај на смањење стопе малолетничког преступништва.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"130600023","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
Apstrakt: Iako postoje teškoće u davanju jedne opšteprihvaćene definicije pojma nasilje nad djecom, većina autora se slaže da su osnovni oblici nasilja nad djecom u porodici zanemarivanje i fizičko, psihičko i seksualno zlostavljanje. Centri za socijalni rad imaju javna ovlaštenja i zadatak da štite djecu, njihova prava i interese, ali i da pružaju podršku i pomoć roditeljima, s ciljem unapređenja kvaliteta života djece u porodici. U slučajevima zanemarivanja i zlostavljanja djece u porodici, centri intervenišu mjerama socijalne i porodičnopravne zaštite i preduzimaju mjere za sprečavanje daljeg nasilja. Pored centara za socijalni rad i drugi subjekti zaštite (policija, tužilaštva, sudovi, zdravstvene i obrazovne ustanove), čiji je zadatak ne samo zaštita žrtava i procesuiranje nasilja, već i sprečavanje i suzbijanje nasilja u porodici, predstavljaju ključne aktere u implementaciji svih oblika i mjera prevencije. S ciljem izgradnje sistema i ostvarivanja boljeg preventivnog djelovanja, u radu su analizirani standardi prevencije sadržani u Konvenciji Savjeta Evrope o sprečavanju i suzbijanju nasilja nad ženama i nasilja u porodici (podizanje nivoa svijesti o nasilju kao društenom problemu, uvođenje sadržaja o nasilju u programe obrazovnih ustanova, stručno usavršavanje, senzibilizacija profesionalaca i njihovo osposobljavanje za međusektorsku saradnju i preventivni rad sa počiniocima nasilja). S obzirom na to da preventivne aktivnosti nisu u značajnoj mjeri zastupljene u okviru redovnih aktivnosti subjekata zaštite, u radu se ukazuje na njihove obaveze i mogućnosti provođenja preventivnih mjera na lokalnom nivou. Provođenje preventivnih aktivnosti, koje su usmjerene na sprečavanje, suzbijanje, ali i zaustavljanje daljeg nasilja, podrazumijeva interdisciplinaran pristup i multisektorsku saradnju svih subjekata zaštite. U tom smislu, posebna pažnja je posvećena koordinisanom djelovanju svih subjekata koji su uključeni u proces prevencije, čiji je cilj usaglašavanje postupaka i aktivnosti, i povećanje odgovornosti svih učesnika.
{"title":"PREVENCIJA KAO FAKTOR UNAPREĐENJA KVALITETA ŽIVOTA ZANEMARENE I ZLOSTAVLJANE DJECE U PORODICI","authors":"D. Šćepović","doi":"10.7251/zcmz0121011s","DOIUrl":"https://doi.org/10.7251/zcmz0121011s","url":null,"abstract":"Apstrakt: Iako postoje teškoće u davanju jedne opšteprihvaćene definicije pojma nasilje nad djecom, većina autora se slaže da su osnovni oblici nasilja nad djecom u porodici zanemarivanje i fizičko, psihičko i seksualno zlostavljanje. Centri za socijalni rad imaju javna ovlaštenja i zadatak da štite djecu, njihova prava i interese, ali i da pružaju podršku i pomoć roditeljima, s ciljem unapređenja kvaliteta života djece u porodici. U slučajevima zanemarivanja i zlostavljanja djece u porodici, centri intervenišu mjerama socijalne i porodičnopravne zaštite i preduzimaju mjere za sprečavanje daljeg nasilja. Pored centara za socijalni rad i drugi subjekti zaštite (policija, tužilaštva, sudovi, zdravstvene i obrazovne ustanove), čiji je zadatak ne samo zaštita žrtava i procesuiranje nasilja, već i sprečavanje i suzbijanje nasilja u porodici, predstavljaju ključne aktere u implementaciji svih oblika i mjera prevencije. S ciljem izgradnje sistema i ostvarivanja boljeg preventivnog djelovanja, u radu su analizirani standardi prevencije sadržani u Konvenciji Savjeta Evrope o sprečavanju i suzbijanju nasilja nad ženama i nasilja u porodici (podizanje nivoa svijesti o nasilju kao društenom problemu, uvođenje sadržaja o nasilju u programe obrazovnih ustanova, stručno usavršavanje, senzibilizacija profesionalaca i njihovo osposobljavanje za međusektorsku saradnju i preventivni rad sa počiniocima nasilja). S obzirom na to da preventivne aktivnosti nisu u značajnoj mjeri zastupljene u okviru redovnih aktivnosti subjekata zaštite, u radu se ukazuje na njihove obaveze i mogućnosti provođenja preventivnih mjera na lokalnom nivou. Provođenje preventivnih aktivnosti, koje su usmjerene na sprečavanje, suzbijanje, ali i zaustavljanje daljeg nasilja, podrazumijeva interdisciplinaran pristup i multisektorsku saradnju svih subjekata zaštite. U tom smislu, posebna pažnja je posvećena koordinisanom djelovanju svih subjekata koji su uključeni u proces prevencije, čiji je cilj usaglašavanje postupaka i aktivnosti, i povećanje odgovornosti svih učesnika.","PeriodicalId":211002,"journal":{"name":"DRUŠTVENE DEVIJACIJE","volume":"16 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0,"publicationDate":"2021-10-10","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":null,"resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":"122235003","PeriodicalName":null,"FirstCategoryId":null,"ListUrlMain":null,"RegionNum":0,"RegionCategory":"","ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":"","EPubDate":null,"PubModel":null,"JCR":null,"JCRName":null,"Score":null,"Total":0}
京公网安备 11010802042870号
京ICP备2023020795号-1
扫码关注我们
求助内容：
应助结果提醒方式：